Ψύχωση και επιθετική συμπεριφορά...

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ17817]

ΑΜΑ παιρνει ο ασθενης ομως λεω αν αλλοπεριντιν και εχει εξωπυριδιμικα συμπτωματα εντονα θα βλεπει τα φαρμακα και θα τρεχει αντι να τα παιρνει...

[rad]

Δεν νομιζω οτι παιρνει αυτο. Νομιζω το πηρε στην αρχη και το κόψαμε. Αυτο το φαρμακο που τον επιανε ηταν το solian. Γενικα επειδη τα διαχειριζονταν αυτα οι γονεις μου δυσκολευομαι να θυμηθω ολα τα ονοματα...

[rad]

keep_walking keep_walking

Επαιρνε - σταματουσε - επαιρνε - σταματουσε = αρνηση, μη αποδοχη

Εχει μπει 2-3 φορες για πολυ μικρο χρονικο διαστημα μετα απο υποτροπη. Τα νοσοκομεία - τα περισσότερα- μας δουλευαν κανονικά και με τον τροπο τους μας εδιωχναν και ο ασθενης δεν επαιρνε καμια θεραπεια. Οποτε μας δενουν τα χερια σε ενδεχόμενη υποτροπη............

Δεν ειναι μεμονομενο. Δε συμβαίνει και κάθε μέρα. Αλλά όταν υποτροπιάζει ή δεν εινα καλα -δεν ξερω τι λεξεις να χρησιμοποιήσω- μπορει να παρει μια αφορμη και να το κανει. Μέσα σε ενα χρόνο ας πουμε μπορει κατι τετοιο να συμβεί 2-3 φορές και τις υπολοιπες να ειναι φραστικα επιθετικός.

Δεν ειναι καθόλου λειτουργικός επι 5 χρόνια. Ειναι σαν καρδιογράφημα.Αυτο γραφω.

[rad]

Εαν παντως διαγνωστει με ψυχωση μερικα πραγματα πρεπει να γινουν σιγουρα. Η φαρμακευτικη αγωγη ειναι must. Επισης μην εχετε σιγουρο οτι ειναι ικανος για εργασια. Ισως χρειαστει να περασει απο επιτροπη και να του δοθει αναπηρικη συνταξη (δεν ξερω τι ισχυει ακριβως).
Δυσκολες καταστασεις. Κουραγιο.

Εμας δεν μας πειράζει αυτό. Το έχουμε δεχτεί ακόμα και για μία τετοια περίπτωση. Το θέμα ειναι η δική του αποδοχή. Εκείνος ΑΡΝΕΙΤΑΙ και αισθάνεται μειονεκτικά με αυτήν την προοπτική και γι αυτό δεν αποδεχεται τιποτα.

Σημερα ειναι πιο δεκτικός αφ ότου πηρε το φαρμακο μετα τη φασαρία. Του μίλησα λίγο και ενώ εχει τις "δικές" του αποψεις ή σκέψεις άκουσε τα επιχειρήματα μου. Αυτο δεν το εκανε χωρίς φαρμακο. Μου υποσχέθηκε οτι θα παμε στο γιατρο στον αλλο νομό και οτι θα προσπαθησει και φυσικα "να δουμε τι θα μας πει". Θέλω να πω, ενώ ειναι καλό σημάδι δεν τον εμπιστεύομαι επειδή και στο παρελθόν εχει γυρίσει το πράγμα αλλά δεν παύει να ελπίζω...

[rad]

Γεια σου rad, θα πω και γω δυο πραγματακια συμφωνα με την εμπειρια μου.

Καταρχην ο αδερφος σου βρισκεται σε πληρη αποδιοργανωση και συγχηση. Αυτο ειναι γεγονος και η ριζα του προβληματος ειναι επειδη δεν παιρνει σταθερη φαρμακευτικη αγωγη. Ολοι οι ψυχωτικοι που απαντησαν στο τοπικ καταληγουν σ αυτο.

