Παλεύω με τις κρίσεις πανικού 9 χρόνια.Δεν αντέχω άλλο...

[berg]

Olga κανε μας ενα post να μαθουμε καθαρευουσα αλλιος μονη θα τα γραφισ μονη θα τα καταλαβενεισ

[olga_soul]

Λές Νάσο? με προβλημάτισες τώρα...........χμ............χμ........... lol

[berg]

Αν κανεις 8α ειμαι σε ολα τα μαθιματα παντος.

[αντωνης25]

και εγω...

[olga_soul]

Καλά θα το φροντίσω αγοράκια μου γλυκά ...πάντως προς το παρόν θα προσπαθήσω σε απλή δημοτική για να μη μου κρατάτε μουτράκια...οκ?

[αντωνης25]

παιδια μαλλον εφυγε ο alen μαλακια παιχτηκε παντως...

[olga_soul]

Αντώνη μου τί να σου πω...επιλογές...όλοι είμαστε ελεύθεροι να πράξουμε όπως επιθυμούμε! Αν αυτή ήταν η επιλογή του ...σεβαστή..μόνο αυτό έχω να πω

[αντωνης25]

οχι δεν ειναι ετσι...ειναι παλαιο μελος και καποια ατομα τον πειραξαν...αλλιως θα εφευγε πιο παλια

[gerginio]

ΑΛΕΝ ΕΓΩ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΜΑΙ ΑΠΟ ΚΑΤΙ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΜΕ ΣΕΝΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΓΩ!ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΕΙΜΑΙ ΧΑΛΙΑ ΑΛΛΑ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΠΑΘΑΙΝΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ,ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΝΟΜΙΖΑ!ΕΙΔΕΣ ΠΟΣΟ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΤΡΑΒΑΝΕ ΑΚΟΜΑ ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΒΑΖΟΥΜΕ ΚΑΤΩ ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ!ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΟΥ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ!ΠΑΝΤΟΣ Η ΚΙΝΙΣΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΣΤΟ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΟΛΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΧΕΣ,ΨΑΞΕ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΣΤΟ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΟΥ!

[goo]

Γιατι να τσακωνεσε και να ερχεσε σε συγκρουση με το ατομο το οποιο πρωτο σε ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΣΕ να πας σε ψυχολογο-ψυχιατρο;
Αυτο πραγματικα ειναι πολυ ασχημο, και ειδιαιτερα αν ειναι απο το οικογενειακο περιβαλλον. Ισως θα επρεπε να το δεις απο αλλη σκοπια το ολο θεμα...

[sandy25]

καλησπερα παιδια!
το μονο που εχω να πω ειναι οτι δεν αντεχω αλλο.κανω ψυχοθεραπεια οπως γνωριζεται δεν λεω καλο μου κανει αλλα η καταθλιψη και η κοινωνικη φοβια δεν φευγουν εχω χασει 7 χρονια απο την ζωη μου.σε λιγες μερες ερχεται η νεα χρονια και ο απολογισμος που κανω ειναι καλυτερα να μην πω,γιατι θα με κοψει το ΅ραδιοτηλεοπτικο ΅του φορουμ. αν καταφερω και βγαλω το 2006,που νομιζω θα το καταφερω ευχομαι το 2007 οχι μεγαλες ευχες,τουλαχιστον να με φωτισει ο θεος να κανω κατι για τον ευατο μου.Ισως να παρω φαρμακα που τοσο καιρο αντιστεκομαι η να αρχισω μια καινουρια θεραπεια.θα δουμε.....
ελπιζω ολοι να τα καταφερουμε.....
να γινουμε οπως ειμασταν πριν .........
καλο βραδυ.......

[margo44]

Γεια σου Aλεν! θέλω να μοιραστω και εγω την εμπειρια μου αφου ειναι σημαντικο να ξέρουμε οτι ειμαστε τοσοι πολλοι. Eιναι η ασθενεια του σημερα το ανχος και ολα τα παραγωγα του. Δυστηχως.
Eιμαι 31 ετών και μετα απο μια αφαιρεση θυροειδη άρχισα ξανα να παθαινω κρίσεις ενω είχαν σταματησει απο τα 25. Eκει που νομιζα οτι ηταν παρελθον επανηλθαν δύστηχως πολυ χειρότερα. Eχω ξεκινησει ομοιοπαθητικη εδω και 2 μήνες και βλέπω καποια βελτίωση. Σταματησαν οι μεγάλες κρίσεις μονο υπαρξιακα έχω έντονα αλλά αυτα τα είχα απο πάντα και απλα όταν εισαι σε τετοια φάση κορυφωνονται.
Tο χειρότερο μου σύμπτωμα ειναι οτι αισθανομαι οτι πνιγομαι, κλεινει ο λαιμος και δεν αναπνεω. Δεν αντεχω να ειμαι μονη μου και ειδικα απο την στιγμη που σκοτεινιαζει και αρχίζουν οι δυσπνοιες. Tο μονο που βοηθαει ειναι οτι ξέρω οτι στ\' αλήθεια δεν πνιγομαι και θα περασει. Πρόσπαθω να ειμαι συνεχεια με φίλους και να μην το πολυσυζηταω για να το απομυθοποιησω σε εμενα αρχικα. Δεν ειναι δυνατον να μας ορίζει το νευρικο μας συστημα και να ειμαστε απλά ερμαιο αυτου. Ποσες φορες με εχει νευριασει το ποσο ευαλωτη αισθανομαι. Tουλάχιστον δεν εχω σταματησει δουλεια και γενικα οτι κανω, αλλα φοβαμαι να ειμαι σε μεγαλο πλήθος και σε κλειστα μερη για πολυ ώρα (λεωφορεια, αεροπλανα κ.λ.π.) και για την ωρα τα αποφευγω. Mακαρι να πανε όλα καλύτερα αυτο που με βοηθαει πιο πολυ απο ολα ειναι το πιο απλο. Προσπαθω να μην εχω το μυαλο μου εκει. Ξέρω ειναι δυσκολο αλλα οι μονες μερες που εχω περασει καλα τελευταια ειναι αυτες που το καταφερνω.

