Bοηθεια

[Κατέ]

Γεια σε ολους! Ειμαι η Κατερινα και ειμαι 21 χρονων..φοιτήτρια. Λοιπον, γενικως οταν ειμαι σε μια παρεα δυσκολευομαι τοσο να βρω θεμα να συζητησω... και μου εχει τυχει αρκετες φορες να μου πουν.."αντε ρε κατερινα,πες κατι και'συ"... με ενοχλει τοσο οταν μου λενε κατι τετοιο..με κανει να νιωθω αμηχανα..γιατι οσο και να πρσπαθω δυσκολευομαι τοσο να μιλαω σε μια συζητηση... ισως λιγο νροπη 'η πως δεν ξερω τι να πω... 'η ξεμενω απο θεματα και μετα μενω αμιλητη...και αμηχανη περιμενοντας επιτελους ποτε θα φυγω. Αυτο συνηθως μου συμβαινει με μεγαλη παρεα.... ετσι αρχισα να αποφευγω τις μεγαλες παρεες...
Μεγαλωσα με αυστηρους γονεις και υπο μεγαλη πιεση..ακομα και σημερα συμβαινει... ημουν το μεσαιο παιδι αρα κ το πιο αδικημενο... η μικρη ειναι μικρη... ο μεγαλος ξερει τα παντα...αρα εγω εφταιγα για τα παντα.Σημερα εχω σχεση... δεν την εγκρινουν οποτε ειναι στα κρυφα γιατι θεωρουν θα με αποσπασει αποτις σπουδες μου...το ΤΕΙ που περασα δεν με ενδιαφερει ενω η λατρεία μου ειναι το σχεδιο..μετα απο πολυ κλαμα αποφασισα να παω για τους γονεις μου..χαθηκα με τους παλιους μου φιλους...μονο με ενα-δυο ατομα εχουμε επαφη ακομα μεσω facebook. Στο νησι που περασα γνωρισα καινουργια ατομα οπως ηταν φυσιολογικο, στις αρχες εκανα αρκετες φιλιες.... οπως και με μια συγκεκριμενη κοπελα και την οποια θα ονομασω "Α" ..... ενω ολες μου οι παρεες αρχισαν να την αποφευγουν εγω ημουν ακομα εκει..διπλα της.οντως είχε αρκετα ανωριμο χαρακτηρα και προσπαθουσε με ψευτιες να προσεγγισει την προσοχη φιλων ετσι ωστε να μην μηνει εκτος,δεν ητανο εαυτος της.ειχα κανει αρκετες φιλες που με νοιαζονταν πραγματικα... εφτασα στο σημειο σιγα-σιγα να παρατησω της φιλες που εκανα για να ειμαι με την "Α" καθως ολοι σιγα σιγα την παρατουσαν αφου ειχαν καταλαβει τον χαρακτηρα της... ακομα και στις ψευτιες που μου ελεγε για διαφορα,ακομα και αν το ηξερα.. εκανα τα στραβα ματια... ειχαμε φτασει σε ενα σημειο εκεινη να εχει τσακωθει σχεδον με ολους απο το τει... ειμασταν κατι σχεδον σαν κολλητες.. περασεο 1 χρονος.. μπηκαν καινουργοι φοιτητες....εγω εμπλεξα με μια σχεση με εναν αντρα 9 χρονια μεγαλυτερο..δεν ειχα ξανακανει σοβαρο δεσμο στο παρελθον και διστυχως οταν εισα απειρος σε καποια θεματα τα βλεπεις ολα ροδινα.. μεχρι που τον καλεσα να μηνουμε και μαζι..! ολο αυτο κρατησε 1 μηνα... στις αρχες ολα ωραια αλλα οσο περνουσε ο καιρος τοσο καταλαβαινα ποσο λαθος ημουν... ειχα παρατησει τελεις τη σχολη για καποιο χρονικο διαστημα...διχως να σκευομαι τις συνεπειες..παρατησα σχολη και φιλους και αφιερωθηκα σε εκεινον...προσπαθησα να το διαλυσω καποια στιγμη αλλα ημουν και λιγο φοβισμενη.... εκνευριζοταν ευκολα και φοβομουν τηαν αντιδραση του...παραλληλα η φιλη μου η "Α" γνωριστηκε με τους πρωτοετεις εκανε παρεες....εγω σπιτι.παρατησα τα παντα... ηταν και μια φορα που τελικα βγηκα για καφε μαζι της και με αλλα παιδεια..εκει γνωρισα εναν καινουριο φιλο της... τον "Β" 1 χρονο μικροτερος μου...
