Ξαφνικά γυναίκα ναυτικού

[NIOBH]

Καλησπέρα παιδιά.Είμαι καινούργια στο φόρουμ και γράφτηκα διότι πιστεύω πως μια αντικειμενική γνώμη και μια μεγαλύτερη εμπειρία από αυτή που διαθέτω εγώ μιας και είμαι ηλικιακά μικρή για να κρίνω κάποια πράγματα θα με βοήθαγε πολύ ώστε να δω πως θα χειριστώ το πρόβλημά μου.Αν είναι όντως πρόβλημα.Πριν 2 χρόνια γνώρισα ένα αγόρι με το οποίο μέχρι σήμερα έχω μια πολύ όμορφη και ιδιαίτερη σχέση.Αγαπιόμαστε πολύ και πέρα από τα κλασικά καθημερινά προβληματάκια που μπορεί να έχει μια σχέση δεν έχουμε κανένα πρόβλημα.Το παιδί αυτό έχει σπουδάσει βοηθός ηλεκτρολόγου σε ΙΕΚ και επειδή δεν έβρισκε δουλειά ήταν στην γύρα.Δούλευε δηλαδή σαββατοκύριακα,εποχιακός ή έκανε μερεμέτια σε διάφορες δουλειές που μπορεί να έβρισκε και έβγαζε το χαρτζιλίκι του.Στην άκρη είχε ένα ναυτικό φυλλάδιο το οποίο τον βοήθησε και 1,5 μήνα τώρα εργάζεται σε βαπόρι.Οι δουλειές τώρα έτσι όπως έχουν γίνει δεν κρατάνε για πολύ.Δηλαδή ξέρω πως στην εταιρεία που δουλεύει μιας και δεν είναι και εξωτερικό θα εργάζεται 2-3 μήνες ,θα βγαίνει,θα ξανά δουλεύει και θα πηγαίνει κάπως έτσι.Με εξαίρεση ίσως εποχές με πολύ δουλειά που θα δουλεύει παραπάνω μήνες.Επίσης ένα θετικό είναι πως το βαπόρι του είναι στην ίδια περιοχή που μένω και μία στο τόσο βγαίνει το βράδυ για λίγο και τον βλέπω αλλά αυτό στο επόμενο ταξίδι όπως και στα μελλοντικά ταξίδια μπορεί να αλλάξει και να πάει σε βαπόρι σε άλλο μέρος που να μην υπάρχει δυνατότητα να τον δω καθόλου.Έχω μπει σε μεγάλες σκέψεις λοιπόν.Καταλαβαίνω πως είναι μια καλοπληρωμένη δουλειά και πως στην εποχή που ζούμε είναι σημαντικό.Μα στα 23 μου με καμία υποχρέωση σημαντική και με ανάγκη να πάω ένα σινεμά το κομμάτι λεφτά δεν με παρηγορεί καθόλου.Αν είχαμε οικογένεια ή έστω μέναμε μαζί ίσως να έβλεπα τα λεφτά απαραίτητα και αναγκαία αλλά εγώ τώρα τελειώνω τις σπουδές μου και δεν μπορώ ακόμα να νιώσω την σημαντικότητά τους για την επιβίωση και την άνεση του να κάνω κάτι παραπάνω στη ζωή μου.Δεν μου αρέσει που λύπη.Νιώθω πολύ άσχημα.Σκέφτηκα να χωρίσω με τη λογική πως είμαι μικρή ακόμα για να τραβήξω όλο αυτό και πως θα μπορούσα να κάνω μια νέα σχέση.Όμως τον αγαπάω πάρα πού.Νιώθω ευτυχισμένη μαζί του.Και πιστεύω πως η δουλειά του δεν θα έπρεπε να είναι εμπόδιο στο να χτίσω μια ζωή μαζί του αν στο μέλλον το πάμε σοβαρά.Πως είναι ένα πολύ καλό παιδί και είναι πολύ σημαντικό.Παρόλα αυτά πιάνω τον εαυτό μου πολλές φορές πεσμένο.Σκέφτομαι πως θα υπάρξω σε σημαντικές στιγμές,καλές και κακές μόνη,πως αν καταφέρω να βρω μία δουλειά στην επαρχία και όχι στην Αθήνα λόγω του ότι έχει και την οικογένεια του εδώ δεν θα τον βλέπω όσο θα μπορώ περισσότερο και ζηλεύω ειλικρινά ζηλεύω όταν βλέπω και ακούω ζευγάρια να είναι μαζί και να κανονίζουν αντίστοιχα καλοκαιρινές διακοπές και εγώ δεν ξέρω καν αν θα ξανά κάνουμε διακοπές καλοκαιρινές μαζί.Σίγουρα το να είμαστε μαζί και να λιμοκτονούμε μελλοντικά δεν είναι λύση αλλά πιστεύω πως όπως όλοι έτσι και εμείς θα βρίσκαμε μια άκρη.Τέλος παρηγορώ τον εαυτό μου πως θα το κάνει για μερικά χρόνια και θα σταματήσει μετά ανοίγοντας μιας επιχείρηση ή κάτι αλλά δεν είναι λύση να φαντάζομαι πράγματα.Δεν ξέρω πως να το χειριστώ και πια θα ήταν η καλύτερη απόφαση για μένα.Ξέρω όμως πως θέλω να έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου πραγματικά και όχι εικονικά

[kerasi]

Γεια σου Νιοβη. Λοιπον ειναι ευλογος ο προβληματισμος σου. Ομως πριν σου πω τη δικη μου γνωμη, ο ιδιος τι λεει για το θεμα?

[NIOBH]

Καλησπέρα και ευχαριστώ για την απάντηση.Ο ίδιος το βλέπει σαν μια σπουδαία ευκαιρία.Θεωρεί πως τα λεφτά που θα πάρει είναι σημαντικά και πως μόνο έτσι στις μέρες μας θα μπορέσει να κάνει οικογένεια.Είναι και ο ίδιος 23 χρονών.Επίσης πιστεύει πως είναι δύσκολο έως αποκλείεται το να μπορέσει να βρει μια άλλη δουλειά η οποία να του αποφέρει κάποιο εισόδημα αξιοπρεπές αν όχι καλό.Και με λίγα λόγια κάνει τη καρδία του πέτρα που κουράζεται τόσο γιατί πιστεύει πως αξίζει.Από κάτι ξεσπάσματά μου με κυρίως θέμα το ότι δεν το αντέχω όλο αυτό και το να χωρίσουμε έδειξε πως δεν θέλει να με χάσει και λίγο η προσπάθεια του να μου αλλάξει γνώμη λίγο πως και εγώ η ίδια δεν θέλω να τον χάσω μας κράτησε μαζί.Όσον αφορά το μέλλον μου λέει συνέχει υπομονή και πως θα είμαστε τέλεια όταν βγει στη στεριά και πως πρέπει να μάθω να ζω με αυτό και πως θα το συνηθίσω.Και πάνω σε κάτι τυπικές συζητήσεις για το να κάνει κάτι στο μέλλον διαφορετικό δεν το αποκλείει αλλά μου λέει πως για τώρα αυτή είναι η δουλειά του.

[kerasi]

Κατα ποσο ειναι στο προγραμμα το να κανετε οικογενεια?

[NIOBH]

Είμαστε σε μία κατάσταση στην οποία θεωρούμε πως είμαστε ο ένας για τον άλλο και το να κάνουμε οικογένεια θα είναι φυσιολογική εξέλιξη της σχέσης μας.Μάλιστα εντύπωση μου έκανε η ατάκα πως θέλει μέσο αυτής της δουλειάς να μαζέψει λεφτά για το γάμο μας.Δεν είναι άμεσο σχέδιο.Είμαστε πολύ μικροί και οι δύο ακόμα.Ούτε εγώ θα ήθελα κάτι τέτοιο άμεσα.Αλλά είναι σαν κάτι δεδομένο πως θα κάνουμε στο μέλλον

[kerasi]

Ναι καταλαβα. Ουσιαστικα ειναι σαν να εχεις σχεση εξ αποστασεως. Σ αυτη την περιπτωση πρεπει να υπαρχει καποιο πλανο ωστε να μην κρατησει για πολυ αυτη η αποσταση, γιατι μετα θα υπαρχει προβλημα στη σχεση. Προσωπικα παντως δε σου προτεινω γαμο και παιδια πριν τα 30 γιατι και η μονιμη σχεση και τα παιδια θελουνε πρακτικες απαιτησεις και μυαλο που τωρα δεν ειναι διαθεσιμα. Θα δεις οτι σε λιγα χρονια απο τωρα θα σκεφτεσαι πιο ωριμα και θα ναι καλυτερο να κανεις τοτε ενα πιο σοβαρο βημα. Για την ωρα πρεπει να βρεθει ενα πλανο για το μελλον, να μην ειναι στο φλου δηλαδη, αλλιως το ζεις κ οσο αντεξεις.

[μυσπ]

Κουραγιο φιλη μου πρεπει να το παλεψετε οπωσδηποτε κ να βγειτε κερδισμενοι κ οι 2 σας κ να ειστε παντα μαζι κ να κανετε την οικογενεια σας,Προστοπαρων ας παει να κανει αυτην την δουλεια κ στο μελλον εαν βρειτε κατι καλυτερο μενει μαζι σου κ στην στερια μπορει να ειναι κ κατι αρκετα πρωσορινο για λιγα χρονια αυτη η αποσταση,Αλλωστε κ αυτος οταν βρεθειτε με οικογενεια κ παιδι μαλλον θα καταλαβει οτι πρεπει να ειναι παρων,Αρκετα πραγματα αξιζουν παροτι δεν ειναι ευκολα κ πρεπει να παλεψετε για αυτα

[NIOBH]

Σε ευχαριστώ για το κουράγιο γιατί συνήθως ακούω απαντήσεις του τύπου θα βρεις άλλον.Πραγματικά με έκανες να νιώσω καλύτερα.

[Deleted-member-18-05-2015]

Γιατι στα 23 σου να εχεις τετοια επιθυμια δεσμευσης?

[μυσπ]

Σε ευχαριστώ για το κουράγιο γιατί συνήθως ακούω απαντήσεις του τύπου θα βρεις άλλον.Πραγματικά με έκανες να νιώσω καλύτερα.

Ειμαστε σε σχεση 5 χρονια απο αποσταση απο την πρωτη στιγμη διοτι το αγορι μου επρεπε να ολοκληρωσει σχολη κ στρατο τωρα οπου να ναι απολυεται κ ευελπιστω θα ειμαστε μαζι απο εδω κ περα οταν τακτοποιηθει κ το οικονομικο κ θελουμε κανουμε οικογενεια,Πιστευω οι σχεσεις κτιζονται στα ευκολα κ στα δυσκολα αρκει να εισαι αφοσιωμενη στον ανθρωπο σου κ θα βγειτε κερδισμενοι!

[NIOBH]

Δεν έχω κάποια απάντηση σε αυτό.Έτσι είμαι σαν άνθρωπος.Δεν μου αρέσει το γύρω γύρω.Θέλω κάτι σταθερό και μόνιμο

[NIOBH]

Το καταλαβαίνω μα αν και 5 χρόνια εσένα κάποια στιγμή θα τελειώσει όλο αυτό.Σύντομα.Εγώ μπορεί όμως να μιλάω για τη δουλειά μιας ζωής.Και σαν άτομο δεν μου αρέσει να είμαι μόνη.Συμφωνώ πως πρέπει να είσαι με τον άλλο και στα δύσκολα και στα εύκολα.Αλλά τί γίνεται αν τα δύσκολα είναι μόνιμα?για πάντα?

[Deleted-member-18-05-2015]

Μα στα 23 μου με καμία υποχρέωση σημαντική και με ανάγκη να πάω ένα σινεμά το κομμάτι λεφτά δεν με παρηγορεί καθόλου.Αν είχαμε οικογένεια ή έστω μέναμε μαζί ίσως να έβλεπα τα λεφτά απαραίτητα και αναγκαία αλλά εγώ τώρα τελειώνω τις σπουδές μου και δεν μπορώ ακόμα να νιώσω την σημαντικότητά τους για την επιβίωση και την άνεση του να κάνω κάτι παραπάνω στη ζωή μου.Δεν μου αρέσει που λύπη.Νιώθω πολύ άσχημα.Σκέφτηκα να χωρίσω με τη λογική πως είμαι μικρή ακόμα για να τραβήξω όλο αυτό και πως θα μπορούσα να κάνω μια νέα σχέση.

Δικα σου λογια..εγω δεν ειπα να εισαι απο εδω και απο εκει,ουτε και να χωρισεις..Αλλα γιατι ολη αυτη η σοβαροτητα πανω στην σχεση σου,ενω θες να ζησεις λιγο χαλαρα και ειναι και απολυτα φυσιολογικο αυτο..Απο τωρα θα ασχοληθεις με αυτα?Θα γεμισεις απωθημενα στα 30 κατι σου..

[NIOBH]

Γιατί έχω συναισθήματα.Και γιατί έχω κάνει και αποτυχημένες σχέσεις και ξέρω πως το άτομο που θα με αγαπήσει και θα με σεβαστεί δεν θα το βρω έξω από τη πόρτα μου όποτε θέλω εγώ.Σίγουρα θέλω να είμαι χαλαρή.Για αυτό άλλωστε μπήκα και στη διαδικασία να μοιραστώ τον "πόνο" μου με άλλα άτομα για να ακούσω μια γνώμη.Όμως αν ήταν τόσο εύκολο στη πράξη όσο στα λόγια που απλά πληκτρολογώ σίγουρα τώρα δεν θα ήμουν εδώ να απαντάω

[μυσπ]

Το καταλαβαίνω μα αν και 5 χρόνια εσένα κάποια στιγμή θα τελειώσει όλο αυτό.Σύντομα.Εγώ μπορεί όμως να μιλάω για τη δουλειά μιας ζωής.Και σαν άτομο δεν μου αρέσει να είμαι μόνη.Συμφωνώ πως πρέπει να είσαι με τον άλλο και στα δύσκολα και στα εύκολα.Αλλά τί γίνεται αν τα δύσκολα είναι μόνιμα?για πάντα?

Μια φιλη μου ο αντρας της πριν παντρευτουν ηταν στο ναυτικο 5 6 χρονια κ οταν αποφασισαν να παντρευτουν εγκατελειψε το ναυτικο κ εγινε οδηγος φορτηγου τωρα ειναι μια χαρα με 2 παιδια,θελω να πω οτι εσεις δεν σκοπευετε να παντρευτειτε τωρα γιαυτο ας δουλεψει προσωρινα εκει λιγα χρονια κ μετα μπορειτε να αποφασισετε απο κοινου τι θα κανετε,Μετα μπορει να βρει κατι αλλο να εγκαταλειψει το ναυτικο κανεις δεν θα τον κρατησει με το ζορι αλλωστε κ ειδικα οταν προκυψει κ παιδι πρεπει να ειστε παρων απο κοινου θα το καταλαβει κ ο ιδιος