Θελω να ρωτησω στο πρωτο επεισοδιο της ενεργης φασης της ψυχωσης, ποσο δυνατο ηταν?.. ειχε καθολου παραισθησεις?.. ρωταω επειδη περασα εντονο ψυχωτικο επεισοδιο με παραισθησεις και ολα τα συμπτωματα.. και το πρωτο πραγμα που ηθελα να κανω ηταν να παρω τα χαπια μου και να κοιμηθω..

Δευτερον με την εισαγγελικη που κανατε και νοσηλευτηκε, εκει τη διαγνωση συγκεκριμενα εδωσαν οι γιατροι?.. ποσες μερες εκατσε?.. ξερω περιπτωσεις που εχουν κατσει εξι μηνες μ ενα χρονο μεχρι να ορθοποδησουν..θελω να πω οσες μερες και να εκατσε.. οι γιατροι εχουν βγαλει το πορισμα τους.. και ποια φαρμακευτικη αγωγη ταιριαζει στον ασθενη...


Με λιγα λογια ως ψυχωτικος μου φαινεται αδιανοητο 5 χρονια να μην μπορει να σταθεροποιηθει ακουλοθωντας μια σταθερη φαρμακευτικη αγωγη.

Οκ το δεχομαι καθε περιπτωση ειναι και διαφορετικη, αλλα πιστεψε με δεν αντεχεται οτι ψυχωση και να ειναι, ελαφριας μορφης μονο με ιδεες χωρις παραισθησεις εστω, να μην δεχτει ο ασθενης καποια στιγμη να συνεναισει και να παρει φαρμακευτικη αγωγη.

Δεν ξερω να σου πω πόσο δυνατό.... Εκεινη η περιοδος ηταν τοσο συγχυσμένη για όλους. Διότι εκεινος ήταν φοιτητης σε αλλη πολη, εγω σε άλλη πόλη επισης και οι δικοί μου στο πατρικό μου. Μιλαμε για συγχυσμένη κατασταση και τρομοκρατημένα πηγαινε - ελα απο τη μια πολη στην αλλη. Μιλαμε για την απιστευτη ψυχική αλλα και σωματική κουραση.

Θυμαμαι οτι γενικά ήταν εκτός. Εμοιαζε χαμένος χωρίς ιχνος συναισθηματος. Τρομοκρατημένος και ταυτόχρονα καχύποπτος για όλα. Οτι μπορουν να μας παρακολουθουν ελεγε και γενικά μια συνομοσιολογία απροσδιόριστη.
Εγω οταν τον ειχα επισκεφθει στην πολη που βρισκόταν ήταν να ήμουν απουσα. Λες και ηταν χαμένος στη διασταση του. Αυτη τη στιγμή δυσκολευομαι να ανασύρω λεπτομέρειες. Ηταν και για μας το σοκ μεγαλο. Καποια στιγμή πηρε σπιτι μας τηλεφωνο και ζητουσε βοηθεια. Οτι καποιος τον κυνηγάει και φοβαται. Οι νομοι μακρια ο ενας απο τον αλλο τρεχαμε να τον βρουμε για το τι θα κανουμε. Ειχε χασει τα λογικα του. Αυτο θυμαμαι. Κι ετσι εγινε η πρωτη εισαγγελική. Οι δικοί μου τον εβγαλαν στην εβδομαδα επανω. Θυμαμαι οχι και τοσο ενδιαφερον στο νοσοκομειο. Εγω τότε δεν ειχα παρει την κατασταση στα χερια μου κι ουτε ξεραμε τι ειναι καλο και τι κακο. Το να μεινει ή οχι μεσα. Εχουμε ακουσει τόσα για μεσα στα νοσοκομεια.

Απο εκει και περα αρχιζει ο αγωνας μας.
Μας ειχανε μπερδεψει με τις διαγωνσεις. Πραγματικα κι εγω δεν τα θυμαμαι όλα. Το πρωτο νοσοκομείο ειπε ψυχωση μετα θυμαμαι παραλαγές. Διαταραχή προσωπικότητας με ψυχωσικά επεισόδια το ενα το αλλο..... Τι να σας πω.

