Homo Homini Lupus

[Diana1982]

Οπότε δεν χρειάζεται να κοπανηθείς για κανέναν,όπως λες σε πιο πάνω μήνυμα.
Ενα μάτσο χάλια γιατί νιώθεις;

[Soulight]

Όχι βρε,
το κοπάνημα το είπα για τα δικά μου τα προσωπικά θέματα

Ομοίως και το μάτσο χάλια....
είμαι ακόμα απο το στραπάτσο που έφαγα....
και δεν το βλέπω να περνάει σύντομα
υποθέτω θα περάσει....

Ίσως να μου έκανε καλό μια συγγνώμη απο τον ίδιο, έστω κάτι...για να μην ακυρώσω έτσι τόσα πράγματα
αλλά ούτε αυτό φαίνεται να συμβαίνει....

[Diana1982]

Σε τι φάση είναι η σχέση σας με τον εν λόγω;

[kerasi]

Σουλιτ πως τα πας με τη μαγειρικη?

[Soulight]

Σε καμία Diana....καμία επαφή καμία επικοινωνία
εκτός απο τα υβριστικά του μηνύματα....

τίποτα.

Kerasi: εξαιρετικά τα πάω (και αυτή μαζί μου δεν εχω παράπονο....απο μικρή την είχα χούι και το συνεχίζω)

[Diana1982]

Ε τότε χέστον και πήγαινε για άλλα........

[Soulight]

Δεν ειναι τόσο εύκολο ... Θελει χρόνο , απαντήσεις, να ξεπεράσω τη μετωπική ... Πολλά

[Diana1982]

Δεν ειναι τόσο εύκολο ... Θελει χρόνο , απαντήσεις, να ξεπεράσω τη μετωπική ... Πολλά

Σε καταλαβαίνω Σούλιτ,και εγώ ήμουν στα κακά μου χάλια όσο καιρό ήμουν συναισθηματικά μπλεγμένη με τη δική μου περίπτωση και δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς συνέβαινε....αστα!
Μόλις βεβαιώθηκα ότι πρόκειται για άρρωστο άνθρωπο-μου έφυγε και ο έρωτας και το "γιατί να φερθεί έτσι" και τα πάντα....φυσικά με κάποιο αντίτιμο.!

Πρόσεξε μην μπλεχτείς σε τέτοιες καταστάσεις και συ.
Ξεκόλλα όσο είναι καιρός και δεν έχεις μεγαλύτερα μπερδέματα.

Αλήθεια εσύ παίρνεις κάποια φαρμακευτική αγωγή;

[Soulight]

Όχι Ντιάνα μου δεν παιρνω κατι . Παλεύω έτσι . Εξάλλου δεν νιώθω κατι πέραν απο μια τεράστια πληγή στην ψυχή μου που δεν θα την έκανε καλα κανένα χάπι ( αν χρειαζόταν η χρειαστεί φυσικά και θα το κάνω) απλά δεν υπάρχει κατι αλλο

[Soulight]

Εσύ είχες πάρει τις απαντήσεις που χρειαζοσουν (αν χρειαζοσουν ) ;

[Diana1982]

Οσον αφορά ποιό πράγμα;

[Soulight]

Στην ιστορία με τον τύπο που έλεγες

[Diana1982]

Δεν χρειάζονται αγαπητή μου απαντήσεις στο μυαλό ενός ανθρώπου που είναι άρρωστος.....
Εγώ δεν μπλέχτηκα ποτέ σε σχέση με αυτόν....

Ενα παιχνίδι ερωτικό ήταν που αναμίχθηκαν και κάπιοι άλλοι και ήμουν στο περίμενε για πόσο καιρό......
Στο τέλος από το πολύ περίμενε έπαθα ερωτική κατάπτωση,με παρακολουθούσε στο δρόμο για αρκετό καιρό,χωρίς να έχουμε σχέση...και γενικά επρόκειτο για έναν άρρωστο άνθρωπο.
Ενας ψυχοπαθής μπορεί να σε στείλει στον ψυχίατρο,γι αυτό άσε τους έρωτες μήπως και πάρει τα φάρμακά του και γίνει καλά και και και ....

εκτός και αν το πας φιρί φιρί....

[Soulight]

α κατάλαβα....

ήσουν -ας πούμε-τυχερή που δεν χρειάστηκε να έχεις σχέση ή και συμβίωση

εγω αυτά πληρώνω τώρα....

[Diana1982]

Η τέχνη του αποχαιρετισμού
Αφιερωμένο ....

http://www.thessalonikiartsandcultur...1461d2dd_M.jpg


Πάντα κάποιος φεύγει, κάτι αλλάζει, κάτι χάνεται ή κάτι αρχίζει και πάντα υπάρχει ένα αίτημα αποχαιρετισμού.

Εκείνο το βράδυ στο Μαρόκο καθώς ο Χάμφρευ Μπόγκαρντ αποχαιρετούσε την Ίνγκριτ Μπέργκμαν με την αγωνία του πολέμου στον αέρα γύρω τους και τον έρωτα μετέωρο στη ματιά τους γραφόταν μια από τις κλασσικότερες στιγμές στην ιστορία του κινηματογράφου. Καζαμπλάνκα. Οι δυο τους συμβόλιζαν όλους τους άντρες και όλες τις γυναίκες που ξαφνικά, εσπευσμένα και αθέλητα αναγκάστηκαν να αποχαιρετιστούν σπρωγμένοι από συνθήκες που δεν μπορούσαν να ελέγξουν.

Την εμπειρία αυτή την έχει γευτεί σε άπειρες παραλλαγές ολόκληρη η ανθρωπότητα από τότε που πρωτάρχισε τα όρθια βήματά της. Πάντα κάποιος φεύγει , κάτι αλλάζει, κάτι χάνεται ή κάτι αρχίζει και πάντα υπάρχει ένα αίτημα αποχαιρετισμού. Συνήθως δεν το καλωσορίζουμε. Μάλλον το φοβόμαστε. Το συνδέουμε με το τέλος, με ένα είδος απώλειας.

Όμως πέρα από την πρώτη βιαστική αντίδρασή μας, αν ξανακοιτάξουμε την εμπειρία του αποχαιρετισμού θα δούμε πως κανένα τέλος δεν έρχεται αζευγάρωτο.

Συνοδεύεται πάντα από μια αρχή. Καμιά λήξη δεν έρχεται χωρίς να σηματοδοτεί ταυτόχρονα και μια έναρξη. Εξάλλου υπάρχουν αποχαιρετισμοί που ευχαρίστως θα κάναμε. Στις ρυτίδες λ.χ. ή στα παραπανίσια κιλά, σε μια κακοποιητική σχέση, σε μια μελαγχολική περίοδο ή σε μια ανεπιθύμητη παρέα. Όλες μπορούμε να φτιάξουμε μια λίστα από πρόσωπα και καταστάσεις που πρόθυμα θα αποχαιρετούσαμε.

Αυτή λοιπόν είναι μια ευκαιρία να ξαναδούμε το θέμα του αποχωρισμού με νέα μάτια διακρίνοντας τις ευκαιρίες που κρύβονται πίσω του. Τότε θα ανακαλύψουμε πώς ο αποχαιρετισμός μπορεί από επίφοβος να γίνει τέχνη και τελετουργία που κρύβει μέσα της μια μαγική δύναμη απελευθέρωσης ακόμα και για εκείνους τους αποχωρισμούς που δεν επιθυμήσαμε.

Αφού έτσι κι αλλιώς είναι αδύνατον να τους αποφύγουμε στη ζωή μας, τουλάχιστον ας τους αντιμετωπίσουμε με τον πιο μαλακό και ήπιο τρόπο, με τη λιγότερη δυνατή αντίσταση και την μεγαλύτερη αίσθηση ανακούφισης. Γιατί στην πραγματικότητα ο αποχαιρετισμός είναι μια πύλη. Μπορεί να μας βγάλει σε μια άλλη πραγματικότητα αν τη διαβούμε με το σωστό τρόπο.


Γράφει η Ιουλία Πιτσούλη.
http://www.thessalonikiartsandculture.gr