Είμαι και επιτυχημένη και αποτυχημένη μαζί

[Αναζητηση]

Γεια σας!

Είναι ξημέρωμα και αποφάσισα να σας μιλήσω λιγάκι για μένα, το γιατί ακριβώς. δεν το γνωρίζω. Μια βουβή συζήτηση με τον εαυτό μου και συνάμα αφήνω να βγει από μέσα μου μια αβάσταχτη κραυγή απόγνωσης.
Αν και γεννήθηκα με σοβαρά κινητικά προβλήματα που δεν μου επέτρεψαν να πάω σχολείο. σπούδασα εξ αποστάσεως και έχω καταφέρει να είμαι γνωστό όνομα στην ψυχολογία, στη δημοσιογραφία και ως συγγραφέας. Παρά τα σοβαρά κινητικά μου προβλήματα, σχεδίασα και συντόνισα έτσι τη ζωή μου, τις προσπάθειές μου και ζω μόνη μου δύο χρόνια τώρα, αφού η μητέρα μου είναι πια σε γηροκομείο κατάκοιτη από εγκεφαλικό. Τον πατέρα μου τον έχασα στα 18, από ραγδαίο καρκίνο στον πνεύμονα, σαν παρουσία πατρική υπήρξε αρνητικός παράγοντας. Ακόμα με κυνηγάει η φράση κλισέ του "αν ήσουν καλά, θα έβλεπες τι θα έκανε ο μπαμπάς για σένα". Δεν πειράζει, πέρασε κι αυτός δύσκολα στη ζωή του, όντας ορφανό παιδί σε χέρια μητριάς, που αγαπούσε τον φυσικό της γιο.
Δίπλα μου είχα πάντα τη μάνα μου, που αν και περάσαμε από πολλές συγκρούσεις μεταξύ μας. στάθηκε βράχος κοντά μου κι ακόμα ζει και αναπνέει για να με αγαπά, να με προστατεύει με τη σκέψη της -οι γιατροί λένε ότι θα είχε πεθάνει με τόση κλονισμένη υγεία, χωρίς την έννοια της για μένα.
Στα 25 μου έκανα την πρώτη σοβαρή απόπειρα αυτοκτονίας, δεν είχα φίλου, όλοι οι παιδικοί μου φίλοι παντρεμένοι πια και με μια μάνα σε μόνιμο πένθος για τον πατέρα επί χρόνια, κλεισμένη μονίμως στο σπίτι. Πήρα ηρεμιστικά χάπια, με ξύπνησε από τον λήθαργο η μητέρα μου και πήγαμε στο νοσοκομείο. Εζησα αλλά έπεσα σε σοβαρή κατάθλιψη για επτά χρόνια. όπου έκλαιγα, ζούσα μονίμως με κλειστά πανζούρια και φώτα, παρακαλώντας τη μάνα να με σκοτώσει για να γλιτώσω. Επί πολλά χρόνια τώρα με οαρακολουθεί κλινικός ψυχολόγος, με συζήτηση Ρότζρς και πάω σαφώς καλύτερα.
Στα πρόσωπα δύο ανδρών γνώρισα και ένιωσα τη χαρά του έρωτα, εμπνεύτηκα και έγραψα βιβλία γι' αυτούς, αλλά τη χαρά της συντροφικότητας και του σεξ, ως δουναι και λαβείν ή έκφραση συναισθημάτων, δεν το γεύτηκα. Ημουν φοβισμένη, μη συφιλιωμένη με τη γυναίκα μέσα μου και δεν ήθελα να ερωτευτώ για να κρατήσω την αξιοπρέπειά μου, όπως πίστευα. Ποιος άνδρας θα δεχόταν να συνδεθεί μαζί μου και πρακτικά, ε;
Ακομα θρηνούσα την απώλεια του Α, λάκισε, τρόμαξε και πάλευα με τις αρρώστιες της μαμάς, όταν στη ζωή μου ήρθε ο Γ, καλλιτέχνης κι αυτός, σε τυπική διάσταση με τη γυναίκα του, με τρία παιδιά και με μια αναπηρία άλλης μορφής κι αυτός. Επί ενάμιαι χρόνο μιλούσαμε με μηνύματα στο κινητό, ήρθε κάποιες επισκέψεις σπίτιο μου αφού τον ήξερα από τόσο δά αγόρι καο χωρίς να ξέρω το όνομά του, είχα την εικόνα του στο μυαλό μου χωρίς να ξέρω γιατί.
