ποια ειναι η γνωμη σας

[katerinaki]

η ψυχωση ,η κατασταση που βρισκεται ο ψυχωτικος που δεν παιρνει φαρμακευτικη αγωγη, ειναι μια κατασταση συνεχομενης απομονωσης κ διαστρεβλωσης της πραγματικοτητας που ειναι ετσι για πολλα χρονια η για ολη του τη ζωη?
ειναι μια κατασταση που ερχεται κ φευγει κ ξαναρχεται μεσα στο χρονο? ειναι δηλ ψυχωτικες κρισεις που αρχιζουν ,κραταν ενα διαστημα ,τελειωνουν κ ξαναρχονται ,αφου περασει διαστημα που συμπεριφερεται φυσιολογικα σχετικα ?
οταν ειναι σε ψυχωση συνεχομενη δηλ η συμπεριφορα του δεν ειναι κοινωνικα αποδεκτη ,δεν μιλαει, χαμογελαει μονος ,αυτοκαταστρεφεται με πολυ φαγητο , εχει ενταση ,ντυνεται περιεργα κ α. ,μπορει λοιπον να διαχειριζεται τις καθημερινες του συνδιαλαγες, πληρωνει ,διαχειριζεται τα καθημερινα του εξοδα ,αγοραζει κλπ?
εν τελει τι ειναι ο ψυχωτικος?
μονο αυτος που ακουει φωνες που τον παρανοουν κ μπορει να γινει επιθετικος?
αυτος που δεν ελεγχει την πραγματικοτητα ,δεν μπορει να διαχειριστει οικονομικες συν/γες? κ.α
αυτος που το προβλημα του ειναι οτι διαφερει απο το κοινωνικα αποδεκτο, ντυνεται αλλοιωτικα, μιλαει μονο ς του, δεν δουλευει κ.α

εν τελει υπαρχουν φωνες χωρις ηχο , κατι σα σκεπτομορφες ,που σκεφτεσαι τι λενε , χωεις να ειναι ουτε ακουστικη ,ουτε οπτικη ψευδαισθηση?

[vicky_k]

Πιστευω πως η ψυχωση δεν ειναι κατι που μπορει να διευκρινιστει απολυτα σαν ορος. Τουλαχιστον εγω δεν μπορω να το εξηγησω. Θεωρω πως ο καθε ανθρωπος, ψυχωτικος ή μη, ειναι μια ιδιαιτερη περιπτωση. Ακομα πιο πολυ οταν νοσει. Οι ψυχωτικες κρισεις, απο οτι εχω παρακολουθησει και σε μενα, ερχονται και φευγουν, και υστερα επανερχομαι στο φυσιολογικο. Υπαρχουν οι φασεις της απαθειας, οι φασεις της καταθλιψης, ισως και φασεις υπομανιας ακομα. Υπαρχουν ανθρωποι που σε ψυχωτικες φασεις δεν μπορουν να διαχειριστουν τιποτα στη ζωή τους, ακόμα και όταν εχουν ξεπερασει τη φαση της κρισης. Τους αποσυντονιζουν οι φωνες, η διαστρεβλωση της πραγματικοτητας τους και ολα τα συναφη. Παντα ομως υπαρχουν και ανθρωποι που χωρις φαρμακευτικη αγωγη, ενω ακουν φωνες, ενω ενω ενω, εχουν καταφερει και λειτουργουν στην καθημερινοτητα τους. Οσο για την επιθετικοτητα δυστυχως οι περισσοτεροι πιστευω πως γινομαστε επιθετικοι. Ισως δεν εχει να κανει με τις φωνες, ισως να φταιει η φαση της παρανοιας, η ακομα και οι αποτομες αλλαγες τη διαθεσης. Οταν αρχιζει η διαστρεβλωση της πραγματικοτητας, θεωρω πως ξεκινα και η διαστρεβλωση του εαυτου και της συμπεριφορας.

[katerinaki]

δηλ. η ψυχωση ειναι φασεις που ερχονται κ φευγουν κ οχι μονιμη κατασταση? η σχιζοφρενεια ειναι συνεχομενη ψυχωση ,χωρις διαλειματα?

[vicky_k]

Αυτο θα μπορουσε να το διευκρινησει ενας ψυχιατρος. Αλλα και παλι, απο οτι εχω συζητησει με τον δικο μου, ακομα και η σχιζοφρενεια διαφερει απο ατομο σε ατομο. Και γω σχιζοφρενης ειμαι, ζω χωρις χαπια αυτη τη στιγμη, και εχω μαθει να κουμανταρω τα συμπτωματα. Επειδη ειχα και γω την ιδια απορια, το ειχα συζητησει με το γιατρο μου και η αποψη του ηταν πως η σοβαροτητα της ασθενειας διαφερει απο ασθενη σε ασθενη, ακομα και η σχιζοφρενεις, πιστευω μπορουν μεχρι ενα σημειο να εχουν φυσιολογικη καθημερινοτητα.
Τωρα, και η σχοζοφρενεια, στις ψυχωσεις ανηκει. Υπαρχουν -απο οτι εχω διαβασει παντα, και οτι βλεπω σε μενα- οι περιοδοι εξαρσης, παραληματα, κλπ, υπαρχουν τα αρνητικα συμπτωματα, καταθλιψη και ολα τα συναφη και υπαρχει και η μεσοτητα. Δεν παυει ομως να ειναι μια χρονια ασθενεια. Απλα απο ολες τις ψυχωσεις, η σχιαοφρενεια εχει την χειροτερη προγνωση ως προς την καλυτερευση.

[κοπέλα93]

η ψυχωση ,η κατασταση που βρισκεται ο ψυχωτικος που δεν παιρνει φαρμακευτικη αγωγη, ειναι μια κατασταση συνεχομενης απομονωσης κ διαστρεβλωσης της πραγματικοτητας που ειναι ετσι για πολλα χρονια η για ολη του τη ζωη?
ειναι μια κατασταση που ερχεται κ φευγει κ ξαναρχεται μεσα στο χρονο? ειναι δηλ ψυχωτικες κρισεις που αρχιζουν ,κραταν ενα διαστημα ,τελειωνουν κ ξαναρχονται ,αφου περασει διαστημα που συμπεριφερεται φυσιολογικα σχετικα ?
οταν ειναι σε ψυχωση συνεχομενη δηλ η συμπεριφορα του δεν ειναι κοινωνικα αποδεκτη ,δεν μιλαει, χαμογελαει μονος ,αυτοκαταστρεφεται με πολυ φαγητο , εχει ενταση ,ντυνεται περιεργα κ α. ,μπορει λοιπον να διαχειριζεται τις καθημερινες του συνδιαλαγες, πληρωνει ,διαχειριζεται τα καθημερινα του εξοδα ,αγοραζει κλπ?
εν τελει τι ειναι ο ψυχωτικος?
μονο αυτος που ακουει φωνες που τον παρανοουν κ μπορει να γινει επιθετικος?
αυτος που δεν ελεγχει την πραγματικοτητα ,δεν μπορει να διαχειριστει οικονομικες συν/γες? κ.α
αυτος που το προβλημα του ειναι οτι διαφερει απο το κοινωνικα αποδεκτο, ντυνεται αλλοιωτικα, μιλαει μονο ς του, δεν δουλευει κ.α

εν τελει υπαρχουν φωνες χωρις ηχο , κατι σα σκεπτομορφες ,που σκεφτεσαι τι λενε , χωεις να ειναι ουτε ακουστικη ,ουτε οπτικη ψευδαισθηση?

