η μοναξια μασ

[Adzik]

ποτε ειναι το σημειο εκεινο οπου καποιοσ υπερπηδαει την μοναξια σου...?...εκεινο το σημειο οπου πια δεν νιωθεισ μονοσ?..

υπαρχει αυτο το σημειο? η μηπωσ ειναι μια απο τισ δεκαδεσ ομορφεσ μα ουτοπικεσ σκεψεισ που δημιουργει , πιστευει και ελπιζει το μυαλο μου?...

μηπωσ πρεπει απλα να δεχτουμε το γεγονοσ πωσ ημαστε ολοι "καποιοσ αλλοσ"...πωσ καθε οντοτητα ειναι αυτονομη και πωσ κανεισ δεν μπορει να μασ πλησιασει εντελωσ..... αλλα παρα μονο μεχρι ενοσ σημειου.....και μετα δεν εχει αλλο...

πωσ το απολυτο τησ αγαπησ δεν υπαρχει , οπωσ και το απολυτο τησ ευτυχιασ, τησ αποδοχησ, τησ συμπαθιασ, τησ πιστησ, ...πωσ δεν υπαρχει κανενα απολυτο.......

και πωσ πρεπει να το δεχτουμε οπωσ δεχωμαστε πωσ μετα απο 24 ωρεσ ειναι μια αλλη μερα.... πωσ ο ουρανοσ ειναι γαλανοσ... πωσ ο ηχοσ ματαδιδεται με κυμματα.. σαν δηλ.μια φυσικη αληθεια???>..

ενα.....ματαιοδοξο....
σταματα να πιστευεισ στα μεγαλα και στα απολυτα... στα υπεροχα.... γιατι δεν υπαρχουν....

και στο τελοσ ολων αυτων των κακων σκεψεων....και μια ακομη....

σταματα να σκευτεσε πωσ θα νιωσεισ ποτε απολυτα καλα...
γεννηθικεσ αρρωστη και πιο αδυναμη, γεννηθικεσ διαφορετικη και αυτοσ ειναι ο σταυροσ σου...τελεια και παυλα...

σταματα επιτελουσ να εισαι αναμεσα στα συννεφα και προσγειωσου...

αν ειναι ετσι τοτε δεν ξερω ποιο να διαλεξω..

να σταματησω να πιστευω...η να παιθανω...

[keep_walking]

πωσ καθε οντοτητα ειναι αυτονομη και πωσ κανεισ δεν μπορει να μασ πλησιασει εντελωσ..... αλλα παρα μονο μεχρι ενοσ σημειου.....και μετα δεν εχει αλλο...

Συμφωνω

πωσ το απολυτο τησ αγαπησ δεν υπαρχει , οπωσ και το απολυτο τησ ευτυχιασ, τησ αποδοχησ, τησ συμπαθιασ, τησ πιστησ, ...πωσ δεν υπαρχει κανενα απολυτο

Συμφωνω

γεννηθικεσ αρρωστη και πιο αδυναμη, γεννηθικεσ διαφορετικη και αυτοσ ειναι ο σταυροσ σου...τελεια και παυλα...

Διαφωνω καθετως.
Ελπιζω να μην ημουνα πολυ συντομος...εγω προσωπικα Adzik οσο σε ξερω απο το forum σε βρισκω πολυ αξιολογο ατομο.

[Aphelia]

Εξαρτάται. Ως που φτάνει η μοναξιά του καθενός; Από τη στιγμή που δε μπορούν δύο μυαλά να κινούν ένα σώμα ή το αντίθετο ένα μυαλό δύο σώματα, υπάρχουν κάποιοι φυσικοί περιορισμοί από την αυτονομία τους. Το θέμα είναι τι μας καλύπτει. Προσωπικά δεν έχω πει ποτέ ότι νιώθω μοναξιά παρόλο που καταλάβαινα ότι πάντα επιζητούσα τον συνοδοιπόρο γιατί περνάω μια χαρά και με τον εαυτό μου.

Από που πηγάζουν οι επιθυμίες μας, από που επηρεάζεται το μέτρο της μοναξιάς μας;
Φοβάμαι πολλές φορές ότι έχουμε κληρονομήσει μία κουλτούρα, τα όνειρα και τα οράματα των προηγούμενων που μας επηρεάζουν στα πρέπει μας, στα ζητούμενά μας.

Έχουμε μαγευτεί από βιβλία που υμνούν την αγάπη, την αυτοθυσία και την αυταπάρνηση των αγαπημένων, την εξύμνηση της ιδανικής αγάπης.
Κάποια βασίζονταν σε πραγματικές εμπειρίες, κάποια σε ευσεβείς πόθους.

Το θέμα είναι ότι μπορούμε να νιώσουμε όλα αυτά τα συναισθήματα με το δικό μας μέτρο και όχι με το πρίσμα κάποιου άλλου. Το να εξιδανικεύουμε καταστάσεις θαυμάζοντας την υποτιθέμενη ευτυχία, αγάπη κλπ, θέτοντας κορυφές που πρέπει να ανέβουμε τελικά πόσο μας προσφέρει;
Τι είναι απόλυτη ευτυχία, τι είναι απόλυτη αγάπη; Ποιος μπορεί να ορίσει το απόλυτο και πόσο θα συμφωνεί του καθενός η γνώμη;

[Adzik]

σε ευχαριστω κιπακο μου..

[keep_walking]

Να σαι καλα Adzik και καλημερα:)

[Sad]

Originally posted by Aphelia
....Προσωπικά δεν έχω πει ποτέ ότι νιώθω μοναξιά παρόλο που καταλάβαινα ότι πάντα επιζητούσα τον συνοδοιπόρο γιατί περνάω μια χαρά και με τον εαυτό μου.

Από που πηγάζουν οι επιθυμίες μας, από που επηρεάζεται το μέτρο της μοναξιάς μας;
Φοβάμαι πολλές φορές ότι έχουμε κληρονομήσει μία κουλτούρα, τα όνειρα και τα οράματα των προηγούμενων που μας επηρεάζουν στα πρέπει μας, στα ζητούμενά μας.....

Διάβασα κάπου πως
\"Μόνος είναι αυτός που δεν έχει κανέναν να τον καταλάβει\".
Νομίζω πως η κατάθλιψη έρχετε μετά την μοναξιά.

Σίγουρα κάπου φταίμε και εμείς για αυτό.

Εγώ δεν εμπιστεύομαι εύκολα τους ανθρώπους.
Πως να με εμπιστευτεί κάποιος αν δεν του δείχνω εγώ εμπιστοσύνη;
Σκληρός είναι μεν ο κόσμος σήμερα και μπορεί να μας πληγώνει, αλλά δεν μπορούμε να ζούμε και μόνοι. Είναι λάθος να λέμε ότι περνάμε καλά και μόνοι μας. Δεν είναι αλήθεια. Μπορεί να είναι λόγια εγωισμου, πόνου αλλά όχι, δεν το πιστεύω.
Είμαι σίγουρη πως έχουμε ανάγκη από κάποιον άνθρωπο να μας καταλαβαίνει. Δύσκολο μεν αλλά αναγκαίο για να νιώθουμε καλύτερα.
Μόνοι πόσες χαρές μπορούμε να πάρουμε;

[keep_walking]

Πιστευω οτι μπορεις να περνας καλα και μονος σου.
Σιγουρα δεν μπορουμε να ζουμε μονοι μας αλλα υπαρχουν ανθρωποι που δεν μπορουν χωρις παρεα...που ειναι ακραιο πιστευω.
Να φερω ενα παραδειγμα...υπαρχουν ανθρωποι που δεν βγαινουν να πιουν ενα καφε μονοι τους αν δεν κανονισουν με παρεα...πραγμα που μου φαινεται εντελως τραβηγμενο...ναι πολλες φορες βγαινω μονος μου για καφε και το κατευχαριστιεμαι.
Πιστευω οτι αυτοι που μπορουν να περνουν καλα και χωρις παρεα...ακομα και οι αντικοινωνικοι που δεν εχουν παρεα αλλα περνουν καλα... ειναι πιο \"τυχεροι\".

[olorou]

Originally posted by Sad

Διάβασα κάπου πως
\"Μόνος είναι αυτός που δεν έχει κανέναν να τον καταλάβει\".
Νομίζω πως η κατάθλιψη έρχετε μετά την μοναξιά.

Μοναξιά νιώθεις, όταν δεν έχεις κάποιον άλλο να σε καταλαβαίνει. Κατάθλιψη έχεις, όταν δεν καταλαβαίνεις ούτε συ τον εαυτό σου. Κατά πόσο το ένα φέρνει το άλλο δεν το γνωρίζω.

[vince]

Oh yes, είναι λίγοι αυτοί που θα μας καταλάβουν αλλά πάνω απ\'όλα πρέπει να καταλαβάίνουμε τους εαυτούς μας. Καλή η παρέα αλλά ακόμα καλύτερα αν νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας χωρίς αυτό να σημαίνει πως τον λατρεύουμε.

Είναι ανθρώπινο το πως μετά απο μεγάλη μπόρα μπορούμε να χαρούμε και τα πιο απλά πράγματα. Το καφέ που πίνω μόνος μου το πρωί...τη μουσική που θα ακούσω το μεσημέρι...εύχομαι σε όλους να αναγνωρίσουν την αξία των απλών πραγμάτων :)

[Sofia]

Originally posted by vince
Είναι ανθρώπινο το πως μετά απο μεγάλη μπόρα μπορούμε να χαρούμε και τα πιο απλά πράγματα. Το καφέ που πίνω μόνος μου το πρωί...τη μουσική που θα ακούσω το μεσημέρι...εύχομαι σε όλους να αναγνωρίσουν την αξία των απλών πραγμάτων :)

μαζί σου:)

[keep_walking]

Vince εγραψες....πολυ σωστος.

[Sofia]

σκεφτομαι πως αν δεν μπορω τον εαυτο μου,αν δεν αποζητώ και τις στιγμες μοναχικοτητας μου, πως θα αποζητήσω τις στιγμες της συντροφικότητας?
και το αντιστροφο....το πολυ, το συνεχεια \"μαζί\" με πνίγει, οπως και το \"πολυ\" μονη...

[La_ViTa]

Originally posted by Sofia
σκεφτομαι πως αν δεν μπορω τον εαυτο μου,αν δεν αποζητώ και τις στιγμες μοναχικοτητας μου, πως θα αποζητήσω τις στιγμες της συντροφικότητας?
και το αντιστροφο....το πολυ, το συνεχεια \"μαζί\" με πνίγει, οπως και το \"πολυ\" μονη...

Πόσο δίκιο έχεις..

[Aphelia]

Originally posted by Sad

Διάβασα κάπου πως
\"Μόνος είναι αυτός που δεν έχει κανέναν να τον καταλάβει\".
Νομίζω πως η κατάθλιψη έρχετε μετά την μοναξιά.

Σίγουρα κάπου φταίμε και εμείς για αυτό.

Εγώ δεν εμπιστεύομαι εύκολα τους ανθρώπους.
Πως να με εμπιστευτεί κάποιος αν δεν του δείχνω εγώ εμπιστοσύνη;
Σκληρός είναι μεν ο κόσμος σήμερα και μπορεί να μας πληγώνει, αλλά δεν μπορούμε να ζούμε και μόνοι. Είναι λάθος να λέμε ότι περνάμε καλά και μόνοι μας. Δεν είναι αλήθεια. Μπορεί να είναι λόγια εγωισμου, πόνου αλλά όχι, δεν το πιστεύω.
Είμαι σίγουρη πως έχουμε ανάγκη από κάποιον άνθρωπο να μας καταλαβαίνει. Δύσκολο μεν αλλά αναγκαίο για να νιώθουμε καλύτερα.
Μόνοι πόσες χαρές μπορούμε να πάρουμε;

Δε πιστεύω ότι η κατάθλιψη προκαλείται από μοναξιά. Η κατάθλιψη για μένα προκαλείται αν δεν είμαστε ευχαριστημένοι από τη ζωή μας. Το ότι για κάποιους συμβαίνει αυτό επειδή νιώθουν μοναξιά είναι άλλο ζήτημα. Π.χ. εγώ πέρασα κατάθλιψη την εποχή που δεν ήμουν μόνη μου και κατάφερα να την ξεπεράσω απομονώνοντας τον εαυτό μου. Αυτό χρειαζόμουνα, αυτό έκανα.

Όταν αναφέρομαι στο ότι περνάω και μια χαρά με τον εαυτό μου δεν περικλείω τα πάντα. Προσωπικά δε μπορώ να νιώσω ευτυχισμένη αν δεν είμαι μέσα σε μία σχέση. Υπάρχουν όμως περίοδοι που θέλω να είμαι μέσα σε σχέση και άλλες που θέλω να είμαι μόνη μου.

Ο λόγος που εκφράστηκα έτσι είναι γιατί ήθελα να δείξω μια άλλη οπτική γωνία. Δηλαδή ότι παρόλο που νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ τη ζωή μου με κάποιον, παρόλο που θα ήθελα να έχω φίλες που να μπορούν να με καταλαβαίνουν και παρόλο που για μεγάλα διαστήματα δεν τα είχα αυτά δεν εξέφρασα ποτέ τη φράση \"νιώθω μοναξιά\". Για μένα αυτό το συναίσθημα είναι διαφορετικό από αυτό που νιώθω. Ίσως γιατί εκείνα τα διαστήματα όταν είχα ανάγκη να μιλήσω με κάποιον, μπορούσα πάντα να μιλήσω με τους γονείς μου και αυτό μου αρκούσε για να ικανοποιήσω την ανάγκη να τα πω σε έναν άλλο άνθρωπο.
Μπορεί να μην ήμουν πλήρως ευχαριστημένη αλλά δεν είχα και πρόβλημα να είμαι μόνη μου, μου αρέσει η συνομιλία με τον εαυτό μου, μπορεί να παθιαστώ με μια καινούρια ασχολία, μια νέα ενδιαφέρουσα σκέψη ή ακόμη και να μη κάνω τίποτα.

[Adzik]

...δεν μιλαω για απλη μοναξια..αλλα την βαθητερη..εκεινη η οποια σε κανει να νιωθεισ πωσ κανεισ ποτε δεν θα αγγιξει την καρδια σου... εκεινη που σε κανει να πιστευεισ πωσ τελικα μονοι γεννιομαστε και μονοι πεθαινουμε....
που σε κανει να νιωθεισ..πωσ 100% κανενασ δεν θα σε καταλαβει ποτε... δεν θα σε αγαπησει απολυτα...
πωσ πρεπει ισωσ να παψουμε να αναζηταμε το απολυτο γιατι...δεν υπαρχει...

...ο αγαπημενοσ μου ...μου ειπε πωσ θεωρει πωσ το απολυτο ειναι διαφορετικο για καθε ανθρωπο... εσεισ τι λετε?