Τα εχω χαμενα...

[deleted-member141015]

Πέτρο, το ότι μιλάτε δεν σημαίνει απαραίτητα αυτό που εσύ θα ήθελες να σημαίνει. Κι επίσης, κατά τη γνώμη μου δεν έχει τόση σημασία το κίνητρο της κοπέλας. Η ουσία είναι αν θέλετε και μπορείτε τα ίδια πράγματα στο εδώ και τώρα. Αυτή τη στιγμή, ποια άλλη προοπτική υπάρχει, πέρα από την κουβεντούλα και τη (δική σου) ονειροπόληση? Λες ότι μένει στο εξωτερικό και ότι έχει άλλη σχέση. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε η άλλη σχέση, πώς θα εξελιχθεί μια πραγματική σχέση μεταξύ σας αν υπάρχει τέτοια απόσταση?

Αν νιώθεις ότι φέρθηκες άσχημα, ότι έχασες ευκαιρία κλπ κλπ, κράτα αυτά που έμαθες από την όλη εμπειρία και προσπάθησε να τα αξιοποιήσεις στην επόμενη σχέση σου. Το να μιλήσεις στην ίδια ανοιχτά κι ειλικρινά, είναι κάτι που ήδη έκανες και είναι θετικό, γιατί καλό είναι και να εκφραζόμαστε και να διεκδικούμε.... Όμως το να βάζεις τη ζωή σου στον πάγο ενώ περιμένεις πότε θα της μιλήσεις και από κοντά, το βλέπω ως αρνητικό. Γιατί και την εξιδανικεύεις και έχεις μεγάλες προσδοκίες χωρίς να σε βοηθούν ούτε οι συνθήκες, ούτε οι επιλογές της. Δες τα λίγο πιο ρεαλιστικά και ψάξε μέσα σου τι είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις ανικανοποίητος και αδύναμος στο να προχωρήσεις και να διεκδικήσεις μια νέα υγιέστερη σχέση.

[petrosmix]

Ρε παιδια να ξερατε ποσο με βοηθατε με τα λογια σας...

Και συ ρε Μαρινα εχεις δικιο...Ολοι τελικα δικιο εχετε...
Σιγουρα δεν πρεπει να αφησω ολο αυτο να με καταπιει. Εκανα λαθος, το εχω αναγνωρισει και το πληρωνω. Αλλα οσο το σκεφτομαι δεν νομιζω οτι την κοροιδεψα ή την προδωσα. Ετσι ενιωθα τοτε και ετσι εκανα. Ισως να ειναι ενας λογος που επικοινωνει ακομα μαζι μου. Το οτι κοροιδευα τον εαυτο μου ειναι αλλο θεμα.
Αλλα οπως λες και συ Μαρινα, πρεπει σιγα σιγα να βγω απο τον παγο. Ασχετα με το τι νιωθω γι αυτη. Και ισως με λιγη τυχη να βρεθει κατι αλλο καινουργιο που να αξιζει επισης να ασχοληθω και να δωσω.
Δεν θελω ομως να σταματησω να επικοινωνω μαζι της. Τουλαχιστον τωρα και μεχρι να την δω απο κοντα. Απλα σιγουρα θα αραιωσω τις προσπαθειες ωστε να σταματησει να με περνει απο κατω. Ειμαι τοσο αγαθος και επιπολαιος; Μηπως δεν αξιζει ουτε αυτο, ασχετα με την σκεψη οτι μπορει να υπαρχει εστω μια τελευταια ελπιδα;