νιώθω ότι έχω καταστρέψει το μέλλον μου

[Umarex]

Η γνωμη μου ειναι πως για να καταφερουμε κατι πρεπει να θετουμε βραχυπροθεσμους, ρεαλιστικους στοχους. Ειμαι στον εναν μηνα χωρις τσιγαρο μετα απο 10 χρονια. Ακομα και σημερα θετω μικρους ρεαλιστικους στοχους οπως "δεν θα καπνισω σημερα". Το να κλειστεις στο σπιτι και να πεσεις με τα μουτρα στα βιβλια δεν θα γινει και αν γινει δεν θα σε ωφελησει τοσο οσο το να διαβαζεις λιγο, καθημερινα, και αυτα που πρεπει.Οσο για το οτι κατεστρεψες το μελλον σου, δεν το καταλαβαινω. Αν το εννοεις επειδη κανονικα θα επρεπε να ειχες τελειωσει την σχολη σου, τοτε εισαι πολυ λαθος. Πολλοι δωσαμε δευτερη φορα πανελληνιες, πηγαμε σε σχολες μεγαλης διαρκειας φοιτησης στις οποιες απαιτειται εξισου μεγαλη εξιδεικευση σε συγκεκριμενους τομεις, μπας και καταφερουμε στα 30 μας να ειμαστε επαγγελματιες και να μην μας αντιμετωπιζουν σαν μαθητουδια οι συναδελφοι μας. Το μελλον σου ειναι το αυριο, το μεθαυριο, το "του χρονου" κτλ. Αμα δεν σου αρεσει η τροπη που εχει παρει η ζωη σου, ξεκουβαλα απο την βολη σου και κουνα τον κωλο σου. Με το χαλιεσαι και να σκεφτεσαι οτι εχεις καταστραφει σε μια ηλικια 20-30 ετων, ειναι το λιγοτερο χαζο.

[silverfish]

κερασι, στην αρχή δεν πήγαινα για άσχετο με τη σχολή λόγο (που θεωρώ ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να αναλύσω), στη μετέπειτα πορεία όμως ήταν γιατί κάθε φορά που έκανα προσπάθεια να αρχίσω να παρακολουθώ και να είμαι συνεπής, μου έπεφτε απότομα το ηθικό όταν διαπίστωνα τα κενά που είχα και πόσο πίσω είχα μείνει σε σχέση με τους συνομήλικούς μου. Ήταν όμως και για πρακτικούς λόγους, γιατί το γεγονός ότι δεν είχα κάνει καθόλου μα καθόλου γνωριμίες (κυρίως λόγω της απουσίας μου, αλλά και λόγω του πολύ κλειστού μου χαρακτήρα), σήμαινε ότι θα είχα μηδαμινή βοήθεια (=σημειώσεις) από τους συμφοιτητές μου και ότι θα έπρεπε να παρακολουθώ τα πάντα (καινούρια και παλιά, πράγμα φυσικά αδύνατο). Το να ξεχνιέμαι στον υπολογιστή αποτελούσε μέθοδος διαφυγής από την πραγματικότητα, και μου παρείχε ένα προσωρινό αίσθημα γαλήνης...Άφηνα όμως εξεταστικές να περνάνε έτσι και τα μαθήματα να μαζεύονται. Τα τελευταία έτη έκανα μια μικρή προσπάθεια να ξεμπερδέψω με κάποια μαθήματα, μου έχουν απομείνει όμως όλα τα βαριά.

Πιστεύω πως κι εγώ θα αγχώνομαι πιο πολύ όταν θα μου μείνουν 3 μαθήματα, γιατί όταν και ΑΝ ποτέ συμβεί αυτό, θα βρίσκομαι σε ακόμα μεγαλύτερο έτος (άρα πιο κοντά στην πλήρη αποτυχία). Μπορεί να ακούγεται παράλογο να λέω ότι έχω καταστρέψει κάτι από τώρα, η αλήθεια όμως είναι ότι το τί κάνω στο παρόν έχει σοβαρό αντίκτυπο στο μέλλον. Δεν είναι μόνο η ηλικία, είναι και η εικόνα που έχουν όλοι για αυτούς που καθυστερούν σημαντικά να τελειώσουν. Έχει μεγάλη διαφορά με το να τελειώσεις σε μεγαλύτερη ηλικία επειδή είναι πολλά τα υποχρεωτικά χρόνια φοίτησης και δε γινόταν διαφορετικά. Σίγουρα έχω χάσει πολλές ευκαιρίες, αυτό είναι δεδομένο. Έχω και άλλα προβλήματα στη ζωή μου, αλλά αυτό είναι σίγουρα το πρωτεύον. Ξέρω ότι δε θα λυθούν όλα δια μαγείας, η "κρίση" όμως που περνάω με κάνει να τα μεγεθύνω όλα x1000 στο μυαλό μου.

[ioannis2]

Από τη στιγμή που έβαλες τη θέληση και το κουραγιο να προχωρήσεις τη σχολή από καπου θα πρεπε να ξεκινήσεις, σωστα? Και κατά συνέπεια να υποστεις τις συνεπειες του γεγονότος ότι ξέκοψες, σωστά? το ζήτημα ειναι να βρεις τη μέθοδο να βαλεις πρόγραμμα για να βγαλεις τη σχολή απ εδω και περα. Ετσι δε θα χεις απελπισίες και δε θα νιωθεις πως βρηκες βουνα. Εισαι μικρος στην ηλικια, ακου με! Αυτο να μη σε απασχολει καθολου.

[Langoustine]

Καλησπέρα silverfish ! Ήμουν κάποτε στην ίδια και χειρότερη κατάσταση από σένα . Μπήκα σε σχολή το Μάρτη του 2005 (λόγω προβλημάτων υγείας έχασα το χειμερινό εξάμηνο του Σεπτέμβρη 2004-Φλεβάρη 2005) 5-ετούς φοίτησης/64 μαθημάτων. Πριν 4 χρόνια χρωστούσα κάπου στα 35-40 μαθήματα.
Δεν έκανα σχεδόν καθόλου παρέες στην σχολή γιατί ήμουν κλειστό άτομο.Η αλήθεια είναι ότι πέρασα πολύ μίζερα φοιτητικά χρόνια. Αλλά δεν μπορώ να γυρίσω πίσω το χρόνο να το αλλάξω αυτό.

Η αλήθεια είναι ότι ίσως να μην έκανα για την σχολή. Πέρασα όπως φαντάζομαι και άλλα παιδιά της γενιάς μου μετά από φροντιστήρια και ιδιαίτερα.
Δεν ήθελα να ξαναδώσω πανελλήνιες για να έμπαινα σε μια άλλη σχολή κυρίως από ντροπή. Κατάγομαι από μια πολύ μικρή επαρχιακή πόλη και είμαι γιός καθηγητή λυκείου. Δεν υπήρχε περίπτωση να τα παρατήσω γιατί μετά όλοι θα έλεγαν κοίτα να δεις ο γιός του καθηγητή άριστος μαθητής στο λύκειο τα παράτησε.

Κάπου εκεί άρχισα να ψάχνω κάποιον να με βοηθήσει στα μαθήματα . Ανακάλυψα ότι υπήρχαν τα φοιτητικά φροντιστήρια. Στην αρχή δεν ήθελα να πάω γιατί πιστεύα ότι τέτοιες πρκατικές είναι μόνο για το λύκειο και ότι ως φοιτητές πρέπει να το παλέψουμε μόνοι μας . Τελικά μ'έπεισαν οι γονείς μου και πήγα. Και τελικά αποδείχτηκε πως έκανα την καλύτερη επιλογή . Μέσα σε δυόμιση χρόνια (στα 26 μου δηλαδή ακριβώς οχτώ χρόνια από την μέρα που πάτησα το πόδι μου στην σχολή) κατάφερα να ξεπετάξω όλα τα μαθήματα που χρωστούσα! Βέβαια η αλήθεια είναι ότι τα περισσότερα παλούκια τα πέρασα μόνος μου χωρίς φροντιστήρια. Μου είχαν μείνει κάποια σχετικά εύκολα. Αλλά όπως και συ δεν είχα παρέες για να μου δίνουν σημειώσεις και δυσκολευόμουν να τα περάσω.

Και ναι στις τελευταίες τρεις εξεταστικές μου είχε μείνει ένα παλούκι μάθημα που το χαν δύο στραβόξυλα. Μετά από πάρα πάρα πολύ διάβασμα και πάρα πάρα πολύ τύχη κατόρθωσα να το περάσω και μάλιστα με 10!!. Πότε μου δεν φανταζόμουν ότι θα έπαιρνα δέκα σε αυτό το μάθημα.

Και μάντεψε τι. Είχα γνωρίσει δύο τρία παιδιά με τα οποία λέγαμε ένα καλημέρα. Ενώ λοιπόν αυτά τα παιδιά ξεκίνησαν κανονικά την σχολή και είχαν παρέες τέλειωσαν ενάμιση χρόνο μετά από μένα!

Θα σου έλεγα λοιπόν να μην απελπίζεσαι αλλά ούτε και να επαναπαύεσαι και μην συγκρίνεις το εαυτό του με τους συμφοιτητές σου. Δεν έχουμε όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες δυνατότητες. Αν έχεις την οικονομική δυνατότητα για φροντιστήρια θα σου έλεγα να το ψάξεις. Δεν είναι ντροπή!

Σου εύχομαι ολόψυχα να τα καταφέρεις να πάρεις το πτυχίο σου!Και όταν θα ερθεί εκείνη η μέρα θα είσαι πιο πάνω από τον έβδομο ουρανό από την χαρά σου.

[giannis1990]

ποιο μελλον σου καταστρεψες??? 20 μαθηματα εχεις!!!