Χωρισμοσ
γεια σας ειμαι καινουργια εδω και ειπα να ρωτησω την αποψη σας για το θεμα που με απασχολει.Ημουν 3 μιση χρονια με ενα παιδι,γνωριστηκαμε οταν εγω ημουν 18 και αυτος 23,με κερδισε με την συμπεριφορα του και ενω στην αρχη ημουν διστακτικη με εκανε να τον αγαπησω πολυ οπως μ αγαπουσε και αυτος,μου το εδειχνε συνεχως με λογια με πραξεις.Ειχαμε την τελεια σχεση,απο οτι ελεγαν οι γυρω μας βασικα,ειχαμε σεβασμο αγαπη ταιριαζαμε στις αξιες μας ειχαμε το ιδιο χιουμορ κτλπ.Μπορω να πω πως ειμαι πολυ ωριμη ειδικα σε σχεση με την ηλικια μου απλα εχω ενα ελλατωμα ειμαι εντελως παρορμητικη,αμα μου ρθει να πω κατι δεν υπαρχει περιπτωση να μην το πω η να κρατηθω ετσι καποιες φορες που τσακωνομασταν για ασημαντους λογους του ελεγα να χωρισουμε βεβαια ποτε δεν κρατουσε τα βρισκαμε αμεσως μετα απο λιγο.Γενικα παντα εκανε υπομονη σε αυτο το θεμα μπορω να πω και του το ελεγα δεν ημουν ποτε αδικη μαζι του οποτε εκανα λαθος το παραδεχομουν,παρα το γεγονος οτι ημουν μικροτερη καναμε ονειρα για κοινη ζωη μου ελεγε συνεχεια πως ειμαι αυτο που εψαχνε παντα πως αυτα που βρηκε σε μενα δεν τα χειι βρει πουθενα αλλου..γενικα ημουν πολυ ευτυχισμενη εκτος απο ασημαντους τσακωμους οπως σας ειπα,τους τελευταιους δυο μηνες πριν χωρισουμε τσακωνομασταν αρκετα ειχα εγω καποια θεματα σπουδων εργασιας που με απασχολουσαν ειχε κ αυτος τα δικα του με την δουλεια του πιεζοταν και δουλευε πολυ μαλλον αυτος ειναι ο λογος,παντα ομως βρισκαμε τον τροπο και τα ξε[ερνουσαμε μαζι ολα τα προβληματα..τεσπα μια ωραια μερα αφου τσακωνομασταν καποιες μερες συνεχομενα (μπορω να παραδεχτω πως πιο πολυ ηταν δικο μου λαθος,επειδη αυτος εκανε πισω τις περισσοτερες φορες ) γυρισα και του ειπα πως πρεπει να χωρισουμε πανω στα νευρα μου μετα καθησα και σκεφτηκα και καταλαβα πως ολα αυτα ειναι βλακειες και πως δεν αξιζει να χαλασει μια σχεση χωρις ουσιαστικο λογο.Του το ειπα λοιπον περιμενοντας να υπαρξει καποια θετικη ανταποκριση.Ομως πρωτη φορα τον ειδα σε αυτην την κατασταση ξαφνικα η ψυχολογια του επεσε στα πατωματα μου ελεγε πως δεν μπορουμε να ημαστε μαζι πως δεν μπορουμε να βρουμε λυση και τετοια,τον πρωτο καιρο δεν ηθελε να μου μιλησει καν,η αληθεια ειναι πως για πρωτη φορα ισως φανηκα πιεστικη του εστελνα μηνυματα συνεχως στην αρχη επερνα τηλεφωνα κυριως για να καταλαβει την θεση μου με τον καιρο μαλακωσε καπως η συμπεριφορα του μου απανταγε στα μηνυματα και πολλες φορες μου εστελνε μονος του μου ελεγε οτι μ αγαπαει οτι ειμαι η καρδια του και αλλα τετοια μαλιστα μια φορα που του ειπα οτι ειμαι αρρωστη με περνε τηλ να δει πως ειμαι,απο ενα σημειο και μετα σταματησα εντελως την επικοινωνια απο μερους μου γιατι καταλαβα πως αν δεν ηρεμησει μονος του δεν προκειται να γινει τπτ..εξαλλου εγω την θεση μου του την ξεκαθαρισα θελω να ξαναημαστε μαζι απο εκει και περα δεν μπορω να κανω κατι αλλο νομιζω,μου εστειλε μια μερα δεν ξερω αν μπορεις να με ξαναβαλεις στην ζωη σου ειχε περασει ενας μηνας απτον χωρισμος μας τοτε και καποια αλλα μηνυματα γλυκα αλλα καμια ουσιαστικη κινηση να ξαναπροσπαθησουμε,μου ειχε πει πως θα ξαναημαστε μαζι απως αυτην την στιγμη πιστευει οτι δεν γινεται οτι ολα θα τον ενοχλουν,ποτε δεν μου ειπε ομως οριστικο τελος παντα κατεληγε στο γεγονος πως θα ημαστε μαζι,τι πιστευετε οτι θα γινει??εχω μπερδευτει εντελως..το ξερω οτι μ αγαπαει δεν αμφιβαλλω γ αυτο...α και κατι τελευταιο μου ειπε πως μπορει τωρα να ειναι ετσι τα πραγματα αλλα θα μου χτυπησει την πορτα και τοτε θα ειναι δικο μου θεμα αν θα τον δεχτω πισω,τον θελω διπλα μου το ξερω ειμαι σιγουρη 100 τις 100 αυτα λοιπον αν βγαλατε καμια ακρη πειτε μου σας παρακαλω χαχα και συγνωμη για το τεραστιο κειμενο