Τον Α τον ερωτυτγηκα με πάθος παράφορο, ο Γ, ήταν και είναι για μένα η βαθιά αγάπη κι αυτός έθεσε το θέμα να μου χαρίσει τη χαρά του γυμνού ανδρικού κορμιού στα χέρια μου, αφού με τη γυναίκα του συζούσε για χάρη των παιδιών του και μόνο, όπως έλεγε.
Ξαφνικά η συμπεριφορά του άλλαξε, είπε ότι είμαι γυναίκα ερωτευσιμη, που κάθε άνδρα θα ήθελε κοντά του, αν είχα το περίβλημα =σώμα, δες και λόγια του πατέρα μου παλιά. Μου πρόρτεινε να καταφύγω σε βοηθήματα για αυνανιμό, επικαλέστηκε τη δουλειά του, τη θλίψη μου, οι ευθυνες για την οικογένειά του έγιναν 'επιλογές΄του, δεν είχε σεξουαλικές σχέσεις με τη γυναίκα του, αλλά αυτή βρέθηκε να κοιμάται ξαφνικά δίπλα του. Κι εγώ; Εγώ χαμένη ξανά στη θλίψη και μόνη, να πέφτω αναίσθητη από στενοχώρια και άγχος.
Δεν ξεκόβει μαζί μου ο Γ, όμως είναι βέβαιο ότι τα βρήκε με τη γυναίκα του, σε πολύ πιο στενή βάση. Μου πετάει μια φράση αό το favebook και ΄χάνεται, αφού σταμάτησε μηνύματα και επισκέψεις του για να μην εκτίθεται στα παιδιά και τους φίλους του -εγώ να χαλαρώσω κι όλα θα βρούν τον δρόμο τους μεταξύ μας. Ανάμεσα στα άλλα, τώρα μου λέει ότι μπήκε εγγυητής σε τραπεζικό δάνιειο αυγγενή του και θα τον κυνηγούν τη στιγμή που την οικογένειά του βοηθούν συγγενείς της γυναίκας του, αφού αυτός δεν έχει πια δουλειά.
Οι φίλοι μου πιστεύουν ότι μου έγινε συνήθεια το πρακτικό μέρις της καθημερινότητάς μου, που διεπεραιώνω μόνη μου πιά και γι' αυτό μελαγχόλησα. Ο ψυχολόγος και η λογική μου λένε να συνεχίσω τη ζωή μου΄και ν' αφήσω κάπου να υπάρχει ο Γ. όπως ΄κάνει αυτός μαζί μου. Μόνιμο συντροφο μέσα στο σπίτι μου δεν επιθυμώ, με κάθε ειλικρίνεια, αλλά κοιτάζοντας τους βουβούς; τοίχους γύρω μου ζω μόνο με καφέ, βιταμίνες, λίγουςξηρούς καρπούς και τσιγάταα, καθώς έπαψε να μου στέλνει μηνύματα στο κινητό μου, για οικονομικούς λόγος ο Γ.
Όχι, όχι πάλι σιωπή και απομόνωση, ουρλιάζω μόνη μου, τη στιγμή που καταξιώνομαι επαγγελματικά και ως προσωπικότητα. Θα με χαροποιοιούσε μια επίσκεψη απλά του Γ. να τον χαρώ ως παρουσία. Ωστόσο και αληθεια να λέει πια για την τελευταία καταστροφή το δικιολογία -εγγυητής δανείου, εγώ δεν μπορώ να τον πιστέψω πια. Και μη πιστεύοντάς τον νιώθω νεκρή. Εντελώς νεκρή. Προσπαθώ να δράδω εγωιστικά, με αυτοάμυνα, γιατί και υπομονή να κάνω, όπως μου ζητά, μια άλλη καταστροφή περιμένει παρακάτω τον φρη Γ που ευτυχεί δίπλα στη νορμάλ γυναίκα του.
Ξέρω, να μάθω να διαχειρίζομαι τη μοναξιά μου, χωρίς να εξαρτάμαι από άλλους.
Όμως δεν αντιδρώ, δεν μπορώ. Δεν μου αρκεί να παλεύω για τον εαυτό μου, με τον Γ, να μου φέρεται πλέον σαν ο Αγιος Πατέρας της Θεοφανίας Παπαθωμα!
Ξημέρωσε, Ωρα να ΄πιώ έναν καφέ ακόμα, καπνίζοντας ένα τσιγάρο.
Ευχαριστώ εσένα που με διάβασες και τον χρόνο που διέθεσες για μένα.
Καλημέρα!
Τ=ΥΓ, Εγώ τους καταλαβαίνω όλους, μπαίνω στη θέση τους... εμένα ποιος θα με καταλάβει άραγε ποτέ, από όσους έχω ανάγκη να με καταλάβουν και νιώσουν;;;

