περι πενθους δυσκολες ερωτησεις......

[interappted]

περασαν κ τα γεννεθλια την ωρα που εσβησε τα κερακια ..ηταν τα πιο αναμεικτα συναισθηματα..5 της γεννησης του παιδιου..τα δευτερα χωρις τον πατερα του ..τελικα επεσα σε μια καταθλιψη που ξερω οτι θα βελτιωθει για ωρες ισως κ μερες σαν τον κυκλο που κανει εδω κ 2 χρονια ..ολες τις μερες το κενο η απωλεια το πενθος καποιες στιγμες να λεω \"περπατα σε ενα μονοδρομο αφου δεν μπορεις να τον αναστησεις δεν εισαι θεος\"κι απο την αλλη να βρισκομαι ξανα σε εκεινο το ιδιο σημειο απο οπου ξεκινησα στις 1 Φεβρουαριου του 2006 σαν να μην περασε μια μερα,μια ωρα ..σαν να κολλησε ο χρονος ..κ τσουλαει μονο ημερολογιακα

[weird]

είσαι ελεύθερη να νιώσεις έστω λίγη χαρά μέσα στη λύπη σου αλλά και πόνο μέσα σε μια χαρούμενη περίσταση σαν αυτή

Anwnimi αυτη σου η φραση μου φαινεται τοσο ομορφη και σοφη!! Σε ευχαριστω για τη λαμψη

[weird]

Ιντερ τα λογια σου περα απο τη συγκινηση που μου προκαλουν, με βαζουν σε σκεψη.
Σκεφτηκα ποσες φορες στη ζωη μας η μια ωρα μας φαινεται ενας αιωνας. Και ποσες αλλες φορες μια βδομαδα μας φαινεται σαν μια μονο μερα. Ο χρονος διαστελεται και συστελεται αναλογα με τη συναισθηματικη μας κατασταση, αλλιως τον νιωθουμε να κυλα πανω μας...
Η ωρα που βαριομαστε μας φαινεται αιωνας. Μια ωρα ταξιδιου ισοδυναμει με μερικες μερες εμπειριας εδω για μενα. Ηθελα ο χρονος να περασει, να τελειωσει το βαρετο μαθημα και μου φαινοταν οτι ειχε κολλησει το ρολοι! Η, στα ταξιδια, τοσες πολλες εικονες, μυρωδιες, παραστασεις μεσα σε λιγη ωρα...
Κι αλλοτε, ο χρονος γλιστρα σαν το νερο μεσα στα χερια. Τοτε που θελησα εικεινη η στιγμη ποτε να μην τελειωσει, μια στιγμη ερωτικης πραξης, τρυφερης αγκαλιας, αποχαιρετισμου. Τοτε που πασχιζα να μην αργησω στο ραντεβου και νομιζα πως ο χρονος μου εκλεβε δευτεολεπτα... Ολα ειναι τοσο σχετικα, τοσο υποκειμενικα. Υπαρχει η σταθερη ροη του χρονου, υπαρχουν τα ηλικιακα οροσημα και οσα τα συνοδευουν σε κοινωνικο επιπεδο.
Αλλα υπαρχει και ο χρονος οπως τον ζουμε εμεις μεσα μας, κι αυτος συχνα δεν υπακουει στους δεικτες του ρολογιου.. Ουτε στην ευθυγραμμη ροη μιας βρυσης που σταζει σταλα σταλα.
Εσυ για καποιο λογο εχεις κολλησει εκει, ειδικα κατι στιγμες...
Ειναι απολυτα φυσιολογικο.
Σ ευχαριστω για την εμπνευση που μου εδωσες...
Να αντιστεκεσαι στους ανεμους, και να βαδιζεις... Φιλακια!

[weird]

διαστελλεται και συστελλεται. Ουφ! Δεν τα παω καλα με την ορθογραφια, δεν μπορω να αποφασισω γι αυτο τα γραφω και τα δυο:P

[interappted]

μια χαρα τα ειπες.καλα που εχουμε ο ενας να στηριζουμε τον αλλον κ να αλληβοηθιομαστε..ΟΥΦΦΦΦΦΦΦ ΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ κ φουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ

[interappted]

δεν ξερω πια αν πιστευω σε θεο η οχι..παντως ειμαστε ανθρωποι με συναοσθηματα κι οταν χτυπαει πολυ οποιοσ κ να ειναι η οτι κ να ειναι αυτο που χτυπαει ειναι ανωτερο απο μας κ δεν κατανοει καν το τι μπορει να σημαινει τετοια συναισθηματα για εναν ανθρωπο που μονο απο ατσαλι δεν ειναι κ παυει κ η καθε ελευθερη βουληση να εχει ρολο κ σκοπο

[weird]

Ψαχνεις να βρεις κατανοηση απ αυτο το κατι που μας χτυπαει και που ειναι ανωτερο απο μας.... χμμ...
Ειναι κι αυτο σαν ενας σακος του μποξ, εχεις καπου να βαρας.

[weird]

ΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΦΦΦΦΦΦΦΦ και ΦΦΦΦΦΦΟΟΟΟΟΥΥΥΥΥΥΥ... ειναι πολυ ωραιο αυτο σαν αισθηση!

[interappted]

Originally posted by weird
Ψαχνεις να βρεις κατανοηση απ αυτο το κατι που μας χτυπαει και που ειναι ανωτερο απο μας.... χμμ...
Ειναι κι αυτο σαν ενας σακος του μποξ, εχεις καπου να βαρας.

στο σακο ειναι οτι ξερεις που ξεσπας
η ομοιοτητα ειναι οτι δεν βγαζεις ακρη οσο κ να βαρας!

[weird]

Τουλαχιστον βαρας, ξαλαφρωνεις!!

[interappted]

ναι αυτη ειναι η αληθεια γιατι εχω αχτι-θυμο κι ολα τα συναφη
κ καπου πρεπει να εκτονωθω κι εγω...
δεν ξερω λογω των γεννεθλιων του μικρου ξαναγυρισα στην αρχη!

[anwnimi]

O Θεός σε όλο αυτό το δρόμο της απώλειας αποτέλεσε και για μένα τον κατ\'εξοχήν σάκο του μποξ. Για όλα αυτός έφταιγε. Για όλες τις δυστυχίες και τις κακοτυχίες και τις αδικίες που προκάλεσε. Τον μίσησα.

Τώρα, αρχίζω να καταλαβαίνω σιγά σιγά ότι ακόμα κι αν υπάρχει, δε φταίει αυτός...Ίσως να έχουμε εμείς οι θνητοί μερίδιο ευθύνης (εννοώ όχι απαραίτητα μόνο εμείς οι εν ζωή αλλά κι εκείνος που έφυγε σε κάποιες περιπτώσεις)... Αλλά πάλι μπορεί να μην υπάρχουν ευθύνες... Η ζωή αποφασίζει... Ρίχνει τα ζάρια και... όποιον πάρει ο χάρος...

[weird]

Ο χαρος ειναι κομματι της ζωης. Η επιρριψη ευθυνων με ωφελει σε κατι? Η με κανει να γυροφερνω εναν σακο του μποξ και να ξαναγυρνω, ή μαλλον να μην ξεκολλαω ποτε? Θυμαμαι ο καθηγητης των θρησκευτικων μας ελεγε, ποτε μην λετε \"γιατι σε μενα Θεε μου\" γιατι ο Θεος δεν υπακουει στη λογικη των ανθρωπων, μπορειτε μονο να του ζητησετε κουραγιο. Κι οτι εμποδιο και δυσκολια σας εδωσε, το εκανε για καποιο σκοπο. Μπορει αυτο να βοηθαει μερικους. Εχω δει ανθρωπους που πιστευουν βαθια. Προσφατα πηγα σε μια γιατρο και δεν αντεξα, ελαμπε τοσο πολυ!\"Πιστευετε στο Θεο ετσι?\" Τη ρωτησα. \"ναι, πολυ, κακο ειναι?\" \"οχι, απλα μολις σας ειδα το καταλαβα\". Μου εβγαζε τετοια γαληνη, τετοια λαμψη. Εχω συναντησει πολλους τετοιους ανθρωπους βαθια θρησκεομενους. Ξερω οτι αυτο τους ωφελει. Αφηνοντας στην ακρη του θεμα της πιστης γιατι θελει πολλη δουλεια για να κατασταλλαξω και δεν νιωθω καθολου ετοιμη ακομα, ειναι ωφελιμο για μενα να μην κατηγορω, να μην αναρωτιεμαι για τη σταση του Θεου. Να επικεντρωνω αλλου την ενεργεια μου κατα την παλη μου με την ιδια τη ζωη(που περιεχει και το θανατο). Οτι βοηθαει τον καθενα..

[interappted]

Originally posted by anwnimi
O Θεός σε όλο αυτό το δρόμο της απώλειας αποτέλεσε και για μένα τον κατ\'εξοχήν σάκο του μποξ. Για όλα αυτός έφταιγε. Για όλες τις δυστυχίες και τις κακοτυχίες και τις αδικίες που προκάλεσε. Τον μίσησα.

Τώρα, αρχίζω να καταλαβαίνω σιγά σιγά ότι ακόμα κι αν υπάρχει, δε φταίει αυτός...Ίσως να έχουμε εμείς οι θνητοί μερίδιο ευθύνης (εννοώ όχι απαραίτητα μόνο εμείς οι εν ζωή αλλά κι εκείνος που έφυγε σε κάποιες περιπτώσεις)... Αλλά πάλι μπορεί να μην υπάρχουν ευθύνες... Η ζωή αποφασίζει... Ρίχνει τα ζάρια και... όποιον πάρει ο χάρος...

ακριβως εχουμε τον ιδιο σακο του μποξ!!!τον ιδιο!!!!!!!!!γιατι τ ακανει αυτα σε εμας τα πλασματα του???δεν τα κανει μαλλον τα επιτρεπει αλλα γτ τα επιτρεπει??τι ειμαστε πιονια σε σκακι?δεν εχουμε ψυχες???

[interappted]

Originally posted by weird
Ο χαρος ειναι κομματι της ζωης. Η επιρριψη ευθυνων με ωφελει σε κατι? Η με κανει να γυροφερνω εναν σακο του μποξ και να ξαναγυρνω, ή μαλλον να μην ξεκολλαω ποτε? Θυμαμαι ο καθηγητης των θρησκευτικων μας ελεγε, ποτε μην λετε \"γιατι σε μενα Θεε μου\" γιατι ο Θεος δεν υπακουει στη λογικη των ανθρωπων, μπορειτε μονο να του ζητησετε κουραγιο. Κι οτι εμποδιο και δυσκολια σας εδωσε, το εκανε για καποιο σκοπο. Μπορει αυτο να βοηθαει μερικους. Εχω δει ανθρωπους που πιστευουν βαθια. Προσφατα πηγα σε μια γιατρο και δεν αντεξα, ελαμπε τοσο πολυ!\"Πιστευετε στο Θεο ετσι?\" Τη ρωτησα. \"ναι, πολυ, κακο ειναι?\" \"οχι, απλα μολις σας ειδα το καταλαβα\". Μου εβγαζε τετοια γαληνη, τετοια λαμψη. Εχω συναντησει πολλους τετοιους ανθρωπους βαθια θρησκεομενους. Ξερω οτι αυτο τους ωφελει. Αφηνοντας στην ακρη του θεμα της πιστης γιατι θελει πολλη δουλεια για να κατασταλλαξω και δεν νιωθω καθολου ετοιμη ακομα, ειναι ωφελιμο για μενα να μην κατηγορω, να μην αναρωτιεμαι για τη σταση του Θεου. Να επικεντρωνω αλλου την ενεργεια μου κατα την παλη μου με την ιδια τη ζωη(που περιεχει και το θανατο). Οτι βοηθαει τον καθενα..

κι απο την αλλη κι εγω απο αυτον ζηταω κουραγιο!