Τη δευτερη φορά το εκανε μόνος του. Η μανα μου εκεινο το διαστημα ζουμε μαζι μου για να με βοηθησει στην Αθηνα. Ο πατερας μου στην επαρχια μαζι του. Ο πατερας μου ηταν παντα ο πιο δυσκολος στο να δεχτει και να βρει σωστή αντιμετωπιση. Δεν τον εμπιστευόμασταν. Επρεπε να ναι η μανα μου συνεχεια κοντα για να ελεγχει την κατασταση και οι υπολοιποι στην τυχη μας... Οταν ελειπε λοιπον πηρε το αμαξι και ηρθε στην Αθηνα. Πηγε σε ενα νοσοκομειο και απαιτουσε να κανει εξετασεις οτι κατι εχει - αλλα δεν δεχεται οτι εχει ψυχικο νοσημα. Εκει εκανε φασαρια, φωναξανε την αστυνομία και τον πηγανε στο Δαφνί. Εκεινη τη φορα ηταν που εγω τους ειπα οτι επρεπε να τον αφησουνε μεσα να κανει θεραπεια ομως οι δικοι μου απο τα παρακαλια του τον εβγαλαν στην εβδομαδα.

Μπορει να εχουνε και οι δικοι μου τις ευθυνες τους δεν λεω το αντιθετο και τους ταχω πει. Αλλα οταν εχεις δει ασχημα πραγματα και αντιμετωπιση, ειδικους οι οποιοι να μην ενδιαφερονται τότε τους δικαιολογώ γιατί ενώ το σύστημα πρεπει να δουλευει, δυστυχως δε δουλευει παντα στην πραγματικότητα. Θελω να πω κι εκεινοι, δεν ηταν πολύ μορφωμένοι ανθρωποι. Και που εφτασαν να κατανοήσουν και να αποδεχτουν αυτα εως τωρα -και ιδιαιτερα ο πατερας μου- ηταν αγωνας αλλα καποια στιγμή πρεπει να ξεπερνας τον εαυτό σου κατι που εκεινος δεν το κανει ακομα νομιζω...

Την τριτη φορα που μπηκε στο νοσοκομειο τότε ενω οι γονεις μου ειχανε φτάσει σε σημειο να εχουν επιγνωση του τι πρεπει να γινει και το ειχανε παρει αποφαση αυτή τη φορα δε βρικαμε ανταποκριση απο το νοσοκομειο. Δεν εδιναν φάρμακο στον ασθενή και τον κρατουσαν δεμένο, παρ όλο που ετσι μας ελεγαν, ότι δηλαδή του δίνουνε - εχουμε καταλαβει πια πότε παιρνει φαρμακο και ποτε οχι.... - Καμία ψυχολογική υποστηριξη για κανεναν. Ουτε για τον ασθενή. Εδωσαν ενα χαρτί σε ψυχωτικό ανθρωπο μετα απο επεισόδιο που ελεγε λεει τα δικαιωματα του, οτι μπορει να φυγει και διαφορα αλλο που εγραφε, τωρα δε θυμαμαι λεπτομερειες.... Φτασαμε μέχρι τον διευθυντή. Μας κοροιδευαν ολοι μεχρι που φυσικα εφυγε κι απο το νοσοκομειο και τον ψαχναμε. Και ευθαρσως μας ειπαν ότι αμα εχουμε προβλημα να τον παμε σε ιδιωτική... Ημαρτον δηλαδη.
Οταν μιλησαμε στην εισαγγελέα μας ειπε οτι σιγουρα κατι συμβαινει αλλα συμφωνα με τον νομο ήταν.... νόμιμοι κι οτι τον χρησιμοποιούν με τετοιον τροπο ωστε να φαινονται καλυμμένοι. Τωρα δε θυμαμαι ποιο νομο και ποια παραθυρακια ήταν αυτα... Σας λεω οτι θυμαμαι.

Αναμεσα σε αυτα τα περιστατικα εβλεπε τον ιδιωτη ψυχιατρο εδω στην πολη μας και για το διαστημα -ουτε εξη μηνων- που ημασταν Αθηνα εναν αλλον - που ηταν και ψυχοθεραπευτής. Ομως δεν μπορουσε να ισοροπησει. Δεν μπορουσε να ηρεμησει παρα ενιωθε ασφαλεια μόνο στο πατρικό του και καθε τρεις τηλεφωνουσε στον εδω ψυχιατρο. Ο οποιος τελικα μόνο αυτο κανει. Ακουει, γραφει φαρμακα.

Εκτός απο αυτα στο πρωτο περιστατικό δεν εχει δειξει σημαδια παραισθήσεων. Παραλληπτικές ιδέες, αποδιοργάνωση, συγχυση σκέψης και ιρμου, επιθετικότητα ναι.

[rad]

Οκ το δεχομαι καθε περιπτωση ειναι και διαφορετικη, αλλα πιστεψε με δεν αντεχεται οτι ψυχωση και να ειναι, ελαφριας μορφης μονο με ιδεες χωρις παραισθησεις εστω, να μην δεχτει ο ασθενης καποια στιγμη να συνεναισει και να παρει φαρμακευτικη αγωγη.

Συναινει κατα καιρους, παιρνει το μετανιώνει - σταματαει. Αυτος ειναι ο φαύλος κύκλος. Κι ειναι κι ολοκληρο γομαρι και το εχει αποδειξει με την συμπεριφορά του. Αμα πας να τον πιεσεις αγριεύει μετα. Ειναι αυτο που λεμε πως αμα δεν αποδεχτει ο ίδιος με το ζορι δεν μπορεις. Το μόνο που μπορεις ειναι μια εισαγγελική. Αλλα σας εγραψα για αυτο... Εκτός κι αν με το καλό και με τον καινουργιο γιατρο ξανακανει τα ιδια και εχουμε παλι φαυλο κυκλο τότε τον παμε για ενα διαστημα 5-6 μηνων σε ιδιωτική μπας και συνελθει. Θελω να ελπιζω πως οχι αλλα δεν πρεπει να ειμαστε προετοιμασμενη και γι αυτην την περιπτωση αφου δε βρισκουμε ακρη με το νοσοκομειο πια;

[σακης]

Γενικα στα νοσοκομεια η κατασταση ειναι λιγο απελπιστικη. Βασικα το μονο πραγμα που κανουν και το κυριοτερο ειναι να βρουν ποια φαρμακευτικη αγωγη ταιριαζει στον ασθενη. Τωρα για τα νοσοκομεια που περιεγραψες ως αντιμετωπιση για το προβλημα του αδερφου σου ειναι επιεικος απαραδεκτοι.

Εγω νοσηλευτικα δυο φορες σε Δημοσιο νοσοκομειο στη Θεσσαλονικη, μπορω να πω απο το ιατρικο προσωπικο ειμαι ικανοποιημενος και τα πραγματα εκει ηταν καπως υποφερτα!.

Ευχομαι τωρα με τον καινουργιο γιατρο που ανεφερες τα πραγματα να πανε καλυτερα, και να μην χρειαστει να νοσηλευτει, ισως το σοκ με τον πατερα τον ταρακουνησει και βαλει μυαλο και αποδεχτει μερικα πραγματα συμφωνα με την κατασταση του.

[rad]

Γενικα στα νοσοκομεια η κατασταση ειναι λιγο απελπιστικη. Βασικα το μονο πραγμα που κανουν και το κυριοτερο ειναι να βρουν ποια φαρμακευτικη αγωγη ταιριαζει στον ασθενη. Τωρα για τα νοσοκομεια που περιεγραψες ως αντιμετωπιση για το προβλημα του αδερφου σου ειναι επιεικος απαραδεκτοι.

Εγω νοσηλευτικα δυο φορες σε Δημοσιο νοσοκομειο στη Θεσσαλονικη, μπορω να πω απο το ιατρικο προσωπικο ειμαι ικανοποιημενος και τα πραγματα εκει ηταν καπως υποφερτα!.

Ευχομαι τωρα με τον καινουργιο γιατρο που ανεφερες τα πραγματα να πανε καλυτερα, και να μην χρειαστει να νοσηλευτει, ισως το σοκ με τον πατερα τον ταρακουνησει και βαλει μυαλο και αποδεχτει μερικα πραγματα συμφωνα με την κατασταση του.

Κι εγω αυτο ευχομαι. Μετα το περιστατικό ειναι πιο θετικός. Αλλά όπως προειπα στο παρελθόν εχουνε ξαναγυρίσει τα πραγματα... Ελπιζω οχι αυτη τη φορα. Σιγουρα ο μεχρι σημερα ψυχιατρος ειναι ανεπαρκης.
Ελπιζω ο νεος να κανει τη δουλεια που χρειαζεται.

Ομως προβληματιζομαι. Εχει συμπτωματα ψυχωσης - οχι το κομματι των παραισθησεων - ομως εως τωρα στα χαρτια εχουμε δει διαφορετικούς "τιτλους διαγνωσης"

Νομιζω οτι ειναι ενα θεμα μεγαλο. Δηλαδή, καποιες φορες πηγαινε στους δικους μου και τους ελεγε "Θελω απαντησεις. Κατι μου κρυβετε" Ισως αυτο να ειναι υποσυνείδητα το ερωτηματικό του δεν ξερω τι εχω. Πραγματικά η ευθυνη να ειναι των γιατρων που δεν εδωσαν σωστή καθοδηγηση. Αλλα κι εμεις μεσα σε αυτα τα χρονια μαθαμε απο μονοι μας.

[Diana1982]

Καλησπέρα rad με τη σειρά μου,καταλαβαίνω καλά πως περνάς περίπου,γιατί έχω και εγώ μια αδερφή με ψυχιατρικό πρόβλημα,που είναι επιθετική από τότε που την θυμάμαι...
Ας μην εστιάσω όμως σε μένα...

Γιατί νομίζω ότι σε όλη αυτή την κατάσταση,οι γονείς σου είναι λίγο αμέτοχοι και σχετικά χαλαροί ως προς το πρόβλημα του αδερφού σου;
Πες μας περισσότερα πράγματα πως το διαχειρίζονται αυτοί όλο αυτό και γιατί τότε που εισήχθη σε ψυχιατρική κλινική,υπέγραψαν για να βγει σε μία εβδομάδα;
Γιατί κρατάνε αυτή τη χαλαρή στάση οι γονείς σου,απέναντι σ'ένα σοβαρό και μη αναστρέψιμο περιστατικό;;

Μήπως θα έπρεπε να κάνετε μία πιο σοβαρή συζήτηση μεταξύ σας;;;
Η χειροδικία και η λεκτική βία είναι αδικήματα-από την άλλη ο αδερφός σου με όλο αυτό το πανηγύρι,μόνο καλύτερα δεν γίνεται...
Κάποια επίσημη γνωμάτευση ως προς το πρόβλημα του αδερφού σου υπάρχει;;

[rad]

Καλησπέρα rad με τη σειρά μου,καταλαβαίνω καλά πως περνάς περίπου,γιατί έχω και εγώ μια αδερφή με ψυχιατρικό πρόβλημα,που είναι επιθετική από τότε που την θυμάμαι...
Ας μην εστιάσω όμως σε μένα...

Γιατί νομίζω ότι σε όλη αυτή την κατάσταση,οι γονείς σου είναι λίγο αμέτοχοι και σχετικά χαλαροί ως προς το πρόβλημα του αδερφού σου;
Πες μας περισσότερα πράγματα πως το διαχειρίζονται αυτοί όλο αυτό και γιατί τότε που εισήχθη σε ψυχιατρική κλινική,υπέγραψαν για να βγει σε μία εβδομάδα;
Γιατί κρατάνε αυτή τη χαλαρή στάση οι γονείς σου,απέναντι σ'ένα σοβαρό και μη αναστρέψιμο περιστατικό;;

Μήπως θα έπρεπε να κάνετε μία πιο σοβαρή συζήτηση μεταξύ σας;;;
Η χειροδικία και η λεκτική βία είναι αδικήματα-από την άλλη ο αδερφός σου με όλο αυτό το πανηγύρι,μόνο καλύτερα δεν γίνεται...
Κάποια επίσημη γνωμάτευση ως προς το πρόβλημα του αδερφού σου υπάρχει;;

Δεν μπορώ να σου απαντήσω ξεκάθαρα. Μπορώ να σου πω πως έχουνε προσπαθήσει πολύ και δεν ειναι λίγα αυτα που εχουν περάσει. Ισως να χρειάζεται περισσότερο... όχι με διαφορετικό τροπο, γιατι πολλους εχουμε και εχουνε δοκιμάσει - αλλά με διαφορετική τακτική.

Θέλω να πω πως παραπανω που περιγράφω τις εισαγωγές μέσα στο κείμενο γραφω και καποια πραγματα που με ρωτας.

Ειδικότερα για την πρωτη φορα θα σου πω ενα. Αγνοια.
Μετά, θα σου πω το εξης. Εκτός από τον ίδιο τον ασθενή περνάνε και οι γύρω του τις αντιστοιχες ψυχολογικές φάσεις μέχρι την αποδοχή. Κι αυτό ειναι πολύ σημαντικό, πιστεύω σας εχει συμβεί.

Από την αλλη θα σου πω το άλλο. Οι γονεις μου οπως προειπα δεν ειναι μορφωμένοι ανθρωποι. Τους πηρε καιρό να συνειδητοποιησουν, να καταλάβουν.

Αλλά όταν ο αδερφός μου εκανε την πρώτη εισαγωγή (ακόμα και στη δευτερη σου λεω εγώ) ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΙ να στηριξουν την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, να την βοηθήσουν να καταλαβει ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ? Πώς αυτή η μανα, που ξέρουμε ότι εγω κι εσυ σαν αδελφια εχουμε και άλλο κριτήριο από αυτό το εξαιρετικά συναισθηματικό της ΜΑΝΑΣ, μπορεί να πάρει μια ΣΩΣΤΗ αποφαση ΑΝ ΔΕΝ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ?

Να μην τα ρίχνουμε όλα στους γονεις ή συγγενείς. Και δεν το λεω για τους δικόυς μου. Εγώ είμαι η πρώτη που τους εχει βάλει τις φωνές και τους έχει κατηγορήσει, ισως και αδικα καμια φορα, αλλά ακόμα κι εγώ που ξέρω να παλευω και να ψάχνω έχω βρει τοιχους μπροστα μου.

Το ίδιο το συστημα υγειας οπως περιεγραψα παραπανω δε γυρισε στο τελος να μας δώσει ενα χαστουκι και να κοψει ελπίδες;;;;;;;;;;;

Τώρα από εκει και περα, ο πατερας μου ηταν οντως αβουλος σε τετοια θεματα. Αλλα και σε αλλα που τα χω τα παραπονα μαζεμενα κι εγω αλλά εχω μεγαλώσει για να κρατάω απωθημένα στους γονεις μου. Δεν μπορώ να τους αλλάξω φυσικά αλλα θεωρώ ότι φταίει περισσότερο το ότι ενας πολίτης δεν μπορει πουθενα να βρει να ακουμπήσει αν δε σκασει 1300 ευρω το μηνα οπως μας ειπανε σε ιδιωτική γιατι μας διωξανε απο το νοσοκομειο με τους νόμους που έχουμε και όταν εισαι ο μέσος έλληνας μαζεύεσαι γιατί φοβάσαι ότι ό,τι και να κανεις πεφτεις σε γκρεμο.

Δεν δικαιολογώ τιποτα. Αλλα λεω αυτα που εχω κι εγω βιώσει.

