ζητειται ελπις!!!

[dreamful_woman]

αν και προσωπικα δεν μου ταιριαξε η ψυχαναλυση, πολυ καλα εκανες κατ' εμε και εψαξες το μεσα σου.
οσο για τα λεφτα ναι ειναι πολλα, αλλα δεν πανε χαμενα.
εκανες επενδυση ζωης μπουμ και μπραβο σου.
ο λογος που δεν συνεχισα την ψυχαναλυτικου τυπου θεραπεια, ειναι οτι ειχα την ατυχια στα 23 μου να πεσω σε μια ΑΘΛΙΑ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΡΙΑ.
εκει εκατσα ενα χρονο, αλλα η θεραπεια απετυχε παταγοδως.
στα 30 μου, μια πολυ αξιολογη παιδοψυχιατρος-ψυχαναλυτρια, μου συστησε μια ψυχαναλυτρια, η οποια ηταν πολυ πιο ανοιχτομυαλη απο την προηγουμενη και ειχε την ευφυια να καταλαβει, οτι δεδομενης της παθησης μου και της πολυ ασχημης ψυχολογικης καταστασης μου, αυτο που χρειαζομουν, ηταν μια πιο "υποστηρικτικου τυπου θεραπεια".
εκει εκατσα ενα χρονο και δεν το μετανιωσα.
η γυναικα ηταν πεφωτισμενη.
ο λογος που εφυγα, ηταν οτι ειχα κουραστει αφορητα απο τα πηγαινε-ελα.
μιαμιση ωρα να παω κ αλλη μιαμιση να γυρισω.
στο μετρο παθαινα κρισεις πανικου, με αποτελεσμα να μην μπορω να αποκομησω απο αυτη την ψυχαναλυτρια, οσα θα μπορουσα αν ημουν πιο ηρεμη.
της χρωσταω ομως ενα ευχαριστω.
και στην παιδοψυχιατρο που μου την συστησε χρωσταω ενα ευχαριστω.
για την ιστορια...η τωρινη μου ψυχολογος ειναι ειδικευμενη στην γνωσιακη-συμπεριφορικη προσεγγιση.
αφου γυρισα την μιση αθηνα, πλεον νομιζω οτι βρηκα αυτο που μου ταιριαζει..!
γενικοτερα πιστευω οτι, η ουσια ειναι να βρουμε τον θεραπευτη/θεραπευτρια που μας ταιριαζει.

[αλεξανδρος_77]

στο μετρο παθαινα κρισεις πανικου,

μπηκα κ εγω στο μετρο μετα απο πολα χρονια που χρησιμοποιουσα μονο λεοφορεια δε μπορω να πω οτι μου ηταν απολυτα ευχαριστο ετσι οπως ειναι χαος αλλα το συνηθισα.

[anxious4ever]

αν και προσωπικα δεν μου ταιριαξε η ψυχαναλυση, πολυ καλα εκανες κατ' εμε και εψαξες το μεσα σου.
οσο για τα λεφτα ναι ειναι πολλα, αλλα δεν πανε χαμενα.
εκανες επενδυση ζωης μπουμ και μπραβο σου.
ο λογος που δεν συνεχισα την ψυχαναλυτικου τυπου θεραπεια, ειναι οτι ειχα την ατυχια στα 23 μου να πεσω σε μια ΑΘΛΙΑ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΡΙΑ.
εκει εκατσα ενα χρονο, αλλα η θεραπεια απετυχε παταγοδως.
στα 30 μου, μια πολυ αξιολογη παιδοψυχιατρος-ψυχαναλυτρια, μου συστησε μια ψυχαναλυτρια, η οποια ηταν πολυ πιο ανοιχτομυαλη απο την προηγουμενη και ειχε την ευφυια να καταλαβει, οτι δεδομενης της παθησης μου και της πολυ ασχημης ψυχολογικης καταστασης μου, αυτο που χρειαζομουν, ηταν μια πιο "υποστηρικτικου τυπου θεραπεια".
εκει εκατσα ενα χρονο και δεν το μετανιωσα.
η γυναικα ηταν πεφωτισμενη.
ο λογος που εφυγα, ηταν οτι ειχα κουραστει αφορητα απο τα πηγαινε-ελα.
μιαμιση ωρα να παω κ αλλη μιαμιση να γυρισω.
στο μετρο παθαινα κρισεις πανικου, με αποτελεσμα να μην μπορω να αποκομησω απο αυτη την ψυχαναλυτρια, οσα θα μπορουσα αν ημουν πιο ηρεμη.
της χρωσταω ομως ενα ευχαριστω.
και στην παιδοψυχιατρο που μου την συστησε χρωσταω ενα ευχαριστω.
για την ιστορια...η τωρινη μου ψυχολογος ειναι ειδικευμενη στην γνωσιακη-συμπεριφορικη προσεγγιση.
αφου γυρισα την μιση αθηνα, πλεον νομιζω οτι βρηκα αυτο που μου ταιριαζει..!
γενικοτερα πιστευω οτι, η ουσια ειναι να βρουμε τον θεραπευτη/θεραπευτρια που μας ταιριαζει.

ΕΦΟΣΟΝ εσενα σου ταιριαζει κ νιωθεις καλα τοτε δεν μας πεφτει λογος φυσικα!χαχαα!
ο καθε ανθρωπος κανει αυτο που τον κανει να νιωθει καλα..κ μονο ετσι θα εχει κ αποτελεσμα.
η συμπεριφοριστικη προσεγγιση μου αρεσει παρα πολυ...δοκιμασα λιγο τον μαιο + ιουνιο ..αλλα επειδη ο τυπος δε σηκωνε τηλεφωνα τον εστειλα.
θελω να το κανω ΚΑΙ αυτο.χαχαχα! δε χορτασα..ομως να σου πω την αληθεια μου..δεν εχω λεφτα τωρα..
οποτε..εφοσον εχω κανει θεραπεια 14 χρονια νιωθω ασφαλης.
οσον αφορα το μετρο...μιας κ ειπωθηκε.εχω παντα μια φοβια οτι θα σταματησει κ θα μεινουμε μεσα.
μπαινω ομως οποτε χρειαστει.δεν το αφηνω να με φοβιζει πολυ.
αν νιωσω ασχημα αλλωστε θα το πω, δε ντρεπομαι τον κοσμο εγω.
ειναι παντως κλειστοφοβικο..αν κ δεν εχω κλειστοφοβια..

[dreamful_woman]

για μενα ειναι αγοραφοβικο και οχι τοσο (κλειστο)φοβικο, γιατι οταν ειναι σχεδον αδειο δεν νιωθω αγχος.
τις ωρες αιχμης αστα να πανε...

[anxious4ever]

α εγω το αντιθετο..οσο πιο πολυ κοσμο εχει τοσο καλυτερα.. μονη μου αγριευομαι.
νιωθω οτι παιζω σε θρυλερ..ααχααχ!
δεν εχω αγοραφοβια γι αυτο.εγω εχω ενα αλλο προβλημα.ειμαι υπερκοινωνικη..το αντιθετο δηλαδη του αγοραφοβικου.οσο πιο πολλοι γυρω μου,τοσο πιο καλα για μενα, μου αρεσει ο κοσμος, σιχαινομαι τις ερημιες.μελαγχολω με τις ερημιες κ λατρευω τις κοινωνικες συνευρεσεις.

[dreamful_woman]

ε αυτο δεν ειναι προβλημα!
οτι πιο φυσιολογικο το βρισκω!

[anxious4ever]

ναι..καλο ειναι..ο κοσμος νιωθω οτι ομορφαινει τον τοπο.
νιωθω προστατευμενη οταν υπαρχει κοσμος..οτι κ να παθω κατι μπορω να πω "βοηθεια"..
τις κυριακες που ερημωνει εκει που μενω με πιανει κατιτις..
μου αρεσει η κινηση του κοσμου στους δρομους ,οι βολτες με κοσμο,,ειμαι κλασσικο παιδι της πολης..

[anxious4ever]

αγοραφοβια επαθα μικρη οταν μου πρωτοπαρουσιαστηκαν κρισεις πανικου κ καταθλιψη.
μολις εβλεπα κοσμο εκανα εμετο.
κ μου εκανε εντυπωση πως εγω ενα τοσο κοινωνικο ατομο επαθα κατι τετοιο, το οποιο φυσικα ξεπερασα με την ψυχοθεραπεια κ εδω κ 13 χρονια δεν ξαναεπαθα κατι τετοιο.

θελω επισης να προσθεσω κ κατι αλλο---->με ολον μου το σεβασμο..
σας θαυμαζω που εχετε την δυναμη αυτη που εχετε κ αντιμετωπιζετε το προβλημα αυτο που εχετε(διπολικη διαταρραχη) με τοσο θαρρος κ δυναμη στην ζωη σας.
κ σας βγαζω το καπελο.χωρις να θελω να ομαδοποιησω κανεναν κ μιλωντας παντα ανθρωπινα, σεβομαι τον ανθρωπο που αντιμετωπιζει με τοση ωριμοτητα το προβλημα του.
κ λεω στον εαυτο μου πολλες φορες "μη μιλας! δεν εχεις δικαιωμα να μιλησεις κ να κλαιγεσαι...τι να πουν αυτοι οι ανθρωποι?εσυ εχεις μια απλη καταθλιψη.τιποτα πολυπλοκο..ενα φαρμακο κ τερμα.."
πραγματικα ενα εχω να πω..respect!!

[dreamful_woman]

χεχε θενκς μπουμ
αν και πιστευω οτι καθε ανθρωπος τοσο εδω μεσα, οσο και στην real life, αξιζει ενα respect για τον δικο του ξεχωρο αγωνα ανεξαρτητως υπαρξης ή μη υπαρξης ψυχοπαθολογιας

[dreamful_woman]

παιδια φοβαμαι μηπως αρχισε η καθοδος...
κοιμαμαι σχεδον οσες ωρες κοιμαται ενα βρεφος
νιωθω πολυ βαθεια θλιψη
δεν εχω τη δυναμη να κανω ουτε τις στοιχειωδεις δουλειες στο σπιτι
εχω να κανω μπανιο δυο μερες
γενικοτερα εχω ολα τα συμπτωματα της καταθλιψης
φταει ισως το γεγονος οτι τις προηγουμενες δυο εβδομαδες παρα-ανεβηκα...
τι αδικη αρρωστια κ αυτη...
τη μια να νιωθεις πως εισαι ικανος για τα παντα, να εχεις ονειρα, φιλοδοξιες, υπερσεξουαλικοτητα κτλ..
και την αλλη να νιωθεις ανικανος να κανεις τα πιο απλα πραγματα και συν τοις αλλοις η λιμπιντο σου να ειναι υπο του μηδενος...
ευτυχως ειμαι εκτος κρεββατιου...
την παλευω ακομα...

[anxious4ever]

συγγνωμη παλι που επεμβαινω, μιας κ ειμαι ασχετη με το θεμα κ θελω απλα να βοηθησω..δεν παιρνεις λιθιο?
με αυτο δε στθεροποιειται η διαθεση σου?
δε σε βοηθαει?εγινε κατι που σε χαλασε?

[dreamful_woman]

δεν παιρνω λιθιο.
βασικα αυτο το φαρμακο ειναι αρχαιο.
δεν μου το εχει δωσει ποτε κανενας ψυχιατρος
παιρνω ομως τρια φαρμακα, που (υποτιθεται) οτι σταθεροποιουν τη διαθεση.
τα εχω αναφερει κ στο πρωτο μου ποστ
ζυπρεξα, κλονοτριλ και λυρικα
παιρνω και ρεμερον για την καταθλιψη
το φαρμακο της ευτυχιας δεν εχει βγει ακομα ομως...

[anxious4ever]

α δεν το ηξερα οτι το λιθιο ηταν παναρχαιο..σορυ.
μηπως να επαιρνες τον γιατρο σου ενα τηλ?αφου παιρνεις φαρμακα γιατι δεν σταθεροποιειται η κατασταση?
δεν θα πρεπε..ευχομαι να μη σε κουραζω..εχεις τον πονο σου..εχεις κ μενα την ασχετη.αν σε κουραζω πες το μου.
τα εχω ακουστα τα φαρμακα που παιρνεις.μηπως πρεπει να αναπροσαρμοστει η δοσολογια?

[betelgeuse]

αν και προσωπικα δεν μου ταιριαξε η ψυχαναλυση, πολυ καλα εκανες κατ' εμε και εψαξες το μεσα σου.
οσο για τα λεφτα ναι ειναι πολλα, αλλα δεν πανε χαμενα.
εκανες επενδυση ζωης μπουμ και μπραβο σου.
ο λογος που δεν συνεχισα την ψυχαναλυτικου τυπου θεραπεια, ειναι οτι ειχα την ατυχια στα 23 μου να πεσω σε μια ΑΘΛΙΑ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΡΙΑ.
εκει εκατσα ενα χρονο, αλλα η θεραπεια απετυχε παταγοδως.
στα 30 μου, μια πολυ αξιολογη παιδοψυχιατρος-ψυχαναλυτρια, μου συστησε μια ψυχαναλυτρια, η οποια ηταν πολυ πιο ανοιχτομυαλη απο την προηγουμενη και ειχε την ευφυια να καταλαβει, οτι δεδομενης της παθησης μου και της πολυ ασχημης ψυχολογικης καταστασης μου, αυτο που χρειαζομουν, ηταν μια πιο "υποστηρικτικου τυπου θεραπεια".
εκει εκατσα ενα χρονο και δεν το μετανιωσα.
η γυναικα ηταν πεφωτισμενη.
ο λογος που εφυγα, ηταν οτι ειχα κουραστει αφορητα απο τα πηγαινε-ελα.
μιαμιση ωρα να παω κ αλλη μιαμιση να γυρισω.
στο μετρο παθαινα κρισεις πανικου, με αποτελεσμα να μην μπορω να αποκομησω απο αυτη την ψυχαναλυτρια, οσα θα μπορουσα αν ημουν πιο ηρεμη.
της χρωσταω ομως ενα ευχαριστω.
και στην παιδοψυχιατρο που μου την συστησε χρωσταω ενα ευχαριστω.
για την ιστορια...η τωρινη μου ψυχολογος ειναι ειδικευμενη στην γνωσιακη-συμπεριφορικη προσεγγιση.
αφου γυρισα την μιση αθηνα, πλεον νομιζω οτι βρηκα αυτο που μου ταιριαζει..!
γενικοτερα πιστευω οτι, η ουσια ειναι να βρουμε τον θεραπευτη/θεραπευτρια που μας ταιριαζει.

Η ψυχαναλυση , ετσι και αλλιως θεωρειται ξεπερασμενη . Υπαρχουν πιο συγχονες μορφες ψυχοθεραπειας με μεγαλα ποσοστα επιτυχιας.
Δυστυχως ομως ειναι πανακριβες και ειναι δυσκολο να βρεις ειδικο που να κανει σωστη ψυχοθεραπεια καθως δεν υπαρχει πλαισιο που να καθοριζει ποιος ειναι ή οχι ψυχοθεραπευτης. ΓΣΘ κανω και εγω τωρα και ειμαι σε γενικες γραμμες ικανοποιημενη .

[εσωτερική_σήψη]

ντριμ το ρεμερον προκαλει υπνηλια και γω παλια που το παιρνα κοιμομουν 10 ωρες