φιλια

[mcxlvii]

Φιλε Αλεξ,και υπολοιποι,φιλοι \"συμπολεμιστες του αγχους\"
περασαν σχεδον δυο χρονια που εχω να γραψω σε αυτο το φορουμ,οταν προσπαθουσα να κανω την αγοραφοβια παρελθον.
Και το καταφερα.
Αν πηρε καιρο?Μετα απο 12 χρονια ψυχικης φθορας ,ο χρονος \"ϊασης\" ηταν πολυ μικρος,και αξιζε τον κοπο διπλα.
ΚΑι σε αρεροπλανα μπαινω(δουλευω στην Ολυμπιακη ως εποχικος-συμβασιουχος συναμα) και οδικα ταξιδια μακρινα κανω και απο ψηλα σε 8 οροφο μπαλκονι κοιτω προσ τα κατω και αντεχω.
Η σωστη θεραπεια ηταν το κλειδι και η σψστη μετεπειτα διατροφη για την μονιμη διενεργια του ομοιπαθητικου(εκοψα καφεδες,μεντα κτλ)
Και χαιρομαι την ζωη μου φοβερα μερα με την ημερα.
Acronium sourfucum εαν θυμαμαι καλα ηταν το ομοιοπαθητικο και διαρκεσε μια φορα και εξω.
Και \"επισκευασε\" και αλλα προβληματα που ειχα.
Γεςνικοτερα αλλαξα τροπο ζωης και ενδυσης,
και χαιρομαι γιαυτο.
Ποτε δεν καταλαβα το γιατι σε μενα,αλλα καταλαβα το οτι θεραπευεται παντελως.
Φιλακια και ....μπορειτε και εσεις να το πετυχετε.

[marily]

χθες το βράδυ, έπαθα για πρώτη φορά κρίση πανικού.Είναι πάρα πολύ φοβιστικό. Ετοιμαζόμουν να κλείσω το φως να κοιμηθώ, και με πιάσαν κάτι πόνοι στην πλάτη,και στο στήθος.ένιωθα ότι κλείνει ο λαιμός μου,ότι δε μπορώ να αναπνεύσω,ότι άκουγα τον σφυγμό μου να χτυπάει δυνατά λες και κόντευε να σπάσει!Επινα νερό συχνα για να είμαι σίγουρη οτι ο λαιμός δεν εχει κλείσει ακόμα..νόμιζα οτι είναι κάτι σοβαρό και οτι ίσως πεθάνω.άρχισα να ανγχώνομαι παραπάνω,να χάνω τον ρυθμό της αναπνοής μου,και να νιώθω μόνη και αβοήθητη..με εντυπωσιάζει το γεγονος οτι το μυαλο μας μας πείθει οτι ποναμε ενω είναι ιδέα μας.σχέδον δε το πιστεύω.ηταν τοσο αληθινος ο πονος.πως γινεται νανε μονο ψυχολογικο και οχι ιατρικο?πως εμφανιζεται ετσι ξαφνικα χωρις να εχω σκεφτει κατι ανγχωτικο?ουτε ημουν σε ανγχωτικο περιβαλλον..στο δωματιο μου ημουνα..ελπιζω να αναζητει ο κοσμος που το παθαινει αυτο την βοηθεια ψυχολογου παρα να στηριζεται σε φαρμακα..

[NikosD.]

marily,
δε σε πείθει ο εγκέφαλος ότι πονάς.
Πονάς πραγματικά.
Οταν λέμε \"είναι ψυχολογικό\", δεν εννοούμε ότι ο πόνος είναι φανταστικός. Εννούμε πως ο πόνος είναι πραγματικός αλλά το αίτιο ψυχογενές.
Στη μεγαλη πλειοψηφία των περιπτώσεων, εμφανίζεται σε ήρεμες περιόδους. Το άγχος λειτουργεί αθροιστικά. Σε στιγμές αληθινής έντασης, μεγάλων προβλημάτων και οδύνης, ελάχιστοι άνθρωποι κάνουν κρίση πανικού.