21 χρονών και ανάπηρος μέσα στον ίδιο μου τον εαυτό
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 3 123 LastLast
Results 1 to 15 of 41
  1. #1
    Member
    Join Date
    Dec 2013
    Posts
    30

    21 χρονών και ανάπηρος μέσα στον ίδιο μου τον εαυτό

    Το έχετε νιώσει ποτέ? Ανάπηρος.... δεν μπορώ να βρω πιο ταιριαστή λέξη. Να νιώθεις ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, να νιώθεις ότι δεν θα κάνεις τίποτα στην ζωή σου, να χαίρεσαι και να θαυμάζεις τους πάντες γύρω σου γιατί αυτοί ζούνε, ενώ εσύ είσαι εγκλωβισμένος μέσα στο ίδιο σου τον εαυτό. Γιατί? Λένε ότι η ελευθερία είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο! Δεν μπορώ να νιώσω ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ. Νιώθω έρμαιο του ίδιου μου του εαυτού, των ίδιων μου των σκέψεων. Πλέον δεν ξέρω αν νιώθω άγχος, αν είναι μια περίοδος κατάθλιψης πάλι, αλλά απλά έχω κουραστεί. Δεν μπορώ συνεχώς να λέω, θα γίνω καλά θα γίνω καλά. Απλά δεν περνάει! Ενώ δεν κάνω τίποτα τόσο καιρό νιώθω τόσο κουρασμένος συναισθηματικά. Σαν να θέλω να κλειστώ σε ένα σπίτι για πάντα και να ηρεμήσω, να ησυχάσω. Αλλά το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει κάποιος λόγος. Και θέλω να ξεφύγω από όλο αυτό, θέλω να νιώσω γαλήνιος. Νιώθω τόσο απελπισμένος. Έχω βαρεθεί να αγχώνομαι να ΦΟΒΑΜΑΙ να μην με αγαπάω να μην νιώθω φυσιολογικός. Αλλά απλά δεν φεύγουν αυτά, είναι κάθε μέσα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Έχω προσπαθήσει τόσο μα τόσο να βρω έστω μία χαραμάδα φωτός στην αυτοπεποίθησή μου, αλλά πάλι στα ίδια καταλήγω. Δεν ξέρω ποια τι άλλο να κάνω!!!!!!!!
    Πλέον αγχώνομαι για το παραμικρό. Φοβάμαι να πάρω πρωτοβουλίες στις οποίες εμπλέκονται τρίτοι γιατί πολύ απλά δεν θέλω να τους πάρω στο λαιμό μου γιατί πολύ απλά ξέρω ότι δεν θα τα καταφέρω. Και δεν ξέρω πλέον αν αυτό είναι άγχος, η απλά είναι ψυχαναγκασμός. Φοβάμαι ακόμα και με κοπέλα να βγώ, δηλαδή η καημένη τι να κάνει με ένα φρικιό που αγχώνεται, που ακυρώνει ραντεβού επειδή αγχώνεται, που είναι εγκλωβισμένος μέσα στις έμμονες ιδέες του????? Καλύτερα να μην βγω ποτέ. Είχα βιώσει και μία πολύ αγχωτική κατάσταση τον Δεκέμβριο (συνεχόμενο άγχος 24 ώρες επί 2 μέρες, τρέμουλο κλπ), και από τότε, φοβάμαι να κάνω το παραμικρό για να μην ξανανιώσω όπως τότε. Πάω να κάνω κάτι, και νομίζω ότι θα πάθω αυτό που είχα πάθει τότε. Και όπως είναι λογικό το παθαίνω. Αφού το σκέφτομαι συνεχώς. Όλοι μιλάνε για δουλειές, για όνειρα αλλά εγώ τι όνειρα να κάνω??? Αφού δεν θα κάνω τίποτα στη ζωή μου, δεν πρόκειται να καταφέρω τίποτα. Ένα παιδάκι είμαι ακόμα, δεν ξέρω καν τον ίδιο μου τον εαυτό. (Είχα κάνει και παλιότερα ένα ποστ, αλλά έχουν αλλάξει πάλι τόσα από τότε.). Δεν μπορώ να κυνηγήσω τα όνειρά μου, δεν μπορώ να κάνω τίποτα!!!! Έχουν γίνει όλα τόσα πολύπλοκα στο κεφάλι μου, βλέπω μπροστά, και μόνο αρνητικά σκέφτομαι. ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΖΗΣΩ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΦΟΒΑΜΑΙ ΕΜΕΝΑ. Τι να κάνω πλέον??? Τα γράφω αυτά και νιώθω τόσο βάρος, νιώθω τόσο χαζός. Όλοι έχουν διάφορα εμπόδια στη ζωή τους και τα ξεπερνάνε. Όταν όμως στέκεται εμπόδιο ο ίδιος σου ο εαυτός, τι κάνεις???
    Θέλω να κάνω τα πάντα για να γίνω καλά, έχω εδώ και ένα χρόνο ζω σε μία κατάσταση με χάλια ψυχολογία, αυτοπεποίθηση χάλια, σκαμπανεβάσματα, άγχος, αυπνίες, έμμονες ιδέες, κλάματα χωρίς λόγο. Πέρασαν φάσεις που ακόμα και να "την κάνω" ήθελα. Απορώ ακόμα και τώρα πως δεν το έκανα. Εκεί που πάω να νιώσω καλά, τσααφ, να'σου πάλι ξανά στα ίδια. Πλέον νιώθω καλά, και το σκέφτομαι τόσο πολύ, που μετά από λίγο χαλάει. Τα σκέφτομαι και τα κάνω όλα πλέον τόσο ψυχαναγκαστικά. Νιώθω καλά, και το ψιρίζω τόσο πολύ, που στο τέλος πάλι πέφτω. Δεν είναι ζωή αυτό το πράγμα. Καλύτερα είναι να εξαφανιστώ, παρά να στεναχωρώ και τους ανθρώπους που μ' αγαπάνε. Και τι να τους πω δηλαδή??? Ο'τι δεν μπορώ να κάνω τίποτα επειδή είμαι αυτός που είμαι???? Έχει βιώσει κάποιος κάτι ανάλογο?? Θέλω τόσο μα τόσο πολύ μία βοήθεια, έστω κάτι δεν μπορώ άλλο με μένα. Σηκώνω τα χέρια ψηλά..................

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    May 2014
    Posts
    163
    Καλως ή κακως μολις διαβασα το κειμενο σου ηταν σαν να αποτυπωνονταν οι σκεψεις μου..
    Με την διαφορα ότι εσυ τα γραφεις γιατι εγω ακομη και όταν παω να τα σκεφτω είναι τοσο μπερδεμένα μεσα στο
    κεφαλι μου που δεν ξερω καν τι συμβαινει πλεον.. Η καθημερινοτητα ολη ένα αγχος, αρνητικες, διαστρεβλωμένες σκεψεις,
    συναισθηματικη κουραση και σωματικη.. Δεν με ευχαριστει τιποτα πια.. Ερχεται καλοκαιρι και το μονο που σκέφτομαι είναι
    ποσο χαλια θα περασω ενώ ολοι οι αλλοι θα χαιρονται πραγματικα.. Δεν ξερω, παιρνω και εγω μια απογοητευση από τον
    εαυτο μου.. Είναι ότι πιο ασχημο.. Και τι μπορεις να κανεις; Μπορεις να ξεφυγεις; Ή εμεις το εχουμε δημιουργησει ολο αυτό
    στους εαυτους μας..;!

  3. #3
    Banned
    Join Date
    Feb 2013
    Location
    σε 1 λιμνουλα!
    Posts
    14,042
    τουλαχιστον βελτιωσατε τη τεχνικη κ μιλατε μεταξυ σας..

  4. #4
    Member
    Join Date
    Dec 2013
    Posts
    30
    Quote Originally Posted by Ιωαννα! View Post
    Καλως ή κακως μολις διαβασα το κειμενο σου ηταν σαν να αποτυπωνονταν οι σκεψεις μου..
    Με την διαφορα ότι εσυ τα γραφεις γιατι εγω ακομη και όταν παω να τα σκεφτω είναι τοσο μπερδεμένα μεσα στο
    κεφαλι μου που δεν ξερω καν τι συμβαινει πλεον.. Η καθημερινοτητα ολη ένα αγχος, αρνητικες, διαστρεβλωμένες σκεψεις,
    συναισθηματικη κουραση και σωματικη.. Δεν με ευχαριστει τιποτα πια.. Ερχεται καλοκαιρι και το μονο που σκέφτομαι είναι
    ποσο χαλια θα περασω ενώ ολοι οι αλλοι θα χαιρονται πραγματικα.. Δεν ξερω, παιρνω και εγω μια απογοητευση από τον
    εαυτο μου.. Είναι ότι πιο ασχημο.. Και τι μπορεις να κανεις; Μπορεις να ξεφυγεις; Ή εμεις το εχουμε δημιουργησει ολο αυτό
    στους εαυτους μας..;!

    Έλα ντε??? Μπορείς να ξεφύγεις???? Νομίζω εμείς το έχουμε δημιουργήσει όλο αυτό, αλλά το θέμα είμαι πώς φεύγει??? Μήπως όταν καταλάβουμε ακριβώς πως λειτουργεί θα φύγει από μόνο του?? Μήπως είναι απλά ένας τρόπος να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και τα όριά μας?? Αλήθεια δεν μπορώ να καταλάβω... Και το θέμα είναι ότι ελάχιστοι καταλαβαίνουν αυτό που λέω, οπότε είναι τουλάχιστον ευχάριστό που υπάρχει ένας εκεί έξω που με καταλαβαίνει σε αυτό το θέμα! Είναι τόσο απαίσιο να χάνεσαι στις σκέψεις σου..........................

  5. #5
    Member
    Join Date
    Dec 2013
    Posts
    30
    Quote Originally Posted by αλεξανδρος_77 View Post
    τουλαχιστον βελτιωσατε τη τεχνικη κ μιλατε μεταξυ σας..
    Αλέξανδρε, δεν κατάλαβα τι εννοείς, ποια τεχνική? Εννοείς τεχνική βελτίωσης από αυτό που περιέγραψα?

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    May 2014
    Posts
    163
    Αυτό το εχω σκεφτει και εγω πολλες φορες, ότι μπορει να γινονται όλα αυτά για να ανακαλύψω τον εαυτο μου
    και για να τα βγαλω όλα εξω ώστε να συνελθω.. αλλα δεν μπορω να καταλαβω.. ειλικρινα, κάθε μερα νιωθω
    ότι με φερνει πιο κοντα στο θανατο να το πω πολύ απαισιοδοξα..! Είναι οδυνηρη κατασταση και με ολες αυτές τις
    σκεψεις που γινονται ένα με σενα.. Δεν ξερεις από που να αρχισεις..! Νομιζω ότι σε καταλαβαινω, αν αυτό σε κανει λιγο
    καλυτερα, χαιρομαι.. γιατι εγω δεν ξερω αν με ανακουφιζει ουτε και αυτό..

  7. #7
    Member
    Join Date
    Dec 2013
    Posts
    30
    Quote Originally Posted by Ιωαννα! View Post
    Αυτό το εχω σκεφτει και εγω πολλες φορες, ότι μπορει να γινονται όλα αυτά για να ανακαλύψω τον εαυτο μου
    και για να τα βγαλω όλα εξω ώστε να συνελθω.. αλλα δεν μπορω να καταλαβω.. ειλικρινα, κάθε μερα νιωθω
    ότι με φερνει πιο κοντα στο θανατο να το πω πολύ απαισιοδοξα..! Είναι οδυνηρη κατασταση και με ολες αυτές τις
    σκεψεις που γινονται ένα με σενα.. Δεν ξερεις από που να αρχισεις..! Νομιζω ότι σε καταλαβαινω, αν αυτό σε κανει λιγο
    καλυτερα, χαιρομαι.. γιατι εγω δεν ξερω αν με ανακουφιζει ουτε και αυτό..
    Μπορεί σε εμένα να έπιασαν λίγο, αλλά σε σένα ίσως πιάσει περισσότερο, Θα σου πω κάτι που έκανα εγώ, και με ανακούφισε πάρα πολύ Γενικά ήθελα τόσο πολύ, φανταζόμουνα να μιλάω σε κάποιον και να κλαίω τόσο δυνατά και να του φωνάζω "δες, δες δεν είμαι καλά, δεν μπορώ να προσποιούμαι συνεχώς ότι είμαι ΟΚ". Γιατί δεν έχω καν κάποιον να τα πω και να με πάρει στα σοβαρά, να με καταλάβει, και να μην με περάσει για υποχόνδριο. Οπότε μία μέρα ξυπνάω και λέω " θα μιλήσω". Και τους πήρα όλους σβάρνα, άρχισα να μιλάω με άτομα που δεν μιλούσαμε επειδή είχαμε μαλώσει και καλά, άρχισα να λέω αυτά που με ενοχλούν, εκμυστηρεύτηκα σε έναν φίλο μου με κλάματα ότι δεν είμαι καλά. Και ένιωσα μία μεγάλη ανακούφιση, σαν να το χρειαζόμουνα όλο αυτό, σαν να χρειαζόμουνα άτομα κοντά μου. Μπορεί πάλι να έπεσα, αλλά κάποια στιγμή θα βρω τι πραγματικά φταίει και θα το διώξω. Και το ίδιο θα κάνεις και εσύ. Σκέψου, μετά από όλο αυτό, πόσο καλύτερος άνθρωπος και πόσο πιο δυνατή θα έχεις γίνει! Γιατί άλλα άτομα στην ηλικία σου, δεν ενδιαφέρονται για τον εαυτό τους, το πως νιώθουν, θέλουν μόνο να περνάνε καλά, και τα αφήνουν όλα έτσι. Είσαι ευαίσθητος άνθρωπος, κάτι που δείχνει ότι είσαι και καλή ψυχή, και κοίτα να το εκμεταλλευτείς αυτό. Θα δεις, όλα αυτά θα γίνουν παρελθόν, όλα περνάνε πάντα. Και ας αργούνε. Πάντα έρχεται ο ήλιος. Να και εδώ που σπουδάζω, έβρεχε 5 συνεχόμενες μέρες και όμως βγήκε ήλιος- πάντα βγαίνει ήλιος. Εκεί να ποντάρεις! Αυτό προσπαθώ να κάνω και εγώ. Ακόμα και σε ψυχολόγο θα πάω, τέρμα πια τα ταμπού. Πρέπει να φύγει όλο αυτό

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    May 2014
    Posts
    163
    Χαιρομαι για την αισιοδοξια που σε επιασε, ειλικρινα!

    Δεν ξερω νιωθω αβοηθητη μεσα στους αβοήθητους, είναι απογνωση, είναι καταθλιψη δεν ξερω τι είναι..
    Αυτην την στιγμη ζω για να ζω και επειδή δεν μπορω να κανω αλλιως..
    Δεν μπορω να μιλησω σε κανεναν.. Καταφερα μετα από ολο αυτόν τον χρονο, να πω λιγα πραγματάκια σε μια φιλη
    όχι στην πιο κολλητη μου, και παλι δεν ξερω αν καταφερα κατι ή αν εβγαλε πουθενα.. Απλα νιωθω μονη μου, δεν αλλαζει..
    Τελος παντων, ελπιζω και γω σε καποιον ψυχολογο αν καταφερω να βρω καποιο λογο για να παω, για τους γονεις μου δηλαδή..

  9. #9
    Member
    Join Date
    Dec 2013
    Posts
    30
    Quote Originally Posted by Ιωαννα! View Post
    Χαιρομαι για την αισιοδοξια που σε επιασε, ειλικρινα!

