Το δικό μου πρόβλημα

**Interferon** · 20-01-2014, 00:43

Καλημέρα σε όλους, είμαι συχνός επισκέπτης του συγκεκριμένου φόρουμ αλλα χωρίς να παίρνω μέρος σε τόπικ! Γράφω σε αυτή την κατηγορία γιατί δεν μπορώ να γράψω σε 3 μαζί. Τι εννοώ θα καταλάβετε αμέσως. Καταρχήν η ηλικία μου είναι 20 ετών και εδώ και περίπου 4 χρόνια έχω συνεχόμενα προβλήματα στην ψυχολογία μου χωρίς να καλυτερεύει η κατάσταση. Αρχικά ξεκίνησε ώς φοβία να μην πάθω κάτι, μετά απο κάποιο ψυχολογικό τραύμα ( λογικά ) που βίωσα, βλέποντας κάποιο άλλο άτομο να μήν νιώθει καλά ( δεν χρειάζεται να μπώ σε λεπτομέρειες ) και εκεί ξεκίνησε η όλη ιστορία. Φοβία πως θα αρρωστήσω κτλ. που την είχα τακτικά και χωρίς καμία ίαση συνέχιζε ακάθεκτη. Σε ένα χειμώνα είχα αρρωστήσει πολλές φορές ( ιώσεις, κρυολογήματα. σχετικά απλά ) και ήταν ένας ακόμα λόγος που χειροτέρεψα. Όλα αυτά άρχιζαν και γενικευόντουσαν με αποτέλεσμα να νιώθω αποπροσωποίηση - αποπραγματοποίηση, να έχω συνεχή σκέψη στο τι μπορεί να πάθω και γενικά να νιώθω άσχημα. Σε κάποιο σημείο αυτών των χρόνων άρχισα να έχω ( έτσι δείχνει και έτσι πιστεύω ) συμπτώματα ψυχαναγκασμού, προφανώς λόγω άγχους και φόβου, χωρίς να μου επηρεάζουν την καθημερινότητα μου βέβαια, όμως δεν παύει να είναι κάτι ενοχλητικό που με βασανίζει κάποιες στιγμές, ακόμη περισσότερο με τη σκέψη οτι μπορεί να γίνει και χειρότερο. Ήταν ημέρες που πραγματικά ένιωθα απαίσια και ανήμπορος να αντιδράσω όταν είχα αποπραγματοποίηση, μία απαίσια άισθηση που μου κατέστρεφε όλες μου τις στιγμές. Σκεφτείτε ότι έβγαινα να πάω βόλτα να ξεχαστώ και μόνο αυτό δεν γινόταν. Πόσο μάλλον στην αρχή όπου ήμουν ψαρωμένος και δεν ήξερα τι γίνεται, αλλα ακόμα κιέτσι, δεν αλλάζει κάτι γιατί ακόμη και τώρα δεν μπορώ να πω ότι έχω την δυνατότητα να τα αποφύγω όλα αυτά λαμβάνωντας υπόψη ότι έχω ζήσει κάτι παρόμοιο και έχω συνηθίσει την κατάσταση. Εδώ να προσθέσω ότι δεν είχα και τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου στην περίοδο που μου συνέβησαν όλα αυτά οπότε η λογική λέει ότι επηρεάστηκα αρνητικά. Ευτυχώς τώρα έχω αλλάξει λίγο την αντιμετώπιση των πραγμάτων, μεγάλωσα λίγο και βλέπω τα πράματα αλλιώς, άλλαξαν κάποιες καταστάσεις χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι είμαι καλά δυότι η ζημιά έχει γίνει και ο χαρακτήρας μου δυστυχώς έχει αλλάξει. Σταδιακά μείωσα τις εξόδους μου, μειώθηκε η όρεξη μου, έφυγε η ζωντάνια μου, έφυγε η ανεμελιά μου και σταμάτησα τον αθλητισμό. Το μόνο πράμα που με βοηθάει στο να ξεχαστώ είναι ο υπολογιστής όπου παίζω αρκετά και γενικά είναι μία ωραία ενασχόληση, βέβαια αναγνωρίζω και τις αρνητικές συνέπειες της τεχνολογίας αλλα τουλάχιστον παίρνω και κάτι θετικό. Όπως ανέφερα προηγουμένως, η διάθεση μου άρχισε να αλλάζει και τώρα είμαι σε ένα παράξενο στάδιο όπου είναι στιγμές χωρίς καθόλου διάθεση, απελπισία κτλ. και άλλες που το παλεύω και κάτι πάει να γίνει. Φοβάμαι πως όλα αυτά μου προκάλεσαν κατάθλιψη και δυστυχώς νομίζω ότι την βιώνω κατα κάποιο τρόπο τώρα. Επειδή δεν θέλω να σας κουράσω με κείμενο ενός εκατομμυρίου λέξεων, έγραψα κάτι όσο το δυνατόν περιληπτικό γίνεται. Επίσης έχω σκεφτεί την βοήθεια ειδικού αλλα με εμποδίζει το οικονομικό οπότε δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Θέλω πολύ να ακούσω την γνώμη σας, τις απόψεις σας και τι με συμβουλεύετε. Ευχαριστώ !!

**giannisfrank** · 20-01-2014, 12:52

Πρέπει να παραδεχτείς ότι περιγράφεις μία πολύ περίπλοκη κλινική εικόνα. Το 1ο που πρέπει να κάνεις είναι μία διάγνωση. Να δεις ποιο είναι το κύριο πρόβλημα και ποια είναι συνοδά προβλήματα. Προτείνω ένα ψυχολογικό τεστ με το MMPI-2. Είναι το πιο πλήρης και αξιόπιστο. Αφού θα γνωρίζεις με τι έχεις να κάνεις, θα αρχίσεις να το αντιμετωπίζεις συστηματικά. Πιθανών να χρειαστείς τη βοήθεια ψυχολόγου και θα πρέπει να τη πάρεις. Κατανοώ το οικονομικό πρόβλημα αλλά κάποιες φορές δε γίνεται αλλιώς…. Ψάξε για μία οικονομική λύση, κάποια δωρεάν δομή υποστήριξης ή κάποια ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης χαμηλού κόστους κ.τ.λ. μην υποτιμάς τα ψυχολογικά προβλήματα… Αν είχες κάποιο σωματικό πρόβλημα, π.χ. σπασμένο πόδι, δε θα πήγαινες στον γιατρό; Να φανταστείς ότι ένα σπασμένο πόδι δε μπορεί να σου καταστρέψει τη ζωή, ένα ψυχολογικό πρόβλημα μπορεί…. Μη το αφήνεις άλλο….

**Miss Despoina** · 20-01-2014, 13:29

Μπράβο αγαπητέ γιάννη!πολύ καλά τα περιέγραψες κι εσύ interferon ακολούθησε τις συμβουλές που σου έδωσε..

**depi<** · 20-01-2014, 15:23

γιαννη καλησπερα...ειμαι περιπου στην ηλικια σου κ οταν διαβασα τ κειμενο σ ηταν σαν να περιγραφεισ αυτο που περασα πριν ενα χρονο...σε καταλαβαινω απολυτα...ειχα αυτα τα συμπτωμτα ενα χρονο! κ δεν ηξερα τ μου συμβαινει ωσπου αποφασισα να τ πω στους γονεισ μου κ πηγα σε ψυχολογο-ψυχιατρο...μου ειπε οτι ολο αυτο ειναι αγχος....αν θεσ να ακουσεισ την συμβουλη μου..να χαιρεσαι τις μικρεσ χαρες της ζωης για παραδειγμα το να παρεισ ενα καφε κ ν κανεισ μια βολτα με το αμαξι η να πας σε ενα πολυ ωραιο μαγαζι ..οταν θα εισαι εξω μν σκεφτεσαι τιποτα ,μν σκεφτεσαι μηπως οι αλλοι καταλαβουν οτι κατι εχεισ..βγεσ εξω κ περνα καλα..εισαι 20 χρονων κ πραγματικα υπαρχουν τοσα ωραια πραγματα..περασα τ ιδιο κ τοτε ολα μ φαινοντουσταν μαυρα..δεν ειχα ορεξη να ντυθω ν παω για ψωνια κτλ..αλλα απο καπου πρεπει ν ξεκινησεισ για να γινεισ καλα...ξεκινα απο αυτο..μπορει ν σ φαινεται ασημαντο αλλα ειναι πολυ σημαντικο να απολαμβανεισ και να χαλαρωνεισ με μικρα πραγματα...πηρα κατι χαπια για τ αγχος ελαφρια απλα για ξεκολησει αυτη η ιδεα αποπραγματοποιησης απο το μυαλο μου,βοηθησαν αλλα την περισσοτερη δουλεια την εκανα μονη μου...ξερω τι παιρνας οποτε....αυριο οταν σηκωθεισ τ πρωι μν σκεφτεισ τπτ απλα κανε οτι σ ευχαριστει κ με ατομα π νιωθεισ οτι σ αγαπανε ...οτι αλλο χρειαστεισ μου λεσ..

**depi<** · 20-01-2014, 15:26

επισης ειμαι σχεδον σιγουρη οτι δεν εχεισ καταθλιψη ..κ εγω το ιδιο νομιζα για εμενα..

**nikos2** · 20-01-2014, 18:43

πηγαινε δε εναν γιατρο μην το αφηνεις ετσι γιατι οταν μεγαλωσεις θα το μετανιωσεις που δεν ασχοληθηκες με αυτο οσο επρεπε

**elis** · 20-01-2014, 21:27

τα παπαρια του καραμπελα εχεισ ολοι μετα το σχολειο που αφηνουν το σταθερο προγραμμα τησ ζωησ τουσ και μεταβαινουν σε ενα ελευθερο προγραμμα ενηλικιωσησ τα παθαινουν αυτα
ασ πουμε οτι το σχολειο σε κρατουσε σε εγρηγορση και τωρα πρεπει μονοσ σου να κανεισ τα βηματα πελαγωσεσ γυμναστικη ναι κανε γκομενα δε θα βρεισ παρτο αποφαση δε κανουμε γυμναστικη για τισ γκομενεσ
εισαι σαν αυτον που παρκαρει και εχει μια αλανα μπροστα του και αρχιζει και σκεφτεται οχι κατω απο τα δεντρα θα μου το κουτσουλησουν οχι εδω εχει ηλιο οχι παραεκει θα μου το χτυπησουν και τελικα το βαζει στη χειροτερη θεση