Η μαύρη κατάρα!Το μετατραυματικό στρες.
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 3 123 LastLast
Results 1 to 15 of 33
  1. #1
    Member
    Join Date
    May 2014
    Posts
    30

    Η μαύρη κατάρα!Το μετατραυματικό στρες.

    Καλησπέρα σας, θα ήθελα την βοήθειά σας σε ένα θέμα που με απασχολεί εδώ και 3-4 χρόνια. Οποιαδήποτε απάντηση είναι αποδεκτή. Δεν θέλω πάλι να παώ χάλια και στο δεύτερο εξάμηνο και να έχω πάλι τους γονείς μου να μου λένε πως δεν συγκεντρώνεσαι,είσαι τεμπέλα ή άχρηστη. Είμαι καινούρια στο φόρουμ και σόρρυ για οποιοδήποτε συντακτικό ή ορθογραφικό λάλος κάνω. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ήμουν στο εξωτερικό για 5 χρόνια σε μικρή ηλικία. Πιστεύω πως υπάρχει μια τραυματική εμπειρία από πρόσωπα που με έχει ταρακουνήσει και από το εξωτερικό και έχω πάθει αντίστοιχη τραυματική εμπειρία και στην Ελλάδα. Στην Γερμανία εκεί όπου ζούσα πρίν από 4 χρόνια είχα βιώσει πολύ έντονα το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας, όχι από Γερμανούς αλλά από έλληνες συμμαθητές μου.

    Ήμουν σε ελληνογερμανικό σχολείο και ήμασταν η παράλληλη ελληνική τάξη που αντιστοιχούσε στην γερμανική. Να αλλάξω σχολείο δεν γινόταν γιατί αυτό ήταν το μόνο που υπήρχε στην περιοχή μας και πέρα από αυτό δεν ήθελα να χάσω την επαφή μου με τα ελληνικά. Μετά στην Ελλάδα έζησα πάλι μια τραυματική εμπειρία από ένα άτομο ,μεσήλικας σε φροντιστήριο, που μου κατέβασε την ψυχολογία όσον αφορά το διάβασμα τις πανελλήνιες κτλ. (λέω πάλι καλά που παρόλα αυτά δεν σταμάτησα να διαβάζω).
    Θα ήθελα την άποψή σας για το αν όντως έχω πέσει μέσα όσον αφορά αυτό που πιστεύω πως πάσχω (το αναφέρω παρακάτω) ή αν είμαι τρελή κτλ. όπως με χαρακτηρίζουν και οι γονείς μου (πράγμα που δεν το πιστεύω πως είμαι). Ας πω πως η αλήθεια είναι ότι το κρύβω καλά μέσα μου γιατί οι γονείς μου μου έχουν επιβεβαιώσει πως δεν πρόκειται να με καταλάβουν και επειδή ντρέπομαι να τους μιλήσω γι αυτό. Να πω επίσης πως ο πατέρας μου είναι τελείως χάλια στον επικοινωνιακό τομέα και αν προσπαθήσω εγώ ή άλλο άτομο της οικογένειας να του μιλήσουμε για κάτι που μας απασχολεί μας κοροιδεύει συνέχεια, μας σπάει τα νεύρα και στο τέλος μας την βγάζει ξινή. Επίσης είναι υπερβολικά αποθαρρυντικός σαν άνθρωπος, δεν θέλει ποτέ μα ποτέ να μας βλέπει ευτυχισμένους σαν οικογένεια και επηρρεάζεται υπερβολικά από την μητέρα του. Αυτή η γιαγιά μου κάνει τα πάντα για να διαταράξει την μητέρα μου αλλά και να την μισεί ο πατέρας μου ( τονίζω πως είναι μορφωμένος και σκάω στα γέλια που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τίποτα μόνος του και ότι δεν έχει προσωπική άποψη.)


    Τέλος πάντων, όπως και να έχει παρατήρησα ότι πάσχω από μετατραυματικό στρες. Αυτό γιατί παρατήρησα τις εξής συμπεριφορές και σκέψεις που με βασανίζουν καθημερινά και ακατάπαυστα.