    Δεν ξερω νιωθω αβοηθητη μεσα στους αβοήθητους, είναι απογνωση, είναι καταθλιψη δεν ξερω τι είναι..
    Αυτην την στιγμη ζω για να ζω και επειδή δεν μπορω να κανω αλλιως..
    Δεν μπορω να μιλησω σε κανεναν.. Καταφερα μετα από ολο αυτόν τον χρονο, να πω λιγα πραγματάκια σε μια φιλη
    όχι στην πιο κολλητη μου, και παλι δεν ξερω αν καταφερα κατι ή αν εβγαλε πουθενα.. Απλα νιωθω μονη μου, δεν αλλαζει..
    Τελος παντων, ελπιζω και γω σε καποιον ψυχολογο αν καταφερω να βρω καποιο λογο για να παω, για τους γονεις μου δηλαδή..
    Δεν είσαι αβοήθητη και δεν είσαι μόνη! Και έστω και αυτό που μίλησες σε μία φίλη σου, και μίλησες σε αυτό το forum δείχνει ότι πραγματικά θες να το διώξεις όλο αυτό. Μην το βάζεις κάτω, και μην φοβάσαι κανέναν, μίλα μίλα μίλα, κάντο ξέσπασε σε κλάματα εκτονώσου! Ψάξε μέσα σου όσοι πιο βαθιά γίνεται και βρες αυτό που σε ενοχλεί! Βρες το και πέτα το! Πάντα υπάρχει κάτι. Μην τα παρατάς, ήμουν ακριβώς σε ίδια φάση με σένα πριν 3 μήνες, και όμως μετά συνήλθα! Ούτε εγώ το περίμενα. Βρες τι σε τρώει, και μην το δικαιολογήσεις καν, διώξτο να πάει από εκεί που ήρθε!
    Καλά αυτό με την αισιοδοξία άστα να πάνε, συνεχώς αλλάζει η διάθεσή μου. Απλά χάρηκα γιατί θέλω να σε βοηθήσω σε αυτό κάπως, οπότε κάπως ξεχάστηκα με τα δικά μου. Αλλά μόνη και αβοήθητη δεν είσαι!!! Ψάξε μέσα σου και διώξε όλα όσα σε προβληματίζουν! Όπως λέει και το τραγούδι 'τρύπες - γιορτή", ΒΑΛΕ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΤΙ ΣΕ ΚΑΙΕΙ ΣΕ ΟΤΙ ΣΟΥ ΤΡΩΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ!

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    May 2014
    Posts
    163
    Πω πω.. Μακαρι να μπορουσα αλλα νιωθω ότι κάθε μερα με παιρνει από κατω..
    Και αυτό με την κοινωνικη φοβια ερχεται και δενει, που αυτό μπορει να ειναι
    και η αιτια κατά βαθος δεν ξερω.. μπορει αυτό και αλλα πολλα.. Ξερεις ποσο θα ηθελα να
    πιστεψω ότι δεν είμαι μονη μου.. αλλα ο εαυτος μου και οι γυρω μου, μου το υπενθυμιζουν συνεχως..

  11. #11
    Member
    Join Date
    Dec 2013
    Posts
    30
    Quote Originally Posted by Ιωαννα! View Post
    Πω πω.. Μακαρι να μπορουσα αλλα νιωθω ότι κάθε μερα με παιρνει από κατω..
    Και αυτό με την κοινωνικη φοβια ερχεται και δενει, που αυτό μπορει να ειναι
    και η αιτια κατά βαθος δεν ξερω.. μπορει αυτό και αλλα πολλα.. Ξερεις ποσο θα ηθελα να
    πιστεψω ότι δεν είμαι μονη μου.. αλλα ο εαυτος μου και οι γυρω μου, μου το υπενθυμιζουν συνεχως..
    Όχι, όχι δεν είσαι μόνη! Προς Θεού! Μην το σκέφτεσαι καν αυτό! Μην το αφήνεις να σε νικάει, νίκησε το εσύ! Διώξτο! Μόνο εσύ ξέρεις τον τρόπο καλύτερα από όλους για να το διώξεις! Κάθε μέρα είναι μία καινούρια μέρα! Το ότι είσαι σήμερα δεν είσαι καλά, δεν σημαίνει πως δεν θα είσαι και αύριο! Ξύπνα αύριο και πες "ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΜΕΡΑ, ΘΑ ΑΛΛΑΞΩ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΩ ΣΟΥΠΕΡ-ΚΑΛΑ". Είναι απλά μία σκέψη! Άπαξ και σου έρθει, τελείωσε! Μία απόφαση είναι όλα! Δεν σου αξίζει να είσαι έτσι! Αγάπα τον εαυτό σου και προχώρα! Ξέρω ότι μπορεί να σου φαίνονται χαζά αυτά που σου λέω, αλλά βάλτα καλά στο μυαλό σου! Και εγώ προσπαθώ να τα σκέφτομαι, και βοηθάνε! Θα κάνω τα πάντα για να γίνω καλά, αλλά θέλω και εσύ να κάνεις το ίδιο. Τώρα που μιλάμε, πάνε και μίλα στους γονείς σου, βάλε τα κλάματα, δείξε ότι δεν είσαι καλά, δείξε ότι θες βοήθεια και ανθρώπους κοντά σου αυτή τη στιγμή! Μην τα κρατάς άλλο μέσα σου, απλά κάντο!

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2014
    Posts
    493
    Quote Originally Posted by Aps_mustang View Post
    Το έχετε νιώσει ποτέ? Ανάπηρος.... δεν μπορώ να βρω πιο ταιριαστή λέξη. Να νιώθεις ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, να νιώθεις ότι δεν θα κάνεις τίποτα στην ζωή σου, να χαίρεσαι και να θαυμάζεις τους πάντες γύρω σου γιατί αυτοί ζούνε, ενώ εσύ είσαι εγκλωβισμένος μέσα στο ίδιο σου τον εαυτό. Γιατί? Λένε ότι η ελευθερία είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο! Δεν μπορώ να νιώσω ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ. Νιώθω έρμαιο του ίδιου μου του εαυτού, των ίδιων μου των σκέψεων. Πλέον δεν ξέρω αν νιώθω άγχος, αν είναι μια περίοδος κατάθλιψης πάλι, αλλά απλά έχω κουραστεί. Δεν μπορώ συνεχώς να λέω, θα γίνω καλά θα γίνω καλά. Απλά δεν περνάει! Ενώ δεν κάνω τίποτα τόσο καιρό νιώθω τόσο κουρασμένος συναισθηματικά. Σαν να θέλω να κλειστώ σε ένα σπίτι για πάντα και να ηρεμήσω, να ησυχάσω. Αλλά το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει κάποιος λόγος. Και θέλω να ξεφύγω από όλο αυτό, θέλω να νιώσω γαλήνιος. Νιώθω τόσο απελπισμένος. Έχω βαρεθεί να αγχώνομαι να ΦΟΒΑΜΑΙ να μην με αγαπάω να μην νιώθω φυσιολογικός. Αλλά απλά δεν φεύγουν αυτά, είναι κάθε μέσα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Έχω προσπαθήσει τόσο μα τόσο να βρω έστω μία χαραμάδα φωτός στην αυτοπεποίθησή μου, αλλά πάλι στα ίδια καταλήγω. Δεν ξέρω ποια τι άλλο να κάνω!!!!!!!!
    Πλέον αγχώνομαι για το παραμικρό. Φοβάμαι να πάρω πρωτοβουλίες στις οποίες εμπλέκονται τρίτοι γιατί πολύ απλά δεν θέλω να τους πάρω στο λαιμό μου γιατί πολύ απλά ξέρω ότι δεν θα τα καταφέρω. Και δεν ξέρω πλέον αν αυτό είναι άγχος, η απλά είναι ψυχαναγκασμός. Φοβάμαι ακόμα και με κοπέλα να βγώ, δηλαδή η καημένη τι να κάνει με ένα φρικιό που αγχώνεται, που ακυρώνει ραντεβού επειδή αγχώνεται, που είναι εγκλωβισμένος μέσα στις έμμονες ιδέες του????? Καλύτερα να μην βγω ποτέ. Είχα βιώσει και μία πολύ αγχωτική κατάσταση τον Δεκέμβριο (συνεχόμενο άγχος 24 ώρες επί 2 μέρες, τρέμουλο κλπ), και από τότε, φοβάμαι να κάνω το παραμικρό για να μην ξανανιώσω όπως τότε. Πάω να κάνω κάτι, και νομίζω ότι θα πάθω αυτό που είχα πάθει τότε. Και όπως είναι λογικό το παθαίνω. Αφού το σκέφτομαι συνεχώς. Όλοι μιλάνε για δουλειές, για όνειρα αλλά εγώ τι όνειρα να κάνω??? Αφού δεν θα κάνω τίποτα στη ζωή μου, δεν πρόκειται να καταφέρω τίποτα. Ένα παιδάκι είμαι ακόμα, δεν ξέρω καν τον ίδιο μου τον εαυτό. (Είχα κάνει και παλιότερα ένα ποστ, αλλά έχουν αλλάξει πάλι τόσα από τότε.). Δεν μπορώ να κυνηγήσω τα όνειρά μου, δεν μπορώ να κάνω τίποτα!!!! Έχουν γίνει όλα τόσα πολύπλοκα στο κεφάλι μου, βλέπω μπροστά, και μόνο αρνητικά σκέφτομαι. ΦΟΒΑΜΑΙ ΝΑ ΖΗΣΩ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΦΟΒΑΜΑΙ ΕΜΕΝΑ. Τι να κάνω πλέον??? Τα γράφω αυτά και νιώθω τόσο βάρος, νιώθω τόσο χαζός. Όλοι έχουν διάφορα εμπόδια στη ζωή τους και τα ξεπερνάνε. Όταν όμως στέκεται εμπόδιο ο ίδιος σου ο εαυτός, τι κάνεις???
    Θέλω να κάνω τα πάντα για να γίνω καλά, έχω εδώ και ένα χρόνο ζω σε μία κατάσταση με χάλια ψυχολογία, αυτοπεποίθηση χάλια, σκαμπανεβάσματα, άγχος, αυπνίες, έμμονες ιδέες, κλάματα χωρίς λόγο. Πέρασαν φάσεις που ακόμα και να "την κάνω" ήθελα. Απορώ ακόμα και τώρα πως δεν το έκανα. Εκεί που πάω να νιώσω καλά, τσααφ, να'σου πάλι ξανά στα ίδια. Πλέον νιώθω καλά, και το σκέφτομαι τόσο πολύ, που μετά από λίγο χαλάει. Τα σκέφτομαι και τα κάνω όλα πλέον τόσο ψυχαναγκαστικά. Νιώθω καλά, και το ψιρίζω τόσο πολύ, που στο τέλος πάλι πέφτω. Δεν είναι ζωή αυτό το πράγμα. Καλύτερα είναι να εξαφανιστώ, παρά να στεναχωρώ και τους ανθρώπους που μ' αγαπάνε. Και τι να τους πω δηλαδή??? Ο'τι δεν μπορώ να κάνω τίποτα επειδή είμαι αυτός που είμαι???? Έχει βιώσει κάποιος κάτι ανάλογο?? Θέλω τόσο μα τόσο πολύ μία βοήθεια, έστω κάτι δεν μπορώ άλλο με μένα. Σηκώνω τα χέρια ψηλά..................
    σε καταλαβαινω απολυτα... εχεις παει σε καποιον ειδικο??

