Μισώ τον εαυτό μου που δε μπορώ να αγαπήσω (ΝΔΠ) - Page 2
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 2 of 4 FirstFirst 1234 LastLast
Results 16 to 30 of 57
  1. #16
    Member
    Join Date
    Jul 2012
    Location
    Valhalla
    Posts
    47
    Quote Originally Posted by mnimonio View Post
    Μας κολλησες βρε δεν το καταλαβες?Shame on you!!
    Σας; Μιλάμε για ακόμα μία Online κλίκα δηλαδή. Έχετε ανάγει το trolling σε επάγγελμα μερικοί. No hope. ;-)

  2. #17
    Banned
    Join Date
    May 2012
    Location
    Στο αγνωστο με βαρκα την ελπιδα
    Posts
    4,694
    Quote Originally Posted by Θεοφανία View Post
    ..εκξάκλι! γιου αρ ιν μαι μαιντ!

    (έρχεται η πράσινη σκούπα όπου να ναι :Ρ)
    Νot again!!Not again!!

    Aeon I'm innocent!! Don't πρασινησεις me παλι do you hear me??

  3. #18
    Banned
    Join Date
    May 2012
    Location
    Στο αγνωστο με βαρκα την ελπιδα
    Posts
    4,694
    Quote Originally Posted by Odette View Post
    Σας; Μιλάμε για ακόμα μία Online κλίκα δηλαδή. Έχετε ανάγει το trolling σε επάγγελμα μερικοί. No hope. ;-)
    Objection!!!!
    ειμαι independent troll..

  4. #19
    Member
    Join Date
    Sep 2009
    Location
    Βόρεια
    Posts
    36
    Quote Originally Posted by Odette View Post
    @world:
    Ειλικρινά, απλά δεν έχω λόγια για τον τρόπο που περιγράφεις τον τρόπο που λειτουργείς. Δεν έχω να σου πω κάτι σπουδαίο, απλά θαυμάζω τον απερίσπαστο τρόπο γραφής σου και την ικανότητα αντικειμενικής παρατήρησης του εαυτού σου. Είναι εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο η αυτοπαρατήρηση και απαιτεί ωριμότητα και ειλικρίνεια για να το κάνεις. Τα σέβη μου.
    Ευχαριστώ. Θέλει γενναιότητα να δεις ότι τόσα χρόνια ζεις λάθος... Σκέφτεσαι λάθος, ερωτεύεσαι λάθος, αγαπάς λάθος.

    Είμαι πολύ λίγο αισιόδοξος (αλλά είμαι) για τομείς της ζωής μου όπως ο επαγγελματικός και ο τομέας των φίλων, αν και κι εκεί έχω χειριστεί και χειραγωγήσει ανθρώπους για να τους έχω κοντά μου και να αντλώ επιβεβαίωση από το θαυμασμό ή ακόμα και τον έρωτα τους προς εμένα, τον οποίο δεν ανταποδίδω. Νομίζω ότι μπορώ σιγά σιγά να αντικαταστήσω να ναρκισσιστικά μοτίβα με πιο υγιή.

    Εκεί που τα πράγματα είναι τελείως σκούρα είναι το κομμάτι των σχέσεων. Στη σχέση με έναν άλλο άνθρωπο είσαι εντελώς γυμνός, όχι μόνο κυριολεκτικά αλλά και ψυχικά..

    Εκεί βγαίνουν όλα τα αδύναμα στοιχειά του χαρακτήρα κάποιου, τα απωθημένα, οι φοβίες, οι ανασφάλειες, οι εγωισμοί, η κτητικότητα κτλ.

    Πόσο δλδ σε ένα άτομο με τη δική μου προσωπικότητα που μου βγαίνει σχεδόν αυτόματα η ανάγκη να προκαλέσω θαυμασμό στον άλλο προς εμένα και εξάρτηση, επιρροή, χειραγώγηση, να παίξω με το μυαλό του, να τον κάνω μέχρι και υποχείριο μου.

    Και αντίθετα, όταν ο άλλος είναι ισότιμος με μένα εξ αρχής και δεν έχει τις προδιαγραφές για να γίνουν τα παραπάνω, τότε ή θα πω στον εαυτό μου "μπαα αυτος παραείναι ωραίος για να κοιτάξει εμένα" ή θα βρω άλλες προφάσεις να κάνω πίσω και να μην τον διεκδικήσω..

    Για πρώτη φορά στη ζωή μου αποφασίζω με τη βοήθεια και την υποστήριξη του θεραπευτή μου να διεκδικήσω κάποιον που δεν αποτελεί "ασφαλή ναρκισσιστική επιλογή" και να προσπαθήσω να δημιουργήσω κάτι υγιές και ισότιμο μαζί του, χωρίς την ασφάλεια που μου παρείχαν αυτά που έγραψα πριν 2 παραγράφους και είμαι χάλια... Νιώθω απίστευτη ανασφάλεια συνεχώς. Νιώθω τη γη να τρέμει κάτω απ' τα πόδια μου. Νιώθω συνεχώς την ανάγκη να τον ρωτάω πώς με βλέπει, αν του αρέσω, αν πέρασε καλά μαζί μου χθες...

    Κι επειδή η αντίδραση που παιρνω είναι κανονική και όχι η λατρεία στην οποία έχω συνηθίσει και έχω τόσο πολύ ανάγκη βιώνω συνεχώς αισθήματα ανεπάρκειας, φόβο εγκατάληψης, αγωνία για το αύριο και ζόρι τρομερό και δυσφορία απίστευτη που εξαρτάται τόσο το δικό μου well being από ένα ξενο άτομο που ξέρω μόλις λίγες μέρες.

    Τελικά αυτό ίσως είναι το απόλυτο crash test για μένα και το κατά πόσο θα μπορέσω ποτέ να νικήσω την διαταραχή μου.

    Δε μπορώ απλά να δώσω εντολή στα γαμ***α τα συναισθήματα να πάψουν να με τυρανάνε... Δε μπορώ ενώ ξέρω ότι είναι παράλογα να τα κάνω να φύγουν. Αυτό, σόρρυ για τα κατεβατά.

  5. #20
    Member
    Join Date
    Jul 2012
    Location
    Valhalla
    Posts
    47
    @World είσαι ένας υπέροχος χείμμαρος ειλικρίνειας. Πίστεψέ με, ίσως είσαι ο μοναδικός άνθρωπος που έχω συναντήσει online να έχει αυτήν την ικανότητα, να στέκεται απέναντι από τον εαυτό του και να τον παρατηρεί με τόση ακρίβεια και χωρίς ίχνος ενδοιασμού να παραδέχεται όλα αυτά τα συναισθήματα και τις διαδικασίες που άλλοι θα ένιωθαν ντροπή να το κάνουν.
    Ίσως δεν σου κάνω καλό που σου δείχνω τον θαυμασμό μου, μα θα μου ήταν αδύνατο να μην το κάνω από τη στιγμή που το νιώθω.
    Μακάρι να μπορούσαν όλοι να έχουν φτάσει σε αυτό το επίπεδο σχέσης με τον εαυτό τους: Της αντικειμενικής παρατήρησης χωρίς το αυτομαστίγωμα.

    Πες μου κάτι... Η ανάγκη σου για connection/closeness/openess, για ψυχική επαφή, για ανάπτυξη ουσιαστικού, ψυχικού δεσμού είναι υπαρκτή; Είναι θεμελιώδης; Είναι σκοπός; Έχει αξία για εσένα; Το επιδιώκεις ή το φοβάσαι; Μπορείς να νιώσεις τρωτός, ευάλωτος;

  6. #21
    Member
    Join Date
    Sep 2009
    Location
    Βόρεια
    Posts
    36
    Quote Originally Posted by Odette View Post
    @World είσαι ένας υπέροχος χείμμαρος ειλικρίνειας. Πίστεψέ με, ίσως είσαι ο μοναδικός άνθρωπος που έχω συναντήσει online να έχει αυτήν την ικανότητα, να στέκεται απέναντι από τον εαυτό του και να τον παρατηρεί με τόση ακρίβεια και χωρίς ίχνος ενδοιασμού να παραδέχεται όλα αυτά τα συναισθήματα και τις διαδικασίες που άλλοι θα ένιωθαν ντροπή να το κάνουν.
    Ίσως δεν σου κάνω καλό που σου δείχνω τον θαυμασμό μου, μα θα μου ήταν αδύνατο να μην το κάνω από τη στιγμή που το νιώθω.
    Μακάρι να μπορούσαν όλοι να έχουν φτάσει σε αυτό το επίπεδο σχέσης με τον εαυτό τους: Της αντικειμενικής παρατήρησης χωρίς το αυτομαστίγωμα.
    Όντως δε μου κάνει καλό μάλλον :P

    Πάντως ακόμα και μετά από πάνω από 4 χρόνια ψυχοθεραπείας παραμένουν ακόμα γκρίζες ζώνες και τυφλά σημεία. Μακάρι να είχα αποκρυπτογραφήσει 100% τον εαυτό μου.

    Quote Originally Posted by Odette View Post

    Πες μου κάτι... Η ανάγκη σου για connection/closeness/openess, για ψυχική επαφή, για ανάπτυξη ουσιαστικού, ψυχικού δεσμού είναι υπαρκτή; Είναι θεμελιώδης; Είναι σκοπός; Έχει αξία για εσένα; Το επιδιώκεις ή το φοβάσαι; Μπορείς να νιώσεις τρωτός, ευάλωτος;
    Πριν λίγο καιρό με απασχολούσε πάρα πολύ αυτό. Φοβόμουν ότι ποτέ στη ζωή μου δεν ενδιαφέρθηκα γνησίως για κάποιο άλλο άνθρωπο (φιλικά ή ερωτικά) κι ότι το μόνο που με ένοιαζε πάντα ήταν να βρω έναν καλό "καθρέφτη" για να κοιτάω την αντανάκλαση μου, μία αντανάκλαση παραμορφωτική φυσικά, μεγεθυντική και κολακευτικότατη σε σχέση με την αληθινή μου εικόνα (η οποία εξακολουθεί να μου είναι άγνωστη..)

    Όταν αποφάσισα να αντικαταστήσω τις ναρκισσιστικές σχέσεις με άλλους ανθρώπους με αληθινές άρχισα να ανησυχώ έντονα ότι άπαξ και καταφέρω να σταματήσω να θέλω σχέσεις επιβεβαίωσης θα σταματήσω να θέλω σχέσεις με ανθρώπους γενικότερα. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το εξηγήσω ώστε να γίνει πιο κατανοητό αυτό. Φοβόμουν ότι το σεξ αυτό καθαυτό και η φιλία στη γνησια της μορφή δε θα με ενδιέφεραν...
    EDIT: Πρέπει να ομολογήσω ότι πάρα πολλές φορές με έχω πιάσει να βαριέμαι αφόρητα να ακούω τα προβλήματα των άλλων ή να ακούω τα προσωπικά τους βάσανα και να μη νιώθω τίποτα (lack of empathy.. ).



    Μακάρι να μπορούσα να απαντήσω. Σίγουρα έχω πολύ δρόμο ακόμα και ίσως μάλιστα ποτέ δεν καταφέρω να αποβάλω τελείως αυτές τις παρορμήσεις από τις σχέσεις μου με τους άλλους. Ο ψυχολόγος το επιβεβαίωσε αυτό.

    Με άλλα λόγια αν γίνεις φίλος μου υπάρχει κίνδυνος ανά πάσα στιγμή να προσπαθήσω να πάρω επιβεβαίωση με κάποιο τρόπο ή πχ να αρχίσω να μιλάω για μένα και να μην ξέρω πότε να σταματήσω (το πιο κλασικό απ' όλα..). Στις ερωτικές σχέσεις ο κίνδυνος είναι πολλαπλάσιος φυσικά.

    Άρα μάλλον δε θα μπορέσω ποτέ να πω με βεβαιότητα πού οριοθετείται η νακισσιστική δίψα για επιβεβαίωση από άλλα άτομα και που ξεκινάει η ανάγκη για αληθινή σύνδεση και εγγύτητα και οικειότητα με άλλους ανθρώπους.

    Με στεναχωρεί σίγουρα αυτό. Θα έδινα τα πάντα για να ήμουν φυσιολογικός.. αλλά έχω συμβιβαστεί με την κατάσταση. Προσπαθώ να με αποδεχτώ όπως είμαι και επειδή με ρώτησες για σκοπό, σκοπός για μένα είναι να ζήσω όσο πιο φυσιολογικά γίνεται. Θέλω προς τα έξω τουλάχιστον να φέρομαι φυσιολογικά. Θέλω να έχω φίλους, και σχέση αν είμαι τυχερός και άξιος γι' αυτό και να προσπαθώ όσο μπορώ να είμαι ηθικός και δίκαιος απέναντι τους. Θέλω να μπορώ να έχω όνειρα και κίνητρα, να ανακαλύψω τις αληθινές μου κλίσεις και τα πραγματικά μου ενδιαφέροντα, να πάρω επιτέλους ρίσκα που τόσο με τρομάζουν γιατί απειλούν όλο το οικοδόμημα της ναρκισσιστικής ψεύτικης περσόνας μου.

    ΥΓ: Τρωτός ευαλωτος λογικά συνδέονται με την ανοχή στην κριτική και στην απόρριψη και κυρίως στη δική μου περίπτωση στην αίσθηση της αδικίας που εκεί τρελαίνομαι... Το δουλεύω.. Δε μπορώ να προσδιορίσω σε τι στάδιο βρίσκομαι όμως :/

  7. #22
    Member
    Join Date
    Jul 2012
    Location
    Valhalla
    Posts
    47
    @world

    Όμως… Αυτά που λες μού φαίνονται ως έναν μεγάλο βαθμό, πολύ φυσιολογικά.
    Δηλαδή, θεωρώ πως όλοι οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη της επιβεβαίωσης (ο βαθμός εξαρτάται από το βαθμό της ανασφάλειας, ποιός δεν είναι ανασφαλής; ).
    Την ανάγκη του ότι έχουν μια Α επιρροή σε ορισμένους ανθρώπους, δηλαδή ότι αυτά που λένε τα λαμβάνουν υπ' όψιν τους οι άλλοι.
    Επίσης δεν έχουμε πάντα την ψυχική διάθεση και την ενέργεια να αντέξουμε τους άλλους και τα όσα τους βασανίζουν. Ειδικά στην περίπτωση των introvert, η παρατεταμένη έκθεση σε επικοινωνία απαιτεί μεγάλα αποθέματα ενέργειας.
    Το αίσθημα της αδικίας το βρίσκω επίσης φυσιολογικό. Σε ποιόν αρέσει να αδικείται; Αν νιώθεις πως κάποιος σε εκμεταλλεύεται, αν νιώθεις ότι δεν υπάρχει αμοιβαιότητα στο δούναι και λαβείν, αν νιώθεις ότι δεν σε καταλαβαίνουν ή σε παρεξηγούν, κλπ.

    Μια σκέψη που με απασχολεί τελευταία πολύ όσον αφορά τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα, αλλά και τις διαταραχές γενικότερα, είναι κατά πόσο παίζει ρόλο το περιβάλλον.
    Ένα προσωπικό μου συμπέρασμα είναι ότι τα πάντα είναι αποτέλεσμα σύγκρισης.
    Αν βρίσκεσαι σε λάθος περιβάλλον με ανθρώπους που δρουν ως trigger για κάποιες ανασφάλειες/τραύματά σου είναι πολύ πιθανό να βγουν στην επιφάνεια ακατέργαστα συναισθήματα/συμπεριφορές/άμυνες.
    Θα μού έπαιρνε ώρες για να καταφέρω να αναλύσω αυτή μου τη σκέψη, ελπίζω να πιάνεις το νόημα.

    Ας πούμε, πρόσφατα είχα μια εμπειρία με ένα φίλο (μα με ρομαντικά συναισθήματα), όπου λόγω της κουλτούρας του, της εσωστρέφειάς του και πολύ πιθανότατα του αυτισμού του, στάθηκε αφορμή να βγάλω στην επιφάνεια ανασφάλειες που ποτέ πριν δεν είχα βγάλει σε αυτόν τον βαθμό γιατί ποτέ στη ζωή μου δεν είχα συναντήσει τόσο απαθή άνθρωπο και οποίος να υποστηρίζει ότι είναι ερωτευμένος μαζί μου και ότι με αγαπάει.

    Αυτό που θέλω να πω είναι μήπως τελικά εσύ είσαι που αδικείς τον εαυτό σου, προσπαθόντας να προσεγγίσεις την ιδιεταιρότητά σου, επειδή το περιβάλλον σου δεν είναι το κατάλληλο για εσένα. Δεν ξέρω…
    Δεν είναι ο σκοπός μου να ανατρέψω την εικόνα που έχεις σχηματίσει για τον εαυτό σου. Είναι πράγματι υπέροχο που μπορείς και παρατηρείς τις συμπεριφορές σου. :-)

    Δεν είμαι ψυχολόγος, βέβαια. Απλά παρατηρώ προκειμένου να κατανοήσω. :-)

  8. #23
    Member
    Join Date
    Sep 2009
    Location
    Βόρεια
    Posts
    36
    Ο βαθμός και η έκταση κυρίως καθιστούν ναρκισσιστικά αυτά που έγραψα.

    Πχ, φαντάσου ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω σου να νιώθεις ΕΣΥ ΕΙΔΙΚΑ αδικημένος και μάλιστα σε έντονο βαθμό, τόσο έντονο που δε μπορείς να λειτουργήσεις πλέον στην καθημερινότητα σου..

    Καταβάλω τεράστια προσπάθεια να με αγαπήσω για αυτό που πραγματικά είμαι, αλλά πρώτα πρέπει να αποκτήσω μια κάπως αντικειμενική και σταθερή εικόνα του εαυτού μου..

  9. #24
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Location
    Planet Love
    Posts
    23,537
    αν οι διαγνωσεις ηταν ειδικων κι οχι δικες σου απο ψαξιματα στο διαδικτυο, δεν εχω να πω κατι επι των διαγνωσεων..

    ηταν δεν ηταν ομως, θα σου πω μια αισθηση που εχω εγω η μη ειδικη απο οσα μας εχεις πει μεχρι τωρα.
    εχω λοιπον την αισθηση οτι οι διαγνωσεις αυτες σου κανουν κακο, εχεις μπει σε ενα τριπακι και με τις διαγνωσεις και (κυριως) με το τσαλαβουτημα που κανεις σε πληροφοριες περι διαταραχων, το οποιο κατα τη γνωμη μου σου κανει κακο, σε κραταει πισω. καθεσαι και ερμηνευεις το οτιδηποτε με το bagkground :p αυτων των πληροφοριων κι εχουν γινει δεκανικι για σενα.
    εχω την αισθηση οτι δεν βλεπεις συμπεριφορες σου πλεον ,αλλα διαταραχες...
    οτι εχει γινει το δεκανικι σου για να ερμηνευεις απλα την ζωη σου που περναει απο μπροστα σου, αλλα και για να δικαιολογεις... και εχεις ακινητοποιηθει πληρως στο να βελτιωσεις καποια πραγματα σε σενα γιατι εχεις πεισθει οτι ΟΛΕΣ οι δυσλειτουργιες σου οφειλονται σε διαταραχες κι ειναι ματαιο να προσπαθησεις.

    δεν θυμαμαι αν ανεφερες κατι περι ψυχοθεραπειας, ισως θα σου εκανε καλο μια γνωσιακη- συμπεριφορικη προσεγγιση στο να ξεχωρισεις αυτα τα πραγματα μεταξυ τους, δηλαδη την (οποια) διαγνωση απο την ελευθερη βουληση και να ψαξεις τα περιθωρια βελτιωσης της συμπεριφορας σου. ειτε υπαρχει διαταραχη ειτε οχι, ΠΑΝΤΑ υπαρχει ενα περιθωριο βελτιωσης

  10. #25
    Member
    Join Date
    Sep 2009
    Location
    Βόρεια
    Posts
    36
    Τα έχω συζητήσει όλα αυτά με τον ψυχολόγο μου, έχουμε μιλήσει μαζί για τον κίνδυνο να ερμηνεύω οποιαδήποτε συμπεριφορά μου με βάση την παθολογία μου και μαζί με ξερά να καίγονται και τα χλωρά. Και ναι, η υπερβολική μου κινητοποίηση για να γίνω καλύτερα και να ξεπεράσω τη διαταραχή προσωπικότητας με κάνει να διαβάζω μανιωδώς οτιδήποτε χρήσιμο - αξιόλογο βρω στο ίντερνετ. Είμαι control freak άλλωστε γενικότερα. Είναι σχεδόν καταναγκαστικό, αλλά δε βλάπτει πολύ...

    Επίσης με απασχόλησε έντονα το θέμα που κι εσύ αγγίξες, δηλαδή να υπεραναλύω οτιδήποτε πω, κάνω ή νιώσω προκειμένου να βεβαιωθώ ότι δεν είναι ναρκισσιστικό. Ένιωθα ότι κοντεύω να τρελαθώ τελείως σε κάποια φάση!!! Ωστόσο, συμφωνήσαμε με τον ψυχολόγο μου ότι αυτό είναι αναγκαίο να γίνεται, Προς το Παρόν τουλάχιστον, επειδή αν δε γίνεται, η ζωή έδειξε ότι μου είναι πολύ εύκολο και αυτόματο να επαναλαμβάνω τα ίδια μοτίβα συμπεριφοράς ξανά και ξανά και μετά να τα συζητάω μαζί του για να ανακαλύψω τα ναρκισσιστικά στοιχειά ή έστω να τα καταλαβαίνω από μόνος μου, αλλά με καθυστέρηση, αφου το κακό έχει γίνει. Κάτι τέτοιο δεν το θέλω πια, είμαι στο στάδιο που προσπαθώ να παρεμβαίνω σε πραγματικό χρόνο και να αντικαταστήσω την διαταραχή με μια υγιή συμπεριφορά.

    Κάτι τελευταίο. Από μικρός με μεγάλωσαν οι δικοί μου ως ξεχωριστό και ταλαντούχο παιδί που θα είχε επιτυχίες πάντα και χαρές. Με κατέστρεψε αυτό. Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει τίποτα πιο απειλητικό και φρικτό για μένα από το να παραδεχτώ ότι είμαι συνηθισμένος και σε κάποιους τομείς μέτριος, όπως πχ ο εμφανισιακός. Αλλά το να κατεδαφίσεις το false self σημαίνει να είσαι ένας ακόμα απ' τους πολλούς εκεί έξω. Γι' αυτό τα άτομα με ΝΔΠ είναι τόσο δύσκολο να βελτιωθούν / προοδεύσουν. Οπότε σε αυτά τα πλαίσια νομίζεις ότι με καλύπτει αυτό το περιθώριο βελτίωσης που λες ότι υπάρχει; Εγώ θέλω να γίνω τελείως και απολύτως φυσιολογικός. Δε μπορώ να ανεχτώ ότι μέχρι να πεθάνω θα έχω ναρκισσιστικές τάσεις. Μου είναι απίστευτα δύσκολο να δεχτώ ότι είμαι κάτι λιγότερο από άνθρωπος....

  11. #26
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2010
    Posts
    1,663
    Quote Originally Posted by world View Post
    Κάτι τελευταίο. Από μικρός με μεγάλωσαν οι δικοί μου ως ξεχωριστό και ταλαντούχο παιδί που θα είχε επιτυχίες πάντα και χαρές. Με κατέστρεψε αυτό. Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει τίποτα πιο απειλητικό και φρικτό για μένα από το να παραδεχτώ ότι είμαι συνηθισμένος και σε κάποιους τομείς μέτριος, όπως πχ ο εμφανισιακός. Αλλά το να κατεδαφίσεις το false self σημαίνει να είσαι ένας ακόμα απ' τους πολλούς εκεί έξω. Γι' αυτό τα άτομα με ΝΔΠ είναι τόσο δύσκολο να βελτιωθούν / προοδεύσουν. Οπότε σε αυτά τα πλαίσια νομίζεις ότι με καλύπτει αυτό το περιθώριο βελτίωσης που λες ότι υπάρχει; Εγώ θέλω να γίνω τελείως και απολύτως φυσιολογικός. Δε μπορώ να ανεχτώ ότι μέχρι να πεθάνω θα έχω ναρκισσιστικές τάσεις. Μου είναι απίστευτα δύσκολο να δεχτώ ότι είμαι κάτι λιγότερο από άνθρωπος....
    Ναρκισσιστικές τάσεις έχουν όλοι οι άνθρωποι. Όταν μας απορρίπτουν -για παράδειγμα- πονάμε γιατί πρώτα απ' όλα πλήττεται ο ναρκισσισμός μας. Η διαφορά είναι ότι κάποιοι αυτοκτονούν και κάποιοι το ξεπερνάνε. Η κάθε απόπειρα για πλήρη απαλλαγή από τις ναρκισσιστικές τάσεις είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.

    Επίσης, ο τρόπος που περιγράφεις ότι σε μεγάλωσαν οι γονείς σου πως συνδυάζεται με την απουσία ενσυναίσθησης και συμπόνοιας? Σύμφωνα με την Alice Miller η απουσία της ικανότητας αυτής έχει άμεση σχέση με το κατά πόσο αναγκαστήκαμε να ξεχάσουμε τον δικό μας πόνο (απώθηση) στην παιδική μας ηλικία. Γι αυτό και είναι σημαντικό να θυμηθούμε την προσωπική μας αλήθεια και να καταφέρουμε να νοιώσουμε συμπόνοια πρώτα για το παιδί αυτό που κάποτε ήμασταν.

    Υ.Γ. Το ότι είσαι “ανίκανος” όπως λες να νοιώσεις συμπόνοια είναι η μισή αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι περιόρισες την ικανότητα αυτή όσον αφορά τους ανθρώπους αλλά όχι όσον αφορά τα ζώα. Και αυτό έχει τεράστια σημασία διότι είναι σαφές ότι δεν πρόκειται για κάποια μορφή συναισθηματικής “αναπηρίας” αλλά για μια στρατηγική που ανέπτυξες για να προστατευτείς από κάτι. Από τι?

  12. #27
    Member
    Join Date
    Sep 2009
    Location
    Βόρεια
    Posts
    36
    Σχετικά με τη 2η παράγραφο, δε μπορώ να περιγράψω από δω αρκετά ικανοποιητικά. Το πιο απλό που μπορώ να πω παντως είναι ότι δε με εκπαίδευσαν να νοιάζομαι γι' αυτούς, στα μάτια μου ήταν υπεράνθρωποι, δεν είχαν συναισθήματα, δεν είχαν κούραση, δεν είχαν πόνο ούτε ανάγκες. Μόνο εγώ είχα ανάγκες! Έτσι δεν έμαθα να νοιάζομαι και για τους ανθρώπους που έρχονταν στη ζωή μου. Επίσης, γι' αυτούς το να δείξουν συναισθήματα ήταν αδυναμία, ήταν κάτι κακό κι αυτό μου το πέρασαν κι εμένα. Από την άλλη η μητέρα μου σίγουρα έχει πρόβλημα στο να δείξει empathy προς οποιονδήποτε και οτιδήποτε.. Όποτε ανέτρεχα σ' αυτή για να με παρηγορήσει αντί συναισθήματος μου έλεγε τι να κάνω για να το αντιμετωπίσω πρακτικά, δλδ με καθοδηγούσε (χειραγωγούσε) και με έπλαθε όπως ήθελε αυτή. Τρυφερότητα πήρα κάποιες φορές μόνο για να είναι ακόμα πιο αποτελεσματική μετά στο να με καθοδηγήσει να κάνω αυτό που θεωρούσε σωστό αυτή.

    ΥΓ: Ε καλά, κάπου διάβασα ότι οι σίριαλ κίλερς νιώθουν έμπαθυ για ζώα. Δε με παρηγορεί ιδιαίτερα αυτό :P

  13. #28
    Member
    Join Date
    Jul 2012
    Location
    Valhalla
    Posts
    47
    @World, λατρεύω κάθε λέξη που λες. Με βοηθάς πολύ να σχηματήσω εικόνα.

    Πες μου 2 πράγματα:
    1. Έχεις ποτέ ελέγξει μήπως είσαι Aspie;
    Ενδεικτικά, ένα test που πέτυχα πρόσφατα: http://www.wired.com/wired/archive/9.12/aqtest.html

    2. Έχεις empathy για το σύνολο της ανθρωπότητας, εκτός από τα ζώα;

  14. #29
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2010
    Posts
    1,663
    Quote Originally Posted by world View Post
    Σχετικά με τη 2η παράγραφο, δε μπορώ να περιγράψω από δω αρκετά ικανοποιητικά. Το πιο απλό που μπορώ να πω παντως είναι ότι δε με εκπαίδευσαν να νοιάζομαι γι' αυτούς, στα μάτια μου ήταν υπεράνθρωποι, δεν είχαν συναισθήματα, δεν είχαν κούραση, δεν είχαν πόνο ούτε ανάγκες. Μόνο εγώ είχα ανάγκες! Έτσι δεν έμαθα να νοιάζομαι και για τους ανθρώπους που έρχονταν στη ζωή μου. Επίσης, γι' αυτούς το να δείξουν συναισθήματα ήταν αδυναμία, ήταν κάτι κακό κι αυτό μου το πέρασαν κι εμένα. Από την άλλη η μητέρα μου σίγουρα έχει πρόβλημα στο να δείξει empathy προς οποιονδήποτε και οτιδήποτε.. Όποτε ανέτρεχα σ' αυτή για να με παρηγορήσει αντί συναισθήματος μου έλεγε τι να κάνω για να το αντιμετωπίσω πρακτικά, δλδ με καθοδηγούσε (χειραγωγούσε) και με έπλαθε όπως ήθελε αυτή. Τρυφερότητα πήρα κάποιες φορές μόνο για να είναι ακόμα πιο αποτελεσματική μετά στο να με καθοδηγήσει να κάνω αυτό που θεωρούσε σωστό αυτή.

    ΥΓ: Ε καλά, κάπου διάβασα ότι οι σίριαλ κίλερς νιώθουν έμπαθυ για ζώα. Δε με παρηγορεί ιδιαίτερα αυτό :P

    Ίσως στα μάτια του μικρού παιδιού να φαινόταν ότι δεν έχουν ανάγκες αλλά η αλήθεια κατά την άποψή μου είναι ότι η μητέρα σου είχε, και μάλιστα πολλές ακάλυπτες συναισθηματικές ανάγκες τις οποίες εκτόνωνε μέσα από εσένα με αποτέλεσμα να μείνουν ακάλυπτες οι δικές σου ανάγκες. Οι ρόλοι σας ήταν αντεστραμμένοι.

    Αλήθεια τι νοιώθεις τώρα για την μητέρα σου? Πιστεύεις ότι αγαπήθηκες από αυτήν?

  15. #30
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2010
    Posts
    1,663
    και ακόμα μία ερώτηση: Εκτός από την συναισθηματική κακοποίηση που βίωσες υπήρξε και σωματική?

Page 2 of 4 FirstFirst 1234 LastLast

Similar Threads

  1. ΜΙΣΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ
    By stefanos14587 in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 13
    Last Post: 03-11-2018, 22:00
  2. ΜΙΣΩ ΤΟ ΜΕΤΡΟ
    By stefanos_la_del_barrio in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 3
    Last Post: 19-05-2011, 14:32
  3. Ανικανη να κανω σχεση ή απλα να αγαπησω.
    By cocomero in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 85
    Last Post: 17-02-2011, 20:23
  4. ΤΟΥΣ ΜΙΣΩ
    By elenh in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 13
    Last Post: 27-09-2010, 01:25
  5. Μισώ τις γιορτές...
    By i-love-me in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 56
    Last Post: 09-04-2007, 14:37

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •