Σχέση με γιαγιά και παππού

[mpakiri]

Καλησπέρα σε όλους θα ήθελα να σας γράψω κι εγώ το προβληματισμό που έχω για το παιδί μου.ξεκινώντας να πω οτι έχω χωρίσει με τον σύζυγό μου και το παιδί μας είναι 2μιση ετών.οι γονείς του άντρα μου το παιδί δεν το ξέρουν.και ο μικρός το ίδιπ φυσικά τους έχει δει ελάχιστες φορές καθώς δεν θέλα ε επαφές μαζί μου.τώρα το θέμα μου είναι οτι ο άντρας μου θέλει να πάρει το παιδί για σκ .ξέρω πως το παιδί θα το έχουν οι δικοί του .με τους οποίους εγώ δεν λέω ούτε γεια.πως θα εμπιστευθώ εγώ κάτι τέτοιο?και ξέρω πως αν χρειαστεί κάτι το παιδί δεν θα με πάρει κανείς τηλ.γι αυτούς εγώ δεν υπάρχω.το παιδί πως θα είναι αν πάει σε ένα σπιτι που δεν ξέρει κανέναν και θα είναι και χωρίς την μαμά του?θα είναι με το μπαμπά του τον οποίο τον έχει μάθει σαν επισκέπτη δυο σκ μέσα σε 3μήνες.δεν θα αναστατωθεί το παιδί?αν θέλουν να δουν το μικρό δεν θα ήταν καλύτερα να ρθουν επίσκεψη στο σπιτι του?η καπου έξω με την παρουσία μου φυσικά για να αισθάνεται ποιο οικία.?

[Remedy]

μπακιρι, το παιδι δεν θα το δωσεις στα πεθερικα, αλλα στον πατερα του.. δεν νομιζω οτι μπορεις να του το στερησεις αυτο. και δικαστικα να το πας, εχει το δικαιωμα να το βλεπει κι εκεινος χωρις εσενα, αν δεν ειναι κακοποιος η δεν συντρεχουν αλλοι ειδικοι λογοι... απο εκει και περα, αν αυτος το παει στους παπουδες, η ειναι εκει και οι παπουδες, δεν νομιζω οτι μπορεις να το ελεγξεις εσυ... κανε οτι μπορεις να διασφαλισεις οτι θα ειναι παντα παρων ο πατερας του. κατι αλλο, δεν βλεπω να μπορεις να κανεις.

[Deleted-member-18-05-2015]

Οταν αποφοιτησει το παιδι μπορει να τους γνωρισει,επισης σε αλλο θεμα ανεφερες οτι ακομα δεν εχει βαπτιστει το παιδι..Μπορει καλλιστα να το κανει οταν παντρευτει ξερεις γαμος και βαπτιση μαζι μιας και δεν θα εχετε συνεννοηθει με τον αντρα σου.

Οτι και αν εχεις εσυ με τους γονεις του αντρα σου,ειναι εγγονι τους,δεν σου επιτρεπεται να τους το στερησεις οπως δεν επιτρεπεται να στερησεις και απο το παιδι σου τον παππου και την γιαγια..Δεν ζεις μαζι με τον αντρα σου?

[mpakiri]

Έχουμε χωρίσει μένουμε σε διαφορετικές πολεις.ναι το παιδί είναι αβάπτιστο.δεν συμφωνεί ο πατέρας του σε μια μέση λύση .καποιος έπρεπε να δώσει ένα όνομα στο παιδί όμως .δεν γίνόταν αλλιώς

[Remedy]

Έχουμε χωρίσει μένουμε σε διαφορετικές πολεις.ναι το παιδί είναι αβάπτιστο.δεν συμφωνεί ο πατέρας του σε μια μέση λύση .καποιος έπρεπε να δώσει ένα όνομα στο παιδί όμως .δεν γίνόταν αλλιώς

ενταξει βρε μπακιρι, εδω δεν μπορειτε να συμφωνησετε για ενα ονομα, πως ειναι δυνατον να τα ξαναβρειτε?
και οτι και να μας πεις, ειναι βεβαιο οτι εχεις κιε συ μεριδιο ευθυνης. δεν ειναι δυνατον να ειναι αβαπτιστο το παιδι και να κοντευει τριων και να μην εχεις κανει τα παντα, ακομα και να υποχωρησεις εσυ πρωτη για να βαφτιστει...
ετσι οπως τα κανατε, το παιδι μιλαει πλεον. αφηστε το να αποφασισει μονο του το ονομα του, να του αρεσει κιολας !

[αλεξανδρος_77]

απο τη στιγμη που δε μπορεις να του το στερισεις γνωρισε τους γωνεις του γνωρισε τους η πηγενε κ συ μαζι για να βλεπεις τι γινετε...

[HarleyQuinn]

Ανεξάρτητα των σχέσεων που έχεις εσύ με τους παππούδες του παιδιού αλλά και τον πατέρα του, πρέπει να επιτρέψεις και να δώσεις το δικαίωμα σε εκείνο να έχει όσο το δυνατόν καλύτερες.

Για το σ/κ που ρωτάς, θα σου πω...
Κάποια παιδάκια στρεσάρονται όταν βρίσκονται ξαφνικά σε καινούριο, άγνωστο περιβάλλον όπου δεν γνωρίζουν κανέναν και κανένα πρόσωπο δεν τους είνα οικείο. Νιώθουν ανασφάλεια, άγχος κι αυτός είναι ο λόγος που βάζουν τα κλάματα και ζητούν την μαμά τους και δεν τα ηρεμεί κανείς και τίποτα.
Άλλα παιδάκια προσαρμόζονται αμέσως στο νέο περιβάλλον και χαίρονται με τις νέες γνωριμίες.

Έχεις δίκιο πως το καλύτερο θα ήταν πρώτα να είχε γνωρίσει τους παππούδες , εβρισκόμενο μαζί με ένα πρόσωπο δικό του που το κάνει να νιώθει ασφάλεια (εσένα πχ) κι ύστερα, μετά από κάποιο καιρό γνωριμίας , να το έπαιρναν μόνο του στο σπίτι τους. Με αυτόν τον τρόπο η προσαρμογή του θα ήταν ομαλή και οι πιθανότητες να αναστατωθεί και να του προκληθεί ‘’σοκ’’ θα ήταν λιγότερες.

Όμως η αναστάτωση που ίσως του προκαλέσουν τα νέα πρόσωπα και το περιβάλλον, δεν είναι δικαιολογία για να το αποξενώνεις. Θα αναστατωθεί ίσως μια φορά, ίσως για κάποιες ώρες, μετά θα ηρεμίσει και έπειτα θα προσαρμοστεί. Όσο το κρατάς μαζί σου μόνο και δεν το αφήνεις να γνωρίζει νέο κόσμο και περιβάλλοντα, τα πράγματα θα είναι χειρότερα κι η προσαρμογή του σε αυτά πιο δύσκολη.
Οπότε ασ’το το να περάσει το σ/κ με τον πατέρα του και τους γονείς του.
Αν χρειαστεί κάτι το παιδάκι, σίγουρα θα το αντιμετωπίσουν και θα το φροντίσουν. Δεν νομίζω να το παραμελήσουν ή να το κακομεταχειριστούν.
Φυσικά, αν κάποτε αντιληφθείς ότι δεν είναι εντάξει απέναντι στο μικρό, έχεις το δικαίωμα και την υποχρέωση να τους στερήσεις να το βλέπουν.
Επίσης, αν δεν σε παίρνουν τηλ. εκείνοι, μπορείς να παίρνεις τηλ. εσύ με το ζόρι –όχι να γίνεσαι ενοχλητική ή υπερβολική βέβαια – να τους μιλάς τυπικά μόνο και μόνο για να μάθεις τι γίνεται με το παιδί, αν είναι καλά και να σου φεύγει το άγχος. Κάνε στην άκρη τα ‘’δεν μιλάμε’’ κτλ μόνο για 2 μέρες και μόνο για το δικαίωμα της επικοινωνίας με το παιδί σου.

Μην είσαι τόσο φοβισμένη και υπερπροστατευτική αν θέλεις το καλό του, πρέπει να το αφήσεις να γνώρισει και να δεθεί καλύτερα με τον πατέρα του και με άλλα πρόσωπα.
Αν εκείνοι δεν κάνουν στην άκρη τις κόντρες μεταξύ σας, κάνε τες εσύ και φερσου με σοβαρότητα και υπευθυνότητα για την ανατροφή του.

[mpakiri]

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου..συμφωνώ με όσα γράφεις.απλά με αυτούς τους ανθρώπους δεν νιώθω ασφάλεια.όταν το παιδί μου ήταν 30 ημερών ο άντρας μου το πηρε και το πήγε στο σπιτι τους να κοιμηθεί χωρίς να συμφωνώ βέβαια .οι γονείς του δεν έρχονταν σπίτι μας γιατί δεν με θέλανε για νύφη.φυσικα εγώ ράκος μετά απο αυτό που μου κάνανε.μου κόπηκε το γάλα που θήλαζα και συν οτι το παιδί υπέφερε από κολικούς και δεν μπορούσε να κοιμηθεί.ξέρω και το έμαθα τυχαία οτι δεν μπορούσαν να το κάνουν καλά και παρόλα αυτα δεν με πήρε κανείς ένα τηλ έστω να τους πω τι να κάνουν.ο αντρας μου πριν χωρίσουμε μια φορά στο τόσο συνέχιζε και έπαιρνε το παιδί να το πάει εκεί ναα κοιμηθεί.το ταίζανε οτι θέλανε όποτε θέλανε.δεν ξέρανε τι γάλα πινει και πάντα μου γυρίζανε ένα άρρωστο μωρό πίσω..και έψαχνα να δω πως κόλλησε αφου δεν ήρθε σε επαφή με καποιον άρρωστο.λοιπον μου έχουν δείξει οτι θέλουν να τον βλέπουν αλλα εκεί που θέλουν αυτοι και όπως θέλουν εκείνοι.πως μπορώ εγώ να εμπιστευτώ το παιδί σε τέτοιους ανθρώπους.?όταν επαιρνα εγώ τηλ για να πω πως να χειριστουν το μωρό μου λέγε η πεθερά οτι ξέρω έχω μεγαλώσει 3παιδια και οταν κλείναμε έκανε αυτα που ήθελε .κι οταν γύρισα καποια μέρα και της είπα οτι όταν παίρνετε το παιδι θέλω να με ενημερώνετε ή αν συμβαινει κάτι όπως και συνέβη..η απάντηση ήταν οτι δεν σκεφτηκα να σε πάρω.αλλά το μωρο 8μηνών το τάισε ελιές και αγγούρι που ουτε καν είχε δόντια να μασήσει.πως λοιπον να μην φοβάμαι???

[HarleyQuinn]

Οπότε οι ασόβαροι και οι ανεύθυνοι είναι τα πεθερικά.
Οι απαντήσεις που σου έδινε η πεθερά είναι το λιγότερο γελοίες.

Λοιπόν, αφού δεν έχουν διάθεση έστω για μια τυπική επικοινωνία, συνεννοήση και συνεργασία μαζί σου ενώ η συμπεριφορά τους απέναντι σου είναι απαξιωτική,
μπορείς να κάνεις το εξής: δήλωσε τους ορθά κοφτά πως τους επιτρέπεις να παίρνουν το παιδάκι για μερικές ώρες ή όλη την ημέρα, αλλά ότι δεν τους επιτρέπεις να το κοιμίζουν σπίτι τους.
Μπορείς να το κάνεις αυτό? Είναι το καλύτερο.
Με αυτόν τον τρόπο και επαφή θα έχει το παιδάκι με τους παππούδες και τον πατέρα του και τελειώνει η ανασφάλεια η δική σου.
Κι αν τους αρέσει.
Αν δεν τους αρέσει, ας μην το βλέπουν.

Εσύ είσαι ο γονιός κι εσύ θα αποφασίζεις τελικά αν και σε ποιον θα εμπιστεύεσαι το 2,5 χρονών παιδί σου να κοιμάται το βράδυ.
Τα πεθερικά είναι τρίτοι και δεν έχουν δικαίωμα να το απαιτούν.

[mpakiri]

Οπότε οι ασόβαροι και οι ανεύθυνοι είναι τα πεθερικά.
Οι απαντήσεις που σου έδινε η πεθερά είναι το λιγότερο γελοίες.

Λοιπόν, αφού δεν έχουν διάθεση έστω για μια τυπική επικοινωνία, συνεννοήση και συνεργασία μαζί σου ενώ η συμπεριφορά τους απέναντι σου είναι απαξιωτική,
μπορείς να κάνεις το εξής: δήλωσε τους ορθά κοφτά πως τους επιτρέπεις να παίρνουν το παιδάκι για μερικές ώρες ή όλη την ημέρα, αλλά ότι δεν τους επιτρέπεις να το κοιμίζουν σπίτι τους.
Μπορείς να το κάνεις αυτό? Είναι το καλύτερο.
Με αυτόν τον τρόπο και επαφή θα έχει το παιδάκι με τους παππούδες και τον πατέρα του και τελειώνει η ανασφάλεια η δική σου.
Κι αν τους αρέσει.
Αν δεν τους αρέσει, ας μην το βλέπουν.

Εσύ είσαι ο γονιός κι εσύ θα αποφασίζεις τελικά αν και σε ποιον θα εμπιστεύεσαι το 2,5 χρονών παιδί σου να κοιμάται το βράδυ.
Τα πεθερικά είναι τρίτοι και δεν έχουν δικαίωμα να το απαιτούν.

Το θέμα δυστυχώς είναι οτι ο πατέρας του μικρού δεν συμφωνεί μαζί μου.πιστεύει οτι η μάνα του που έχει μεγαλώσει τα παιδιά της ξέρει τι κάνει και δεν χρειάζομαι εγώ.ο ίδιος έπαιρνε το μωρό και τους το πήγαινε και πάντα μ αφηνε να κλαίω και να στεναχωριέμαι για να κάνει το χατίρι των δικών του.δεν αντέχω άλλο όσο ήμασταν παντρεμένοι είχαμε αυτό το προβλημα τώρα που χωρίσαμε συνεχίζει το ίδιο πράγμα..πότε θα με αφήσουν να χαρώ τη ζωή.μου χωρίς προβληματα πια???μόνοαν του κάνω κι εγώ τα χατίρια..αλλα είμαι μάνα και σκέφτομαι πάνω απ όλα το παιδί μου και πως θα ναι καλά το παιδί μου και όχι πως θα είναι αυτοι χαρούμενοι.

[deleted-member141015]

Μπακίρι, το να αλλάζει περιβάλλον έτσι απλά ένα τόσο μικρό παιδάκι και μάλιστα εν μέσω διαφωνιών και κακού κλίματος, δεν είναι καθόλου καλή ιδέα. Σαφώς και έχεις δίκιο να ανησυχείς, αλλά το επιτρέπεις κιόλας βρε μπακίρι... ανατρίχιασα που διάβασα ότι πήρε το... 30 ημερών (!!!) παιδάκι ο άντρας σου να το κοιμίσει στους γονείς του!! Κι η ιστορία συνεχίζεται με το παιδί να γίνεται μπαλάκι, ενώ εσείς δεν έχετε ακόμα λύσει κανένα θέμα μεταξύ σας.

Μήπως ο λόγος που είσαι τόσο ανεκτική απέναντι στο σύζυγο, είναι οι ελπίδες που έχεις να τα ξαναβρείτε? (όπως λες και στο άλλο θέμα σου)
Νομίζω πως χρειάζεται να σκεφτείς σοβαρά τι θα γίνει με αυτό το θέμα, γιατί αυτή τη στιγμή η όλη κατάσταση δεν κάνει καθόλου καλό στο παιδάκι...

[mpakiri]

Πιστεύω πως σε κανέναν μας δεν κάνει καλό αυτή η κατάσταση και κυρίως στο παιδί μου.Το θέμα είναι οτι ο πατερασ του δεν το βλέπει.οσες φορες κι αν του χω μιλήσει πάντα υποστηρίζει τα δικά του θέλω..ουτε καν του ίδιου του του παιδιού.δεν ξέρω τι να κάνω για να αποφύγω αυτη την κατάσταση.νιώθω οτι δεν αντέχω άλλο θα εκραγώ.