Μόλις χώρισα.

[mparmpouni]

Καλησπέρα σε όλους. Είμαι καινούριο μέλος στο φόρουμ αν και σας παρακολουθώ χρόνια . Πριν 4 μέρες χώρισα από μια σχέση διάρκειας 4 χρόνων. Η πρωτοβουλία να χωρίσω ήταν δική μου διότι ένιωθα πλέον ότι αυτή η σχέση με έκανε να χάνω πράματα από την υπόλοιπη ζωή μου. Ήταν μια «ιδιαίτερη» (φια μένα τουλάχιστον) σχέση. Μια σχέση η οποία ξεκίνησε και ήταν μέχρι το τέλος σχέση με αρκετά μεγάλη χιλιομετρική απόσταση, καθ’ ότι εγώ σπουδάζω μακριά από την πόλη μου και ο άνθρωπος αυτός ήταν στην πόλη μου. Η επαφή που είχαμε ωστόσο και η επικοινωνία ήταν , σε όλα τα επίπεδα, πολύ καλύτερη από αυτή που έχουν πολλά ζευγάρια που δεν αντιμετωπίζουν το θέμα της απόστασης. Οπότε δεν ήταν ακριβώς το θέμα της απόστασης που μας έφτασε σε αυτό το σημείο. Όσο καλό παιδί και αν ήταν και όσο τέλεια ψυχική επαφή και να είχαμε υπήρχαν και βασικά προβλήματα . Στην αρχή της σχέσης ήταν πάρα πολύ ζηλιάρης και κτητικός. Εγώ έλειπα τον περισσότερο χρόνο στην πόλη που σπουδάζω και βλεπόμασταν όσο πιο συχνά γινόταν. Όσο καιρό έλειπα , ήμουν εκεί με παρέες κλπ , έκανα πράματα γενικώς αλλά η επικοινωνία μας ήταν του στυλ κάθε ώρα τηλέφωνο , συνεχεια μηνύματα κλπ κλπ , δηλαδή συνεχής. Γρίνιαζε συνήθως όταν του έλεγα ότι θα βγω , όχι υπο την έννοια του να πει ότι «δεν θέλω να βγεις» αλλά υπό την έννοια του «δεν έχεις σχολή αύριο;» , «δεν είναι καλύτερα να κάτσεις να ξεκουραστείς;» και διάφορες δικαιολογίες γενικώς. Δεν γούσταρε καθόλου την παρέα μου απ τη σχολή ,ούτε και αυτοί αυτόν ιδιαίτερα, και στην αρχή της σχέσης που με έβλεπαν και τρελαινόμουν ήταν αρκετά επιφυλακτικοί ως επικριτικοί. Με αυτά και μ’αυτά απ τη μια η συμπεριφορά του (πρώην πλέον) αγοριού μου σε συνδιασμό με το δικό μου κόλλημα , και απ την άλλη οι παρεξηγήσεις με την παρέα , άρχισα να αραιώνω από τους φίλους και τις πολλές παρέες γενικώς. Το αγόρι μου πλέον είχε καταλήξει να γίνει για μένα αγόρι, κολλητός , ψυχολόγος κλπ. Ήταν μόνο αυτός και κανένας άλλος . Κάπου είχα βολευτεί κιόλας σε αυτή την κατάσταση στην αρχή, καθ’ ότι και από μόνη μου σχετικά μοναχικό άτομο. Αντιλαμβανόμουν