τελικα εγινε κατι και χρειαστηκε να φυγει για Αθηνα ο τυπος που ειχα σχεση... ουτε ποτε μιλησαμε ουτε ποτε καταλαβε οτι ειχα καταλαβει τα παντα και με μηνυματα του που ειδα... τελιωσε ετσι το θεμα... με εκεινον να λεει οτι θα τα ξαναπουμε και εγω και καλα να συμφωνω.....
αρκετο καιρο μετα δεν ηταν λιγες οι φορες που με καλουσε η φιλη μου η "Α" για καφε ή σπιτι της...απο δω απο κει....καπου... με φιλους μας... παντα αρνιωμουν...απομακρυνθηκα τελειως...προτιμουσα να μενω μονη στο σπιτι με κλειστα τα φωτα στον υπολογιστη μου να ασχολουμε με αυτα που μ΄αρεσουν.... ωσπου μια μερα με ξαναπηρε τηλεφωνο να παω σπιτι της που ειχαν μαζευτει μεγαλη παρεα...στην αρχη αρνηθηκα...αλλα τελευταια στγμη το σκευτηκα..και το αποφασισα και εφυγα γρηγορα για το σπιτι της πριν αλλαξω γνωμη... ηταν μεγαλη παρεα......
τελικα ο "Β" ηταν πολυ ερωτευμενος μαζι μου...και η"Α" μας βοηθησε να γνωριστουμε καλυτερα...ξαναδοκιμασα να κανω σχεση...φαινοταν καλο παιδι... και οντως..ειχα δικιο...ειναι το καλυτερο αγορι που θα μπορουσα ποτε να συναντησω..... το αντιθετο ακριβως με τον πρωην...
Τελικα εκανε κατι η "Α" που με χαλασε παρα πολυ... και απομακρυνθηκα... ειχε μηνει μονη της και ετσι ειχα αποφασισει να ειμαι διπλα της οσο χαλια χαρακτηρα και να ειχε..δεν εδινα σημασια....μου κρατησε τοση κακια και δεν της ειχα κανει τιποτα.... αρχισε να λεει ψευτιες και σ'εναν φιλο απο το ΤΕΙ που με ηξερε....απογοητευτηκα τοσο.... μιλησαμε διαδικτυακα γιατι προσωπο με προσωπο δεν ξερω αν θα καταφερναμε τιποτα....ηταν παραξενη κατασταση...εκεινη με κατηγορουσε για διαφορα..αλλα ξεραμε και οι δυο ποιος εφταιγε...ακριβως ιδια κατασταση μου εχει συμβει και στο παρελθον.
Η σημερινη μου κατασταση...ενα ατομο απομακρυνσμενο απο ολους...εχει περασει ενας χρονος σχεσης μου με τον "Β" και ειμαστε μια χαρα... εχω καποιον να με νοιαζεται και να μ'αγαπα... περα απο αυτο..απομακρυνσμενη απο ολους...ενα ατομο τελειως μονο.. δεν βγαινω με κανεναν... το αγορι μου προσπαθησε πολλες φορες να με βοηθησει να ερθω πιο κοντα με την παρεα του.... πηγαινε καλα για λιγο...αλλα δεν κρατησε για πολυ... δεν θελω να βγαινω παρα μονο με τον "Β" εχω "γατζωθει" πανω του και το μισω ολο αυτο.... δεν θελω να του ειμαι βαρος...ομως καθε φορα που ειναι να βγει με την παρεα του..παντα με σκευτεται και μου προτεινει να παω και γω...παντα αρνουμαι....δεν ξερω γιατι...νιωθω τοσο μονη...τον ζηλευω τοσο που εχει τοσους φιλους και εγω δεν μπορω οσο και να προσπαθω.... δικη μου ειναι η επιλογη να μην εχω φιλους...γιατι ομως?δεν ξερω γιατι εγινα ετσι.... θελω να κανω παρεες....αλλα δεν μπορω...ισως κατι να φοβαμαι... και καθε φορα που βγαινει με την παρεα του κλεινομαι σπιτι μου.... μονο οταν μου προτεινει ο ιδιος μια βολτα...τα πεταω ολα κατευθειαν και βγαινουμε.... σας παρακαλω προτεινετε μου κατι....δεν θελω να ειμαι ετσι... καθε μερα...ενω εχω τοσους λογους να ειμαι χαρουμενη....νιωθω τεραστια μελαγχολια.... καποτε ημουν κεφατος ανθρωπος..τωρα καθε μερα νιωθω απαισια...πολλες φορες κλαιω χωρις λογο..θελω να αλλαξω αλλα δεν ξερω..μπορω?.....
Συγνωμη για το κουραστικο μεγαλο κειμενο...
Σας ευχαριστω!!! )

