βοηθεια!

[Delmem2802a]

γεια σας εχω ξαναγραψει στο φορουμ,ειχα μια σχεση 5 χρονων,κατα την οποια εγω ειχα απαραδεκτη συμπεριφορα,εβριζα κ εβγαζα απωθημενα στον συντροφο μ ο οποιος παντοτε ηταν διπλα μ κ παντα προσπαθουσε να με βοηθησει να μ λυσει το προβλημα μου το οποιο επηρεαζε αμεσα εμας,δηλαδη απο οικογενειακους καβγαδες/προσβολες προς το προσωπο μου.σπιτι μ υπηρχαν συνεχεις καβγαδες κ ενταση την οποια απο εφηβικους ερωτες π ειχα την μετεφερα φερομενη το ιδιο ακραια κ απορριπτικα,σαν να μισω τον ανθρωπο π ειχα,οταν γνωρισα το παιδι αυτο ηταν εντελως διαφορετικος απο εμενα,υπομονετικος,με στοχους με καλη δουλεια αφοσιωση σε μενα,συνεχη προσπαθεια να με ηρεμει καθε φορα π τ λεγα χωριζουμε χωρις λογο,εφτανα σ εσημαια να τον βριζω κ τ φερομαι σαν το τελευταιο σκουπιδι,οχι ομως παντα αλλαζα κατα καιρους οταν μ δειχνε πως δεν παει αλλο,οτι δεν αξιζει να περναει αυτο το μαρτυριο των συνεχων κ επαναλαμβανομενων καβγαδων χωρις να υπαρχει καποιος λογος συγκεκριμενος.συνηθως η κυκλοθυμια μου ηταν ο λογος.το παιδι αυτο δν εχει γνωρισει μαμα κ ο πατερας τ παντρευτηκε μια π φερεται ακομα πιο ασχημα απο οτι εγω σε αυτον,οποτε ειναι δυστυχισμενοσ κ ο μοναδικος φοβος τ παιδιου αυτου ειναι να μην καταντησει σαν τον πατερα του.λοιπον μ χε κανει προταση να λογωδοτθουμε ειχα πει οχι 2 δυο φορες .εδιεχνε οτι ηθελε να κανει οικογενεια,ειχε επενδυσει σε μια σχεση κατα την οποια εβλεπε οτι εγω δεν φερομουν καλα ηλπιζε κατι να αλλαξει ομως,χρονο μ το χρονο γινομουν ολο κ πιο απομακρη στον μονον τομεα π τα πηγαιναμε καλα ηταν ο σεξουαλικος,μονο εκει εδειχνα οτι προσφερω κατι σε αυτον τον ανθρωπο ,μιας κ ολα τα προβληματα τα σκεπαζαμε με σεξ.με ειχε προεδιποιησει κ μ χτυπουσε καμπανες παραπονων,το καλοκαιρι εγινε ενασ εξισου μεγαλος καβγας απο δικει μ εμμονες κ βλακιες στον οποιο με προειδοποιησε οτι τα ορια τ εξαντλουνται κ οτι δνε αντεχει αλλο να τ περναει αυτο,ειχα παρει εναν παρο ανθρωπο κ τον ειχα κανει αγριμι απο το σπασιμο νευρων,το εβλεπα αλλα δνεε δινα σημασια,ποτε δνε με χτυπησε ποτε δεν με εβριζε παρα μονο οταν τ βρισα (το λεω με ντροπη)την μανα πανω στο θυμο μου κ εννοειται με χαστουκισε.δουλευε εκτος αθηνων γτ ηλπιζε να μαζεψει χρηματα για εμας εκδρομες βολτεσ κ ισως κατι μελλοντικα επισημο μιας κ περνουσε ο καιρος,εγω ομως ειχα αρχισει να φευγω απο τηνσ χεση καιτ εμ πιεζε οχι εκεινος η οικογενεια μου?πως?δεν ξερω δνε το χω βρει ισως επειδη μ λεγαν ποτε θα παντρευτω με το παιδι το οποιο λατρευαν αλλα εμενα αυτο με επνιγε ισως επειδη ειχα καταλαβει οτι σε καθε καβγα εγω με τους δικους μ ξεσπουσα σε εκεινον κ με ειχε κουρασει αυτο ,κ με απομακρυνε για να σταματησω να ξεσπαω,(το δουλευω με την ψυχολογο μου)μια μερα π ηταν εκτος αθηνων με επαιρνε τηλεφωνο δνε με εβρισκε ηταν αργα ειχε τρελαθει μολις με βρηκε αντι να εμ κραξει εκεινος τον εκραξα εγω λεγοντασ τα χειροτερα οτι ειναι οχ ειροτερος π εχω γνωρισιε οτι καλα παθαινει κ ταλαιπωρειται τοσο πολυ στην ζωη τ κ οτι καλα θα του κανω οτι θα τ κανω κ πως οταν γυρισει θα χωρισουμε,δεν μιλησε δεν μ φωναξε ειχε παρει αποφαση ακουγοντασ με να τα λεω αυτα οτι αυτη η ηκοπελα δνε κανει για μενα κ πως πρεπει να τελειωνουμε ητηαν δηλαδη ησ ταγονα π ξεχυλησε το ποτηρι γι αυτον ο οπιιος εδινε τα παντα αφηνε τα δικα τ θελω πισω για να ειμαι καλα εγω ..ποια εγω που μονιμως τ φερομουν ασχημα κ τον ειχα δεδομενο.ομορφος ανδρας ηξερε τι ηθελε απο μενα κ απο τη ζωη τ γι αυτο κ οι τοσες υποχωρησεις για αν μην δωσει μια και πεταξει οτι καλο ειχαμε ζησει εστω κ αυτα τα λιγα εκεινου τ αρκουσαν,ομως παρ οτι εβλεπε οτι τελειωναμεκ ειχε προετοιμασει τον εαυτο τ για χωρισμο ηξερε οτι θα τον χωριζα τον χε παριε αποφασηπαρ ολα αυτα αποφασισε να παραιτηθει απο την δουλεια τ π τον αναγκαζε να μενει εκτος αθηνων κ να γινομαστε πιο χαλια τν τελευταιο καιρο ειδικα, (ειχε κ εδω δουλειες αλλα οχι με τα ιδια λεφτα)ηρθε κ οντως τον χωρισα φαινοτνα απο χιλιομετρα οτι εχει αλλαξει οτι δεν ητνα ο ιδιος δοτικος ανθρωπος ειχαν στενεψει τα ορια του,τα νευρα τ ηταν πολυ πιο ευερεθιστα.παρ οτι τ χα πει τελος προσπαθησε να με επαναφερει δνε ειχε τα ιδια κουραγια με αυτα των 5 χρονων π προσπαθουσε μοινμως μην με χασει,μ ειπε πως εαν ειναι να ειμαι πιο ευτυχισμενη χωρις αυτον κ ειναι εκειονς το προβλημα μ να παει ν.......προκειμενου να ειμαι εγω καλα.αραιωσαμε με βοηθουσε οποτε ζητουσα κα με επαιρνε η οταν συναντιομασταν μ ρωτουσε σκεφτηκες για εμας?κ του λεγα απαξιωτικα οχι εχω κ αλλα προβληματα,Τελος το τελευταιο βραδυ μας τ ζητησα ν ρθει σπιτι μ μ λεει το να ερθω σπιτι σ να κανουμε σεξ κ να με διαολοστειλεις παλι πελον δνε μ λεει τιποτα,ηρθε ομως μ πριν κοιμηθουμε με παιρνει αγκαλια μ λεει ετσι θελω να ειμαστε αγκλαλια εσυ θελεις?οχι τ λες μ λεει με αγαπας?οχι τ απανταω.αυτο ηταν αφηνιασε δνε επριμενε το οχι μου του το δειχνα αλλα ηλπιζε να ητνα ναι εκεινο το βραδυ .ητνα τα ορια τ εκει.μεχρι το οχι.ειχε πειστει οτι δνε ενδιαφερομουν πια.τον αγαπουσα τον λατρευα αλλα μεσα μ επικραοτυσε ο εγωισμος μ π με εκανε να τ φερομαι τοσο απαισια.λοιπον σηκωθηκε μ τριψε στα μουτρα τι ειχε κανει 5 χρονια οτι δνε θα θελε να ξυπνσηει 35 χρονςν με δυο παιδια κ να πρεπει ν χωρισουμε ουτε να καταντησει σαν τον πατερα τ .ειπε πως για ολα φταιει εκεινος(κ οτι αυτο να πω σε οποιο κατηγορησει εμενα) αλλα ηλπιζε να αλλαξω καποια στιγμη αλλα ηταν ματαιο οτι ελπιδα ειχε εκεινη την νυχτα την διελυσα ειπε οτι παρακαλουσε να τον χωρισω εγω γτ εκεινος δεν ειχε την δυναμη να το κανει γτ με αγαπουσε πολυ κ δν ηθελε να με χασει χωρις να χει παιξει ολα τ τα χαρτια.δεν καταφερα να τον ρκατησω μ δινε το σταυρο τηνσ μαμα τ π ειναι το μαδινικο πραγμα π εχει απο αυτην,μιασ κ τηνε χασε νεογεννητο,δεν τον δεχτηκα τ πα να παει αν βρει καμια γυναικα π να τ χει φερθει καλυτερα,εκλαιγε λεγοντασ οτι δεν γ@@2ταν στην δουλεια για να παει αν βρει αλλη γκομενα αλλα για εμας.μ πε,δεν ξερω τι κανω σε λατρευω σε αγαπαω αλλα καταστρεφομαι διπλα σ,κ ισως σ κανω κακο κ σενα ο βλακας.εφυγε δνε καταφερα να τον κρατησω ειδα στα ματια τ οτι το χε παριε αποφαση δεν θα εμενε.μετα απο πολυ λιγες μερες π επικοινωνησαμε,μ πε μονος τ οτι προσπαθησε να κανει κατιι με αλλη κοπελα,ενιωθε ενοχες που αφοτου χωρισαμε εδρασε τοσο βιαστηκα κ πιαστηκε απο οτι βρηκε προκειμενου να σταματησει να ποναει κ να νιωσει λιγο ανθρωπος ηξερε οτι ητνα ανωριμο ηξερε οτι σε εμενα δν ηθελε ν γυρισει ,κ οτι μ το λεγε γτ ενιωθε τυψεις κ οτι επρεπε να το ξερω.με την κοπελα αυτην εμεινε 2 μηνεσ μηπως καταφερει κ ξεκολλησει το μυαλο τ απο μενα,πιστευε οτι μ κανε χαρη π με χωρισε εκεινο το βραδυ,κ πως μου ητνα βαρος.δνε πιστεψε ποτε οτι θα με ενοχλουσε η απουσια τ .ετσι εδειχνα.την χωρισε γτ κοροιδευε τον εαυτο του κ αυτην την κοπελα (θα αναρωτιεστε π ξερω τοσες λεπτομερειες)υπεπεσα στην κατινια να μιλησω με την κοπελα ηξερε τα παντα για τον νικο τι ενιωθε τι σκεφτοταν και ποια.κ πολλες φορε π τον εβλεπε χαλια τ λεγε να ρθει να με βρει αφου δν μπορει ν με ξεχασει .μεκθνηγησε να μ εξηγησιε γτ φερθηκε ετσι τοσο σπασμοδικα βρισκοντας μια αλλη κοπελα το θεωρησε κ ο ιδιος ξεφτυλα κ ακομη το θεωρει κ πιστευει οτι εκανε κατι τραγικο,(οποιοσδηποτε θα το κανε οταν ειδικα εχει πληγωθει)εμαθα οτι της μιλουσε αποτομα κ ασχημα μερικες φορες,π σημαινει οτι τα νευρα τ ειχαν κ εχουν σπασει επρεπε μαλλον να σπασουν να σηκωσει το αναστημα τ να αρχισει να αντιδρα κ να βρισκει τον εαυτο τ ,ασχετως εαν τον εχασε μεσα στη σχεσηαφου χωρισαν(κ εγω εκανα πολλεσ αποπειρες να ξεχαστω κατι π ποτε δν πετυχαινει το μαθα κ εγω κ εκεινος.)καθησαμε μιλησαμε δνε ηθελε να μ πει τ απαραπονα τ απο μενα σαν μην θυμοταν τι τον εκανε να με χωρισει,μονο να ξαναπροσπαθουσαμε ηθελε,απο την ωρα π ανοιξαμε το κουτι με τισ αναμνησεισ π χε τις κακες κ τ παραπονα απο μενα,δνε εκλεινε αυτο το κουτι απο τ ξεσπασματα κ τα κλαματα κ απο τους δυο.η γιατροσ μ μ λεει οτι ο μονος προδομενος ειναι εκεινος εαν πρεπει αν μιλησει καποιος για προδοσια.Ομως απο τοτε π ξαναπροσπαθουμε δνε ειμαστε τοσο καλα στηνα ρχη εγω αναρωτιομουν ΓΙΑΤΙ βιαστηκε κ εκανε κατι με αλλη κοπελα κ κατα συνεπεια σχεση.κ απο τηνα λλη εκεινος καποιεσ φορες μ φερεται οχι ασχημα,αλλα αποτομα.καποιεσ φορες βιωνω με καποιο βαθμο την απορριψη π επαιρνε απο εμενα.οχι σ εκαιτ παραλογο απλα δν με ειχε μαθει να μ λεει οχι,κ οταν με βαζει στη θεση πια οταν χρειαζεται νιωθω οτι εχει αλλαξει.λογικο ναι.αλλα λες τοσο σκληρη ημουν?πως με ανεχτηκε.λεει κ ξαναλεει οτι ο μονος λογος π επστρεψε να προσπαθησει ακομα μια φορα,οχι γτ ειναι μαζοχασ εχιε θεσει πλεον ορια του.κ ο μονος λογος ητνα οτι κ οταν χωρισαμε κ τωρα με αγαπαει παρα πολυ αλλα θελουμε χρονο να ανοικτει,σαν ενα σκυλι περιγραφει τονε αυτο τ π εχει φαει κλωτσιες απο το αφεντικο τουκ φοβαται να το πλησιασει.τι αν κανω για να μα ανοικτιε να ξαναδοθει οχι οπως πρωτα γτ ητνα υπερβολη αλλα να ξαναγινει χαορυμενος.

[Βασιακι]

καλημερα μηνα και χρονια πολλα... διαβασα ολη την ιστορια σου και φταις σε μεγαλο βαθμο... ειναι πολυ δυσκολο να σου ξαναδοθει και να ξανα γινει ευτιχησμενος.. θ πρεπει εσυ να του δειξεις οτι εχεις αλλαξει κατα πολυ και οτι μπορει να δωσει μια δευτερη ευκαιρια στον εαυτο του στην ψυχη του και σε εσας για να ειναι παλυ χαρουμενος..... εχεις κανει πολλα λαθη και ειναι δυσκολο να επανορθωσεις!! θελει υπομονη και παρα ολυ προσπαθεια..... ποσο καιρο τα εχετε ξαναβρει??

[Delmem2802a]

καλημερα μηνα και χρονια πολλα... διαβασα ολη την ιστορια σου και φταις σε μεγαλο βαθμο... ειναι πολυ δυσκολο να σου ξαναδοθει και να ξανα γινει ευτιχησμενος.. θ πρεπει εσυ να του δειξεις οτι εχεις αλλαξει κατα πολυ και οτι μπορει να δωσει μια δευτερη ευκαιρια στον εαυτο του στην ψυχη του και σε εσας για να ειναι παλυ χαρουμενος..... εχεις κανει πολλα λαθη και ειναι δυσκολο να επανορθωσεις!! θελει υπομονη και παρα ολυ προσπαθεια..... ποσο καιρο τα εχετε ξαναβρει??

2 μηνες μ λεει οτι κατι φορες π θυμαται οσα εοχυν συμβει παρ ολο π με αγαπαει απορει π τα περασε ολα αυατ κ πως ειμαι εδω αλλαγμενη.βγαζει θυμο προς ολους το παραδεχεται οτι δνε νιωθει με τον εαυτο τ καλα.κ θελει να επισκεφτει τον ειδικο π παω εγω.επισης αηδιαζει σε οτι τ θυμιζει καταστασεισ απο το παρελθον.οπως η ζηλια μ ανευ λογου η καχυποψια μ το οτι ηθελα αναφορα για ολα.τρελενεται.τον αρρωσταιναν ολα αυτα

[jim1992]

Γεια σου Μίνα! Καταλαβαίνω ότι περνάτε και οι δύο πολύ άσχημες στιγμές... Ανεξαρτήτως του ποιός φταίει ή όχι, φαίνεται ότι ταλαιπωρείστε από αυτή τη σχέση.
Η άποψή μου είναι ότι γυαλί που ραγίζει δεν ξανακολλάει, δυστυχώς... Και να ξανακολλήσει, πάλι θα ξανασπάσει, ιδιαίτερα όταν δε γίνεται ουσιαστική προσπάθεια και από τις δυο πλευρές. Ήταν θέμα χρόνου να σπάσει, και είναι θέμα χρόνου να ξανασπάσει. Και καλύτερα να σπάσει τώρα, παρά να παιδεύεστε και οι δυο σας για - δεν ξέρω και γω - πόσο καιρό. Συγγνώμη που τα λέω τόσο απόλυτα και σκληρά, αλλά νομίζω είναι πιο ωφέλιμο να τελειώσει εδώ αυτό το αδιέξοδο, να μάθεις από τα λάθη σου και να φερθείς πιο συνετά στην επόμενη σχέση σου. Ναι, θα πάρει καιρό και σε σένα και σ' αυτόν να επουλώσετε τις πληγές σας, όμως είναι το καλύτερο (κατά τη γνώμη μου) που μπορείτε να κάνετε για να συνεχίσετε τη ζωή σας και να μη σπαταλάτε χρόνο και ενέργεια σε μια σχέση που περισσότερο σας φθείρει παρά σας ευχαριστεί. Και έτσι όπως τα περιγράφεις δε νομίζω να έχετε έστω το κουράγιο να αλλάξετε για να σωθεί αυτή η σχέση. :(
Σκέψου με τη λογική πρώτα και μετά με το συναίσθημα: αξίζει να κάνεις προσπάθεια να διατηρήσεις αυτή τη σχέση; Απ' την άλλη αξίζει να προσπαθήσεις σε μια καινούρια σχέση; Ζύγισε τα υπέρ και τα κατά.....

[Delmem2802a]

εκεινος προσπαθει περισσοτερο ολοι μ λενε οτι χρειζεται χρονος κ ο καιρος θα δειξει οταν θελουν δυο ανθρωποι ολα γινονται.κ ποσο μαλλον οταν υπαρχει αγαπη ενα δουμε κ δεεεεεεεεεεεν με τιποτα εννοειται πως θα τ αφησουμε.απλα εκεινος εχει γινει πιο σκληρος προστατευει τον εαυτο του πολυ απο το να μην την ξαπατησει διαθεση υπαρχει κουραγιο οχι τοσο.απλα τον φτανω σε ενα οριο παλι στο παρελτηον το οριο ηταν απο το 1μεχρι το 100 πλεον ειναι απο το 1 μεχρι το 10 απο εκει κ περα αρχιζει κ νευριαζει