ειμαι χαλια

[anxious4ever]

στελιο μου δεν ειναι θεμα υγειας αλλα ειναι κατι σοβαρο.δεν επαθε καποιος κατι αλλα κατι συνεβη υπερβολικα δυσαρεστο που ο καθενας στην θεση μου θα ενιωθε ετσι.δεν μιλαω υπερβολικα , ειναι οντως κατι πολυ κακο.ειναι κατι που θελει ξεκαθαρισμα.ειναι κατι που αλλαζει αρκετα την ζωη μου απο δω κ περα.
εχει να κανει με το πως θα βαδισω κ τι επιλογη θα κανω.
θα σου στειλω π.μ. σε φιλω! να σαι καλα..!

[anxious4ever]

στελιο μου συο εχω στειλει προσωπικο μνμ!

[στελιος66]

Το διαβασα και σου απαντησα. Μονο σε παρακαλω πες μου αν το ελαβες.Φιλια.

[anxious4ever]

καλημερα στελιο μου, ναι το ελαβα κ σου απαντησα.
κ σημερα χαλια ειμαι..πολλη στενοχωρια.θα σκασω.
κ το πρωι παλι ξυπνησα με στρες.ποσο σιχαινομαι ολα αυτα τα συναισθηματα δε λεγεται!

[anxious4ever]

νιωθω παλι οτι εχω καταθλιψη.θελω να παω στο κρεβατι μου παλι.δεν τρωω τιποτα.δεν θελω τιποτα.
νιωθω απειρα κουρασμενη..ευχομαι να περασει γρηγορα.

[Touch_The_Sky]

Και ο καιρος συμμαχος :P

[anxious4ever]

ο καιρος συμβαδιζει με την ψυχολογια μου σημερα.ας βρεξει αυτην την σκονη επιτελους να καθαρισουμε, και ας κλαψουμε μπας κ καθαρισουμε το μεσα μας.......

[Touch_The_Sky]

Ποιητικο

[ioannis2]

εκει που ενιωσα καλα κ ανοιξα παλι τα φτερα μου..αλλη μια κατραμπακια..αλλο ενα χαστουκι..δεν θελει ο θεος να σηκωθω..θα σηκωθω ομως κ παλι.ολα ξεπερνιουνται λενε.
ειμαι υπερβολικα στενοχωρημενη.πενθος μονο υπαρχει στην καρδια μου.
το θεμα ειναι οτι πρεπει να παρω αποφασεις..κ δνε μπορω να παιρνω αποφασεις.σιχαινομαι τις αποφασεις.
ειδικα οταν εχουν συμβει πραγματα ασχημα.ηταν πολυ ασχημο αυτο που εγινε.
ειμαι περιτρανη αποδειξη οτι τα αντικαταθλιπτικα δεν σε κανουν φλατ, δε σε κανουν απο μονα τους χαρουμενο, δεν σε κανουν αναισθητο..
να το ξερετε.
η ζωη εχει ζορια..κ γω δεν μπροω να τα σηκωσω ευκολα.γονατιζω.αυτο μου τη δινει.που γονατιζω.
αλλοι τα ατνιμετωπιζουν πιο ψυχραιμα..εγω παλι οχι..τι κριμα..και ειχα νιωσει παλι οπως πριν..πολυ κριμα γαμωτο!

Αυτο που καταλαβαίνω ειναι πως τα δεδομενα απαιτουν να πάρεις μια απόφαση καθοριστική για σενα. Κάποτε είναι ο φόβος για το άγνωστο που μας προκαλεί αυτη την ψυχική ταραχή. Άλλοτε, αυτη την ψυχική ταραχή μας την προκαλεί η αβεβαιότητα γι αυτο που θα επακολουθήσει (κανένας δεν μας εγγυατε πως θα μας βγει σε καλό). Αν αυτο ειναι όπως ακριβως το θελουμε την απόφαση την παίρνουμε χαρούμενα και χωρίς ιδαίτερη σκέψη κι απλά αγωνιουμε ευχάριστα για το πότε θα μπουμε σ αυτη την καινουργια κατασταση. Αν αυτο που παμε να κανουμε δεν ειναι βεβαιο οτι θα μας βγει σε καλό ή απαιτει να εγκαταλείψουμε κάτι γνώριμο, συνηθισμένο το οποιο μας γεμιζει επίσης αρκετά, τότε, ιδίως αν έχουμε κάποιο ψυχολογικό θέμα (κυρίως φόβο, άγχος ή καταθλιψη), έρχονται στη διάθεση μας τα πάνω κάτω, κάτι σαν πανικός. Οι άλλοι το αντιμετωπίζουν πιο ψύχραιμα από σενα επειδη δεν τους βασανιζουν ψυχολογικά θέματα.

Κι από οτι λες τα φαρμακα δεν βοηθάνε. Ειναι αυτο που λενε, αμα ειναι να σε ρίξει κάτι θα σε ρίξει. Μπορει τα φαρμακα κατα τα λοιπα να λειτουργούν επειδη συνοδευει τη λήψη τους η πεποίθηση ότι βοηθάνε και φτιάχνουν τη διάθεση. Ετσι με τη λήψη τους νιώθει κανεις καλύτερα.
Μπορει καποια αλλαγή στη ζωη μας, όσο κι αν η ασχημη ψυχολογια μας έχει ριξει και μας απωθει, τελικά να μας βγει σε καλο και να μην μετανιωσουμε ποτέ γι αυτο που επιλέξαμε. Επειδη χαρακτηριστικο της ασχημης ψυχολογιας ειναι το να μας κρατα στο γνώριμο, εκει που μας εμαθε να νιωθουμε ασφάλεια, και να αντιστεκετε στο άγνωστο.
Μπορεις να το μοιραστεις με δικους σου ανθρώπους? τουλάχιστον θα σου δωσουν κατανόηση και θάρρος. Επικέντρωσε και λίγο την προσοχή σου στα θετικά της εξέλιξης. Αν τα δεδομενα ειναι πράγματι πολύ αρνητικά τι χάνεις με το να μην προχωρήσεις?

[anxious4ever]

σε ευχαριστω για την απαντηση σου.με βοηθησες αρκετα.
απλα εχθες το βραδυ καταλαβα οτι με αφορμη αυτο που εγινε καπως βλτιωθηκαν τα πραγματα.θελω να πω..οτι προτιμω να πεταξω ο.τι εγινε αφου πρωτα το επεξεργαστω με αυτον που τον αφορα αμεσα κ μετα να συνεχισω.ισως δηλαδη να αρχιζω να βλεπω την θετικη πλευρα του προβληματος παρα να βλεπω την αρνητικη μονο.
καποια πραγματα γινονται για καποιο λογο και αυτα μας οδηγουν καπου καλυτερα.
ναι μεν νιωθω θλιψη κ παλι αλλα προσπαθω να ειμαι ψυχραιμη κ να αντιμετωπισω ολο αυτο με ρεαλισμο κ ωριμοτητα.
δηλαδη..να δωσω χρονο πρωτα απο ολα στον εαυτο μου να το χωνεψει, να το κατανοησει κ καποια στιγμη να το ξεπερασει.
απλα ηταν κριμα κ με πηρε το παραπονο που τωρα που ανεκαμψα απο το τελευταιο επεισοδιο καταθλιψης, ετυχε αυτο κ μου θυμισε οσα περασα.δεν ειχα την ιδια τραγικη αντιδραση ευτυχως αλλα στανταρ η θλιψη με ξανααγγιξε.
δεν προκειται να παρω αποφασεις εν βρασμω, ειναι κατι που παντα αποφευγω.
θελω απλα να αφησω πισω ο.τι εγινε αποκομιζοντας ο.τι ειναι χρησιμο για το μελλον.

[Soulight]

Καλημέρα κορίτσι...
χαίρομαι που σήμερα είσαι πιο ήρεμη.
Απο τη δική μου στάση κρίνοντας, θα σου πω μια λέξη -και παράλληλα μέθοδο, που εμένα με βοηθάει πολύ
όταν νιώθω να χάνω τη γη κάτω απο τα πόδια μου -συνήθως απο ενα απότομο και σοκαριστικό συμβάν.
Η λέξη είναι "ψυχραιμία".

Θα σου φανεί τετριμμένη, αλλά ξέρεις τι προκαλεί?

Όταν επιβάλεις στον εαυτό σου την ψυχραιμία, έστω για λίγα λεπτά, αποκτάς αυτοέλεγχο.
Ελέγχεις τη σκέψη σου, ή μάλλον την παγώνεις για λίγο, με αποτέλεσμα να προλαβαίνει ο νους να αντιληφθεί πράγματα.
Αυτό σου δίνει δύναμη. Σου δίνει έλεγχο του εαυτού σου για λίγο, και προλαβαίνει να λειτουργήσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.

Έχε το υπόψιν κάθε που σε βρίσκει (ο μη γένοιτο, αλλά το παθαίνουμε-δυστυχώς-)

Και μια ματιά στο μέλλον, τύπου...."όλα θα πάνε καλά", δεν βλάπτει να τριβελίζει στο μυαλό, κάθε που κόβονται τα γόνατα απο θλίψη, παράπονο, ή ο,τι δυσάρεστο και πνιγηρό.

[anxious4ever]

ΠΟΥ Σωστο κ σοφο.θα το ακολουθησω.η αληθεια ειναι οτι το ελεγα χτες απο μεσα μου αυτο πολλες φορες , ελεγα την λεξη "ψυχραιμια".ειναι αυτο που μου λειπει παντα.οποτε αυτο αποζητω κιολας.οπως επισης το τραγουδι aint no mountain high enough...