ψυχίατροι και κοινωνική φοβία

[maria b]

Καλησπέρα σε όλους! Έχω απευθυνθεί στην παρέα αυτού του φόρουμ ξανά πριν από τρια χρόνια περίπου, καθώς αντιμετώπιζα θέμα κοινωνικής φοβίας. Τότε ήμουν 24 χρονών (σήμερα 27) και δυσκολευόμουν πολύ στις κοινωνικές συναναστροφές, σε σημείο να βρίσκομαι σε μια παρέα και μη μπορώ να συμμετέχω καθόλου, κάθομαι αμίλητη στη γωνία μου και παρακολουθώ τους άλλους να διασκεδάζουν. Τότε λοιπον απευθύνθηκα σε μια ψυχολόγο και κάναμε συνεδρίες για 1,5 χρόνο περίπου. Μπορώ να πω πως δε με βοήθησε καθόλου. Ποτέ δε μου είπε τι πρόβλημα αντιμετωπίζω, δεν παρατήρησα καμία διαφορά και τελικά σταμάτησα να πηγαίνω. Ίσως δεν ήταν η κατάλληλη ειδικός, ίσως εγώ δεν ήμουν έτοιμη να το αντιμετωπίσω... τι να πω;
Σήμερα το πρόβλημα συνεχίζει να υπάρχει και να με δυσκολεύει σε κάθε τομέα της ζωής μου, ίσως όχι τόσο έντονα, αλλά υπάρχει. Τώρα πια σκέφτομαι να απευθυνθώ σε κάποιον ψυχίατρο, μήπως με βοηθήσει πιο αποτελεσματικά με φαρμακευτική αγωγή. Μάλλον είμαι λίγο φυγόπονη, αλλά θέλω πια να αντιμετωπιστεί άμεσα.
Ήθελα να ρωτήσω λοιπόν αν υπάρχει κάποιος με παρόμοιο πρόβλημα με μένα που βοηθήθηκε με τη χρήση φαρμάκων. Επίσης μήπως γνωρίζετε κάποιο ψυχίατρο να μου συστήσετε στην Αθήνα;
Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!

[CHILD]

είμαι σίγουρη ότι η φαρμακευτική αγωγή δεν θα βοηθήσει, άσχετα αν ο ψυχίατρος στην προτείνει γιατί έτσι έχουν μάθει να δουλεύουν και βγάζουν και λεφτά από φαρμακευτικές. πρόσφατα απευθύνθηκα σε ψυχίατρο του εοπυ για κουβέντα και μόνο και με το καλησπέρα μου είπε να μου γράψει φάρμακα. αν ο ψυχίατρος είναι καλός ψυχοθεραπευτής θα λειτουργήσει σαν ένα καλό ψυχολόγο. γενικά εγώ τους εμπιστεύομαι περισσότερο από τους ψυχολόγους γιατί έχουν τελειώσει και ιατρική και είναι περισσότερο επιστήμονες. δεν ξέρω πως οριζεις την κοινωνική φοβία, κι εγώ πχ κολλάω με τους πολλούς ανθρώπους, ίσως γιατί πια δεν έχω μεγάλη παρέα και όταν βρεθώ με πολλους θέλω να την κάνω. αλλά το παλεύω όπως μπορώ. νομίζω ότι η η φοβία αυτή έχει να κάνει με άλλα πράγματα, όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση, από "τραύματα" με τους λάθος φίλους, απόρριψη κτλ

[CHILD]

πάντως οι συμβεβλημένοι ψυχίατροι του εοπυ δέχονται μέχρι και 2 δωρεάν επισκέψεις και μπορούν να σου δώσουν λύσεις για δωρεάν δομές πχ αιγινήτειο. απο εκεί και πέρα είναι στη βούλησή του να σε δέχεται κάποιες φορές δωρεάν.

[maria b]

Σ' ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου child! Το έχω ακούσει ότι οι ψυχίατροι δε διστάζουν καθόλου να δώσουν φάρμακα, ακόμα και για το παραμικρό. Εγώ όμως δοκίμασα και τη λύση του ψυχολόγου, αλλά δε με βοήθησε. Κάθε βδομάδα που ήταν να πάω για συνεδρία με έπιανε ένα τρομερό άγχος πριν μπω στο γραφείο της και μετά δεν παρατηρούσα καμία αλλαγή. Δηλαδή δε θεραπεύεται με τίποτα αυτό το πράγμα;;
Εσύ δεν είσαι ευχαριστημένη από τον ψυχίατρο που επισκέπτηκες, αν κατάλαβα καλα;

[CHILD]

κοίτα εγώ δεν έχω πάρει την απόφαση να κάνω κάτι συστηματικό για οικονομικούς λόγους. το δικό μου θέμα πηγάζει από αλλού, ξέρω πια την αιτία του και δεν έχει να κάνει με κοινωνική φοβία. εξάλλου πώς να τη διαπιστώσω όταν οι παρέες μου είναι ελάχιστες; το βίωνα στη δουλειά, αλλά είχε να κάνει με απόρριψη που ένιωθα. η δουλειά με τον ψυχολόγο ξέρω ότι θέλει πολυ υπομονή και αν το άγχος δεν σου είχε φύγει μετά από τόσο καιρό, μάλλον φταίει ότι δεν σου ταίριαζε ο συγκεκριμένος ειδικός. η αλλαγή φυσικά δεν θα έρθει από τον ψυχολόγο ή όποιο ειδικό αυτό καθεαυτό, τί να το κάνεις αν πας, περνάς καλά μαζί του-της, τα λέτε και μετά κάθεσαι σπίτι σου, χωρίς να έχεις κύκλο. και τα φάρμακα τί περιμένεις να κάνουν αν δεν έχεις πχ κατάθλιψη ή αγχώδη διαταραχή, τα φάρμακα λειτουργούν με ένα μηχανιστικό τρόπο, ανεβάζουν κάποιους ουσίες στον εγκέφαλο και αυτά κι αν θέλουν χρόνο και υπομονή για να βρεις το κατάλληλο, άσε που στην αρχή θα σε κλείνουν σπίτι γιατί θα νιώθειες κάπως.

[Tomhet]

Φυσικα η αποφαση ειναι δικη σου και δεν θα σου πω η προτεινω το τι να κανεις και τι να μην κανεις....
Αλλα ο τροπος με τον οποιο περιεγραψες την λυση του ψυχιατρου με την φαρμακευτικη αγωγη με κανει να θελω να σου πω το εξης....
Τα ψυχοφαρμακα δεν ειναι οοως το ντεπον που το παιρνεις και σου περναει ο πονοκεφαλος. Ειναι πολυ πιο σοβαρη η επιδραση τους στον οργανισμο σου σαν συνολο και καλα θα κανεις να το σκεφτεις πολυ καλα.
Και φυσικα δεν ειναι οτι θα πας στον γιατρο θα του πεις τι προβλημα εχεις και θα σου δωσει το 'χαπακι κοινωνικοποιησης' και θα τελειωσει το θεμα σου εκει.

Κατι περα απο αυτο.... οταν εισαι σε μια παρεα, πιανεις τον εαυτο σου να μην θελει να πει τιποτα? η να σκεφτεται να πει πραγματα αλλα να μην το κανεις γιατι φοβασαι/ντρεπεσαι για την αντιδραση των αλλων? οταν εισαι με 1 ατομο πως εισαι? συμβαινει το ιδιο?

[CHILD]

αν είσαι Αθήνα με ενδιαφέρει να μου πεις για τον ψυχολόγο σου, πχ τί κατεύθυνσης είναι, πόσο χρεωνε τη συνεδρία κτλ. από την άλλη σκέφτομαι ότι ένα πρόβλημα συνεχίζει να είναι πρόβλημα όταν δυσκολεύει τη ζωή σου. αν εσένα σου αρέσει να έχεις 2 φίλους και να μη βγαίνεις συχνά με μεγάλες παρέες ποιό το θέμα;

[maria b]

Φυσικα η αποφαση ειναι δικη σου και δεν θα σου πω η προτεινω το τι να κανεις και τι να μην κανεις....
Αλλα ο τροπος με τον οποιο περιεγραψες την λυση του ψυχιατρου με την φαρμακευτικη αγωγη με κανει να θελω να σου πω το εξης....
Τα ψυχοφαρμακα δεν ειναι οοως το ντεπον που το παιρνεις και σου περναει ο πονοκεφαλος. Ειναι πολυ πιο σοβαρη η επιδραση τους στον οργανισμο σου σαν συνολο και καλα θα κανεις να το σκεφτεις πολυ καλα.
Και φυσικα δεν ειναι οτι θα πας στον γιατρο θα του πεις τι προβλημα εχεις και θα σου δωσει το 'χαπακι κοινωνικοποιησης' και θα τελειωσει το θεμα σου εκει.

Κατι περα απο αυτο.... οταν εισαι σε μια παρεα, πιανεις τον εαυτο σου να μην θελει να πει τιποτα? η να σκεφτεται να πει πραγματα αλλα να μην το κανεις γιατι φοβασαι/ντρεπεσαι για την αντιδραση των αλλων? οταν εισαι με 1 ατομο πως εισαι? συμβαινει το ιδιο?

Έχεις δίκιο σε όσα λες... σκέφτομαι τα φάρμακα του ψυχιάτρου σαν τα μαγικά χαπάκια που θα μου δώσουν τη λύση. Ταλαιπωρήθηκα πολύ όμως με την ψυχανάλυση χωρίς αποτέλεσμα και σκέφτηκα ότι ίσως δεν είμαι τόσο δυνατός και αποφασιστικός χαρακτήρας, ώστε να τα καταφέρω χωρίς τη "χημεια" που επιδρα στον εγκέφαλο. Και αν δεν είναι αυτή η λύση, ποια είναι;
Όταν είμαι με πολλά άτομα σκέφτομαι να πω πράγματα, αλλά κάτι με μπλοκάρει... ντρέπομαι ίσως. Όταν είμαι με ένα άτομο, δεν υπάρχει πρόβλημα. Κάποιες τέτοιες ερωτήσεις μου έθετε και η ψυχολόγος και από ότι κατάλαβα το πρόβλημα ξεκινάει όταν πρέπει να μιλήσω και να τραβήξω την προσοχή πάνω μου, ενώ όταν είμαι με ένα άτομο μόνο, η προσοχή του είναι μόνιμα σε εμένα και η δική μου προσοχή σε εκείνον, οπότε δεν υπάρχει θέμα. Όλες αυτές οι σκέψεις όμως δεν οδήγησαν ποτέ σε κάποιο αποτέλεσμα.

[αλεξανδρος_77]

απευθύνθηκα σε μια ψυχολόγο και κάναμε συνεδρίες για 1,5 χρόνο περίπου. Μπορώ να πω πως δε με βοήθησε καθόλου.

ειδικός,

μου ειχε τυχει κ εμενα να μηλισω με μια εθελοντρια ψυχολογο κ καθε φορα που τη ρωταγα κατι δε μου ελεγε λεξη πολοι πιστευουν οτι οταν καπιος ειναι ειδικος αυτο σημαινει οτι εχει ολες τις λυσεις στο τσεπακι του για καθε προβλημα αν κ μπορει να εχει ολες τις λυσεις στο τσεπακι του αν δε κανει τη κινηση να τις βγαλει κ να τις απλωσει στο τραπεζι τοτε τι κανουμε ??

[maria b]

αν είσαι Αθήνα με ενδιαφέρει να μου πεις για τον ψυχολόγο σου, πχ τί κατεύθυνσης είναι, πόσο χρεωνε τη συνεδρία κτλ. από την άλλη σκέφτομαι ότι ένα πρόβλημα συνεχίζει να είναι πρόβλημα όταν δυσκολεύει τη ζωή σου. αν εσένα σου αρέσει να έχεις 2 φίλους και να μη βγαίνεις συχνά με μεγάλες παρέες ποιό το θέμα;

Εγώ απευθύνθηκα σε μια ψυχολόγο τυχαία, χωρίς να μου την έχει συστήσει κάποιος, που έχει γραφείο κοντά στο σπίτι μου. Δενν ξέρω τι κατεύθυνση είχε, δε μου είπε ποτέ. Οι συνεδρίες γίνονταν κάθε βδομάδα, ίδια ώρα και μέρα (έτσι έπρεπε μου είχε πει) και χρέωνε 50 ευρώ τα 45 λεπτά. Το κόστος ήταν αρκετά υψηλό, χωρίς να βλέπω αποτέλεσμα και γι'αυτό σταμάτησα τελικά. Με προβλημάτισε ότι 1.5 χρόνο δεν μου είπε ποτέ ποιο θεωρεί ότι είναι το προβλημά μου, ούτε τι μπορώ να κάνω για αυτό. Ήθελε απλά να μιλάω εγώ και χωρίς συγκεκριμένες ερωτήσεις. Ίσως βέβαια αυτό να έπρεπε να κάνει... δεν ξέρω, σε μένα πάντως δε λειτούργησε.
Το πρόβλημα αυτό με δυσκολεύει πολύ και στη δουλειά, γιατί δεν μπορώ να επικοινωνήσω με κανένα άτομο και οι γνωριμίες είναι πολύ σημαντικές και για συναισθηματικούς αλλά και για επαγγελματικούς λόγους. Επίσης έχω πρόβλημα και στη σχέση που έχω με κάποιον τα τελευταία δύο χρόνια. Παραπονιέται συνεχώς ότι δεν επικοινωνώ με τους φίλους του και ότι φαίνομαι αντικοινωνική και σνομπ σε αυτούς και δε μπορεί να καταλάβει το λόγο. Δεν μου το θέτει βέβαια με άσχημο τρόπο, αλλά μου γρατζουνάει την πληγή που έχω τόσα χρόνια. Οπότε όπως καταλαβαίνεις για μένα αυτό είναι πρόβλημα.

[αλεξανδρος_77]

ο καθε ψυχολογος κανει οτι πιστευει οτι ειναι καλυτερο.

[Diana1982]

Σ' ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου child! Το έχω ακούσει ότι οι ψυχίατροι δε διστάζουν καθόλου να δώσουν φάρμακα, ακόμα και για το παραμικρό. Εγώ όμως δοκίμασα και τη λύση του ψυχολόγου, αλλά δε με βοήθησε. Κάθε βδομάδα που ήταν να πάω για συνεδρία με έπιανε ένα τρομερό άγχος πριν μπω στο γραφείο της και μετά δεν παρατηρούσα καμία αλλαγή. Δηλαδή δε θεραπεύεται με τίποτα αυτό το πράγμα;;
Εσύ δεν είσαι ευχαριστημένη από τον ψυχίατρο που επισκέπτηκες, αν κατάλαβα καλα;

Δε το πιστεύω,τα ίδια συμπτωματα είχα και εγώ.!

[scna]

Ήθελα να ρωτήσω λοιπόν αν υπάρχει κάποιος με παρόμοιο πρόβλημα με μένα που βοηθήθηκε με τη χρήση φαρμάκων.

Μαρία, και εγώ ζω το ίδιο πρόβλημα με εσένα, αλλά όπως είπαν και οι υπόλοιποι, τα φάρμακα πιθανότατα δεν είναι η λύση. Το πρόβλημα, πιστεύω, είναι το άγχος που λογικά σου προκαλείται και εσένα όταν τραβάς την προσοχή του κόσμου όπως είπες. Να κάτι που μου συνέβη πριν αρκετό καιρό:
Είχα πάει μια σχολική εκπαιδευτική εκδρομή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με περίπου άλλα 30 άτομα. Εκεί υπήρχαν παιδιά από σχεδόν όλη την Ευρώπη και είχαμε κάνει κάποιες θεματικές ομάδες για να συζητήσουμε για διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ε.Ε. Έτσι χωρίστηκαν αυτές οι ομάδες και μέσα σε αυτές έπρεπε να βγουν πρόεδροι. Εγώ λοιπόν θεώρησα συνετό να δοκιμάσω μπας και βγω. Όμως αυτοί που θα ψήφιζαν μου ήταν σαφώς άγνωστοι μιας και ήταν από άλλες χώρες. Γι' αυτό έπρεπε ο κάθε υποψήφιος να παρουσιάσει τον εαυτό του και με λίγα λόγια να εξηγήσει γιατί είναι ικανός για πρόεδρος. Αφού μίλησαν κάποιοι ήρθε και η σειρά μου και (σαν ξερόλας) θεώρησα πως δε χρειαζόταν να σκεφτώ νωρίτερα τι έπρεπε να πω και όταν άρχισα να μιλάω συνειδητοποίησα ότι ούτε εγώ δε θα με ψήφιζα...
Αργότερα συνειδητοποίησα ότι η αυτοπεποίθηση που είχα για τον εαυτό μου πηγάζει από τη μη-σκέψη. Έτσι, τώρα, με περισσότερη ηττοπάθεια προχωρώ και προσπαθώ να αλλάξω, νομίζω.
Το ίδιο πρόβλημα πάντως το αντιμετωπίζω και μέσα σε παρέες, μεγάλες και μικρές, αλλά όχι πάντα. Έχω βρεθεί με άτομα που ταιριάζαμε πολύ και ενώ μόλις τα είχα γνωρίσει, τους μιλούσα με μεγαλύτερη οικειότητα απότι με "γνωστούς" που τους ξέρω χρόνια!!!
Έχεις σκεφτεί ποτέ πως ίσως δε φταις εσύ, αλλά το γεγονός ότι τα άτομα που συναναστρέφεσαι δεν ταιριάζουν;
Ελπίζω να σε βοήθησα, έστω και λίγο

[kerasi]

Oταν ξαναμπείς να σου δώσω μια αλλη οπτική για το ζήτημα που θέτεις και να το συζητήσουμε. Παρατράβηξε πάντως με τον ψυχολόγο και χωρίς αποτέλεσμα.

[maria b]

Oταν ξαναμπείς να σου δώσω μια αλλη οπτική για το ζήτημα που θέτεις και να το συζητήσουμε. Παρατράβηξε πάντως με τον ψυχολόγο και χωρίς αποτέλεσμα.

Σ' ευχαριστώ πολύ για την προθυμία σου να με βοηθήσεις! Όποτε μπορείς θα το εκτιμούσα πολύ να ακούσω τη γνώμη σου για το πρόβλημά μου, ειδικά αν πρόκειται για μια άλλη οπτική, όπως λες.