κάποιες φορές ότι αυτό που συμβαίνει δεν είναι και πολύ καλό αλλά έλεγα «δε βαριέσαι, καλά είμαι». Το άλλο μεγάλο πρόβλημα ήταν ότι ήταν άνεργος όλο τον καιρό που ήμασταν μαζί. Δεν έβρισκε δουλειά , είχε απογοητευτεί , σε κάποιες φάσεις δεν προσπαθούσε αρκετά επειδή ήταν απογοητευμένος και γενικότερα υπήρχε ένας φαύλος κύκλος. Φυσικά αφού υπήρχε τόσο μεγάλο οικονομικό πρόβλημα δεν ερχόταν συχνά στην πόλη που σπουδάζω οπότε ερχόμουν εγώ όποτε μπορούσα. Δεν παραπονέθηκα ποτέ για αυτό συγκεκριμένα, ούτε και τώρα. Αυτό είναι το λιγότερο.
Το θέμα είναι ότι πλέον από ένα σημείο και μετά η σχέση αυτή είχε γίνει μια περίεργη , αρρωστημένη κατάσταση. Εγώ τον περισσότερο χρόνο ήμουν μακριά , απομονωμένη σχεδον τελειώς πλέον από παρέες κλπ , γέμιζα τον χρόνο μου με σχολή και γυμναστήριο άντε και καμια βόλτα που και που μέχρι να περάσει ο καιρός να πάω στην πόλη μου. Και όταν πήγαινα στην πόλη μου ναι μεν ήμασταν πολύ καλά από την άποψη ότι αγαπιόμασταν και ήμασταν επιτέλους μαζί κλπ αλλά οι έξοδοι ήταν μόνο για καφέ , άντε και για καμιά μπύρα. Το σινεμά ήταν πολυτέλεια και δεν πολυήθελε κιόλας γενικώς . Γενικότερα τέλος πάντων, ζούσα μέσα σε πολύ άγχος και ρουτίνα συνέχεια. Εν τω μεταξύ έβλεπα όλους τους άλλους να προχωράνε. Να κάνουν ενδιαφέροντα πράματα , ταξίδια , πλάκες , εκδρομές . Εγώ έλειπα από όλα σχεδόν. Προσκολλημένη στη σχέση μου μέχρι αηδίας. Βέβαια για να πω και τα καλά , ήταν ένας άνθρωπος που μου έδωσε πολλή αγάπη , και του έδωσα και γω φυσικά. Όταν ήμασταν μαζί δεν μας ένοιαζε τίποτα . Ήταν πάρα πολύ υποστηρικτικός σε διάφορες περιπτώσεις και άτομο γενικότερα σκεπτόμενο και ευαίσθητο. Αλλά πραγματικά στο τέλος δεν άντεξα . Του χα κάνει κανα 2 φορές έμμεσα την κουβέντα ότι «ας κάνουμε και άλλα πράματα» και ότι θεωρούσα ότι δεν προσπαθούσε αρκετά για δουλειά . Τον παρότρινα συνέχεια να προσπαθεί κι’ άλλο. Αλλά γενικώς δεν έβλεπα κάποια τρομερή βελτίωση πέραν του ότι τον τελευταίο χρόνο περίπου δεν ήταν πλέον τόσο κτιτικός και πιεστικός στα θέματα παρέας . Αλλά πλέον εμένα μου χαν μείνει οι κακές συνήθειες και έχω κλειστεί γενικώς πάρα πολύ στον εαυτό μου. Όλα αυτά τα σκεφτόμουν γενικώς συχνά , αλλά ποτέ δεν μου πήγαινε το μυαλό ότι πραγματικά θα τολμούσα πλέον να χωρίσω . Βασικά είχα και πριν από αυτόν μερικές σχέσεις και ποτέ δεν είχα χωρίσει εγώ κάποιον , οπότε μου φαινόταν τρομερά δύσκολο.
Πλέον πρέπει να παλέψω με το μετά. Το ότι τον χώρισα εγώ δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι δεν τον αγαπάω ακόμη ή ότι δεν νιώθω απαίσια , πραγματικά απαίσια , που τον πλήγωσα. Ώρες ώρες μάλιστα νιώθω τελείως χάλια που το έκανα , όσο και αν σκέφτομαι λογικά και λέω ότι το ήθελα και ότι είναι για καλό κλπ. Με πιάνει πανικός μερικές στιγμές όταν τα σκέφτομαι και είμαι στο τσακ να τον πάρω τηλέφωνο έστω μόνο να ρωτήσω τι κάνει . Αλλά μετά σκέφτομαι ότι κάτι τέτοιο μόνο κακό θα του έκανε αφού δεν υπάρχει περίπτωση να είμαστε ξανά μαζί. Δεν πιστεύω γενικότερα στην επανασύνδεση και ξέρω ότι ούτε και αυτός. Το άλλο για το οποίο νιώθω σκατά είναι το θέμα των φίλων. Νιώθω ότι είμαι τελείως γομάρι που τους έγραψα για μια σχέση , όσο σοβαρή ή όχι και αν ήταν αυτή , και γι αυτό δεν έχω προσεγγίσει ακόμη σχεδόν κανέναν παρά μόνο τον κολλητό μου , για να πω τι έγινε . Είμαι σίγουρη ότι η αντίδραση θα είναι σε στυλ «α , οκ , πριν μας είχες γραμμένους και τώρα για να μη σαλτάρεις που χώρισες μας θυμήθηκες ε» και μάλλον δεν θα χουν και άδικο. Γι αυτό σκοπεύω να μην τους το πω άμεσα , και να μην δώσω μεγάλη έκταση όταν το κάνω , να μην θεωρήσουν δηλαδή ότι τους θυμήθηκα λόγω αυτού και τους εκμεταλλεύομαι. Το πάθημα γίνεται μάθημα. Θα προσπαθήσω να ξανακάνω τις επαφές μου , παλιές ή καινούριες , και καλώς εχόντων των πραγμάτων όταν θα είμαι λίγο καλύτερα και θα χει ξεκινησει και η σχολή να χω πράματα να κάνω να ξεχνιέμαι κλπ , θα καεί το πελεκούδι :D
Μέχρι τότε , ευχαριστώ πάρα πολύ όσους διάβασαν όλο αυτό το τεράστιο ποστ . Δεν το έγραψα με συγκεκριμένο σκοπό, περισσότερο ήθελα να βγάλω κάποιες σκέψεις από μέσα μου και να χω κάτι να διαβάζω όταν με πιάνουν οι μαύρες μου για να συνέρχομαι. Αν έχετε να κάνετε κάποιο σχόλιο πάνω στο θέμα ώστε να προκύψει συζήτηση , είναι φυσικά ευπρόσδεκτο.

[kerasi]

Γεια σου μπαρμπουνι! Θα σου απαντησω στο θεμα σου, αλλα πρεπει να σου πω οτι πολυ συμποναω τους φιλολογους που διορθωναν τις εκθεσεις σου!:p

[αλεξανδρος_77]

καλησπερα κ απο μενα :)

εμενα ολο αυτο το κειμενο που εγραψες μου φαινετε πολυ αντιφατικο του στιλ αλλα λεω αλλα κανω κ αλλα ενοω γιατι απο τη μια λες οτι ειχες τελεια ψυχικη επαφη κ απο την αλλη λες οτι δεν υπαρχει περιπτωση να σαι μαζι του

γενικα κατι δε μου παει καλα στο τροπο που γραφεις κ σε οσα κανεις αλλα για αυτο που τελικα πειστικα ειναι οτι δεν τον εκτιμας ουτε σου αρεσει

αλλα νομιζω οτι την εξηγιση τη δινεις εσυ μονη σου παρακατω

εν το έγραψα με συγκεκριμένο σκοπό, περισσότερο ήθελα να βγάλω κάποιες σκέψεις από μέσα μου

[mparmpouni]

Το ξέρω Αλέξανδρε, το κείμενο αυτό εκφράζει ακριβώς τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου. Τον αγαπάω πάρα πολύ . Πραγματικά! Στην σκέψη οτι μπορεί να κάνει κάτι με κάποια άλλη τρελαίνομαι. Απ'την άλλη δεν μπορώ να συνεχίσω να είμαι μαζί του, δεν το θέλω. Ώρες ώρες δηλαδή σκεύτομαι πόσα πράματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο σιγά σιγά τώρα που χώρισα και περιμένω πως και πως να περάσει ο καιρός και να αρχίσουν να συμβαίνουν! Μου χει λείψει να βγω ένα βράδυ με φίλους χωρίς να με παίρνει συνέχεια τηλέφωνο και να τον ακούω μουτρωμένο σαν να τρέχει κάτι και μετά να τσακονώμαστε. Μου χει λείψει να πάω κάπου χωρίς απαραίτητα να χω το κινητό μαζί μην κάνει και με πάρει και δεν το σηκώσω και μετά γρινιάζει. Μου χει λείψει να είμαι ελεύθερη και να ξεκινήσει ένα καινούριο φλερτ , πράγμα το οποίο δεν έκανα όσο ήμουν μαζί του ούτε κατα διάνοια, ούτε παίζει κάτι ήδη πριν να χωρίσουμε. Παρ'όλα αυτά τον αγαπάω πάρα πολύ , στεναχωριέμαι πάρα πολύ που τον πληγώνω και ζηλεύω απίστευτα πολύ την οποιαδήποτε άλλη τύπισσα που αργά ή γρήγορα θα βρεθεί στο δρόμο του.

[mparmpouni]

Γεια σου μπαρμπουνι! Θα σου απαντησω στο θεμα σου, αλλα πρεπει να σου πω οτι πολυ συμποναω τους φιλολογους που διορθωναν τις εκθεσεις σου!:p

χαχαχα τόσο ακατάληπτο φαίνεται το κείμενό μου ε ; Φαντάσου σε τι κατάσταση είμαι... και να σκευτείς οτι οι φιλόλογοί μου έλεγαν οτι είμαι πολύ καλή στην έκθεση :D

[αλεξανδρος_77]

εγω απο αυτα που ακουω εχω εντονα την εντυπωση οτι θελεις να πεις σε αγνωστους οσα θετικα πραγματα δεν ειχες πει σε κανενα σαν να εχεις τυψεις.

δε ξερω αλλα μυριζομαι οτι στη ζωη σου θα διχνεις ενα πολυ διαφωρετικο προσωπο απο αυτο τωρα.

[kerasi]

Το χεις παντως ανετα! Τρεμε λενα μαντα και χρυσα δημουλιδου! Ερχεται το μπαρμπουνι!:p

[mparmpouni]

Ισχύει μέχρι ένα βαθμό οτι νιώθω τύψεις. Όσο για τα θετικά που λέω εδώ , οχι δεν ισχύει , στους κοντινούς μου ανθρώπους κυρίως τα θετικά έλεγα γιατί τα αρνητικά μέχρι κάποια στιγμή τουλάχισοτν δεν ήθελα να τα παραδεχτώ ούτε στον εαυτό μου. Εκτός αυτού δεν ήθελα να κριθώ από κανέναν για το οτι βρισκόμουν σε μια σχέση που κατα τα άλλα με έκανε να νιώθω και αρκετά πιεσμένη . Τα αρνητικά είναι που δεν έλεγα σε γενικές γραμμές , όχι τα θετικά . Ναι, πραγματικά ένιωθα τελείως ενοχικά που ήμουν σε μια σχέση που κατα κάποιο τρόπο με καταπίεζε. Έβλεπα συμφοιτητές και συνομίληκους να είναι ελεύθεροι ή να περνάνε καλά με τις σχέσεις τους , να κάνουν πράματα χωρίς το άγχος μιας σχέσης από απόσταση κλπ και ένιωθα πολύ μειωνεκτικά , θεωρούσα οτι με κατακρίνουν κατα κάποιο τρόπο (και λεκτικά το έκαναν κάποιες φορές , δεν ήταν μόνο η ιδέα μου , αλλά συνήθως τους έκοβα την κουβέντα σχετικά με αυτό) .

[mparmpouni]

Το χεις παντως ανετα! Τρεμε λενα μαντα και χρυσα δημουλιδου! Ερχεται το μπαρμπουνι!:p

πωωωωωωωωωωωω τώρα με ισοπέδωσες :cool: τις "μισώ" αυτές τις 2 χαχαχαχα

[kerasi]

Bρε ξεκινα να γραφεις και το κοβω για μπεστ-σελερ!
Απλα ν' αφηνεις και καμμια παραγραφο...!:p

[kerasi]

Παμε στο θεμα τωρα. Καταρχην για ποση αποσταση μιλαμε?

[mparmpouni]

Μεγάλη. Δεν θα ήθελα να αναφέρω πόλεις κλπ , αλλά η απόσταση ήταν γύρω στα 700 χλμ . Οπότε ήταν μεγάλη.

[kerasi]

Μαλιστα. Με αφορμη το θεμα σου θελω να υπογραμμισω οτι σε ενα χωρισμο εκεινος που φευγει πρωτος δεν νιωθει παντα χαρα και ικανοποιηση οπως πιστευει ο πολυς ο κοσμος. Οτι δηλαδη αυτος που φευγει πρωτος για χ λογους πεταει απ τη χαρα του. Τα πορισματα των ερευνων εχουν αναδειξει τη συναισθηματικη κατασταση των 2 μερων και βρισκουν οτι δεν ισχυει αυτο. Αλλα νιωθει αυτος που μενει και αλλα αυτος που φευγει και αμφοτεροι νιωθουν μια πικρια και μια στεναχωρια και γενικα ενα συναισθηματικο ρολερ κοστερ.

Η δικη μου προταση ειναι οτι αφου τον θελεις, να το προσπαθησεις, να δωσεις μια ευκαρια ακομα δηλαδη. Βεβαια για να πετυχει μια τετοια προσπαθεια θα πρεπει να αξιολογησεις τη σχεση και να δεις κατα ποσο τα αδιεξοδα τα οποια σε οδηγησαν σε αυτη την αποφαση μπορουν να αρθουν, γιατι διαφορετικα θα εχουμε το φαινομενο της ανακυκλωσης. Απ οτι βλεπω εχεις κανει μια πολυ ψυχραιμη αξιολογηση και εχεις ενα μεγαλο βαθμο αυτογνωσιας, που ειναι σπανιο με δεδομενο την ηλικια σου και τη συναισθηματικη φορτιση.

[IVAN]

καλησπέρα μπαρμπούνι :) .......
Μήπως φίλη μου, εκτός απ΄ όλα αυτά που αναφέρεις, σε ''βοήθησε'' κι παρέα παρ όλο που είχες ξεκόψει να πάρεις την απόφαση να χωρίσεις τελικά...νιώθω επίσεις σαν να προσπαθείς να θες να ''δικαιολογηθείς'' για την απόφασή σου... κι ίσως να αδικής και τον εαυτό σου και τον πρώην σύντροφό σου...είχες αποδεχθεί το είδος της σχέσης σας... με τον καιρό νομίζω θα θυμάσαι τις όμορφες στιγμές σας... χωρίς να σε πειράζει.. αν είναι με κάποια.. η παρέα κι αληθινοί φίλοι σου δεν θα χουν πρόβλημα να σε δεχθούν και πάλι στην τελική όπως ως τώρα τους ''έκοβες'' την κουβέντα μπορείς να το κάνεις άνετα και τώρα..

[mparmpouni]

Μαλιστα. Με αφορμη το θεμα σου θελω να υπογραμμισω οτι σε ενα χωρισμο εκεινος που φευγει πρωτος δεν νιωθει παντα χαρα και ικανοποιηση οπως πιστευει ο πολυς ο κοσμος. Οτι δηλαδη αυτος που φευγει πρωτος για χ λογους πεταει απ τη χαρα του. Τα πορισματα των ερευνων εχουν αναδειξει τη συναισθηματικη κατασταση των 2 μερων και βρισκουν οτι δεν ισχυει αυτο. Αλλα νιωθει αυτος που μενει και αλλα αυτος που φευγει και αμφοτεροι νιωθουν μια πικρια και μια στεναχωρια και γενικα ενα συναισθηματικο ρολερ κοστερ.

Η δικη μου προταση ειναι οτι αφου τον θελεις, να το προσπαθησεις, να δωσεις μια ευκαρια ακομα δηλαδη. Βεβαια για να πετυχει μια τετοια προσπαθεια θα πρεπει να αξιολογησεις τη σχεση και να δεις κατα ποσο τα αδιεξοδα τα οποια σε οδηγησαν σε αυτη την αποφαση μπορουν να αρθουν, γιατι διαφορετικα θα εχουμε το φαινομενο της ανακυκλωσης. Απ οτι βλεπω εχεις κανει μια πολυ ψυχραιμη αξιολογηση και εχεις ενα μεγαλο βαθμο αυτογνωσιας, που ειναι σπανιο με δεδομενο την ηλικια σου και τη συναισθηματικη φορτιση.

Τον θέλω πάρα πολύ. Το πρόβλημα είναι οτι όλα αυτά τα πράματα τριγυρνάν στο μυαλό μου μήνες τώρα. Του μίλησα γι αυτά αλλά είπε πως δεν μπορεί να κάνει κάτι από την πλευρά του για να τα αλλάξει.Λίγο η φάση δηλαδή οτι "αυτό είναι και αν σαρέσει" . Βέβαια μπορώ να δικαιολογήσω μια αμυντική στάση από αυτόν γιατί και γω έχω βρεθεί παλιότερα στην θέση του να με χωρίσει κάποιος και ξέρω τι χάλια κατάσταση είναι και από αυτή την πλευρά. Δεν τον κατηγορώ σε καμία περίπτωση για τις πιθανές τωρινές του αντιδράσεις.
Κι εγώ όταν τα σκευτόμουν αυτά πριν επιχειρήσω να του μιλήσω σκευτόμουν οτι πιθανότατα αφού το κάνω θα νιώσω σε μεγάλο βαθμό ξαλαφρωμένη για διάφορους λόγους. Και δεν είναι οτι δεν νιώθω. Αλλά σε συνδιασμό με αυτό νιώθω και οτι είμαι τελείως γουρούνι που του συμπεριφέρθηκα έτσι , που τον πλήγωσα, που επιλέγω να τον αφήσω σε μια περίοδο που δεν του πάνε καλά τα πράματα γενικώς (ακόμη και αν αυτή η περίοδος κρατάει 4 χρόνια τώρα). Πιεσα τον εαυτό μου να σκευτώ τελείως εγωιστικά για το δικό μου καλό γιατί η κατάσταση αυτή συνολικά ένιωθα να με αρρωσταίνει . Τον χειμώνα είχα αντιμετωπίσει μινι κρίσεις πανικού σε περίοδο που ήμουν πολύ αγχωμένη με αυτό το θέμα. Αποδείχτηκε τελικά οτι έχω υποθυρεοειδισμό αλλά πιστεύω οτι όλα συνέβαλαν στο να παθαίνω διάφορα. Αυτα τα ξεπέρασα σε κάποια φάση , τα συζήτησα και μαζί του , ήξερε οτι είμαι πιεσμένη από την κατάσταση αλλά είπαμε οτι θα το παλέψουμε. Δεν παλευόταν όμως! Και απλά στο τέλος πίεσα τον εαυτό μου όπως είπα και πριν για να φερθώ λίγο εγωιστικά για το καλό ΜΟΥ και έγινε το μπαμ. Αλλά στην τελική νιώθω μεγάλες τύψεις για το πως θα νιώθει αυτός.