ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ

[Naffatos]

ΘΥΜΗΘΥΚΑ ΤΙ ΕΓΙΝΕ. ΟΣΑ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΗΤΑΝ ΜΠΟΥΡΔΕΣ. Και προτείνω σε όσους έχουν θέμα κοινωνικής φοβίας ή αποφυγής του έρωτα να διαβάσουν για απώθηση συναισθημάτων στην παιδική κακοποίηση και να ψάξουν για όχι μόνο πιο άτομο ήταν στο περιβάλλον τους και το μισούν αλλά ποιο έχουν απωθήσει στη σκέψη τους.
Από μικρός ήμουν ψυχρός συναισθηματικά. Από το καλοκαίρι άρχισα να κλαίω ξαφνικά σε άσχετες στιγμές και ξεπέρασα κάποια θέματα φοβίας που είχα. Άρχισα να σκέφτομαι γιατί εγώ μέχρι τώρα δεν ένιωθα σαν τους άλλους, δε μπορούσα να απολάυσω ένα ηλιοβασίλεμα, να δω κάποια σεξουαλικά ενώ μου άρεσε kai δε μου είχε βγει να αγκαλιάσω άτομο και όσοι φίλοι μου ή φίλες με είχαν αγκαλιάσει ή πάρει αγκαζέ μου άρεσε αλλά ένιωθα αναγκη να τραβηχτώ. Επίσης, γιατί ενώ μου άρεσε να βλέπω και να χαιδεύω μικρά ζώα δε μου άρεσε να βλέπω μωρά. Πίστευα ότι ήταν θέμα χρόνου να ανοίξει το συναίσθημά μου και όντως έτσι ήταν, αλλά μόλις έγινε κατάλαβα γιατί δεν είχε γίνει μέχρι τώρα. Δε καταλάβαινα επίσης γιατί οι γονείς μου ενώ δεν είχαν πρόβλημα μεταξύ τους δεν αντάλλαξαν ποτέ ένα χάδι, ενα φιλί. Επίσης ενώ οι άλλοι έκαναn κριτική ο ένας για τον άλλον, εγώ πάντα σκεφτόμουν ότι αφού ο τάδε δεν πειράζει τους άλλους είναι οκ ότι άλλο και να κάνει.

Όσο περνούσε ο καιρός ερχόμουν πιο κοντά στα συναισθήματά μου. Μια από τις τελευταίες μέρες έγινε κάτι και ένιωσα ωραία, βγήκα έξω και ένιωθα τον ήλιο και τη φύση όπως ποτέ ξανά. Πήγα σ ενα φίλο και περάσαμε πολύ ωραία, μετά γύρισα σπίτι μου (μόνος μου εξωτερικό μένω τώρα) και άρχισα να διαβάζω ένα βιβλίο για μια αρχαία ελληνική κοινωνία. Όταν ο ήρωας είπε ότι πρέπει να κάνει το παιδί του να ξεχάσει τις εικόνες σφαγών που είδε μετά από μια μάχη, θυμήθηκα ένα συγγενικό πρόσωπο που ζούσε μαζί μου 16 χρόνια σχεδόν συνεχόμενα αλλά το απωθούσα συνεχώς από τη μνήμη μου σα μη σημαντικό . Το θέμα είναι ότι πήρα τηλ τον πατέρα μου δήθεν για κάτι άλλο και έμαθα πως ήμουν με αυτό το άτομο από τους πρώτους μήνες μέχρι τα δυόμιση χρόνια μου όταν οι γονείς μου ήταν δουλειά. Είδα πως ο πατέρας μου εκνευρίστηκε από την ερώτηση. Το άτομο αυτό όχι μόνο δεν είναι υπεράνω υποψίας, αλλά θυμάμαι πως οι γονείς μου και όλοι οι άλλοι το θεωρούσαν κακό. Δεν έδειχνε κανένα συναίσθημα, δε γέλαγε ποτέ, έκανε ραδιουργίες, όλοι το θυμόντουσαν να ρίχνει κατάρες μόνο του σε άλλους. Γιατί οι γονείς μου δεν πειράχτηκαν που με άφησαν σε ένα άτομο που οι ίδιοι το χαρακτήριζαν κακό? Σκέφτηκα πως αντικειμενικά οι γονείς μου ήταν ¨καλοί¨ γονείς αλλά τους είχα πάντα τεράστιο θυμό, ίσως που δε με προστάτεψαν. Μετά θυμήθηκα κάτι φοβίες που είχα μικρός, ας μη πω τι ακριβώς.

Άρχισα να είμαι σχεδόν σίγουρος ότι κάτι έγινε και άρχισα να διαβάζω άρθρα για κακοποίηση στην οικογένεια. Έλεγαν πως το οικογενειακό περιβάλλον καταλαβαίνει ότι κάτι τρέχει αλλά κανείς δεν αναφέρει το παραμικρό ενώ στο άτομο που έχει το τραύμα έρχονται συχνά οι λέξεις που το πλήγωσαν αλλά δεν τις συνδέει με το τραύμα που τοχει απωθήσει και θυμήθηκα πως ενώ με απωθεί το σεξ αλλά ειδικά παλιότερα όταν άκουγα κάποια τραγούδια άλλαζα τους στίχους και τους έκανα χυδαίους.

[Naffatos]

Η οικογένεια σύμφωνα με τα άρθρα απωθεί ομαδικά το τραύμα και δημιουργεί συνεχώς ενοχές στο θύμα για να μην ψάξει, εμένα πάντα με είχαν με πολύ κριτική και μεγάλες απαιτήσεις. Έχω λόγους να πιστεύω πως και ο θύτης και ο πατέρας μου είχαν ζήσει κάτι παρόμοιο, και ως προς εμένα ίσως κι ο πατέρας μου να έχει κάτι να κρύψει, όχι σεξουαλικό προς Θεού αλλά βίας, γιατί είχα απωθήσει κιαυτουνού κάποια βίαια περιστατικά που μουκανε όταν ήμουν μεγαλύτερος. Έκλεισα εσπευσμένα συνεδρία μέσω σκυπε αύριο με τον ψυχολόγο που είχα και τα λέγαμε στη χάση και στη φέξη. Είναι πολύ ψυχρό άτομο και φοβάμαι μη πάρει το μέρος αυτών που πληρώνουν, δηλ των γονιών μου και τους πάρει καν τηλ έτσι και τα πω. Έχω ανάγκη να τα πω αλλά δε ξέρω τι θα γίνει, μη με βγάλουν τρελό ή γίνει χαμός μεταξύ τους στο στυλ ¨εσύ το ήξερες¨ γιατί νομίζω ότι η ψυχρότητα μεταξύ τους άρχισε όταν γεννήθηκα, δε μπορεί να ήταν πάντα τόσο ψυχροί, πώς παντρευτηκαν? Κι αυτή η ψυχρότητα είναι για κάτι που απώθησαν, προφανώς αυτό.

[Naffatos]

Το πρόβλημα είναι ότι από τότε που το κατάλαβα δεν έχω φάει εκτός από τσάι και σούπα, κλαίω συνεχώς και είχα κάτι σπασμούς. Δε ξέρω τι να κάνω αλλά πρέπει να μάθω τι ακριβώς έγινε να το ξεπεράσω όσο κιαν πονέσει. Το χειρότερο είναι ότι μπορεί να έγινε πολλές φορές λόγω μεγάλου χρονικού διαστήματος. Δε ξέρω όμως αν έστω με ψυχοθεραπεία μπορείς να ανασύρεις κάτι που έγινε στο πρώτο έτος της ζωής σου. Φαίνομαι κάπως ψύχραιμος αλλά ενώ γραφω κάποιες στιγμές τρέμω, λέω πολλά τώρα με τη μία τώρα γιατί τόσα χρόνια δεν το είπα ούτε στον εαυτό μου. Δε ξέρω, πρέπει να το πω όσο πιο γρήγορα μπορώ στους γονείς μου και ότι γίνει η να περιμένω? Το χειρότερο είναι ότι δε θυμάμαι τι ακριβώς έγινε αλλά θυμήθυκα ΤΙ ΈΝΙΩΣΑ (μάλλον ένιωθα) και ήταν τραγικό. Εύχομαι να πεθάνω, θα το είχα κάνει ήδη αν δεν ήμουν της θρησκείας. Αφού κάποια στιγμη θα πεθάνουμε, ας μην το φέρουμε μόνοι μας ε? Προσπαθώ να το δω ψύχραιμα γιατί ίσως είναι παραπάνω από ότι μπορώ να αντέξω. Ευχαριστώ που με ακούσατε.

[Naffatos]

Κι αυτοί οι ψυχολόγοι τι ζωάδια είναι, δε βλέπουν ότι υπάρχει κάτι βαθύτερο? Όχι μόνο ο δικός μου, αλλά και στο στρατό στην αρχή που ήμουν άσχημα το είχα πει σε δύο ψυχολόγους αλλά συνέχιζαν να μου δίνουν όπλο κάθε μέρα!

[Naffatos]

Συγνώμη Idella, μπορείς να πας το θέμα αυτό σ το φόρουμ κακοποίηση?

[ΧωρίςΣκιά]

Κι αυτοί οι ψυχολόγοι τι ζωάδια είναι, δε βλέπουν ότι υπάρχει κάτι βαθύτερο? Όχι μόνο ο δικός μου, αλλά και στο στρατό στην αρχή που ήμουν άσχημα το είχα πει σε δύο ψυχολόγους αλλά συνέχιζαν να μου δίνουν όπλο κάθε μέρα!

Είναι ζώα οντως , αλλα και παλι εσύ είσαι έτοιμος για κάτι τέτοιο ? εννοώ να ψάξεις την αλήθεια στο τι έγινε με εκείνο το άτομο , ελπίζω να ξέρεις οτι θα δώσεις μεγάλη μάχη στην οποία θα μπορέσεις να ζήσεις ελεύθερος για την υπόλοιπη ζωή σου οταν νικήσεις

[Naffatos]

Φίλε ευχαριστώ το θέμα είναι ότι εδώ που είμαι δε μπορώ να το πω σε άλλον τέτοιο πράγμα, έχω ανάγκη κάπου να το πω και ειδικά στους γονείς μου αλλά δε ξέρω πως θα το πάρουν, μπορεί να μη το δεχτούν με την κμία, δε δέχεσαι εύκολα ευθύνη για κάτι τέτοιο ήνα μαλώσουν μεταξύ τους χοντρά ή να πάθουν κατάθλιψη. ΠΑΝΩ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΙΧΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙ. Τώρα καταλαβαίνω γιατί έδιωχνα κάθε συναίσθημα, λίγες μέρες ζω με συναίσθημα και έτσι και συνεχίσω στα ίδια σύντομα θαχω παει σε άσυλο. Αν ήμουν σίγουρος πως θα με στηρίξουν και θα το πάρουν ψύχραιμα οκ να το παλέψω.

[Θεοφανία]

..χμ :(
Κάπου είχα διαβάσει ότι απο 0-3 διαπλαθεται η προσωπικότητα του ανθρώπου ή κάτι τέτοιο και είναι πολύ σημαντικά αυτά τα χρόνια.
Εγώ συμφωνώ μαζί σου ότι πρέπει να βρεις την άκρη και σε θεωρώ πολύ γενναίο που το αποφάσισες.
Εκεί πόσο καιρό θα μείνεις? Δεν μπορείς να πας σε έναν ειδικό?
Ευρώπη και Αμερική είναι χίλια χρόνια μπροστά σε ψυχανάλυση και ψυχοθεραπεία.
Πρόσφατα γνώρισα μια κοπέλα που είχε κάνει κάποια σεμινάρια ψυχολογίας και συστηνόταν ως ψυχολόγος :ΡΡ
Στην Ελλάδα είναι λίγο λαχείο αυτό το θέμα.

[Naffatos]

Τελικά οι χειρότεροι φόβοι δεν ισχύουν, μίλησα με ειδικό και μουπε ότι τότε θα ήμουνα στην καλύτερη με φαρμακευτική αγωγή πολύ νωρίτερα, παίζει καιναχα τρελαθεί! Απλά απωθούσα το πρόσωπο γιατί ένιωθα τη τεράστια δυστυχία του μαζί κάθε μέρα (είχε πολλούς λόγους δυστυχίας) και με επηρεάζει πάντα πολύ τι νιώθουν οι άλλοι. Μόλις σκέφτηκα το ενδεχόμενο φρίκαρα κι έπαθα αυθυποβολή διαβάζοντας 100 άρθρα για κακοποίηση, απέδωσα όλα τα οικογενειακά εκεί. Τελικά απωθούσα τη δυστυχία του και τη δική μου -μέχρι το καλοκαίρι με θυμάμαι πάντα δυστυχισμένο αλλά το διωχνα απο τη μνήμη. Δεν είχα πάθει κατάθλιψη ούτε λίγο και δεν έκλαψα σχεδόν ποτέ και μουρθαν όλα μαζεμένα. Συκοφάντησα ένα δυστυχισμένο άνθρωπο και τουριξα τις αποτυχίες μου. Και για τις χειρότερες πράξεις να φοβάστε αυτούς που το παίζουν πολύ καλοί με όλους, κάτι μέσα τους προσπαθούν να κρύψουν. Οπότε το συμπέρασμα? πάλι το μυαλό μου τα φταίει, δίνω πολύ σημασία σε κάθε σενάριό του. Πάντως ας βρω δουλειά εδώ και θα κάνω ψυχανάλυση κανονική.

[Naffatos]

Administrators, moderators, χρειάζομαι να σβήσω όπωσδήποτε αυτό το ποστ ή να κάνω τα μυνήματα να μη φαίνονται. Είχα τρελαθεί και μόνο που το σκέφτηκα, αλλιώς δε θαλεγα τετοια πράγματα σε κοι΄νη θέα, άσε που δεν ισχύει φυσικά. Σας παρακαλώ σβήστε το ή αφήστε με να το σβήσω, ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΟΥΤΕ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΟΤΙ ΤΟ ΓΡΑΨΑ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ. Είχα κάτι σαν ψυχωτικό επεισόδιο την ώρα που το γραφα.