Σκέψεις

[Antreas MpR]

Έχω φτάσει στα όρια μου.
Δεν ξεκινάω το θέμα γιατί περιμένω "απαντήσεις" και προτάσεις,απλά γράφω κάπου γιατί κάπου πρέπει να γίνει και αυτό.
Δεν υπάρχει κανεις άλλος να ακούσει κάτι,μιας και απλά δεν υπάρχει κάποιος.
Είμαι εγώ και το ******** pc,μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει.
Αυτό.
Είμαι πια στο σημείο όπου όλα είναι ανούσια,δεν φαίνονται ανούσια,είναι ανούσια,αηδιαστικά και επαναλαμβανόμενα.
Τα ίδια πάλι και πάλι.Ξυπνάω και σκέφτομαι,σήμερα πρέπει να το κανεις,αλλα δεν το κάνω και περνάει άλλη μια μέρα.
Δεν ξέρω καν πως να εκφράσω όλη αυτή την οργή που έχω απέναντι μου,απέναντι σε όλη αυτή την γαμημένη "ανουσιοτητα".
Όλο μαλακίες γύρο,για ομορφιά,ασχήμια,χαζομάρα,λ� �ς και έχει σημασία τίποτα από όλα αυτά.
Άλλη μια μέρα που όλα είναι σκατά,που δεν βγήκα από το δωμάτιο,που o κόσμος φαίνεται πιο μακριά,που όλα με φοβίζουν και με τσατίζουν.
Άλλη μια μέρα που το σκέφτομαι.Αλλα παραμένω στην σκέψη.
Πολλοί που θα διαβάζετε τώρα αυτό,κάνετε της ίδιες γαμημένες σκέψεις,εδώ και χρονια,το ξέρετε,"γιαυτο" μην τολμήσετε να μου πείτε ποσο ωραία είναι όλα και ροζ με πεταλούδες.
Σκατά είναι,και απλά οι περισσότεροι φυτοζωούμε για κάποιο λόγο,το οποιο μου διαφεύγει...
Η γαμημένη η ελπίδα,ότι σήμερα κάτι θα αλλάξει,e δεν αλλάζει τίποτα,όλα σταθερά,τα υπόλοιπα είναι sci-fi και μαλακίες που πουλάνε οι αμερικανοι στης κινηματογραφικές αίθουσες.
Μιας και δεν περιμένω απαντήσεις και τα ξέρω όλα για όλα,θα αναρωτιέστε γιατί γράφω.
Γράφω γιατί δεν έχω μιλήσει με κάποιων από,αρχές δεκέμβρη,και άρχισα να αισθάνομαι κάπως.
Μαυρίλα και αηδία.
Ανούσιες μαλακίες,λεπτά,ώρες,μέρες,χ ρονια που απλά περνάνε χωρίς να συμβαίνει τίποτα.
Άλλη μια ύπαρξη μέσα στης πολλές υπάρξεις.
Άλλο ένα τίποτα που άμα πάψει να υπάρχει,δεν πρόκειται να αλλάξει απόλυτος τίποτα...
Αυτό αισθάνομαι κάθε μέρα.
Ξυπνάω,κοιμάμαι με της ίδιες γαμημένες σκέψεις κάθε μέρα.
Άλλο ένα τίποτα ανάμεσα σε πολλά τίποτα.

[Νικος Κ.]

Ποσο χρονων εισαι?

[Antreas MpR]

.............25..............

[Νικος Κ.]

Βγες μια βολτα. Να χαρεις. Πηγαινε ενα πρωι στο Μοναστηρακι στην Πλακα. Εαν εισαι φοιτητης ή δουλευεις προσπαθησε να πιασεις φιλιες.Δεν ειναι ντροπη να μιλας λιγο θαρρος θελει. Μην κλεινεσε μεσα κριμα ειναι!

[betelgeuse]

Αντρεα ποσα χρονια εχεις προβλημα , και που ακριβως εντοπιζεις αυτο το προβλημα πχ σε εσενα , σε αλλους στην κοινωνια?

[Antreas MpR]

Από πάντα μάλλον.
Αφού μόλις ανακάλυψα το αλκοόλ,έπεσα με τα μούτρα.
Αισθανόμουν ότι είμαι φιλικός και ευχαρίστως και ότι άλλη μαλακια σε κάνει το αλκοόλ να αισθάνεσαι,μιας και νηφάλιος είμαι απότομος,απόμακρος,λιγομίλ ητος κλπ...
Οποτε,με εμενα έχω τα πολλά.
Ναι η κοινωνία είναι απογοητευτική στους περισσοτερους τομείς,αλλα δεν ευθύνεται κανεις άλλος για την δικη μου κατάντια.

[betelgeuse]

Ωραια , και τωρα το αναμενομενο ερωτημα...
Εχεις κανει κατι για να αλλαξεις την κατασταση στην οποια βρισκεσαι?
Eχεις ζητησει βοηθεια για να κοψεις το αλκοολ και για να βρεις τι σε σπρωχνει εκει???

[Antreas MpR]

Βόλτες άρχισα να πηγαίνω πέρσι,το καλοκαίρι μετά από περίπου 5 μήνες μέσα πάλι,δεν άντεχα άλλο και άρχισα να βγαίνω μονος.
Βοήθησαν λίγο,αλλα έβγαινα,έπινα,και δεν ήταν ευχάριστα τα όσο συνέβαιναν μετά...Οποτε το "ξανα εκοψα" το άθλημα.

[Antreas MpR]

Ξέρω γιατί πίνω.
Έχω κάποια θεματάκια αυτοπεποίθεσης.
Αισθάνομαι ότι δεν ανήκω,δεν έχω κάτι να προσφέρω τέλος πάντων.Δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω.
Το αλκοόλ,υποτίθεται με χαλαρώνει...
Είμαι από τους προβληματικούς που δεν μπορούν να ζητήσουν βοήθεια.
Αλλα μάλλον προσπαθώ αυτή την στιγμή.
Ναι έκανα κάτι να αλλάξω την κατάσταση,μπήκα εδώ μέσα,και μίλησα,κάτι το οποιο δεν θα έκανα αν δεν είχα φτάσει στα όρια μου.
Επίσης,βγήκα έξω,πέρυσι.
Γενικά όμως,έχω μάθει να μην περιμένω τίποτα από κανέναν,οποτε η όλη διαδικασία με φέρνει σε ακόμη πιο δύσκολη θέση,μιας και σκέφτομαι,δεν μπορείς να βοηθήσεις των εαυτό σου γιατί να σε βοηθήσει κάποιος άλλος...
Και γυρνάω πάλι στο τρυπάκι,της "ανουσιοτητας".
Μπορώ να σε ρωτήσω και εγώ κάτι?
Έχεις βρει το νόημα?

[betelgeuse]

Αντρεα το θεμα ειναι να κανεις κατι δραστικο. Το να γραφεις στο φορουμ το ξερεις καλα δεν σου δινει λυση.

Ψαξε να βρεις τι ειναι αυτο που σε εμποδιζει να το αντιμετωπισεις και να ζητησεις βοηθεια , η χαμηλη αυτοπεποιθηση μπορει να παιζει καποιο ρολο αλλα σιγουρα δεν ειναι αυτο που σε κραταει σε αυτη την κατασταση. Μηπως απλα ολο αυτο που ζεις σου εχει γινει κατα καποιο τροπο συνηθεια και ρουτινα και φοβασαι να ζησεις αλλιως?

Το νοημα το ψαχνω ακομα , αλλα ειμαι σε καλο δρομο.

[Antreas MpR]

Αυτό είναι το θέμα,ότι πριν φάω την φρίκη μου,ήμουν συνεχεια έξω,έπινα,αλλα γενικά ήμουν συνεχεια με κόσμο κλπ και προσπαθούσα.
Ναι,ίσως έχει γίνει ρουτίνα όλο αυτό,ξυπνάω,"μiζεριαζω",περν άνε μερικές ανούσιες ώρες,ξανακοιμάμαι.
Θέμα φόβου υπάρχει προς το πόσους θα απογοητεύσω ακόμα...Οποτε το αποφεύγω με το να μην βγαίνω.
Δεν γνωρίζεις κόσμο,δεν έχεις πιθανότητες να τους κανεις κάτι...
Και πάντα υπάρχει αυτή η ιδέα ανεπάρκειας,πάντα θεωρώ πως υπάρχει κάτι καλύτερο από μένα,οποτε γιατί να κάνω των κόπο να είμαι κάτι μέτριο,ενώ μπορώ να είμαι κάτι μέτριο και ανύπαρκτο χωρίς καμια προσπάθεια...
Και καταλήγουμε εδώ που βρίσκομαι τώρα.
Δεν ξέρω τι να ζητήσω και από ποιον.

[λιλιουμ]

Τα έχω περάσει πάνω κάτω αύτα.. Περνάω κ τώρα διάφορα.. Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Άρχισε να αλλάζεις αύτα που δε σαρεσουν σε σενα σιγά σιγά. Βρες τις αδυναμίες σου κατάλαβε τες κ άλλαξε τες.

Αυτό είναι το θέμα,ότι πριν φάω την φρίκη μου,ήμουν συνεχεια έξω,έπινα,αλλα γενικά ήμουν συνεχεια με κόσμο κλπ και προσπαθούσα.
Ναι,ίσως έχει γίνει ρουτίνα όλο αυτό,ξυπνάω,"μiζεριαζω",περν άνε μερικές ανούσιες ώρες,ξανακοιμάμαι.
Θέμα φόβου υπάρχει προς το πόσους θα απογοητεύσω ακόμα...Οποτε το αποφεύγω με το να μην βγαίνω.
Δεν γνωρίζεις κόσμο,δεν έχεις πιθανότητες να τους κανεις κάτι...
Και πάντα υπάρχει αυτή η ιδέα ανεπάρκειας,πάντα θεωρώ πως υπάρχει κάτι καλύτερο από μένα,οποτε γιατί να κάνω των κόπο να είμαι κάτι μέτριο,ενώ μπορώ να είμαι κάτι μέτριο και ανύπαρκτο χωρίς καμια προσπάθεια...
Και καταλήγουμε εδώ που βρίσκομαι τώρα.
Δεν ξέρω τι να ζητήσω και από ποιον.

[Antreas MpR]

@lilioum
Ζηλεύω που δούλεψες όλη μέρα σήμερα.
Λιγότερες,έως καθόλου σκέψεις.

[titanic]

Antrea νομίζω περίπου έτσι νιώθω και γω.
Όλα μου φαίνονται ανούσια, δε μπορώ να εκτιμήσω τη ζωή, νιώθω ότι δεν έχω να προσφέρω σε κανέναν τίποτα, και δεν περιμένω και από κανέναν τίποτα.
Τη χρονιά που μας πέρασε βγήκα έξω συνολικά 3 φορές, και αυτές πάλι ανούσιες μου φάνηκαν.

Το ερώτημά μου είναι: (δε χρειάζεται να απαντήσεις με λεπτομέρειες)
Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα που σε κάνει να νιώθεις έτσι; (η έλλειψη αυτοπεποίθησης πχ. από πού προήλθε; )
Γιατί στην περίπτωση μου είναι πολύ συγκεκριμένα τα προβλήματα..

Ή έτσι χωρίς λόγο;
(καλά, χωρίς λόγο δεν είναι ποτέ τίποτα, αλλά λέμε τώρα..)

[Antreas MpR]

Δεν ξέρω από που προήλθε.
Είναι θέμα μυαλού μάλλον.
Μπορεί να ευθύνεται ο τρόπος που μεγάλωσα,δεν ξέρω.
Απλά,ποτε δεν αισθανόμουν πραγματικά άνετα με κόσμο γύρο μου αλλα μάλλον λόγο εμφάνισης είχα πάντα κόσμο να με πλησιάζει,και αυτό αντί να με κάνει να αισθάνομαι άνετα και σαν "γοργονος",όπως κάνουν οι περισσότεροι,μου πρόσφερε πολύ άγχος,για όλα.
Πρέπει να είμαι έτσι,να συμπεριφέρομαι έτσι,να σκέφτομαι έτσι,κλπ.
Απλά κάποια στιγμή φρίκαρα και τα παράτησα όλα,εμενα βασικά παράτησα τελείως.
Δεν κάνω τίποτα για τίποτα.
Δεν μπορώ να περιγράψω καλύτερα την κατάσταση μου.
Όλο αυτό το άγχος έχει περίεργα αποτελέσματα,γενικά.
Πχ,πρώτη δουλειά σερβιτόρου,άνοιξε η myth μου στην πρώτη παραγγελια,λόγο άγχους μην τα κάνω μαντάρα...
Έχω θέμα όταν με πλησιάζει κάποιος πχ,γίνομαι απότομος,μιλάω περίεργα,το μυαλό μου παύει να λειτουργεί,δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη καλά καλά,κλπ.
Άγχος συνεχεια.
Και αυτό συνήθως φαίνεται σαν επιθετικότητα,μάλλον στους άλλους.
"γιαυτο" και όλας,έπινα.
Και εκεί χειροτέρεψα τα πράγματα,μιας και από τι βλέπω,όσοι ήταν γύρο μου,σιγά σιγά απομακρύνθηκαν.
Αυτά πάνω κάτω.