Ψύχωση και επιθετική συμπεριφορά...

[kerasi]

ftatl και αν οταν βγει απ την κλινικη και γυρισει σπιτι δε θελει να παιρνει τα φαρμακα του και υποτροπιαζει τι γινεται?

[ftatl]

οταν ειχε τυχει αυτο σε μενα την ξαναπηγαμε στο νοσοκομειο σε μικρο χρονικο διαστημα. τι αλλο μπορεις να κανεις? Αν δεν μπορεις να βρεις τροπο να τον κανεις να καταλαβει οτι εχει ψυχωση και οτι πρεπει να παιρνει τα φαρμακα του δεν εχεις και πολλες επιλογες.

[Lena01]

Rad,
να ρωτήσω επίσης, εσείς πώς τα καταφέρατε και αντιληφθήκατε ότι είναι άρρωστος? ότι το μυαλό του πάσχει?
Γιατί συνήθως δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή αυτή η κατάσταση και οι συγγενείς πέφτουν στο τρυπάκι της "λογικής" του ψυχωσικού.

[Diana1982]

Rad,
να ρωτήσω επίσης, εσείς πώς τα καταφέρατε και αντιληφθήκατε ότι είναι άρρωστος? ότι το μυαλό του πάσχει?
Γιατί συνήθως δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή αυτή η κατάσταση και οι συγγενείς πέφτουν στο τρυπάκι της "λογικής" του ψυχωσικού.

Lena01 ενώ φαίνεσαι άτομο μορφωμένο και με διάθεση να βοηθήσεις στο φόρουμ,μερικές φορές παρεμβαίνεις με τρόπο σαν να μην καταλαβαίνεις...
Ενας άνθρωπος ψυχικά άρρωστος,φαίνεται ξεκάθαρα ότι πάσχει,ακόμα και αν δεν γίνει αντιληπτό εκ πρώτης όψης,φαίνεται στη διάρκεια αυτό...
εξάλλου σε τι βοηθάει αυτή η ερώτηση που κάνεις;
Το θέμα είναι πως θα αντιμετωπίσει η θεματοθέτρια με την οικογένεια της το πρόβλημα όχι πως το αντιλήφθηκαν...

Στο ίδιο ύφος ήταν και σε δικό μου θέμα η επιμονή σου,να μάθεις πως κατάλαβα ότι η ψυχολόγος μου την έπεφτε...
ποιό το όφελος αυτής της ερώτησης;
Ακόμα και καλά να μην είχα καταλάβει ή να έλεγα ψέματα,αυτό δεν μπορούσες να το εξακριβώσεις με κάποια στοιχεία...

εδώ προσπαθούμε να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπο βάσει αυτών των οποίων λέει(ακόμα και αν πρόκειται για μυθιστόρημα)
δεν μας αφορά πώς κατάλαβε ότι ο αδερφός της έχει πρόβλημα...
είναι πολύ ξεκάθαρο αυτό από όλες τις απαντήσεις..

Γίνε αν θες λίγο πιο προσεκτική-όχι για μένα-αλλά για να μην διακόπτεται η ροή των απαντήσεων.

[rad]

προς ftati

Φυσικα και δοκιμάσαμε ολους τους τροπους.
Και φυσικα δώσαμε πρώτα την ευκαιρία σε εναν ανθρωπο να προσπαθησει να ισορροπησει εντος οικογενειακου πειριβαλλοντος πρωτα. Ειχες τις δυνατοτητες. Αν επαιρνε την αγωγή του τακτικα θα το καταφερνε. Οταν επαιρνε επι δυο μηνες τα φαρμακα ηταν παρα πολυ καλα. Αλλος ανθρωπος. Μετα επειδή αισθάνθηκε καλα ειπε δεν τα χρειάζομαι και τα κοψε. Η αρνηση ειναι μεγαλο θεμα.

Συνεχίζω.
Χρειαζεται - αν δεν αποφυγουμε αυτη τη φορα την εισαγωγή, που παλι θα προσπαθησουμε με τον νεο γιατρο - τότε ναι, αυτη τη φορα η αποφαση εχει παρθει. Θα μεινει για καιρο μεσα. Το ποσο νομιζω ειναι και θεμα του νοσοκομειου.

Αν βγει και συνεχιζει η αρνηση και οι υποτροπες και η μη ληψη φαρμακων τότε απλα θα ειμαστε μια μεσα μια εξω..... Θα ταλαιπωρουμαστε δηλαδη μια ζωή... Αυτο εχω καταλαβει.

Από την αλλη το σημερινό προβλημα μας ειναι ότι το νοσοκομειο της επαρχιας εχει ανοιχτη κλινική. Κι ενω εβγαλε γνωματευση οτι χριζει νοσηλειας εστειλε ενα χαρτί στην εισαγγελια οτι βασει ενός νόμου δεν τον διακομίζουν σε κλειστή στην Αθηνα. Απλά. Και γι αυτους νόμιμα.
Δηλαδή η διακομιδή αυτή πρεπει να γινει απο εμας. Αλλα αφου ο αλλος ειναι αρνητικός πως θα τον ταξιδεψεις; Εκτός κι αν του πατησουν υπνωτικό εκει. Μια σκέψη κανω. Σε αυτο ειναι που ζητάω πληροφορηση αν γνωριζει και καποιος αλλα θα το ψάξουμε κιόλας. Κι αυτο γιατί θέλουμε να αποφυγουμε την ιδιωτική. Θα καταστραφουμε οικονομικά αν αναγκαστουμε για ιδιωτική.

