Ο δεσμός της μητέρας μου

[αλεξανδρος_77]

εγω γιατι εχω την εντυπωση οτι ο καινουργιος που βρηκε ειναι ιδιος με τον αλλο που χωρισε ετσι ειναι?

[αλεξανδρος_77]

Πιστεύτε ότι είμαι παράλογη και κακιά?

οχι απλα δε ταιριαζεις μαζι του. τοτε απλως μην ασχολεισαι

[melissa]

Η αδερφή μου λέει ότι είμαι εγωίστρια γιατί λέει πως στέκομαι εμπόδιο στην ευτυχία της μαμάς και ότι πρέπει να την αφήσω να συνεχίσει τη ζωή της, εγώ έχω πεί 100 φορές πως ναι θέλω να είναι ευτυχισμένη και ναι θέλω να συνεχίσει τη ζωή της, αλλά όσο μένω μαζί της, θα ήθελα να ζω μόνο μαζί της και όχι με τον δεσμό της. Είναι απλό, θέλω να νιώθω το σπίτι μου ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ. Με όλη την άνεση που ο καθένας δικαιούται να έχει στο σπίτι του. Η μαμά πάλι, πέρσι που ξαναέκανα την ίδια συζήτηση γύρισε και μου είπε ότι ζηλεύω και γι αυτο τα κάνω αυτά. Τραγικό απλά.

Φυσικά και θα πρέπει να με ρωτήσει τη στιγμή που θα μένουμε μαζί. Όταν φύγω από το σπίτι ας κάνει ότι θέλει, γιατί όμως εγω πρέπει να ζήσω με έναν ξένο άνθρωπο μέσα στο σπίτι και να με περιορίζει κιόλας? Ας κάνει ότι θέλει με τη σχέση της, να τη κρατήσει έξω από το σπίτι μας ζητάω. Αλλιώς να φέρω κι εγώ τον φίλο μου με το έτσι θέλω να συγκατοικήσουμε όλοι μαζί στο σπίτι να γίνουμε κοινόβιο... Ημαρτον, δεν γίνεται να κάνει ο καθένας ότι θέλει χωρίς να σκέφτεται και τους άλλους..! Ξαναλέω, ΟΤΑΝ φύγω να κάνω τη ζωή μου όπως λέτε, ας κάνει ότι θέλει, τώρα όμως που μοιραζόμαστε την ίδια στέγη, ναι, φυσικά και έχω λόγο σχετικά με το με ποιον θα συγκατοικώ.

Συγνώμη που θα σε στεναχωρήσω αλλά δεν είναι σπίτι σου αλλά το σπίτι της μητέρας σου. Εκείνη το συντηρεί, πληρώνει τους λογαριασμούς και τα ψώνια. Αν αποφασίσει ότι δεν θέλει να ζεις σε αυτό έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει αφού είσαι ενήλικη. Εκείνη δεν σου είπε σήκω και φύγε τώρα που είσαι ενήλικη αλλά σου ζήτησε να σεβαστείς ότι έφερε τον άνθρωπο που θέλει να είναι μαζί στο σπίτι της. Αν δεν μπορείς να το ανεχτείς νομίζω ότι δεν θα έχει πρόβλημα να μείνεις σε δικό σου σπίτι αλλά φαντάζομαι ότι αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο που δεν μπορείς να κάνεις αυτή τη στιγμή.

Άρα ποια είναι η λύση; Αποδέχεσαι ότι η μητέρα σου σου επιτρέπει να μένεις σπίτι της ενώ δεν έχει κάποια νομική υποχρέωση αλλά ας πούμε ηθική γιατί η ελληνική οικογένεια πάντα στηρίζει τα παιδιά της μέχρι να ορθοποδήσουν (και στην πλειονότητα για πάντα). Αν δεν σου αρέσει εκεί μέσα κάνεις τα πάντα ώστε να βρεις μια δουλειά και να φύγεις το συντομότερο. Μην τα πάρεις επιθετικά όλα αυτά που σου λέω. Ζούσα με τη μητέρα μου και παρότι είχα και έχω λόγο στο σπίτι αφού είναι το "πατρικό" μου ποτέ δεν θεώρησα ότι ο λόγος μου έχει ίση βαρύτητα με τον δικό της εκεί μέσα. Όχι γιατί μου το επέβαλλε αλλά γιατί μετά από κοντά 30 χρόνια που δουλεύει στη ζωή της και κατάφερε μόνη της και αγόρασε σπίτι, έπιπλα και προσέφερε μια αξιοπρεπή ζωή στην οικογένειά της (εμένα δηλαδή) θεωρώ ότι έχει ένα λόγο παραπάνω στις αποφάσεις για αυτά που έφτιαξε. Πώς να στο πω για μένα είναι θέμα σεβασμού. Δηλαδή, ακόμη και για το ποιο χαζό πράγμα όπως η διακόσμηση, θα της πω την γνώμη μου αλλά μετά δεν θα περιμένω να την ακολουθήσει αν δεν της αρέσει. Όσο πιο γρήγορα φτάσεις σε ένα τέτοιο επίπεδο συνειδητοποίησης, τόσο πιο γρήγορα θα σταματήσεις να νιώσεις ότι απειλείσαι και θα προσπαθήσεις να φτιάξεις τη ζωή σου όπως θέλεις. Αλλά την ζωή σου απο δω και πέρα ως ενήλικη και όχι ως παιδί στο σπίτι των γονιών.

[αλεξανδρος_77]

Αλλιώς να φέρω κι εγώ τον φίλο μου με το έτσι θέλω να συγκατοικήσουμε όλοι μαζί στο σπίτι

καλη φαση φερτον

[μυσπ]

Ναι φυσικά και το πρόβλημα είναι η μητέρα μου. Γι αυτό και με στεναχωρεί η δική της συμπεριφορά και δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα το αν με συμπαθεί ή όχι ο άλλος. Η μαμά μου όμως εθελοτυφλεί, βλέπει, παίρνει τα σημάδια παρ όλα αυτά δεν έχει καμία διάθεση να κάνει κάτι γι αυτό. Περιμένει πως μ έναν μαγικό τρόπο θα τα βρούμε με αυτόν τον άνθρωπο και όλα θα λυθούν. Επίσης είμαι άνθρωπος του σπιτιού, έχω παρέες αλλά δεν μου αρέσει να είμαι συνέχεια έξω, δεν το θεωρώ λύση. Άλλωστε νομίζω πως αν κάποιος πρέπει να ρίξει νερό στο κρασί του, αυτοί είναι η μαμά και ο φίλος της και όχι να του επιτρέπει να μου λεεί τι θα κάνω και πως θα συμπεριφερθώ στο σπίτι μου. Ακόμα ναι, το ότι δεν είμαι κοριτσάκι το έχω συνειδοτοποιήσει εδώ και καιρό και σίγουρα δεν έχω σκοπό να γαντζωθώ πάνω στη μάνα μου για να ζήσω, γι αυτό και προσπαθώ να βρώ τρόπο να φύγω. Σίγουρα όμως είναι λυπηρό να ξέρεις πως αυτό που θεωρούσες σπίτι σου και έδρα σου, απλά δεν υπάρχει πια. Και είναι ακόμη πιο λυπηρό να προσπαθείς να ξεφύγεις από την οικογένεια σου.

Κουραγιο κοπελα μου,εισαι πλεον ενηλικη κ το σπιτι σου δεν μπορει να σε καλυψει σε ολα προσπαθησε να βρεις ενα αντρα να σε στηριξει για να κανετε την δικη σας οικογενεια επειδη μονο η δουλεια με μικρο μισθο δεν σε σωζει αλλα 2 ατομα μαζι ειναι καλυτερα,Εννοειται κ το προβλημα σου ειναι η μητερα σου κ οχι αυτος ο ανθρωπος τον οποιο αγνοησε οσο μπορεις,Αυτος ο τυπος ειναι ενας ξενος για σενα κ δεν αποτελει οικογενεια σου με αρκετη επιμονη ευελπιστω να το καταλαβει η μητερα σου,Ετσι κ δεν συμβει αυτρο ομως να θυμασαι οτι οι μεγαλοι ανθρωποι δεν αλλαζουν ευκολα δημιουργησε το δικο σου σπιτι κ την δικη σου οικογενεια κ θα ξεφυγεις απο αυτο το περιβαλλον για τα καλα

[antigonim]

απο τη στιγμη που ο ανθρωπος αυτος μενει σπιτι σας και εχει παρει δικαιώματα αφου μπορει να κρινει και να κουμανταρει,πρεπει και συ να καταλάβεις ότι δεν μπορεις να τον αντιμετωπίζεις ως τον ξενο που ζει με τη μητερα σου γιατι απ ότι καταλαβα οι καταστασεις εχουν αλλαξει απ όταν εφυγες για σπουδες. Από τη μια σε καταλαβαινω γιατι είναι τουλάχιστον παραλογο να μην μπορεις να νιώθεις ανετα στο ιδιο σου το σπιτι,δλδ αν όχι εκει που? απο την άλλη όμως εισαι ενηλικη και πρεπει να δειξεις καποια κατανοηση για χαρη της μητερας σου και για να τη βλέπεις ευτυχισμενη. Δηλαδη η αποψη ότι στο σπιτι μας θα ζουμε εμεις και η μητερα μας και όταν εμεις οι κορες αποφασισουμε να φτιαξουμε τη ζωη μας η μας ερθει να φυγουμε απο το σπιτι τοτε και η μητερα μας εχει το ελευθερο να φερει καποιον η να φτιαξει τ ζωη της,μπορει να με τρελανει.

Τωρα σχετικα με τη μητερα σου και αν είναι συμπεριφορα αυτή εγω πιστευω πως απλα είναι πικραμενη γιατι βλεπει πως αντιδράς και καπου νιωθει ότι δεν την καταλαβαίνεις αλλα και καπου διχαζεται πιστεύοντας ότι με την επιλογή της αυτή το παιδι της δεν είναι ευτυχισμενο,μενει πισω η κατι στερείται. Είναι δυνατον να πιστευεις ότι θα σε βαλει η μητερα σου ποτε σε δευτερη μοιρα? κατανοηση ζηταει.
Καπου και συ πρεπει να το σκεφτεις αντιστροφα,οκ δεν τον γουστάρεις η δε σε γουσταρει,δωσε χρονο μηπως φτιαξουν οι σχεσεις σας και αν όχι μεινε εσυ σπιτι σου κανε τη ζωη σου και μη δινεις καμια σημασια,να σε ελεγξει δεν εχει κανενα δικαιωμα. Κανε υπομονη προσπαθησε να κρατησεις τις ισορροπιες να είναι ολοι οσοι το αξιζουν ευτυχισμένοι και απο κει και περα βλέποντας και κανοντας..

[κοπέλα93]

Οτι είσαι εγωιστρια είσαι. είναι χαρακτηριστικό της ηλικίας αλλά κ του ανθρώπου.
κάνε αυτό που νιώθεις στην τελική
Όσες γνώμες κ να πάρεις του κεφαλιού σου δε θα κάνεις ;

[Remedy]