[Θεοφανία]

Αναζήτηση, εγώ θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις από την αρχή και όχι από τη μέση.
Αποδέξου εσένα.
Το ότι διαφέρεις χωρίς να το έχεις επιλέξει και παρόλα αυτά διαπρέπεις και απολαμβάνεις επιτυχία απ τη δουλειά σου, είναι διπλή νίκη και είσια άξια συγχαρητρίων.
Δεν υπάρχουν μονο ο Α και ο Γ στον κόσμο. Υπάρχουν πολλοί άντρες που θα μπορούσαν να σε αγαπήσουν και να ευτυχήσεις.
Το θέμα είναι να τους βριες και αυτό θα γίνει μόνο όταν το θελήσεις πραγματικά, αφού πρώτα αποδεχτείς εσένα.

[αλεξανδρος_77]

παντα ελεγα οτι οσοι σπουδαζουν ψυχολογια το κανουν για να κανουν συνδιαλεξη με τον εαυτο τους.
πολες φορες μου εχει τυχει να βλεπω ανθρωπους με υψιλο aq να βγενουν πρωτοι σε 100 θεματα κ παρ ολα αυτα να μη μπορουν να βρουν λυση στη ζωη τους κ αλλους με χαμηλοτερο να γινονται ικανοι να ξεπερασουν τα παντα

καταρχην πως γινετε να εγινες γνωστο ονομα στη ψυχολογια κ να μη μπορεσες να βρεις λυση οταν εγω διαβαζοντας απλα πολα βιβλια κ συνδιαζοντας τα με την εμφυτη αναλυτικη μου φυση να απεδιξα οτι πεταει ο γαιδαρος?

καταρχην λεπω οτι μιλας για εξιδικευμενες ενιες κ λες πρεπει να μαθω να διαχηριζομαι τον εαυτο μου κατι που φαινετε οτι θα το ελεγε καπιος που εχει σχεση με το χορο.

αλλα για να λες οτι νιωθεις νεκρη αυτο σημαινει οτι αυτη η ζωη που κανεις αυτη τη στιγμη δε σε εκφραζει

αρα εχεις σκεφτει πως να την αλαξεις οστε να σε εκφραζει καλυτερα?

τωρα απο αυτα που λες φαινετε οτι ασχολιθηκες με τη ψυχολογια απο φυσικη αναγκη για να βρεις λυση σε καπια θεματα παντα το πιστευα αυτο οτι συμβαινει εκτος λοιπον απο αυτο υπαρχει καπια αλλη ενασχοληση που θα ηθελες να κανεις? να σου πω εγω ασχολιθηκα με τη ψυχολογια απο καθαρη αναγκη κ οπως ειπα εκμεταλευτικα την αναλυτικη φυση μου κ πατησα πανω σε αυτη οστε να ψαξω μεσα απο την αναλυση θεματα που μπορουν να με βοηθησουν τωρα ετσι οπως εχω γινει δε μπορω να πω αν αυτο το εκανα επιδη το ηθελα η το εκανα εξαναγκαστικα ισως συμβαινει μια το ενα κ μια το αλλο αφου φαινετε σα να μην οδηγισα εγω τη ζωη μου αλλα να με οδηγισε αυτη εκει που ηθελε

κατι τετιο πισευω οτι σου εχει συμβει..

να σου πω την αληθεια καπως ετσι αισθανομουν κ εγω αποτυχημενος κ επιτυχημενος μαζι υπηξαν πραγματα που ακουσα απιστευτα πραγματα απο τους αλλους κ ενιωσα την αποδοχη τους σε αυτο το θεμα αλλα εγω αυτο που χρηαζομουν περισσοτερο απο ολα ηταν ενας ανθρωπος διπλα μου κ τωρα ετσι οπως ειναι η ζωη μου ολιγον χαος στα προσωπικα μου δε μπορω να πω οτι το περιμενα ετσι ακριβως αλλα το ξερω οτι απο καπου χανει το πραγμα κ να σου πω καπια στιγμη με πηρε κ πολυ κατω εξαιτιας αυτου αλλα στη πορεια τα πηγα καλυτερα

τελικα αυτο που συμπερασμα με τα χρονια ειναι οτι οσο απιστευτα κατορθοματα κ να κανει κανεις ακομα κ ολος ο πλανητης να τον γνωριζει αν δεν ειναι καλα στη προσωπικη του ζωη παντα θα αισθανετε καπως ετσι επιτυχημενος κ αποτυχημενος μαζι αυτο ομως αργισα να το καταλαβω γιατι απο την μια ειμουν πιο νεος τοτε κ απο την αλλη επιδη ειμουν πιο ξεκουραστος επιδη ειμουν 20 χρονω τοτε νομιζα οτι θα περασω μια ζωη μονος παρεα με τα ενδιαφεροντα μου που σε αυτα γνωρισα φοβερη αναγνωριση σε συμειο που να μη ξερω που να βαλω αλλη

ξερω μπορει να γεμισεις κενα ετσι αλλα θα πρεπει να αποκαταστησεις κ τα προσωπικα σου οπως μπορεις κ επιδη το θεμα των σχεσεων χρειαζετε κ πολυ αυτοπεποιθηση αν δηλωσεις ανασφαλης αυτο ειναι εισβαρος σου αφου δε σε συμφαιρει αρα καλο θα ειναι για να τα βγαλεις οσο δυνατον καλυτερα στη προσωπικη σου ζωη ειναι να πιστευεις οτι αξιζεις κ να το διχνεις αυτο στους αλλους χωρις να το δηλωνεις ως καβαλημενο καλαμι απλα να το καταλαβενουν οτι πιστευεις στον εαυτο σου αυτο μπορει να σε σοσει απο πολα προβληματα κ θεματα

[feggari]

Καλησπέρα Αναζήτηση.
Σαν εξομολόγηση μου φάνηκε ατό που διάβασα. Θα σου πούμε πράγματα που τα ξέρεις για ακόμα μια φορά,αφού και ε ψυχολόγο πας και η ίδια είσαι. Ποσοι και ποσες φορές δεν έχουμε κλάψει για τον σύντροφο που χασαμε,κυλιστήκαμε στα πατώματα, νιώσαμε πως εδν έχουμε στάλα εγωισμό,πως θα γινόμασταν χαλί να μας πατήσει ο άλλος αρκεί να στείλει ενα απλό μήνμα,νιώσαμε πως η ζωή μας τελειώνει,δεν υπάρχει χαρά,χαμ'ογελο μετά απο εναν χωρσμό. Μετά απο μια προδοσία. Καί πόσο μισήσαμε τον εαυτό μας που αφήσαμε να πληγωθεί ετσι.Που δεν τα προβλέψαμε όλα. Κι όμως μετά απο καιρό ...όλα αυτά γίνοντε μια ανάμνηση. Διαπιστώνουμε πως η ζωή προχωράει.Το γέλιο δεν χάθηκε. Το πρωί παλι και πάλι θα ανατείλει ο ήλιος. Κάνε υπομονή και ξέσπασε όπως θες,Να θυμάσαι μόνο πως η ζωη προχωράει,και όσο και αν αργούν μας περιμένουν ακόμα πολλές χαρές!!

[Αναζητηση]

Ευχαριστώ για τα μηνύματα και το ενδιαφέρον σας, με βοηθούν στην προσπάθειά μου να βάλω σε τάξη σκέψεις και συναισθήματά μου.
Ναι, στα προσωπικά μου έπιασα πάτο, σχεδόν αυτοκαταστρέφομαι πια. Κι εγώ τρομάζω με τον εαυτό μου.
Στα όσα έγραψα, να προσθέσω ότι είχα αποφασίσει να μείνω κοντά στον Γ, έστω κι αν τα έφτιαχνε ξανά με τη γυναίκα του και το είχαμε συζητήσει. Θα έλεγα "είναι καλός χαρακτήρας, ξέρει να με στηρίζει όσο κανείς μέχρι τώρα", αν είχα δύναμη ακόμα.
Βλέπετε, δεν περίμενα να ξεσηκωθεί σε τέτοιο μεγάλο βαθμό και να κάνει σαν ξεσηκωμένος ερωτευμένος έφηβος, καθώς τα βρήκε με τη γυναίκα του μετά από 25 χρόνια γάμου... Ελπίζω κάποτε να σκέφτομαι όλα τούτα και να γελώ, χωρίς το σώμα μου να κομματιάζεται από τον πόνο της ψυχής μου...
Και πάλι σας ευχαριστώ!

[Remedy]

Ευχαριστώ για τα μηνύματα και το ενδιαφέρον σας, με βοηθούν στην προσπάθειά μου να βάλω σε τάξη σκέψεις και συναισθήματά μου.
Ναι, στα προσωπικά μου έπιασα πάτο, σχεδόν αυτοκαταστρέφομαι πια. Κι εγώ τρομάζω με τον εαυτό μου.
Στα όσα έγραψα, να προσθέσω ότι είχα αποφασίσει να μείνω κοντά στον Γ, έστω κι αν τα έφτιαχνε ξανά με τη γυναίκα του και το είχαμε συζητήσει. Θα έλεγα "είναι καλός χαρακτήρας, ξέρει να με στηρίζει όσο κανείς μέχρι τώρα", αν είχα δύναμη ακόμα.
Βλέπετε, δεν περίμενα να ξεσηκωθεί σε τέτοιο μεγάλο βαθμό και να κάνει σαν ξεσηκωμένος ερωτευμένος έφηβος, καθώς τα βρήκε με τη γυναίκα του μετά από 25 χρόνια γάμου... Ελπίζω κάποτε να σκέφτομαι όλα τούτα και να γελώ, χωρίς το σώμα μου να κομματιάζεται από τον πόνο της ψυχής μου...
Και πάλι σας ευχαριστώ!

ενταξει... τωρα εσυ εχεις τον πονο σου για την ματαιωση που ζεις, αλλα εγω θα το πω.
ολη η ιστορια με τον Γ, για εμενα ειναι ενα ακομα τρανο παραδειγμα για το οτι σε οτι αφορα τα προσωπικα μας, ειμαστε αξιοι των επιλογων μας (και της συμπεριφορας μας προς τριτους) και υπολογοι στον εαυτο μας οταν αποτυγχανουμε και υποφερουμε, στην ΜΕΓΑΛΗ πλειοψηφια των περιπτωσεων.
εφοσον ο Γ ειναι παντρεμενος βρε κοπελα μου, κι αυτο το ηξερες εξ αρχης, ποιος σου λεει οτι τα περι διαστασης, δυσαρεσκειας με την γυναικα του κλπ κλπ κλπ, ηταν αληθινα? "παντρεμενος_παπαρολογος " ειναι η πιο συνηθισμενη ιστορια του κοσμου. ο τροπος να προφυλαχτεις, ειναι να τους αποφευγεις, δεν σου φταιει κανεις αν μπλεξεις και μετα υποφερεις γιατι σε δουλεψαν.

[Αναζητηση]

Δυστυχώς για μένα, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, είναι παντρεμένος και απόλυτα προσκολλημένος στη γυναίκα του. Λάθος μου να δεθώ μαζί του τόσο πολύ, τώρα το βλέπω και νιώθω να με αφήνει το μυαλό μου. Ισως που τα βλέπω εδώ γραμμένα, μαζί με τις απόψεις όλων αας, μπορέσω να βοηθήσω τον εαυτό μου, γιατί η υγεία μου έχει κλονιστεί ήδη σοβαρά.
Ωστόσο, όλες οι εμπειρίες που ζούμε είναι κομμάτια του εαυτού μας και, όπως κι αν έχει -όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται, πήρα πολλά θετικά από τον Γ. Η ζωή συνεχίζεται, όπως και να 'χει... Δυστυυχώς, ευτυχώς...

[Deleted-member171215]

Δυστυχώς για μένα, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, είναι παντρεμένος και απόλυτα προσκολλημένος στη γυναίκα του. Λάθος μου να δεθώ μαζί του τόσο πολύ, τώρα το βλέπω και νιώθω να με αφήνει το μυαλό μου. Ισως που τα βλέπω εδώ γραμμένα, μαζί με τις απόψεις όλων αας, μπορέσω να βοηθήσω τον εαυτό μου, γιατί η υγεία μου έχει κλονιστεί ήδη σοβαρά.
Ακόμα ψάχνω να τον δικαιλογήσω τον Γ, να βρω μια ελπίδα, όμως αυτό με ρίχνει πιο πολύ. Συγνώμη που μιλάω με τόσο γνωστές και κοινότοπες φράσεις, ε; Η ζωή συνεχίζεται...

Αναζήτηση, νομίζω ότι έχεις επενδύσει πολύ χρόνο σε σκέψη για κάτι που σύμφωνα με την δική μου γνώμη δεν αξίζει. Όπως είπες στο τελευταίο σου ποστ Η ζωή συνεχίζεται.... Ο δρόμος είναι μπροστά και εσύ προσπάθησε να κοιτάς μπροστά...

Σου εύχομαι να έχεις μια υπέροχη μέρα.

[HarleyQuinn]

Αναζήτηση, όταν διάβασα το θέμα σου κάτι μου θύμιζε ο τρόπος έκφρασης σου, το στυλ γραψίματος σου και η ιστορία σου.
Μπήκα στο προφίλ σου, κοίταξα τα θέματα που είχες ανοίξει και κατάλαβα πως τυχαία τελικά, είχα διαβάσει κάποτε το θέμα που είχες ανοίξει με ‘’την φίλη σου Κατερίνα’’.

Και τότε με είχε συγκινήσει η ιστορία σου –μάλλον γι’ αυτό σε θυμήθηκα-, όχι για το γεγονός πως έχεις κινητικά προβλήματα, σιγά!- μα η θλίψη και η μελαγχολία που βγάζεις μέσα στα κείμενα σου… άρα και που αυτές υπάρχουν μέσα στη ψυχή σου. Η ευαισθησία σου …
Είσαι πολύ ευαίσθητη, ευγενική κι έχεις όμορφη ψυχή.

Όπως γράφεις κι εσύ: ‘’Ωστόσο, όλες οι εμπειρίες που ζούμε είναι κομμάτια του εαυτού μας’’.
Γιατί δεν το κρατάς αυτό και μόνο?
Είναι κρίμα για εσένα να αφήνεις τον εαυτό σου... Να τον έχεις αφήσει να κλονιστεί σοβαρά η υγεία του. Δεν κάνει...

Δεν πειράζει που επένδυσες τόσο πολύ συναισθηματικά στον Γ.
Τι πιο όμορφο από το να έχεις ζήσει έναν έρωτα …μια αγάπη…να έχεις μοιραστεί συναισθήματα με έναν άνθρωπο έστω κι αν στο τέλος έφυγε και διαλύθηκαν όλα..
Μην διαλύεις και τον εαυτό σου όμως…
Δεν πειράζει ... Το έζησες. Πήρες την εμπειρία.
Προσωπικά δεν το θεωρώ λάθος σου που δέθηκες μαζί του τόσο πολύ.
Τι πάει να πει ‘’λάθος’’ και γιατί να συγκρατούμε τα συναισθήματα μας?
Αν τα είχες συγκρατήσει, δεν θα είχες νιώσει και δεν θα είχες ζήσει ποτέ όλο αυτό μαζί του.

…Οι βουβοί τοίχοι, η σιωπή… η μοναξιά και η απομόνωση είναι ανυπόφορα, ναι.
Ποιος θα σου έλεγε πως έχεις άδικο που νιώθεις μελαγχολία..
Όμως, αν αφήσεις τον εαυτό σου να πατώσει κι άλλο, τότε ποτέ αυτοί οι τοίχοι δεν θα αποκτήσουν μια άλλη φωνή. Αφού τα ξέρεις!
Ευτυχώς που η ζωή συνεχίζεται και υπάρχει παρακάτω.
Και μπορείς να γεμίσεις τους τοίχους φωνές.

Άντε ξεκίνα, ντε!