Άλλη μια κατάθλιψη

[Tomhet]

Κλασικά πράγματα για το φόρουμ αυτό... η κατινιά σε όλο της το μεγαλείο.

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...l=1#post460009

Για μερικούς ο εγωισμός ειναι τόσο μεγάλος και η χολή τους τόσο αβάσταχτη που πρέπει να την ξερνάνε όπου σταθούν και όπου βρεθούν. Θα δημιουργήσουν ότι ομοίωμα θέλουν για να φτύνουν για να μην λερώνουν τον καθρέφτη τους.
Τι κρίμα όμως που σαν καλά φίδια ορισμένοι έχουν βρει τον σάπιο τρόπο να στέκονται στην κοινωνία.... η ειρωνία, η χολή, και η κακία δεν ειναι ούτε bannable σε forum αλλά ούτε και στην ζωή. Οπότε κολυμπάμε.

[HarleyQuinn]

Άλλη αλυσίδα φτιάχνεται από εδώ.
Δεν έχω δουλειά να ασχολούμαι και να περνάει η μέρα ευχάριστα άρα και είμαι ανάμεσα σε αληθινούς ανθρώπους ώστε να κοινωνικοποιούμαι με τα όποια προβλήματα, ωστόσο όμως και πάρα πολλά θετικά ωστόσο τελικά η αληθινή ζωή.
Άρα δεν έχω και λεφτά άρα και δεν μπορώ να φτιαχτώ όπως θέλω, δεν μπορώ να βγω για καφέ ή ποτό όχι για τον ίδιο τον καφέ αλλά για την παρέα, την σύνδεση με τους ανθρώπους. Δεν μπορώ να νοικιάσω το δικό μου σπίτι ώστε είμαι αναγκασμένη να μένω μέσα σε αυτό το κωλοδωμάτιο που το έχω φάει στη μάπα 10 χρόνια και το έχει σιχαθεί η ψυχή μου. Μερικές φορές μου έρχεται να τα γκρεμίσω όλα εδώ μέσα. Ούτε μπορώ να έχω το δικό μου αυτοκίνητο ώστε να πάω μια βόλτα οπουδήποτε, να δω τον κόσμο, να κοιτάξω τους περαστικούς έστω μόνη ή να πάρω και μια φίλη να κοιτάξουμε μαζί, να δω ένα καινούριο μέρος .
Τι να πηγαίνω με το λεωφορείο στον Πειραiά να γυρίζω στα χαμένα.. το έχω κάνει κι αυτό ένα εκατομμύριο φορές στη ζωή μου, έχω μάθει απ’έξω κι ανακατωτά τα λεωφορεία, τις διαδρομές τους δρόμους.
Όλη την περιοχή εδώ γύρω την ξέρω και την έχω βαρεθεί . ό,τι είχε να μου δώσει, μου το έδωσε. Δεν έχει άλλο. Οπότε και το να βγω καταντάει μάταιο. Να πάω που στα χαμένα, μόνη μου?
Στο σπίτι μιας φίλης ή φίλου όπου θα είμαστε πάλι μέσα, θα μιλήσουμε για άσχετα μετά πάλι σπίτι. Όμως προς το παρόν δεν έχω φίλους που να μπορούν να με δέχονται κάθε μέρα. Και δεν πρόκειται να τους βρω ποτέ εάν δεν έχω λεφτά να βγω από εδώ μέσα.
Και στο σπίτι ... τι θα κάνω μόνη τώρα?
Τηλεόραση αδυνατώ να δω απλά. Όποιος μπορεί να βλέπει τηλεόραση πραγματικά δεν ξέρω πως το αντέχει το μυαλό του.
.
Να διαβάσω ένα βιβλίο... έχω διαβάσει τόσα που μπούχτησα και κουράστηκα πλέον να διαβάζω γράμματα. Κάθομαι μπροστά στο λαπτοπ-γράμματα-διαβάζω ένα άρθρο-γράμματα-επικοινωνώ με κάποιον-γραμματάκια κι εδώ. Δεν λέω, μαθαίνω διάφορα αλλά γράμματα όλη μέρα μπροστά στα μάτια μου? ΜΠΟΥ-ΧΤΗ-ΣΑ. Δεν θέλω να γίνω φιλόσοφος. Να ζήσω θέλω.
Φβ δεν μπαίνω πια λόγω αυτού. Βαρέθηκα να μιλάω με αγνώστους και να γράφουμε γράμματα κι εδώ-να γράφουμε χαζομάρες προκειμένου να σκοτώσουμε την ώρα μας. Κι άμα γελάσω δηλαδή μια φορά, τι έγινε? Μαλακίες .. πάλι χαχα θα γράψω μόνη μου από το σπιτάκι μου μέσα, μπροστά σε μια οθόνη. Βαρέθηκα. Γράμματα-διάβασμα-γράμματα-διάβασμα-γράμματα-διάβασμα, γράψε. Μπούχτησα ρε σιχάθηκα.
Δεν μου λείπουν καθόλου τα γράμματα, ο υπολογιστής ,η μοναξιά , το σπίτι και όλες οι μοναχικές δραστηριότητες τις οποίες όταν τις αρχίζω, τις κάνω ως το έπακρο επειδή έχω άπλετο ελεύθερο χρόνο, μέχρι που τις βαριέμαι .
Κι άμα δω μια καλλιτεχνική ταινία? Κι άμα κάνω γυμναστική? Κι άμα ζωγραφίσω (ωστόσο όμως όχι κάτι το καλλιτεχνικό που να αξίζει )? κι άμα κάνω όλες τις δουλειές που μπορώ να φανταστώ? Άμα κάνω κατασκευές ή κεντήσω (μέχρι κι αυτό έμαθα κάποτε να κάνω) ή φτιάξω ό,τι έχει χαλάσει (μέχρι και ηλεκτρολόγος έχ ω καταντήσει) ή ακούσω όλες τις μουσικές του κόσμου ή δω βιντεάκια ή ή ή , ωραία και τι με αυτά? Τι έγινε? Πάλι το ίδιο μόνη είμαι και το χειρότερο: είμαι πάλι μέσα.

Κι ό,τι έχω φτιάξει το έχω πετάξει γιατί γεμίζει το σπίτι με σαβούρα και προκείμενου να ασχολούμαι έρχονται κι οι μέρες που μου την βαράει , κάνω καθαριότητα και τα πετάω όλα.
Τα έχω χορτάσει αυτά. Η αληθινή ζωή έχει φύγει όμως. Η ζωή είναι κάπου εκεί έξω.
Δεν έχω χορτάσει και μου λείπουν οι άνθρωποι, οι ανθρώπινες σχέσεις, η δράση, η πιο απλή κουβέντα, τα γέλια, η φωνή , το πρόσωπο του άλλου, η πραγματική αληθινή ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία και τα όσα αισθήματα μπορεί να σου δημιουργήσει. Οι βόλτες, το έξω..
Το να χωθώ σε μια δραστήρια ομάδα , να κάνω ένα άθλημα, μια δουλειά , να πηγαίνω σε μέρη με κόσμο ώστε να γνωρίζω συνεχώς καινούριους ανθρώπους στη ζωή μου σταθερούς ή περαστικούς,δεν έχει σημασία, καλούς ή κακούς δεν έχει σημασία-ο καθένας έχει την ομορφιά του και το κάτι που σου προσφέρει, να κάνω πειράματα επικοινωνίας προκειμένου να βελτιώσω την κοινωνικές μου δεξιότητες...
Όλα αυτά μέσα από το σπίτι, χωρίς λεφτά πολύ απλά είναι αδύνατον να γίνουν.
Αυτή η αδράνεια που μου επιβάλλεται ετσιθελικά ενώ έχω ανάγκη από τόση δράση πολύ απλά με έχει καταντήσει θηρίο στο κλουβί που όμως τελικά του σπάει η ψυχολογία αφού δεν υπάρχει η διέξοδος.

Οπότε και είτε το θέλω είτε όχι χαζεύω ως ένα σημείο, χάνω όλη την πραγματική ζωή, τις εμπειρίες, δεν ανατπύσσομαι ως άνθρωπος, δεν ζω απλά. Αναπνέω μόνο.
Και για να γίνω μια μέρα ευχαριστημένη πρέπει να τα αποκτήσω όλα αυτά. Όλα όμως. Γιατί τώρα πια , αφού μου έχουν λείψει τα πάντα, πάντα θα μου λείπει ένα κάτι, το οποίο θα το θέλω ώστε να συμπληρωθεί όλο το κενό που έχω τώρα και να μη μείνει καμία τρύπα.
Είδες τι απαίσια , κενή ζωή ζω? Άλλες μέρες μοιάζει καταθλιπτική , άλλες βαρετή, άλλες μοιάζει ανούσια και άλλες κουραστική.
Απλώς περιμένω την ευκαιρία..

[ΧωρίςΣκιά]

absolutvodka , κοιτάμε σε διαφορετικούς καθρέφτες και βλέπουμε το ίδιο άτομο , νιώθω ότι μου έκλεψες το κείμενο το οποίο ετοίμαζα να κάνω post εδώ , τουλάχιστον δεν χρειάζεται να γράφω κατεβατά κείμενο κλαίγοντας , το κείμενο που έγραψες με συγκίνησε ιδιέτερα , δεν ήξερα ότι είναι και άλλα άτομα σαν και εμένα εκεί έξω , το μόνο που βλέπω στην κοινωνία σήμερα είναι κάτι χαζά φοιτιτόπεδα που χαλάν τα λέφτα των γονιών τους απο δω και απο εκεί , μεγάλωσα-ωνω σε φτωχή οικογένεια , είναι απαίσιο το συναίσθημα οτι και αύριο θα είναι πάλι έτσι , δεν υπάρχουν ευκαιρίες στην εποχή μας για να τις αρπάξουμε , νιώθω τόσο άχρηστος σε σύγκριση με άλλα άτομα της ηλικίας μου , η ζωή δεν μου φέρθηκε σωστά απο καμία άποψη , ότι χτίζω μετά απο λίγο καιρό γκρεμίζεται , πάντα βάζω τα δυνατά μου σε οτι κάνω υποστηρίζω και λέω , δεν ήμουνα ποτέ υποκριτής όπως οι πιο πολλοί και ποτέ δεν κυνηγισα το όνειρο που έχουν οι πιο πολλοί εκεί έξω , χρήματα , γκόμενες , ακριβά αμάξια .Το μόνο που ήθελα ήταν να με σηκώσει κάποιος απο αυτόν τον γ@μημένο υπολογιστή και να μου πει ότι υπάρχει ελπίδα και οτι όπως και να είμαι φτώχος , άσχημος και ένα τίποτα οτι θα είναι πάντα εκεί ..... περνάνε σκέψεις απο το μυαλό μου ότι θα έπρεπε να το έπαιζα και εγώ κάποιος είτε ψευτόμαγκας είτε κάγκουρας , δεν ξέρω γιατί όλοι τους περνάνε τόσο καλά ( τουλάχιστον έτσι φένεται) , ίσως αμα το έκανα να ήταν διαφορετικά τα πράγματα , όλους κάπου τους βολεύουν με τον ένα τρόπο η άλλο , αλλά υπάρχουν και άτομα που δεν έχουν τίποτα τέτοιο και επειδή είμαι ένα απο αυτα είναι σαν μην υπάρχει φως στο τούνελ

[σακης]

Tι να πω ρε παιδια δεν ξερω... ισως να ειναι και οι εποχες που σε κανουν να νιωθεις μαλακας.. το ξερω ειναι δυσκολα.. αλλα προσπαθηστε ρε γαμωτο μην χαλιεστε.. για δουλεια βρειτε τη νεα σεζον σε κανα ξενοδοχειο.. πατε σ ενα νησι το καλοκαιρακι και σπαστε ολα να σας βγει το αχτι.. απ οτι καταλαβα ειστε μεχρι 25 χρονων.. μην καθεστε καθολου.. το αιμα βραζει..

Τι να σας πω ,,αλλο .. εχετε την υγεια σας πανω απ ολα κι αυτο ειναι σημαντικο.. δεν υπαρχει μυστικο .. αλλα αμα θελετε να σας πω .. ειμαι 15 χρονια ψυχωτικος .. απο τα 19 που πρωτοεμφανηστηκε η αρρωστεια .. κι ομως συνεχεια μπουκωμενος καταφερα εβγαλα μια σχολη.. δουλεψα οχτω σεζον σε τουριστικες επιχειρησεις με χιλια ζορια.. αλλα το παλεψα.. επαιζα με τις δοσεις.. ακροβατουσα σε τεντωμενο σχοινι .. αλλα εκανα και τις μαλακειες μου δεν ημουν παναγια.. επινα τα ξυδια μου .. επαιζα τζογο.. ημουν συνεχεια σε κινηση.. δεν καθομουν ποτε...

Και να σας πω την πικρη αληθεια τωρα στα 34 ηρεμησαν καπως οι μηχανες.. τωρα δεν με χαλαει οπως λεει και η βοτκα πιο πανω .. να παω μονος μου για ενα καφε .. ενα ποτο μια ταινια.. τωρα ειμαι πιο ηρεμος πιο κατασταλαγμενος .. πιο συνειδητοποιημενος ας μου επιτραπει αυτη η λεξη.. ολα μεσα στη ζωη ειναι και η ευτυχια και δυστυχια .. κυκλους κανουμε συνεχεια.. ποτε δεν σταματαμε.. και να κεντραριστουμε πρεπει ποτε να ισορροπουμε δεξια ποτε αριστερα.. γι αυτο μην σταματατε ποτε.. παρτε φορα κι οποιον βρει ο χαρος.. στην κυριολεξια..