[Θεοφανία]

...συγνώμη.,.
εγραψες τόσα πολλά,. αλλά πουθενά τι έγινε με την πρώτη σχέση σου και τι έκανε η Α και στην πρώτη σχέση και στη δεύτερη.
Εκτός και αν δεν το πρόσεξα :Ρ

[kokkinoskoufitsa]

Εμένα βασικά μου διαφεύγει το γιατί κάποτε ήσουν κεφάτος άνθρωπος,και ξαφνικά έγινες το αντίθετο,δε θες να έχεις φίλους, να βγαίνεις, κλπ.
Μεσολάβησε κάτι? Και αν ναι,τι?

[ioannis2]

Εχεις το αγορι σου, τον "Β" και τη σχολή. Αυτα ειναι τα πολυ θετικα για καποιον που αντικειμενικα αντικριζει το θεμα σου. Λίγη καλή παρεα δεν θα τανε κι ασχημο.... Με τη σχολή, ελπίζω, να ξαναμπήκες στην κανονικη της ροη, επειδη καποια στιγμη λες πως την ειχες παρατησει. Αν την παρατησες τοτε ποιος ο λόγος που βρισκεσαι στο νησι? Εκτος κι αν ειναι σχολή η οποία επαγγελματικά δεν έχει κανενα μέλλον και το αντικειμενο γνωσης δεν σ αρεσει ο κοσμος να χαλάσει. Αν τοσο άσχημα ειναι τα πράγματα (εσυ θα μας το πεις) τοτε γιατι δεν ξαναδίνεις πανελλαδικες ή να ασχοληθεις στα σοβαρα με το σχέδιο που σ' αρεσει?
Δεν γαντζωνομαστε ποτέ σε έναν ανθρωπο όποιος κι αν ειναι αυτός κι όσο πολύ κι αν τον αγαπάμε.
Αρκει κάποιοι να μας απογοητευσουν για να απομονωθούμε από όλους, ιδιως αν γενικα στη ζωη μας δεν ειμαστε ο ιδιαιτερα εξωστρεφης χαρακτηρας. Την απογοητευση αυτη κανουμε το λαθος να την αφηνουμε να μας οδηγει στην απομονωση αντι να την μετατρεπουμε σε γνωση και εμπειρια στις διαπροσωπικες μας σχεσεις ώστε στη συνεχεια να βαλουμε καλύτερα ατομα στη ζωη μας σε σχεση με πριν.

[Κατέ]

...συγνώμη.,.
εγραψες τόσα πολλά,. αλλά πουθενά τι έγινε με την πρώτη σχέση σου και τι έκανε η Α και στην πρώτη σχέση και στη δεύτερη.
Εκτός και αν δεν το πρόσεξα :Ρ

συγνωμη που εγραψα τοσα πολλα...ηθελα να εχετε μια ολοκληρωμενη αποψη...
η πρωτη σχεση μου τελειωσε αποτομα .... ο τυπος μου ελεγε ψεμματα συνεχεια...και τελειωσε ετσι...εκεινος εφυγε για αθηνα και τελος... στην πρωτη μου σχεση δεν ειχα πολλες επαφες με την "Α" ηταν η περιοδος που ειχα διακοψει επαφες με σχολη και φιλους..... στη δευτερη σχεση μου με τη βοηθεια της καταφερα να ειμαι με τον "Β" αλλα συνεβη κατι..μια συμπεριφορα της απεναντι μου... που με χαλασε οποτε διεκοψα την φιλια μου μαζι της...αυτο... συγνωμη αν δεν το ανεφερα πριν..

[Κατέ]

Εμένα βασικά μου διαφεύγει το γιατί κάποτε ήσουν κεφάτος άνθρωπος,και ξαφνικά έγινες το αντίθετο,δε θες να έχεις φίλους, να βγαίνεις, κλπ.
Μεσολάβησε κάτι? Και αν ναι,τι?

θυμαμαι τον εαυτο μου στο παρελθον ομιλητικοτατο..γελαστο...να περναω καλα να γελαω καθε μερα... να ειμαι χαρουμενη... τωρα μιλαμε για περιοδο γυμνασιου λυκειου.. ξαφνικα εγινα ετσι...ισως η πιεση που δεχομαι απο τους γονεις μου τα τελευταια χρονια με εκανε ετσι...ή οι διαφορες καταστασεις που περασα....
θελω να εχω φιλους αλλα δεν μπορω.. ισως κατι να φοβαμαι..δεν ξερω.. :/ ...

[Κατέ]

Εχεις το αγορι σου, τον "Β" και τη σχολή. Αυτα ειναι τα πολυ θετικα για καποιον που αντικειμενικα αντικριζει το θεμα σου. Λίγη καλή παρεα δεν θα τανε κι ασχημο.... Με τη σχολή, ελπίζω, να ξαναμπήκες στην κανονικη της ροη, επειδη καποια στιγμη λες πως την ειχες παρατησει. Αν την παρατησες τοτε ποιος ο λόγος που βρισκεσαι στο νησι? Εκτος κι αν ειναι σχολή η οποία επαγγελματικά δεν έχει κανενα μέλλον και το αντικειμενο γνωσης δεν σ αρεσει ο κοσμος να χαλάσει. Αν τοσο άσχημα ειναι τα πράγματα (εσυ θα μας το πεις) τοτε γιατι δεν ξαναδίνεις πανελλαδικες ή να ασχοληθεις στα σοβαρα με το σχέδιο που σ' αρεσει?
Δεν γαντζωνομαστε ποτέ σε έναν ανθρωπο όποιος κι αν ειναι αυτός κι όσο πολύ κι αν τον αγαπάμε.
Αρκει κάποιοι να μας απογοητευσουν για να απομονωθούμε από όλους, ιδιως αν γενικα στη ζωη μας δεν ειμαστε ο ιδιαιτερα εξωστρεφης χαρακτηρας. Την απογοητευση αυτη κανουμε το λαθος να την αφηνουμε να μας οδηγει στην απομονωση αντι να την μετατρεπουμε σε γνωση και εμπειρια στις διαπροσωπικες μας σχεσεις ώστε στη συνεχεια να βαλουμε καλύτερα ατομα στη ζωη μας σε σχεση με πριν.

ναι με τη σχολη ξαναμπηκα στην κανονικη ροη...αν και θα προτιμουσα να κανω αυτο που αγαπω... εχω μιλησει με τους δικους μου καθως ειναι ιδιαιτερα δυσκολο ΤΕΙ...οποτε κανονισαμε να βαλω τα δυνατα μου για ακομα 1 εξαμηνο... και αν παμε καλα συνεχιζουμε... αλλιως θα δουμε.. η αληθεια ειναι οτι εμεινα αρκετα πισω με τα μαθηματα... αλλα ακομα μπορω με προσπαθεια νομιζω.
διστυχως με τον τροπο τους οι γονεις μου,μου κανουν ψυχολογικο πολεμο... πολλεσ φορες προσπαθησα να τους μιλησω...την μια "δεν θα βρεις δουλεια με το σχεδιο.... ειναι μονο για χομπι" την αλλη αρχιζε η μητερα μου τα κλαματα και με παρακαλουσε να μεινω στη σχολη που ειμαι... ο πατερας μου κατεβαζε τα μουτρα... και καθε μερα ηταν ετσι..ε δεν μπορω...νιωθω απαισια με ολη αυτη την κατασταση καθε μερα στο σπιτι...
σε μια τετοια περιπτωση τι μπορω να κανω? πρεπει να το ζησεις για να καταλαβεις πως ειναι ολο αυτο... :/

[kerasi]

Γεια σου κατε. Ισως αυτο που νιωθεις οφειλεται στην απογοητευση που εφαγες με την κολλητη σου.