Εκτρωση

[thlipsi]

Γειά σας,
Ειμαι παντρεμένη, έχουμε ήδη ένα παιδάκι 9 μηνών, έως πρότινος αρκετά ευτχισμένοι, όμως τα οικονομικά μας είναι χάλια.
Οταν ο συζυγος έμαθε για την εγκυμοσύνη μου, έφτασε στα πρόθυρα του εγκεφαλικού. Ηταν αμίλητος, βαρύς και επέστρεφε στο σπίτι αργά, σαν να μην ήθελε να με βλέπει, σα να κουβαλούσα συμφορά. Εκανε τα πάντα να με πείσει ότι δεν είναι δυνατό να αποκτήσουμε δεύτερο παιδί, ότι θα καταλήξουμε να πεινούμε και οι τέσσερις. Το κλίμα στο σπίτι ήταν τόσο βαρύ ώστε πήρα την απόφαση να προχωρήσω σε έκτρωση. Εφτασα έως το θάλαμο για να φορέσω τη ρόμπα μου, δεν άντεξα όμως να το κάνω και το έβαλα στα πόδια.
Οταν επέστρεψα στο σπίτι και ανακοίνωσα το γεγονός, ο σύζυγος με είπε "σκατοεγωίστρια" και πάλι σιωπή ανάμεσά μας. Εκείνος δεν είχε διάθεση ούτε να ασχοληθεί με το γιό μας πράγμα που με πλήγωνε ακόμη περισσότερο.

Φοβούμενη όχι μόνο τη ρήξη ανάμεσά μας, αλλά και το ενδεχόμενο απομάκρυνσής του από το γιό μας, με πόνο ψυχής προχώρησα τελικά σε έκτρωση πριν από μερικές ημέρες. Εκτοτε, εκείνος προσπαθεί να είναι δίπλα μου, να μου ανεβάσει τη διάθεση και έχει επιστρέψει το ενδιαφέρον του στο παιδί μας.
Δεν τον αδικώ, ως άνδρας καίγεται για την ευημερία της οικογενείας του και δεδομένου ότι στα παιδικά του χρόνια ήταν πολύ στερημένος, αντιλαμβάνομαι το στρεσάρισμά του ως προς το πώς θα φέρει βόλτα μια 4μελή οικογένεια. Γνωρίζω ότι έχει κι εκείνος τύψεις.

Ομως, εγώ είμαι χάλια και κάθε ημέρα που περνάει γίνομαι χειρότερα. Ξυπνώ συνέχεια τα βράδια, στην εργασία μου προσπαθώ να συγκεντρωθώ και ξανάρχισα το τσιγάρο. Στρέφομαι προς το παιδί μου να παρηγορηθώ, να ξεχαστώ, όμως μου είναι αδύνατο. Δεν μπορώ να το ψυχαγωγήσω, δεν έχω τη δύναμη ούτε να το αλλάξω πολλές φορές.
Σκέφτομαι συνέχεια την καρδούλα που χτυπούσε μέσα μου, την αθώα καρδούλα που σκότωσα. Κλείνω τα μάτια μου και νιώθω δυο ματάκια να με κοιτάνε παραπονεμένα και να με ρωτάνε "γιατί μαμά με πέταξες;" Πρόκειται για το παιδί μου το οποίο δε θα σφίξω ποτέ στην αγκαλιά μου.

Γνωρίζω ότι κανείς δε μπορεί να με βοηθήσει. Απλά έχω τόση ανάγκη να το μοιραστώ, ίσως εάν κάποια κοπέλα έχει βρεθεί στη θέση μου, το οποίο απεύχομαι, να με καταλαβαίνει.
Σας ευχαριστώ

[liberchild]

Eίναι θέμα χρόνου να το ξεπεράσεις. Προσπάθησε να επικεντρωθείς στο εδώ και τώρα και ξέχνα όλες αυτές τις δυσάρεστες σκέψεις που σε αποσυντονίζουν. Το άλλο σου παιδάκι δεν φταίει σε τίποτα να έχει μια μαμά που είναι \'\'αλλού\'\'. Το ίδιο και ο σύντροφός σου. Η ζωή συνεχίζεται.

