Δεν ξέρω τι να κάνω
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 15 of 15
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Aug 2014
    Posts
    6

    Δεν ξέρω τι να κάνω

    Καλησπέρα, είμαι 29 χρονών και θα ήθελα να μιλήσω σε κάποιον χωρίς να με αποκαλέσει τρελή και να μπορέσει να με καταλάβει.
    Το πρόβλημα μου είναι ότι ενώ με τον κόσμο γύρω μου αδυνατώ να μιλήσω και να εκφράσω τον θυμό μου όταν μου κάνουν κακό, όπως πρέπει ( με αποτέλεσμα να με "πατάνε" όλοι), με τις σχέσεις μου ανέκαθεν είχα και έχω ισχυρές και συχνές εκρήξεις θυμού, οι οποίες συνήθως καταλήγουν σε έντονες δυνατές φωνές από μέρους μου.
    Από μικρή ήμουν μόνη μου συναισθηματικά καθώς ο πατέρας μου μέχρι την ηλικία των 6 που υπήρχε στη ζωή μου με χτυπούσε για λόγους ασήμαντους, όπως πχ ότι δεν έφαγα όλο μου το φαγητό (εκεί υπήρξε χτύπημα στο κεφάλι) ή ότι έκανα εμετό στο αμάξι του επειδή ζαλίστηκα από τις στροφές (εκεί υπήρξε δημόσιος εξευτελισμός με βρισιές και ξύλο) ή ακόμα ότι άργησα να μάθω να ξεχωρίζω το 6 από το 9 στα μαθηματικά (εκεί υπήρξε χτύπημα του κεφαλιού μου στο τραπέζι με αποτέλεσμα ένα μεγάλο καρούμπαλο το οποίο δεν έκανε εντύπωση σε ΚΑΝΕΝΑΝ από όσους με είδαν μετά). Η μητέρα μου ενώ ήταν μπροστά ποτέ δεν έκανε τίποτα, εκτός από τη μέρα που αποφάσισε να τον χωρίσει και να με παρατήσει μόνη μου μαζί του. Εκείνος τότε (5,5 χρονών ήμουν) μου έλεγε να πάμε να ψάξουμε την μητέρα μου γιατί αλλιώς θα αυτοκτονήσει. Έγιναν κι άλλα αλλά δεν θέλω να μακρυγορήσω, απλά θέλω να καταλάβετε την κατάσταση.
    Αργότερα έμενα με την μητέρα μου εγώ και η μικρότερη αδερφή μου αλλά έλειπε πολλές ώρες από το σπίτι λόγω εργασίας με αποτέλεσμα να μας μεγαλώνει η γιαγιά μου. Από την ηλικία των 13 χρόνων άρχισα να έχω σχέσεις, δενόμουν πολύ με όποιον κι αν ήμουν, ήθελα πολύ να με αγαπήσει και είχα πολλές απαιτήσεις. Κανένας φυσικά δεν μπορούσε να ανταποκριθεί σε αυτές και εγώ αντί να χωρίσω τσακωνόμουν και φώναζα πολύ δυνατά και τους παρακαλούσα να μη με αφήσουν. Η μητέρα μου και η αδερφή μου με άκουγαν και από τότε μέχρι και σήμερα με αποκαλούν τρελή και προβληματική. Δεν με ήθελαν στο σπίτι μαζί τους συνεχώς μου ζητούσαν να φύγω από το σπίτι και η αδερφή μου μου είχε πει αρκετές φορές ότι θα ήθελε να πεθάνω.
    Μετά από κάποια χρόνια η γιαγιά μου απεβίωσε από καρκίνο και ήμουν συντετριμμένη. Φυσικά ο άνθρωπος που είχα σχέση εκείνο τον καιρό δεν ήρθε καν να με δει γιατί έπαιζε μπάλα. Αυτό οδήγησε σε νέες φωνές θυμού από μέρους μου και οδήγησε τη μητέρα μου να μου πει ότι οι φωνές μου "πέθαναν" τη γιαγιά μου.
    Μετά από κάποια χρόνια η μητέρα μου ξαναπαντρέυτηκε και έκανε άλλα δύο παιδιά, ο πατέρας άφαντος από τα 6 μου χρόνια. Δεν είχα που να μείνω, έπρεπε να φύγω από το σπίτι μας γιατί ο άντρας της δεν μας ήθελε. Μας έβαλε εμένα και την αδερφή μου να μείνουμε μαζί και να σκοτωνόμαστε για τα επόμενα 5 χρόνια. ΠΑΝΤΑ όμως μα πάντα ό,τι και να γινόταν έφταιγα εγώ γιατί φώναζα και τσακωνόμουν με τους "φίλους" μου. Φιλίες δεν είχα ποτέ πολλές και με όσουν ήρθα πιο κοντά με τα χρόνια είτε με πρόδωσαν, είτε δεν ήταν κοντά μου σε δύσκολες στιγμές μου.
    Πλέον έχω φτάσει στα 29 μου να μην έχω καμία διάθεση για ζωή, να είμαι σε μία σχέση επειδή απλά και μόνο μου παρέχει ένα σπίτι και να βρίσκω χαρά μόνο στο φαγητό όπου ρίχνομαι συνεχώς με τα μούτρα. Ά μην ξεχάσω να αναφέρω ότι και με τη σχέση που είμαι τώρα τσακώνομαι και με χτυπάει αρκετές φορές αλλά όλοι λένε ότι το προκαλώ εγώ με τις φωνές μου. Έχω έρθει σε αδιέξοδο, δεν έχω κανέναν και δεν ξέρω τι να κάνω. Πολλές φορές σκέφτομαι να δώσω τέλος στη ζωή μου για να μην ενοχλώ πια κανέναν αλλά μετά σκέφτομαι ότι αυτή μου η πράξη θα τους δώσει άλλη μια ευκαιρία να με θεωρήσουν τρελή και δεν θέλω να μείνω στην ιστορία ως η τρελή με τις φωνές.
    Σκέφτομαι συνεχώς όλα αυτά που με έχουν πληγώσει από τόσο μικρή ηλικία και βουλιάζω σε ένα μαύρο και θολό σύννεφο. Δεν έχω διάθεση να περιποιηθώ τον εαυτό μου, να βγω έξω ή ακόμα και να περπατήσω ή να σηκωθώ από το κρεβάτι εδώ και πολλά χρόνια. Θέλω να σκέφτομαι θετικά, αγαπάω όλους τους ανθρώπους, θέλω να είμαι ευτυχισμένη και να είναι και αυτοί. Δεν κρατάω κακία σε κανέναν απλά θέλω να ξεχάσω.

