Το δικό μου story

[deleted_member27-11-2015]

Αν το "έχω μεγαλώσει με την αίσθηση της αχρηστίας........" καθώς κ η παράθεση όλης της ιστορίας δε δίνεται ως εξήγηση, όχι απαραίτητα ευθέως, τότε ως τί δίδεται? Αν θεωρούσε την παιδική του ηλικία κ το περιβάλλον που μεγάλωσε άσχετο με τα τωρινά του αισθήματα κ επιλογές (κάποτε αλκοόλ, να διώχνει κοπέλες που θέλανε να τον ξεκολλήσουν από τον πάτο κλπ), τότε θα το έπιανε κατευθείαν από το παρόν (νομίζω). 'Το ένα φέρνει το άλλο" υπονοεί έστω κ χαλαρή σχέση αιτίας- αποτελέσματος.

ναι δινετε απλα ως η αρχη αυτο που τον εβαλε σε ενα λουκι και τον οδηγησε στα υπολοιπα...δεν ειναι τοσο απλα σε φαση αιτιο αποτελεσμα

[Αλαφροίσκιωτος]

Δεν γινεται να μην του δημιουργουν εμποδια αυτα που εχει περασει.

[Antreas MpR]

Όλα μπορούν να θεωρηθούν ως δικαιολογία,για οτιδήποτε.
Πχ,κάποιος είναι επιθετικός γιατί έμεινε ανάπηρος σe κάποιο ατύχημα,άλλος είναι επιθετικός γιατί είναι ανασφαλής,άλλος είναι επιθετικός γιατί έτσι εκπαιδεύτηκε από το περιβάλλον,κλπ,κλπ,κλπ.
Τελικά η μονη λύση είναι να κανεις erase,οτιδήποτε σε προβληματίζει ενώ συμβαίνει.
Βεβαια,όπως όλα,ευκολότερο να το λες...
Γιατί αν ήταν εύκολο,θα φοράγαμε όλοι γνήσια colgate χαμογελα.
Αλλα,στην πραγματικότητα,ζούμε ακόμα σε μια κοινωνία εξελιγμένων μαϊμούδων.
Κοίτα την party σου,άμα έχεις την ευκαιρία να δαγκώσεις των διπλανό σου,κανε το,μάθε να φοράς της κοινωνικά αποδεκτες μάσκες,μιας και αν συγκρίνουμε τους ανθρώπους με βιβλία,e,πόσοι θα διαβάσουν περισσότερο από την εισαγωγή,την οποια εισαγωγή την γραφει ο καθένας μας για των εαυτό του.
Οποτε,exe ένα ωραίο εξώφυλλο,γράψε και μια ωραία εισαγωγή και,θα ανήκεις στης μαϊμούδες που καλοπερνάνε.
Απλό,mam,πήδημα και ύπνος.
Αν μπορείς να το κανεις αυτό...
Από Την άλλη,αν αφήσεις οτιδήποτε να σε καταναλώσει,είσαι αδύναμος,και φυσικά,στης αγέλες δεν έχουν θέση αδύναμα μέλη.
Όλα αλυσίδα είναι.
Ισχύει ότι έχω μπει σε έναν φαύλο κύκλο θυμου και αυτολύπησης,με μικρά διαλείμματα όπου για ανεξήγητους λόγους τα διαγράφω όλα,κάνω ένα βήμα μπροστά,και μετά φυσικά κάνω 15 πίσω,γιατί...,δεν ξέρω γιατί,θέμα συνήθειας μάλλον.
Με ενοχλεί,που μπορώ να πω τι σκέφτομαι και γιατί εδώ μέσα,ενώ στον "πραγματικό" κόσμο,πρέπει να φορέσω την μάσκα μου.
Τι κανεις-καλά.
Ωραίο θηλυκό-χώσιμο.
Φαΐ.
Ύπνος.
Το δοκίμασα το πρόγραμμα πριν μερικά χρονια,δεν άντεξα πολύ,δεν το έχω με της μάσκες,όπως πολλοί εξάλλου,"γιαυτο" και όλας,έχω δει περισσότερη ειλικρίνεια στο internet σε μια μέρα από τι πρόκειται να δω σε όλη μου την ζωή εκτος.
Με τρομάζει που τρομάζω των κόσμο γύρο μου.
Αυτό το εξώφυλλο,που και καλά δεν έχει σημασία,αλλα δυστυχώς εκεί σκαλώνουν οι πολλοί.
Είναι τρομαχτικό για την κοινωνία να μην είσαι ότι παρουσιάζει το εξώφυλλο,δηλαδή ένας τύπος με ουλές,είναι mafia,ένας "ωραίος" είναι πηδηχταράς,ένας "άσχημος" είναι...ότι νάνε.
Αν ένας ωραίος,δεν είναι απλά mam,πήδημα και ύπνος,απλά χαλάει την ισορροπία.
Όπως συμβαίνει όταν ένα αρπαχτικό κυνηγώντας το θήραμα του τρώει σκάλωμα και δεν ξέρει τι να κάνει σε περίπτωση που το θήραμα ξαφνικά σταματήσει να τρέχει,bug στο πρόγραμμα.
Την περισσότερη ώρα αισθάνομαι σαν τους αφροαμερικανούς,που παραπονιούνται για ότι συνέβη στους προγόνους τους,ενώ φοράνε nike 500 δολαρίων φτιαγμένα από 5 χρονά κινεζάκια.
Τελικά η ζωή είναι απλή όμως.
Σφαλιάρα,σφαλιάρα,σφαλιάρα ,διάλειμμα,σφαλιάρα,σφαλιά� �α,διάλειμμα,σφαλιάρα,σφαλι άρα,σφαλιάρα,κλπ,κλπ,κλπ.
Από κει και πέρα όπως το αντιλαμβάνεται κανεις.
Ποτήρι μισογεμάτο,η μισοάδειο,η σπασμένο κάπου στο πάτωμα.
Δεν έχει σημασία στην τελική,ξεκινάς από μια τρυπα και καταλήγεις σε μια άλλη.
Τόσο απλό.
Ότι και να σου συμβεί ενδιάμεσα,απλά get over it,στην τρυπα θα καταλήξεις οποτε δεν έχει σημασία.
If u want to change the way you live,u have to change the way u think.
Και πολλές άλλες σοφές ατάκες.
Και η θεατρική παράσταση συνεχίζεται.
Μαϊμούδες θα συνεχίζουν να ζευγαρώνουν,και να αμολάνε μαϊμουδάκια,ενώ δεν έχουν ιδέα τι θα τα κάνουν.
Κλπ,κλπ,κλπ.
Όλοι στην τελική έχουμε το δικό μας διεστραμμένο παρελθόν.
Από κει και πέρα,solo αποστολή το πως θα είναι το μέλλον.
Ευχαριστώ όλους όσους απάντησαν,βοηθάει να σου λέει κάποιος ξεκολλα,μια στης τόσες.

