Αυτοσχέδια ποίηση για σχιζοφρενείς

[αλεξανδρος_77]

παντα πιστευα οτι η μαγικη λεξη για ολα λεγετε συμφωνια.

[fevgatos67]

Μήπως έχουμε μαμισει το θεμα του μαους βρε Αλεξ

Σορυ βρε maus

[εσωτερική_σήψη]

μαους και εγω γραφω πολυ και βρισκω πολυ δυναμικα αυτα π γραφεις

[The_Little_Prince]

Δεν υπάρχει κάποιος βρε παιδιά να διαγράψει τα άσχετα ποσταρισματα εδώ μέσα;;; Έλεος δηλαδή...
Συγγνώμη maus αλλά δεν άντεξα... Αλεξ όχι άλλο κάρβουνο.... Φτάνει

[mama]

maus, καλά κάνεις και γράφεις και καλά κάνεις και τα δημοσιεύεις... εγώ δεν θα κάνω κριτική, δεν μου αρέσει καθόλου η κριτική στην ποίηση ούτε η ερμηνεία της... δεν μπορεί κανείς χρησιμοποιώντας τον πεζό λόγο να σχολιάζει τον έμμετρο, είναι βλακεία (πρόκειται για διαφορετικές γλώσσες)... δυστυχώς το ίδιο κάνουμε κι όταν αναλύουμε ένα έργο ζωγραφικής κλπ...
έχω μόνο μια "παρατήρηση": μην βάζεις τίτλο σ' αυτό (τι είναι και για ποιόν είναι)... το περιορίζεις... άστο ελεύθερο να πάει κι όπου πάει...

[mama]

Δεν υπάρχει κάποιος βρε παιδιά να διαγράψει τα άσχετα ποσταρισματα εδώ μέσα;;; Έλεος δηλαδή...
Συγγνώμη maus αλλά δεν άντεξα... Αλεξ όχι άλλο κάρβουνο.... Φτάνει

δεν διαφωνώ ότι τα άσχετα σχόλια είναι κουραστικά... όμως... επειδή εδώ είναι φόρουμ για ψυχώσεις είναι λογικό να υπάρχει η μέγιστη ανοχή στο πρόβλημα της επικοινωνίας, εκτός αν ο άλλος γίνεται υβριστικός ή περνάει τα όρια...
διαφορετικά θα πρόκειται για "λογοκρισία"

[mama]

Εδώ είναι μερικά ποιήματα που έγραψα για εμάς. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο , το ξέρω, απλά νομίζω ότι το γράψιμο δρα ψυχοθεραπευτικά για εμάς.

Γράψτε και εσείς άμα είναι κανένα..

1.

Σε κοιτάζω και με περιθωριοποιείς,
γυρνάω την πλάτη και με λοιδορείς,
και όμως έχω κρυφή γνώση περισσότερη από εσένα,
ότι ούτε το μυαλό μας δεν ελέγχουμε.

και όσο εσύ να το θεωρείς δεδομένο,
είναι και στο δικό σου πεπρωμένο,
μόλις αυτής της εμπειρίας οριστικά κλείσεις τα μάτια,
και το δικό σου μυαλό να πάει χαμένο.

να δούμε τότε τι θα πείς στην απολογία που θα δώσεις,
για κάθε πίκρα που μου δωσες με τα αλαζονικά σου μάτια,
απλά και μόνο επειδή παίρνω χάπια.

2.

από τους θεούς, καταραμένος,
από τον ήλιο, καμμένος,
από τον διάβολο, δαιμονισμένος,
από τη σελήνη, σεληνιασμένος,
για την μητερά μου, είμαι μιασμένος,
από τους ανθρώπους, εξοβελισμένος.

είμαι σχιζοφρενής και αυτή είναι η πικρή μου μοίρα,
πάω να πάρω τα χάπια μου, και να πιώ μία μπύρα.

3.

Και όμως αλαζόνα,
παρά τον δικό σου αγώνα,
παρά τις ιδέες που έχεις,
ούτε το μυαλό σου δεν ελέγχεις.

στο λέω εγώ που το ξέρω από πρώτο χέρι,
ότι το μυαλό σου, ένα αυτόματο είναι,
όσο δύσκολο να το καταλάβεις και αυτό να είναι,
από μένα και τους συναδέλφους μου, αυτό αντιληπτό είναι.

την πικρή μοίρα σου, δεν την ορίζεις,
τι νόμιζες, ότι θα ξεφύγεις ;

"...Επινόησα όλες τις γιορτές/ έζησα όλους τους θριάμβους… όλα τα δράματα/ προσπάθησα να δημιουργήσω καινούργια λουλούδια/ καινούργια άστρα… καινούργια σώματα… καινούργιες γλώσσες/ πίστεψα ότι απέκτησα υπερφυσικές δυνάμεις/ και λοιπόν?..."

αντί κριτικής σου αφιερώνω απόσπασμα από ένα ποίημα του Αρθούρου Ρεμπώ (εγώ, βλέπεις, δεν γράφω)

[maus]

εξαρταται αμα καποιος περνωντας απο αυτη τη ζωη, αναζηταει να καταλαβει τη σοφια του Θεου ή απλως αναλωνεται στο τριπτυχο μαμ, κακα και νανι και μετα
απο 70 χρονια γινεται πλουσια τροφη για σκουλικια.

"...Επινόησα όλες τις γιορτές/ έζησα όλους τους θριάμβους… όλα τα δράματα/ προσπάθησα να δημιουργήσω καινούργια λουλούδια/ καινούργια άστρα… καινούργια σώματα… καινούργιες γλώσσες/ πίστεψα ότι απέκτησα υπερφυσικές δυνάμεις/ και λοιπόν?..."

