Έρωτας και Θάνατος
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 2 12 LastLast
Results 1 to 15 of 20
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2014
    Posts
    9

    Έρωτας και Θάνατος

    Πέρασαν σχεδόν δύο χρόνια από τη μέρα που 'έφυγε' ο αγαπημένος μου σε δυστύχημα. 7 χρόνια μαζί και 1 παντρεμένοι. Ήθελε πολύ να κάνουμε παιδάκι αλλά λόγω οικονομικών δυσκολιών και του μαστερ που έπρεπε να τελειώσω δεν έπαιρνα τέτοια απόφαση. Έλεγα πως όλη η ζωή είναι μπροστά μας..
    Παντρεύεσαι και το μόνο που δεν σκέφτεσαι είναι πως μετά από 15 μήνες γάμου θα μείνεις μόνη σου.
    "Όλη η ζωή είναι μπροστά μας".. Αυτό πληρώνω τώρα.
    Οι φίλοι και συγγενείς μου λένε πως δεν ήταν σίγουρο ότι θα μπορούσαμε εύκολα να κανουμε ένα παιδακι, μιας και ο αγαπημένος μου πέρασε καρκίνο και υποβλήθηκε σε χημειοθεραπείες 9 χρόνια πριν.
    Παρόλα αυτά μέσα μου παλεύουν δύο εαυτοί: Αν είχα το μωρό μας, θα είχα ένα λόγο να συνεχίσω. Θα βλεπα στο παιδί μου τα μάτια του. Θα "ζούσε" ακόμα. Μ' αυτό κοιμάμαι, μ΄αυτό ξυπνάω. Τι εγωιστικό Θεε μου! Δε σκέφτομαι παρά μόνο τον εαυτό μου! Αυτή η ψυχούλα που δεν θα γνώριζε ποτέ πατρική στοργή πως θα ένιωθε! 'Έφυγε' δεν άφησε τίποτα πίσω του. "Άφησε εσένα"! Μου απάντησε ο πνευματικός μου, καθώς του διατύπωσα μια μέρα όλες αυτές τις σκέψεις που με βασάνιζαν.
    2 χρόνια μετά, στα 32 μου, νιώθω πιο δεμένη και πιο ερωτευμένη μαζί του από ποτέ. Τώρα έχουν καταλαγιάσει μέσα μου όλες αυτες οι 'τύψεις' για το ότι δεν έκανα παιδί.
    Λέω ναι! 'Άφησε εμένα', κι αυτό μου δίνει δύναμη να προχωρήσω. Όχι στο να κάνω μια άλλη σχέση, αυτό προς το παρών δε μπορώ καν να το διανοηθώ.
    Θα ήθελα όμως να αποκτήσω ένα παιδάκι. Αγαπάω τόσο πολύ τα παιδιά που όσο σκέφτομαι όλες αυτές τι ψυχούλες στα ιδρύματα, λιώνω.
    Άρχισα και έψαχνα την πιθανότητα διακρατικής υιοθεσίας αλλά οι ελπίδες μου λιγοστεύουν μέρα με τη μέρα, καθώς εκτός των πολλαπλών γραφειοκρατικών δυσκολιών που όλοι γνωρίζουμε, χρειάζομαι περίπου 30.000 ευρώ και δεν μπορώ να βρώ αυτά τα χρήματα με τη μια. Κι όμως έχω τοση αγάπη μέσα μου για να δώσω..
    Κάποιος μου δωσε και΄τη λύση εγκυμοσύνης με δότη σπέρματος. Είναι πολύ εγωιστική η σκέψη μου να φέρω ένα παιδί στον κόσμο ενώ υπάρχουν τόσες ψυχούλες εκεί έξω που ψάχνουν μια αγκαλιά. Δεν θα με πείραζε να μην έχει το δικό μου DNA, αλλά ο μόνος λόγος που σκέφτομαι κι αυτή τη λύση είναι γιατί τα εμπόδια για μια υιοθεσία είναι πάρα πολλά. Θα χρειαζόμουν τη συμβουλή σας πάνω σε αυτό το θέμα..
    Να σημειώσω πως δεν αποκλείω να ξαναφτιάξω τη ζωή μου μετά από κάποια χρόνια και δεν θεωρώ ότι με το να είμαι μητέρα θα εμποδίσει κάτι να έρθει στη ζωή μου. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα ήθελα να έχω μεγάλη διαφορά ηλικίας από το μωρό μου. Αυτό δημιουργεί χάσματα (είμαι εκπαιδευτικός και το συναντώ στους μαθητές μου). Γιαυτό δεν θέλω να περάσουν τα χρόνια. Η υιοθεσία ήταν κάτι που υποστήριζα από μικρή, γιατί θεωρούσα άδικο να γεννιούνται άλλες ψυχές ενώ υπάρχνουν τόσες εκεί έξω. Ο μόνος λόγος που πιστεύω πως θα έπρεπε να έρθει ένα παιδί στον κόσμο είναι όταν προκύπτει κάτω από κατάλληλες συνθήκες, με πρωταρχικό γνώμονα, την αμοιβαία αγάπη του ζευγαριού.
    Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων,
    Φωτεινή