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2013
    Location
    Earth
    Posts
    516
    Καπως ετσι νιωθω και γω. Βασικη αιτια για μενα η κοινωνικη φοβια που με περιοριζει σε σημαντικο βαθμο να ζω και να ευχαριστηθω την επαφη με τους ανθρωπους. Ειμαι εγκλωβισμενος στο σπιτι και φοβαμαι να βγω εξω και να ευχαριστηθω τη ζωη. Ο μονος τροπος για να το καταφερω ειναι με ζαναξ ή να ειμαι αρκετα ζαλισμενος απο το αλκοολ.

    Σιγουρα περναω μια περιεργη φαση καταθλιψης παρ'οτι δεν νιωθω θλιψη, αλλα τιποτα δεν εχει πλεον ενδιαφερον και τιποτα δε με συγκινει. Σκεφτομαι το μελλον και πλυμμηριζομαι απο αγχος. Πως θα βρω δουλεια κ με τι προσοντα ? Πως θα βρω κοπελα που μονο η σκεψη μου προκαλει κρυο ιδρωτα ? Δεν ειμαι ανθρωπος για σχεση, αν και στην αρχη θα φαινομουν νορμαλ, με το περασμα του χρονου το ανεξελεγκτο αγχος και τα ψυχολογικα θα εβγαιναν στην επιφανεια. Νιωθω ανικανος για οτιδηποτε. Εχω και γενικευμενο αγχος. Οτιδηποτε δεν το κανω τοσο συχνα μου προκαλει αγχος και δυσκολευομαι να μιλησω και εχω χερια που τρεμουν.

    Παρεες θα μπορουσα να πω οτι εχω και ειναι τελειως το αντιθετο απο μενα. Πολυ εξωστρεφη ατομα. Δεν μπορω ομως να περασω καλα μαζι τους εαν δεν εχω παρει φαρμακευτικη αγωγη για να ειμαι ηρεμος και να μπορω να λειτουργησω. Οταν ειμαι εξω δε βλεπω την ωρα να γυρισω σπιτι, στην "ασφαλη φωλια μου" οπου κανενας δεν με βλεπει και μπορω να παιξω κανενα παιχνιδι στον υπολογιστη για να ξεχαστω. Με φοβιζει ο εξω κοσμος, και φοβαμαι οτι ετσι θα μεινω για παντα.

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2014
    Posts
    493
    καλησπερα στεφαμ ... ποσο καιρο τα εχεις αυτα??? εχεισ παει σε καποιον ειδικο? εχεισ θεραπεια? ψυχοθεραπεια?

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2013
    Location
    Earth
    Posts
    516
    Quote Originally Posted by thura7 View Post
    καλησπερα στεφαμ ... ποσο καιρο τα εχεις αυτα??? εχεισ παει σε καποιον ειδικο? εχεισ θεραπεια? ψυχοθεραπεια?
    Tα τελευταια 5 χρονια εχω ζησει το προβλημα στο full. Ενω μικροτερος ημουν ντροπαλος, με την παροδο του χρονου χειροτερευω, γινομαι ολο και πιο εσωστρεφης και νιωθω πως δεν μπορω να κανω τιποτα. Αυτο πιστευω με οδηγησε και στην αποφευκτικη διαταραχη που μοιαζει με την κοινωνικη φοβια, οπου τρεμω την απορριψη και την κριτικη, το οποιο εχει ως επακολουθο να με περιοριζει ακομα περισσοτερο στις δραστηριοτητες. Πχ φοβαμαι να ρωτησω για δουλεια ενω εχω ολα τα προσοντα ας πουμε για καποινο που γνωριζει πολυ καλα απο Η/Υ και service, γιατι θα υπαρχει καποιος καλυτερος απο μενα και γω θα κανω λαθη ολη την ωρα.

    Σε ειδικο εχω παει μονο σε ψυχιατρο στα εξωτερικα ιατρεια για να μου γραψει ηρεμιστικα (Xanax) οταν βγαινω εξω και SSRI τα οποια δεν τα πηρα, γιατι σκεφτηκα οτι θα μου ειναι αχρηστα αν δεν βγαινω πουθενα εξω γιατι με τις παρεες και γενικα με τη συναναστροφη με τους ανθρωπους εχω ενα θεμα και ανα πασα στιγμη νιωθω πως θα με παρατησουν ολοι. Μου προτεινε γνωσιακη-συμπεριφορικη θεραπεια ο συγκεκριμενος ιατρος, αλλα πρακτικα οταν οι γονεις μου δε γνωριζουν το προβλημα ειναι ανεφικτο γιατι μενω εκτος πολης.
    Σκοπος ειναι να ανεβει η αυτοπεποιθεση και η αυτοεκτιμηση μου, αλλα μακαρι να ηξερα πως.

Page 1 of 3 123 LastLast

Similar Threads

  1. 20 χρονων κλεισμενος μεσα χωρις να κανω τιποτα
    By solkots in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 26
    Last Post: 06-10-2014, 02:43
  2. πνιγμενος απο τον ιδιο μου τον εαυτο
    By chemi in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 9
    Last Post: 06-03-2013, 11:25
  3. Δύο άνθρωποι μέσα στο ίδιο σώμα...
    By sasa... in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 7
    Last Post: 09-06-2011, 15:15
  4. Ψέματα στον εαυτό μου...
    By Demetr in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 108
    Last Post: 11-06-2010, 04:20
  5. Replies: 3
    Last Post: 19-02-2008, 12:59

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •