απόπειρα αυτοκτονίας

[Reina]

Originally posted by krino

Originally posted by Reina

\"κάντε με κοινωνικό πρόσωπο\".

είναι υπέροχη κρίνο

η αγαπημενη μου μακραν...

δυστυχώς έχω μόνο το \"ιδιώνυμο\" και τα \"τρία κλικ αριστερά\".

(για να ΄ψαχτώ λιγουλάκι)

[La_ViTa]

Originally posted by krino

Originally posted by La_ViTa

Δεν συμφωνώ ότι θέλει θάρρος για να κάνεις πίσω..ίσα ίσα...αυτό είναι η εύκολη λύση.Τελοσπάντων, ο καθένας βλέπει τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία..

μιλας για πραγματα που φανταζεσαι οτι ειναι ετσι με περισσια ευκολια.
Μην δοκιμασεις ποτε σου ομως θα δυσκολευτεις πολυ, απο οποια οπτικη γωνια και αν εισαι.

Κι εσύ πού ξέρεις ότι τα φαντάζομαι και ότι δεν έχω δοκιμάσει?

[Kassi]

Originally posted by pagwmenos
απλα νιωθω οτι θα τελειωσω την ζωη μου...οτι θα αυτοκτονισω οτι πρεπει να αυτοκτονισω και οτι δεν θα καταφερω ποτε τιποτε..τα φαρμακα της πρωτης θεραπειας τα εκοψα μετα απο θεραπεια 2 ετων..και τα φαρμακα της δευτερης θεραπειας τα εκοψα και αυτα μετα απο θεραπεια περιπου 2 ετων. δεν ειχαν τιποτε αλλο να μου προσφερουν.. το μονο που μου προσεφεραν ειναι μια κουραση και διαθεση για υπνο, οταν εκοψα τα φαρμακα της δευτερης θεραπειας ενιωσα ποιο αναλαφρος και με περισσοτερη ενεργεια. δεν πιστευω οτι εχουν τα συγκεκριμενα φαρμακα να μου προσφερουν τιποτε άλλο...ο γιατρος με ειδε εντελως καλα...εγω ομως δεν ειμαι εντελως καλα(ειμαι ποιο σταθερος απο παλαιοτερα) και ουτε μπορω να προχωρησω σε τιποτε. οπως εγραψα και στην αρχη πιστευω οτι ποτέ δεν θα γινω εντελως καλά ο ανθρωπος δεν αλλαζει.

Αισθάνθηκα το ίδιο αδιέξοδο που βίωσε ο Παγωμένος και είναι πραγματική φρίκη..Έχασα όλα μου τα τέσσερα χρόνια στην υπνηλία και την κόπωση......Να προσπαθώ να βρω δικαιολογίες στους γύρω για τις υπερβολικές ώρες που κοιμόμουν...Κανείς δεν μου αναγνώρισε πόσο πάλεψα..Έχασα αρκετές δουλειές(=Απόρριψη,Αποτυχί� �) επειδή δεν μπορούσα να πάρω από την νύστα τα πόδια μου και αναρωτιέμαι:\"Πόσο αντικαταθλιπτικά είναι τα αντικαταθλιπτικά;;;;;\"Με οδήγησαν στην απομόνωση τα χρόνια αυτά γιατί ενώ έκανα ψυχοθεραπεία να βελτιώσω τις σχέσεις μου δεν μπορούσα απλά να τις ζήσω γιατί δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου.....Και τι να πω στον εραστή;;\"Σόρυ αλλά κοιμάμαι.....Δεν θα βγούμε....\"ή παίρνω χάπια και για να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα θα πρέπει το Τ να γίνει max?Αισθανόμουν ανίκανη.......Δηλαδή έφαγα τα καλύτερα μου χρόνια στο αντικαταθλιπτικό........Και αναρωτιέμαι ξανά πόση ζωή δίνει το αντικαταθλιπτικό;;;Είναι αδιέξοδο..Χάπι:Υπνηλία,στασ ιμότητα=κατάθλιψη Όχι χάπι:Κατάθλιψη

Σόρυ που πρέπει κανονικά να εκφράζω αισιοδοξία αλλά μου βγήκε το απωθημένο.....

[krino]

Originally posted by La_ViTa

Originally posted by krino

Originally posted by La_ViTa

Δεν συμφωνώ ότι θέλει θάρρος για να κάνεις πίσω..ίσα ίσα...αυτό είναι η εύκολη λύση.Τελοσπάντων, ο καθένας βλέπει τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία..

μιλας για πραγματα που φανταζεσαι οτι ειναι ετσι με περισσια ευκολια.
Μην δοκιμασεις ποτε σου ομως θα δυσκολευτεις πολυ, απο οποια οπτικη γωνια και αν εισαι.

Κι εσύ πού ξέρεις ότι τα φαντάζομαι και ότι δεν έχω δοκιμάσει?

δεν ξερω.

[krino]

Originally posted by Reina

Originally posted by krino

Originally posted by Reina

\"κάντε με κοινωνικό πρόσωπο\".

είναι υπέροχη κρίνο

η αγαπημενη μου μακραν...

δυστυχώς έχω μόνο το \"ιδιώνυμο\" και τα \"τρία κλικ αριστερά\".

(για να ΄ψαχτώ λιγουλάκι)

σου λειπουν τα παγωμενα σταφυλια.

[TC]

Originally posted by pagwmenos
τα μαζεψα ηρθα στην Αθηνα και σκεφτομαι απο την ερχομενη εβδομαδα να διακοψω την αναβολη που εχω...δεν εχω ακομη επανεγγραφει για το νεο εξαμηνο στην σχολη μου..το εχω αποφασισει θα την παρατησω..

Δεν κάνεις την επανεγγραφή να σου βρίσκεται καλύτερα;
Αν είναι να πας στρατό, μπορεί να σου χρειαστεί η Σχολή για καμια-δυό αδειούλες για την εξεταστική!

[Adzik]

sosto...

[pagwmenos]

μάλλον θα επανεγγραφω για ενα ακομη εξαμηνο...μετα τερμα. Στο μεταξυ περπει μια απο αυτες τις μερες να επισκευθω την στρατολογια να διακοψω την αναβολη..εχω φερει μαζι μου βεβαιωση σπουδων.

[arktos]

Originally posted by pagwmenos
εχω παει σε διαφορους ψυχιατρους μου εχουν δωσει διαφορα φαρμακα(zoflt, seropram, minitran, effexor)....οταν επερνα τα φαρμακα τα πραγματα εδειχναν καλυτερα αλλά η κατασταση δεν διορθωνετε.. ειναι πολλές ωρες που επανερχομαι στην παλια κατασταση..εχω ακουσει και απο αλλους που διαγνωσθησαν με καταθλιψη-διπολισμο οτι δεν θεραπευτηκαν ποτέ πληρως...ουτε εγω εχω θεραπευθει και ουτε πιστευω οτι θα θεραπευθω ποτέ μου ειναι μερος του εαυτου και του χαρακτηρα μου ολο αυτο

γιατί είσαι τόσο απαισιόδοξος?είσαι σε φάση κατάθλιψης προφανώς τώρα.

[pagwmenos]

ο γιατρος μου, μου ειπε οτι με ειδε-βλεπει τελειως καλα..εγω παλι νιωθω απλά ποιο στεθερος και με λιγοτερες εναλλαγες της διαθεσης μου. Παντως η ζωη μου παραμενει στασιμη, και ωρες ωρες νιωθω οτι επανερχομαι στην παλια μου κατασταση. Τωρα νιωθω καλά, αλλά βλεπω οτι πολλά απο τα χαρακτηριστικα της προσωπικοτητα που περιγραφουν τα ατομα που πασχουν απο καταθλιψη-διπολισμο ειναι στοιχεια του χαρακτηρα μου και δεν αλλαζουν.

[arktos]

δηλαδή τι χαρακτηριστικά είναι αυτά που έχει ο χαρακτήρας σου?

[Φοίβη]

Originally posted by Reina
...ρε παιδιά.

Καμμιά φορά αναρωτιέμαι: αν αποδίδαμε στο μαύρο την πραγματική του αξία, τότε ίσως να βλέπαμε και όλα αυτά τα χρώματα που απορροφά χωρίς φόβο.

ε?

Τι όμορφα και σοφά λόγια...Σ\'ευχαριστώ Reina.Μου μίλησες στην ψυχή.

[Φοίβη]

Originally posted by pagwmenos
ο γιατρος μου, μου ειπε οτι με ειδε-βλεπει τελειως καλα..εγω παλι νιωθω απλά ποιο στεθερος και με λιγοτερες εναλλαγες της διαθεσης μου. Παντως η ζωη μου παραμενει στασιμη, και ωρες ωρες νιωθω οτι επανερχομαι στην παλια μου κατασταση. Τωρα νιωθω καλά, αλλά βλεπω οτι πολλά απο τα χαρακτηριστικα της προσωπικοτητα που περιγραφουν τα ατομα που πασχουν απο καταθλιψη-διπολισμο ειναι στοιχεια του χαρακτηρα μου και δεν αλλαζουν.

Παγωμένε, έχω βρεθεί κι εγώ στη ζωή μου σε ανάλογη φάση. Δεν έχω επίσημη διάγνωση κατάθλιψης αλλά ξέρω οτι κάποια περίοδο της ζωής μου πέρασα από αυτό το στάδιο και σκεφτόμουν να δώσω τέρμα στη ζωή μου.
Εκείνη την περίοδο βρήκα άλλους τρόπους, όχι υγιείς, για να την ξεπεράσω. Ο πόνος μέσα μου όμως έμεινε, είναι ακόμα εκεί.
Βρίσκω οτι το μόνο που κάπως εμένα με ανακουφίζει και με βοηθάει είναι να μοιράζομαι αυτόν τον πόνο μου με έναν άνθρωπο που είναι εκεί για να με ακούσει, να αφουγκραστεί αυτόν τον πόνο και να με δεχτεί, όπως είμαι. Αυτός ο άνθρωπος για μένα είναι η ψυχοθεραπεύτριά μου.
Ξέρω πολύ καλά οτι δεν θα μου πάρει τον πόνο μου, δεν θα με \"κάνει καλά\" με ένα μαγικό χαπάκι ή ένα μαγικό ραβδάκι.Αλλά ξέρω οτι θα είναι δίπλα μου. Οτι δεν χρειάζεται να τον ζήσω εντελώς μόνη μου.

[krino]

Originally posted by Φοίβη


Βρίσκω οτι το μόνο που κάπως εμένα με ανακουφίζει και με βοηθάει είναι να μοιράζομαι αυτόν τον πόνο μου με έναν άνθρωπο που είναι εκεί για να με ακούσει, να αφουγκραστεί αυτόν τον πόνο και να με δεχτεί, όπως είμαι. Αυτός ο άνθρωπος για μένα είναι η ψυχοθεραπεύτριά μου.
Ξέρω πολύ καλά οτι δεν θα μου πάρει τον πόνο μου, δεν θα με \"κάνει καλά\" με ένα μαγικό χαπάκι ή ένα μαγικό ραβδάκι.Αλλά ξέρω οτι θα είναι δίπλα μου. Οτι δεν χρειάζεται να τον ζήσω εντελώς μόνη μου.

Ειναι τρομερο και εν μερει ανηθικο το να βρει καποιος ενα ανθρωπο να ακουμπησει σε καποιον και να πει το πονο του χωρις να νιωθει οτι τον στηνουν στο τοιχο να πρεπει να πληρωσει για αυτο και ο ανθρωπος αυτος να ειναι επαγγελματιας.


Δε ασχολουμε αν ειναι απαραιτητο η οχι, σχολιαζω το γεγονος σαν συμβαν. Και απο αυτο βγαζω καποια συμπερασματα.

[Φοίβη]

Originally posted by krino

Originally posted by Φοίβη


Βρίσκω οτι το μόνο που κάπως εμένα με ανακουφίζει και με βοηθάει είναι να μοιράζομαι αυτόν τον πόνο μου με έναν άνθρωπο που είναι εκεί για να με ακούσει, να αφουγκραστεί αυτόν τον πόνο και να με δεχτεί, όπως είμαι. Αυτός ο άνθρωπος για μένα είναι η ψυχοθεραπεύτριά μου.
Ξέρω πολύ καλά οτι δεν θα μου πάρει τον πόνο μου, δεν θα με \"κάνει καλά\" με ένα μαγικό χαπάκι ή ένα μαγικό ραβδάκι.Αλλά ξέρω οτι θα είναι δίπλα μου. Οτι δεν χρειάζεται να τον ζήσω εντελώς μόνη μου.

Ειναι τρομερο και εν μερει ανηθικο το να βρει καποιος ενα ανθρωπο να ακουμπησει σε καποιον και να πει το πονο του χωρις να νιωθει οτι τον στηνουν στο τοιχο να πρεπει να πληρωσει για αυτο και ο ανθρωπος αυτος να ειναι επαγγελματιας.


Δε ασχολουμε αν ειναι απαραιτητο η οχι, σχολιαζω το γεγονος σαν συμβαν. Και απο αυτο βγαζω καποια συμπερασματα.

Για μένα πάντως είναι σαν το μπαλέτο. Στην αρχή στηριζόμουν πάνω στη μπάρα για να μάθω να κάνω πιρουέτες. Μου ήταν αδύνατον να τις κάνω μόνη μου, δεν ήξερα τον τρόπο και ήταν κάτι πολύ καινούριο. Στηριζόμουν στη μπάρα για να πάρω τη φόρα μου και να μην πέσω. Στην πορεία έμαθα να τις κάνω στο κέντρο της αίθουσας, μόνη μου, χωρίς στήριγμα.
Η μπάρα ήταν το αναγκαίο για μένα βήμα για να πάρω το θάρρος να τολμήσω να μάθω χορό. Αλλιώς, αν ξεκίναγα μόνη μου στη μέση της αίθουσας θα έπεφτα και θα \'σπαγα τα μούτρα μου. Κι έτσι δεν θα τολμούσα να το επαναλάβω.
Έτσι και με την ψυχοθεραπεία μου. Για μένα είναι σαν το χορό. Δεν την ξεκίνησα για να βρω μια μπάρα να κρέμομαι. Την ξεκίνησα για να μάθω να χορεύω ελεύθερη στο κέντρο της αίθουσας...της σκηνής της ζωής μου.

Όσο για τα συμπεράσματά σου, θα ήθελα πολύ να τα μάθω αλλά δεν φαίνεται να θέλεις να τα μοιραστείς.