AΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑΚΙ

[bee]

Το όνειρο


Άκου έν\' όνειρο ψυχή μου
και της ομορφιάς θεά.
Μου εφαινότουν οπώς ήμουν
μετ\' εσένα μία νυχτιά.

Σ\' ένα ωραίο περιβολάκι
περπατούσαμε μαζί.
Όλα ελάμπανε τ\' αστέρια
και τα κοίταζες εσύ.

Εγώ στόλεα: Πέστε, αστέρια,
είν\' κανέν\' από τ\' εσάς,
που να λάμπει από \'κει απάνου
σαν τα μάτια της κυράς;

Πέστε αν είδετε ποτέ σας
σ\' άλλη τέτοια ωραία μαλλιά,
τέτοιο χέρι, τέτοιο πόδι,
τέτοια αγγελική θωριά;

Εσύ έκαμες ετότες
γέλιο τόσο αγγελικό,
που μου φάνηκε πως είδα
ανοιχτό τον ουρανό.

Και παράμερα σ\' επήρα
εισέ μια τριανταφυλλιά
κι έπεσά σου αγάλι αγάλι
στην ολόλευκη αγκαλιά.

Κάθε φίλημα ψυχή μου
όπου μόδινες γλυκά,
εξεφύτρωνε άλλο ρόδο
απ\' την τριανταφυλλιά.

Όλη νύχτα εξεφυτρώσαν,
ως απούλαμψεν η αυγή,
που μας ηύρε και τους δυό μας
με την όψη μας χλομή.

Τούτο είν\' τ\' όνειρο ψυχή μου.
Τώρα στέκεται εις εσέ,
να το κάμεις ν\' αληθέψει
και να θυμηθείς για με.


Διονύσιος Σολωμός

[mixalakis]

Kαλημερα σας,
χαθηκα το τελευταιο καιρο, αλλα ετοιμαζα κατι δουλειες.
πως παει η ομαδα με τα ποιηματα δυναμωνει ?