Lena01 το πως το εχω περιγραψει και παραπανω. Οπως και το πρωτο επεισοδιο που εχει.
Συμφωνω και με τη Diana στο τελευταιο της μην αλλα μπορω να κατανοησω πως αν ακομα εχεις αμφιβολίες για πραγματα ειναι λογικό να ρωτας αλλά ρωτάς πραγματα που εχω ήδη απαντησει.

Σημερα ας πουμε ειναι παλι οκ και με αυτο εννοώ συζητησιμος. Προφανως κι επειδη αυτες τις μερες παιρνει το φαρμακο που του ταιριαζει. Αλλα παλι καμια φορα εχει αρνηση, λεει θα δουμε τι θα μας πει ο καινουργιος γιατρος - λες και θα παμε μια φορα και το προβλημα θα λυθει - σιγα εγω μην παιρνω μια ζωή φαρμακα, εγω τι ειμαι για να ζω ετσι, σιγα το ενα σιγα το αλλο. Οι πραξεις του μιλάνε και φωναζουνε οτι εχει προβλημα αλλα τα λόγια ειναι αρνητικα. Αυτο συμβαινει. Και πρεπει να αποδεχτει τον εαυτο του οπως ειναι. Εμεις δεν απαιτουμε πολλα πραγματα. Ειμαστε ευχαριστημενοι με το να ειναι απλα καλα. Εκεινος δε θελει να το δεχτει. Συγκρινει τον εαυτο του με αλλους που δε χρειαζεται. Κι ισως ειναι και θεμα χαρακτήρα.

Εμεις του ειπαμε. Απο την στιγμή που σηκωνεις το χερι σου ανεξελεγκτα ή το κανεις ασυνειδητα ή συνειδητα. Αν το κανεις ασυνειδητα εχεις προβλημα τελεια και παυλα. Αν το κανεις συνειδητα τότε να παρεις τα μπογαλακια σου και να φυγεις και να σου κανουμε μια μήνυση. Τι απο τα δυο ειναι; Του θεσαμε το ερωτημα. Και με μια γυναικα να ησουνα του ειπαμε και τη χτυπουσες αυτη θα σε εγκατελειπε και θα σου εκανε μηνυση. Λοιπον;

Το θεμα ειναι να λυσουμε το προβλημα με το νοσοκομειο γιατι με αυτο τον τροπο μοιαζει να ειμαστε ερμαια επιλογων. Αν μαθει καποιος ας μας το καταθεσει.

[Lena01]

Diana1982,
έχω εμπειρία από δύο ψυχωσικά άτομα στο κοντινό περιβάλλον μου.
Ο ένας συγγενής των γονιών μου, ο οποίο για πάνω από 20 χρόνια ρήμαξε όλο το σόι του με "ιστορίες" περί εχθρών που τον κυνηγάνε, συνωμοσίες, σπείρες, αδέρφια να τσακώνονται για πράγματα που δεν είχαν γίνει, οικογένειες να μην μιλάνε μεταξύ τους, σχέσεις να διαλύονται, και δεν θέλω να αναφερθώ σε περαιτέρω λεπτομέρειες.
Η άλλη είναι μητέρα μιας καλής μου φίλης, η οποία έχει φτιάξει μια απίστευτη ιστορία σε βάρος της φίλης μου αυτής με αποτέλεσμα να τής έχει καταστρέψει σχεδόν τη ζωή.
Και στις δύο περιπτώσεις οι άρρωστοι ΔΕΝ καταλαβαίνουν ότι πάσχουν, επιμένουν ότι έχουν δίκιο και το επιβάλλουν, με τρομερό κόστος για όσους είναι δίπλα τους.
Η φίλη μου, αν και η μάνα της έχει νοσηλευθεί στο Δαφνί, αρνείται ακόμα και σήμερα να παραδεχθεί ότι η μαμά της είναι ψυχωσική, πιστεύει ότι τής έβαλαν λόγια κάποιοι άλλοι. Ο συναισθηματικός δεσμός, δυστυχώς, είναι πάρα πολύ δυνατός.
Για το συγγενή μας, οι γονείς μου αντιλήφθηκαν ότι ήταν άρρωστος ψυχικά και ότι όλα όσα έλεγε ήταν προϊόντα αρρωστου μυαλού λίγο πριν πεθάνει, αφού ρήμαξε ένα ολόκληρο σόι για 20και χρόνια !