    ΥΓ Έχω επισκεφτεί 2 φορές ψυχολόγο αλλά δεν μπόρεσα να ανοιχτώ όσον αφορά τις σχέσεις μου με την οικογένεια μου. Με έστειλε η μητέρα μου και τις 2 φορές για να σταματήσω να φωνάζω-τσακώνομαι και εκεί επικεντρόνονταν. Στις λάθος σχέσεις μου. Ξέρω ότι δεν φταίνε οι σχέσεις μου, ξέρω ότι φταίω εγώ. Πως θα αλλάξω για να είμαι ευτυχισμένη.

  2. #2
    Banned
    Join Date
    Feb 2013
    Location
    σε 1 λιμνουλα!
    Posts
    14,042
    προφανως αυτοι που ειναι γυρω σου δεν ηταν οι καταληλοι για να τους ανοιχτεις θα μπορουσα να σου απαντησω πως θα βρισκες το καταληλο αν τυχαινει να μου εισαι γνωστη περιπτωση.. αυτο με τις φωνες κατι μου θυμιζει παντως...

  3. #3
    Junior Member
    Join Date
    Aug 2014
    Posts
    6
    Δεν θέλω να ανοιχτώ απλά θέλω να ξεχάσω και να σταματήσω να το κάνω. Τι σου θυμίζει;

  4. #4
    Banned
    Join Date
    Feb 2013
    Location
    σε 1 λιμνουλα!
    Posts
    14,042
    με αποκαλουσαν κ μενα καποτε οι γωνεις μου τρελο κ προβληματικο χμμμμμ...

    και βουλιάζω σε ένα μαύρο και θολό σύννεφο
    χμμμμ το χα δει καποτε ονειρο αυτο καπως ετσι περιπου....

    κ μεγαλωσα κ χωρις το πατερα μου χμμμ

  5. #5
    Junior Member
    Join Date
    Aug 2014
    Posts
    6
    Λυπάμαι πραγματικά που υπάρχουν άνθρωποι που νοιώθουν έτσι... Φώναζες κι εσύ; Τι έκανες να το ξεπεράσεις;

  6. #6
    Banned
    Join Date
    Feb 2013
    Location
    σε 1 λιμνουλα!
    Posts
    14,042
    θα σου πω αν κ αυτο δε θα το δημοσιευα επιδη οτι εχει προσδιορισμους το στελνω πμ δηλαδη ο ενας σου γωνιος ηταν πολυ καλος κ ο αλλος πολυ κακος?

  7. #7
    Junior Member
    Join Date
    Aug 2014
    Posts
    6
    Όχι...Και με τους 2 είχα πρόβλημα

  8. #8
    Banned
    Join Date
    Feb 2013
    Location
    σε 1 λιμνουλα!
    Posts
    14,042
    φαινετε ασχετο αλλα για μενα εχει μεγαλη σχεση κ στη συνεχεια τι σε τραβηξε πχ γυμναστικη τεχνη μουσικη μαθηματικα σου λενε κατι αυτα?

  9. #9
    Junior Member
    Join Date
    Aug 2014
    Posts
    6
    Δεν με τράβηξε κάτι γιατί είχα στο μυαλό μου πως να είμαι ευτυχισμένη μέσω μίας σχέσης. Δυστυχώς.
    Last edited by el_ma; 20-08-2014 at 20:13.

  10. #10
    Banned
    Join Date
    Feb 2013
    Location
    σε 1 λιμνουλα!
    Posts
    14,042
    χμμ με σεφ δεν ετυχε να ειχα μιλησει καποτε αν κ μερικους θα τους χωρευα ευχαριστως στο ταψι

  11. #11
    Junior Member
    Join Date
    Aug 2014
    Posts
    6
    Και καλά θα έκανες... Μερικοί το θέλουν..

  12. #12
    Banned
    Join Date
    Feb 2013
    Location
    σε 1 λιμνουλα!
    Posts
    14,042
    αν καπιος δεν εχει κανενα τοτε απλα ψαχνει κ βρισκει αφου αν κατσεις για πολα χρονια μονος σου μπορει καπια στιγμη να ανακαλυψεις οτι σου εστριψε

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2011
    Posts
    126
    Πρώτα από όλα μια κόκκινη σημαία που μου έβγαλε το μάτι: ό,τι και να κάνεις λάθος, όσο και να φωνάζεις, όσο εύκολα κι αν θυμώνεις και γκρινιάζεις, ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έχει δικαίωμα να σηκώνει χέρι πάνω σου, και όταν αυτό συμβαίνει, ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ. Αναφέρομαι στον φίλο σου που σε χτυπάει επειδή "το προκαλείς εσύ με τις φωνές σου". Μπορώ να δεχτώ ότι ο άνθρωπός μας είναι εριστικός, δύσκολος, ανάποδος, ανυπόφορος (χωρίς να εννοώ ότι είσαι εσύ όλα αυτά, γενικά μιλάω), αλλά αν δεν μπορούμε να τον αντέξουμε φεύγουμε από την σχέση, δεν τον σπάμε στο ξύλο. Σε καμία περίπτωση μην το παίρνεις πάνω σου αυτό, ούτε ευθύνεσαι ούτε οφείλεις να το υφίστασαι αυτό το πράγμα.

    Το άλλο και βασικό είναι να ανοιχτείς στον ψυχολόγο σου. Δεν μπορεί να σε βοηθήσει αν δεν τον εμπιστευτείς, δεν μπορεί να διαβάσει το μυαλό σου. Και δεν θα το κάνεις "για να σταματήσεις να φωνάζεις", αλλά για να σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις τα τραύματα που έχεις μέσα σου, τις ανασφάλειες που σου έχουν δημιουργήσει αυτά, να ισορροπήσεις και να αγαπήσεις τον εαυτό σου που τώρα δεν τον αγαπάς, και ως συνέπεια να διαχειριστείς τον θυμό σου που καταπιέζεις, και φυσικά τον ξεσπάς ίσως υπερβολικά κάποια στιγμή. Δεν θα πας για να σε μάθει να μην ενοχλείς τους άλλους, αλλά για να βοηθήσεις εσένα. ΕΣΕΝΑ.

    Δεν λέω ότι εσύ τα κάνεις όλα σωστά. Έχεις μεγαλώσει σε τοξικό περιβάλλον, έχεις χάσει τον άνθρωπο στον οποίο στηριζόσουν (την γιαγιά σου), και ζεις σε ένα νέο τοξικό περιβάλλον. Φυσικό βρίσκω να μην είσαι συναισθηματικά ισορροπήμένη μέσα σου, να "απαιτείς" αγάπη από τις σχέσεις σου και να θυμώνεις όταν ο άλλος δεν ανταποκρίνεται πλήρως, γιατί πιστεύω ότι υποσυνείδητα βλέπεις την κάθε σχέση σου σαν τον σωτήρα που θα σε τραβήξει έξω από την συναισθηματικά στερημένη κατάσταση στην οποία ζεις. Πρέπει με κάποιο τρόπο να αρχίσεις να έχεις αγάπη και εκτίμηση σε εσένα, να σταθείς στα πόδια σου πρώτα συναισθηματικά και μετά και οικονομικά, και να ξεφύγεις από αυτήν την κατάσταση πανικού και ενοχής και εξάρτησης που βρίσκεσαι τώρα. Ούτε να αυτοκτονήσεις, ούτε τίποτα τέτοιο - να ξαναπάς στον ψυχολόγο σου και να του τα πεις όλα. Τι έχεις να χάσεις?
    [I][SIZE="1"]Well you're up so high, how can you save me when the dark comes here tonight to take me up my front walk and into bed, where it kisses my face and eats my head...[/SIZE][/I]

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2012
    Posts
    5,780
    Πρεπει να αλλαξεις χωρο. Αφου εβλεπες τοσα χρονια οτι το σπιτι σου ειναι μπουρδελο γτ οταν πηγες 17-18 δεν κοιταξες να κανεις κατι ωστε να απεξαρτηθεις οικονομικα και να τους γραψεις στη μουναρα σου?

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2013
    Posts
    2,150
    Συμφωνώ με Vagabond...παρα πολύ.!
    Μαλακία φάσεις πέρασες και περνάς-αν δεν τα βρεις με τον εαυτό σου δεν πρόκειται να τα βρεις με κανέναν.
    άλλαξε σπίτι άσε τον φίλο σου και πάρε ένα ζωάκι-κατα προτίμηση σκύλο...θα δεις ότι θα ανανεωθείς!

    Αλλά επειδή όλα αυτά χρειάζονται χρήματα πρώτα απ'όλα πρέπει να εξασφαλίσεις το οικονομικό.Αν δεν εξασφαλίσεις αυτό όλα τα υπόλοιπα είναι μάταια.
    Να είσαι σίγουρη ότι μόλις αρχίσεις να αγαπάς τον εαυτό σου,θα βρεις ανθρώπους που θα σε αγαπήσουν και εκείνοι.

    Συγγενείς μας είναι αυτοί που μας αγαπούν και μας σκέφτονται και όχι αυτοί που μας φέρνουν στον κόσμο.
    Το να ξεσπάς με φωνές και βρισίδια δε νομίζω ότι θα σε βοηθήσει πουθενά!

Similar Threads

  1. Δεν ξερω γιατι μου το κανω..αλλα το κανω και ειναι κουραστικο!
    By Μητσάκος in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 5
    Last Post: 10-12-2020, 19:20
  2. Ξέρω τί έχω, δεν ξέρω τι να κάνω!
    By lamda in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 19
    Last Post: 15-06-2016, 00:21
  3. δεν ξέρω τι να κάνω....
    By mina@@ in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 11
    Last Post: 09-04-2013, 11:40
  4. Δεν ξέρω τι να κάνω....
    By YODA in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 25
    Last Post: 14-07-2012, 01:48
  5. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ..
    By zelicha in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 6
    Last Post: 26-02-2012, 12:42

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •