Τι να κανω??

[babiss]

Γεια! ειμαι 30. εδω και 4-5 χρονια κατα διαστηματα νομιζω οτι επασχα η πασχω απο καταθλιψη . Δν εχω παει σε γιατρο. Παραλληλα εκανα μια καταβαση στον εαυτομου για να καταλαβω γιατι ειμαι ετσι, εκτος απο τους προφανεις λογους που θα γραψω παρακατω.Τελικα κατεληξα ποιες ειναι οι αιτιες. Το οικογενειακο μου περιβαλλον.Αναγκαστηκα οχι μονο να ψυχολογησω τον εαυτο μου αλλα και τους δικους μου προκειμενω ναμαι οσο πιο σιγουρος γινεται. ομως οσεσ φορες προσπαθησα ν μηλησω στους δικους μου νομιζουν οτι το λεω απο κακια η πονηρια και οτι απλως τους κατηγορω.Δν βγαζω ακρη. Το επομενο σταδιο ειναι να φυγω αλλα η ολη καταστση με χει κανει να μαι αδρανης και ειμαι ανεργοσ.Πως γινετεαι τωρα που ξερω τι μου συμβαινει ν απροχωρησω παρα περα?? Το ενδιαφερον της υποθεσης ειναι οτι μια απο τις αφορμες για να σκεφτω τι μου γινετε ηταν ενας που καναμε παρεα μεγαλυτερος μου κια που αυτος ειχε καταθλιψη αλλα εγω δεν τοξερα μεχρι που το καταλαβα μονος μου αφου σχεδον μελετουσα το καθε τι που μου λεγε κια την καθε του πραξη και αντιδραση. Επισσης μολις καταλαβα τι παιζει με τους συγγενεις μου επαθα σοκ απο την αδιαφορια τους . Καταλαβα οτι σκεπτοντουσαν μονο τον εαυτο τους χωρις κανενα ενδιαφερον για τους υπολοιπους και χωρις να το παραδεχονται πχ δεν εμπαιναν καθολου στη θεση σου και το μονο που καννα ηταν να ναι επικριτικοι και γεματο εντολες κανε αυτο κανε εκεινο ετσι λες και ημουν χαζος ομως ουσιαστικη βοηθεια ποτε δεν δειναν στο συγκεκριμενο. οι γονεις μου ηταν αρκετα μεγαλυτεροι και εχω 2 μεγαλυτερους αδερφους 10-11 χρονια διαφορα.
Ενω ειχα ολες τισ δυνατοτητες εμπρακτα για το καλυτερο ο εγωισμο τους να μαι επικρινουν και να μεφωναζουν μεκαναν να μην ανοιγομαι και να μην εχω επιθυμιες.πχ στο δημοτικο-γυμνασιο ημουν πολυ καλαος μαθητης οταν αρχισα το λυκειο δεν μεπαιρναν υποψη τους καιγω δεν διαβαζα κλεινομουν στον εαυτομου αλλα δεν το καταλαβαινα τοτε. εκει ηταν ενα διαστημα που πρεπει ναχα καταθλιψη . Στην 3 λυκειου πεθανε ο πατερασ μου. περασα με την 3 σε μιασχολη πληροφορικησ αφου ειχα φυγει απο 2σχολες στην 2 σχολη εφυγα επειδη μου λεγαν τα 2 αδερφιαμου οτι εχει λεφτα αλλα δεν μου εξηγουσαν τιποτα σχετικα και επειδη χωρισα μεμια κοπελα και στεναχωρηθηκα πολυ αυτο πρεπει ναταν η 2 φορα που περασα καταθλιτικο σταδιο. αφου περασα φοιτητης και μουπε ο μεγαλυτερος αδρφος μου οτι ναμην περιμενεις ποτε βοηθεια απο μενα γνωρισα μια κοπελα μεγαλυτρη απο μενα και ειμαστανμαζι για 5 χρονια στην αρχη ειχαμε προβληματα αλλα μετα μπορω να πω ειμασταν πολυ ωραια επικοινωνουσαμε, μαζι μου περασε οποια προβήματα ψυχολογικα ειχε εκεινη , νευρα πολλα πιεστικη.. αλλα ομως με βοηθησε εμπρακτα και μεκανε να καταλαβω την αξια μου μαγαπησε και την αγαπησα ..ομως ταχρονια παιρνουσαν και οταν ημουν ετοιμοσ ν ακνω τη ν πτυχιακη μου εκεινη ηθελε παιδι.. παραλληλα ο μεγαλυτεροσ αδερφοσ μου παντρευτηκε και μετο παιδιτου ηρθε να μιενει μαζι που εμενα εγω και η μανα μου με αποτελεσμα να τσακωθουμε αγρια και να βγαινει εκτοσ εαυτου εσπασε 2 πορτες κε μπηκα αναμεσα σαυτον και στην μανα μου γιατι πηγε να της φερει καρεκλα στο κεφαλι. Εφυγε τελικα και νοικιασε αλλου. μετα πηρα το proficiency σταγγλικα. Στη συνεχεια αρχιζε να με παιρνει αποκατω γιατι γιναν ολαυατα , ο αδερφος μου να επιτηθεται στην γρια μανα μου , ημουν ανεργοσ δεν ειχα τελειωσει τη σχολημου , επρεπεν απαω φανταροσ και η κοπελα μου ηθελε ν απαντρευτουμαι αλλιως χωριζουμε .....οπως και εγινε δυστηχως ποτε δεν την πηρα τηλεφωνο......πηγα φανταροσ και εθελοντηκα πηγα Ειδικες δυναμεις οπου καταφερα να τελειωσω με επιτυχια... οταν γυρισα ομως σπιτι παλι με πηρε αποκατω και παρεμεινα αδρανης.. παρολα αυτα καταφερα και ετρεξα μαραθωνιο και τον ολοκληρωσα! ομως παλι κληστηκα στον εαυτομου. Παρεα δεν ειχα,και εκανα αναγκαστηκα παρεα με τον καθληπτικο φιλομου Σαυτα τα 5 χρονια οι συνευρσεις με κοπελες ειναι λιγοτερες απο τα δαχτυλα ενος χεριου....παρολο που μου λενε οτι ειμαι ομορφοσ, δεν εχω χρηματα και μεταιζει η μανα μου η πρωην μου στην 1μηση χρονο παντρευτηκε. Κανενας δεν ασχολειτε μαζι μου.
Το γιατι ειμαι ετσι μου λενε οτι φταιω ΕΓΩ....... οτι ΕΓΩ κανω λαθος στη ζωη μου.... ΟΜΩΣ......ΚΑΝΕΝΑΣ.....ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΞΗΓΕΙ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΗ ΝΑ :
1) καταφερνει να περναει σεσχολη που δεν του αρεσει και δεν εινια του αντικειμενου του μενωντασ μονοσ του σε αλλη πολη με 350 ευρω συνολικα εξοδα το μηνα και να την τελειωνει σε 4 1/2 χρονια?
2) να παιρνει το proficiency σε 4 μηνες μετα απο 8 χρονια διακοπης της αγγλικης γλωσσας??
3) να πηδαει απο αεροπλανα και ελικοπτερα,, εθελοντικα σε τεραστια ψυχικη πιεση και να τα καταφερνει
4) και να μπορει και να δυανυει 42 χιλομετρα χωρις σταματημω σε 430 ωρεσ με μονο 4 μηνες προπονηση?????? Πραγματα που κανενας αποαυτουςτους δεν εχει κανει και που ποτε δεν ακουσα ουτε μια καλη κουβεντα γιαυτα?? πως γινετε αφου συνεχεια ακουω οτι ειμαι τεμπελης, καλομαθημενος, χαζος και πονηρος ????? Πως γινετε να αμφισβητει συνεχειατ ον εαυτο του οτι δεν αξιζει τιποτα και να μην κανει και τιποτα εχοντασ καταθλιψη? περνωντας ολο του χρονο μεσ στο σπιτι χωρις ναχει πειραξει κανεναν απο τους δικους του??? και νατη βγαζει με 50 ευρωτο μηνα για τοσα χρονια? ποιος με κατεστρεψε ετσι ωστε να μην πιστευω στον εαυτο μου και να μαι παρατημενος στην τυχη μου?? Αφου εμπρακτα μπορω.....και στην τελικη ΠΟΥ ΦΤΑΙΩ και τι ΛΑΘΟΣ κανω?????
Και για οσους πουν οτι δενε ειχα η εχω καταθλιψη θα τους πω οτι παρατησα το πτυχιο μου,παρατησα την πρωην μου, ειχα για μερες να κανω μπανιο πολλες νυχτεσ δεν κοιμομουν ταχυκαρδιες και ενα βαρος στο στηθος και σφιξιμο στην καρδια.. εφτασα σε σημει ν αφοβαμαι γι ανεξηγητο λογο ενα διαρκη φοβο σε σημειο ν φοβαμαι να παω στο σουπερμαρκετ μου φαινοταν πολυ δυσκολο να ψωνισω....μια μερα η νυχτα δεν ξερω ¨ειδα¨ το σκοταδι που εχουμε μεσα μας αν καταδυθουμε βαθια στο ασυνειδιητο μας ειναι μια αβυσσος κυριολεκτηκα απυθμενη..... τον τελευταιο χρονο πρεπει ναχω και αυτοκτονικους ιδεασμους....οπως και αυτα ταχρονια επανηλθε η ψωριαση που ειχε να μου εμφανισθει απο το λυκειο. Τελευταια ειμαι αρκετα απαθης ,ομως σιγα σιγα θελω να παω παραπερα πως γινεται ???

[hapydays]

Πεφτουμε κ σηκωνομαστε!!!! Κ συ δειχνεις οτι μπορεις να ξανασηκωθεις κ να πατησεις στα ποδια σου! Καντο λοιπον! Μν περιμενεις επιβεβαιωση πια αφου βλεπεις οτι δν τν εχεις απο κει που τη περιμενεις!

[Diana1982]

Ωραίο κατεβατό...........μου άρεσε
Αφού λοιπόν αναγνωρίζεις τα χαρίσματα στον εαυτό σου,σημαίνει ότι έχεις την ικανότητα να αναγνωρίζεις και πολλά άλλα πράγματα.
Επειδή κάποιοι είναι γονείς μας ή συγγενείς μας,δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να μας αγαπάνε και να μας στηρίζουν!

Και εξάλλου ο καθένας αγαπάει με τον δικό του τρόπο-γιατί ο καθένας έχει άλλη γνώση και άλλη αντίληψη στην ζωή!
Ακόμα και δίδυμο αδερφό αν είχες πάλι θα είχε διαφορετική κοσμοθεωρία....οπότε προσπάθησε να βάλεις τα όρια στην δική σου ζωή και μόλις κάνεις μία μεγάλη ενδοσκόπηση και καταλάβεις τι θέλεις από τον εαυτό σου θα δεις ότι σταδιακά θα αρχίσει και ο κόσμος να σου συμπεριφέρεται ανάλογα!!

Δυστυχώς όλα τα θέματα στην ζωή δεν γίνεται να μας πηγαίνουν όπως εμείς τα θέλουμε-αλλά κάποιες φορές μπορούμε να δημιουργούμε εμείς την πραγματικότητά μας.!
Δυστυχώς από το στάδιο της κατάθλιψης έχουν περάσει και περνούν πολλοί άνθρωποι....η ζωή δεν έρχεται με κανόνες για κανέναν!

Αγάπα τον εαυτό σου όσο πιο πολύ μπορείς και θα δεις ότι σιγά σιγά θα μπαίνουν κάποια πράγματα στην θέση τους.
Σίγουρα κάποιος ειδικός μπορεί να βοηθήσει πολύ και τις περισσότερες φορές είναι αναγκαίος.

[babiss]

Ευχαριστω πολυ για το χρονο σας να ασχοληθειτε μαζι μου! Πιο πολυ απογοητευτηκα μετην κοπελα που μασταν μαζι καθως μαλλον ξενερωσε μετην συμπερηφορα μου και νομισε οτι δεν την ηθελα πλεον ενω δεν ισχυε κατιτετοιο... κριμα Το θεμα ειναι τωρα πως διαχειριζεσαι αυτα και αυτους που ξερεις οτι τοσα χρονια σε μπερδεψαν και πως τα διορθωνεις μεσα σου και μετα στους ιδιους ... Δεν ξερω απο που ναρχισω Θα προσπθησω να μιλησω στον 1ναν αδερφο μου που ψιλομιλαμε ..μπας και με ακουσει γιατι ειναι και αυτος προβληματισμενος με τον εαυτο του πολυ ομως πιο ελαφρα απο εμενα..

[Tasos75]

Τα 1) 2) 3) και 4) που γράφεις παραπάνω διάβαζέ τα πού και πού.

[fullmoon]

Τελικα εγινε αυτο που φανταζομουν το περασμενο καλοκαιρι μιλησα στον 1 αδερφο μου και οχι μονο δε μου δωσε δικιο αλλα μου πε κιολας οτι η σχεση σαν αδερφια δεν ειναι καλη αφου του ζητησα τον λογο που με κατηγορει ως τεμπελη! Μαλιστα αυτες της μερες μαλωσαμ εστο τηλεφωνο γιαυτο το θεμα και του ειπα δεν ειμε τεμπελης καταθλιψη ειχα σταματα συνεχεια να επιμνεις και να με υποτιμας και ζητα μου μια συγνωμη τοσο καιρο που μεκατηγορεις αδικα! Και μου λεει γιατι να σου ζητησω συγνωμη επειδη το λες εσυ?
Επισης οτι ειχα καταθληψη το καταλαβε η γυναικα του και μου πε γραφτους ολους και μη στεναχωριεσαι και ρωτω πως γινεται μια ξενη γυναικα να μαεκαταλαβαινει καλυτερα απο τον αδερφο μου?? καθως μουλεγε ο αδερφος μου οτι δεν ηξερε οτι ειχα καταθλιψη αλλα παραλληλα δεν μου ζητησε συγνωμη οταν το μαθε...δηλαδη στα τετοια του...Τελικα καταλαβα οτι με βλεπουν σαν μικρο παιδακι τα δερφια μου αλλα και η μανα μου και βγαζουν τα κομπλεξ τους πανω μου επειδη δεν αντιδραω....+ οτι ταδερφια μου με κατηγοραουνε επειδη ειναι κομπλεξικα ατομα και με αυτον τον τροπο εξιψωνοντε σαν προσωπικοτητες μαλιστα εχω ακταλαβει οτι το κανουν και στις γυναικες τους αυτο σεσημειο να μου εξομολογηθει οτι την παραμελησα την γυναικα μου με αποτελεσμα να εχει κρισεις πανικου η ιδια αφου και εκεινηι ειναι πολυ χαμηλων τονων και δεν αντιδραει δηλαδη συμπεριφερεται το ιδιο οπως με μενα. Το σοκ της υποθεσης εναι οτι τον παρακαλουσα να μου πει συγνωμη επι 5 ολοκληρα λεπτα και εκεινος μεγραφε κανονικα μεβλεπε σαν εχθρο του αναταγωνιστηκα......καιτοτε καταλαβα οτι ολοι αυτοι εχουν μεγαλυτερα θεματα απο μενα απλως υποκρινονται και δεν το παραδεχονται βγαζοντας εμενα ως το μαυρο προβατο....ωντας ομως ο μικροτερος... Επισης μου λεγε και αλλα εντελως αντιφατικα και καχυπτοτα του στυλ δεν προσεχω την μανα μου ομως εγω μενω μετην μανα μου και εκεινος ειναι μενει μονιμα εκτος αθηνων .... τελος παντων Τελικα η καταθλιψη που ειχα ηταν μια αντιδραση υγιης του οργανισμου μου ασυνειδητα σενα κακοηθες περιβαλλον που μουνα.....ετσι νομιζω τελικα. Κθως οταν ημουν φοιτητης η ημουν στο στρατο η ψυχολογια μου ηταν μερα μετη νυχτα...Φυσικα για ολα υατα η ευθυνη ειναι στην μανα μου και τον πατερα μου που ειχα διαφονιες αλλα και δικατους θεματα καθως μεγαλωσαν σε διαφορετικα περιβαλλοντα ...επαρχια , καταπιεση πριν αρκετεσ δεκαετιες κτλπ. Δεν γινεται οι ξενοι ανθρωποι να σε καταλαβαινουν και οι δικοι σου ναμην εχυν παρει καθολου χαμπαρι δε παιζει... απλα δεν το παραδεχονται και βαριουνται να ασχοληθουν γιατι εχουν δικα τους θεματα αλλα υποκρινονται οτι ολα ειναι μια χαρα Τελος νομιζω απο αυτα που διαβαζω οτι ειμασταν δεν ξερω σεποιο επιπεδο μια ναρκισσιστικη οικογενεια.και μαλιστα η μανα μου.. μπορει νακανω και λαθος.
Καποιος ειχε πει οτι αν καποιος εχει καταθλιψη θα πρεπει νακοιταξει τους μ....ς που εχει γυρω του πρωτου κατηγορησει τον εαυτο του.....

Ευχαρισω οσους ασχοληθηκαν με μενα! ναστε καλα

[kerasi]

Αφου δε μενετε μαζι με τον αδερφο σου τι καθεσαι και ασχολεισαι? αστον να κανει οτι θελει κ μιλα του μονο αμα γινει τιποτα σοβαρο. Δικαιωμα του ειναι να πιστευει οτι θελει.

[fullmoon]

Αφου δε μενετε μαζι με τον αδερφο σου τι καθεσαι και ασχολεισαι? αστον να κανει οτι θελει κ μιλα του μονο αμα γινει τιποτα σοβαρο. Δικαιωμα του ειναι να πιστευει οτι θελει.

Καλα εννοειται οτι ειναι δικαιωμα του..γιαυτο και γω ειχα καταθλιψη! Δικαιωματου να ναι στα τετοια του Και γω αν αυτοκτονουσα λεω εγω τωρα πχ δικαιωμα μου θαταν!Το θεμα μου ειναι αν σε φαινομενικα μικρα ζητηματα οπως αυτα δν υπαρχει ανταποκριση...σε σοβαρα τι θα γινει?

[fullmoon]

Οικογενεια με 3 αδερφια....τα 2 σεπολυ κοντινη ηλικια ο μικροτερος αρκετα χρονια διαφορα........το 1ο παιδι δεν παιρνει αποδοχη απο την μανα, το 2 δεν παιρνει αποδοχη απο τον πατερα με αποτελεσμα και οι 2 να συμπεριφερονται ανταγωνιστηκα αναμεταξυ τους στην ουσια ο πανε κοντρα στους γονεις τους εμεσα......ο μικροτερος δεν παιρνει αποδοχη απο τα αδερφια του γιατους παραπανω λογους......δηλαδη συνεχιζουν τον ανατγωνισμο καθωτι οι γονεις με την ελευση του 3 παιδιου επικεντρωνονται στο μικροτερο με αποτελεσμα και τα 2 αδερφια να συνεχιζουν να αισθανονται παραλημενα ο καθενας απο την δικη του οπτικη γωνια......οι γονεις εχουν την ευθυνη.....καθοτι στην αρχη προσκοληθηκαν ο καθενας σε ενα αποτα 2 παιδια τους.....μαλλον ο λογος γιατι παντρευτηκαν απο αναγκη...ετσι εγινε ο 1ος γιος εγινε καλομαθημενο αποτην πλευρα του πατερα ενω η μανα του ηταν επικριτικη , ο 2ος γυιος εγινε καλομαθημενο απο την πλευρα της μανας ενω ο πατερας δεν εδειχνε την σημασια που επρεπε.....ο 3υιος ενω ειχε ολη την σημασια που επρεπε στο τελος η μανα προσκοληηκε σε αυτον λογω θανατου του πατερα....και εμποδισε την ανεξαρτηττοιηση του εκβιαζοντας τον συναισθηματικα...και αρα του συμεπριφερονταν παντα σαν ενα παιδακι βλεπωντας αυτο τα αλλα αδερφια συνεχισαν αυτην την συμπεριφορα + απαξιωση ανταγωνιστηκοτητα.....πχ μετα τον θανατο του πατερα του ειπαν μην περιμενεις βοηθεια απο μας.......ετσι ο μικροτερος ειχε παντα αισθηματα μοναξιας,εσωστρεφειας,ανασ φαλειας, φοβου ,ανημποριας,απο την εφηβεια οχι παντα αλλα σε συχνα διαστηματα και χωρις να αντιστοιχουν αυτα στις δυνατοτητες του αντικειμενικα.... αυτα