[Helena]

το αυτονόητο ...να προσέχετε στο μέλλον- αφού δεν έχετε τη δυνατότητα ή τη διάθεση-ώστε να αποφύγετε τέτοιου είδους<ατυχήματα>
θα μειωθεί με το πέρασμα του χρόνου αυτό που νιώθεις τώρα.

[rom77]

hi thlipsi, newbie member.

exeis pei pote se kanenan ayta poy se enoxloyn stin zoi soy? exeis anixtei se kanenan?

me tin vasSummerTime gnorizeste? mporei kai na kano lathos.. alla i domi einai paromoia

[kanenas]

Originally posted by thlipsi
Στρέφομαι προς το παιδί μου να παρηγορηθώ, να ξεχαστώ, όμως μου είναι αδύνατο. Δεν μπορώ να το ψυχαγωγήσω, δεν έχω τη δύναμη ούτε να το αλλάξω πολλές φορές.Σκέφτομαι συνέχεια την καρδούλα που χτυπούσε μέσα μου, την αθώα καρδούλα που σκότωσα. Κλείνω τα μάτια μου και νιώθω δυο ματάκια να με κοιτάνε παραπονεμένα και να με ρωτάνε \"γιατί μαμά με πέταξες;\" Πρόκειται για το παιδί μου το οποίο δε θα σφίξω ποτέ στην αγκαλιά μου.

Ελπιζω να μην φανω ωμος.

Αναφορικα με το ιποτιθεμενο κακο που εκανες, καθολου δεν με βρισκει συμφωνο αυτη η αποψη. Αν εφερνες στον κοζμο ενα παιδι που ο ιδιος ο πατερας του δεν το ηθελε, τι θα ειχες καταφερει; Θα καθησυχαζες την συνειδηση σου, μα θα κατεστρεφες 3 ατομα. Αυτη ειναι η γενναιοτητα που οφειλες να επιδειξεις; Εμενα για μισαλλοδοξια μου μοιαζει.


Επιπλεον, κλεγεσε για το παιδι που \"δεν θα αγκαλιασεις ποτε\" με ποιο αποτελεμα; Να μην αγκαλιαζεις το παιδι που ηδη εχεις!

Πως χαρακτηριζετε αφτο; Υπερμετρος εγωιζμος, διοτι αντι να χαρεις με το μωρο, ασχολεισαι με εσενα κ τις κακες σου πραξεις, χωρις να σταθμιζεισ επαρκως το κακο που ενδεχομενοσ κανεισ τωρα στο παιδι σου.

[thlipsi]

Originally posted by aquarrius
hi thlipsi, newbie member.

exeis pei pote se kanenan ayta poy se enoxloyn stin zoi soy? exeis anixtei se kanenan?

me tin vasSummerTime gnorizeste? mporei kai na kano lathos.. alla i domi einai paromoia

Οχι, δεν έχω μιλήσει...για αυτό σας μίλησα εδώ. Την κοπέλα δεν την ξέρω...

aquarrius ακούγεσαι ωμός. Ομως το ξέρω ότι ωμή πρέπει να νιώσω κι εγώ για να το ξεπεράσω... Πίστεψέ με, το προσπαθώ...

[rom77]

wmos, me poia ennoia kalo moy koritsi?

[Sofia]

thlipsi,

καταρχήν το παιδάκι που ήδη έχεις δεν φταιει απολύτως να πληρώνει και αυτο για τις πραξεις άλλων. Δικές σου ή κ του άντρα σου.

Δεν ξέρω αν επικονωνεις, συζητάς με τον αντρα σου κ πριν το περιστατικό αυτό εννοώ. Αν είχατε συζητήσει το ενδεχόμενο να κανετε δεύτερο παιδί κ αν είχατε κοινές αποψεις. Υπήρχε η αναγκη σου για δεύτερο παιδί?Είχες μοιραστει την επιθυμια σου αυτή με τον άντρα σου?Πιστεύεις οτι σε καταλαβαινει κ τον καταλαβαίνεις? Οτι γίνεται τέτοια προσπάθεια να σε ακουσει κ να τον ακουσεις?

Το να γίνεσαι χειροτερα για κατι που πραγματικά δεν μπορεις να αλλαξεις μπορει ανετα να κανει τα πράγματα που ζεις τώρα, όντως χειρότερα. Ειναι ευκαιρία να δεις τί μπορεις να αλλαξεις προς το καλύτερο.

[krino]

Originally posted by kanenas

Πως χαρακτηριζετε αφτο; Υπερμετρος εγωιζμος, διοτι αντι να χαρεις με το μωρο, ασχολεισαι με εσενα κ τις κακες σου πραξεις, χωρις να σταθμιζεισ επαρκως το κακο που ενδεχομενοσ κανεισ τωρα στο παιδι σου.

αυτα που γραφεις εσυ πως χαρακτηριζονται???
τουλαχιστον ασχετοσυνη με το θεμα μπορω να πω.....

Δηλαδη αν μη τι αλλο η γυναικα γραφει πως αναγκαστηκε εκ των συνθηκων να κανει εκτρωση και εσυ τι λες απλα δεν τρεχει τιποτα, παρε μια ασπιρινη καιασχολησου με το μωρο που εχεις ???

Αλλιως εισαι εγωιστρια???
Μηπως πρεπει να ασχοληθεις με την γυναικεια ψυχολογια λιγο περισσοτερο???





αντε καλα....
οτι να ναι.

[anitak]

kanena, σε ειχα για κομματακι πιο φεμινιστη.

Στη θέση σου θα τον χώριζα κι ας πέθαινα της πείνας. Σαν κι εμένα, φυσικά, είναι ελάχιστος κόσμος. Ποτέ δε θα σχολίαζα ηθικα την έκτρωση, εφοσον ειναι μια απολυτα συνειδητη και επιθυμητη αποφαση. Το δικο σου συμβαν, αποτελει απλά, φαλλοκρατικο έγκλημα. Μην ξεχασεις τιποτα. Βγαλε ολο τον θυμο σου και την πικρα σου για το γεγονος, προφυλαξου από ανάλογες επαναλήψεις και ψάξου καλά κι εσύ κι εκέινος, πριν εχεις χαραμισει μια ζωή.

υ.γ. Στη συντριπτική πλειοψηψία των εκτρώσεων στην ελλάδα, την πληρώνουν αναγκαστικά τα αθωώτερα θύματα. Θα δεχτώ να συζητήσω για την έκτρωση ως επιλογή, μόνο αν ποτέ αποκτήσουμε πραγματικά κοινωνικό κράτος.

[Sofia]

Originally posted by anitak
Στη θέση σου θα τον χώριζα κι ας πέθαινα της πείνας. Σαν κι εμένα, φυσικά, είναι ελάχιστος κόσμος. Ποτέ δε θα σχολίαζα ηθικα την έκτρωση, εφοσον ειναι μια απολυτα συνειδητη και επιθυμητη αποφαση. Το δικο σου συμβαν, αποτελει απλά, φαλλοκρατικο έγκλημα.

Δεν ειναι φαλλοκρατικό έγκλημα,ειναι έγκλημα απο κοινου. Αν θεωρήσουμε οτι μιλάμε για έγκλημα. Με ευθύνες κ για τους 2. Με διαφορετικό μερίδιο,αλλα κ των δύο. Μιλάμε για 2 ενήλικες που αποφασίζουν απο κοινού (υποτίθεται) για την κοινή τους ζωή.

Είναι ομως η ζωή που θέλει? Κ πώς θα γίνει αν δεν υπερασπίσει - διεκδικήσει τις αναγκες της κ τις επιθυμίες της?

[thlipsi]

Originally posted by anitak
Στη θέση σου θα τον χώριζα κι ας πέθαινα της πείνας.

Οχι, δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Τον άνθρωπο αυτόν τον αγαπάω, τον πονάει το γεγονός και το ξέρω.
Η διαφορά μας είναι ότι εκείνος πίστεψε ότι δεν είναι δυνατό να αποκτήσουμε δεύτερο παιδί, ενώ εγώ ένιωσα ότι το παιδί αυτό το είχαμε ήδη αποκτήσει και το σκοτώσαμε.
Η επιλογή μου ήταν να κρατήσω την ενότητα των τριών μας η οποία θα διαλυόταν σε άλλη περίπτωση. Το πρόβλημά μου είναι όμως, ότι επί του παρόντος τουλάχιστον, αυτή την ενότητα των τριών μας και την αγκαλιά του δε μπορώ να τα χαρώ γιατί για να κερδίσω αυτά θυσίασα μια καρδούλα που χτυπούσε μέσα μου. προσπαθώ να ασχοληθώ με οτιδήποτε άλλο, αλλά τη διαδικασία της έκτρωσης μου είναι αδύνατο να την ξεκαρφώσω από το μυαλό μου.
Ισως σε κάποιους να ακούγομαι μελοδραματική, αλλά εάν δεν έχεις ακούσει στον υπέρηχο μια καρδιά να βαρά μέσα σου, δε μπορείς να το νιώσεις.