[Diana1982]

Να σε ρωτήσω...οι ιδιωτικές κλινικές ποιές είναι(ονοματικά -αν γνωρίζεις) και με ποια κριτήρια μπορεί κάποιος να εισαχθεί εκεί πέρα;
Δεν έχει κάποια ασφάλεια ο αδερφός σου,ώστε να χρειαστούν-σε περίπτωση εισαγωγής-λιγότερα χρήματα;

Πώς είναι δυνατόν να τον έχετε τρέξει σε τόσους γιατρούς και να μην υπάρχει ακόμα μία σαφής γνωμάτευση;
Καταλαβαίνω σε πόσο ευαίσθητη θέση μπορεί να βρίσκονται οι γονείς-αλλά όταν αγαπάς κάποιον,θέλεις το καλό του..
Ο αδερφός σου θα αρχίσει να ζει μόνο με την έναρξη κάποιας φαρμακευτικής αγωγής-γιατί τώρα υποφέρει..και δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του γιατί οι άνθρωποι με ψυχιατρικά προβλήματα είναι συνήθως αυτοκαταστροφικοί.!

Και εξήγησέ μου επίσης,όταν σου δίνει ο εισαγγελέας χαρτί...ποιές είναι οι επόμενες νόμιμες ενέργειες που ακολουθούν;

[kerasi]

ραντ γενικα κανε ανανεωση της σελιδας μετα απο καθε ενεργεια γτ εχει καποιο προβλημα το σαιτ. Κανε και μια ανανεωση να δεις αν εχεις νεα πμ.

[rad]

Να σε ρωτήσω...οι ιδιωτικές κλινικές ποιές είναι(ονοματικά -αν γνωρίζεις) και με ποια κριτήρια μπορεί κάποιος να εισαχθεί εκεί πέρα;
Δεν έχει κάποια ασφάλεια ο αδερφός σου,ώστε να χρειαστούν-σε περίπτωση εισαγωγής-λιγότερα χρήματα;

Πώς είναι δυνατόν να τον έχετε τρέξει σε τόσους γιατρούς και να μην υπάρχει ακόμα μία σαφής γνωμάτευση;
Καταλαβαίνω σε πόσο ευαίσθητη θέση μπορεί να βρίσκονται οι γονείς-αλλά όταν αγαπάς κάποιον,θέλεις το καλό του..
Ο αδερφός σου θα αρχίσει να ζει μόνο με την έναρξη κάποιας φαρμακευτικής αγωγής-γιατί τώρα υποφέρει..και δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του γιατί οι άνθρωποι με ψυχιατρικά προβλήματα είναι συνήθως αυτοκαταστροφικοί.!

Και εξήγησέ μου επίσης,όταν σου δίνει ο εισαγγελέας χαρτί...ποιές είναι οι επόμενες νόμιμες ενέργειες που ακολουθούν;

Οι παραπανω περιπτωσεις ειναι σε δημοσια νοσοκομεια. Επισης περιεγραψα πως σε μας κοντα υπαρχει ανοιχτη ψ. κλ. και για αυτο με τον τροπο τους μας διωξανε κιόλας. Επισης δεν διακομίζουν ασθενή σε αλλο νοσοκομειο που να εχει κλειστή. σου λεει πηγαινε τον μόνοι σας. κι αν ειναι αρνητικός ο ασθενης τρεχα γυρευε. πηγαινε τον αμα μπορεις. Η αλλη επιλογη ιδιωτική. Και απο οσο γνωριζω η ιδιωτική δεν εχει να κανει με ασφαλιση.

Πώς ειναι δυνατον; Τωρα ρωτας λες και ζεις σε αλλον πλανήτη. Ειναι. Σιγα το ενδιαφερον που εδειξαν στα νοσοκομειο και σιγα τον ιδιωτη γιατρο που δεν ξερει που του παν τα τεσσερα απο οτι φαινεται τελικα. ζουμε στην Ελλαδα κοριτσι μου σε μια τριτοκοσμική χωρα σε αυτα τα θεματα.