χωρίς να είμαι σίγουρη κι από όσα έχω διαβάσει, κι εν μέρει ζήσει (δεν αφορά εμένα την ίδια,άρα δεν το έχω ζήσει για να ξέρω)θα σου απαντήσω :
νομίζω πως η ψύχωση είναι μιά πάθηση στην οποία δε γιατρεύεσαι ποτέ στην ουσία.δηλαδή δεν υπάρχει 100% γιατρειά,να πεις δηλαδή ότι απαλλάχτηκες.
απλώς είναι ότι γίνεσαι καλύτερα με τα χάπια,όλο αυτό ρυθμίζεται,όμως το πρόβλημα δε φεύγει.επίσης τα χάπια έχουν παρενέργειες,κακό κι αυτό.διάφορα άλλα θέματα υγείας δημιουργούνται από τη χρήση.
εξαρτάται με το είδος της ψύχωσης. σε ποιά ψυχική ασθένεια κατατάσσεται ο ασθενής,παράνοια; σχιζοφρένεια; μανιοκατάθλιψη; όλα αυτά είναι ψυχικές ασθένειες.
δεν τα ξέρω και τέλεια μπορεί κάποια από αυτά που είπα να συμπίπτουν ως όροι.τέλος πάντων.
έχω ακούσει ότι άμα κόψεις τη θεραπεία μετά ή παχαίνεις ή αδυνατίζεις,δεν είμαι και σίγουρη.αλλά κάτι αλλάζει στον οργανισμό σου και λογικό είναι.σίγουρα υποτροπιάζει.μιά είσαι καλύτερα και καλά,και από την άλλη ξανάρχεται και πάλι τα ίδια.δυστυχώς δεν τη γλυτώνεις ποτέ.και μπράβο στους ανθρώπους που έχουν κάτι τέτοιο και το παλεύουν με τη ζωή τους.γενικότερα μπορεί να δεις έναν ψυχωτικό και να μην πάρεις πρέφα ότι έχει κάτι,δε φαίνεται και πρέπει να στο πει για να το καταλάβεις.εκτός βέβαια κι αν είναι κάτι πολύ μπαμ.αλλά άμα είσαι με έναν άνθρωπο καιρό το καταλαβαίνεις μετά,δεν κρύβεται γενικά.(και πάλι ανάλογα τις περιπτώσεις)
μερικοί διαχειρίζονται τέλεια την καθημερινότητά τους και δεν καταλαβαίνεις ΚΑΝ τι έχουν κι άλλοι κάνουν μπαμ από την πρώτη στιγμή οπότε και χρειάζονται βοήθεια στην καθημερινότητά τους.
φωνές μπορεί να ακούει και ο ψυχωτικός από επήρεια φαρμάκων ή ναρκωτικών αλλά και ο σχιζοφρενής ο οποίος δεν έχει πάρει τίποτα αλλά είναι ασθενής χωρίς τη θέλησή του.και φωνές μπορεί να ακούει και πράγματα που δεν υπάρχουν μπορεί να βλέπει κι όλα αυτά σε τρελαίνουν.δυστυχώς μόνο φάρμακα μπορούν να το ελαττώσουν και όχι πάντα.ίσως μερικές φορές να το κάνουν και χειρότερα.ο πρώην μου είχε ακουστικές και οπτικές ψευδαισθήσεις (όχι παραισθήσεις) και για αυτό ξέρω όλα αυτά,δυστυχώς μπήκα στο τρυπάκι και έκατσα και έψαξα από ένα σημείο και μετά (αφού χωρίσαμε και μετά άρχισα να το ψάχνω,ό,τι να'ναι κι εγώ) και έτσι κατάλαβα το πόσο δύσκολο είναι.στην ουσία σου καταστρέφει τη ζωή.αυτό είναι ψυχωτικός.

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ17817]

ειναι πιο ευκολο ομως οταν εισαι εξω απο το χορο να κοβεις τελειως την ελπιδα παρα οταν εισαι μεσα κατα πολυ.δεν λεω οτι εχεις κακη προθεση αντιθετως εμαθα οτι κοβοντας χαπια μπορει κ ετσι να βαλεις κιλα(εισαι σιγουρη για αυτο?) εκτος απο το να χασεις...αλλα η ελπιδα ειναι κοινος παραγοντας ολων των ανθρωπων γτ απο την ζωη ολων των ανθρωπων κατι λειπει.επισης με την παροδο των χρονων η ψυχωση καταλαγιαζει σημαντικα κ αλιμονο εστω σπανια μερικοι την νικανε τελεσιδικα.οπωτε ας ελπιζουμε...ΥΓ αν κ εγω προσωπικα εχασα την ελπιδα σχεδον(πια 7,7 χρονια ψυχωτικος) αλλα προσπαθω να περνω καλα(και το καταφερνω) κ να εχω καλη σωματικη υγεια(που ημικαταφερνω...)ΟΣΟ αφορα γενικα το θεμα γνωμη μου ειναι οτι μονο περνοντας τα φαρμακα εστω κ λιγα περνανε οι φασεις της υποτροπης(αλλο υποτροπη αλλο ψυχωτικο επεισοδιο,δεν ταυτιζονται πληρως) κ οτι αυτοι που δεν παιρνουν καθολου απο προηγουμενη προσωπικη πειρα ξερω οτι τλκ οι υποτροπες αυξανονται ως ισοπεδοσης.παιδια 1 χαπακι την ημερα ειναι μετα το πρωινο σνακ με λιγο νερακι.μερικοι απο εμας τα λενε κ πνευματικες βιταμινες-τοσο θεαματικα τους βοηθανε...

[vicky_k]

Δεν αντιλεγω οτι τα αντιψυχωσικα δε βοηθανε. Ομως οι παρενεργειες που εχουν για μενα ειναι χειροτερες και απο την ιδια τη σχιζοφρενεια/ ψυχωση/παρανοια. Ισως εγω προσωπικα να ειμαι τοσο ευαισθητη στις δραστικες ουσιες. Και δυστυχως δεν ειναι ενα χαπακι. Μακαρι να ηταν μονο ενα! Στο τελος καταληγουμε με μια χουφτα φαρμακα. Δεν υπαρχουν μονο τα χαπια σα σωτηρια. Μεγαλο ρολο παιζει και η προσωπικοτητα του ασθενη.

[nikos2]

εγω λεω να περνεις τα φαρμακα σου η να πεις στον γιατρο να σου μειωσει τις δοσεις για δοκιμη.

[κοπέλα93]

ξέρω ότι πρέπει να'ναι κανείς δυνατός για να αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο.θέλει κότσια υπομονή δύναμη και προ πάντων να μην ακούει την κακή γνώμη του κόσμου γιατί αυτό επηρεάζει αρνητικά και δε βοηθά στην πρόοδο.όσο για τα χάπια δεν ξέρω,δεν έμαθα ποτέ από εκείνον οπότε εσείς ξέρετε καλύτερα.
αλίμονο έχω έρθει με καλή πρόθεση,αλλιώς ποιός ο λόγος να γράψω; Καλή δύναμη.

[katerinaki]

Δεν αντιλεγω οτι τα αντιψυχωσικα δε βοηθανε. Ομως οι παρενεργειες που εχουν για μενα ειναι χειροτερες και απο την ιδια τη σχιζοφρενεια/ ψυχωση/παρανοια. Ισως εγω προσωπικα να ειμαι τοσο ευαισθητη στις δραστικες ουσιες. Και δυστυχως δεν ειναι ενα χαπακι. Μακαρι να ηταν μονο ενα! Στο τελος καταληγουμε με μια χουφτα φαρμακα. Δεν υπαρχουν μονο τα χαπια σα σωτηρια. Μεγαλο ρολο παιζει και η προσωπικοτητα του ασθενη.

εσυ ομως παιρνεις καποια ψυχοφαρμακα ,αυτο πως το δεχεσαι , εχουν λιγοτερες παρενεργειες τα σταθεροποιητικα η ανττικαταθλπτικα απο οτι τα αντιψυχωτικα?
θα μ ενδιεφερε η αποψη σου, διαλεξες δηλ φαρμακα -το δεχτηκε ο γιατρος- με τις λιγοτερς παρενεργειες κ τα λιγοτερα καλα αποτελεσματα ?
μηπως κατεληξες οτι ασχετα απο τις παρενεργειες αλλα χαπια ,οπως αντικαταθλητικα,σταθεροπο� �ητες η κ βενζοδιαζεπινες σε κανουν να νοιωθεις καλυτερα ψυχολογικα?

[katerinaki]

εγω λεω να περνεις τα φαρμακα σου η να πεις στον γιατρο να σου μειωσει τις δοσεις για δοκιμη.

συμφωνω! εκανα τα δικα μου κ δεν μου βγηκε σε καλο!

[vicky_k]

Τις φωνες και τις ψευδαισθησεις τις εχω δεχτει. Μπορω και λειτουργω στην καθημερινοτητα μου, ασχετα με το τι ακουω η βλεπω. Ο γιατρος μου με "πιεζε" για τα αντιψυχωσικα, ομως οσο με γνωριζε καταλαβαινε πως εχω τον τροπο μου και τα βγαζω βολτα. Ειχα ξεκινησει αντικαταθλιπτικα και σταθεροποιητες διαθεσης διοτι ειχα και εχω προβλημα με την καταθλιψη και με την επιθετικοτητα. Αλλαξαμε αρκετα χαπια ωστε να καταληξουμε σε αυτα που επαιρνα τελευταια, καθως εχω ευαισθητο οργανισμο και εβαλα εξι κιλα, σκετη κατακρατηση που δεν λεει να φυγει.
Πλεον εδω και δεκα μερες, εκοψα και αυτα τα χαπια, με δικη μου πρωτοβουλια παντα. Και τα εκοψα γιατι πολυ απλα ειναι ετσι ο χαρακτηρας μου -ευτυχως σε ενα βαθμο γιατι με εχει βοηθησει να κουμανταρω τα συμπτωματα της ασθενειας- οπου θελω να εχω τον απολυτο ελεγχο.
Απλα τωρα κανω πειραμα, ξερω μπορει να μην μου βγει σε καλο, αλλα τουλαχιστον θελω να ξερω οτι εχω τον ελεγχο σε ενα κομματι τη ζωης μου. Bεβαια, εχω επιγνωση τη καταστασης μου. Απλα δεν μπορει ενα κομματι μου να δεχτει πως απο αυτην την ηλικια και για την υπολοιπη ζωη μου θα ζω με αυτα τα φαρμακα.
Απλως δεν μπορω.

[katerinaki]

ποσο χρονων εισαι?

[vicky_k]

Και οσο αφορα τις παρενεργειες, με τα αντικαταθλιπτικα ειχα θεμα με το βαρος μου. Οσο αφοραν τους σταθεροποιητες δεν μπορω να πω πως ειχαν παρενεργειες. Ισα ισα, που μου μειωσαν την ορεξη για φαγητο, κοιμομουν καλυτερα, ημουν πολυ πιο ηρεμη. Το μονο αρνητικο ηταν πως επειδη επαιρνα υψηλη δοση, ολη μερα χασμουριομουν. Ενω οταν ειχα δοκιμασει τα αντιψυχωσικα, δεν ηξερα που πατω και που βρισκομαι. Το πιο ασχημο ηταν η απωλεια συνειδησης που μου εκαναν, και κρατουσε αρκετη ωρα.

[vicky_k]

Εχω κλεισει τα 21. και ταλαιπωρουμε απο τα 17 μου.