Άγχος στο στρατό.

[ταλαίπωρος]

Καλησπέρα σας

Δυστυχώς απο τις 10 Μαρτίου έχω μπει στρατό. Πριν μπω, ήταν κάτι που ήθελα να κάνω. Μου άρεσε που θα ασχοληθώ με όπλα, ασκήσεις και άλλα αντίστοιχα. Όταν όμως μπήκα, όχι μόνο τα απομυθοποιησα όλα αυτά, γιατί το μόνο που κάνουμε είναι να είμαστε "νοικοκυρες σε απόγνωση", (κοινως αγγαρειες και υπηρεσιες) δηλαδή πράγματα που δεν έχουν σχέση με το ατρατό, αλλά επίσης βλέπω οτι δε μπορώ να προσαρμοστώ εύκολα στη ζωη αυτή και με αγχώνει πολύ ο τρόπος ζωής.

Το γεγονός οτι πρέπει να ξυπνάω στις 5, να είναι όλα "προβλεπόμενα" και να είμαι σε εγρήγορση, να είμαι στην ώρα μου στις αναφορές λόχου, να ξέρω πως πρέπει να χαιρετώ σωστά και ποιον, να με κρίνουν απο το πόσο καλά έχω φτιαξει το κρεβατι μου και να φοράω συνεχώς τα ίδια ρούχα και αρβυλες, μου εχουν σπασει τελειως το ηθικο, την καθε διαθεση και ορεξη για τη ζωη και τα βλέπω όλα πολύ μελαγχολικά.

Συναισθηματικά έχω "λυγίσει" τόσο πολύ που νιωθω σαν να είμαι φυλακισμένος. Νόμιζα οτι είμαι απο τη φύση μου αισιόδοξο άτομο, αλλά απο τότε που μπήκα στο κέντρο νεοσυλλεκτων αδυνατώ να σκεφτώ θετικά, να κάνω έστω και την ελάχιστη αισιόδοξη σκέψη. Έχω γίνει συναισθηματικά αδύναμος, συντηρητικός, νιώθω πολυ καταπιεσμένος και με πιάνει κατάθλιψη εύκολα. Είναι κάτι που δεν το έχω ξαναπάθει στη ζωή μου-τουλάχιστον απο την ενηλικίωση και μετά- και αδυνατώ να το διαχειριστώ. Ίσως να υπερβαλλω λίγο, αλλά αυτό που ξερω ειναι οτι απο τοτε που μπηκα στρατο ειμαι δυστυχισμένος. Δε το θελω αυτο το καλουπι που προσπαθουν να με βάλουν. Θελω πισω την ελευθερία μου.

Είναι πολύ νωρίς ακόμα και σκέπτεσαι την πολιτική σου ζωή πριν ! Φυσικά αν σκεφτείς που ήσουν και που είσαι σου έρχεται να κλάψεις.
Αρκετοί έκλεγαν όταν είχα παρουσιαστεί εγώ.
Μην το σκέπτεσαι.Απλά μέτρα μέρες !
Κάθε μέρα που περνάει είσαι πιο κοντά στο στόχο σου που είναι να πάρεις το απολυτήριο και να φύγεις.
Μη σκέπτεσαι ούτε τι γίνεται έξω ούτε τι έκανες πριν ούτε τι θα κάνεις μετά.Μετρά το τώρα.
Προστάτευσε τον εαυτό σου.Μάθε ό,τι σου λένε διότι μπορεί να τα χρειαστείς.Κάνε και κανένα φίλο εντός στρατού.Υπάρχουν πολλοί που νοιώθουν σαν εσένα.Ξέχνα τους έξω για λίγο.
Από ότι γράφεις παραπάνω καταλαβαίνω ότι είσαι φυσιολογικότατος ! Η αντίδραση αυτή είναι η αντίδραση του 99% του κόσμου.
Σκέψου την ημέρα που θα περνάς την πύλη με το χαρτί στο χέρι.Τότε θα ενδιαφερθείς για τον έξω κόσμο.Για τα ενδιαφέροντα σου και για τη ζωή.
Μέχρι τότε θα ξυπνάς , θα κοιμάσαι και θα ξαναξυπνάς με τη ιδέα κάθε μέρα να κάνεις αυτό που σου έχει ανατεθεί.
Μην σκέπτεσαι πολύ το άγχος σου ! Άσε τους κακούς λογισμούς να περνούν και να φεύγουν.


ΥΓ : Αυτό που μάλλον σε έχει σοκάρει είναι ότι ο στρατός είναι ένα παιχνίδι ρόλων που δεν έχεις ξαναδεί έξω.Απλά παίξε το ρόλο σου.Είναι τρομερό ! Το καταλαβαίνω..Είναι κάτι πρωτόγνωρο.

ΥΓ2: Α και κάτι άλλο.Στη μονάδα ίσως είναι χειρότερα τα πράγματα να είσαι προετοιμασμένος.Ότι και να γίνει όμως αφού περάσεις τη μέση της θητείας κάθε μέρα μετράει για δύο.Ένα καλοκαίρι είναι.Τα επόμενα Χριστούγεννα όλα θα είναι παρελθόν.Ίσως εξελιχθούν τα πράγματα πιο εύκολα από ότι φαντάζεσαι.Είναι και θέμα τύχης.
Καλή τύχη φίλε.Ο Θεός μαζί σου.Μην κοιτάς πίσω ! Πάντα μπροστά.