[ερη]

Αντρεα ,σε καταλαβαινω σχεδον απολυτα....δεν ειμαι ικανη να σε συμβουλεψω μιας και εγω στην φαση αυτη περναω δυσκολα,ομως πραγματικα απο οσα διαβασα,θεωρω οτι οφειλεις στον εαυτο σου να δωσεις οτι δεν πηρες τοτε......αγαπη,στοργη,εκτιμη ση...πηγαινε σε καποιον ειδικο για αρχη (ψαξτον ομως)...θα βρεις την ακρη ειμαι σιγουρη γιατι εισαι ψαγμενος τυπος!
δεν ειναι -ειμαστε ολοι γυρω σου θεατρο,κανε μικρα βηματακια με οποιον εσυ θεωρεις περισσοτερο κοντα σου.....
να προσεχεις τον εαυτο σου .......

[Vaggg]

"θα επρεπε πρωτου γινουν δυο ανθρωποι γονεις να περνανε απο εξετασεις ή κατι, να μαθαινουν πως πρεπει να συμπεριφερονται για να μεγαλωσει το παιδι σωστα."
+10000000 Απολυτα μαζι σου!

[Vaggg]

Φιλε μου εγω εχω διαπυστωσει οτι ο κοσμος θελει μονο ψεμα, και λιγη αληθεια, ζω σε εναν κοσμο υποκρισιας που ορισμενες φορες μισω. τωρα για σενα θεωρω οτι εχεις απουσια νοηματος ζωης ετσι οπως το βλεπω, θα ηθελες κατι ουσιαστικοτερο κατι με αγνη καθαρη ειληκρινια, ειναι φιλοσοφικη αναζητηση στον πραγματικο κοσμο. θελεις να βρεις κατι τετοιο, δεν ξερω αν το δεχτεις αν σαρεσει.

[Antreas MpR]

