Προβλημα

[skropi]

Γεια σας. Μου είναι λιγο δυσκολο να ξεκινησω, δεν ξερω ακριβως από πού να αρχισω να πω την αληθεια. Καταρχην η πρωην μου συζυγος είναι Σερβιδα, γνωριστικαμε στη Σερβια οπου σπουδαζα, ζησαμε στην Ελλαδα για 5 χρονια και πριν 3 χρονια ανεβηκαμε Σερβια να ζησουμε (ηδη ειχαμε το παιδι μας). Ειχα παρει την αποφαση να ανεβουμε διοτι πιστευα ότι θα της εκανε καλο, μιας και από όταν γεννηθηκε το παιδι δεν σταματησε στιγμη να λεει ότι ηταν λαθος που το καναμε (με το ζορι την επεισα να κανουμε παιδι, θεωρουσε ότι θα είναι βαρος και ευθυνη). Τελικα τον Σεπτεμβρη φτασαμε στον χωρισμο.
Το θεμα είναι ότι με εχει επηρεασει πολύ αρνητικα αυτή η κατασταση, το ότι χωρισαμε όχι τοσο πολύ, κυριως γιατι ηταν κατι που ηταν αναμενομενο, όμως το παιδι μεχρι τωρα (4 χρονων είναι) το μεγαλωνα ουσιαστικα μονος μου, η συζυγος δεν συμετειχε ποτε, παρα μονο όταν δεν ειχε άλλη επιλογη εάν ειμουν στην δουλεια, πραγματικα εχω την εντυπωση πως νοιωθω ποιο πολύ μητερα του παρα πατερας (συμφωνα με τα «στερεοτυπα»). Πριν 2 βδομαδες κατεβηκα στην Ελλαδα, δεν μπορουσα να παραμεινω άλλο στην Σερβια, και πριν κατεβω συζητησα , με την πρωην μου και της ζητησα ευγενικα να μου δωσει το παιδι μιας και δεν το θελει. Η απαντηση που πηρα εν ολιγοις ηταν η εξης ‘’ Δεν το θελω το παιδι, αλλα δεν το δινω για να μην δωσω δικαιωματα στην γειτονια και να μην με πεταξουν από το σπιτι οι γονεις μου’’. Το ξερω ότι είναι απιστευτο, βεβαια ηξερα από πριν την απαντηση της μιας και το εχω συζητησει πολλες φορες μαζι της.
Η ουσια είναι ότι από όταν κετεβηκα Ελλαδα εχω χασει κάθε θεληση, κάθε ενδιαφερον. Δεν ειμαι τοσο αδυναμος, βρηκα δουλεια (99.999999% ξεκιναω την Τριτη), δηλαδη δεν εχω αφεθει στην τυχη μου, αλλα ετσι δεν εχω ξανανοιωσει, νοιωθω ότι εχω χασει το παιδι μου, 4 χρονια τον κανω μπανιο, τον ταιζω, τον νανουριζω, παιζω μαζι του, τον μαθαινω πραγματα, δεν ξερω τι άλλο να πω. Απλα, ότι κανω τωρα το κανω με πολύ μεγαλη δυσκολια, απλα γιατι ξερω ότι πρεπει, δεν ειμαι όμως ο εαυτος μου, αυτό το βλεπω. Γενικα παντα ειμουν ανθρωπος που του αρεσουν οι ουσιες, το αλκοολ κτλ κτλ, όμως όταν εδωσα τελος σε όλα αυτά (6 μηνες πριν παντρευτω), το εδωσα οριστικα, και ειμαι σιγουρος ότι εχω την δυναμη να αντεξω. Το προβλημα είναι ότι ειμαι σιγουρος ότι δεν βρω την δυναμη να συνεχισω να ζω ξανα, δεν βγαινω, με το ζορι επικοινωνω με φιλους/οικογενεια, εχω απομονωθει γιατι δεν νοιωθω ορεξη για τιποτα από τα πραγματα που με γεμιζαν καποτε. Θελω να μιλησω σε καποιον, αυτό το θελω, αλλα τους νοιωθω ολους μακρια μου. Ειμαι σιγουρος ότι δεν εχω καταθλιψη, δεν κανω περιεργες σκεψεις, αλλα δεν ξερω. Σας επρηξα λιγο και συγγνωμη, επρεπε σε καποιον να μιλησω, αν και δεν με βοηθησε ιδιαιτερα, τουλαχιστον το εκανα.

[Black jack]

Φιλε εγω θα σου ελεγα να εισαι κοντα στο παιδι σου.Τωρα πως δεν ξερω αλλα μιας και δεν περνας καλα χωρις αυτο και αφου η μητερα του δεν το θελει δεν μπορεις να το αφησεις ετσι.ΘΑ σου ελεγα να ρωτησεις κανενα δικιγορο αν και δεν νομιζω να γινετε νομικα να το παρεις αλλα και ετσι να ειναι μαζεψε μερικα χρηματα και γυρνα παλι πισω αν δεν θελει να ερθει εδω αυτη.Απο τη στιγμη που χωρισατε εσυ το παιδι καθε ποτε το εβλεπες;Σκεψου πανω απο ολα πως εσυ εφερες αυτο το παιδι στο κοσμο και δεν πρεπει να το αφησεις στην τυχη του.Εκει πως ειναι τα πραγματα οικονομικα;

[skropi]

Απο τη στιγμη που χωρισαμε το εβλεπα καθε μερα εννοειτε. Εκανα τεραστια προσπαθεια να μεινω εκει, ειναι μεγαλη ιστορια ομως και πραγματικα επειδη δυσκολα μπορει να πιστεψει καποιος το τι περασα, προτιμω να μην πω παραπανω, απλα ηταν αδυνατον να μεινω αλλο. Σκεφτομαι να μαζεψω χρηματα και να ανεβω παλι, αλλα δεν ειναι τοσο απλο, εκει δουλεια ειναι σχεδον αδυνατον να βρω, απο τον σεπτεμβριο εκανα υπερπροσπαθεια, τελος παντων. Μακαρι να τα καταφερω, αν και πραγματικα δεν βλεπω το πως. Η ουσια ειναι οτι εχω αφησει το παιδακι μου να το μεγαλωνει ο παππους και η γιαγια, ετσι γιατι η αλλη θελει να κραταει τα προσχηματα. Τελικα δεν μου κανει και πολυ καλο τωρα που τα γραφω, τα φερνω στο μυαλο μου και στενοχωριεμαι παλι. Ελπιζω μονο να κουραστει και να μου το δωσει το παιδι, αν και αυτο δυσκολα γιατι η ιδια δεν ασχοληται μαζι του ουτως η αλλως. Την Τριτη θα ρωτησω δικηγορο αλλα δεν τρεφω και πολλες ελπιδες.

[Jasmin]

Πιστεύω και στο παιδί σου θα λείπεις, δικαιούσαι φυσικά να το βλέπεις και να μένει κάποιες μέρες μαζί σου. Εσυ βασικά το μεγάλωσες και το αγαπάς πραγματικά.
Ρώτησε εναν δικηγόρο όπως είπε και ο Black jack, δεν είναι λόγος αυτός - ‘’ Δεν το θελω το παιδι, αλλα δεν το δινω για να μην δωσω δικαιωματα στην γειτονια και να μην με πεταξουν από το σπιτι οι γονεις μου’’. - , να μένει το παιδί εκεί και να μεγαλώνει χωρίς πραγματική αγάπη.

[Jasmin]

Πιστεύω και στο παιδί σου θα λείπεις, δικαιούσαι φυσικά να το βλέπεις και να μένει κάποιες μέρες μαζί σου. Εσυ βασικά το μεγάλωσες και το αγαπάς πραγματικά.
Ρώτησε εναν δικηγόρο όπως είπε και ο Black jack, δεν είναι λόγος αυτός - ‘’ Δεν το θελω το παιδι, αλλα δεν το δινω για να μην δωσω δικαιωματα στην γειτονια και να μην με πεταξουν από το σπιτι οι γονεις μου’’. - , να μένει το παιδί εκεί και να μεγαλώνει χωρίς πραγματική αγάπη.

[skropi]

Jasmin, μεχρι τωρα απο δικηγορους εχω αρνητικες απαντησεις, υπαρχει ακομα μια περιπτωση για την οποια θα ρωτησω απο Τριτη τωρα. Και ναι εχεις δικιο, ακριβως αυτο ειναι που δυσκολευομαι πολυ να αντεξω, βλεπω αλλους πατεραδες, οπως τον δικο μου πχ, που δεν τους πολυνοιαζει η επαφη τους με το παιδι μετα τον χωρισμο και σχεδον ζηλευω. Να ηταν οτιδηποτε αλλο θα ελεγα ενταξει, θεμα χρονου ειναι θα ξεπεραστει, αλλα στο θεμα παιδι δεν νομιζω. Θα ερχετε ο μικρος Ελλαδα, ενταξει, αλλα δεν ειναι αρκετο, αλλιως ειναι η καθημερινη επαφη και αλλιως το να ειμαστε μαζι χριστουγεννα/πασχα/καλοκαιρι. Ευχαριστω παντως για τις απαντησεις.

[skropi]

Τωρα εχει και τον υπολογιστη κλειστο ωστε να μην μπορω να τον δω εστω και λιγο στο skype. Εδω και 3 μερες το ιδιο πραγμα, μπαινει olnine οταν πλεον το παιδι κοιμαται (καθε μερα ειναι ονλαιν κατα τις 9, ηδη ο μικρος ειναι στο κρεββατι του δηλαδη). Δεν ξερω, πραγματικα δεν μπορω να καταλαβω γιατι θελουν να τιμωρουν ετσι το παιδι, καλα εμενα, ας με τιμωρουν οσο θελουν και ας ειναι και χωρις λογο, το παιδι τι φταιει δηλαδη; Εχω αρχισει και να αμφιβαλλω αν θα τον αφησουν να ερθει για Πασχα/καλοκαιρι πλεον.........

[Remedy]

Τωρα εχει και τον υπολογιστη κλειστο ωστε να μην μπορω να τον δω εστω και λιγο στο skype. Εδω και 3 μερες το ιδιο πραγμα, μπαινει olnine οταν πλεον το παιδι κοιμαται (καθε μερα ειναι ονλαιν κατα τις 9, ηδη ο μικρος ειναι στο κρεββατι του δηλαδη). Δεν ξερω, πραγματικα δεν μπορω να καταλαβω γιατι θελουν να τιμωρουν ετσι το παιδι, καλα εμενα, ας με τιμωρουν οσο θελουν και ας ειναι και χωρις λογο, το παιδι τι φταιει δηλαδη; Εχω αρχισει και να αμφιβαλλω αν θα τον αφησουν να ερθει για Πασχα/καλοκαιρι πλεον.........

απ οσα μας εχεις πει, δεν φαινεται να ειστε σκοτωμενοι με την γυναικα σου. οκ, με το κολλημα της να μην δωσει δικαιωματα στον κοσμο οτι 'εδωσε το παιδι", αλλα δεν μπορειτε να ρυθμισετε φιλικα τουλαχιστον τα θεματα των επισκεψεων και την καθημερινη επικοινωνια σου με το παιδι? κι αν δεν μπορει να γινει φιλικα, δεν μπορεις να το ρυθμισεις νομικα?

[skropi]

Remedy, σκοτωμενοι δεν ημαστε απο την αποψη οτι εγω καταφερα και διατηρησα την ψυχραιμια μου και δεν εφτασα στα ακρα, αλλα σκοτωμενοι ειμαστε. Οταν σου λεει ο αλλος οτι "Ε και τι εγινε; Και αλλα παιδια μεγαλωνουν χωρις πατερα", και το λεει αυτο οταν εσυ εχεις πει "Τωρα που θα φυγω απο τη χωρα να προσπαθησουμε να κανουμε το παιδι αν νιωσει την ελλειψη μου οσο τον δυνατον λιγοτερο, με το να ερχεται στην Ελλαδα, να επικοινωνουμε τακτικα κτλ", τοτε αυτο τι σημαινει; Οτι υπαρχει σωστη επικοινωνια;

Νομικα οτι και να εχει ρυθμιστει ειναι στον αερα, σε αλλο κρατος ειναι, την επιμελεια εχει, προβληματα "τυχαια" μπορει να δημιουργησει πανευκολα. Το τραγικο ειναι οτι ολοι φωναζουν πως οι πατερες δεν ενδιαφερονται για τα παιδια τους μετα το διαζυγιο(και ετσι ειναι συνηθως), και οταν βρεθει ενας που ενδιαφερεται, τοτε η αλλη πλευρα τυχαινει να ειναι οπως ειναι........................................ ..............

[Remedy]

εχεις δικιο σκροπι, ειναι πολυ αδικο που οι μητερες θεωρουνται εκ προοιμιου καλυτεροι γονεις. υπαρχουν μανες αδιαφορες και πατεραδες που λατρευουν τα παιδια τους και ασχολουνται ολη μερα.
εχεις δικιο επισης οτι και με νομικες ρυθμισεις, αν δεν υπαρχει διαθεση απ την αλλη πλευρα, δεν μπορεις να εισαι σιγουρος για τιποτε.
η γνωμη μου ειναι παρα τις αντιθεσεις σας, να κανεις οτι περναει απ το χερι σου για να συμφιλιωθειτε σαν γονεις.
για τις γιορτες και το καλοκαιρι, αν μεν βρεις επικοινωνια και στον στειλουν, εχει καλως. αν οχι, να εχεις ενα εναλλακτικο σεναριο να παρεις αδεια και να πας εσυ εκει να τον δεις.
καλη τυχη..

[skropi]

Ετσι ειναι remedy, για αυτο και προσπαθω κυριως με συννενοηση να το λυσω. Αν τον στειλει οπως εχουμε συμφωνησει (εχει αθετησει πολλες συμφωνιες, για αυτο και δεν ειμαι σιγουρος για τιποτα), τοτε δεν υπαρχει προβλημα (υπαρχει το προβλημα της επικοινωνιας δηλαδη). Αλλα αν δεν γινει αυτο τοτε δεν υπαρχουν λυσεις remedy, το να βλεπω το παιδι 20 μερες το χρονο ειναι οχι απλα ελαχιστο, ειναι μηδαμινο, εκει ειναι που δεν μπορω να συμβιβαστω με αυτη την ιδεα με τιποτα

Α, δεν ειναι το προβλημα η συμφιλιωση, το οτι δεν καταλαβαινει απλα βασικα πραγματα ειναι το προβλημα, κυριως γιατι δεν ενδιαφερεται.... Τι να πω, λυση δεν μπορει να δωσει κανεις, απλα να τα λεω καπου να ξεσπαω λιγο.

[Remedy]

Ετσι ειναι remedy, για αυτο και προσπαθω κυριως με συννενοηση να το λυσω. Αν τον στειλει οπως εχουμε συμφωνησει (εχει αθετησει πολλες συμφωνιες, για αυτο και δεν ειμαι σιγουρος για τιποτα), τοτε δεν υπαρχει προβλημα (υπαρχει το προβλημα της επικοινωνιας δηλαδη). Αλλα αν δεν γινει αυτο τοτε δεν υπαρχουν λυσεις remedy, το να βλεπω το παιδι 20 μερες το χρονο ειναι οχι απλα ελαχιστο, ειναι μηδαμινο, εκει ειναι που δεν μπορω να συμβιβαστω με αυτη την ιδεα με τιποτα

Α, δεν ειναι το προβλημα η συμφιλιωση, το οτι δεν καταλαβαινει απλα βασικα πραγματα ειναι το προβλημα, κυριως γιατι δεν ενδιαφερεται.... Τι να πω, λυση δεν μπορει να δωσει κανεις, απλα να τα λεω καπου να ξεσπαω λιγο.

ακου, αν δεν υπαρχει εμπαθεια απεναντι σου και ολα γινονται μονο απο αδιαφορια, παρτο πανω σου. εχε την απο κοντα (στο θεμα του παιδιου) και καντης την ζωη ευκολη. λυνε της τα προβληματα, μεχρι να αισθανθει οτι της κανεις χαρη που τον αναλαμβανεις.

[skropi]

Ναι αλλα δεν ξερω το πως να το κανω αυτο remedy. Οσο ημουν Σερβια ειχα το παιδι σχεδον καθε μερα στο σπιτι μου, και μια χαρα αυτη να κανει τη ζωη της. Τωρα που ειμαι 1100χλμ μακρια πως να της κανω την ζωη ευκολη και να την εχω απο κοντα; (και το ξερει οτι θα εχει την ησυχια της αν παρω το παιδι ηδη, απλα τα υπολοιπα δεν θα μπορεσει να αντμετωπισει, τον κοινωνικο περιγυρο)

[Remedy]

Ναι αλλα δεν ξερω το πως να το κανω αυτο remedy. Οσο ημουν Σερβια ειχα το παιδι σχεδον καθε μερα στο σπιτι μου, και μια χαρα αυτη να κανει τη ζωη της. Τωρα που ειμαι 1100χλμ μακρια πως να της κανω την ζωη ευκολη και να την εχω απο κοντα; (και το ξερει οτι θα εχει την ησυχια της αν παρω το παιδι ηδη, απλα τα υπολοιπα δεν θα μπορεσει να αντμετωπισει, τον κοινωνικο περιγυρο)

ο στοχος αυτη τη στιγμη, δεν ειναι να παρεις το παιδι μονιμα, αλλα να το παιρνεις συχνα και για οσο μεγαλυτερα διαστηματα, γινεται. εφοσον δεν το παρεις μονιμα, δεν θα εχει κανενα προβλημα με τον περιγυρο.επισκεψη στον πατερα του θα πηγαινει το παιδι, ειναι υποχρεωτικο σε ολα τα διαζυγια.γιατι δεν την καλεις να την φιλοξενησεις μπας και κανει κι εδω παρεες και θελει να σου κουβαλιεται, να κρατας εσυ το παιδι, να κανει οτι θελει?

[skropi]

A remedy, δεν καταλαβες. To πρωταρχικο ειναι το να ερχεται διακοπες το παιδι, το ξερω, απλα φοβαμαι οτι δεν θα το στελνει οπως εχουμε συμφωνησει (εδω χωρις να εχει γινει κατι δεν αφηνει το παιδι να μου μιλαει στο σκαιπ). Το να την φιλοξενησω εδω δεν γινεται γιατι δεν θα το δεχτει η ιδια, εγω πιστευω θα αντεχα να την εχω εδω, αλλα επειδη την ξερω καλα αποκλειεται να μπει σε διαδικασια να το κανει ολο αυτο.