σε ψυχιατρική κλινική μεταφέρεται κάποιος εκούσια ή ακούσια. Στην πρώτη περίπτωση δεν μπορεί κανένας να τον κρατήσει χωρίς τη θέλησή του. Ο ασθενής έχει το δικαίωμα να διακόψει τη νοσηλεία του. Στη δεύτερη περίπτωση ο εισαγγελέας δίνει παραγγελία για εξέταση. Μεταφέρεται αν ειναι αρνητικός με περιπολικό στο κοντινότερο νοσοκομείο. Πολλες φορές και με χειροπέδες σαν κατάδοικος ενώ κανονικα θα επρεπε με ασθενοφορο. Μετά την εξέταση και την παραμονή στην κλινική, η οποία δεν μπορεί να ξεπερνά τις 48 ώρες, πρέπει να συνταχθούν δυο αιτιολογημένες ψυχιατρικές γνωματεύσεις (από δυο ψυχιάτρους) για να κριθεί αν θα παραμένει ή όχι στην κλινική για θεραπεία.Τα παραπάνω πότε εφαρμόζονται στην πράξη και πότε όχι (συνήθως όχι). Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, χωρίς έλεγχο.

[rad]

τις ιδιωτικες δεν τις ξερω. κανε μια αναζητηση στο google και προφανως θα βρεις.

[ftatl]

γεια σου ραντ μερες παρακολουθω το θεμα ειχα κι εγω παρομοιο θεμα με τη μητερα μου κι εκεινη αρνητικη στο να παραδεχτει οτι πασχει απο ψυχωση κοντα 25 χρονια τωρα εγω και καποιοι συγγενεις αυτο που καναμε οταν υποτροπιαζε και βλεπαμε οτι χρειαζεται νοσηλεια ηταν να χρησιμοποιουμε πλαγιους τροπους ωστε να την παμε της λεγαμε οτι θα παμε μια βολτα π.χ. Βεβαια υπηρξανε και εισαγγελικες εντολες αλλα οταν εμπαινε στο νοσοκομειο καθοταν πανω απο μια βδομαδα συνηθως 15 μερες εως κι ενα μηνα τις πρωτες φορες που μπηκε δηλαδη μεχρι να σταθεροποιηθει η κατασταση της να συνηθισει ο οργανισμος καποιο διαστημα να παιρνει μια συγκεκριμενη αγωγη και μετα να βγει εξω. Αλλα μετα επρεπε να υπαρχει ενας διαρκης ελεγχος ως προς τη ληψη της φαρμακευτικη αγωγης. Δεν ξερω αν εχετε χρησιμοποιησει κι εσεις τετοιο τροπο ωστε να απο φυγετε την εισαγγελικη εντολη αυτο που προτεινω ειναι οταν υπαρξουν οι συνθηκες να μπει σε νοσοκομειο ειναι να τον αφησετε πανω απο βδομαδα κι οσο το κρινουν οι γιατροι κι ας κλαιει κι ας εκλιπαρει να τον παρετε δυστυχως σε τετοιες καταστασεις η εσεις η αυτος. Απο αυτα που περιγραφεις για την εμπειρια που ειχατε σε δημοσιο νοσοκομειο καταλαβαινω οτι δεν μπορεις να χεις εμπιστοσυνη σε αυτη την περιπτωση το μονο που εχετε να κανετε ειναι να απαιτησετε σαν οικογενεια να κανουν οι γιατροι οτι πρεπει για τον αδερφο σου δεν γινεται να χει αυτη τη συμπεριφορα να μην παιρνει φαρμακευτικη αγωγη και να σου λενε στο νοσοκομειο αφου δεν θελει να νοσηλευτει να τον παρετε δηλαδη αν οποιοσδηποτε εχει μια σοβαρη ασθενεια και κινδυνευει η ζωη του και τον παει καποιος συγγενης στο νοσοκομειο θα τον αφησουν οι γιατροι στη μοιρα του? Την τελευταια φορα που της ειχαμε κανει εισαγωγη το 2005 στο δαφνι μου ζητησαν να τους παω εισαγγελικη εντολη μου δωσαν τοτε το περιθωριο καποιες μερες να την κρατησουν στο νοσοκομειο και μου εδωσαν νομιζω γνωματευση με τις νοσηλειες και πηγα τοτε μονη μου στον εισαγγελεα και μου την εδωσε ετσι απλα.