[thlipsi]

Originally posted by Sofia

Δεν ειναι φαλλοκρατικό έγκλημα,ειναι έγκλημα απο κοινου.

Ναι, είναι. Αν δεν ήταν δε θα πόναγε, δε θα είχα λόγο να σας γράφω..

[Sofia]

thlipsi, μην υποτιμας το γεγονος οτι δεν μπορεσατε να συνεννοειθειτε σε ενα τοσο βασικο θέμα!η επιλογή σου λες πως ειχε σκοπο να κρατήσει την ενοτητα της οικογένειας? Δλδ η ενοτητα ειναι αποτέλεσμα υπακοής στον άντρα σου? διαφορετικά δεν υπάρχει ενότητα? οπως ειδες ομως ακομα κ οταν επελεξες να κανεις οτι σου ειπε, η ενότητα δεν κρατήθηκε, οπως η ιδια παραδέχεσαι. γι αυτο σε ρώτησα αρχικα αν υπάρχει επικοινωνία μεσα στο σπιτι σας. εννοώντας αν προσπαθει να καταλαβει ο ενας τον άλλο, τις αναγκες του, τί σημαινεί παιδι για σενα, τί για αυτον κλπ...

[Kleiw]

Θλίψη καταλαβαίνω τον πόνο σου ! Κατα την γνώμη μου έπρεπε να υπερασπιστείς περισσότερο αυτό που αισθανόσουν και να το συζητήσεις με τον αντρα σου . Εσύ εργάζεσαι ? Δεν υπήρχε τρόπος να αυξήσετε το εισόδημα σας ?
Η εγκυμοσύνη πώς προέκυψε ? Το ιδανικό θα ήταν να είχατε συζητήσει απο πρίν για τις επιθυμίες σας και αν ενα μωρό ήταν ανεπιθύμητο να παίρνατε προφυλάξεις........

Μια δική μου εμπειρία :
Είχα μια σχέση παλαιότερα που σε κάποια ερωτική μας συνευρεση έγινε ένα ατύχημα! Πήρα το χάπι της επομενης μέρας με δική μου πρωτοβουλία (εκείνος δεν αγχώθηκε ) και μου γεννήθηκε η απορία \'\' Τι θα γίνει αν μείνω έγκυος ?\'\' Η απάντηση του ήταν \'\'Θα κάνεις έκτρωση φυσικά\'\' και το θεωρούσε τόσο δεδομένο και εύκολο που δεν ανησυχούσε . Μεχρι που τον προσγείωσα δινοντας του να καταλάβει οτι δεν θέλω να κάνω έκτρωση, γιαυτό ή θα προσέχουμε όσο περισσότερο μας παίρνει ή θα κάνουμε παιδί ! Το κατάλαβε τελικά και επειδή η ιδέα του παιδιου τον τρόμαζε, άρχισε να προσέχει περισσότερο και αυτός !
Αυτα είχα να καταθέσω απο την ζωή μου ..........Στα δικά σου τώρα!

Οτι έγινε, ΕΓΙΝΕ ! Πρέπει όμως να το συζητήσετε για να μην ξαναβρεθείτε στην ίδια θέση !
Πες του οτι τον καταλαβαίνεις, αλλά εξήγησε του και τα δικά σου συναισθήματα !
Καταλαβαίνεις βέβαια οτι πρέπει να συνεχίσεις τη ζωή σου , γιατί διαφορετικά δεν θα κουβαλάς μόνο τις τύψεις για την στάση σου απέναντι στο παιδί που δεν γεννήθηκε, αλλα και στο παιδί που ζεί και που σε έχει τώρα ανάγκη!
Βρες τρόπο να συγχωρέσεις τον εαυτό σου και να μάθεις απο την εμπειρία σου !