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2013
    Location
    Athens
    Posts
    699
    Γεια.
    Τι να σου πει και ποιος να σου το πει ρε Φωτεινή....
    Ωραία η υιοθεσία και το να προσφέρεις,αλλα πέρα από την αμάζευτη χαρτούρα είναι και απίστευτα χρονοβόρα και δεν ξέρω κατά ποσο βοηθάει το να είσαι single parent "σαυτην" την φάση....
    Από την άλλη,με των δότη,είναι πιο απλή η όλη φάση όσο νάνε,και σου δίνετε η ευκαιρία να το νιώσεις το παιδάκι να μεγαλώνει μέσα σου,ίσως σε βοηθήσει να καλύψεις και το κενό που σου άφησε ο αγαπημένος....
    Δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να σου προτείνει κάτι,πραγματικά.
    Είναι εντελώς δικη σου επιλογή,και μιας και αφορά και ένα παιδάκι,θέλει να τα βρείς με των εαυτό σου πλήρως πρώτα ώστε να μπορέσεις να αφοσιωθείς σε εκείνο ολοκληρωτικά....

  3. #3
    ...εγώ πάλι φωτεινή μου, θα σου έλεγα να αφήσεις το χρόνο να περάσει και να απαλύνει ο πόνος της απώλειας ώστε να πάρεις αποφάσεις με πιο καθαρό μυαλό.
    Η υιοθεσία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, ειδικά στη δική σου περίπτωση και θα σου εξηγήσω γιατί.
    Τώρα δεν διανοείσαι ότι μπορεί να φτιάξεις ξανά τη ζωή σου, ότι θα ξανά ερωτευτείς και θα παντρευτείς άλλον.
    Σκέψου όμως ότι κάποια στιγμή ο πόνος θα περάσει, θα συνειδητοποιήσεις την απώλεια και αυτόματα θα προχωρήσεις, καθώς είσαι πολύ μικρή για να περάσεις όλη σου τη ζωή ως χήρα. Σκέψου λοιπόν ότι καλύπτεις τις ανάγκες που σου δημιουργούνται τώρα υιοθετώντας ένα παιδί και αργότερα γνωρίζεις κάποιον, ερωτεύεσαι, παντρεύεσαι και κάνεις και δικό σου.
    Είσαι σίγουρη ότι θα μπορεσεις να διατηρήσεις μέσα σου αλλά και απέναντι στα παιδιά σου αυτή την ισσορόπία?
    Τώρα είσαι γιατί δεν σε ενδιαφέρει τίποτε άλλο παρά να προσφέρεις απεριόριστ αγάπη σε έναν άνθρωπο, αρκεί να μην είναι ερωτική και προδώσεις τον άντρα σου.
    Είσαι σίγουρη όμως ότι αυτό θα το νιώθεις για πάντα?

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2013
    Posts
    2,150
    Καλησπέρα Φωτεινή,πρώτα απ'όλα θέλω να σου πω ότι ο λόγος σου είναι πολύ μεστός και ωραίος και μπράβο σου.
    Καταλαβαίνουμε όλοι εμείς σε τι φάση βρίσκεσαι και τι διλήμματα προκύπτουν επί του παρόντος.
    Αρχικά να σου κάνω γνωστό ότι εγώ είμαι υιοθετημένη μαζί με μία άλλη αδερφή μου από την ίδια οικογενεία.Η υιοθεσία ήταν ιδιωτική.
    Ηταν μονογονεϊκή οικογένεια και δεν γνωρίσαμε πατέρα.
    Από την δική μου πλευρά,τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα γιατί η μητέρα μου μας υιοθέτησε κοντά στην ηλικία των 50 και επίσης δεν υπήρξε και το πιο ισορροπημένο άτομο στην κοινωνία.

    Οσον αφορά όμως εσένα,μου αρέσει πολύ που αντιλαμβάνεσαι την σημαντικότητα της διαφοράς ηλικίας και γι αυτό το λόγο έχεις αρχίσει να ψάχνεις για ένα θετό παιδάκι.
    Εγώ είμαι σύμφωνη σε αυτά που σκέφτεσαι και κάπου θα διαφωνήσω με την Θεοφανία γιατί ακόμα και δικό σου παιδί να κάνεις μελλοντικά,δε νομίζω να υπάρχει κάποιο πρόβλημα με το θετό,αφού το ζητούμενο πάντα είναι η αμοιβαία αγάπη και η συμπόνοια.

    Από τη στιγμή που το αισθάνεσαι να κάνεις κάτι τέτοιο,κυνήγησέ το...αλήθεια 30.000 γιατί χρειάζεσαι;
    Στο ''ΜΗΤΕΡΑ'' έχεις απευθυνεί καθόλου; τί σου είπαν;

  5. #5
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2014
    Posts
    9
    Σας ευχαριστώ για τις συμβουλές...

    Προσπαθώ πολύ να τα βρω με τον εαυτό μου και ναι, έχεις δίκαιο AntreaΜpR. Αυτό προέχει.
    Αρχική μου σκέψη ήταν να βρω το παιδί μου σ'οποια γωνιά της γης κι αν βρίσκεται.
    Τον αγαπάω τόοσο πολύ.. Και η σκέψη ότι θα βάλω κάτι ξένο μέσα μου, ακόμα και με αυτό τον τρόπο, με σκοτώνει.

    Ούτως η αλλιώς Θεοφανία μου μια υιοθεσία το λιγοτερο που διαρκει είναι 4 χρόνια. Προσπαθώ με όλη μου τη δύναμη να απαλύνω όσο μπορώ τις δικές μου πληγές το διαστημα που μεσολαβεί, για να μπορέσω να αφοσιωθω -οπως είπε και ο φίλος ΑntreasΜpR- ολοκληρωτικά στο παιδί μου. Τώρα όσον αφορά την αγάπη μεταξύ ενός θετου και μη, παιδιού, δεν νομίζω να υπάρχει διαφορά. Το θετό μου παιδάκι θα έχει το όνομα κ το επίθετο του άντρα μου. Θα είναι αυτό που θα σώσει εμένα και γω αυτή που θα σώσω εκείνο. Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον και αυτό από μόνο του νομίζω, δημιουργεί ισχυρό δέσιμο.

    Δε μένω Ελλάδα φίλη Diana1982και εδώ που είμαι για να γίνει μια διακρατική υιοθεσία (από ιδρυμα άλλου κράτους) χρειάζονται περίπου τόσα χρήματα.. Θα ήθελα να ακουσω -αν θέλεις και εσύ φυσικά- τις δικές σου εμπειρίες/σκέψεις στο θέμα μιας υιοθεσιας.

    Σκεφτομαι και το άλλο: Τι θα πονέσει περισσότερο το μωρό μου; Να μάθει ότι είναι παιδάκι του σωλήνα ή ότι βρισκόταν στο ιδρυμα.. Σίγουρα εξαρτάται και απο τον τρόπο που θα το μάθει. Θέλω να το προφυλάξω απο κάθε τι που θα το πληγώσει αν και είναι αναποφευκτο.

    Κσλό βράδυ να 'χετε..

  6. #6
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2014
    Posts
    9
    Σας ευχαριστώ για τις συμβουλές...

    Προσπαθώ πολύ να τα βρω με τον εαυτό μου και ναι, έχεις δίκαιο AntreaΜpR. Αυτό προέχει.
    Αρχική μου σκέψη ήταν να βρω το παιδί μου σ'οποια γωνιά της γης κι αν βρίσκεται.
    Τον αγαπάω τόοσο πολύ.. Και η σκέψη ότι θα βάλω κάτι ξένο μέσα μου, ακόμα και με αυτό τον τρόπο, με σκοτώνει.

    Ούτως η αλλιώς Θεοφανία μου μια υιοθεσία το λιγοτερο που διαρκει είναι 4 χρόνια. Προσπαθώ με όλη μου τη δύναμη να απαλύνω όσο μπορώ τις δικές μου πληγές το διαστημα που μεσολαβεί, για να μπορέσω να αφοσιωθω -οπως είπε και ο φίλος ΑntreasΜpR- ολοκληρωτικά στο παιδί μου. Τώρα όσον αφορά την αγάπη μεταξύ ενός θετου και μη, παιδιού, δεν νομίζω να υπάρχει διαφορά. Το θετό μου παιδάκι θα έχει το όνομα κ το επίθετο του άντρα μου. Θα είναι αυτό που θα σώσει εμένα και γω αυτή που θα σώσω εκείνο. Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον και αυτό από μόνο του νομίζω, δημιουργεί ισχυρό δέσιμο.

    Δε μένω Ελλάδα φίλη Diana1982και εδώ που είμαι για να γίνει μια διακρατική υιοθεσία (από ιδρυμα άλλου κράτους) χρειάζονται περίπου τόσα χρήματα.. Θα ήθελα να ακουσω -αν θέλεις και εσύ φυσικά- τις δικές σου εμπειρίες/σκέψεις στο θέμα μιας υιοθεσιας.

    Σκεφτομαι και το άλλο: Τι θα πονέσει περισσότερο το μωρό μου; Να μάθει ότι είναι παιδάκι του σωλήνα ή ότι βρισκόταν στο ιδρυμα.. Σίγουρα εξαρτάται και απο τον τρόπο που θα το μάθει. Θέλω να το προφυλάξω απο κάθε τι που θα το πληγώσει.

  7. #7
    Banned
    Join Date
    May 2012
    Location
    Στο αγνωστο με βαρκα την ελπιδα
    Posts
    4,694
    Πολυ λιγα απο εμενα..Συγχαρητηρια για την επιθυμια σου να υιοθετησεις μια ψυχουλα,ευχομαι να τα καταφερεις,ακομα και εδω στην Ελλαδα οι διαδικασιες ειναι καπως δυσκολες..Ομως αξιζει!Και απο αυτα που λες καταλαβαινω οτι μονο καλο θα σου κανει,πρωτον γιατι αγαπας πολυ τα παιδια(αρα θα δωσεις και πολυ αγαπη) και επειδη θες να συνεχισεις το ονομα του αγαπημενου σου..Θα ειναι το νημα που θα σας ενωνει,εφοσον το εχεις αναγκη..Με συγκινησες να σου πω την αληθεια.Παρολα αυτα καποια στιγμη,οταν νιωσεις εσυ ετοιμη πρεπει να συνεχισεις την ζωη σου,βρισκοντας εναν συντροφο..Θα σε ολοκληρωσει αυτο και σιγουρα ο αγαπημενος σου δεν θα ηθελε την συνεχεια της ζωης σου,μοναχικη.

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2013
    Posts
    1,820
    Καλησπερα σου Φωτεινη κ συλληπητηρια,πρεπει να εζησες τρομερες στιγμες,Μου φαινεται καλυτερη η ιδεα του δοτη σπερματος για να ζησεις κ την χαρα της εγκυμοσυνης κ επειτα να εχεις το παιδακι σου,Εδωπερα ειναι δυσκολη η υιοθεσια κ αν δεν εχεις περιουσιακα στοιχεια για να γραψεις στο παιδι για να στο δωσουνε,Οπωσδηποτε απο την στιγμη που εχεις παιδι δεν ειναι ευκολο να φτιαξεις την ζωη σου με εναν αντρα επειδη δεν ξερεις πως θα φερθει στο παιδι σου ως πατριος ομως θα γεμισει η ζωη σου,Αντε με το καλο το παιδακι!

  9. #9
    Banned
    Join Date
    Feb 2013
    Location
    Thessaloniki
    Posts
    1,545
    Φωτεινή καλημέρα.Η ζωή συνεχίζεται και καλά κάνεις και βλεπεις τα πραγματα θετικά πλέον.Είσαι μικρή ακόμη και πρέπει να καταλάβεις ότι έχεις μέλλον.Δε θα σου πω τα περι υιοθεσίας και το τι να κάνεις πρώτον γιατί δε τα ξέρω και δευτερον γιατί είναι δική σου απόφαση.
    Αυτό που θέλω να σου πω κι είναι και ο λόγος που σου γράφω,είναι ότι εφόσον έχεις τόση αγάπη για τα παιδιά,γιατί δεν ασχολείσαι με τον εθελοντισμό.Υπάρχουν πολλά μέρη που μπορείς να βοηθήσεις και χρειάζοντε βοήθεια κι ένας λόγος παραπάνω όταν η βοήθεια προσφέρεται με τόση πολυ αγάπη.Αυτό πιστεύω θα σε βοηθήσει πολύ και θα σε κάνει να νιώσεις πολύ καλύτερα,πολύ πιο δυνατή και βράχος στην απόφαση που θα πάρεις γιατί θα είναι σωστή
    Να είσαι καλά

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2013
    Posts
    2,150
    Δε μένω Ελλάδα φίλη Diana1982και εδώ που είμαι για να γίνει μια διακρατική υιοθεσία (από ιδρυμα άλλου κράτους) χρειάζονται περίπου τόσα χρήματα.. Θα ήθελα να ακουσω -αν θέλεις και εσύ φυσικά- τις δικές σου εμπειρίες/σκέψεις στο θέμα μιας υιοθεσιας.
    Ωραία,δεν μένεις Ελλάδα,αλλά επιμένω γιατί να γίνει διακρατική υιοθεσία και να μην υιοθετήσεις ένα παιδάκι από την χώρα στην οποία διαμένεις;;
    Την δική μου άποψη περί υιοθεσίας να σου την πω...αλλά δεν αποτελεί κάποια ένδειξη για να προβείς ή όχι σε μία υιοθεσία,γιατί κάθε περιπτώση ποικίλλει όσο ποικίλλουν και οι ζωές των ανθρώπων μεταξύ τους,είτε είναι υιοθετημένοι,είτε όχι...

    Λοιπόν,ξεκινάω από το σημαντικότερο-εγώ είμαι υπερ της υιοθεσίας και όχι υπερ του σπέρματος,με άγνωστο πατέρα,καλύτερα ένα παιδάκι που δεν κατάφεραν να του προσφέρουν οι δικοί του γονείς...
    Το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει αγάπη και κατανόηση στη σχέση μεταξύ μητέρας και παιδιού-απλά θα πρέπει να ζυγίσεις καλά τα κουράγια σου,καθώς και να είσαι έτοιμη να εξασφαλίσεις μία
    ποιοτική ζωή στο παιδί που θα αναλάβεις να μεγαλώσεις....Αυτά σίγουρα θα τα συζητήσεις και με την κοινωνική λειτουργό-και αν χρειαστεί μην διστάσεις να μιλήσεις και σε κάποιον άλλο ειδικό...

    Αυτό που με ανησυχεί:Aν τώρα δεν έχεις 30.000 στην άκρη,με τι εχέγγυα,θα μεγαλώσεις ένα παιδάκι;...συγνώμη για το στιλ της ερώτησης,αλλά θα πρέπει να κοντρολάρεις τις δυνάμεις σου για κάτι τέτοιο,ε'ιτε είναι ψυχολογικό είτε οικονομικό.

    Παρ'όλα αυτά αφού έχεις μπει στην ψυχολογία για κάτι τέτοιο,ξεκίνα να ρωτάς και να ενδιαφέρεσαι γιατί όπως καταλαβαίνεις,η υιοθεσία είναι μία χρονοβόρα διαδικασία...

    Κατά τα άλλα για να κλείσω....Αν στο παιδάκι είσαι έτοιμη να δώσεις αγάπη και ψυχή,δεν υπάρχει λόγος να στεναχωριέσαι για το πως θα το πάρει το παιδάκι...
    *σημειώνω,ένα υιοθετημένο παιδί,είναι πάντα ένα υιοθετημένο παιδί,που σημαίνει μία αιχμή...αλλά αν πάρει ''πράγματα''από το περιβάλλον του,θα έχει αναστρέψιμα αποτελέσματα για την ψυχολογία του,και σίγουρα θα του το πεις στην ηλικία περίπου των 5,πρώτα θα το μάθει από σένα και μετά από οποιονδήποτε άλλον.!

    Ξεκίνα και εμείς είμαστε εδώ για περαιτέρω ψυχολογική ενίσχυση.!

  11. #11
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2014
    Posts
    9
    'Θα ειναι το νημα που θα σας ενωνει'.. Δε μπορείς να φανταστείς πόσο ευτυχισμένη με έκανε αυτή σου η κουβέντα mnimonio..

  12. #12
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2014
    Posts
    9
    Quote Originally Posted by Diana1982 View Post
    Ωραία,δεν μένεις Ελλάδα,αλλά επιμένω γιατί να γίνει διακρατική υιοθεσία και να μην υιοθετήσεις ένα παιδάκι από την χώρα στην οποία διαμένεις;;
    Αυτό που με ανησυχεί:Aν τώρα δεν έχεις 30.000 στην άκρη,με τι εχέγγυα,θα μεγαλώσεις ένα παιδάκι;...συγνώμη για το στιλ της ερώτησης,αλλά θα πρέπει να κοντρολάρεις τις δυνάμεις σου για κάτι τέτοιο,ε'ιτε είναι ψυχολογικό είτε οικονομικό.
    Δυστυχώς στο τόπο που μένω δεν υπάρχουν παιδιά για υιοθεσία. Βασικά απαγορεύεται. Τα παιδιά που έχουν εγκαταληφθεί απο τους γονείς τους ή αναλαμβάνονται απο κοινωνικές υπηρεσίες, μένουν σε παδικά χωριά/στέγες μέχρι την ενηλικίωση τους.
    Τώρα, όσον αφορά τα χρήματα, ο μισθός μου είναι αρκετά ικανοποιητικός για καλύψω τις ανάγκες του παιδιού μου και τις δικές μου. Κι ακόμα παραπάνω. Απλώς δεν έχω μαζεμένα τόσα χρήματα.

    Ευχαριστώ πάντως για τη ψυχολογική στήριξη φίλη Diana1982. Πραγματικά χαίρομαι που ανακάλυψα αυτόν το ιστότοπο. Είναι πολύ σημαντικό να μιλάς με ανθρώπους που δεν γνωρίζεις και να παίρνεις συμβουλές/σκέψεις εμπειρίες από αυτούς.

  13. #13
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2014
    Posts
    9
    Έχεις δίκαιο μυσπ..

    Quote Originally Posted by μυσπ View Post
    Αντε με το καλο το παιδακι!
    Ευχαριστώ να 'σαι καλά!

  14. #14
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2014
    Posts
    9
    Quote Originally Posted by Ntoubroutza View Post
    ο λόγος που σου γράφω,είναι ότι εφόσον έχεις τόση αγάπη για τα παιδιά,γιατί δεν ασχολείσαι με τον εθελοντισμό... Αυτό πιστεύω θα σε βοηθήσει πολύ και θα σε κάνει να νιώσεις πολύ καλύτερα,πολύ πιο δυνατή και βράχος στην απόφαση που θα πάρεις γιατί θα είναι σωστή
    Έχω φτιάξει ένα μικρό ίδρυμα για τη μνήμη του και απο 'κει βοηθάμε απορα και ορφανά παιδάκια της περιοχής μας. Τα σαββατοκυρίακα μαζευόμαστε και κάνουμε διάφορες δραστηριότητες, τρώμε, παίζουμε κλπ. Προχτές μάλιστα κάναμε παρτυ σε ένα αγοράκι 8 χρόνων που είχε γενέθλια. Γύρισε λοιπόν και μου λέει: Ευχαριστώ κ. Φωτεινή. Ο Θεός να αναπαύσει τον αντρα σου..
    Ήθελα να τρέξω σε μια γωνιά και κλάψω. Αντ αυτού, του κανα μια μεγάλη αγκαλιά και κοιτάζοντας τον ουρανό χαμογέλασα στον αγαπημένο μου. Ήμουν σίγουρη ήταν κάπου εκεί.

  15. #15
    Banned
    Join Date
    Feb 2013
    Location
    Thessaloniki
    Posts
    1,545
    Quote Originally Posted by Φωτεινή2011 View Post
    Έχω φτιάξει ένα μικρό ίδρυμα για τη μνήμη του και απο 'κει βοηθάμε απορα και ορφανά παιδάκια της περιοχής μας. Τα σαββατοκυρίακα μαζευόμαστε και κάνουμε διάφορες δραστηριότητες, τρώμε, παίζουμε κλπ. Προχτές μάλιστα κάναμε παρτυ σε ένα αγοράκι 8 χρόνων που είχε γενέθλια. Γύρισε λοιπόν και μου λέει: Ευχαριστώ κ. Φωτεινή. Ο Θεός να αναπαύσει τον αντρα σου..
    Ήθελα να τρέξω σε μια γωνιά και κλάψω. Αντ αυτού, του κανα μια μεγάλη αγκαλιά και κοιτάζοντας τον ουρανό χαμογέλασα στον αγαπημένο μου. Ήμουν σίγουρη ήταν κάπου εκεί.
    Με συγκινησες....
    Σεβασμός σε κάτι τέτοιους ανθρώπους σαν εσένα.Μακάρι να υπήρχαν περισσότεροι!!!!
    Ειλικρινά μπράβο σου....είσαι απο τους λίγους ανθρώπους που μιλάνε για αγάπη και ξέρουνε τη σημασία της λέξης

Page 1 of 2 12 LastLast

Similar Threads

  1. θανατος
    By μαρια1999 in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 47
    Last Post: 29-12-2013, 00:53
  2. Θάνατος....
    By ΕΛΠΙΔΑ85 in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 16
    Last Post: 10-12-2012, 05:22
  3. ΘΑΝΑΤΟΣ
    By chaos_ in forum Απώλεια, Πένθος
    Replies: 8
    Last Post: 15-11-2011, 01:27
  4. ΘΑΝΑΤΟΣ
    By nala in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 15
    Last Post: 10-01-2007, 01:45
  5. Ο θάνατος
    By lady in forum Απώλεια, Πένθος
    Replies: 0
    Last Post: 18-02-2006, 10:39

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •