Εμμονικό σύνδρομο και αγάπη....

[Soulight]

Καλησπέρα σας
Μετά απο μεγάλη αναζήτηση στο διαδίκτυο που μόνο μπέρδεμα μου προκάλεσε....
βρήκα αυτό το φόρουμ.
Σας καταθέτω την ιστορία μου ελπίζοντας να βρω εναν τρόπο να διαχειριστώ αυτό που μου συμβαίνει.
Πριν απο ενα χρόνο, δημιούργησα μια σχέση με κάποιον, 14 χρόνια μεγαλύτερό μου.
Εγω είμαι στα 40, εκείνος στα 54.
Πρόκειται για έναν άνθρωπο ιδιαίτερα ευφυή, με μια ψυχή καθαρή και έντιμη -επιτρέψτε μου να μιλώ και να πιστεύω στην ψυχή.
Αρχικά γνωριστήκαμε ως φίλοι έχοντας μια επικοινωνία καθημερινή, πολλών ωρών συνομιλίας, παρέας στην καθημερινότητά μας, μέχρι που είδαμε πως το να είμαστε μαζί
ήταν μονόδρομος για μας. Έτσι ξεκίνησε η σχέση μας, ομαλά στην αρχή, αβίαστα και κυλούσε ανθρώπινα, με έρωτα, με επαφή που σπάνια συμβαίνει ανάμεσα σε δυο ανθρώπους.
Μέχρι που έγινε η πρώτη "έκρηξη".....
Γνώριζα εξ αρχής απο τον ίδιο, οτι έπασχε απο μιας ελαφράς μορφής κατάθλιψη, λόγω των συμβάντων που του συνέβησαν την τελευταία 5 ετία
Η φαρμακευτική του αγωγή περιλάμβανε σεροπραμ (αρχικά τουλάχιστον).
Μετά απο 3 μήνες περίπου, σε μια τηλεφωνική μας συνομιλία, εξερράγη κυριολεκτικά.....ορμώμενος απο μια σκέψη μου για κάτι άσχετο, άρχισε να κάνει συλλογισμούς που δεν μπορούσα να παρακολουθήσω με
το μυαλό μου....μου έκλεισε το τηλέφωνο προτού προλάβω να πω το οτιδήποτε.
Την επόμενη μέρα ξαναεμφανίστηκε μετά απο σειρά μηνυμάτων στο τηλέφωνό μου, λέγοντάς μου πως ήταν ενας άλλος όταν έδειξε τη συμπεριφορά της προηγούμενης μέρας.
Φανερά καταβεβλημένος, μου είπε επι λέξει: "θα ήθελα να μπορώ να είμαι ενας...αλλά δεν τα καταφέρνω".
Συνεχίστηκε η σχέση μας, μετά απο συζητήσεις πολλές που με έφεραν πιο κοντά του αναφορικά με το πρόβλημα που αντιμετώπιζε. Η διάγνωση του ψυχιάτρου του -όπως την άκουσα απο τον ίδιο- ήταν "τάσεις σχιζοφρένειας με εμμονικό σύνδρομο". Μετά απο το πρώτο αυτό ξέσπασμα, ο γιατρός του του έδωσε και Ζυπρέξα μαζί με τα σεροπράμ που ήδη έπαιρνε.
Τα Ζυπρέξα τον κατέβαλλαν μέσα σε 2 μέρες...ζαλάδες, ναυτίες, κατατονία....
Τα σταμάτησε λοιπόν με δική του πρωτοβουλία, και ό,τι κι αν έκανα να τον μεταπείσω πως θα έπρεπε να συμβουλευτεί το γιατρό του πριν απο την κάθε διακοπή αγωγής....επέμεινε να τα σταματήσει.

Το χρονικό διάστημα που ακολούθησε, μείναμε μαζί. Εκεί έζησα εναν άνθρωπο υπέροχο, δοτικό, προστατευτικό, έναν άνθρωπο που έκανε τα πάντα για να ζούμε αρμονικά, για να με στηρίζει και να με φροντίζει, ενω ταυτόχρονα να απολαμβάνει και τη δική μου αγάπη, σε κείνο τον υπέροχο κόσμο που φτιάχναμε μαζί.
Μέχρι που ήρθε άλλη μια κρίση....μια μέρα, με ασήμαντη αφορμή, απλώς επειδή είχα αφήσει μια μπαλκονόπορτα ανοιχτή....άρχισε να φωνάζει, να μου ζητά να φύγω απο το σπίτι....
Το έκανα μια και τον έβλεπα σε αυτή την κατάσταση, επικοινωνώντας με τους δικούς του να τον έχουν το νου τους στη διάρκεια της νύχτας.
Μετά απο λίγες μέρες και ενω ήταν σε ταξίδι δουλειάς....εμφανίστηκε πάλι, απολογούμενος για αυτό που είχε κάνει.
Το θεώρησε τραγικό, δεν μπορούσε να αποδεχτεί οτι εκείνος έκανε κάτι τέτοιο σε μένα. Εγω με την απόσταση ανάμεσά μας (τη χιλιομετρική πάντα....γιατί μόνο αυτήν γνωρίζαμε) τον καθησύχασα πως όλα θα πάνε καλά και θα τα λύσουμε με το που θα γυρίσει.
Ήταν απαρηγόρητος για τον τρόπου που μου φέρθηκε.
Επιστρέφοντας εκείνος, ξαναγύρισα στο σπίτι μετά απο δική του επιμονή....αφήνοντάς τον να ξεκουραστεί κάποιες μέρες, μέχρι να βάλουμε μπροστά το πώς θα διαχειριστούμε το θέμα του.

Μόνο που δεν έφτασε ποτέ αυτή η στιγμή.....πάλι με κάποια το ίδιο ασήμαντη αφορμή, μέσα σε μισή ώρα (κυριολεκτικά) απο τη στιγμή που πίναμε τον πρωινό μας καφέ αγκαλιά, μου ζήτησε σε έξαλλη πάλι κατάσταση, να τον αφήσω μόνο του....στην ησυχία του. Το βλέμμα του αυτή τη φορά ήταν ακριβώς σαν την προηγούμενη.....άδειο....σαν να ήταν ενας άλλος.

Ανένδοτος στη στάση του, με παρακολουθούσε παγερά, να μαζεύω τα πράγματά μου και να φεύγω απο το σπίτι.

Το μόνο που μεσολάβησε στην εβδομάδα που μας πέρασε (έχει περάσει μια εβδομάδα απο τη στιγμή του τελευταίου περιστατικού), ήταν ενα δικό μου μήνυμα όπου του έλεγα να είναι ήσυχος και πως ποτέ δεν θα σκεφτόμουν να τον εγκαταλείψω....οτι έφυγα μόνο γιατί εκείνος το θέλησε, και μια δική του απάντηση γεμάτη ειρωνεία....
Κάπου εδω να αναφέρω πως σε σχετικές συζητήσεις μας για όλα αυτά που τον βασανίζουν, πάντα μου τόνιζε οτι δίνει αγώνα για να γίνει φυσιολογικός προκειμένου να είμαι καλά εγω μέσα στη σχέση μας....


Τάσεις σχιζοφρένειας λοιπόν με εμμονικό σύνδρομο και διακοπή της ολοκληρωμένης αγωγής....

Ο άνθρωπός μου υποφέρει, δεν κατάφερα ούτε να τον βοηθήσω να τηρήσει τη φαρμακευτική του αγωγή (η οικογένειά του, αδέρφια και λοιποί, γνωρίζουν ελάχιστα για το θέμα αυτό...)
ούτε να παραμείνω δίπλα του μπροστά στην επιθυμία του να φύγω.
Η ζωή μας διαλύθηκε μέσα σε λίγη ώρα....

Δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ....

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων....

[Soulight]

Να συμπληρώσω οτι κάποιες φορές στη διάρκεια αυτού του χρόνου μου έλεγε
χαρακτηριστικά...:

"όταν με πιάνει αυτός ο εαυτός μου, κλείνομαι σε ενα μέρος παγωμένο, για να προστατευτώ απο τους ανθρώπους, εκεί νιώθω ασφαλής".
Έκανε συχνά αναφορές σε αυτό το μέρος (το οποίο φυσικά βρισκόταν μέσα του).....έλεγε μάλιστα πως εκεί πήγε για πρώτη φορά όταν έπρεπε να προφυλάξει τον εαυτό του απο το κακό που θα του έκαναν οι άλλοι.

[path]

ισως θαπρεπε να φτιαξεται απο πριν ενα χωρο μες στο σπιτι , μια ντουλάπα,ενα δωματιο, μια αποθηκη , σαν καταφύγιο να το ξερει και να πηγαινει εκεί οταν εχει κριση,,
και να μην "ακυρώνει" ολο το σπιτι για να εχει εκεινος ενα καταφύγιο

[kerasi]

Γεια σου σουλιτ. Τι δουλεια κανει ο φιλος?

[Soulight]

kerasi: η δουλειά του είναι μηχανολογικής φύσεως.

[elafi]

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

[kerasi]

Εισαστε εξ αποστασεως? γιατι καπου λες για χιλιομετρικη αποσταση και απ την αλλη λες μενετε μαζι. Τι απ ολα ισχυει?

[Soulight]

Απλά σας μετέφερα εδω οσα ο ίδιος μου είχε πει οτι διέγνωσε ο γιατρός του....

δεν είμαι ειδικός για να γνωρίζω....
Η ακριβής διάγνωση λοιπόν σύμφωνα με οσα μου είπε ήταν ακριβώς αυτό: σχιζοφρενικές τάσεις και εμμονικό σύνδρομο με ασαφείς έννοιες.

Ούτε μπορώ να καταλογίσω πράγματα σε εναν άνθρωπο που βρίσκεται υπο φαρμακευτική αγωγή (έστω και αν διέκοψε τη μισή...)

Δεν συγκρίνονται τα προβλήματα των ανθρώπων elafi....
Θα ήταν πολύ πρόχειρο, πολύ άδικο και πολύ ρατσιστικό.

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης. ...

[Soulight]

Εισαστε εξ αποστασεως? γιατι καπου λες για χιλιομετρικη αποσταση και απ την αλλη λες μενετε μαζι. Τι απ ολα ισχυει?

Μέναμε μαζί. Απλά στη διάρκεια της συμβίωσής μας, έφυγε 2 φορές για ταξίδι που απαιτούσε η δουλειά του.

[elafi]

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

[kerasi]

Οκ, καταλαβα. Τα ταξιδια θα ειναι και στο μελλον ή ετυχε εκεινες τις 2 φορες?

[Soulight]

elafi, αν δε σε πειράζει, θα σε παρακαλούσα να μη συμμετάσχεις στο θέμα μου απο δω και στο εξής.

Οι θέσεις σου είναι προσβλητικές και δεν θυμάμαι να προκάλεσα κάτι τέτοιο.

σ' ευχαριστώ.

[Soulight]

όχι kerasi.

τα ταξίδια 1-2 φορές το χρόνο ήταν και είναι κομμάτι της δουλειάς του και το γνωρίζω εκ των εσω, μια και σχετίζομαι κάπως με το χώρο εργασίας του

[kerasi]

Προηγουμενοι γαμοι ή παιδια υπαρχουν? απο αμφοτερους εννοω.

[Soulight]

Ναι, εκείνος έχει 2 παιδιά απο προηγούμενο γάμο.

(δεν θέλω να περάσω σε πολλές λεπτομέρειες για την προσωπική του ζωή γιατί κυρίως με απασχολεί το πώς διαχειρίζεται κανείς το συγκεκριμένο πρόβλημα....δεν το θεωρώ προσωπικό πλέον...ειδικά εφόσον αυτό το διάστημα ο άνθρωπος ήταν υπο ελλιπή φαρμακευτική αγωγή....)