    1ον) Έχω ειλικρινά πάρα πολύ καλούς φίλους (σπάνιο πράγμα και είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένη μαζί τους) και λέω συνέχεια από μέσα μου πως θέλω να τους παρατήσω, να μείνω τελείως μόνη μου και πως δεν τους αξίζω (δεν φταίνε σε τίποτα τα παιδιά αφού είναι άψογα). Το ίδιο σκέφτομαι και για το υπέροχο αγόρι με το οποίο έχω σχέση. Αυτό το αγόρι μου λέει,όταν είμαστε μαζί πως σκέφτομαι συνέχεια κάτι και πως κάτι με ενοχλεί ή με βασανίζει (Στεναχωριέμαι πολύ όταν του λέω ψέματα πως και καλά έχω άγχος για τα μαθήματα και τα σκέφτομαι συχνά). Το ίδιο σκέφτομαι και για την οικογένεια μου. ( να γιατί δεν μπορώ να τους μιλήσω για αυτό το ψυχολογικό πρόβλημα... απλά μαύρη μαυρίλα που με στοιχείωσε....αχ, και τελικά καταλήγω να μου λένε πως δεν πάσχω από τίποτα και πως απλά είμαι τρελή και τεμπέλα κτλ ...Όχι!!!! Είμαι σίγουρη πως το κρύβω πολύ και δεν με καταλαβαίνουν και δεν προσπαθούν τουλάχιστον να με καταλάβουν. Πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να τους επιτεθώ άσχημα και να τους απαγοητεύσω πολύ αυτό το Πάσχα.) Βοήθεια!!!!!

    2ον) Σκέφτομαι συχνά πως θέλω να απομονωθώ από την κοινωνία ενώ είμαι πολύ κοινωνική και συμπαθητική σε πολλούς ανθρώπους.

    3ον) Κλαίω στα καλά καθούμενα χωρίς να ξέρω τι μου φταίει και στο τέλος μου έρχονται αυτά τα ανεπιθύμητα flash back μνήμης από το σκληρό και ψυχρό παρελθόν. Μετά από αυτό μου έρχεται μια πίκρα ενώ παράλληλα σκέφτομαι πως μου άξιζε να υποφέρω τόσο πολύ και καλά να πάθω για ότι συνέβη ενώ ξέρω πως δεν έφταιγα.

    4ον)Σκέφτομαι αρκετές φορές το πως θα ήταν αν είχα πεθάνει. Πολλές φορές συνειδητοποιώ μέσα από αυτό πως όλα θα ήταν καλύτερα και όλοι θα συνέχιζαν καλύτερα τις ζωές τους χωρίς εμένα, Ένα πράγμα σαν να τους βασάνιζε η ύπαρξή μου. Άλλες φορές σκέφτομαι πως λόγω της διαφορετικότητας του χαρακτήρα μου είμαι γεννημένη να υποφέρω. 3-4 φορές τον μήνα έχω και τάσεις αυτοκτονίας. (Ντρέπομαι πραγματικά που τα λέω όλα αυτά χύμα!!! )

    5ον)Έχω επιθετική συμπεριφορά και σκέψεις (μέχρι και βρισιές ... ακραίο και μένω και άφονη) στον εαυτό μου, εκφράζοντας αυτές με πολύ μεγάλη ένταση. Οι επιθετικές σκέψεις και βρισιές μπορεί να εμφανιστούν από το πουθενά πάνω σε άτομα που συμπαθώ πάρα πολύ, σε αυτούς που αγαπώ πολύ μέχρι και σε άτομα που μόλις πρωτογνώρισα. Έτσι καταντάω πάντα να τρελαίνομαι και να χάνω την συγκέντρωσή μου σε δευτερόλεπτα και τέλος αγανακτώ και πάλι με τον εαυτό μου. Αυτή η εσωτερική συμπεριφορά ανακυκλώνεται κατά περιόδους.Τονίζω πως αυτή η συμπεριφορά είναι μόνο εσωτερική δεν έχω προσβάλει ποτέ κανέναν με τέτοιον τρόπο.

    6ον) Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ (σε μεγάλο βαθμό όμως) με αποτέλεσμα να μην διαβάζω όσο θα ήθελα ή να κάνω όσες δουλειές θα ήθελα.

