κοινωνικο αγχος

[deppie]

Γεια σας...είμαι νέα στο forum και θα ήθελα να πω εδώ το πρόβλημά μου. Πιο πολύ θέλω να δω αν υπάρχουν άτομα που έχουν βρεθεί στην ίδια ή σε παρόμοια κατάσταση με μένα και που πραγματικά με καταλαβαίνουν.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν ντροπαλή,κλεισμένη στον εαυτό μου και με ελάχιστους φίλους,συνέχεια σκεφτόμουν τα πάντα(από το πώς θα κινηθώ μέχρι και το τί και πώς θα το πω)...περισσότερο είχα( και έχω) λίγους φίλους που τους εμπιστεύομαι,όχι τόσο όμως ώστε να τους μιλάω ανοιχτά για το πρόβλημά μου...μόνο στην κολλητή μου έχω μιλήσει γιάυτό,χώρίς όμως πολλές λεπτομέρειες...
Πάντα λοιπόν αισθανόμουν περίεργα όποτε βρισκόμουν σε χώρο με άτομα που δεν ήξερα ή άτομα που τα θεωρούσα σημαντικά στο κοινωνικό γίγνεσθαι...πάντα σκεφτόμουν ότι οι άλλοι με κοιτάνε και σκέφτονται κάτι αρνητικό για μενα...νομίζω η όλη κατάσταση ξεκίνησε εξαιτίας των γονιών μου...από μικρή θυμάμαι να τσακώνονται και να φωνάζουν συνέχεια με την παραμικρή αφορμή...αυτο γινόταν και μπροστά σε κόσμο,οπότε κάθε φορά εγώ αισθανόμουν πως όλοι γυρνούσαν και μας κοίταζαν και μας σχολίαζαν αρνητικά...ο μπαμπάς μου είναι υπερπροστατευτικός (πιο υπερ δεν παει) και παρ'όλο που έχουμε καλή σχέση μεγαλώνοντας άρχισα να συνειδητοποιώ ότι με αυτή την υπερπροστατευτικότητά του με έχει κάνει να φοβάμαι τα πάντα γύρω μου...δεν ξέρω τί να πώ ή πως να φερθώ όταν είμαι σε ένα περιβάλλον όπου νοιώθω ντροπαλή,φοβάμαι να κάνω μόνη μου πράγματα(π.χ. να κυκλοφορώ με τα μέσα μόνη μου χωρίς κάποιον να είναι δίπλα μου)...πολλές φορές παρατηρώ άλλους ανθρώπους που είναι άνετοι σε μεγάλες παρέες(πως κινουνται,πως συμπεριφέρονται,τι λένε κ.λ.π) και εύχομαι μέσα μου να μπορούσα και εγώ να είμαι έτσι...όταν είμαι με ανθρώπους που τους αισθάνομαι κοντά μου είμαι άνετη,είμαι ο εαυτός μου...όταν όμως βρίσκομαι σε κόσμο αισθάνομαι ένα περίεργο συναίσθημα...σαν να υπάρχει μια φωνή μέσα μου που να μου λέει ότι δε θα γίνω ποτέ "φυσιολογική" και ότι οι άλλοι καταλαβαίνουν ότι κάτι παει στραβά με μενα...δε λεω υπάρχουν στιγμές που έχει τύχει να βρίσκομαι σε κόσμο και να αισθάνομαι άνετα με το να είμαι ο εαυτός μου,αλλά τις περισσότερες φορές όταν βγαίνω(κάτι που συνήθως αποφεύγω) γυρνάω σπίτι με ένα αίσθημα απογοήτευσης, συνειδητοποιω πως ότι κι αν κάνω πάντα θα υπάρχει αυτός ο φαύλος κύκλος...σε λίγο αρχίζω και μαθήματα στο πανεπιστήμιο,αλλά έχω την αίσθηση ότι η κοινωνική φοβία δε θα μου επιτρέψει να επιτύχω επαγγελματικά...επίσης σκέφτομαι ότι λόγω του προβλήματός μου δε θα βρω ποτέ κάποιον άντρα που θα με καταλαβαίνει και θα ανέχεται τις φοβίες μου...γενικότερα δηλαδή αυτήν την περίοδο φαίνονται όλα μάταια...έχω σκεφτεί κάποιες φορές να αυτοκτονήσω,αλλά είναι πάνω στην απογοήτευση της στιγμής και γρήγορα φεύγει από το μυαλό μου σαν σκέψη(το ξέρω ότι αυτή δεν είναι λύση)...εδώ και ένα μήνα πηγαίνω σε μία ψυχολόγο (με δική μου πρωτοβουλία) με την οποία αισθάνομαι άνετα και θέλω να ξέρω αν υπάρχει κάποιος που αντιμετωπίζει(ή αντιμετώπιζε) μία παρόμοια κατάσταση και έχει καταφέρει να σημειώσει κάποια πρόοδο...αν υπάρχει δηλαδή κάποια περίπτωση βελτίωσης μακροχρόνια...ευχαριστώ προκαταβολικά όσους είχαν την υπομονή να διαβάσουν όλη αυτήν την εκθεσή μου :P

[μυσπ]

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...BC%CE%BF%CF%85

[μυσπ]

Καλησπερα φιλη μου πασχω απο κοινωνιοφοβια κ εγω διαβασε την ιστορια μου,βεβαια το πανεπιστημιο το τελειωσα με χιλια ζορια κ νομιζω μπορεις να το κανεις κ εσυ ομως ζοριστηκα φοβερα,Μακροχρονια εχω παρουσιασει μια βελτιωση επειδη παλαιοτερα ουτε ταξιδευα μονη μου ουτε εμπαινα σε μεσα μαζικης μεταφορας δεν μιλουσα σε αγνωστους ντρεπομουν τρομερα,τωρα σ αυτα τα θεματα ειμαι καλυτερα ομως το μειζων προβλημα παραμενει,Αυτο που ισως ειναι η απαντηση στο προβλημα που εχω ειναι οτι πιθανοτατα ειμαι με συνδρομο ασπεργκερ (κατι παρομοιο με αυτισμο) διοτι εχω ολα τα συμπτωματα κ γνωριζω αρκετα για το θεμα αυτο

[manos32]

Καλώς ήρθες κοπελιά! και γω τα ίδια και μάλιστα απο την εφηβεία πρωτοπαρουσιάστηκε,το ξεπέρασα σε 2-3 χρόνια και επέστρεψε στα 30 μου πάλι με αφοραφοβία!!Πολύς κόσμος!

[deppie]

τη διαβασα την ιστορια σου και μπορω να πω πως σε αρκετα σημεια συμφωνω...πολλες φορες ευχομαι και εγω να ζουσα σε μια παλαιοτερη εποχη,δεν ξερω γιατι αλλα τα πραγματα τοτε που ειχαν αλλες αντιληψεις και νοοτροπια φαινονται να ηταν πιο απλα...το πανεπιστημιο πιστευω και εγω οτι θα το τελειωσω, γιατι συνηθως βγαζω καλους βαθμους(το κακο στο πανεπιστημιο και γενικα ειναι οι κοινωνικες σχεσεις αυτο με τρομαζει πιο πολυ) ,αν και δεν ξερω καν αν ειναι αυτο που πραγματικα θελω να σπουδασω(φιλολογια),απο τωρα να φανταστεις σκεφτομαι πώς θα μπορέσω να σταθω μπροστα σε μια αιθουσα γεματη παιδια και να τους κανω μαθημα χωρις να με πιανει αγχος...το γεγονος παντως οτι εχεις βρει καποιον ανθρωπο με τον οποιο σκεφτεστε να κανετε οικογενεια με κανει χαρουμενη και κυριως μου δινει ελπιδα οτι μπορει να βρω και εγω εναν τετοιο ανθρωπο που θα τον αισθανομαι δικο μου,που θα ξερω οτι με αποδεχεται με τα οποια ελαττωματα μου...

[deppie]

πολυς κοσμος δε λες τιποτα!! το κακο ειναι οτι οι περισσοτεροι δεν καταλαβαινουν τετοιες καταστασεις,το θεωρουν αφυσικο να μη μπορεις να συμπεριφερθεις ανετα σε μια παρεα,αλλοι μαλιστα το απλοποιουν και λενε οτι απλως πρεπει να ξεπερασεις την ντροπαλοτητα,χωρις να γνωριζουν τη σοβαροτητα και τη δυσκολια του προβληματος σου

[μυσπ]

τη διαβασα την ιστορια σου και μπορω να πω πως σε αρκετα σημεια συμφωνω...πολλες φορες ευχομαι και εγω να ζουσα σε μια παλαιοτερη εποχη,δεν ξερω γιατι αλλα τα πραγματα τοτε που ειχαν αλλες αντιληψεις και νοοτροπια φαινονται να ηταν πιο απλα...το πανεπιστημιο πιστευω και εγω οτι θα το τελειωσω, γιατι συνηθως βγαζω καλους βαθμους(το κακο στο πανεπιστημιο και γενικα ειναι οι κοινωνικες σχεσεις αυτο με τρομαζει πιο πολυ) ,αν και δεν ξερω καν αν ειναι αυτο που πραγματικα θελω να σπουδασω(φιλολογια),απο τωρα να φανταστεις σκεφτομαι πώς θα μπορέσω να σταθω μπροστα σε μια αιθουσα γεματη παιδια και να τους κανω μαθημα χωρις να με πιανει αγχος...το γεγονος παντως οτι εχεις βρει καποιον ανθρωπο με τον οποιο σκεφτεστε να κανετε οικογενεια με κανει χαρουμενη και κυριως μου δινει ελπιδα οτι μπορει να βρω και εγω εναν τετοιο ανθρωπο που θα τον αισθανομαι δικο μου,που θα ξερω οτι με αποδεχεται με τα οποια ελαττωματα μου...

Κοπελα μου οντως το αγορι μου ειναι το καλυτερα στην ζωη μου κ θελουμε να κανουμε οικογενεια,Ενας κοινωνιοφοβικος ανθρωπος οπως εμεις θελει λιγους κ καλους ανθρωπους στην ζωη του βρες ενα ανθρωπο να ζησετε μαζι κ λιγες κ καλες φιλες κ αρκει θα ειναι η παρηγορια σου για ολα,Ναι το πανεπιστημιο θα το τελειωσεις κ εγω τελειωσα φιλοσοφικη αλλωστε,Η κοινωνιοφοβια δεν περναει ποτε 100% πιστευω ομως εαν βρεις λιγους κ καλους ανθρωπους στην ζωη σου θα ευτιχισεις δεν θα θελεις τιποτα περισσοτερο

[deppie]

Κοπελα μου οντως το αγορι μου ειναι το καλυτερα στην ζωη μου κ θελουμε να κανουμε οικογενεια,Ενας κοινωνιοφοβικος ανθρωπος οπως εμεις θελει λιγους κ καλους ανθρωπους στην ζωη του βρες ενα ανθρωπο να ζησετε μαζι κ λιγες κ καλες φιλες κ αρκει θα ειναι η παρηγορια σου για ολα,Ναι το πανεπιστημιο θα το τελειωσεις κ εγω τελειωσα φιλοσοφικη αλλωστε,Η κοινωνιοφοβια δεν περναει ποτε 100% πιστευω ομως εαν βρεις λιγους κ καλους ανθρωπους στην ζωη σου θα ευτιχισεις δεν θα θελεις τιποτα περισσοτερο

ναι το ξερω...ετσι κι αλλιως λιγοι ειναι αυτοι που μπορεις να εμπιστευτεις πραγματικα,που ξερεις οτι θα ειναι διπλα σου στις οποιες δυσκολιες...και εγω πιστευω οτι η κοινωνιοφοβια δεν ξεπερνιεται ποτε ολοκληρωτικα,παντα θα υπαρχει ενα κομματι μου πιστευω που θα αισθανεται,σε μικροτερο βεβαια βαθμο, οσα αισθανομαι και τωρα...αυτο που θελω ειναι να μπορω να περιορισω ολες αυτες τις σκεψεις σε βαθμο που να μη με επηρεαζουν ως προς το να κανω καποια πραγματα στη ζωη μου που για αλλους θεωρουνται αυτονοητα...και σιγουρα το να εχεις καποιους ανθρωπους που σε καταλαβαινουν και σε στηριζουν σε αυτην την προσπαθεια ειναι που τελικα σε βοηθουν,οποιο προβλημα και να εχεις

[stefamw]

Κοινωνικοφοβικος και γω, δες μερικα thread που ανοιξα :

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...B2%CE%B9%CE%B1

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...B1%CF%87%CE%B7

To ελυσα το προβλημα με ζαναξ/Clonotril (+ καφες πριν) το πολυ 2 φορες την εβδομαδα και αν τυχει και βγω τις υπολοιπες μια μπυρα σε αδειο στομαχι. Δεν το ελυσα το προβλημα ακριβως, κανω μεγαλες χαζομαρες βασικα αλλα μονο ετσι μπορω να "λειτουργησω" με αλλους.

[manos32]

Κοινωνικοφοβικος και γω, δες μερικα thread που ανοιξα :

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...B2%CE%B9%CE%B1

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...B1%CF%87%CE%B7

To ελυσα το προβλημα με ζαναξ/Clonotril (+ καφες πριν) το πολυ 2 φορες την εβδομαδα και αν τυχει και βγω τις υπολοιπες μια μπυρα σε αδειο στομαχι. Δεν το ελυσα το προβλημα ακριβως, κανω μεγαλες χαζομαρες βασικα αλλα μονο ετσι μπορω να "λειτουργησω" με αλλους.

κρίσεις πανικού πάθαινες φίλε μου?η απλά το αγχος αυξανόταν και σου έφερνε μικρή δυσφορία? Μακάρι να τα καταφέρω και γώ..Το ζάναξ να το προσέχεις κάνει ανοχή και εθισμό,παρόλο που είναι καταπληκτικό φάρμακο..

[deppie]

Κοινωνικοφοβικος και γω, δες μερικα thread που ανοιξα :

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...B2%CE%B9%CE%B1

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...B1%CF%87%CE%B7

To ελυσα το προβλημα με ζαναξ/Clonotril (+ καφες πριν) το πολυ 2 φορες την εβδομαδα και αν τυχει και βγω τις υπολοιπες μια μπυρα σε αδειο στομαχι. Δεν το ελυσα το προβλημα ακριβως, κανω μεγαλες χαζομαρες βασικα αλλα μονο ετσι μπορω να "λειτουργησω" με αλλους.

εγω ακομα δεν εχω δοκιμασει καποιο φαρμακο...εκανα ομως ομοιοπαθητικη 2 χρονια και μπορω να πω με βοηθησε αρκετα με το αγχος και ειδικα φετος που εδινα και πανελληνιες...η αληθεια ειναι οτι με το ποτο αισθανομαι και εγω πιο ανετα σε μια παρεα,σα να ηρεμει για λιγο τους φοβους μου και να με κανει ευδιαθετη

[stefamw]

Manos σπανια παθαινω κρισεις πανικου. Το αγχος ειναι παντα απαλευτο. Οσον αφορα τα φαρμακα, δεν νιωθω να εθιζομαι, αλλωστε πως θα μπορουσες να εθιστεις στα 0,5mg που ειναι συνηθως 1 φορα την εβδομαδα.
Το Clonotril θα ελεγα πως ειναι καλυτερο. 1mg (μισο χαπι των 2mg) και μετα απο 1 φραπε και εναν γαλλικο ενιωθα λες και ηπια 5 μπυρες. (ειχα προετοιμαστε με καφεδες απο πριν, αλλιως ενας θεος θα ηξερε τι θα γινοταν αν δεν επαιρνα καφεινη σε τετοια δοση). Αλκοολ σε μορφη χαπιου δηλαδη.
Το ποτο με εχει μετατρεψει σε κοινωνικο τερας σε club και να χορευω μιας και φροντιζω να κατεβαζω ποσοτητες βοτκας σε σημειο που εχω κανει δυνατο κεφαλι.
Και για να ξεφυγουμε απο τα φαρμακα, η εκθεση στον αγχογονο παραγοντα βοηθαει. Με τρομερα αργους ρυθμους ομως. Αν ειχα καλυτερα δοντια (θηκες κεραμικες δηλαδη) νομιζω πως θα ελυνα ενα μεγαλο προβλημα της κοινωνικης φοβιας. Ειναι τοσο χαλια που μου ριχνουν την αυτοπεποιθηση μου. Ενα χαμογελο παντα μπορει να βοηθησει σε μια αμηχανη στιγμη.