Δεν εχω με ποιον να μοιραστω το προβλημα της κοινωνικης φοβιας μου.

[Ιωαννα!]

Καλησπέρα!Ειμαι καινουρια στο σαιτ. Θα ηθελα να αναφερω την ηλικια μου. Ειμαι 17 ετων. Το βρηκα ψάχνοντας για οποιουδηποτε είδους ψυχολογικη υποστηριξη σε ψυχολογικα σαιτ μιας και το πρόβλημα που εχω δεν είναι μονο η κοινωνικη φοβια που αυτή είναι στην ουσια η φοβια μου, αλλα το ότι δεν εχω με καποιον να το μοιραστω.. Είναι κατι που νομιζω επιδεινωνει την κατασταση μιας και αυτό που μας βοηθαει σε οποιοδήποτε πρόβλημα στην ζωη μας είναι το να το συζητάμε και να το μοιραζόμαστε..Αν μπορω να ξερω, νομιζω πως η κοινωνικη φοβια μου αρχισε πριν από ένα χρονο σχεδόν..Στην αρχη βεβαια τα συμπτώματα δεν ηταν ουτε τοσο εντονα, ουτε αντιληπτα ώστε να καταλαβω τι τρεχει μιας και δεν γνωριζα καν για αυτου του είδους τη φοβια. Καμια φορα όταν ανατρεχω στο παρελθον για να δω αν το ειχα και τοτε ή αν με απασχολουσε γενικα ολο αυτό που υπαρχει σε αυτην την φοβια [π.χ.το να βρισκεσαι αναμεσα σε πολύ κοσμο(μπορει να είναι μια καφετερια ή η ταξη στο σχολειο) και ότι συναπεγεται από αυτό, δηλαδή το να νιώθεις ότι ολοι σε κοιτανε ή το να μην μπορεις να πεις ή να κανεις πραγματα ], μπορω να πω ότι ειχα μερικα συμπτωματα πολύ ελαφρια όμως, με αποτέλεσμα να μην τα σκέφτομαι και να μην με επηρεαζουν στην καθημερινοτητα μου. Τα πραγματα όμως εχουν αλλαξει, αν και καθε φορα αυτό νιωθω, ότι ολο και κατι περισσοτερο προστιθεται στην ανικανοτητα μου να κανω πραγματα μπροστα σε αλλους. Εχω διαβασει πολλα σχετικα με την κοινωνικη φοβια και εχω δει και σχετικα βιντεακια και τα περισσοτερα αναφερουν ότι η εκθεση στις καταστασεις που σε φοβιζουν είναι σημαντικο κομματι στο να ξεπεράσεις και στην ουσια τη φοβια σου. Δεν ξερω μηπως είμαι απλα υπερβολικη και φοβισμενη και να μην μπορω να δω την πραγματικοτητα..Γιατι ενώ από την μια νιωθω ότι πραγματα που δεν ειχα πριν πρόβλημα να κανω μπροστα σε αλλους (όπως το να τρωω και να πινω), τωρα με απασχολουν περισσοτερο..Από την άλλη το πως ξεκινησα στο σχολειο, η συμπεριφορα μου στην ταξη και στα διαλλειματα δεν εχει καμια σχεση με τωρα! Στην αρχη της χρονιας μιλουσα πιανοντας συνεχως τα μαλλια μου και το προσωπο μου και εχοντας στηριγμα πισω την πλατη μου(για καποιο λογο με βοηθαει αυτό γιατι νιωθω πιο προστατευμενο το προσωπο μου), κοιτουσα συνεχεια τον/την καθηγητη-τρια για να μην μου κανει παρατηρηση(φυσικα μπροστα σε ολη την ταξη!) και το να γελασω μου ηταν πολύ δυσκολο(εχω αρκετο δυνατο γελιο)! Τωρα όμως και στην ταξη μιλαω πιο ελευθερα και μπορω να γελασω με πολύ μεγαλυτερη ευκολια και καταφερνω να τρωω και καμια φορα! Και ότι ισχυει για το σχολειο ισχυει και για τις καφετεριες γιατι και εκει πανω κατω το ιδιο συνεβαινε+ το ότι δυσκολευομουν πολύ να πιω..δεν μπορουσα απλα να φερω το ποτηρι στο στομα μου με το καλαμακι, οσο για το να πιω από το ποτηρι που ηταν πανω στο τραπεζι ουτε λογος..! Τωρα όμως και στις καφετεριες υπαρχει καλυτερη αντιμετωπιση γιατι και να γελασω πιο ανετα μπορω και να πινω και με τους 2 τροπους και γενικα στο να κανω πραγματα , εξαρτάται όμως καμια φορα και από το ποσο κοσμο εχει. Ηθελα να αναφερω καποια πραγματα σχετικα με την φοβια μου την οποια ακομη δεν εχω καταλαβει αν την αντιμετωπίζω ή αν απλα γινεται χειροτερη... Επισης να τονισω ότι ολη αυτή η περιοδος που εχω την φοβια είναι ένα καθημερινο αγχος.. γιατι το αγχος ξεχασα να το αναφερω, είναι και αυτό που συνοδευει και υπερτονιζει το πρόβλημα.. Παντως, καμια φορα όταν καθομαι και το σκέφτομαι.. σκέφτομαι μηπως εδώ και ένα χρονο είναι όλα στο μυαλο μου και δεν συμβαινει τιποτα γιατι δεν είναι δυνατον να συμβαινει κατι τετοιο σε μενα κτλπ και άλλες φορες σκέφτομαι ότι δεν εχω καν αυτη την φοβια και ότι ισως κατι άλλο με απασχολει αλλα αυτό συγκρούεται με αυτην μου την σκεψη κάθε φορα που εμφανίζεται η φοβια-προβλημα μου! Τελος παντων, για να αναφερω και το θεμα που με απασχολει μαζι με ολο αυτό που περναω είναι το ότι δεν το εχω πει σε κανεναν, δεν ξερω καν αν το εχει καταλαβει κανεις και δεν εχω σε ποιον να το πω..(μιλαω παντα για τους φιλους μου!) Αυτό με κανει να νιωθω απιστευτα μονη μου σε σημειο που δεν εχω ξανανιωσει και δεν πιστευα ότι μπορει να υπαρξει και με φοβιζει τοσο πολύ..Ειχα μια κολλητη με την οποια ημασταν χρονια μαζι και μαλωσαμε περσι και από τοτε βρηκα αλλα 2 κορίτσια, με την μια ημασταν και συνεχιζουμε να ειμαστε πιο δεμενες αλλα και παλι δεν ξερω για ποιον λογο δεν μπορω να της μιλησω, δεν μπορω να την νιώσω τελειως κολλητη μου και δεν μπορω να της ανοιχτω. Με ενοχλεί παρα πολύ αυτό που νιωθω γιατι πιστευω ότι δεν εχω κανενα δικο μου ατομο και ότι στην ουσια θα ''πεθανω'' με το να κραταω μεσα μου πραγματα..Εχω φτασει σε ένα σημειο που πραγματικα το μονο που χρειαζομαι είναι καποιον να μιλησω και να πω ολο αυτό που περναω μονη μου εδώ και σχεδόν ένα χρονο. Καθομαι στο δωματιο μου και το μονο που σκέφτομαι είναι να πηγαινω στην μαμα μου ή στην ''κολλητη'' μου(καταλαβαίνετε για ποιον λογο το βαζω σε εισαγωγικα) και να λεω ό,τι εχω περασει και όλα αυτά που νιωθω με κλαματα, αλλα συνοδευομενη από μια μεγαλη ανακουφιση μετα! Δεν μπορω όμως να το κανω! Είναι δυσκολο...Ντρεπομαι, φοβάμαι...όλα! Ενώ εχω κανει καποιες σκεψεις και σεναρια στο μυαλο μου ώστε να μιλησω σε καποιον(ή στην κολλητη μου ή στην μαμα μου) στην πραξη είναι τοσο δυσκολο.. Δεν ξερω τι είναι αυτό που με φοβιζει τοσο πολύ αλλα μονο στην ιδεα να πω ότι εχω οτι εχω πρόβλημα και αγχος για οποιαδήποτε κοινωνικη κατασταση μου φανταζει ''χαζο'' και τρομερα ντροπιαστικο... Δεν ξερω που θα καταληξει ολο αυτό αλλα οσο κρατιεται νιωθω ότι παω να σκασω.. Και η προοπτικη του ψυχολογου είναι ακομη πιο δυσκολη γιατι δεν εχω αυτονομη οικονομικη δυνατοτητα οποτε οι γονεις μου πρεπει να το μαθουν σιγουρα... δεν μπορω να παω δηλαδή σε ψυχολογο χωρις να το μαθει κανεις.. Ειλικρινα ηθελα να πω καποια πραγματα αν και παλι δεν ξερω αν βοηθηθηκα .. Ελπιζω καποιος να μου μιλησει ή να μπορεσει να μου πει οτιδήποτε που θα με κανει να βοηθηθώ ή να μου φυγει αυτό το τοσο δυσαρεστο συναισθημα της μοναξιας.. Και το τονιζω γιατι είναι τοσο δυσαρεστο! Δεν ξερω τι μπορει κανει καποιος σε μια τετοια περιπτωση αλλα νιωθω ότι χρειαζομαι να μιλησω καπου αλλα απλα δεν μπορω..Τελος, το μονο που βλεπω είναι ότι η φοβια, το αγχος και οι ανησυχιες μου γινονται ανυπόφορες!

[kerasi]

Καλησπερα Ιωαννα. Απ οτι φαινεται μια φοβια στις παραγραφους την εχεις σιγουρα!

[IVAN]

Καλημέρα Ιωάννα, μια από τις φοβίες που περιγράφεις, δηλαδή ''ότι όλοι σε κοιτάνε ή το να μην μπορείς να πεις ή να κάνεις πράγματα '' λίγο πολύ όλος ο κόσμος το έχει νιώσει.. και το νιώθει ακόμα, ανεξάρτητα από την ηλικία ανεξάρτητα από την εμφάνιση... θυμάμαι μια φίλη μου που μου έλεγε ότι δείχνω πολύ άνετος σαν να ξέρω τι θέλω.. τρομάρα μου χαχαχα... ακόμα κ σήμερα το ψάχνω το τι θέλω... στο κλάμα έχω ιδιαίτερη ''συμπάθεια'' κι εμένα με βοηθάει πολύ .. πάρα πολύ κάποιες στιγμές... χωρίς να χρειάζεται να έχω κάποιον/α.. να κλάψω στην αγκαλιά του.. κ καλύτερα να σου πω.. θα μου πει ''σε καταλαβαίνω'' και θα τον βρίσω.. από την άλλη είναι καλό να έχεις κ να εμπιστεύεσαι τους γονείς σου, ή μια φίλη ή ένα φίλο.. μα εσύ φοβάσαι κ αυτό το ενδεχόμενο.. κοίτα δεν είμαι καλός στις συμβουλές.. θα σου πω μόνο την εμπειρία μου..
Γι θέματα άσχετα με το δικό σου έψαξα κι εγώ στο ιντερνετ κ βρήκα αυτό το φόρουμ.. διάβασα πολλά εδώ, έγραψα κι εγώ αρκετά.. και φίλους έκανα εδώ.. και με βοήθησαν ορισμένοι χωρίς να το γνωρίζουν καν.. μα πριν ψαχτώ εδώ.. έκανα κάτι το οποίο χαίρομε γι αυτό και με βοήθησε κι αυτό πολύ.. άρχισα να γράφω ημερολόγιο.. ότι μπορείς να φανταστείς .
πως νιώθω.. τι έφαγα.. τι θα ήθελα να κάνω, αν αγαπάω.. αν μ αγαπάνε.. αν φοβάμαι, τι φοβάμαι..κ.τ.λ....
μέχρι κ ποιήματα προσπάθησα να γράψω... χαχαχαχ τα έσβησα.. (ψέμματα τα έχω φυλαγμένα σ΄ένα φάκελο χαχαχ) διαβάζω αυτά που έχω γράψει κατά καιρούς.. ξέρεις συμπονώ ''αυτόν'' που τα έγραψε.. τον αναγνωρίζω πια μόνο από το ύφος που τα έγραψε.. δεν είναι λύση αυτό που έκανα μα ένιωσα κάπως καλύτερα... κ το συνέχισα κι εδώ.. ήθελα κι εγώ τη γνώμη άλλων ανθρώπων με παρόμοια θέματα κ προβλήματα... κι όπως προείπα βοηθήθηκα αρκετά.. δεν τα έλυσα τα προβλήματα μου.. μακάρι να ήταν τόσο απλό.. ο ψυχολόγος κ γενικά ένας ειδικός είναι σίγουρα η καλύτερη επιλογή.. καταλαβαίνω απόλυτα όμως αυτό που είπες..
Η ντροπή είναι κι αυτή ένα συναίσθημα σαν όλα τα άλλα άμα το έχεις, το έχεις δε χρειάζεται σώνει κ καλά να νιώθεις ενοχές, κι ο φόβος επίσης .. δε θα ναι έτσι για πάντα..
Γνώμη μου είναι να μην κάνεις σενάρια.. άστο να σου βγει κάποια στιγμή μόνο του .. όταν νιώσεις ασφάλεια ... όταν νιώσεις εμπιστοσύνη....

Έγραψες ωραία το κείμενο σου, έχεις καλό συντακτικό.. και αν κ λίγο μεγαλούτσικο.. είναι πολύ περιεκτικό κ ενδιαφέρον.. είδες ρε κοριτσάκι.. έχεις ταλέντο στο γράψιμο..
μα και ωραία να μην το έγραφες πάλι δε θα έτρεχε τίποτα.. εγώ όλα μπερδεμένα τα γράφω... κι όμως κάποιοι έβγαλαν νόημα κ με βοήθησαν..

Κοριτσάκι είσαι στην αρχή της ζωή σου.. μια δυσκολία είναι είσαι δυνατή.. θα την αφήσεις πίσω σου..
Σου εύχομαι τα καλύτερα.. ξέρω πως κ χωρίς το δικό μου μήνυμα ήδη νιώθεις καλύτερα..

[αλεξανδρος_77]

θa δοκιμασω να μαντεψω αν οι γωνεις σου πχ σε εμαθαν να τους φοβασαι κλπ η δε πλησιαζοντουσαν απο κει μπορει να ξεκινησε το εργο

[Ιωαννα!]

Καλησπερα Ιωαννα. Απ οτι φαινεται μια φοβια στις παραγραφους την εχεις σιγουρα!

Αχαχ! Νομιζω το εχω ξανακουσει.. και από καθηγητες!

[Ιωαννα!]

Πρωτα από όλα ευχαριστω για το χρονο σου γιατι οντως το κειμενο μου ηταν μεγαλο αλλα αν μπορουσα θα εγραφα ακομη περισσοτερα..!
Μπορω να πω ότι ηδη ενιωσα μια μικρη ανακουφιση που ανακαλυψα το σαιτ και ειδα ότι γενικα δεν είμαι η μονη που περναω αγχος και τέτοιες φοβιες κτλπ
αλλα και μεγαλυτερη ευχαριστηση και αναγκη θα ελεγα, το να ξερεις ότι καποιος σε ακουει και μοιράζεται τις σκεψεις του μαζι σου.(σε αυτό το θεμα παντα γιατι είναι πρωτη φορα που το λεω ανοιχτα και εχω πολύ μεγαλο τρακ να το πω..!)Ειπες αρκετα ωραια πραγματα όπως και για αυτό που εγραφες διαφορα και ποιηματα και τετοια.. Το κανω και εγω, είναι καποιες ασκησεις αυτοβοηθειας που διαβαζω από ένα βιβλιο που είναι για το αγχος και αν και δεν είμαι πολύ σιγουρη νομιζω ότι με εχουν ψιλοβοηθησει..Παντως, δεν καταλαβα αν εσυ εχεις καποιο αγχος ή κατι τετοιο; αν θελεις να μου πεις..
Θα σχολιασω λιγο όμως σε αυτό που ειπες για την ντροπη.. Εχω ένα τεραστιο πρόβλημα που νομιζω είναι αυτοεκτίμησης που με κανει να νιωθω ενοχη και φοβισμενη για όλα τα ''λαθος'' πραγματα που κανω ειτε είναι το να ντρεπομαι ή οτιδήποτε.. κατι σαν τελειοθηρια αλλα μπορει και όχι δεν ξερω τι φταιει.. Οποτε με αυτόν τον τροπο μου είναι ακομη πιο δυσκολο να βρω κατι θετικο και να πατησω..αποδοκιμαζω συνεχως τον εαυτο μου και νιωθω και σαν να τον εχω χασει να σου πω την αληθεια..
Αυτά, δεν θα πω αλλα γιατι...ενταξει!

[stefamw]

Ιωαννα και εγω πασχω απο κοινωνικη φοβια απο τοτε που με θυμαμαι. Θανατος οι καφετεριες και οι λεπτες κινησεις. Τρεμω, κανω σαρδαμ, φοβαμαι να γελασω και πιο σπανια μπορει να παθω κριση πανικου. Κοκκινιζω καμια φορα αν καποιος μου κανει παρατηρηση ή γενικα βρεθω σε χωρο που εχει πολυ κοσμο και πρεπει να κατσω ακινητος (χαρακτηριστικο παραδειγμα η τετραδα θεσεων στον προαστιακο).
Στειλε μου αν θες προσωπικο μυνημα να ανταλλαξουμε εμπειριες, γιατι εγω δεν μπορω να σου στειλω, δεν ξερω αν εσυ μπορεις.

[stefamw]

----------

[Ιωαννα!]

θa δοκιμασω να μαντεψω αν οι γωνεις σου πχ σε εμαθαν να τους φοβασαι κλπ η δε πλησιαζοντουσαν απο κει μπορει να ξεκινησε το εργο

Κοιτα την προοπτικη των γονιων μου δεν την εχω αποκλεισει..του μπαμπα μου δηλαδή περισσοτερο γιατι αυτος είναι και ο πιο δυσκολος και απαιτητικος να το πω..
Εχει συμπεριφορααρκετα νευρικη και επιθετικη μερικες φορες(και όπως και να το κανω παντα με επηραζει) και από μικρη πολλες φορες μου ελεγε τι πρεπει να κανω, ότι καμια φορα δεν το κανω σωστα, και τετοια,.. οποτε αν στην ουσια αυτό συνδέεται και λιγο με την αυτοεκτιμηση πιστευω ότι ένα μερος μπορει να μου το δημιουργησε και αυτος..Και εχω διαβασει και βιβλια επισης που αναφερουν διαφορα τετοια προβλήματα λογω οικογενειακου περιβάλλοντος...
Να αναφερω ότι ο αδερφος μου είναι μεγαλύτερος αλλα σε χειροτερη κατασταση από μενα μιας και εχει μονιμο αγχος εδώ και πολλα χρονια και επισκέπτεται και γιατρο αλλα δεν ξερω τι ακριβως τον απασχολει..οι γονεις μου δεν γνωριζουν ακριβως και ο ιδιος δεν αποκαλύπτεται.. Παντως εγω πιστευω ότι η συμπεριφορα του μπαμπα μου απέναντι του τον εχει επηρεασει σημαντικα και είναι και πολύ πιο ευαίσθητος από εμενα..οποτε ναι..!

[Ιωαννα!]

Ιωαννα και εγω πασχω απο κοινωνικη φοβια απο τοτε που με θυμαμαι. Θανατος οι καφετεριες και οι λεπτες κινησεις. Τρεμω, κανω σαρδαμ, φοβαμαι να γελασω και πιο σπανια μπορει να παθω κριση πανικου. Κοκκινιζω καμια φορα αν καποιος μου κανει παρατηρηση ή γενικα βρεθω σε χωρο που εχει πολυ κοσμο και πρεπει να κατσω ακινητος (χαρακτηριστικο παραδειγμα η τετραδα θεσεων στον προαστιακο).
Στειλε μου αν θες προσωπικο μυνημα να ανταλλαξουμε εμπειριες, γιατι εγω δεν μπορω να σου στειλω, δεν ξερω αν εσυ μπορεις.

Συμφωνοι.. απλα επειδή είμαι κανιουρια να μου πεις λιγο πως δουλευει αυτό με τα προσωπικα μηνυματα..!

[stefamw]

Πατας στο ονομα χρηστη μου στο ποστ, και γραφει "Προσωπικο μυνημα". Υπαρχει καποιος περιορισμος μυνηματων/ημερων επειδη εισαι καινουργια λογικα, οποτε θα σου στειλω εγω ή εσυ καποια στιγμη οταν ειναι εφικτο.

[kerasi]

Πρεπει να χεις 50 δημοσιευσεις, τωρα εισαι στις 5 ακομη. Πηγαινε στην ενοτητα τι σκεπτεσαι και μουσικη και βαλε τραγουδια κλπ και θα ανεβει το κοντερ για το 50ρικο οποτε θα ενεργοποιηθει η επιλογη, θα το δεις.

[IVAN]

Πρωτα από όλα ευχαριστω για το χρονο σου γιατι οντως το κειμενο μου ηταν μεγαλο αλλα αν μπορουσα θα εγραφα ακομη περισσοτερα..!
σει..Παντως, δεν καταλαβα αν εσυ εχεις καποιο αγχος ή κατι τετοιο; αν θελεις να μου πεις..
!

Δεν είναι που έγραψες πολλά βρε γράψε ότι θες δε θα σου κάνει κανένας παρατήρηση.... Ιωάννα ο βασικός λόγος, το θέμα μου είναι η κατάθλιψη κι λάθος τρόπος που την έχω δει με τη ζωή μου.. ξέρω πως είμαι λίγο ''θολός'' αλλά δεν μπορώ να σου πω είναι αυτό.. γιατί δεν το ξέρω κι γω καλά καλά..τεσπα
Εσύ γράψε πως νιώθεις.. γράψε τι θες από τη ζωή κι από τους ανθρώπους που έχεις γύρο σου.... χωρίς να φοβάσαι, χωρίς να μη ντρέπεσαι και μη νιώθεις ενοχές..
και δε χρειάζεται να ευχαριστείς για τίποτα...

[Ιωαννα!]

Δεν είναι που έγραψες πολλά βρε γράψε ότι θες δε θα σου κάνει κανένας παρατήρηση.... Ιωάννα ο βασικός λόγος, το θέμα μου είναι η κατάθλιψη κι λάθος τρόπος που την έχω δει με τη ζωή μου.. ξέρω πως είμαι λίγο ''θολός'' αλλά δεν μπορώ να σου πω είναι αυτό.. γιατί δεν το ξέρω κι γω καλά καλά..τεσπα
Εσύ γράψε πως νιώθεις.. γράψε τι θες από τη ζωή κι από τους ανθρώπους που έχεις γύρο σου.... χωρίς να φοβάσαι, χωρίς να μη ντρέπεσαι και μη νιώθεις ενοχές..
και δε χρειάζεται να ευχαριστείς για τίποτα...

Σου ευχομαι ο,τι καλυτερο στο πρόβλημα σου..Παντως, επισκέπτεσαι καποιον ψυχολογο; Ξερεις.. μερικες φορες πρεπει να εχεις καποιους ανθρώπους να στο υπνεθυμιζουν..!

[IVAN]

Σου ευχομαι ο,τι καλυτερο στο πρόβλημα σου..Παντως, επισκέπτεσαι καποιον ψυχολογο; Ξερεις.. μερικες φορες πρεπει να εχεις καποιους ανθρώπους να στο υπνεθυμιζουν..!

Έχω πάει κανα δυο φορές μα τι μια δεν μπόρεσα να πω την αλήθεια την άλλη είχα άλλο σκοπό.. αχταρμάς.. ναι καλό είναι.. φοβάμαι πάντως κ να πάω.... εννοώ να πάω κ να πω την αλήθεια....