    7ον) Υπάρχουν περίοδοι ,συχνοί,όπου κοιμάμαι πολύ περισσότερο νιώθοντας πως μόνο έτσι είμαι ασφαλής (δηλαδή αν μείνω μόνο στο κρεβάτι). Υπάρχουν όμως και περίοδοι όπου κοιμάμαι υπερβολικά λίγο ή δεν επιθυμώ να κοιμηθώ. Να επισημάνω πως τα τελευταία 2 χρόνια δεν είχα ποτέ φυσιολογικό ύπνο.

    8ον) Τρώγοντας γλυκά (κυρίως σοκολάτα)κατά την ώρα του διαβάσματος ή καθημερινώς νιώθω ασφάλεια και πως σίγουρα θα πετύχω τον σκοπό μου και όμως συμβαίνει το αντίθετο. Το ίδιο νιώθω αν τρώω πολύ ή πολύ λίγο.

    Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Οποιεσδήποτε απαντήσεις-ερωτήσεις είναι αποδεκτές. Σας μιλάω σαν άνθρωπο προς άνθρωπο και με μεγάλο φορτίο ευθύνης και σεβασμού.Ελπίζω μόνο να μην σας ζάλισα με την υπερανάλυσή μου.

  2. #2
    Banned
    Join Date
    Feb 2013
    Location
    σε 1 λιμνουλα!
    Posts
    14,042
    και τελικά καταλήγω να μου λένε πως δεν πάσχω από τίποτα και πως απλά είμαι τρελή και τεμπέλα
    αν δηκαιολογειςε ετσι οπιον σου μιλα ετσι κ ριχνεις το φταιξιμο σε σενα μετα δεν ειναι περιεργο γιατι θα τα βλεπεις ολα μαυρα

    επιθετική συμπεριφορά και σκέψεις (μέχρι και βρισιές ... ακραίο και μένω και άφονη) στον εαυτό μου, εκφράζοντας αυτές με πολύ μεγάλη ένταση.
    απο δω αρχιζει το μαυρο χαος
    πλά μαύρη μαυρίλα που με στοιχείωσε...
    οταν απλα συμφωνεις με ανθρωπους που κανονικα επρεπε να τους εχεις σε αποσταση απο τα δικα σου πιστευω

    επησης μη συσχετιζεις τη ζωη στη γερμανια με τη ζωη εδω η γερμανια ειναι μια χωρα πολυ διαφορετικη απο την ελλαδα με διαφωρετικο τροπο σκεψης (εγω δε θα ζουσα εκει με τιποτα) εδω οι καιρικες συνθηκες ειναι πολυ καλυτερες κ οι ανθρωποι πιο ζεστοι

  3. #3
    Member
    Join Date
    May 2014
    Posts
    30
    Όταν λες σε ανθρώπους που πρέπει κανονικά να έχω σε απόσταση ποιούς εννοείς; Μήπως γνωστούς ή συγγενείς μου???
    Φίλε μου Aλέξανδρε77 πιστεύω πως όπου και να πας είναι ωραία το θέμα είναι με ποιόν είσαι μαζί!! Δεν έχει να κάνει σχέση από πια χώρα είναι. Υπήρξαν και ξένοι εκτώς από έλληνες που με έκαναν να νιώσω καλύτερα όταν βίωνα κάτι βασανιστικό και πράγματι αυτοί είναι πραγματικοί άνθρωποι που ξεχωρίζουν με την προσωπικότητά τους και όχι με το χρώμα των μαλλιών τους ή του δέρματός τους ή της χώρας τους. Αυτούς θα κρατήσω για πάντα στην μνήμη μου. Να ξέρεις πως υπήρξαν και αφρικανοι, τούρκοι, ταιλανδέζοι, ινδοί , γερμανοί και αλβανοί που μου συμπερυφέρθηκαν χίλιες φορές καλύτερα από τους έλληνες, ανεξαρτήτως από το αν ήταν μορφονένοι ή όχι. Αυτοί μου στάθηκαν στις πιο ψυχρές μου καταστάσεις και μπορώ να πώς κατά κάποιο τρόπο με έκαναν να νιώσω καλύτερα και να ξεχάσω. Άλλο που ο πόνο εξακολουθούσε να επανέρχεται από το τίποτα.

  4. #4
    Banned
    Join Date
    Feb 2013
    Location
    σε 1 λιμνουλα!
    Posts
    14,042
    ναι αυτους που σε λενε τρελη κλπ κ μενα το ιδιο μου ελεγε η μανα μου αλλα τωρα δε τολμα να μου το ξαναπει γιατι θα ακουσει τον εξαψαλμο

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2012
    Posts
    5,780
    Στο σχολειο η βια αυτη ηταν σε φαση να σε κοροιδευουνε τα παιδια ή σε χτυπαγανε?

  6. #6
    Member
    Join Date
    May 2014
    Posts
    30
    Quote Originally Posted by kerasi View Post
    Στο σχολειο η βια αυτη ηταν σε φαση να σε κοροιδευουνε τα παιδια ή σε χτυπαγανε?
    Σε χτυπάγανε ψυχολογικά (πράγμα που έφτανε τα όρια της α'ι'δίας, ντροπής αλλά και ακραιότητας, προκειμένου να επιβάλουν την εξουσία κάποια συγκεκριμένα άτομα και φυσικά η διαφορετικότητα εξοστρακίζονταν!!!!)αν και βέβαια θα προτιμούσα να με βάραγαν, διότι ξέρω πως αυτό ξεπερνιέται πιο εύκολα. (δεν τολμούσαν όμως γιατί ήμουν πολύ πιο δυνατή και γρήγορη από αυτούς) Σόρρυ αν παρατηρείτε επιθετικότητα στις απαντήσεις μου. Δυστιχώς επικρατεί και ο συναισθηματισμός μέσα στο ΜαύροΧάος.

  7. #7
    Member
    Join Date
    May 2014
    Posts
    30
    Quote Originally Posted by αλεξανδρος_77 View Post
    ναι αυτους που σε λενε τρελη κλπ κ μενα το ιδιο μου ελεγε η μανα μου αλλα τωρα δε τολμα να μου το ξαναπει γιατι θα ακουσει τον εξαψαλμο
    Δηλαδή τι τσακώνεσαι με την μητέρα σου;; Ή είστε και οι δύο πεισματάρρηδες, ξεροκέφαλοι κτλ. Χωρίς παρεξήγηση γιατί κααι εγώ ήμουν σε μεγάλο βαθμό αλλά τώρα το μείωσα.Τι λές??

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2012
    Posts
    5,780
    Με τον καθηγητη τι εγινε? σε απογοητευσε θες να πεις στο να διαβαζεις?

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2013
    Posts
    2,150
    Καλησπέρα σου..........

    Δεν ξέρω αν πρόκειται για μετατραυματικό στρες ή κάτι άλλο,πάντως αυτό που σου συμβαίνει δε νομίζω ότι είναι από το bulling που υπέστης όταν ήσουν στη Γερμανία,κάποιος άλλος είναι ο λόγος....

    Σκέψου ποιος...μήπως η σχολή δεν είναι της αρεσκείας σου; μήπως δεν σου αρέσει το διάβασμα και αυτό σε κουράζει και σε στρεσσάρει;
    Μήπως μέσα στην οικογενεια δεν εισέπραξες την αγάπη και την ασφάλεια που περιμένει ο καθένας από εμάς;
    Μήπως υπήρξε στην ζωή σου,κάποιο άλλο δυσάρεστο γεγονός που δεν μας το έχεις πει γιατί ίσως να μην καταλαβαίνεις ότι αυτό συμβαίνει;

    Ολα τα υπόλοιπα μην τα σκέφτεσαι που σου λένε...μπορεί να έχουν άδικο,μπορεί να έχουν δίκιο.....εσύ θα σκεφτείς τί είναι αυτό που σε ενοχλεί έτσι ώστε να μπορέσεις σιγά-σιγά να το βγάλεις από μέσα σου.

  10. #10
    Member
    Join Date
    May 2014
    Posts
    30
    Θα επιστρέψω πάλι σε 15min για απαντήσεις γιατί πρέπει να κάνω μια δουλίτσα.Ελπίζω να σας βρώ μέχρι τότε συνδεδεμένους. Φιλιά!!

  11. #11
    Member
    Join Date
    May 2014
    Posts
    30
    Quote Originally Posted by ΜάυροΧάος View Post
    Θα επιστρέψω πάλι σε 15min για απαντήσεις γιατί πρέπει να κάνω μια δουλίτσα.Ελπίζω να σας βρώ μέχρι τότε συνδεδεμένους. Φιλιά!!
    Να μαι πάλι!!!

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2013
    Posts
    1,483
    καλησπερα μαυρο χαος! εγω εχω την εντυπωση απο αυτα που γραφεις οτι το θεμα ολο αυτο του μετατραυματικου στρες οπως το ονομαζεις (δεν ειμαι ειδικη στο να σου πω τι ακριβως ειναι αυτο που περιγραφεις) προερχεται απο τη συμπεριφορα των γονιων σου! Η συμπεριφορα τους μου φαινεται οτι σε επιρρεαζει πιο πολυ απο το σχολικο εκφοβισμο που ειχες βιωσει μικρη.
    ολοι λιγο πολυ εχουμε περασει απο την σχολικη βια δεν ξερω ποια ηταν ακριβως η εμπειρια σου, αλλα πιστευω ολο αυτο που βιωνεις ψυχολογικα ισως να προερχεται απο το γεγονος οτι οι γονεις σου δεν μπορουν να σε καταλαβουν και συ με τη σειρα σου να νιωθεις καποια ανασφαλεια σχετικα με τα θελω σου.
    Στου κουφου την πορτα, παρ' την πορτα και φυγε!

  13. #13
    Member
    Join Date
    May 2014
    Posts
    30
    Quote Originally Posted by kerasi View Post
    Με τον καθηγητη τι εγινε? σε απογοητευσε θες να πεις στο να διαβαζεις?
    Αυτή είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία και ναι ήταν πάλι λάθος του υπερβολικά ξεροκέφαλου πατέρα μου. Ας αρχίσουμε...

    Την πρώτη χρονιά αφού είχα έρθει από Γερμανία και είχα κενά βέβαια πήγα σε ένα φροντιστήριο προκειμένου να με βοηθήσει να τα καλύψω. Ήμουν άριστη μαθήτρια στην Γερμανία με διάκριση για να ανέβω επίπεδο προκειμένου να σπουδάσω (μου είχανε δώσει δωράκι ένα βιβλίο που ακόμα όταν το βλέπω θυμάμαι τις παλιές καλές στιγμές και το λατρέυω) Ναι οι Γερμανοί δίνουν φτερά στους μαθητές τους όταν τα πάνε καλά σε συνδυασμό με μετριοφροσύνη και αυτοκυριαρχία, για αυτό και τους λένε αρκετές φορές ψυχρούς.

    Αφότου ξεκίνησα τα φροντιστήρια έκανε μπαμ πως είχα κενά, ειδικά στην φυσική (γελάω ακόμη για το τι έλεγα τότε πως ήταν σωστό και για νόμους του βάρους που είχα μπερδέψει). Αυτό στην αρχή με ψιλοπείραξε αλλά το αντιμετώπισα με ηρεμία και πάλι καλά είχα πολύ καλούς καθηγητές που έβλέπαν την σκληρή δουλειά που έκανα στο διάβασμα και με ενθάρρυναν. Σαν χαρακτήρες ήταν όλοι πολύ καλοί, εξηγούσαν πάντα,ήξεραν πολύ καλά το αντικείμενό τους, προτιμούσαν πρακτική αντί για παπαγαλία, ακόμη όταν είχα άγχος ή ντρεπόμουν για τα κενά μου με έκαναν να νιώθω άνετα, μου δίνανε ελπίδες και με ηρεμούσαν, ο καθένας με το δικό του στίλ βέβαια. (Όλα αυτά ήταν που με έκαναν να τους αγαπήσω και μου έδιναν έμπνευση για το τέλειο διάβασμα).

    Σε πολλά διαγωνίσματα και στο σχολείο και στο φροντιστήριο έγραφα από πολύ καλά,καλά, έως και άριστα. Η μητέρα μου ήταν ικανοποιημένη χωρίς να με επιβραβεύει ποτέ για κάτι ή να μου λέει μπράβο (βασικά αυτό δεν το έκανε και συχνά). Από την άλλη ο πατέρας μου έβγαζε όλα τα κόμπλεξ που είχε μέσα του, λέγοντας σιγά το πράγμα αυτό είναι πανεύκολο ( ναι τα μαθηματικά, η φυσική και η χημεία και οι θετικές επιστήμες θέλουν στρώσιμο και είναι εύκολα όσο ασχολείσαι σε βάθος με αυτά, όχι να είσαι από θεωρητική κατεύθυνση όπως ο πατέρας μου και να λέει ότι είναι εύκολα!!!). Επίσης όταν στεναχωριόμουν που είχα τόσα κενά αλλά έβαζα τα δυνατά μου για να τα καλύψω, ο πατέρας μου καταλάβαινε την στεναχώρια αυτή και μου έλεγε "είσαι σκέτη απογοήτευση", ενώ αυτός έχει κάνει όλες τις βλακείες του κόσμου που υπάρχουν (συμπεραλαμβανόμενου και της οικογένειάς μου). Επίσης ο πατέρας μου υποτιμούσε το φροντιστήριο αυτό ενώ εγώ έχω ακούσει τα καλύτερα λόγια για αυτό (μεγάλους-παιδιά) και επειδή έτυχε μια φορά στις 1.000.000 να ακούσει για ένα άλλο φροντιστήριο πως είναι καλό τότε κόλησε με την ιδέα να με αλλάξει.

    Στη συνέχεια, ενώ εγώ δεν ήξερα σχεδόν τίποτα για το γίνεται με τα ελληνικά φροντιστήρια και ότι κάποια από αυτά είναι σκέτη απογοήτευση, ο ξεροκέφαλος πατέρας μου κατάφερε να με πείσει ( τόσο αθώα ήμουν και εγώ). Οπότε αθώαα συμφώνησα προκειμένου να το δοκοιμάσω. Τι το ήθελα??? Εκεί τα ήδα όλα. Από τότε που νόμιζα πως όλα στην ζωή μου κυλούσαν ομαλά όλα πήγαιναν ανάποδα. Ο μαθητικός ήταν πολύ αυστηρός και αν ρώταγες κάτι σε κοίταζε υποτιμητικά και δεν απαντούσε πάντα. Αν τύχαινε να απαντήσει θα σου απάνταγε με εξευτελιστικό τρόπο όχι συνειδητά αλλά με υπονοούμενα. Έβαζε πολύ δύσκολες ασκήσεις χωρίς πάντα να τις έξηγει (με την προυπόθεση πως πάντα πήγαινα διαβασμένη δεν έβγαζα πάντα άκρη). Ειδικά στα διαγωνίσματα δύσκολα έγραφες άνω των 70% ή 80%. Την ίδια λογική ακολουθούσε και ο Φυσικο?Χημικός μας. Τρόμαζα κάθε φορά που έπρεπε να πάω για διαγώνισμα και λόγω του άγχους που μου προκαλούσε μάθαινα πολλά πράγματα παπαγαλία, το ίδιο και τα άλλα παιδιά με την διαφορά ότι γράφανε καλύτερα από εμένα γιατί είτε αντέγραφαν το ένα από το άλλο είτε ζητούσαν βοήθεια από τον καθηγητή (μα ήταν επαναληπτικό διαγώνισμα).

    Έτσι με τον καιρό άρχισα να πέφτω στους βαθμούς αλλά διάβαζα μόνη μου από άλλα βοηθήματα προκειμένου να μείνουν κοντά στο 16-18. Παράλληλα η ψυχολογία μου έπεφτε και είχα και διαταραχές ύπνου. Οι γονείς μου εφόσον τους έλεγα τι γίνεται στο φροντιστήριο δεν με πίστευαν και έτσι με πίεζε ο πατέρας μου να πάω για μάθημα, ενώ εγώ ένοιωθα απαίσια και δεν ήθελα να πάω.Αυτό έγινε στην δευτέρα λυκείου και τότε είχα αρχίσει να φοβάμαι τους καθηγητές ( τους είχα στο μυαλό μου πως θα μου φώναζαν με το παραμικρό και πως ότι και να γίνει δεν πρόκειται να πάω ποτέ μπροστά να πετύχω.

    Στην Γ λυκείου τα πράγματα επιδεινώνονταν, καθώς είχα επηρρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τους καθηγητές μου και ειδικά από τα βασανιστήρια που έκανε ο πατέρας μου στην οικογένειά μου. Τότε λοιπόν είπα "ας τα δώσω όλα για όλα". Μετά από αυτήν την απόφαση επακολούθησε το ασταμάτητο άγχος-διάβασμα, τα ξενύχτια για διάβασμα, η κακή διατροφή, επιθετική συμπεριφορά και το καλύτερο μίσος για τον πατέρα μου που έκανε τα πάντα για να με απαγοητεύσει. 'Επιπλέον έβγαινα μόνο μια φορά τον μήνα και παράτησα πολλές από τις φίλες μου μέχρι και μία από τις κολλητές μου. Μέχρι και τον Ιανουάριο ένοιωθα πως είχα πολλά κενά ακόμη. Έτσι πήρα την απόφαση να κάνω μάχη εναντίων των γονιών μου να αλλάξω φροντιστήριο. Τα κατάφερα άλλαξα αλλά οι φόβοι μου με στοιχείωναν μέχρι να πάω να δώσω πανελλήνιες. Ότι διάβαζα δεν έμενε στο μυαλό μου και έγραφα μέχρι και 50% στα τεστ. Δεν μίλαγα ποτέ με κανέναν για αυτό. Π'αλι καλά που πέρασα σε μια σχολή που μου αρέσει πάρα πολύ, παρόλου που δεν ήξερα που ήθελα να περάσω. Αφού έδωσα πανελλήνιες τότε ήξερα τι μου τέριαζε (απέρριψα την ιατρική και πάλι καλα που πέρασα πληροφορική). Με την σχολή μου ξετρελάθηκα αλλά και πάλι φοβόμουν πολύ και έκανα το 1ο εξάμηνο τα ίδια που έκανα στην Γ λυκείου.

    Γενικά με είχαν απαγοητέυσει πολλοί άνθρωποι εκείνη την χρονιά όπως η κολητή μου που με πρόδωσε, ο σκληρός πατέρας μου και οι άσχημη, ανώριμη συμπεριφορά του, η αδερφή μου με την εφηβική ατίθαση και θρασύτατη συμπερηφορά της και γκρίνια της και η μητέρα μου με την δική της στεναχώρια γκρίνια κτλ. Σίγουρα χορεύαμε όλοι στο ίδιο ταψί από την στεναχώρια.
    Αυτά ... και ναι όντος όλα αυτά που έχουν γίνει μέχρι τώρα με βασανίζουν ακόμη. Τα σκέφτομαι ξανά και ξανά και κλαίω στα καλά καθούμενα.

  14. #14
    Member
    Join Date
    May 2014
    Posts
    30
    Quote Originally Posted by ftatl View Post
    καλησπερα μαυρο χαος! εγω εχω την εντυπωση απο αυτα που γραφεις οτι το θεμα ολο αυτο του μετατραυματικου στρες οπως το ονομαζεις (δεν ειμαι ειδικη στο να σου πω τι ακριβως ειναι αυτο που περιγραφεις) προερχεται απο τη συμπεριφορα των γονιων σου! Η συμπεριφορα τους μου φαινεται οτι σε επιρρεαζει πιο πολυ απο το σχολικο εκφοβισμο που ειχες βιωσει μικρη.
    ολοι λιγο πολυ εχουμε περασει απο την σχολικη βια δεν ξερω ποια ηταν ακριβως η εμπειρια σου, αλλα πιστευω ολο αυτο που βιωνεις ψυχολογικα ισως να προερχεται απο το γεγονος οτι οι γονεις σου δεν μπορουν να σε καταλαβουν και συ με τη σειρα σου να νιωθεις καποια ανασφαλεια σχετικα με τα θελω σου.
    Γενικά πιστεύω πως και εσύ αν ήσουν 14-16 ετών, εκεί που δεν ξέρεις ακόμη ποιος είσαι και τι κάνεις, ενώ παράλληλα να μην έχεις γονείς που να ξέρουν πως να σε στηρίζουν και έναν πατέρα που πιστεύω πως βλάπτει ψυχολογικά όλους μας επειδή δεν έχει τι να κάνει παρά μόνο να σε βασανίζει είναι 80%-90% πιθανό να έχεις μια τρελή ανασφάλεια που να σου μετατρέπει την απλο'ι'κή ζωή σου σε χάος.
    Πες μου τώρα αν οι γονείς σου σου κλείνανε τα μάτια και σε ταξιδέυανε στο χείλος του γκρεμού, τα ίδια δεν θα πάθαινες??? Τέλος πάντων αυτό που με ενδιαφέρει τώρα είναι να το αντιμετωπίσω με οποιοδήποτε κόστος. Εφόσον είμαι 18,5 και έχω αντιμετωπίσει τόσα πολλά μπορώ να βγάλω άκρη και με αυτό. Το γεγονός ότι είμαι φοιτήτρια με έχει βάλλει σε πλεονεκτική θέση και με βοηθάει λίγο να επουλώσω κάποιες παλιές πληγές. Εύχομαι μόνο να μην είναι αργά....

  15. #15
    Member
    Join Date
    May 2014
    Posts
    30
    Quote Originally Posted by Diana1982 View Post
    Καλησπέρα σου..........

    Δεν ξέρω αν πρόκειται για μετατραυματικό στρες ή κάτι άλλο,πάντως αυτό που σου συμβαίνει δε νομίζω ότι είναι από το bulling που υπέστης όταν ήσουν στη Γερμανία,κάποιος άλλος είναι ο λόγος....

    Σκέψου ποιος...μήπως η σχολή δεν είναι της αρεσκείας σου; μήπως δεν σου αρέσει το διάβασμα και αυτό σε κουράζει και σε στρεσσάρει;
    Μήπως μέσα στην οικογενεια δεν εισέπραξες την αγάπη και την ασφάλεια που περιμένει ο καθένας από εμάς;
    Μήπως υπήρξε στην ζωή σου,κάποιο άλλο δυσάρεστο γεγονός που δεν μας το έχεις πει γιατί ίσως να μην καταλαβαίνεις ότι αυτό συμβαίνει;

    Ολα τα υπόλοιπα μην τα σκέφτεσαι που σου λένε...μπορεί να έχουν άδικο,μπορεί να έχουν δίκιο.....εσύ θα σκεφτείς τί είναι αυτό που σε ενοχλεί έτσι ώστε να μπορέσεις σιγά-σιγά να το βγάλεις από μέσα σου.
    Διάβασε και τα υπόλοιπα που έχω γράψει. Επίσης νομίζω πως είμαι σίγουρα μέσα στα δύο τελευταία που έγραψες. Βοήθησε με λίγο να βγάλουμε άκρη γιατί νομίζω πως είμαι ακόμη μπερδεμένη...αχ....!!!

Page 1 of 3 123 LastLast

Similar Threads

  1. Μετατραυματικο σοκ η κατι αλλο?
    By Mika in forum Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες
    Replies: 5
    Last Post: 22-05-2023, 16:12
  2. Η μαύρη ανηφόρα
    By elli1 in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 0
    Last Post: 09-03-2013, 18:25
  3. Replies: 79
    Last Post: 09-05-2012, 00:32
  4. Μετατραυματικό στρές
    By O Frikoubikos in forum Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες
    Replies: 3
    Last Post: 09-08-2011, 23:09
  5. η μαυρη πλευρα των ψυχιατριων
    By krino in forum Εμπειρίες Ψυχοθεραπείας - Ψυχολογική & Ψυχιατρική Υποστήριξη
    Replies: 16
    Last Post: 01-09-2008, 06:09

Tags for this Thread

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •