ψυχικη νοσος - σκεψεις

[Macgyver]

Αλήθεια Αγγελε,εσύ έχεις αποδεκτεί την ζωή έτσι όπως σου τα έχει φέρει;[/QUOTE]



Ντιανα ,θα σου απαντησω με μια ιστοριουλα . Μαρεσουν . Ενας χωρικος , οργωνε το χωραφι του με ενα μουλαρι . Το μουλαρι αρρωσταινει κ ψοφαει . Πω πω καταστροφη που μας βρηκε , πως θα οργωνω τωρα , χαμος . Ο γυιος του , περιφερομενος στην υπαιθρο , πεφετει πανω σενα κοπαδι αγριων αλογων , κ καταφερνει κ πιανει ενα , το εξημερωνει , κ πλεον ο χωρικος οργωνει το χωραφι του πολυ πιο αποτελεσματικα . Χαρες κ πανηγυρια . Ελα ομως που ο γυιος του αρχιζει κ το καβαλαει , κ πεφτει απ το αλογο , κ σπαει το ποδι του . Παλι θρηνος , δεν μπορει να βοηθησει τον πατερα του , συν το οτι δυσκολευται να αναρρωσει . Σε μερικες μερες , κηρυσσεται πολεμος , αλλα οταν ειναι η ωρα να επιστρατευσουν τον γυιο , λογω του ποδιου του , δεν τον παιρνουν . Η ιστορια μπορει να συνεχιζει εσαει κατ αυτον τον τροπο , αλλα το ποιντ , το επιασες .
Αυτο που σημερα φανταζει καλο , μπορει ναποδειχτει στο μελλον κακο , κ το αντιστροφο .
Θελω να πω , οτι δεν εχει νοημα να βαρυγκομω που η ζωη , σε καποια φαση , με ' στριμωξε ' . Κανεις δεν κερδισε κατι παραπονουμενος . Προσπαθω φυσικα να την επαναφερω , αλλα οταν δω οτι αυτο δεν γινεται επι του παροντος , παραμενω αισιοδοξος , με την ακλονητη πεποιθηση οτι τα καλυτερα επονται .
Πιστευω οτι τιποτα δεν ειναι τυχαιο σαυτη την ζωη και η σταση που τηρω , καποια στιγμη θα με επιβραβευσει .
Δικαιολογιες για να μην καταβαλλω την μεγιστη δυνατη προσπαθεια ? σε παραπεμπω στο thread που ανοιξα τις προαλλες ' πως ξερετε οτι καταβαλλετε την μεγιστη δυνατη προσπαθεια ' στην ενοτητα ΓΕΝΙΚΑ .

[Macgyver]

[QUOTE=Diana1982;476350]Σ



Συμφωνώ ακόμα περισσότερο...θυμάμαι πριν λίγες μέρες έδιναι συμβουλή σ'έναν φίλο ότι "αλήθεια εσύ τι κάνεις για να ξεφύγεις από την κατάθλιψή σου;
Ποιά είναι τα κίνητρα σου;
Εχεις βρει ανθρώπους να στηριχθείς;
Εγώ τους βρήκα,του λέω....ψάξε βρες τους και εσύ-αν ο άνθρωπος δεν βρει τις ισορροπίες των σχέσεων του με άλλους ανθρώπους και με κίνητρα,δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγει από καμία ασθένεια.


[/B]
Εκείνος θεώρησε ότι του έκανε επίθεση,αλλά εγώ του έδινα συμβουλή για να σηκωθεί στα πόδια του!



Εδω Ντιανα , εχω να πω ,οτι υπαρχουν δυο ειδων ανθρωποι που χρηζουν συμβουλων , αυτοι που τις ζητουν , κ οταν ειναι ζητημα ζωης κ θανατου . Προσωπικα απεχθανομαι τους ' αυτοκλητους σωτηρες ' .
Πολλοι ανθρωποι , συνειδητα η ασυνειδητα , πιστευουν οτι , κατα καποιο τροπο , ειναι δουλεια τους να δειξουν στους αλλους πως οι θεσεις , οι δηλωσεις κ οι αποψεις τους ειναι λανθασμενες κ πως οταν το κανουν αυτο , το προσωπο που διορθωνουν προκειται να το εκτιμησει η τουλαχιστον να μαθει κατι . ΛΑΘΟΣ.
Σκεψου το λιγο , υπαρχει καποιος που γνωριζεις κ σε εχει ευχαριστησει οταν αποδεικνυεις το δικιο σου σε βαρος του ? Η αληθεια ειναι οτι ΟΛΟΙ σιχαινομασρε να μας διοτθωνουν . ο λοι θελουμε οι αποψεις μας να γινονται σεβασρες κ κατανοητες απο τους αλλους . Μια απο τις μεγαλυτερες επιθυμιες της ανθρωπινης ψυχης , ειναι να την ακουν προσεκτικα κ να την καταλαβαινουν . Και οσοι εχουν μαθει να ακουν , ειναι οι πιο αγαπητοι κ αυτοι που σεβομαστε περισσοτερο . Εκεινους που εχουν την συνηθεια να διορθωνουν τους αλλους , συχνα τους απορριπτουμε κ τους αποφευγουμε .

[Diana1982]

Θα συμφωνήσω απόλυτα Μακ με την παραβολή σου,εξάλλου μόνο εμείς οι ίδιοι είμαστε ικανοί να κρίνουμε για τον εαυτό μας τι είναι σωστό και τι λάθος....και με αυτόν τον τρόπο δεν ζαλίζουμε και τους άλλους με τα προβλήματά μας.!

Καθε καλό σου εύχομαι στην ζωή σου και καλό δρόμο.!

[ioannis2]

[QUOTE=Macgyver;476436]

Σ

....... Μια απο τις μεγαλυτερες επιθυμιες της ανθρωπινης ψυχης , ειναι να την ακουν προσεκτικα κ να την καταλαβαινουν . Και οσοι εχουν μαθει να ακουν , ειναι οι πιο αγαπητοι κ αυτοι που σεβομαστε περισσοτερο . Εκεινους που εχουν την συνηθεια να διορθωνουν τους αλλους , συχνα τους απορριπτουμε κ τους αποφευγουμε .

Στο προηγούμενο διδακτικό σου παράδειγμα με τον γεωργό, τι συμβαίνει ή πως το αντιμετωπίζουμε όταν κάποτε στη ζωη μας κάτι δεν το προσπαθησαμε/δεν το επιδιωξαμε ενώ είχαμε την ευκαιρια επειδη η τότε ψυχολογία μας δεν μας το επέτρεπε κι ασχέτως του αν σημερα είμαστε σε μια γενικά καλή κατάσταση? και εννοώ σε επαγγελματικά, αισθηματικά θέματα. Λαμβανομένου υπόψη, στο ερωτημα μου, της αμφιβολίας, της λύπης που ακόμα μας κατατρώει γι αυτο που δεν επιδιωξαμε ενώ μπορουσαμε? μπορει σημερα να μαστε γενικα καλα όμως αν επιδιωκαμε τοτε αυτο που δεν καναμε ίσως τώρα να ήμασταν κατα πολύ καλύτερα, να υπηρεχε μεσα μας η πληροτητα και να μην μας βασανιζαν τωρα τυψεις γι αυτο που δεν επιδιωξαμε. Μιλω πάντα για το ενδεχομενο όλα να μας πήγαιναν καλα κι ετσι η ζωη μας σημερα να ταν αλλιώτικη. Όταν κανεις δεν μπορει να συμβιβαστει πως ξεφευγει απο την καταθλιψη? Επειδη ο συμβιβασμος έχει πάντα ορια, υπάρχουν οι κοκκινες γραμμες στον καθενα μας. Μια λύση για να μην ελλοχευει σοβαρος κινδυνος καταθλιψης ειναι το να επιδοθουμε σε προσπαθεια, αν δεν φτασουμε τους στοχους τουλαχιστον να τους πλησιασουμε ή να φτιαξουμε κατι αναλογο παρεμφερες το οποιο επισης μας προκαλει πληροτητα.

Τη συνηθεια να διορθωνουν τους αλλους συνηθως την εχουν αυτοι που δεν ειναι αυστηροι κριτες του εαυτου τους, διοτι αυτοι που ειναι, είναι συνηθως επιεικεις με τους αλλους. Ή διορθωνουν τους αλλους απλά για να νιωθουν καλύτερα στις τυψεις που τους βασανίζουν για τα δικα τους λάθη. Κι ασε που εχω προσεξει πως πολλοι συμβουλευουν άλλυς να κανουν πραγματα που οι ίδιοι δεν έκαναν ποτε ή διαπιστωνω πως εκαναν υπο παρομοιες περιστασεις αντίθετα απ αυτα που συμβουλευουν. Η εμπειρια μου λεει πως αυτους που εχουν μαθει ν' ακουν τους αλλους, αυτοι οι αλλοι τους έχουν για να προσφευγουν κοντα τους όταν έχουν αναγκη να ακουστούν, κατα τα λοιπα τους προσπερνανε απαρατηρητους. Ισως δεν ειναι αγαπητοι, απλα είναι η αναγκη που σπρωχνει σ αυτους, αυτο το να τα πω καπου και να ξαλαφρώσω.

[Macgyver]

[QUOTE=ioannis2;476570][QUOTE=Macgyver;476436]

Στο προηγούμενο διδακτικό σου παράδειγμα με τον γεωργό, τι συμβαίνει ή πως το αντιμετωπίζουμε όταν κάποτε στη ζωη μας κάτι δεν το προσπαθησαμε/δεν το επιδιωξαμε ενώ είχαμε την ευκαιρια επειδη η τότε ψυχολογία μας δεν μας το επέτρεπε κι ασχέτως του αν σημερα είμαστε σε μια γενικά καλή κατάσταση? και εννοώ σε επαγγελματικά, αισθηματικά θέματα. Λαμβανομένου υπόψη, στο ερωτημα μου, της αμφιβολίας, της λύπης που ακόμα μας κατατρώει γι αυτο που δεν επιδιωξαμε ενώ μπορουσαμε? μπορει σημερα να μαστε γενικα καλα όμως αν επιδιωκαμε τοτε αυτο που δεν καναμε ίσως τώρα να ήμασταν κατα πολύ καλύτερα, να υπηρεχε μεσα μας η πληροτητα και να μην μας βασανιζαν τωρα τυψεις γι αυτο που δεν επιδιωξαμε. Μιλω πάντα για το ενδεχομενο όλα να μας πήγαιναν καλα κι ετσι η ζωη μας σημερα να ταν αλλιώτικη.


Γιαννη , εδω θα σε παραπεμψω στη Θεωρια του Χαους , η οποια πρεσβευει οτι ενα ασημαντο γεγονος , μπορει να πυροδοτησει μια αλληλουχια γεγονοτων , πολυ σοβαροτερων . Δεν νομιζω οτι χρειαζεται να δωσω παραδειγμα . Πρεπει να παραδεχτω οτι ειναι τρομακτικο το ποσο λιγο ελεγχο εχουμε πανω στην ζωη μας . Δεν ειμαι μοιρολατρης , θεωρω τον εαυτο μου ρεαλιστη , με μια δοση κυνικοτητας . Οποτε δεν εχει νοημα να μετανιωνουμε για κατι , να νιωθουμε τυψεις κ να κανουμε εικασιες του τυπου ' τι θα γινοταν αν ειχα κανει τοενα η το αλλο '.

[Macgyver]

[QUOTE=ioannis2;

Τη συνηθεια να διορθωνουν τους αλλους συνηθως την εχουν αυτοι που δεν ειναι αυστηροι κριτες του εαυτου τους, διοτι αυτοι που ειναι, είναι συνηθως επιεικεις με τους αλλους. Ή διορθωνουν τους αλλους απλά για να νιωθουν καλύτερα στις τυψεις που τους βασανίζουν για τα δικα τους λάθη. Κι ασε που εχω προσεξει πως πολλοι συμβουλευουν άλλυς να κανουν πραγματα που οι ίδιοι δεν έκαναν ποτε ή διαπιστωνω πως εκαναν υπο παρομοιες περιστασεις αντίθετα απ αυτα που συμβουλευουν. Η εμπειρια μου λεει πως αυτους που εχουν μαθει ν' ακουν τους αλλους, αυτοι οι αλλοι τους έχουν για να προσφευγουν κοντα τους όταν έχουν αναγκη να ακουστούν, κατα τα λοιπα τους προσπερνανε απαρατηρητους. Ισως δεν ειναι αγαπητοι, απλα είναι η αναγκη που σπρωχνει σ αυτους, αυτο το να τα πω καπου και να ξαλαφρώσω.[/QUOTE]

Δεν θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο , κ θεωρω την επιεικια δειγμα ισορροπημενου-υγιους ανθρωπου . Αλλα εκει που λες οτι προσπερνανε αυτους που εχουν μαθει νακουνε , δεν μπορω να συμφωνησω , διοτι σολη μου την ζωη ημουν καλος ακροατης , χωρις βεβαια να γινομαι καταφυγιο της κλαψας του καθενος , κρατουσα αποστασεις , κ για αυτο εχω αρκετους φιλους-ες . Βεβαια ανηκω σε αλλη γενεα , κ δεν ξερω τι ' παιζει ' στην δικια σας .

[ioannis2]

[QUOTE=Macgyver;476598][QUOTE=ioannis2;476570]

Γιαννη , εδω θα σε παραπεμψω στη Θεωρια του Χαους , η οποια πρεσβευει οτι ενα ασημαντο γεγονος , μπορει να πυροδοτησει μια αλληλουχια γεγονοτων , πολυ σοβαροτερων . Δεν νομιζω οτι χρειαζεται να δωσω παραδειγμα . Πρεπει να παραδεχτω οτι ειναι τρομακτικο το ποσο λιγο ελεγχο εχουμε πανω στην ζωη μας . Δεν ειμαι μοιρολατρης , θεωρω τον εαυτο μου ρεαλιστη , με μια δοση κυνικοτητας . Οποτε δεν εχει νοημα να μετανιωνουμε για κατι , να νιωθουμε τυψεις κ να κανουμε εικασιες του τυπου ' τι θα γινοταν αν ειχα κανει τοενα η το αλλο '.

Δεν διαφωνώ ότι ένα ασημαντο γεγονος μπορει να μας τοποθετήσει αυτοματα σε μια ροη γεγονότων πχ. μια κουβεντα, ένα τηλεφωνημα κλπ με τα οποια μας παρουσιαζεται μια υποτιθεται καλή ευκαιρια. Κι αυτο επειδη στην σκεψη μας δεν υπάρχει καποιο καλο υπόβαθρο να μην ενδώσουμε, μπορει βεβαια εκεινη τη στιγμη να μαστε και βεβαιοι πως πράξαμε το σωστο. Αυτη την αλληλουχία ωστοσο ας μην την συγχύζουμε με την καταστροφικότητα, με την αντιληψη δλδ του νου με το παραμικρο το οποιο θα μας συμβει να πλάθει σεναρια ότι αυτου του παραμικρου θα επακολουθησει κατι αλλο και μετα κατι αλλο με ενα τελικο καταστροφικο για μας αποτελεσμα.