φιλοσοφικη αναζητηση στον πραγματικο κοσμο

Τι είναι ο πραγματικός κόσμος?
Έχω φτάσει στο συμπέρασμα ότι ο καθένας ζει στον δικό του μικρόκοσμο,από κει και πέρα απλά ανεχόμαστε τα περί "κοινωνίας",αγέλης δηλαδή,για να μην αισθανόμαστε μονοι...
Πως εξηγείται,μέσα σε παρα πολλά χρονια,το πιο πραγματικό χαμόγελο που έχω δει,να ήταν ενός κοριτσιού,άγνωστο,γύρο στα 4-5,για το οποιο κέρδισε,μάλλον ο αδερφός της,ένα λουτρινο,και μόλις της το έδωσε,απλά η τύπισσα,φώτισε,λες και είχε στα χερια της των κόσμο όλο.
Και μετά από αυτό,γυρνάς στην μαϊμού διπλα σου που σου λέει ότι πήδηξε ένα milf,με ένα κενό και ψεύτικο χαμόγελο,χωρίς καμια ουσία,και ενώ θα το ξανακάνει και θα το ξανακάνει και θα το ξανακάνει.
Ζευγάρωμα.
Απλό,αλλα φαίνεται τόσο σπουδαίο επίτευγμα...
Πέστο αυτό στους κινέζους και στους ινδούς,που την έχουν δει κουνέλια...
Δεν ξέρω ποτε ακριβώς ξεκινάει η μετάλλαξη από ανθρώπους σε μαϊμούδες,αλλα κάπου κάποτε,με διαφορους τρόπους,γίνετε.
Χάνουμε των εαυτό μας.
Και καταλήγουμε κενά κουφάρια που απλά γυρνάμε από δω και από κει "κάνοντας"...
Υπάρχουμε.
Απλά οι περισσότεροι δεν γουστάρουν να το παραδεχτούν,πρέπει να δείχνουν ότι έχουν έναν σκοπό,έναν στόχο.
Ίσως αυτό τους προσφέρει λόγους να συνεχίσουν.
Κοίτα,μην βλέπεις!!!,και τραβα παρακάτω.
Κάτι θα βρεθεί στον δρόμο που θα φανεί πιο άξιο λατρείας από την πραγματική μιζέρια και ανουσιοτητα γύρο σου.

[Antreas MpR]

Αντρεα ,σε καταλαβαινω σχεδον απολυτα....δεν ειμαι ικανη να σε συμβουλεψω μιας και εγω στην φαση αυτη περναω δυσκολα,ομως πραγματικα απο οσα διαβασα,θεωρω οτι οφειλεις στον εαυτο σου να δωσεις οτι δεν πηρες τοτε......αγαπη,στοργη,εκτιμη ση...πηγαινε σε καποιον ειδικο για αρχη (ψαξτον ομως)...θα βρεις την ακρη ειμαι σιγουρη γιατι εισαι ψαγμενος τυπος!
δεν ειναι -ειμαστε ολοι γυρω σου θεατρο,κανε μικρα βηματακια με οποιον εσυ θεωρεις περισσοτερο κοντα σου.....
να προσεχεις τον εαυτο σου .......

Η αλήθεια είναι ότι δεν εμπιστεύομαι κόσμο.
Δεν εμπιστεύομαι κανέναν.
Όλοι προσπαθούν να πουλήσουν των εαυτό τους με κάποιο τρόπο.
Βάλε μια κορδέλα εδώ,ρίξε αυτό το κούρεμα εκεί,διάβασε εκείνο το βιβλίο,δες εκείνο το έργο,έχε και καλά μια πολιτική άποψη,αγόρασε μια προσοπικοτιτα,κλπ,κλπ,κλπ.
Βεβαια όταν οι πεινασμένοι,αυτό που έχουν να πουν σε πορεία είναι"η π του τσολιά είναι βαριά",ε,κάτι δεν στέκει.
Όλα με το κιλό τώρα πια.
Όσο για τους ειδικούς,μπα,δεν το κόβω.
Πολύ "δεαλεριλικι",και κρατάω σημειώσεις,αλλα δεν έχω καμια δικη μου άποψη πάνω σε τίποτα μιας και στην ουσία αδιαφορώ πλήρως για το άτομο σου,απλά προσπαθώ να "επιβιώσω",πουλώντας κρατικά αναγνωρισμένα και ελεγμένα ναρκωτικά.
Απουσιάζει κάτι...
Προτιμώ να διαβάσω μονος μου εκατό βιβλία και ότι βγάλω.
Τουλάχιστον έτσι,ευθύνομαι εγώ για των εαυτό μου,όχι άλλος ένας κρατικός dealer.
σευχαρηστω.
Καλή δύναμη.

[elis]

θα σου πω κατι αλλα δεν ξερω αν ειναι και μαλακια γτ το ειδα στο φμπ
αν ο δρομοσ που χεισ παρει ποναει και ειναι δυσκολοσ τοτε ειναι ο πραγματικα δικο σου δρομοσ
σαν ελισ θα σου πω μια μαιμου που γνωριζει οτι ειναι μαιμου ειναι παντα καλυτερη απο μια μαιμου που νομιζει οτι ειναι ανθρωποσ
επισησ και μια φιλικη συμβουλη η μαγκια σου θα ειναι να μπορεσεισ να ζησεισ στον κοσμο των μαιμουδων ενω εισαι ανθρωποσ
δεν ξερω ανα εγινα κατανοητοσ και να μην εγινα δεν πειραζει φιλικα

[elis]

[λιλιουμ]

Θα ξεκινήσω από την αρχή.
Κλασικά χωρισμένοι γονείς,η μαμά παίρνει την επιμέλεια του κουταβιού,άσχετα που τουλάχιστον η συγκεκριμένη δεν το κατείχε.
Και ξεκινάμε,από τότε που θυμάμαι.
Ξύλο,πολύ ξύλο.Έχω φάει ξύλο,με καλώδιο,γιατί δεν έβρισκα της κάλτσες μου και αργήσαμε σε κάποια έξοδο.Ήμουν 6.Πριν από αυτό,ξύλο,και ψυχολογική βία,σε φάση να με πετάει έξω από το σπίτι γυμνό και να μου λέει να πάω στον βιολογικό,μικρότερος από 6.Μητρικά "ενστινκτα".ax0ax0ax0xa0ax0ax0x a0ax.
Γαμώ την ζωή.
E,έκανα μερικές βόλτες,από σπίτι σε σπίτι,και κατέληξα πάλι με τα μητρικά "ενστινκτα".Πέρασαν μερικά χρονια,μεγάλωσα,ξύλο,μέχρι που κάποια στιγμή είχα το θάρρος να πω ότι θα την σκότωνα αν ήταν άντρας,και ξεκίνησε η γυναικεία ψυχολογική βία.Λέω γυναικεία μιας και άντρες,δεν κάνουν τέτοιες μαλακίες,θα φας ξύλο,αλλα θα μείνει εκεί.
Βρήκα την ζωγραφική σαν ασχολία,την φύση,γενικά πράγματα που με έκαναν να ξεφεύγω από την πραγματικότητα,να είμαι σε μια δικη μου διάσταση.
Κάποια στιγμή όπως είπα,στο πρώτο μου θέμα,έσπασα,στα 17,απλά ξεχείλισε το ποτήρι,απλά ήθελα να τελειώσουν όλα.Και απλά είπα ok,εδώ είμαστε,αλλα...δεν είχα το θάρρος.Με,"έσωσε"ένας φίλος.Τώρα που το σκέφτομαι μακάρι να το είχα κάνει τότε,θα είχα γλυτώσει πολλά.
Η ζωή είναι αηδία για τους περισσοτερους,και ανήκω στους περισσοτερους.
Έχω μεγαλώσει με την αίσθηση της αχρηστίας,και την έλλειψη επιθυμίας για την ύπαρξη μου.
Αυτό έχω μάθει,είμαι βάρος,άχρηστος κλπ.Από μικρός,καθημερινά.
Βρήκα τρόπους να ξεφεύγω,αλλα,απλά ξεφεύγεις,δεν είναι κάτι μoνημo,απλά κλείνεις μια πόρτα και ανοίγεις ένας παράθυρο,δεν αλλάζει kati στην πραγματικότητα.
Βρήκα το αλκοόλ κάποια στιγμή,και μιας και,με άλλους αισθανόμουν πάντα άβολα,κόμπλεξ κατωτερότητας,υποθετικά το αλκοόλ με έκανε να αισθάνομαι άνετα.
Δεν ysxyeiei αυτό όμως...
Βγαίνει επιθετικότητα,φοβάμαι ότι όλοι παίζουν θέατρο,δεν είναι κανεις πραγματικός,και απλά δεν ανήκω.Απλή σπαταλη χώρου,αυτό έχω μάθει ότι είμαι,οποτε,γιατί να δεχτώ ότι μπορεί να υπάρχει κάποιος που να με θεωρεί κάτι περισσότερο.
Και όμως υπήρξαν άτομα,συνήθως κοπέλες,οι οποιες προσπάθησαν,να με "σώσουν",η κάθε μια με των τρόπο της..Της απώθησα όλες με των τρόπο μου.
Ναι.
Απλή σπαταλη χώρου.
Με έχει κουράσει πραγματικά αυτή η αηδία που ονομάζω ζωή.Απλά υπάρχω.Είμαι νεκρός εδώ και χρονια στην πραγματικότητα,δεν κάνω κάτι,δεν έχω όνειρα,δεν βλέπω κάποιο μέλλων,απλά συνεχίζω να υπάρχω γιατί απλά δεν έχω το θάρρος να βάλω ένα τέλος.
Με αηδιάζω καθημερινά,ξυπνάω και νιώθω αηδία που υπάρχω.
Μέρα με την μέρα,και οι μέρες περνάνε,και γίνονται βδομάδες,μήνες,χρονια.Και τελικά το μονο που είμαι είναι ένα κενό κουφάρι το οποιο απλά υπάρχει.
Είδα έναν παιδικό φίλο,των φεβρουάριο.
Είχα να βγω πάλι μερικούς μήνες,με αγκάλιασε,δεν το κατέχω όμως,δεν το νιώθω.
Τι είναι η αγκαλιά,τι πρέπει να αισθάνομαι εκείνη την ώρα,τι πρέπει να αισθάνομαι πριν για να μου βγει,και να αισθανθώ την ανάγκη να αγκαλιάσω και εγώ,άβολη στιγμή...
"Μιλήσαμε",περισσότερο θέατρο από αλήθεια.
Κανεις δεν με γνωρίζει πραγματικά,και δεν υπάρχει λόγος να με γνωρίσει...
Κενός.
Άλλο ένα story...
Υπάρχουν πολλά.
Χειρότερα...
Καλύτερα...
Τι σημασία έχει.
Άλλο ένα story.

Ξεθαφτηκε αυτο το νημα και επεσε το ματι μου στις πρωτες αραδες και μου εκανε αισθηση.. Η επιμελεια του κουταβιου.. Ποσο σε καταλαβαινω.. Εγω δεν ενιωθα καν εμψυχο ον για πολλα χρονια. Αισθανομουν απλά η "αποσκευη". Ενα αντικειμενο χωρις δικη του βουληση, προσωπικοτητα, γνωμη, κριση, αποψη, ενδαιφεροντα, δικαιωματα, ενα αντικειμενο που ανηκε σε καποιος αλλους και το εκαναν ο,τι ηθελαν, βγαζοντας ολα τα ψυχολογικα τους, τα προβληματα τους και τα απωθημενα τους πανω του. Η μανα να προσπαθει να ζει μεσα απο μενα, να με κανει φιλη της και φροντιστρια της, ο πατερας να μη με ηθελε ποτε, δεν εχω νιωσει οτι ειχα πατερα, να υπαρχει μονο για να διαταρασσει την ζωη μου.

Αυτο νομιζω ξεκινησε σε καποια φαση γυρω στα 12 μου, όταν απο τον συναισθηματικο πονο, ζωντας με παντελη ελλειψη χαρας, αγαπης, ευτυχιας, αρμονιας, ισορροπιας, αφου αντιθετα μεγαλωσα σε ενα περιβαλλον που κυριαρχουσε το παραλογο, η διαταραχη, η καταθλιψη, η μοναξια, ο θυμος, η ψυχολογικη κακοποιηση, αναισθητοποιηθηκα ψυχικα, παγωσα, μπηκε αυτοματος πιλοτος, ημουν ενα πλασμα φαντασμα που απλα εκανε αυτα που "επρεπε" να κανει, να φαει να πιει, να κοιμηθει, να παει σχολειο, οπως και οποτε και οταν και οπου γουσταραν οι ιδιοκτητες της... αποσκευης. Για να επιιβιωσω, για να μην τρελαθω, για να μη φουνταρω, για να μην πεσω στα ναρκωτικα, για να μην κανω κακο σε κανεναν, παγωσα. Σταματησα να θελω, να υπαρχω, να εχω φωνη, σκεψη, ονειρα, ιδεες, γνωμη, βουληση. Παραιτηθηκα μπροστα στο τερας ππου αντιμετωπιζα, 12 χρονων παιδι δε μπορουσα να κανω κατι αλλο. Για να με προστατευσω σταματησα να σκεφτομαι και να αισθανομαι.

Ως συνεπεια, για παρα πολλα χρονια δεν υπηρχα ως ανθρωπος, ως προσωπικοτητα, ως λιλιουμ, για το λογο αυτο δεν ειχα ονειρα, σχεδια για το μελλον, χομπι, φιλους, οικογενεια με την κανονικη και ευρεια σημασια της λεξης, δεν ειχα ψυχη. Δεν ζουσα. Αυτο αρχισε σιγα σιγα να αλλαζει τα τελευταια 4-5 χρονια. Για 13-14 χρονια ανασαινα σε αυτη τη γη χωρις να "ειμαι". Αργησα πολυ να το καταλαβω τι ειχε γινει. και αρχισα τοτε να με ανακαλυπτω σιγα σιγα, να προσπαθω να με βρω απο εκει που με ειχα αφησει, 11-12 χρονων. it was a looong way. Αρχισα να ανακαλυπτω ποια ειμαι, τι μαρεσει, τι θελω, τι δε θελω, τι μπορω, τι δε μπορω, τι ονειρα εχω, τι ενδαιφεροντα, τι κλισεις. 13 χρονια χαμενα αλλα λεω καλλιο αργα παρα ποτε.

[Vaggg]

Ο πραγματικος κόσμος ειναι στο συναισθημα, αλλα το συναισθημα ειναι συνυφασμενο με τον υλικο κόσμο, διοτι χωρις να υπαρχεις σωματικα δεν υπαρχεις περνας υπαρξιακη φαση φιλε μου, ειναι μια φαση πολυ δυσκολη καθως ψαχνεις το ποιος εισαι γιατι, ποιο ειναι το νοημα ολων των πραγματων κλπ. Αλλα προσεχε διοτι η τρελα λιγο απεχει απο αυτα που σκεφτεσαι και θα πεσεις σε απολυτο κενο διχως τελος. ειμαστε ανθρωποι, σαρκικοι και ευαλωτοι και σε καθε περιπτωση η ψυχολογια μας ανατρεπετε. γιαυτο χριαζομαστε καπου να παταμε σε στερεο εδαφος αλλιως παμε ολοι για φουντο...

[Antreas MpR]

Ποιος είμαι...
Είμαι απλά μια σταγόνα στον ωκεανό.
Άλλο ένα μικροσκοπικό κομμάτι του τεραστιου τίποτα.
Οι περισσότερες μέρες περνάνε απλά με το να σκέφτομαι πως να αυτοκτονήσω,και τι ωραίο θα είναι το after party.
Όχι πια μαλακισμένες σκέψεις,όχι πια άγχος,όχι πια θυμος,όχι πια κατάθλιψη,όχι πια μαυρίλες,όχι πια προσπάθεια να γίνω "normal",όχι πια προσπάθεια να γίνω "κάτι",όχι πια προσπάθεια να χαμογελάσω,όχι πια προσπάθεια να με ανέχομαι,όχι πια προσπάθεια να ανέχομαι τους άλλους,όχι πια τίποτα.
Αλλα,σκέφτομαι ότι δεν ξέρω τι παίζει μετά.
είναι όλα θεωρεία για το μετά.
Κόλαση,παράδεισος,παρθένες ,αναγέννηση,με λίγα λόγια άγνωστο.
Άλλες μέρες της περνάω με την σκέψη να αυτοκτονήσω ένα μέρος του κοπαδιού μαζί μου,αλλα φεύγει γρήγορα ο θυμος γιατί σκέφτομαι πως δεν μου φταίει σε τίποτα το ρομποτάκι από διπλα,που έχει εκπαιδευτεί και απλά κάνει ότι το έχουν εκπαιδεύσει.
Ξυπνα,δούλευε,τρώγε,πλήρων� �,παντρέψου,ζευγάρωσε,μεγάλ ωσε την νέα γενιά ρομπότ,εκπαίδευσε τα,ονειρέψου την σύνταξη,και ψόφα.
Άμα καθαρίσω 100 ρομποτάκια από τα οποια τα 10 είναι σκουλήκια που πραγματικά το αξίζουν και οι 90 είναι απλά ρομπότ,θα είμαι απλά άλλος ένας παπάρας,"τρομοκράτης" και καλά.
Δεν με ικανοποιεί,ούτε αυτό οποτε.
Αν υποθέσω πως όλο αυτό είναι παιχνίδι,και ο καθένας παίζει όπως γουστάρει,και ότι βγει,πάλι δεν με ικανοποιεί.
Γιατί στην τελική,στημένο είναι.
Εσύ θα ξεκινήσεις αφρίκα με aids,εσύ θα ξεκινήσεις thailand με vagina(όχι και τόσο σημαντικό για τους,συνήθως λευκούς,πελάτες),εσύ θα ξεκινήσεις england σε ένα τροχόσπιτο,εσύ θα ξεκινήσεις africa χωρίς φαΐ,εσύ θα ξεκινήσεις america με δείκτη νοημοσύνης 50 αλλα με μερικά εκατομμύρια,εσύ θα ξεκινήσεις india με δείκτη νοημοσύνης 180 αλλα δεν θα έχεις να φας και θα ζεις στο δρόμο,εσύ θα ξεκινήσεις israel,εσύ θα ξεκινήσεις palestine...Κλπ κλπ κλπ.
Πολύ ειρωνεία η φάση να ούμε.
Με κουράζει όλο αυτό,και δεν είναι πια θέμα δικαιου και αδικου.
Είναι θέμα ειρωνείας.
Και είναι και το ότι στην τελική το μονο που μπορώ να κάνω είναι να κλείσω τα ματια και να προχωρήσω.
Γιατί δεν πρόκειται να αλλάξω κάτι ουσιαστικό στην ζωή κάποιου,στο ******** το πρόγραμμα.
Δεν έχω την δύναμη να αλλάξω ούτε των εαυτό μου.
Να με έκανα τυφλό ρομπότ,καλύτερα θα ήμουν.
Αλλα φαίνεται κάπως αηδιαστικό και θεατρινίστικο.
Οποτε τελικά τι είναι ο πραγματικός κόσμος...
Αυτό που βλέπουμε με τα ματια μας,δηλαδή για τους περισσοτερους ότι επιτρέπουν στον ευατό τους να δουν?
Αυτό που βλέπουν τα ματια κάποιου παιδιού που το βιάζουν?
Αυτό που βλέπουν τα ματια ενός παιδιού που πεθαίνει από ασιτία η hiv?
Το βρακάκι της βίσσης?
Η τα νέα βυζιά της spears?
Ίσως όλα αυτά,και ίσως απλά επιλέγουμε τι βλέπουμε,τι ακούμε,τι παίρνουμε μέσα μας.
Ίσως τελικά είμαι τρελός...
ίσως τελικά αντιλαμβάνομαι τι παίζει γύρο μου ακριβώς,δεν με ικανοποιεί και "γιαυτο" δεν λειτουργώ σαν "κανονικός""άνθρωπος",και είναι οι περισσότεροι γύρο μου τρελοί,που επιτρέπουν και συμβαίνουν όλα αυτά.
στην τελική,ένα παιχνίδι είναι,οποτε ο καθένας παίζει το χέρι που του μοιράστηκε...
Οποτε το συμπέρασμα είναι ότι τελικά δεν υπάρχει σωστό,λάθος,δίκαιο,άδικο,εί ναι όλα απλά μέρος του παιχνιδιού.
Μέρος της μεγάλης ειρωνείας.

[Antreas MpR]

Ποιος είμαι...
Είμαι απλά μια σταγόνα στον ωκεανό.
Άλλο ένα μικροσκοπικό κομμάτι του τεραστιου τίποτα.
Οι περισσότερες μέρες περνάνε απλά με το να σκέφτομαι πως να αυτοκτονήσω,και τι ωραίο θα είναι το after party.
Όχι πια μαλακισμένες σκέψεις,όχι πια άγχος,όχι πια θυμος,όχι πια κατάθλιψη,όχι πια μαυρίλες,όχι πια προσπάθεια να γίνω "normal",όχι πια προσπάθεια να γίνω "κάτι",όχι πια προσπάθεια να χαμογελάσω,όχι πια προσπάθεια να με ανέχομαι,όχι πια προσπάθεια να ανέχομαι τους άλλους,όχι πια τίποτα.
Αλλα,σκέφτομαι ότι δεν ξέρω τι παίζει μετά.
είναι όλα θεωρεία για το μετά.
Κόλαση,παράδεισος,παρθένες ,αναγέννηση,με λίγα λόγια άγνωστο.
Άλλες μέρες της περνάω με την σκέψη να αυτοκτονήσω ένα μέρος του κοπαδιού μαζί μου,αλλα φεύγει γρήγορα ο θυμος γιατί σκέφτομαι πως δεν μου φταίει σε τίποτα το ρομποτάκι από διπλα,που έχει εκπαιδευτεί και απλά κάνει ότι το έχουν εκπαιδεύσει.
Ξυπνα,δούλευε,τρώγε,πλήρων� �,παντρέψου,ζευγάρωσε,μεγάλ ωσε την νέα γενιά ρομπότ,εκπαίδευσε τα,ονειρέψου την σύνταξη,και ψόφα.
Άμα καθαρίσω 100 ρομποτάκια από τα οποια τα 10 είναι σκουλήκια που πραγματικά το αξίζουν και οι 90 είναι απλά ρομπότ,θα είμαι απλά άλλος ένας παπάρας,"τρομοκράτης" και καλά.
Δεν με ικανοποιεί,ούτε αυτό οποτε.
Αν υποθέσω πως όλο αυτό είναι παιχνίδι,και ο καθένας παίζει όπως γουστάρει,και ότι βγει,πάλι δεν με ικανοποιεί.
Γιατί στην τελική,στημένο είναι.
Εσύ θα ξεκινήσεις αφρίκα με aids,εσύ θα ξεκινήσεις thailand με vagina(όχι και τόσο σημαντικό για τους,συνήθως λευκούς,πελάτες),εσύ θα ξεκινήσεις england σε ένα τροχόσπιτο,εσύ θα ξεκινήσεις africa χωρίς φαΐ,εσύ θα ξεκινήσεις america με δείκτη νοημοσύνης 50 αλλα με μερικά εκατομμύρια,εσύ θα ξεκινήσεις india με δείκτη νοημοσύνης 180 αλλα δεν θα έχεις να φας και θα ζεις στο δρόμο,εσύ θα ξεκινήσεις israel,εσύ θα ξεκινήσεις palestine...Κλπ κλπ κλπ.
Πολύ ειρωνεία η φάση να ούμε.
Με κουράζει όλο αυτό,και δεν είναι πια θέμα δικαιου και αδικου.
Είναι θέμα ειρωνείας.
Και είναι και το ότι στην τελική το μονο που μπορώ να κάνω είναι να κλείσω τα ματια και να προχωρήσω.
Γιατί δεν πρόκειται να αλλάξω κάτι ουσιαστικό στην ζωή κάποιου,στο ******** το πρόγραμμα.
Δεν έχω την δύναμη να αλλάξω ούτε των εαυτό μου.
Να με έκανα τυφλό ρομπότ,καλύτερα θα ήμουν.
Αλλα φαίνεται κάπως αηδιαστικό και θεατρινίστικο.
Οποτε τελικά τι είναι ο πραγματικός κόσμος...
Αυτό που βλέπουμε με τα ματια μας,δηλαδή για τους περισσοτερους ότι επιτρέπουν στον ευατό τους να δουν?
Αυτό που βλέπουν τα ματια κάποιου παιδιού που το βιάζουν?
Αυτό που βλέπουν τα ματια ενός παιδιού που πεθαίνει από ασιτία η hiv?
Το βρακάκι της βίσσης?
Η τα νέα βυζιά της spears?
Ίσως όλα αυτά,και ίσως απλά επιλέγουμε τι βλέπουμε,τι ακούμε,τι παίρνουμε μέσα μας.
Ίσως τελικά είμαι τρελός...
ίσως τελικά αντιλαμβάνομαι τι παίζει γύρο μου ακριβώς,δεν με ικανοποιεί και "γιαυτο" δεν λειτουργώ σαν "κανονικός""άνθρωπος",και είναι οι περισσότεροι γύρο μου τρελοί,που επιτρέπουν και συμβαίνουν όλα αυτά.
στην τελική,ένα παιχνίδι είναι,οποτε ο καθένας παίζει το χέρι που του μοιράστηκε...
Οποτε το συμπέρασμα είναι ότι τελικά δεν υπάρχει σωστό,λάθος,δίκαιο,άδικο,εί ναι όλα απλά μέρος του παιχνιδιού.
Μέρος της μεγάλης ειρωνείας.

...............................

[valia.valia]

Ποιος είμαι...

Οι περισσότερες μέρες περνάνε απλά με το να σκέφτομαι πως να αυτοκτονήσω,και τι ωραίο θα είναι το after party.
Άλλες μέρες της περνάω με την σκέψη να αυτοκτονήσω ένα μέρος του κοπαδιού μαζί μου,αλλα φεύγει γρήγορα ο θυμος γιατί σκέφτομαι πως δεν μου φταίει σε τίποτα το ρομποτάκι από διπλα,που έχει εκπαιδευτεί και απλά κάνει ότι το έχουν εκπαιδεύσει.
Ξυπνα,δούλευε,τρώγε,πλήρων� �,παντρέψου,ζευγάρωσε,μεγάλ ωσε την νέα γενιά ρομπότ,εκπαίδευσε τα,ονειρέψου την σύνταξη,και ψόφα.
Δεν με ικανοποιεί,ούτε αυτό οποτε.
Δεν έχω την δύναμη να αλλάξω ούτε των εαυτό μου.
Να με έκανα τυφλό ρομπότ,καλύτερα θα ήμουν.
Οποτε τελικά τι είναι ο πραγματικός κόσμος...
Ίσως τελικά είμαι τρελός...
ίσως τελικά αντιλαμβάνομαι τι παίζει γύρο μου ακριβώς,δεν με ικανοποιεί και "γιαυτο" δεν λειτουργώ σαν "κανονικός""άνθρωπος",και είναι οι περισσότεροι γύρο μου τρελοί,που επιτρέπουν και συμβαίνουν όλα αυτά.

Αντρέα γεια σου. Οπως σου είπε και η ερη παραπάνω καλό είναι να πας σε έναν ειδικό. Με φρικάρει το γεγονός οτι σκέφτεσαι την αυτοκτονία και δεν προσπαθείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου.. Το παρελθον σου δεν ήταν επιλογή σου αλλά το μέλλον σου σίγουρα είναι δική σου ευθύνη.. Μπορεί να μην πήρες αγάπη απο την δική σου οικογένεια για να καταλάβεις τον όρο "αγκαλιά " όπως ανέφερες σε άλλο σχόλιο σου αλλά αν δώσεις την ευκαιρία σε ανθρώπους ή σε κάποια κοπέλα που θα κάνεις σχέση και δεις ανταπόκριση θα δεις τα πράγματα διαφορετικά.
Βίωσα πολλά πράγματα στην οικογένεια μου και χειρότερα απο σένα (όπως για παραδειγμα την αποπειρα αυτοκτονίας του πατέρα μου ), και ξέρεις τι έκανα.. ? Οτι βλέπω οτι μου βρωμίζει την ζωή μου ,το πετάω στα σκουπίδια.. Θα μου πεις μιλας ετσι για τους ανθρώπους? έχω βγάλει τον πατέρα μου απο την ζωή μου γιατι έχω να θυμαμαι 10 κακα πραγματα και κανενα καλο.. ποιος ο λογος να υπάρχει απο την στιγμη που μου κάνει μόνο κακό... ναι οκ και μενα η ψυχολογια μου δεν ειναι και η καλύτερη αλλά το παλευω.. Κοιτα να σηκωθείς και να πάρεις αποφάσεις για την ζωή σου και όποιοι δεν σαρεσουν σουταρε τους.. μην χαλας το ''είναι'' σου για κανεναν..