Δεν εχω με ποιον να μοιραστω το προβλημα της κοινωνικης φοβιας μου.

[IVAN]

Εχεις δικιο, και ένα ακομη ευχαριστω γιατι μου δινεις κουραγιο..!
Ο,τι κακο και να συμβαινει στη ζωη μου η υπερβολή μου και η υπεραναλυση μου
τα χειροτερευουν.. Οποτε αυτό που χρειαζεται είναι να χαλαρωσω οσο μπορω σε σχεση με την σκεψη..
Είναι δυσκολο ξερεις, αλλα νομιζω ότι θα το προσπαθήσω..

Νομιζω ότι αν βρω το θαρρος, στη μαμα μου είναι που θα μιλησω.. Σε αυτην εχω περισσοτερη
εμπιστοσυνη και αυτη νομιζω ότι μπορει να με στηριξει καταλληλα..

Παντως,δεν μπορω να αναλογιστω τα ποσα μπορει να εχω μαζεψει..! Ειλικρινα σκέφτομαι τα γεγονοτα από περσι και ηταν τοσα που με στενχωρησαν και με ανησυχησαν,
απόρω που τα κρατησα.. Τωρα ελπιζω να βρω τη δυναμη να τα αποβαλλω όλα..!

Νομιζω πως εισαι σε καλο δρομο.. μη μου λες ευχαριστω... εγω νομιζω πως οφειλω να σε βοηθεισω αν σε βοηθαω.. γιατι, σκεψου το ..οταν δινεις το χερι σου σε καποιον που το εχει αναγκη.. βοηθας και τον εαυτο σου να ''σηκωθει''.... να νιωσει καλυτερα.. ετσι νιωθω και οι περισσοτεροι ετσι νιωθουν.. κι εσυ νομιζω... ασχετα που η ''επιτηδευμένα σκληρη και ατομιστική κοινωνία'' δε μας αφήνει να το παραδεχτουμε.. εγω παντως νιωθω καλα οταν μπορω να βοηθαω τον οποιοδήποτε.. νιωθω πολύ βρε κοριτσακι ότι κυριως βοηθαω τον εαυτο μου.
χωρις να θελω να σου δωσω καμια συμβουλη θα σου πω τι κανω εγω σε σχεση μ αυτα που εχεις και μαζευεις τοσο καιρο..αυτα που σε ''στενχωρησαν και σε ανησυχησαν''
ορισμενα πρεπει να τα λυσω και το κανω αλλα ομως ..προσπαθω να τα ξεχασω εντελως.. ή δεν προσπαθω καθόλου.. απλα τα ξεχναω..
δεν θα σου πω τι να κανεις.. δεν μπορω να σου πω μακαρι να ηξερα και να στο ελεγα.... σου περιγραφω την εμπειρια μου.. μηπως κι αυτη σε βοηθειση λιγακι..
ελπιζω συντομα να τα ... ''ξαναπουμε'' καληνυχτα..

[John11]

Γενικα ο αδερφος μου είναι δυσκολο παιδι..Με την εννοια ότι δεν μιλαει ανοιχτα για αυτά που τον προβληματιζουν
και γενικα είναι κλειστος με ολες τις εννοιες.. Δεν είχαμε ποτε την οικειοτητα και το θαρρος να το πω, να συζητάμε
για προβλήματα μας.. Παντως, όταν βρισκει το θαρρος καμια φορα μιλαει αλλα μεχρι εκει που θελει να πει..και σε μενα
αν τυχει αλλα και στους γονεις μου..στην μαμα μου περισσοτερο..! Ηξερα να το πω ετσι ότι ο αδερφος μου παντα ηταν ιδιότροπος
όχι απαραίτητα με την κακη εννοια και δεν το εβλεπα ως περιεργο.. Απλα του ετυχε ένα βαρυ περιστατικο με την υγεια του
και από τοτε αρχισε να είναι αγχωμένος και να εχει ανησυχιες σχετικα με την υγεια του και με διαφορα.. Και με τη μαμα μου καμια φορα
όταν συζητάμε για αυτόν μου λεει ότι είναι ο χαρακτηρας του και αυτό που περασε με την υγεια του .. Αν και εγω δεν ξερω για ποιον λογο, αλλα πιστευω ότι είναι μια σειρα..

Αυτό που σου συμβαίνει, για εμένα δεν είναι περίεργο. Είναι μια επώδυνη κατάσταση. Νομίζω ότι το σημαντικό είναι να καταλάβεις το που οφείλεται. Δεν μπορεί να παλαίψει κανείς σωστά με κάτι που είναι άγνωστο. Φαντάζομαι θα συμφωνείς. Όσο κι αν υποφέρεις, θα χρειαστεί να επιστρατεύσεις τις δυνάμεις σου όχι στο να ξεφύγεις απλά. Γιατί τότε θα παλεύεις με το άγνωστο. Καλό είναι να επιστρατεύσεις τις δυνάμεις στου στο να καταλάβεις, ώστε να ξέρεις τι να προσπαθήσεις, τι να κάνεις, πώς να αντιδράσεις.

Αυτό που λες για τον αδελφό σου και την υγεία του είναι κάτι που τέλειωσε, δηλαδή κάτι που πέρασε και τώρα δεν έχει πρόβλημα, ή υπάρχει κάτι που συνεχίζει με κάποιο τρόπο να υπάρχει? Δεν θέλω να σε ρωτήσω τι ακριβώς, αλλά έχει σημασία αν έπαθε κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσει. Γιατί το ανέφερες σαν βαρύ.
Δεν έχω το καθαρό μυαλό για να σκεφτώ και να σου πω πολλά, αλλά κάτι εντοπίζω σε σχέση με εσένα, τον αδελφό σου και τους γονείς σου. Λες ότι ο αδελφός σου ήταν πάντα ιδιότροπος. Κάτι που δεν το καταλαβαίνουμε το ονομάζουμε "ιδιοτροπία", "περίεργο", με μια λέξη ακατανόητο. Γιατί να μην στρέψεις και σε αυτό το θέμα την προσοχή σου ώστε να κατανοήσεις καλύτερα και τον αδελφό σου και τις αντιδράσεις των γονιών σου. Κάποιες φορές δεν καταλαβαίνουμε τους άλλους και αυτό δυσκολεύει τη σχέση μας μαζί τους.

[John11]

Δε νομιζω οτι θα αλλαξει κατι στη σχολη.

Εσυ για να καταλαβω εισαι εδώ για εμψυχωση ή κατι άλλο παιζει..;!

Για πες μου τι πιστευεις...

Το άτομο kerasi δεν το είπε με κακία, στο υπογράφω. Απλά είπε απότομα αυτό που σκέφτηκε, άλλωστε πώς να πεις κάτι μαλακά μέσα από λίγες λέξεις? Εννοεί πιστεύω, ότι αφού τώρα νιώθεις εξαντλημένη συναισθηματικά, το πιθανότερο είναι να συνεχίσεις να αισθάνεσαι εξαντλημένη συναισθηματικά. Κάποτε στη ζωή μου είχα ακούσει κάτι αντίστοιχο όταν μετά από κάποιο συγκεκριμένο γεγονός είχα πει: "τώρα νιώθω ότι όλα τα προβλήματά μου λύθηκαν". Και πήρα την απάντηση: "δεν νομίζω ότι είναι έτσι όπως πιστεύεις". Είχα λίγο νευριάσει, και δεν κυρίως δεν άκουσα αυτό που μου είπαν. Στο λέω για δύο λόγους. Ο ένας λόγος είναι, ότι όποιος σε κολακεύει ή κάνει πως σε εμψυχώνει θα γίνεται "φίλος" και όποιος σου λέει κάποια "δύσκολη" αλήθεια θα γίνεται "εχθρός". Πρόσεξέ αυτό το θέμα. Ο άλλος λόγος γιατί θέλω άλλη μια φορά να σου πω ότι η κατανόηση, το να καταλαβαίνουμε συμπεριφορές ανθρώπων, γεγονότα, καταστάσεις, κλπ, δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση όσο αρχικά νομίζουμε. Και νομίζω ότι αυτό είναι που μας λείπει, και όχι να ανακαλύψουμε κάποιον εύκολο ή γρήγορο τρόπο να ξεφύγουμε από ένα πρόβλημα. Συνήθως αν δεν δούμε τη ρίζα, τις ρίζες, δεν γίνεται να λύσουμε κάτι.

[Ιωαννα!]

Το άτομο kerasi δεν το είπε με κακία, στο υπογράφω. Απλά είπε απότομα αυτό που σκέφτηκε, άλλωστε πώς να πεις κάτι μαλακά μέσα από λίγες λέξεις? Εννοεί πιστεύω, ότι αφού τώρα νιώθεις εξαντλημένη συναισθηματικά, το πιθανότερο είναι να συνεχίσεις να αισθάνεσαι εξαντλημένη συναισθηματικά. Κάποτε στη ζωή μου είχα ακούσει κάτι αντίστοιχο όταν μετά από κάποιο συγκεκριμένο γεγονός είχα πει: "τώρα νιώθω ότι όλα τα προβλήματά μου λύθηκαν". Και πήρα την απάντηση: "δεν νομίζω ότι είναι έτσι όπως πιστεύεις". Είχα λίγο νευριάσει, και δεν κυρίως δεν άκουσα αυτό που μου είπαν. Στο λέω για δύο λόγους. Ο ένας λόγος είναι, ότι όποιος σε κολακεύει ή κάνει πως σε εμψυχώνει θα γίνεται "φίλος" και όποιος σου λέει κάποια "δύσκολη" αλήθεια θα γίνεται "εχθρός". Πρόσεξέ αυτό το θέμα. Ο άλλος λόγος γιατί θέλω άλλη μια φορά να σου πω ότι η κατανόηση, το να καταλαβαίνουμε συμπεριφορές ανθρώπων, γεγονότα, καταστάσεις, κλπ, δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση όσο αρχικά νομίζουμε. Και νομίζω ότι αυτό είναι που μας λείπει, και όχι να ανακαλύψουμε κάποιον εύκολο ή γρήγορο τρόπο να ξεφύγουμε από ένα πρόβλημα. Συνήθως αν δεν δούμε τη ρίζα, τις ρίζες, δεν γίνεται να λύσουμε κάτι.

Το καταλαβα ότι δν μου το ειπε με κακια από την στιγμη που ρωτησα κιολας να μου πει τι πιστευει..
Απλα οντως συμφωνω δεν εχει νοημα να σε εμψυχωνει καποιος ''ψευτικα'' , ουτε και μου αρεσε ποτε αυτό,
σε ''γεμιζει'' παροδικα και μετα η ανησυχια σου ξαναερχεται.. Απλα η ελπιδα πεθαινει παντα τελευταια και μεχρι να παω στο πανεπιστημιο
εχω μπροστα μου 4 μηνες και ναι εχω ελπιδες για το μελλον αλλιως δεν θα ειχα που να στηριχτω..
Μεσολαβει το καλοκαιρι που θα είμαι ελευθερη και να σκεφτω και να συζητησω και αν το αποφασισω να παρω τελικα
και την γνωμη ειδικου οποτε πιστευω το πανεπιστημιο θα ειναι και κατι σαν προκληση να δοκιμασω την τυχη μου με καινουριους φιλους και γενικα την κοινωνικη μου ζωη..

[Ιωαννα!]

[QUOTE=John11;483223]Αυτό που σου συμβαίνει, για εμένα δεν είναι περίεργο. Είναι μια επώδυνη κατάσταση. Νομίζω ότι το σημαντικό είναι να καταλάβεις το που οφείλεται. Δεν μπορεί να παλαίψει κανείς σωστά με κάτι που είναι άγνωστο. Φαντάζομαι θα συμφωνείς. Όσο κι αν υποφέρεις, θα χρειαστεί να επιστρατεύσεις τις δυνάμεις σου όχι στο να ξεφύγεις απλά. Γιατί τότε θα παλεύεις με το άγνωστο. Καλό είναι να επιστρατεύσεις τις δυνάμεις στου στο να καταλάβεις, ώστε να ξέρεις τι να προσπαθήσεις, τι να κάνεις, πώς να αντιδράσεις.

Αυτό που λες για τον αδελφό σου και την υγεία του είναι κάτι που τέλειωσε, δηλαδή κάτι που πέρασε και τώρα δεν έχει πρόβλημα, ή υπάρχει κάτι που συνεχίζει με κάποιο τρόπο να υπάρχει? Δεν θέλω να σε ρωτήσω τι ακριβώς, αλλά έχει σημασία αν έπαθε κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσει. Γιατί το ανέφερες σαν βαρύ.
Δεν έχω το καθαρό μυαλό για να σκεφτώ και να σου πω πολλά, αλλά κάτι εντοπίζω σε σχέση με εσένα, τον αδελφό σου και τους γονείς σου. Λες ότι ο αδελφός σου ήταν πάντα ιδιότροπος. Κάτι που δεν το καταλαβαίνουμε το ονομάζουμε "ιδιοτροπία", "περίεργο", με μια λέξη ακατανόητο. Γιατί να μην στρέψεις και σε αυτό το θέμα την προσοχή σου ώστε να κατανοήσεις καλύτερα και τον αδελφό σου και τις αντιδράσεις των γονιών σου. Κάποιες φορές δεν καταλαβαίνουμε τους άλλους και αυτό δυσκολεύει τη σχέση μας μαζί τους.[/QUOTΜΕ

Με το πρωτο σκελος συμφωνω..! Στην αρχη σκεφτόμουνα μονο πως θα μπορεσω να το διωξω
και να μπορεσω να ζησω μια κανονικη κοινωνικη ζωη..Αλλα μετα από σκεψεις και βιβλια που διαβαζα σχετικα με αγχος κλπ
καταλαβα ότι οντως δεν εχει νοημα να παλευω με το αγνωστο και να ''γιατρευτω'' επιφανειακα, αλλα να βρω την βαθια αιτια
που δημιουργει αυτό το πρόβλημα.. Νομιζω πως εχω ψιλο αρχισει και βγαζω θησαυρο.. γιατι ολο κατι εικονες από το παρελθον
μου ερχονται στο νου που δεν σου κρυβω ότι με κανουν να νιωθω ενοχη, πολλες φορες νιωθω θλιψη λογω ενός αποχωρισμου με μια κολλητη που ειχα
και παρατηρω ότι ολα αυτά πρεπει να παιζουν καποιο σημαντικο ρολο με την φοβια.. Αλλα προς το παρον εχω μονο ''θεωρια''..! Τελος παντων...!

Σχετικα με τον αδερφο μου τωρα.. Θα σου μιλησω με τις πιο ''προσωπικες'' μου σκεψεις!! Πρωτα από όλα το περιστατικο με την υγεια του
ηταν καρκινος, δεν νομιζω πως υπαρχει λογος να μην το αναφερω.. Και νομιζω πως παθολογικα δεν υπαρχει λογος να φοβάσαι
γιατι νομιζω ότι μετα από τις χημοθεραπειες κλπ είναι δυσκολο να ξαναεμφανιστεί.. Οποτε όπως ακριβως ειπες μπορει μεσα στο μυαλο του να πιστευει
ότι με καποιον τροπο συνεχιζει να υπαρχει ειτε να πιστευει ότι μπορει να ξαναβγεί..(αυτο, αν παντα το αγχος του δημιουργειται σε σχεση με την υγεια).Αυτό είναι που ισχυρίζονται
οι γονεις μου και μπορει και να ισχυει δν ξερω..! Αλλα τωρα θα ηθελα να μοιραστω και την δικη μου πλευρα.. Λογω της φοβιας που επαθα αρχισα από φετος να παρατηρω ποσοι αλλοι
ανθρωποι ''ντρεπονται'' επισης να κανουν πραγματα μπροστα σε αλλους οτιδήποτε μπορει να ναι αυτό, και μπορω να πω ότι ολος ο κοσμος από ότι παρατηρησα και από κατι ''φοβαται'' να το πω ετσι σε σχεση με τον κοινωνικο περιγυρο ..! Ανακαλυψα πολλους που κοκκινιζαν όταν τους ερχοταν ο λογος στην παρεα, αλλοι που δεν μπορουσαν να φανε και να πιουν ανετα κ.α... Οποτε καταλαβα ότι στην ουσια δεν μπορεις να τα κανεις όλα μπροστα στους αλλους και ότι κατι παντα μπορει να ντρεπεσαι και αυτό μου ''αρεσε'' γιατι ειχα υπεροβολικες απαιτησεις απο τον εαυτο μου σε αυτό θεμα.. Απλα στην κοινωνικη φοβια είναι διαφορετικα γιατι είναι μια σειρα καστασεων και όχι 1-2 πραγματάκια οποτε αναγκαστηκα χρειαζεται να το αντιμετωπίσεις.. Ολο αυτό στο αναφερα γιατι αυτό παρατηρουσα και στον αδελφο μου.. και μπορω να σου πω ότι εκλπηχτηκα από πραγματα που δεν εκανε ποτε μπροστα σε ολη την οικογενεια και τωρα τα συνειδητοποιω ενώ ηταν πολύ απλα και φυσιολογικα.. Και αυτό με εκανε να συμπερανω μηπως και με τον αδερφο μου συμβαινει κατι σε κοινωνικη φοβια αλλα δεν ξερω αν από εκει δημιουργείται το αγχος ή όχι(αν ισχυει αυτό) .. Ο λογος δικο σου...! Ειπα πολλα!

[John11]

Νομιζω πως εχω ψιλο αρχισει και βγαζω θησαυρο.. γιατι ολο κατι εικονες από το παρελθον
μου ερχονται στο νου που δεν σου κρυβω ότι με κανουν να νιωθω ενοχη, πολλες φορες νιωθω θλιψη λογω ενός αποχωρισμου με μια κολλητη που ειχα
και παρατηρω ότι ολα αυτά πρεπει να παιζουν καποιο σημαντικο ρολο με την φοβια.. Αλλα προς το παρον εχω μονο ''θεωρια''..!

Σε τέτοια θέματα έχω και εγώ μόνο θεωρίες... Νομίζω ότι όταν κάποιος καταλαβαίνει αμέσως μια κακή κατάσταση, τότε έρχεται η κατανόηση και δεν ριζώνει μέσα μας σαν κάτι δυσάρεστο. Νομίζω ότι και σε εμένα έχουν ριζώσει αρκετά δυσάρεστα.

> Και νομιζω πως παθολογικα δεν υπαρχει λογος να φοβάσαι γιατι νομιζω ότι μετα από
> τις χημοθεραπειες κλπ είναι δυσκολο να ξαναεμφανιστεί..

Υπάρχει αρκετός κίνδυνος επανεμφάνισης που εξαρτάται από το είδος και από την ηλικία. Σε πολλές περιπτώσεις είναι αρκετά υψηλός, θα ήθελα να σου πω αρχικά να αντλήσεις πληροφορίες από το internet.


> Λογω της φοβιας που επαθα αρχισα από φετος να παρατηρω ποσοι αλλοι ανθρωποι
> ''ντρεπονται'' επισης να κανουν πραγματα μπροστα σε αλλους οτιδήποτε μπορει να
> ναι αυτό, και μπορω να πω ότι ολος ο κοσμος από ότι παρατηρησα και από κατι
> ''φοβαται'' να το πω ετσι σε σχεση με τον κοινωνικο περιγυρο ..!

Πράγματι η ντροπή είναι αρκετά διαδεδομένη, άσχετα αν κάποιος το δείχνει ή το κρύβει. Και από αυτό το "κρύψιμο" πηγάζουν όλα τα προβλήματα. Για την ακρίβεια όχι αν κάποιος απλά το κρύβει, αλλά αν κάποιος δεν το παραδέχεται. Αυτός που δεν το παραδέχεται αναγκάζεται να κάνει τους άλλους να αισθάνονται άσχημα γιατί τους πείθει ότι εκείνοι έχουν πρόβλημα, αλλά ό ίδιος όχι.


> Απλα στην κοινωνικη φοβια είναι διαφορετικα γιατι είναι μια σειρα καστασεων και όχι
> 1-2 πραγματάκια οποτε αναγκαστηκα χρειαζεται να το αντιμετωπίσεις.. Ολο αυτό
> στο αναφερα γιατι αυτό παρατηρουσα και στον αδελφο μου.. και μπορω να σου πω
> ότι εκλπηχτηκα από πραγματα που δεν εκανε ποτε μπροστα σε ολη την οικογενεια
> και τωρα τα συνειδητοποιω ενώ ηταν πολύ απλα και φυσιολογικα.. Και αυτό με εκανε
> να συμπερανω μηπως και με τον αδερφο μου συμβαινει κατι σε κοινωνικη φοβια αλλα
> δεν ξερω αν από εκει δημιουργείται το αγχος ή όχι(αν ισχυει αυτό) ..

Απλά η κοινωνική φοβία είναι το ίδιο πράγμα σε μεγαλύτερη κλίμακα.
Και όσο μεγαλύτερη γίνεται η προσοχή σου, τόσο περισσότερα θα καταλαβαίνεις.

[Βασουλα]

Κορίτσι μου δεν είσαι μονη σου πίστεψε με... Εγώ σε καταλαβαίνω και μπορω να σε νιώσω γιατί και εγώ έχω κοινωνική φοβία και το βιώνω σε σημείο να θέλω και να κάνω σκέψεις για το πως να πεθάνω και νιώθω τόσο μονη μου...θέλω να το
ππολεμήσω θέλω να βάλω τέλος σε αυτή την τρελα!!!Εγώ έχω κανει αρκετά βήματα μπροστά και είμαι έτοιμη να κάνω κι άλλο άλμα αλλά θέλω κάποιον σαν εμένα στη ζωή μου να μη νιώθω άλλο μονη μου.Εγώ έχω μιλήσει και μιλάω για το πρόβλημα μου πλεον ανοιχτα... Ιωάννα κ εγώ 17 είμαι και θα ήθελα να κάνω παρεα μαζί σου να βοηθήσουμε η μια την άλλη και να γίνουμε φυσιολογικά άτομα... Χρειάζομαι ατομα σαν εμένα δίπλα μου και ΕΣΥ το ίδιο κοπελα μου!!!

[John11]

Ιωάννα κ εγώ 17 είμαι και θα ήθελα να κάνω παρεα μαζί σου να βοηθήσουμε η μια την άλλη και να γίνουμε φυσιολογικά άτομα... Χρειάζομαι ατομα σαν εμένα δίπλα μου και ΕΣΥ το ίδιο κοπελα μου!!!

Γειά Βασούλα, χαίρομαι που το βλέπεις με αυτόν τον τρόπο και κάνεις αυτή την κίνηση που θεωρώ προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά βλέπω από το profile της Ιωάννας ότι έχει να μπει στο forum από τις 29/3/2015. Γι' αυτό θα σου πρότεινα να της στείλεις προσωπικό μήνυμα γιατί θα πάρει ειδοποίηση μέσω email και ίσως το διαβάσει.

[Βασουλα]

Εντάξει ευχαριστώ πολύ

[Βασουλα]

Τα μηνύματα που μου στέλνουν πως μπορω να τα δω????

[elis]

ΠΑΝΩ ΔΕΞΙΑ ΣΤΙΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΜΕΙΛ ΣΟΥ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ

[Βασουλα]

Δε μπορω προσπάθησα δε ξέρω...

[John11]

Δε μπορω προσπάθησα δε ξέρω...

Υπάρχουν δύο επιλογές να σου έχει στείλει κάποιος private message (προσωπικό μήνυμα) ή να σου έχει στείλει email.
Για το πρώτο πάνω αριστερά πατάς Private Messages. Επίσης σου έρχεται και ειδοποίηση στο email εγγραφής.
Το δεύτερο προφανώς κατ' ευθείαν στο email εγγραφής.