Για αυτό ρωτάω το μέλος μας εδώ πώς το κατάλαβε, ακριβώς επειδή μού κάνει εντύπωση! όχι επειδή το αμφισβητώ, αν δίνω τέτοια εντύπωση, ζητώ συγνώμη... Να καταλάβω προσπαθώ. Πώς είναι δυνατό σε μια οικογένεια να το αντιλαμβάνονται και να μην μπαινουν στο τρυπάκι της ψυχωσικής λογικής και σε μια άλλη οικογένεια όχι μόνο να μην το αντιλαμβάνονται αλλά να προσπαθούν να επιβάλλουν κιόλας το σενάριο της παρανοϊκής ψύχωσης ως αληθινό ?
Τώρα όσον αφορά ποιό το όφελος μιας τέτοιας ερώτησης, δεν είναι σαφές? στο πλαίσιο του διαλόγου και της ανταλλαγής απόψεων.

[rad]

Diana1982,
έχω εμπειρία από δύο ψυχωσικά άτομα στο κοντινό περιβάλλον μου.
Ο ένας συγγενής των γονιών μου, ο οποίο για πάνω από 20 χρόνια ρήμαξε όλο το σόι του με "ιστορίες" περί εχθρών που τον κυνηγάνε, συνωμοσίες, σπείρες, αδέρφια να τσακώνονται για πράγματα που δεν είχαν γίνει, οικογένειες να μην μιλάνε μεταξύ τους, σχέσεις να διαλύονται, και δεν θέλω να αναφερθώ σε περαιτέρω λεπτομέρειες.
Η άλλη είναι μητέρα μιας καλής μου φίλης, η οποία έχει φτιάξει μια απίστευτη ιστορία σε βάρος της φίλης μου αυτής με αποτέλεσμα να τής έχει καταστρέψει σχεδόν τη ζωή.
Και στις δύο περιπτώσεις οι άρρωστοι ΔΕΝ καταλαβαίνουν ότι πάσχουν, επιμένουν ότι έχουν δίκιο και το επιβάλλουν, με τρομερό κόστος για όσους είναι δίπλα τους.
Η φίλη μου, αν και η μάνα της έχει νοσηλευθεί στο Δαφνί, αρνείται ακόμα και σήμερα να παραδεχθεί ότι η μαμά της είναι ψυχωσική, πιστεύει ότι τής έβαλαν λόγια κάποιοι άλλοι. Ο συναισθηματικός δεσμός, δυστυχώς, είναι πάρα πολύ δυνατός.
Για το συγγενή μας, οι γονείς μου αντιλήφθηκαν ότι ήταν άρρωστος ψυχικά και ότι όλα όσα έλεγε ήταν προϊόντα αρρωστου μυαλού λίγο πριν πεθάνει, αφού ρήμαξε ένα ολόκληρο σόι για 20και χρόνια !

Για αυτό ρωτάω το μέλος μας εδώ πώς το κατάλαβε, ακριβώς επειδή μού κάνει εντύπωση! όχι επειδή το αμφισβητώ, αν δίνω τέτοια εντύπωση, ζητώ συγνώμη... Να καταλάβω προσπαθώ. Πώς είναι δυνατό σε μια οικογένεια να το αντιλαμβάνονται και να μην μπαινουν στο τρυπάκι της ψυχωσικής λογικής και σε μια άλλη οικογένεια όχι μόνο να μην το αντιλαμβάνονται αλλά να προσπαθούν να επιβάλλουν κιόλας το σενάριο της παρανοϊκής ψύχωσης ως αληθινό ?
Τώρα όσον αφορά ποιό το όφελος μιας τέτοιας ερώτησης, δεν είναι σαφές? στο πλαίσιο του διαλόγου και της ανταλλαγής απόψεων.

Στο τελευταιο ερωτημα σου εγω θα σου αντιστρεψω την ερωτηση;

Πως ειναι δυνατόν να ΜΗΝ καταλαβεις τη διαφορα οχι της αληθειας και του ψεματος;
Αλλά της παρανοιας και της λογικης.

Γιατί σου κανει εντυπωση οτι καποιος ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ και οχι αυτοι ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ.

Δεν θελω να κρινω, ουτε να υποτιμήσω κανέναν.
Ειναι και θέμα συναισθηματικού δεσμού αλλά είναι και θέμα πνευματικού επιπέδου.

Οχι πόσο ακαδημαικά μορφωμένος ειναι καποιος αλλά πόσο πνευματικά ολοκληρωμένος ανθρωπος.
Εξω οι περισσότεροι ανθρωποι, είτε ειναι γονεις μας, ειτε συναδελφοι, ειτε γειτονες, ειτε εμεις οι ίδιοι είμαστε ανθρωποι που κουβαλαμε καλά αλλά και ασχημα βιώματα. Κι αν δεν εχουμε μια πνευματική καλλιέργεια στο μυαλό αλλά και καλή ψυχή θα τα αναπαράγουμε, θα τα διαστρεβλώσουμε, θα τα φορτώσουμε σε άλλους.

Σε πληροφορώ λοιπόν ότι εγώ πριν το πρώτο του επεισόδιο ειχα καταλαβει την καταθλιπτική τουφαση. Τότε ελεγα οτι εχει καταθλιψη. Το ειπα στους γονεις μου, κι εγω τότε 18-19 χρονων. Δε με ακουσανε. Δεν θελανε να το παραδεχτουνε, δεν μπορουσανε να το ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ, ειναι ο φοβος, η αγνοια; και τα δυο μαζι;

Και λιγο καιρο αργότερα ειχε το πρωτο επεισόδιο.
Και τα σημάδια τα καταλαβα παλι εγω. Ακουσα αυτα που μου ελεγε περι συνομοσιων και παρακολουθησεων και επειδη ειχα διαβασει για την ψυχωση το υποψιάστηκα.

Ξερεις πόσοι ανθρωποι εχουνε παει χαραμι απο αγνοια;

Επισης οταν ημουνα μικρή κι εγω θυμαμαι γκρίνιες στους συγγενεις μου. Με τον θειο μου τον παππου μου και βαζανε και τη δική μου οικογένεια να τσακωνεται.

Δεν κοβω το χερι για το ότι καποιος απο ολους δεν εχει καποιο ΨΥΧΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

Μεγάλωσα, μορφώθηκα, ανοιξα το μυαλό μου, δεν αρνουμαι να δεχτω την αληθεια -παρ ολο που εχω περασει φασεις αφμισβήτησης και πονου- ουτε φοραω παρωπίδες. Με λόγα λόγια η ΓΝΩΣΗ σώζει. Σε σώζει και απο συναισθηματικούς δεσμούς και από όλα.

[rad]

Επισης να συμπληρώσω και κατι αλλο.

Αν η κοπελα δεν παραδεχεται οτι η μητερα της εχει ψυχικό νοσημα τότε καμία από τις δύο δεν εχει πραγματική σωτηρία ή εστω μια ευκαιρια σωτηρίας. Επισης, ακόμα κι αν υπαρχει ισχυρός συναισθηματικός δεσμός, καποια πραγματα κανουνε ΜΠΑΜ και μετά από καιρό αν και ο συγγενής είναι λογικός θα το καταλαβει. Ο συναισθηματικός δεσμός δε διαρκεί και για παντα όταν υπαρχει η λογική. Αυτό σημαινει ότι και η ίδια η κοπελα, οχι οτι ειναι ντε και καλα ασθενης κι αυτη, αλλα σίγουρα δεν ειναι ενα απολυτως λογικό και ισοροπημένο ατομο.

Κι εγω δει στο περιβαλλον μου κι αλλες περιπτωσεις και χειρότερες που μικρα παιδια απο ενα σημειο και μετα το σοκ του συναισθηματικου δεσμου ξυπνησαν κι ανελαβαν δραση.

Επισης, πως ειναι δυνατον οι συγγενεις σου επι 20 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ να μην τους περασει απο το μυαλο μια τετοια περιπτωση και ξαφνικά λίγο πριν πεθανει να κανουν τετοια υποθεση; Ο παραγοντας γνωση μπηκε στη μεση απο καποιον αλλον; Δηλαδη ακουσαν κατι στην τηλεόραση που πλεον αυτα μιλιούνται πιο πολυ σε σχεση με παλαιότερα; Τους μιλησε καποιος γιατρός;

Γιατι μπορει και να μην ηταν αρρωστος. Να ηταν απλα ανθρωπος με χαμηλή αυτοεκτιμηση με αλυτα θεματα κι εβαζε τους αλλους να τσακωνονται. Μπορει οι συγγενεις σου να εξιλεώνονται απο τις αμαρτίες τους τωρα βαφτίζοντας τον αρρωστο...

Θέλω να πω, τα χαρακτηριστικά των ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ ειναι συγκεκριμένα. Τα συμπτώματα ειναι συγκεκριμένα. Απλά προσαρμόζονται και στον καθε χαρακτήρα.

Καλό θα ειναι να ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΣ. Να διαβασεις κανα βιβλιο ψυχιατρικής και ψυχολογίας παραπανω, να μιλησεις με κανενα γιατρο, για την δική σου προστασια και της αυριανής σου οικογενειας. Ετσι αλλάζουνε τα πραγματα.

[Diana1982]

Δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο με την προλαλήσασα...!!!

Το πρόβλημα Lena01 το είχαν οι άνθρωποι που περιγράφεις εσύ...και δεν καταλάβαιναν-Η έκαναν ότι δεν καταλάβαιναν,εξαιτίας της πνευματικής τους αμορφωσιάς(όπως λέει η rad)
και της έλλειψης καλλιέργειας που είχαν.....
Το ίδιο έκανε και η μητέρα μου,για την αδερφή μου,που ενώ είναι ένα άτομο που χρίζει άμεσης φαρμακευτικής αγωγής έκανε και κάνει ότι δεν καταλαβαίνει-λόγω αμορφωσιάς και πνευματικής ένδειας-ότι δηλαδή δεν υπάρχουν φάρμακα για την αδερφή μου(έχει βγάλει και πόρισμα κιόλας) και να μην λέμε τέτοια πράγματα(ότι δηλαδή η αδερφή μου,έχει ψυχικό νόσημα,για να μην γίνουμε ρεζίλι στον κόσμο)

από τέτοιους ανθρώπους τί συνεννόηση μπορείς να περιμένεις;;; αν και νομίζω ότι και η μάνα μου δεν είναι και 100% στα πολύ καλά της-ή και μπορεί να πρόκειται και για παλιοχαρακτήρας-μην ξεχνάμε αυτή την παράμετρο..

Θα εξακολουθήσω όμως να τονίζω ότι οι ερωτήσεις που κάνεις είναι άσκοπες και δεν βοηθούν την ροή της βοήθειας..!
Δεν είμαι επιθετική και συγνώμη αλλά μην χαλάμε την ιστορία για πράγματα άνευ αξίας.

[ftatl]

ραντ δυστυχως οτι ειναι να κανετε στο θεμα της εισαγωγης του σε νοσοκομειο πρεπει να το κανετε εσεις ουτε αλλο νοσοκομειο δεν αναλαμβανει μονο αν παρεβει η αστυνομια. Τουλαχιστον στη δικη μου περιπτωση ετσι εγινε η εμεις η η αστυνομια. Μακαρι εσεις να βρειτε καποιον καλυτερο τροπο. Δεν ξερω ποσο μακρυα ειστε απο αθηνα η αλλο δημοσιο ψυχιατρειο στην ελλαδα αλλα το μονο που μπορειτε να κανετε ειναι να βρειτε εναν γιατρο που τον παρακολουθησε σε καποιο απο τα νοσοκομεια που νοσηλευτηκε (π.χ δαφνι) να του πειτε για την κατασταση του αδερφου σου και να κλεισετε ενα ραντεβου ωστε να πατε να τον εξετασει και να του κανετε εισαγωγη. Εμεις τοτε ετσι καναμε ειχαμε βεβαια καποιο γιατρο που την παρακολουθουσε τοτε μεναμε κι εμεις σε επαρχιακη πολη 2μιση ωρες μακρυα απο την αθηνα ειχε ερθει ο αδερφος της μητερας και ενας φιλος του και της ειπαμε οτι θα πηγαιναμε αθηνα για καποιο λογο και την πηγαμε. Στην ουσια την κοροιδεψαμε γτ δεν βρισκαμε αλλο τροπο ωστε να την παμε στο νοσοκομειο. οταν ημουν μικρη κι εμενα με τη μητερα μου αθηνα μονο με την αστυνομια ειχα να κανω 2 με 3 φορες που νοσηλευτηκε. Δυστυχως απο τη στιγμη που δεν αποδεχεται την κατασταση του οτι και να κανετε εσεις θα χετε να αντιμετωπισετε το μαρτυριο με τη φαρμκευτικη αγωγη να ελεγχετε αν παιρνει τα φαρμακα του κλπ βεβαια υπαρχει η αγωγη σε ενεσιμη μορφη που την κανει μια φορα το μηνα κατι που θα ηταν βολικο για ολους και για σενα και για τον αδερφο σου αν το δεχτει φυσικα κι αυτο.

[rad]

"οτι ειναι να κανετε στο θεμα της εισαγωγης του σε νοσοκομειο πρεπει να το κανετε εσεις ουτε αλλο νοσοκομειο δεν αναλαμβανει μονο αν παρεβει η αστυνομια. "

Τι εννοείς με αυτό; Περιέγραψα ακριβώς το προβλημα παραπανω οποτε αν θελεις γινε λιγο πιο συγκεκριμένη.

Η αθήνα ειναι αρκετα μακριά.
Ισως κοιταξουμε για Θεσσαλονίκη καλυτερα αν χρειαστεί αλλα το θεμα ειναι αυτο με το νοσοκομειο. Οτι δεν τον διακομίζουν -η δική τους κλινική ειναι ανοιχτή. Αλλα αφου η γνωματευση λεει πως χριζει νοσηλειας και καναμε εισαγγελική γιατι ηταν αρνητικός τότε εμεις με ποιον τροπο τον διακομίζουμε; Δεν ειναι ότι ειναι θετικος του λεμε παμε κι ερχεται... Εδω δεν παρεμβαίνει καποιος;

Επισκεφθήκαμε τον αλλον γιατρό στον αλλον νομό. Ο ανθρωπος ετη φωτός μακριά απο τον αλλο τον άχρηστο εδω περα. Η ευθύνη βέβαια πεφτει στους δικους μου που ενω βλεπανε οτι δεν κανει δουλεια και όχι μόνο αυτό αλλα ουτε τους ιδιους στην αντιμετωπιση δε βοηθούσε και το χαν καταλαβει επρεπε να προσανατολιστούν αλλου. Ο αδερφός μου μπορει να εχει παει απο γιατρους σε γιατρους δεν εχει παρει ομως ποτε μια σταθερή σωστή ψυχαναλιτική καθοδήγηση.

Ελπιζω να ξαναπαει. Ενω στο σπιτι ηταν πιο θετικός, στο γραφειο του γιατρου ξαφνικά εγινε πιο αρνητικός. Ισως να ειναι και φυσιολογικό. Ομως οταν επιστρεψαμε εδειξε δειγματα οτι το σκέφτεται, μας ρωτουσε γιατι να μην παει στον προηγουμενο και του εξηγήσαμε ότι ο αλλος γιατρος ως τωρα δεν εχει την ειδικότητα του ψυχαναλυτή για να διαχειριστεί τα αισθήματα και τις σκέψεις σου. Αλλα αποφασίσαμε πως ακόμα κι αν τον δουμε να αρνειται, εμεις να κανονίσουμε ουτως η αλλως ραντεβου για μας τους ιδιους, οποτε ισως κι αυτος αμα δει οτι εμεις κραταμε μια γραμμή ακολουθήσει και τη δική του.... Εγω σιγουρα θα ηθελα να ξαναπαω. Μιλησα μονο δεκα λεπτα μαζι του για να του εξηγησω τα προσφατα και τη σημερινή δεδομένη κατασταση και μπορώ να πω ότι συνενοήθηκα πολύ καλα. Και φάνηκε και το συνολικό θέμα της οικογενειακής συνενόησης. Θεωρώ πως αν επισκεφθείς εναν γιατρό και δεν νιώσεις και το δικό σου τρωτό σημειο τότε δεν εχει κανει σωστα τη δουλεια του.

Το θέμα ειναι πως κι εγώ ολες αυτες τις μερες εχω παρατήσει τα διαβασματα μου. Ειχα βαλει στοχο φετος να πετυχω καποια πραγματα, απαιτητικά και με την πεποιθηση οτι ξερω πως μπορω να τα καταφερω. Ομως τωρα δεν ειμαι τοσο σιγουρη. Αυτό το θεμα με παει πισω κι εμενα και νιωθω πως σερνω μια αγκυρα χωρίς να το θελω. Θα ήταν καλυτερα αν οι δικοί μου ηταν πιο δυναμικοί κι ευελικτοι ανθρωποι. Οποτε αυτή τη γραμμη που εθεσα εγω τωρα, να το ειχαν κανει οι ιδιοι. Αλλα το βλεπω πως οσο μεγαλωνω τόσα περισσότρα κι εγω γνωριζω απο αυτους.

Αυτες τις δυο νυχτες ξυπναω μες στα χαραματα και μου τρεχουν τα δακρυα. Νιωθω τον οργανισμό μου σκασμένο. Εχω να διαβασω και δεν ξερω αν θα τα καταφερω. Χανω ενεργεια ψυχική και σωματική. Και δεν εχω και κανενα φίλο εδω μιας και που ελειπα χρονια για να ξεσκάσω λίγο... Φοβήθηκα λίγο. Αν και τα χω ξαναπερασει κι εχω βγει δυνατή. Αλλα τότε ειχα κι αλλες διεξόδους. Δε θελω να καταρρεύσω, αντιστέκομαι αλλα νιωθω οτι κι εγω θελω καπου να ακουμπησω ρε γαμωτο... Καποιον να μου δωσει κι εμενα δυναμη να συνεχίσω να κυνηγώ τους στοχους μου.

Τελος παντων, ειπα να μιλησω ετσι λιγο για μενα σημερα.

[rad]

Αυτό με την ενεσιμη το ειχαμε κανει μια φορα. Δε θυμαμαι ομως τους λόγους που σταματησε. Ηταν μόνο η αρνηση του ή και κατι με το φαρμακο. Αλλα θα το ρωτησω ξανα.

[ftatl]

Γεια σου ραντ αυτο που ηθελα να πω ειναι οτι ή εσεις θα τον πατε τον αδερφο σου στο νοσοκομειο για να εισαχθει (εκουσια) ή θα μπειτε σε διαδικασια εισαγγελικης παραγγελιας δεν υπαρχει τουλαχιστον απο την εμπειρια μου αλλος τροπος πιο ανωδυνος π.χ να αναλαβει η ανοιχτη ψυχιατρικη η αλλο νοσοκομειο να αναλαβει τη μεταφορα του, για αυτο τοτε το νοσοκομειο που ειχε παει τοτε ο αδερφος σου κι εκανε φασαρια πηρε την αστυνομια τηλ και τον πηγαν σε ψυχιατρειο, θα μπορουσαν κινησουν καποια αλλη διαδικασια και να τον στειλουν με ασθενοφορο. Κατι που ηδη το βιωσες και ειναι λογικο να εχεις απαγοητευτει απο την ολη κατασταση. Παραπανω σου λεω τι εκανα εγω την τελευταια φορα που πηγα την μητερα μου με τον θειο μου στο νοσοκομειο για να της κανουμε εισαγωγη (λεγοντας της ψεμετα) την πηγαμε εν μερη εκουσια αλλα επειδη στο νοσοκομειο ηταν αρνητικη ο γιατρος δεχτηκε να την κρατησει αλλα ζητησε απο μενα να φερω την εντολη απο την εισαγγελεα και τοτε την κρατησανε. Στη δικη μου περιπτωση εκεινη τη φορα εγινε ας πουμε συνδυασμος και τον δυο επιλογων που υπαρχουν. Τωρα στη δικη σου περιπτωση επειδη κατανοω οτι ο αδερφος σου θα ναι αρνητικος θα ναι πιο δυσκολο να κανετε κατι παρομοιο για να τον πατε στο νοσοκομειο γιατι φανταζομαι οτι μολις αντιληφθει οτι του ειπατε ψεματα για τον πατε θα αντιδρασει ασχημα περα οτι θα ειναι δυσκολο να σας εμπιστευτει εστω και αυτο το λιγο που μπορει, προτεινω να μιλησετε με τον γιατρο που μιλησατε την τελευταια φορα και ειχες καλη επικοινωνια απ οτι ειπες και να του ζητησετε να σας βοηθησει στο κομματι αυτο. Ρωτηστε τον αν γνωριζει καποιον γιατρο στο νοσοκομειο που θελετε να νοσηλευτει η αν γνωριζει καποιον αλλον γιατρο σε αλλο νοσοκομειο ωστε να γινει εστω λιγο πιο ευκολη η εισαγωγη και να εχετε μετεπειτα μια επαφη με εναν γιατρο σε δημοσιο νοσοκομειο.

[ftatl]

Οσον αφορα το δικο σου κομματι δεν ξερω τι να σου πω το μονο που μπορω να σου πω ειναι να μην αναλαβεις εσυ εξολοκληρου την κατασταση μην αναλαβεις ευθυνες που πρεπει να αναλαβουν οι γονεις σου.

[thalasa]

Βασικα εγω οταν επαθα το ψυχωτικο επεισοδιο δεν ειχα επιγνωση της καταστασης μου και αρνιομουν φαρμακευτικη αγωγη στην αρχη...!
Τους πρωτους 2 μηνες μου ριχναν zyprexa στο φαγητο μεχρι να φυγει το παραληρημα...!
Παραλληλα με πιεζαν να παρω φαρμακα αλλα αρνιομουν...!
Μολις καταλαγιασε το ψυχωτικο επεισοδιο εκει ειναι που δεν δεχομουν να παρω φαρμακα..!
Ελεγα τι παραλογο σας λεω τωρα??Και θελετε να χαλασει το συκωτι μου με τα φαρμακα???κλπ..!
Ενας ψυχιατρος στην συνεχεια με απειλησε με εισαγγελικη παρεμβαση...!
Επισης αρχισαν να μου ριχνουν κατι σταγονες που προκαλουν σπασμους και παρενεργειες ωστε να φοβηθω για την υγεια μου και να παρω φαρμακα...!
Επισης αρχισα να εχω τασεις αυτοκτονιας και τρομερο βραχυχυκλωμα και δεν ειχα πλαν Β....!
Παρολο ολα αυτα αρνιομουν τα φαρμακα...!

Γιατι??
Γιατι δεν ηξερα οτι η ψυχωση ειναι μια χρονια ασθενεια...!
Γιατι δεν ηθελα να επιβαρυνω τον οργανισμο μου παιρνωντας φαρμακα...!
Γιατι δεν ηξερα και δεν αναγνωριζα οτι εχω χασει τα λογικα μου....!

Επισης ο μεσος ανθρωπος δεν καταλαβαινει οτι μπορει να χασει το μυαλο του...!
Μας φαινεται σε ολους λογικο οταν ενας ανθρωπος τρακαρει οταν τρεχει με 200 χλμ....
Μας φαινεται παραλογο ομως το να χασει καποιος τον ελεγχο της σκεψης και το μυαλου του οταν εκεινο τρεχει μες στο μυαλο του με 200 χλμ ας πουμε...!
Επισης ο εγκεφαλος ειναι χημεια...!
Οπως ο διαβητικος παιρνει φαρμακο ετσι και ο ψυχωτικος πρεπει να ελεγχει την ντοπαμινη του για παραδειγμα...!

Ε τελικα αφου δεν την παλευα με τις τασεις αυτοκτονιας και ειχα φοβηθει και τις παρενεργειες απο τις σταγονες και μου ειχε πει ο αλλος οτι θα με κλεισει μεσα ε τελικα δεχτηκα να παρω φαρμακα...!
Ξεκινησα με zyprexa....!Λες και ημουν σε μονιμη καταστολη...!Δεν μπορουσα να κουνηθω...!Οι τασεις αυτοκτονιας δεν εφυγαν το βραχυκυλωμα παρεμενε...!
Επισης αρχισαν να με βαραινουν σκεψεις του στυλ γιατι δεν μπορω να σπουδασω??γιατι εχασα τους φιλους μου??γιατι δεν βγαινω??γιατι δεν μπορω να παιξω ποδοσφαιρο αφου τα φαρμακα με ειχαν σε καταστολη??Αρχισα να νιωθω αχρηστος και παρεισακτος χωρις ομως να εχω καταθλιψη...!Ηταν ολες αυτες οι σκεψεις υπολειματα του επεισοδιου και συνειρμικοι παραλογισμοι...!

Ημουν τοσο μαγγωμενος που οταν εβγαινα καμια φορα βολτα με βασταγε η αδερφη μου...!

Θελω να πω και κατι αλλο...
Η ψυχωση ετσι οπως την βιωσα εγω μου χρειαστηκαν 2 πραγματα....
αντοχη στον ψυχικο πονο και τρομερος μα τρομερος αυτοελεγχος............!!!!!!!!!

Τις στιγμες που δεν με επιαναν τα φαρμακα παροτι τα επαιρνα(κοινως δεν μου ταιριαζαν...) και ειχα απιστευτες τασεις αυτοκτονιας και βραχυκυκλωμα να πω την αληθεια δεν αντεχα....!
Αλλα το παλευα οσο μπορουσα και χωρις να εχω καμια ελπιδα οτι θα αλλαξει η ζωη μου....!
Το μονο ευχαριστο πραγμα στην μερα μου ηταν το βραδυ που κοιμομουν....!
Και το πρωι ελεγα φτου σου ξυπνησα........!
Δεν παλευοταν με τιποτα....!
Καθομουν και ακουγα μουσικη να περασει η ωρα...........!

Θυμαμαι κατι τραγικες στιγμες...!

Παω βραδυ να κοιμηθω και ειχε χτυπησει κοκκινος συναγερμος στο κεφαλι και τασεις αυτοκτονιας...!
Δεν με επαιρνε ο υπνος με τιποτα....!
Λεω τι θα κανω τι θα κανω...
αρχισα να μετραω μεχρι το 1000...!
Αρχισα να σκεφτομαι ωραια πραγματα...!
τιποτα δεν γινοταν και ξαναδωστου μετρημα...!
Πραγματικα δεν κοιμηθηκα ουτε δευτερολεπτο και ο ψυχολογικος πονος αφορητος...!

Μια αλλη φορα αποφασισα να παω διακοπες με εναν φιλο μου στην Παρο λιγο μετα το επεισοδιο παρολο που ειχα τασεις αυτοκτονιας και βραχυκυκλωμα...!
Λεω θα παω κοντρα στο προβλημα και θα ζησω φυσιολογικα...!
Τι το ηθελα να παω??
Ηταν τοσο μεγαλος ο πανικος και το βραχυκυλωμα που αρχισα να δακρυζω απο τον ψυχικο πονο...!
Την επομενη μερα γυρισα και κατα την διαρκεια του ταξιδιου πραγματικα με εσπρωχνε το σωμα μου να πεσω απο το καραβι....!
Ενας σημαντικος λογος που μαλλον ανεβηκε εκθετικα ο ψυχικος πονος ηταν οτι εφυγα απο την αγαπη και την στιριξη της οικογενειας μου που την ειχα αναγκη αφου ημουν μολις μετα το επεισοδιο....!!

Στο διαταυτα...!
1)Σταγονες με σπασμους,απειλη εισαγγελικης παρεμβασης,πιεση απο την οικογενεια μου και απουσια πλαν Β απεναντι στο βραχυκυλωμα και τις τασεις αυτοκτονιας με οδηγησαν στο να παραω φαρμακα...!
2)Ο αυτοελεγχος που ειχα με προστατεψε απο υλοποιηση παραλογων σκεψεων οπως αυτοκτονια...!
3)Πρεπει να καταλαβει οτι οπως ο διαβητικος ελεγχει τις ουσιες του ετσι και στον εγκεφαλο ο ψυχωτικος....!
4)Ακομη και αν δεχθει να παρει φαρμακα θα πρεπει να βρει ενα φαρμακευτικο σχημα που να του ταιριαζει....!(Κατι που δεν ειναι καθολου ευκολο....!Εμενα μου πηρε 2 χρονια να βρω θεραπεια και να ηρεμησω αφου αλλαξα πολλα φαρμακα και γιατρους...)
5)Το μεγαλυτερο ποσοστο σε μενα επαιξαν τα σωστα φαρμακα και οχι η ψυχοθεραπεια...!

Ευχομαι οτι καλυτερο....:)

Πολυ κατατοπιστικη η απαντηση σου talikiller και μεγαλη βοηθεια για ολους εμας τους συγγενεις που προσπαθουμε να αντιμετωπισουμε μια τοσο δυσκολη κατασταση. Αν και δεν καταλαβαινω ακριβως τι εννοεις πλαν Β...

Δεν εχω ξεκαθαρίσει επίσης μέσα μου ακόμη, κατά πόσο παίζει σημαντικό ρόλο ο χαρακτηρας του ψυχωτικού ατόμου στην όλη αντιμετωπιση της καταστασης του..
Εννοώ, είναι ασχετο κομμάτι ο χαρακτηρας? και τα συμπτωματα εμφανιζονται ανεξαρτητα απο τον χαρακτηρα?
Μπορεί να είναι χαζή η απορία μου. και δυσκολευομαι να την εκφρασω επακριβως..

το αν και κατα πόσο αποτελεσματικά θα αντιμετωπίσει ο κάθε 'ψυχωτικός' την κατάστασή του και την θεραπεία του, εξαρταται από τα ερεθισματα του περιβάλλοντος του και την ενταση του ψυχωτικού επεισοδίου μόνο ??άσχετα από τον χαρακτήρα του?
κατά πόσο αλλοιώνεται ο 'προ ψυχωτικού επεισοδίου' χαρακτήρας του?

αναρωτιέμαι, ..γιατί οι γονείς μου πιστεύουν ότι η αδερφή μου αρνείται να επισκεφτεί ψυχίατρο, κυρίως επειδή ήταν πάντα 'δύσκολος' χαρακτήρας