Σύγχυση

Καλησπέρα σε όλους! Μου συμβαίνει ορισμένες φορές όταν πρέπει να πάω σε οικογενειακές, φιλικές συγκεντρώσεις, γενέθλια, γιορτές κλπ να παθαίνω κάτι σαν σύγχυση, ενώ μπορώ να πω ότι γενικά είμαι σε θέση να μιλώ με ανθρώπους, να επικοινωνώ ως ένα βαθμό και να χαίρομαι κάποιες φορές την κουβέντα, από μια στιγμή και μετά, δεν ξέρω... σαν να παθαίνω overdose, δηλαδή σαν να μην έχω αρκετή αντοχή για να ακούσω πολλές ιστορίες και κουβέντες ταυτόχρονα, να βλέπω πολλά πρόσωπα, κουράζομαι. Και βρίσκω την ηρεμία στο σπίτι συνήθως όταν επιστρέψω. Με ένα-δυο ανθρώπους μου είναι πολύ πιο εύκολο να συναναστρέφομαι κλπ, αλλά με πολύ κόσμο μου φαίνεται αρκετά δύσκολο. Και δεν μπορώ να πω ότι είναι θέμα άγχους, αλλά δεν αντέχω για πάρα πολύ τη βαβούρα και τη φασαρία, μου βγαίνει μια σύγχυση στο μυαλό. Κυρίως όταν αφορά συνομιλία με τους άλλους βέβαια. Γενικά έχω και τη δόση της κοινωνικής φοβίας μου, αν και ως ένα βαθμό την έχω αντιμετωπίσει πιστεύω.
Σας συμβαίνει και εσάς αυτό, σας κουράζουν τέτοιες καταστάσεις? πως το αντιμετωπίζετε?

ΜΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ??? ΤΟ ΙΔΙΟ?? ΛΕΞΗ ΠΡΟΣ ΛΕΞΗ??????

και γω εχω την δοση της αγοροφοβιας, αλλα παρολο που το χω παλεψει αρκετα αυτο το θεμα και ακομη και οταν ειμαι χαλαρη εξω, οταν ειναι πολλα ατομα το κεφαλι μου κατι παθαινει....

Χα χα, χαίρομαι... όχι επειδή το έχεις και εσύ, αλλά που με καταλαβαίνεις, τι περιγράφω!! γιατί δεν ξέρω ακριβώς πως να το περιγράψω, αλλά το βιώνω αυτό το πράγμα σε κάτι τέτοιες φάσεις

Και εγω , αν και δεν ειναι ακριβως συχγυση , περισσοτερο νιωθω οτι δεν εχω κατι να πω και παραμενω θεατης.
Βεβαια αν ειμαι με δικη μου παρεα και ατομα που γνωριζω καλα , ειμαι ενταξει. Αν ειμαι ομως σε παρτυ που απο τα 30 πχ ατομα , γνωριζω μονο 2 προσωπικα τα χανω καπως.

χμμμμμμμμμμμμ..

μαλον προτιμας το παρασκινιο αντι για τις συγκεντρωσεις

δεν ειναι μονο οτι δεν νιωθεις καλα, π.χ αμηχανια..
ειναι ενα περιεργο πραγμα μεσα στο κεφαλι σαν συγχιση οπως λεει η ανασα.. ειναι πολυ περιεργο να περιγραφει οντως....

μου χει τυχει να ειμαι με πολυ κοσμο και να νιωθω οτι το κεφαλι μου, αλλα καταλλα οχι εγω η ιδια, να ζαλιζεται... να μπερδευεται..σε φαση παμε καπου με λιγοτερο κοσμο γιατι τα χω παιξει!!

δεν ειναι ακριβως κοινωνικο αγχος ή αγοροφοβια! οχι! γιατι αυτο εμενα μου χει συμβει και σε καταστασεις που καταλλα ημουν τελειως χαλαρη και ειχα ορεξη για εξω γενικα

Ναι betelgeuse και αυτό μου συμβαίνει, σαν θεατής να είμαι κάποιες φορές... Όταν ξέρεις τα άτομα καλά, είναι κάπως καλύτερα αλλά και αυτό όταν δεν είναι πολύ μεγάλη η παρέα. Γιατί ας πούμε μπορεί να μην αντέχω να μιλήσω σε όλους πολύ για μένα πχ, ξέρεις, να σε ρωτούν διάφορα πως πάει η ζωή σου κλπ, ακόμα και καλοπροαίρετα να το κάνει ο άλλος δηλαδή με κουράζει.

οχι εγω η ιδια, να ζαλιζεται..

χμ μηπως εισουν νυστικη?

Αρχικά καταχωρημένο από 66psy

μου χει τυχει να ειμαι με πολυ κοσμο και να νιωθω οτι το κεφαλι μου, αλλα καταλλα οχι εγω η ιδια, να ζαλιζεται... να μπερδευεται..σε φαση παμε καπου με λιγοτερο κοσμο γιατι τα χω παιξει!!

δεν ειναι ακριβως κοινωνικο αγχος ή αγοροφοβια! οχι! γιατι αυτο εμενα μου χει συμβει και σε καταστασεις που καταλλα ημουν τελειως χαλαρη και ειχα ορεξη για εξω γενικα

Ναι κάτι τέτοιο είναι!! όπως το περιγράφεις

Αρχικά καταχωρημένο από αλεξανδρος_77

χμ μηπως εισουν νυστικη?

οχι οχι δεν ειναι αυτό...
εχω νιωσει και ζαλη λογω αφαγιας, αλλα δεν ειναι οπως αυτο..
αυτο ειναι πιο διαφορετικο... δεν ειναι ακριβως ζαλη ειναι σαν ζαλη.. σαν μπερδεμα...

Αρχικά καταχωρημένο από αλεξανδρος_77

χμμμμμμμμμμμμ..

μαλον προτιμας το παρασκινιο αντι για τις συγκεντρωσεις

Τι εννοείς αλέξανδρε ως παρασκήνιο?

μυστικες συνομιλιες με λιγους.

Αρχικά καταχωρημένο από αλεξανδρος_77

μυστικες συνομιλιες με λιγους.

Σε συγκεντρώσεις ούτε αυτό μου αρέσει, βασικά δεν μπορώ να κάνω πολλές συνομιλίες γενικώς.

+1 στο "club" της σύγχισης με κάποια υποσημείωση.Αυτό που λέτε προσωπικά το έχω νιώσει όταν είπα να πάω κάπου μόνος μου πχ σε ένα κλαμπάκι όπου υπάρχει κοσμοσυρροή χωρίς να έχω συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό μου του τι θα κάνω εκεί.Έβλεπα όλους τους άλλους που ήταν εκεί με τις παρέες τους,ένιωθα άσχημα,δυσφορία που είμαι ο μοναδικός μόνος εκεί μέσα και έφευγα πάνω στο 5λεπτο.Και επισης ούτε εγώ μιλάω πολύ.Αντίθετα δεν έχω πρόβλημα να πάω να φάω μόνος μου σε μια ταβέρνα ή εστιατόριο.
Απο την άλλη στα ίδια μέρη που μόνος μου ξεκάρφωτος θα αγχωνόμουν και θα έφευγα όπως πχ το κλαμπάκι ή γενικότερα σε κάποια συγκέντρωση ανθρώπων,δεν έχω πρόβλημα να πάω εφόσον πάω εκεί έχοντας αντικείμενο του τι πρέπει να κάνω.Για ένα διάστημα δούλεψα ως εικονολήπτης και πήγα σε αρκετά μέρη με κόσμο και βαβούρα γενικότερα.Στην αρχή μου φαινόταν δύσκολο όλο αυτό να είμαι εγώ εκεί και να με κοιτάνε όλοι,να ψάχνω να μιλήσω στον υπεύθυνο της εκδήλωσης κτλ αλλά μετά είπα ότι πάω εκεί λόγω δουλειάς και ήμουν χαλαρός.Γιατι ήξερα τον σκοπό για τον οποίο πάω εκεί
Εμένα αυτό με δυσκολεύει ως άνθρωπο.Να πάω να μιλήσω σε κάποιον άνθρωπο απλά για να γίνουμε φίλοι.Αν υπάρχει απο πριν το πλάνο του τι θα πούμε,πως θα κινηθεί η κουβέντα,είμαι άνετος.

Welcome to the club kozchr! αν και ίσως εσύ αισθάνεσαι κάτι διαφορετικό, δηλαδή όταν οι άνθρωποι πχ στο κλαμπάκι δεν συνομιλούσαν σε εσένα έχεις ένα τέτοιο συναίσθημα, πάντως ναι καταλαβαίνω τι περιγράφεις. Και συμφωνώ αν έχεις κάπου να πας με συγκεκριμένο σκοπό ή δουλειά διευκολύνει τα πράγματα, επικεντρώνεσαι κάπου.
Αυτό που καμιά φορά δυσκολεύομαι να κατανοήσω είναι τι από αυτά τελικά είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας/εσωστρεφούς χαρακτήρα και τι θέμα κάποιου ψυχολογικού κολλήματος ας πούμε. Δεν μπορώ να το ξεκαθαρίσω εύκολα στο μυαλό μου.