ΜΑΜΑ ΜΕΓΑΛΩΣΑ

[Kleiw]

Συμφωνώ με όσα είπε ο ψυχολόγος σου !

Τα παιδιά είναι αρκετά εγωκεντρικά.
Τα παιδιά έχουν λιγότερες ευθύνες και υποχρεώσεις.
Τα παιδιά περιμένουν πράγματα απο τους άλλους και ρίχνουν ευθύνες στους άλλους, αντί να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

Σε κάποια πράγματα πρέπει να ενηλικιωθούμε ! Και οχι μονο στα δικαιώματα (εφηβική αντιμετώπιση) !

Βέβαια, τα παιδιά ονειρεύονται και παίζουν ! Αυτά λέω να τα κρατήσω !

[meretrix]

auto akrivws eipa k egw Kleiw ekeini tin stigmi
k mou apantise :

\"k poios sou eipe esena xruso mou oti oi enilikes den oneireuontai
k den paizoun????!!!!!\"

[keep_walking]

Η παιδικη συμπεριφορα δειχνει ανθρωπο που υποφερει...καπου ειχα διαβασει δεν ξερω αν ισχυει.
Το σιγουρο ειναι τα παιδια οταν ειναι παιδια ειναι μες την τρελλη χαρα...ενα καλοκαιρι ειναι σαν ολοκληρη ζωη...πλουσια σε εμπειριες και καταστασεις και αυτο μου λειπει...τωρα ο χρονος περναει σαν νερο.

[olorou]

Originally posted by Kleiw
Συμφωνώ με όσα είπε ο ψυχολόγος σου !

Τα παιδιά είναι αρκετά εγωκεντρικά.
Τα παιδιά έχουν λιγότερες ευθύνες και υποχρεώσεις.
Τα παιδιά περιμένουν πράγματα απο τους άλλους και ρίχνουν ευθύνες στους άλλους, αντί να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

Σε κάποια πράγματα πρέπει να ενηλικιωθούμε ! Και οχι μονο στα δικαιώματα (εφηβική αντιμετώπιση) !

Βέβαια, τα παιδιά ονειρεύονται και παίζουν ! Αυτά λέω να τα κρατήσω !

Αυτό είπε ο ψυχολόγος της δηλαδή;
Ότι :

Τα παιδιά είναι αρκετά εγωκεντρικά.
Τα παιδιά έχουν λιγότερες ευθύνες και υποχρεώσεις.
Τα παιδιά περιμένουν πράγματα απο τους άλλους και ρίχνουν ευθύνες στους άλλους, αντί να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

???????????
Θα βγάλω μαλλιά...

[keep_walking]

Τα παιδιά είναι αρκετά εγωκεντρικά.
Τα παιδιά έχουν λιγότερες ευθύνες και υποχρεώσεις.
Τα παιδιά περιμένουν πράγματα απο τους άλλους και ρίχνουν ευθύνες στους άλλους, αντί να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

Δεν συμφωνεις olorou?
Σωστα νομιζω τα ανεφερε...και παρεπιπτοντος δεν εχεις μαλλια?:P

[olorou]

Originally posted by La_ViTa

Originally posted by olorou
Πρέπει να ʽναι κανείς «κάπως» δηλαδή; Κι αν ναι, πώς; Υπάρχουν κανόνες, προδιαγραφές; Και ποιος τα ορίζει αυτά; Να τον ρωτήσουμε. Πιθανόν να υπάρχουν κυρώσεις. Ποτέ δεν μπορείς να ʽσαι σίγουρος γιʼ αυτά τα πράματα. Φαντάζεστε να βγούμε μίαν ωραίαν πρωίαν στο δρόμο και να μας «γράψουν»; Τι γίνεται τότε;
Εγώ για τον εαυτό μου θα ρώταγα πρώτα τον ίδιο: «Πώς είμαι; Μʼ αρέσω; Όχι; Πώς θέλω να είμαι; Πώς θα γίνω έτσι;» Κι η απάντησή του θα (πρέπει να) είναι καθοριστική για τη ζωή μου. Γιατί χωρίς τον εαυτό μου δεν μπορώ να υπάρξω.
Κι έπειτα θα ρωτούσα αυτούς που η γνώμη τους μετράει για μένα τα ίδια πράγματα. Γνωρίζοντας καλά ότι θα μου είναι ενδεχομένως δύσκολο να υπομείνω την απάντησή τους. Γιατί ενδέχεται να διαπιστώσω ότι δε (θα μπορέσω ποτέ να) έχω μια θέση κοντά τους.

Καλέ μου olorou κανείς δεν είπε ότι πρέπει να είμαστε κάπως. Πρέπει όμως να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και σε ορισμένες περιπτώσεις να αντιδράμε σύμφωνα με την ηλικία μας.
Οι ερωτήσεις τύπου \"μ\'αρέσω,δεν μ\'αρέσω και πώς θέλω να είμαι\" είναι πολύ εύκολο να τεθούν στον εαυτό μας,αλλά πολύ πιο δύσκολα να απαντηθούν και οι απαντήσεις αυτές να γίνουν πράξη. Μην νομίζεις ότι δεν τις έχω κάνει. Απλά ποικίλουν από μέρα σε μέρα και έχουν φτάσει να είναι τόσες πολλές οι αλλαγές που θέλω να κάνω που πρέπει να τις βάλω σε μια σειρά.
Δεν λέω ότι είναι αδύνατο. Απλά θέλει αποφασιστικότητα και σιγουριά για το τι θέλεις να είναι ο εαυτός σου

Τίποτε δεν είναι αυτονόητο. Τίποτε δεν είναι τόσο δύσκολο όσο το να φτάσει κανείς να θέτει τέτοια ερωτήματα στον εαυτό του και τίποτε δεν είναι πιο εύκολο από το να βρει τις απαντήσεις τους, αφού είναι μέσα στο ίδιο του το μυαλό.
Αφού όμως για σένα ισχύει το αντίθετο, μου φαίνεται πως δεν κάνεις τίποτε άλλο από το να διστάζεις να κάνεις όσα επιθυμείς και να χρονοτριβείς. \"Όποιος δε θέλει να ζυμώσει, 5 μέρες κοσκινίζει\". Και στο μεταξύ πεινάει...

[Kleiw]

olorou ισως η δομή του μηνύματος μου να μην είναι σωστή !

Οκ.

Συμπληρωματικά σε αυτά που είπε ο ψυχολόγος της, ανέφερα τα παραπάνω !

Νομίζω οτι δεν είναι αντιφατικά σε ότι είπε εκείνος !

Με αλλα λόγια συμφωνώ μαζί του και συμπληρώνω !

[olorou]

dustuxos otan kapoios niwthei paidi:
skeftetai k san paidi
k sumperiferetai sa paidi
k diekdikei sa paidi
k pligwnetai sa paidi
k den mporei na upostirixei ton eauto tou opws k ena paidi
k den mporei na prostatepsei ton eauto tou opws k ena paidi
k einai ektethimenos opws einai k ena paidi
k einai exartimenos opws einai k ena paidi.........

Ένα παιδί:
σκέφτεται
συμπεριφέρεται
διεκδικεί
πληγώνεται
δεν μπορεί να υποστηρίξει τον εαυτό του
δεν μπορεί να προστατέψει τον εαυτό του
είναι εκτεθειμένο
είναι εξαρτημένο
σαν παιδί.

ΟΚ.

Ένας μεγάλος σε τι (πρέπει να) διαφέρει σε όλα αυτά από ένα παιδί;
Από ένα παιδί που το άφησαν ήσυχο, να σκέφτεται, να συμπεριφέρεται, να διεκδικεί, να πληγώνεται, να υποστηρίζει και να προστατεύει τον εαυτό του, να είναι εκτεθειμένο σε ό,τι θέλει και να εξαρτάται από ό,τι εκείνο κρίνει, χωρίς να του το υπο-/ επι- βάλλουν διαρκώς και παντοιοτρόπως, χωρίς να το «υποστηρίζουν» και να το «προστατεύουν», μόνο και μόνο για να το κρατάν υποταγμένο;
Πολλές αντιρρήσεις μπορούν ασφαλώς να υπάρξουν για όλα αυτά, όπως και για όποια άλλα μπορεί να πει κανείς. Το γεγονός είναι ότι η διαμορφωμένη κατάσταση στις σχέσεις γονιών – παιδιών στην εποχή και την κοινωνία μας δεν επιτρέπει στην πλειονότητα των περιπτώσεων να υπάρχουν ίσες και κατά συνέπεια καλές, υγιείς και δημιουργικές σχέσεις μεταξύ τους.

[liberchild]

Originally posted by meretrix
kalimera k apo mena,

einai i prwti fora pou kanw post k an mou epitrepete tha thela na pw ti gmwmi mou.
molis prin liges imeres to sizitousa auto akrivws to thema me tin psuxologo mou
k mou eipe kati polu simantiko
oti dustuxos otan kapoios niwthei paidi:
skeftetai k san paidi
k sumperiferetai sa paidi
k diekdikei sa paidi
k pligwnetai sa paidi
k den mporei na upostirixei ton eauto tou opws k ena paidi
k den mporei na prostatepsei ton eauto tou opws k ena paidi
k einai ektethimenos opws einai k ena paidi
k einai exartimenos opws einai k ena paidi.........

egw pantws anagnwrisa polu ton eauto mou se auta pou eipe......

Είναι ευνόητο οτι δεν μπορούμε να ξαναγίνουμε παιδιά κάτω απο αυτές τις έννοιες, δεν γίνεται αυτο. Μπορούμε όμως να κρατήσουμε κάποιες απ αυτές επιλεκτικά ως ενήλικοι. Θα ψήφιζα υπέρ της διεκδίκησης όπως επίσης και της απλής σκέψης
του τύπου ενα σύν ενα ισον δύο. Δεν τα πάω καλά με τα ανώτερα μαθηματικά γαρ. Να βάλω και το παιχνίδι μέσα? Μμμμ.. αυτό αλήθεια μ αρέσει πολύ..

[Sofia]

Originally posted by olorou

Ένας μεγάλος σε τι (πρέπει να) διαφέρει σε όλα αυτά από ένα παιδί;

ο ενηλικας υποχρεουται να λαβει ευθύνες και πρωτα πρώτα του ιδιου του του εαυτου. το παιδί δεν μπορεί να αναλάβει ευθύνες που εχει ενας \"μεγάλος\".

[olorou]

Originally posted by Sofia

Originally posted by olorou

Ένας μεγάλος σε τι (πρέπει να) διαφέρει σε όλα αυτά από ένα παιδί;

ο ενηλικας υποχρεουται να λαβει ευθύνες και πρωτα πρώτα του ιδιου του του εαυτου. το παιδί δεν μπορεί να αναλάβει ευθύνες που εχει ενας \"μεγάλος\".

Καθένας (πρέπει να) αναλαμβάνει μόνο τις δικές του ευθύνες. Μόνον αυτές του ανήκουν ...

[Sofia]

οχι τα παιδια!!!!

[Sofia]

επίσης: οι γονεις εχουν την ευθύνη του ανηλικου παιδιού τους

Πώς ειναι δυνατον να κρινουμε εναν ενηλικα κ ενα ανηλικο με τα ίδια μετρα κ σταθμά? Επειδη λοιπον ο καθενας πρεπει να αναλαμβανει τις ευθύνες του, ο καθε γονιος πρεπει να αναγνωρίζει τις ευθύνες που εχει στην ανατροφή των παιδιων του.

[liberchild]

Originally posted by Sofia
επίσης: οι γονεις εχουν την ευθύνη του ανηλικου παιδιού τους

Πώς ειναι δυνατον να κρινουμε εναν ενηλικα κ ενα ανηλικο με τα ίδια μετρα κ σταθμά? Επειδη λοιπον ο καθενας πρεπει να αναλαμβανει τις ευθύνες του, ο καθε γονιος πρεπει να αναγνωρίζει τις ευθύνες που εχει στην ανατροφή των παιδιων του.

Η μοναδική ευθύνη που έχει ένας γονιός απέναντι στο παιδί του είναι να μη το στείλει σούμπιτο στον ψυχίατρο κουνώντας του μια ζωή το δάχτυλο.

[Kleiw]

Originally posted by olorou

dustuxos otan kapoios niwthei paidi:

skeftetai k san paidi

(εγωκεντρικά, χωρίς ευθύνες, με υποχρεώσεις των μεγάλων, κρίνοντας και κατηγορώντας τους μεγάλους αυστηρά αλλά όχι τον ίδιο τον εαυτό του κ.λ.π.)

k sumperiferetai sa paidi όμοια
k diekdikei sa paidi όμοια
k pligwnetai sa paidi

(αφου δεν εχει ενσυναίσθηση και δεν αντιλαμβάνεται τα πράγματα σφαιρικά)

k den mporei na upostirixei ton eauto tou opws k ena paidi
(δεν νιώθει αρκετά δυνατός για να σταθεί ισότιμα απέναντι σε έναν μεγάλο και να αντιμετωπίσει τα πράγματα στηριζόμενος στα πόδια του)

k den mporei na prostatepsei ton eauto tou opws k ena paidi όμοια

k einai ektethimenos opws einai k ena paidi όμοια

k einai exartimenos opws einai k ena paidi......... όμοια

Ένας μεγάλος σε τι (πρέπει να) διαφέρει σε όλα αυτά από ένα παιδί;

ευθύνη και υποχρεώσεις, συναισθηματική νοημοσύνη, ενσυναίσθηση, αυτοκριτική, κοινωνική ωριμότητα, σφαιρική αντίληψη των πραγμάτων, υπευθυνότητα, δυνατή προσωπικότητα κ.α. Πράγματα που πρέπει να βοηθήσουν οι μεγαλύτεροι τα παιδιά να διαμορφώσουν, ώστε οταν είναι ελεύθεροι ενήλικες να μπορούν να σταθούν στα πόδια τους και να αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις με ωριμότητα και οχι αποκλειστικά εγωκεντρικότητα και πείσματα και ανεύθυνες πράξεις.

Από ένα παιδί που το άφησαν ήσυχο, να σκέφτεται, να συμπεριφέρεται, να διεκδικεί, να πληγώνεται, να υποστηρίζει και να προστατεύει τον εαυτό του, να είναι εκτεθειμένο σε ό,τι θέλει και να εξαρτάται από ό,τι εκείνο κρίνει, χωρίς να του το υπο-/ επι- βάλλουν διαρκώς και παντοιοτρόπως, χωρίς να το «υποστηρίζουν» και να το «προστατεύουν», μόνο και μόνο για να το κρατάν υποταγμένο;

Κατα αρχήν το παιδί χρειαζεται υποστήριξη και προστασία, γιατί αν το αφήσουμε τελείως ελεύθερο δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της κοινωνίας. Ομως με το να το προστατεύουμε μόνο και να το υποστηρίζουμε μόνο, δημιουργούμε για αυτό ενα πλασματικό κοινωνικό περιβάλλον και δεν το βοηθάμε να ωριμάσει.
Πρέπει να του δίνονται και άλλα ερεθίσματα, για να αποκτήσει τα εφόδια ενός ώριμου ενήλικα.
Η αλήθεια είναι οτι οι γονείς τις γενιάς μας, μην εχοντας καθόλου παιδαγωγικές γνώσεις, το μόνο που κατάφερναν είναι να μας πληγώνουν και να μας καταπιέζουν ωστε να μην ενοχλούμε ! Κατα κάποιον τρόπο \'\'μας πατουσανε\'\', \'\'μας υπονόμευαν\'\', \'\'δεν μας σεβόντουσαν\'\'
Προφανώς δεν είναι η σωστή αντιμετώπιση! Αλλα είναι σωστή αντιμετώπιση , η πλήρης υποστήριξη και προστασία, no matter what ? Τι ανθρωπος διαμορφώνεται τότε ? Οι επιπτώσεις των πράξεων μας, έχουν πολύ σημαντικό παιδευτικό ρόλο και δεν πρέπει να αφαιρούνται απο την διαπαιδαγώγιση.

Πολλές αντιρρήσεις μπορούν ασφαλώς να υπάρξουν για όλα αυτά, όπως και για όποια άλλα μπορεί να πει κανείς. Το γεγονός είναι ότι η διαμορφωμένη κατάσταση στις σχέσεις γονιών – παιδιών στην εποχή και την κοινωνία μας δεν επιτρέπει στην πλειονότητα των περιπτώσεων να υπάρχουν ίσες (αδύνατον να είναι ίσες) και κατά συνέπεια καλές, υγιείς και δημιουργικές σχέσεις μεταξύ τους. (σε αυτό συμφωνώ)