Καλησπέρα, θα ήθελα τη γνώμη σας για ένα θέμα που με απασχολεί. Είμαι 23 χρονών, οι γονείς μου έχουν χωρίσει εδώ και χρόνια και η μητέρα μου έχει πλέον δεσμό μ έναν κύριο εδώ και τρία χρόνια και πλέον μένουνε και μαζί. Εγώ και η αδερφή μου έχουμε φύγει για σπουδές, εγώ τελειώνω αυτό το καλοκαίρι και γυρνάω πίσω ενώ η μικρή έχει τουλάχιστον μια χρονιά ακόμη. Αρχικά με τον συγκεκριμένο κύριο εγώ ποτέ δεν τα πήγαινα καλά, ένιωθα μια αντιπάθεια και μια ειρωνία προς εμένα, σε αντίθεση με την αδερφή μου την οποία συμπαθεί πολύ και το δείχνει. Τέλος πάντων αυτό δεν είναι κάτι που με στεναχωρούσε αφου ούτε εγώ έτρεφα ιδιαίτερη συμπάθεια. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι όταν πηγαίνω στη μαμά είμαι ουσιαστικά φιλοξενούμενη στο ίδιο μου το σπίτι. Δηλαδή αυτός επιβάλλεται, μου κάνει παρατηρήσεις και δεν αφήνει το σκυλάκι μου να κυκλοφορεί στο σπίτι (ενώ η μαμά δεν έχει πρόβλημα). Δεν θα με πείραζε να μου έκανε παρατηρήσεις η μητέρα μου φυσικά, αλλά με ενοχλεί να το κάνει ένας ξένος για μένα άνθρωπος. Τώρα που θα γυρίσω σπίτι δεν θέλω να μένω στο σπίτι ΤΟΥΣ αλλά στο σπίτι ΜΑΣ, δηλαδή της μητέρας μου κι εμένα. Δεν της ζήτησα να τον χωρίσει, απλά δεν θέλω να μένω με τον δεσμό της. Πιστεύτε ότι είμαι παράλογη και κακιά? Γιατι πραγματικά και η μαμά και η αδερφή μου με κάνουν να νιώθω ενοχές για αυτό, με λένε εγωίστρια και κακομαθημένη. Είμαι όντως ή έχω έστω και λίγο δίκιο σε αυτό που ζητάω...;:(

Η αδερφή μου λέει ότι είμαι εγωίστρια γιατί λέει πως στέκομαι εμπόδιο στην ευτυχία της μαμάς και ότι πρέπει να την αφήσω να συνεχίσει τη ζωή της, εγώ έχω πεί 100 φορές πως ναι θέλω να είναι ευτυχισμένη και ναι θέλω να συνεχίσει τη ζωή της, αλλά όσο μένω μαζί της, θα ήθελα να ζω μόνο μαζί της και όχι με τον δεσμό της. Είναι απλό, θέλω να νιώθω το σπίτι μου ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ. Με όλη την άνεση που ο καθένας δικαιούται να έχει στο σπίτι του. Η μαμά πάλι, πέρσι που ξαναέκανα την ίδια συζήτηση γύρισε και μου είπε ότι ζηλεύω και γι αυτο τα κάνω αυτά. Τραγικό απλά.

Δεν μπορώ ούτε να αδιαφορήσω, ούτε να κάνω τον μαλάκα. Αισθάνομαι πως η μητέρα μου έχει ως προτεραιότητα τον δεσμό της και όχι τα παιδιά της. Γιατί όταν δέχεται να μην δει το παιδί της προκειμένου να μείνει με τον φίλο της, αυτό ακριβώς κάνει. Κι αυτό είναι κάτι που με θλίβει απίστευτα...

Δεν ξέρω πόσες φορές πρέπει να το πω, αλλά εννοείται και δεν θα πω σε κανέναν να χωρίσει. Όπως επίσης και δεν απαιτώ να αλλάξει ο άνθρωπος. Αυτό που μπορεί να γίνει (και θα έπρεπε να γίνει) θα ήταν να μην ζουν μαζί. Εκείνος στο σπίτι του και η μάνα μου στο δικό της με τα παιδιά της κι από κει και πέρα ας κάνουν ότι θέλουν. Τουλάχιστον μέχρι να αποδεσμευτούμε από εκείνη και να μπορούμε να ζήσουμε μόνες μας. Δεν την έκρινα για το ότι έκανε σχέση αλλά σίγουρα τη κρίνω για το ότι έχει τα παιδιά της σε δεύτερη μοίρα. Δεν ξέρω πως το βλέπουν και άλλες μητέρες στο φόρουμ, εγώ πάντως πιστεύω πως μια σωστή μητέρα, όσο και να έχουν μεγαλώσει τα παιδιά της, εκείνα είναι πάντα η προτεραιότητά της.

monkey, το να μη νιωθεις ανετα επειδη ζει και ο συντροφος της μητερας σου μαζι σας ειναι καθαρα δικο σου προβλημα και κανενος αλλου. Απο που προκυπτει οτι η μητερα σου βαζει πανω απο σενα τον συντροφο της; Η αδελφη σου δεν συμφωνει, ειναι καθαρα δικο σου το συμπερασμα. Και η αληθεια ειναι οτι με την αρνητικοτητα σου ειναι λογικο ο ανθρωπος να εχει και αντιστοιχη συμπεριφορα απεναντι σου. Τι παει να πει να μην μενουν μαζι; Γιατι πιστευεις οτι πρεπει να σε ρωτησει η μητερα σου για το τι θα κανει; Ειναι υποχρεωμενη να ακολουθει το καθε σου καπριτσιο; Στα λεω σταρατα γιατι την ξερω την κατασταση, ετσι και η αδελφη μου ειχε προβλημα με τον συντροφο της μητερας μου και ας μην εμεναν μαζι, για αυτο και στα λεω οπως ακριβως ειναι τα πραγματα. Ασε που εγω δεν ειδα αυτο που λες, οτι δεν στηριζει η μητερα σου. Δηλαδη οταν λες/κανεις κατι παραλογο πρεπει να σε στηριξει; Αυτη νομιζεις οτι ειναι η υποχρεωση των γονιων;

Απλα παρτο αλλιως, εισαι ενηλικη κοπελα, δειξε λιγη κατανοηση στις αναγκες της μητερας σου. Αυτη η γυναικα εδειξε τεραστια υπομονη για να σας μεγαλωσει (οταν κανεις παιδι θα καταλαβεις), ε ηρθε η ωρα να κοιταξετε οι αδελφες και λιγο την ευτυχια της, δεν νομιζεις;

και ποτε σκεφτεται η υψηλοτητα σου να ζησει χωρις την μαμα?
εισαι ηδη 23 ετων. αν στα 30 η στα 40 δεν εχεις καποιον μονιμο συντροφο και εισαι καλα μενοντας στο πατρικο σου, η μαμα σου θα πρεπει να μενει μονη και να σε νταντευει? που ειναι το οριο ηλικιακα? υποτιθεται οτι ειναι η ενηλικιωση, που την εχεις ξεπερασει προ πολλου..

το οτι ο συντροφος της μαμας σου τα παει μια χαρα με την αδερφη σου, κατι θα επρεπε να σου λεει. δεν ειχε προηγουμενα μαζι σας, ουτε του εκανες κατι για να σε αντιπαθησει. προφανωςτην δικη σου αντιπαθεια και συμπεριφορα σου επιστρεφει κι εκεινος και δεν τα πατε καλα, ενω με την αδερφη που τον συμπαθει, τα παει μια χαρα.

θα συμφωνησω με τον σκροπι.
το οτι η μαμα σου επιλεγει να ζησει με τον μονιμο συντροφο της , που ειναι μαζι 3 χρονια(!), δεν σας κουβαλησε σπιτι καμια ξεπετα, εχει σοβαρο και μονιμο δεσμο με τον ανθρωπο, δεν σημαινει ουτε οτι δεν σε αγαπαει ουτε οτι δεν θελει να σε βλεπει. δεν θα βαλεις εσυ τους ορους που σου αρεσουν για να σε βλεπει ομως. μπορει μια χαρα να σε βλεπει οσο συχνα θελει και να ζει σαν συγχρονη γυναικα με τον συντροφο που επιλεγει.τις παρατηρησεις δεν τις κανει σαν μπαμπας σου, μια ςκαι δεν εισαι ανηλικο, τις κανει σαν καποιος που σε φιλοξενει και δεν του συμπεριφερεσαι καλα.
κατι δεν βλεςπεις σωστα. για ξανασκεψου τα τα πραγματα.

και ΝΑΙ, βεβαιως ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Η ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΗ στο πατρικο σου εφοσον εισαι ενηλικη εδω και 5 χρονια και οχι ο συντροφος της μανας σου, με τον οποιο θα μπορουσε να ειναι και παντρεμενη, δεν αλλαζει κατι. δικο τους ειναι το σπιτι, οχι δικο σου. εκτος αν σου ανηκει και δεν μας το ειπες.
γι αυτο φροντισε η να συμβιωνεις αρμονικα η να βρεις ενα δικο σου σπιτι να μεινεις.,

[kokkinoskoufitsa]

Πιστεύω ότι είναι τρομερά εγωιστικό να περιμένεις ότι η μητέρα σου θα διώξει τον άνθρωπο από το σπίτι, επειδή εσύ δεν τον συμπαθείς και επειδή τον ενοχλεί το σκυλί σου.
Το ότι η αδερφή σου τον συμπαθεί,τη συμπαθεί και τα πάνε καλά,κάτι θα έπρεπε να σου λέει. Το ότι η μητέρα σου δεν αντιδρά, δείχνει ότι μάλλον είσαι υπερβολική. Δεν νομίζω ότι πολλές μανάδες θα ανέχονταν κάποιος να φέρεται άσχημα στα παιδιά τους, και ειδικά κάποιος που δεν είναι ο πατέρας τους. Νομίζω ότι έχεις πολλές απαιτήσεις,οι οποίες δεν συνάδουν με την ηλικία σου κ την ωριμότητα που θα έπρεπε να έχεις. Θα δικαιολογούσα τα λεγόμενά σου κ θα τα έβρισκα λογικά αν ήσουν κοριτσάκι 10-12 χρονών. Τότε ναι,είναι αναμενόμενο να ''απαιτείς'' μια αποκλειστικότητα στην αγάπη των γονιών σου. Τώρα όμως, τι; Περιμένεις ότι η μάνα σου θα του πει να φύγει, για να νιώθετε εσύ και το σκυλάκι σου ελεύθεροι κ ωραίοι; Τη μάνα σου δεν τη σκέφτεσαι καν; Η περιμένεις ότι θα φύγει κ αυτή μαζί του να μείνουν αλλού,για να μην σε ενοχλούν; Και σε κανα χρόνο που θα γυρίσει και η αδερφή σου, θα πεις και σ'αυτή να την κάνει με ελαφρά επειδή θα σε ενοχλεί η γάτα της, οι φίλες της κ το αγόρι της που θα έρχονται σπίτι και μπορεί να μην σου γεμίζουν το μάτι;;
Όχι, τα παιδιά δεν είναι η σημαντικότερη προτεραιότητα της μάνας, για όλη της τη ζωή. Τι πάει να πει ''Τουλάχιστον μέχρι να αποδεσμευτούμε από εκείνη και να μπορούμε να ζήσουμε μόνες μας. Δεν την έκρινα για το ότι έκανε σχέση αλλά σίγουρα τη κρίνω για το ότι έχει τα παιδιά της σε δεύτερη μοίρα.'' ;;;;;; Σε έχει σε δεύτερη μοίρα επειδή ξαναέφτιαξε τη ζωή της; Ένας καινούριος άντρας στη ζωή της δε σημαίνει διαγραφή των παιδιών της. Άλλο το ένα,άλλο το άλλο. Τώρα που είσαι 23 δεν έχει την υποχρέωση να σε νταντεύει. Και θα μείνεις μαζί της, και θα σε βοηθάει οικονομικά μέχρι να βρεις δουλειά, αλλά δε μπορείς να τα ισοπεδώνεις και όλα για να'σαι εσύ βασίλισσα κ εκείνη να μετράει βασανιστικά τα δευτερόλεπτα κάθε μέρας μέχρι να νιώσεις εσύ έτοιμη να αποδεσμευτείς. Και στην τελική, μη μπερδεύεσαι. Της μάνας σου είναι το σπίτι,όχι δικό σου. Η συμβίωση έχει και δυσκολίες. Αν δε μπορείς να συμβιβαστείς και να σεβαστείς τις ανάγκες και τις επιλογές των δικών σου ανθρώπων, μην τους κάνεις τη ζωή δύσκολη. Μπορείς να πας να μείνεις κάπου αλλού. Και κάποια στιγμή προσπάθησε να γίνεις λίγο λιγότερο εγωίστρια. Θα κερδίσεις πολλά !