κατάθλιψη απο τοξική σχέση

[Θεοφανία]

niktin....να σε ρωτήσω κάτι?
Εσένα ποια ανάγκη (σου) σε σπρώχνει να μένεις σε αυτή την κατάσταση τόσα χρόνια?

[nikitin]

Το ότι πίστευα πως όλα θα αλλάξουν και όλα θα είναι καλα...Για καποιο διάστημα είχα και άρνηση στο να δεχτω πως δεν είναι δυνατόν να μην μπορεί να ξεφύγει απο όλο αυτό... Έπειτα κατάλαβα πως έχουν τα πράγματα...Η αλήθεια είναι πως το πρόβλημα αυτό με έκανε να με νοιάζει μόνο για το πως θα γίνει καλά και έβαζα σε 2η μοίρα τον ευατό μου... Όσο ήταν υγιής δεν είχαμε κανένα πρόβλήμα στη σχέση μας...

[nikitin]

niktin....να σε ρωτήσω κάτι?
Εσένα ποια ανάγκη (σου) σε σπρώχνει να μένεις σε αυτή την κατάσταση τόσα χρόνια?

Το ότι πίστευα πως όλα θα αλλάξουν και όλα θα είναι καλα...Για καποιο διάστημα είχα και άρνηση στο να δεχτω πως δεν είναι δυνατόν να μην μπορεί να ξεφύγει απο όλο αυτό... Έπειτα κατάλαβα πως έχουν τα πράγματα...Η αλήθεια είναι πως το πρόβλημα αυτό με έκανε να με νοιάζει μόνο για το πως θα γίνει καλά και έβαζα σε 2η μοίρα τον ευατό μου... Όσο ήταν υγιής δεν είχαμε κανένα πρόβλήμα στη σχέση μας...

[Θεοφανία]

Αυτή όμως η ιστορία κρατά δέκα χρόνια όπως είπες.
Νικ, δεν σου κάνω την έξυπνη, όλες έχουμε μείνει σε ιστορίες που δεν οφηγούσαν πουθενά (και όταν λέω πουθενά, εννοώ την ευτυχία μας).
Υποθέτω ότι έμενες με την ελπίδα ότι τα πράγματα θα αλλάξουν και δεν θα πάνε τόσα χρόνια χαμένα.

Η ερώτηση μου έχει να κάνει με τις τελευταίες σου προτάσεις, ότι έβαζες τον εαυτό σου σε δεύτερη μοίρα.
Γιατί?
Σίγουρα υπήρξαν στιγμές ευτυχίας, αλλά πως μπορεί να θυσιάσει κάποιος τόσα χρόνια από τη ζωή του στηρίζοντας κάποιον που είναι ΔΙΚΗ ΤΟΥ επιλογή να εξαρτηθεί από ουσίες?
Μη μου πεις "τον αγαπούσα", γιατί θα σε ρωτήσω πως γίνεται να αγαπάς κάποιον που δεν σε αγαπά, δεν σε σέβεται και δεν σε υπολογίζει.
Που θεωρείς εσύ ως γυναίκα και ως άνθρωπος ότι υστερείς για να ανεχτείς κάτι τέτοιο?
Φιλικά μιλάω, μην παρεξηγηθει το ύφος μου.

[nikitin]

niktin....να σε ρωτήσω κάτι?
Εσένα ποια ανάγκη (σου) σε σπρώχνει να μένεις σε αυτή την κατάσταση τόσα χρόνια?

Το ότι πίστευα πως όλα θα αλλάξουν και όλα θα είναι καλα...Για καποιο διάστημα είχα και άρνηση στο να δεχτω πως δεν είναι δυνατόν να μην μπορεί να ξεφύγει απο όλο αυτό... Έπειτα κατάλαβα πως έχουν τα πράγματα...Η αλήθεια είναι πως το πρόβλημα αυτό με έκανε να με νοιάζει μόνο για το πως θα γίνει καλά και έβαζα σε 2η μοίρα τον ευατό μου... Όσο ήταν υγιής δεν είχαμε κανένα πρόβλήμα στη σχέση μας...

[nikitin]

[QUOTE=Θεοφανία;461579]Αυτή όμως η ιστορία κρατά δέκα χρόνια όπως είπες.
Νικ, δεν σου κάνω την έξυπνη, όλες έχουμε μείνει σε ιστορίες που δεν οφηγούσαν πουθενά (και όταν λέω πουθενά, εννοώ την ευτυχία μας).
Υποθέτω ότι έμενες με την ελπίδα ότι τα πράγματα θα αλλάξουν και δεν θα πάνε τόσα χρόνια χαμένα.

Η ερώτηση μου έχει να κάνει με τις τελευταίες σου προτάσεις, ότι έβαζες τον εαυτό σου σε δεύτερη μοίρα.
Γιατί?
Σίγουρα υπήρξαν στιγμές ευτυχίας, αλλά πως μπορεί να θυσιάσει κάποιος τόσα χρόνια από τη ζωή του στηρίζοντας κάποιον που είναι ΔΙΚΗ ΤΟΥ επιλογή να εξαρτηθεί από ουσίες?
Μη μου πεις "τον αγαπούσα", γιατί θα σε ρωτήσω πως γίνεται να αγαπάς κάποιον που δεν σε αγαπά, δεν σε σέβεται και δεν σε υπολογίζει.
Που θεωρείς εσύ ως γυναίκα και ως άνθρωπος ότι υστερείς για να ανεχτείς κάτι τέτοιο?
Φιλικά μιλάω, μην παρεξηγηθει το ύφος μου.[/QUOTE

τα χρόνια χρησης αν διαβασες παραπάνω ήταν με πολλές παύσεις ενδιάμεσα...και η προσπάθειά του με κανε να πιστευω πως θέλει να γίνει καλά, γι'αυτό και έμενα..σίγουρα ήθελα να τον δω καλά... το θέμα μου είναι πως θα αρχίσω να αγαπώ πάλι τον ευατό μου και να έχω σε προτεραιότητα εμένα...

[Θεοφανία]

Τα ίδια πράγματα λέμε.
Μέχρι στιγμής λοιπόν έβαλες τον εαυτό σου κάτω από κάποιον άλλο άνθρωπο με τα γνωστά αποτελέσματα.
Στο πρώτο μνμ σου είπα πως η γνώμη μου είναι να μείνετε φίλοι.
Με το "φίλοι" εννοούσα πως είσαι δίπλα του, αλλά δεν έχεις πια προσδοκίες για κάτι παραπέρα εκτός απ αυτό.
Να σου κάνω μερικές ερωτήσεις?
Πόσο χρονών είστε?
Πως είναι η σεξουαλική σας ζωή?
Τι όνειρα έχεις για τον εαυτό σου? (εννοώ αν σκέφτεσαι γάμο/παιδιά κλπ).

[nikitin]

Τα ίδια πράγματα λέμε.
Μέχρι στιγμής λοιπόν έβαλες τον εαυτό σου κάτω από κάποιον άλλο άνθρωπο με τα γνωστά αποτελέσματα.
Στο πρώτο μνμ σου είπα πως η γνώμη μου είναι να μείνετε φίλοι.
Με το "φίλοι" εννοούσα πως είσαι δίπλα του, αλλά δεν έχεις πια προσδοκίες για κάτι παραπέρα εκτός απ αυτό.
Να σου κάνω μερικές ερωτήσεις?
Πόσο χρονών είστε?
Πως είναι η σεξουαλική σας ζωή?
Τι όνειρα έχεις για τον εαυτό σου? (εννοώ αν σκέφτεσαι γάμο/παιδιά κλπ).

24 εγω και 29 εκείνος
σεξλαϊφ δεν υφίσταται πλεον εδώ και 5 μήνες, δηλ απ'την τελευταία φορά που υποτροπίασε και ένα απο τα όνειρα μου φυσικά και είναι να κάνω μια υγιή οικογένεια..να έχω μια ήρεμη και φυσιολογική ζωή..

[Θεοφανία]

24 εγω και 29 εκείνος
σεξλαϊφ δεν υφίσταται πλεον εδώ και 5 μήνες, δηλ απ'την τελευταία φορά που υποτροπίασε και ένα απο τα όνειρα μου φυσικά και είναι να κάνω μια υγιή οικογένεια..να έχω μια ήρεμη και φυσιολογική ζωή..

(λολ !!!)
Είσαι πολύ μικρή!
Αυτό βέβαια είναι και καλό και κακό.
Το κακό είναι πως έχασες κάποια χρόνια στα οποία θα έπρεπε να ζεις μια ανέμελη ζωή, το καλό είναι πως έχεις όοοοοοολο τον καιρό μπροστά σου να τη ζήσεις άλλες δέκα φορές!
Νικ, σκέψου κοριτσάκι μου και λίγο εσένα. Οι θυσίες είναι λυτρωτικές και ροζ στο όνομα της "αγάπης", αλλά τα κομμάτια που χάνουμε απο μας δεν τα ξανά βρίσκουμε ποτέ.
Καταλαβαίνω πως μια δεκαετία στην ηλικία σου είναι σχεδόν όλη σου η ζώη, αλλά κάτσε και σκέψου όλα όσα συζητάμε.
Σου αξίζει αυτό?
Εκείνος αν σε αγαπούσε θα το είχε κόψει χρόνια πριν?
(Για να μην αναλύσουμε το γεγονός της πατερίτσας που είσαι εσύ και του δημιουργείς έξτρα ασφάλεια).
Αν αγαπάς έστω και λίγο τον εαυτό σου, πήγαινε σε έναν ψυχολόγο.
Ψάξε να βρεις εσένα και γιατί είσαι τόσο αυτοκαταστροφική.

[giorgos panou]

Καλησπερα ¨)
Πρωτα απο ολα πρεπει να σταματησεις να νιωθεις τοσο ενοχες για οτι αγαπησες! κι αγαπηθηκες! γτ. δεν παιζει τοσο καιρο να μην σε αγαπουσε ο ανθρωπος σου. Δεν πρεπει να νιωθεις τοσες τυψεις! δεν εκανες κατι κακο!!! ερωτευτηκες!!! τωρα αμα εγινε αυτο το κακο εσυ δεν φταις!! δεν του εβαλες εσυ την πρεζα στο αιμα.
Δυστυχως εδω περα, κι γενικα σε αυτη την χωρα ειμαστε λιγο πισω στις ψυχηκες παθησεις κι γενικα σε πολλα πραματα σε σχεση με την ευρωπη! ειμαστε πιο κοντα στους ασιατες που κατηγορουν την βιασμενη κοπελα που προκαλεσε τον βιαστη παρα τον ιδιο τον εγκληματια ! τον βιαστη! το ιδιο συμβαινει κι με τις αρρωστιες μεχρι πριν λιγα χρονια λεγαμε οτι οι λεπροι εφτεγαν που το παθεναν αυτο! το ιδιο κι με τους σχιζοφρενεις!! τους λεγαμε δαιμονησμενους, οτι τα εκαναν ολα αυτα απο δικια τους καθαρη αποφαση, καπως ετσι -ευτυχως ειναι λιγοι κι μεγαλης ηλικιας - νομιζουν κι για τα ναρκωτικα που αλλαζουν την χημεια στον εγκεφαλλο, αυτα δλδη που γινοντε βαρια εξαρτηση, οπως η ηρωινη κι το αλκοολ.
Ετσι λοιπον κι ο ανθρωπος σου δν νομιζω στην λογικη του σκεψη να θελει να ειναι μακρια απο την κοπελα που αγαπα! , να θελει να χαλα ολα του τα λεφτα στην ουσια που του περνει καθε "ουσια" στην ζωη του, να προτημα την κολοπρεζα σε ενα βρομικο κι ερημικο μερος απο το να ειναι σε καποιο ομορφο ,καθαρο σπιτι αγγαλια με σενα η να διασκεδαζει με φιλους ?ε? δεν νομιζω καποιος ανθρωπος να γουσταρει την καταντια αυτη! αρα λοιπον κι μονο αυτο το πραμα μπορει να εξηγησει καποια πραματα, οτι ο ανθρωπος δεν πρατει παντα με την λογικη θεληση αλλα κι με το παθος! το παθος που ειναι πιο δυνατο απο την πιστη στο θεο! κι οπως γραφει κι ο μπαροουζ "Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του ένα παρασιτικό ον που δεν ενεργεί πάντα για το συμφέρον του", δυστυχως μεσα στην ψυχη μας υπαρχει κατι που δεν μπορουμε να το κουμανταρουμε οπως πρεπει κι θελουμε! ισως να ειναι κι αυτη η γοιτεια του ανθρωπου, αλλιως ουτε ηρωες θα ειχαμε, ουτε θεους , ουτε δολοφονους ,ουτε,ουτε. Ετσι λοιπον οι ατυχοι ,οπως ο δικος σου, οπως εγω ειχαμε την αδυναμια να κανουμε κουμαντο μεσα μας! ισως το κακο και η ηδωνη μας κερδισε! το θεμα ομως ειναι οτι δεν πρεπει να τα παραταμε, δεν το κανω εγω κι ευχομαι κι ο αντρας σου.
Θα μπορουσα να σου πω οτι υπαρχουν χρηστες που πινουν κι ταυτοχρονα ζουν σχεδον κανονικα, με οικογενειες, με δουλεια κ.α. προσωπικα δεν το βλεπω καλη ιδεα, αλλα υπαρχει κι η ασφαλεις συντηρηση κατα την χρηση, βεβαια με ενεσεις κι με χαπια δεν γινετε αυτο, αλλα δεν συνεχιζω γτ. θα παρεξηγηθω! κι πανω απο ολα δεν το βλεπω οσες λυση, δεν μπορεις να κανεις παρεα με τον διαβολο κι την κυριακη να πηγαινεις στην εκκλησεια!
Συγνωμη αμα περασα οτι το κανεις για να δικαιολογηθεις , δεν ηθελα να πω οτι σκεφτεσαι με την λογικη σου ετσι, μπορει ομως -οπως ειπα κι πριν η ψυχη σου που δεν μπορεις να κουμανταρεις φουλ να την σκεφτηκε και αυτην την λυση - εσυ εχεις την σοματικη σου υγεια, κι θα βρεις τον σωστο σου δρομο! να εισαι υπερυφανη για την καρδια σου κι για το οτι την ακολουθεις κι δεν την παραμελεις για να βαλεις μπροστα! στο τυμονι την λογικη! το τι θα πει η γιαγια ! το τι θα πει η καθε κι ο καθε ,,,, εσυ εζησες εναν ερωτα! με τα καλα κι τα κακα! δεν βιωσες μονο μια σεξουαλικη σχεση οπως οι πιο πολλες γκομενες! για αυτο κι παρατηρησε που τελευταια ολοι μηλουν για την σεξουαλικη σχεση κι οχι για την ερωτικη σχεση!! κατι που ειναι προνομοιο των ανθροπων!

[nikitin]

(λολ !!!)
Είσαι πολύ μικρή!
Αυτό βέβαια είναι και καλό και κακό.
Το κακό είναι πως έχασες κάποια χρόνια στα οποία θα έπρεπε να ζεις μια ανέμελη ζωή, το καλό είναι πως έχεις όοοοοοολο τον καιρό μπροστά σου να τη ζήσεις άλλες δέκα φορές!
Νικ, σκέψου κοριτσάκι μου και λίγο εσένα. Οι θυσίες είναι λυτρωτικές και ροζ στο όνομα της "αγάπης", αλλά τα κομμάτια που χάνουμε απο μας δεν τα ξανά βρίσκουμε ποτέ.
Καταλαβαίνω πως μια δεκαετία στην ηλικία σου είναι σχεδόν όλη σου η ζώη, αλλά κάτσε και σκέψου όλα όσα συζητάμε.
Σου αξίζει αυτό?
Εκείνος αν σε αγαπούσε θα το είχε κόψει χρόνια πριν?
(Για να μην αναλύσουμε το γεγονός της πατερίτσας που είσαι εσύ και του δημιουργείς έξτρα ασφάλεια).
Αν αγαπάς έστω και λίγο τον εαυτό σου, πήγαινε σε έναν ψυχολόγο.
Ψάξε να βρεις εσένα και γιατί είσαι τόσο αυτοκαταστροφική.

Αυτοκαταστροφική...καταθλι� �τική και πολλά αλλά.... και δεν ήμουν έτσι!!!!
(''Εκείνος αν σε αγαπούσε θα το είχε κόψει χρόνια πριν?'') και γω αναρωτιέμαι...

[nikitin]

Θα ήθελα να που πείτε όσοι διαβάσατε το θέμα....αν όλο αυτο συνεβαινε στο δικο σας ανθρωπο πώς θα το αντιμετωπίζατε? Μπείτε για 10 λεπτά στη διαδικασία, να το κάνετε δικό σας όλο αυτό και πείτε μου τι θα κανατε ειλικρινά απο τη στιγμή που θα αντιλαμβανόσασταν ότι ο ανθρωπος σας έχει μπλεξει.. Είναι θέμα που συμβαίνει σε πολλούς... Ευχαριστώ εκ των προτέρων...

[So_Sad]

Καλησπέρα κι από μένα Νικ...Γνώμη μου κι εμένα είναι ότι θα έπρεπε να δεις κάποιον ειδικό. Όχι μόνο για να σου ξεδιαλύνει το γιατί να μένεις σε μια σχέση με χρήστη, αλλά και για να σου διαφωτίσει τις πτυχές της τυχόν μελλοντικής ζωής σου με έναν χρήστη. Είναι "ιδιαίτερα" άτομα, "ευαίσθητα". Παλεύουν μια ζωή με τον κίνδυνο της υποτροπής. Ένα τόσο δα πραγματάκι, μια λάθος κουβέντα, μια λάθος κίνηση, μπορεί να τους κάνει να ξανακυλήσουν. Θέλει ειδικό χειρισμό. Θέλει ειδική "εκπαίδευση", ενημέρωση πάνω στην περίπτωσή του. Θέλει γερό στομάχι μια τέτοια απόφαση (το να μείνεις δηλαδή μαζί του). Το θέμα είναι ότι όσο υπάρχει χρήση, δεν υπάρχει πραγματικότητα γύρω. Δεν υπάρχει πραγματικός εαυτός. Οπότε μπορεί να πει κανείς ότι κάποια χρόνια σου, όχι ακριβώς πήγαν χαμένα, αλλά δεν βίωσες την πραγματική σχέση όπως σου πρέπει. Από δω και πέρα όμως τί κάνεις? Θα ήθελες να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου, με όσες σωστές προϋποθέσεις μπορείς να κατοχυρώσεις? Πήγαινε σε κάποιον ειδικό, συζήτησέ το, ανάλυσέ το και θα δεις ποια είναι η σωστή απόφαση για σένα αλλά και για εκείνον.
Κι αν θέλεις πραγματικά τη γνώμη μου, όσο σκληρή και ριζοσπαστική ακούγεται, εγώ θα τον προειδοποιούσα ότι αν δεν κόψει, θα τον καταδώσω. Κι αν δεν το έκανε, αν επέμενε, θα τον κατέδιδα. Για το δικό του καλό. Αν μου συνέβαινε εμένα, θα θεωρούσα ότι δεν μπορώ να τον βοηθήσω,όσο κι αν θα το ήθελα, μόνο ειδικός μπορεί, μόνο η ψυχοθεραπεία μπορεί, παράλληλα με αποτοξίνωση φυσικά. Κάτι τον οδήγησε εκεί και πρέπει να το λύσει για να μην ξανακυλήσει. Και πάλι, όσο κι αν υπέφερα που θα τον έχανα, θα ήξερα ότι το δικό του καλό σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πάνω από τη δική μου ανάγκη να τον έχω δίπλα μου. Δυστυχώς η απόφασή του να απομακρυνθεί από την πραγματικότητα και από τη ζωή δε θα μου άφηνε περιθώρια για συναισθηματισμούς και κλάψες δικές μου. Η εμπειρία μου μου έχει δείξει ότι κατά βάση σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να δρα κανείς άμεσα και "σκληρά". Τα πράγματα δεν είναι αστεία ούτε χωράει χρόνος για τεστ και δοκιμασίες διαφόρων συνταγών. Κάθε "αρρώστια" θέλει άμεση ιατρική και ψυχοθεραπευτική παρέμβαση.
Τέλος θα πω ότι αν δεν πάρεις απόφαση να μιλήσεις σε κάποιον, θα σε ρουφήξει κι άλλο αυτή η κατάσταση και είναι κρίμα. Φυσικά εννοώ πάλι κάποιον ειδικό κι έπειτα όταν είσαι έτοιμη, κάποιον φίλο ή συγγενή...Δε θα είσαι μόνη σου πάντως... Ελπίζω να βοήθησα λιγάκι, συγγνώμη αν σε/σας κούρασα... Πάντα φιλικά...

[τζινα]

nikitin καλησπερα! ξερω ακριβως πως νιωθεις.τα ιδια περναω κ εγω. Υπηρξε ενα μεγαλο διαστημα που κ γω δεν μπορουσα να βοηθησω τον εαυτο μου,μεχρι που ολα τα ψυχολογικα εγιναν σωματικα κ τοτε φοβηθηκα... δοκιμασες να πας σε καποιον ψυχολογο?

[nikitin]

καλησπέρα! δεν έχω πάει ακόμη μα δεν το γλιτώνω...προσπαθώ μήπως και βγω από όλο αυτό με άλλες μεθόδους... εσύ πήγες ?