αντί κριτικής σου αφιερώνω απόσπασμα από ένα ποίημα του Αρθούρου Ρεμπώ (εγώ, βλέπεις, δεν γράφω)

[kristian F.]

Καθε φορα που ερχομαι προς τα εδω,το κεφαλι μου αδειαζη και το πνευμα μου δειλιαζη...
Καθε φορα που με χειροπεδες δεμενη πεισταγκονα με φερνουνε εδω,γινετε της πουτ...ς,μεγαλο μακελιο.Τρελοι με κοιτανε γεματοι πανικο,με τις ξεκουμποτες ρομπες τους γιατροι και νοσηλευτες τρεχουν να με μαντρωσουν,εμενα το θεριο που πολυ το φοβουντε μα πιο πολυ τους φοβατε αυτο...
Και οταν με κολπα βρομικα με ξεγελουν και με σταυρωνουν με πετσινα λουρια και λουκετα χοντρα,νταιλικι χαπακια χρωματιστα με βαζουν να καταπινω και ανωνιμες ενεσεις μου κανουν για να γινω...να γινω τι...κατι σαν κομοδινο...
Για το καλο μου,για να βρεθω ξανα χαμενη στο πουθενα,εκει που ο εφιαλτης ξεκινα.Με τα ματια καρφωμενα στο κενο,σκοπος τους να ξεχασω τον ιδιο μου τον εαυτο...γιατι στα ασπρα και μπλε κελια ο χρονος σταματα,το αιμα σου παγωνη,παυει να κυλα.Η ζωη σου μηδενιζετε σε μια στιγμη,ειναι ματαιο να ψαχνεις διαφηγη...
Και εγω γραφω φιλε μου,συνηθως οταν δεν ειμαι καθολου καλα...αυτο ειναι ενα αποσπασμα απο τον τελευταιο μου εγκλισμο με εισαγγελικη...πολυ θα ηθελα να μπορουσα καποτε να εκδοσο ενα βιβλιο...΄΄Αποσπασματα απο το ημερολογιο μιας τρελης

[maus]

πολυ ωραιο μπραβο.

μπορεις να κανεις ενα blog και να τα γραφεις. δε χρειαζεται βιβλιο την σημερινη μερα.

ειναι πολυ ευκολο. πηγαινε wordpress.com και φτιαξε ενα.

μπορεις να βαλεις και διαφημισεις αν και δε βγαζεις πολλα λεφτα ετσι.

Καθε φορα που ερχομαι προς τα εδω,το κεφαλι μου αδειαζη και το πνευμα μου δειλιαζη...
Καθε φορα που με χειροπεδες δεμενη πεισταγκονα με φερνουνε εδω,γινετε της πουτ...ς,μεγαλο μακελιο.Τρελοι με κοιτανε γεματοι πανικο,με τις ξεκουμποτες ρομπες τους γιατροι και νοσηλευτες τρεχουν να με μαντρωσουν,εμενα το θεριο που πολυ το φοβουντε μα πιο πολυ τους φοβατε αυτο...
Και οταν με κολπα βρομικα με ξεγελουν και με σταυρωνουν με πετσινα λουρια και λουκετα χοντρα,νταιλικι χαπακια χρωματιστα με βαζουν να καταπινω και ανωνιμες ενεσεις μου κανουν για να γινω...να γινω τι...κατι σαν κομοδινο...
Για το καλο μου,για να βρεθω ξανα χαμενη στο πουθενα,εκει που ο εφιαλτης ξεκινα.Με τα ματια καρφωμενα στο κενο,σκοπος τους να ξεχασω τον ιδιο μου τον εαυτο...γιατι στα ασπρα και μπλε κελια ο χρονος σταματα,το αιμα σου παγωνη,παυει να κυλα.Η ζωη σου μηδενιζετε σε μια στιγμη,ειναι ματαιο να ψαχνεις διαφηγη...
Και εγω γραφω φιλε μου,συνηθως οταν δεν ειμαι καθολου καλα...αυτο ειναι ενα αποσπασμα απο τον τελευταιο μου εγκλισμο με εισαγγελικη...πολυ θα ηθελα να μπορουσα καποτε να εκδοσο ενα βιβλιο...΄΄Αποσπασματα απο το ημερολογιο μιας τρελης

[mama]

Καθε φορα που ερχομαι προς τα εδω,το κεφαλι μου αδειαζη και το πνευμα μου δειλιαζη...
Καθε φορα που με χειροπεδες δεμενη πεισταγκονα με φερνουνε εδω,γινετε της πουτ...ς,μεγαλο μακελιο.Τρελοι με κοιτανε γεματοι πανικο,με τις ξεκουμποτες ρομπες τους γιατροι και νοσηλευτες τρεχουν να με μαντρωσουν,εμενα το θεριο που πολυ το φοβουντε μα πιο πολυ τους φοβατε αυτο...
Και οταν με κολπα βρομικα με ξεγελουν και με σταυρωνουν με πετσινα λουρια και λουκετα χοντρα,νταιλικι χαπακια χρωματιστα με βαζουν να καταπινω και ανωνιμες ενεσεις μου κανουν για να γινω...να γινω τι...κατι σαν κομοδινο...
Για το καλο μου,για να βρεθω ξανα χαμενη στο πουθενα,εκει που ο εφιαλτης ξεκινα.Με τα ματια καρφωμενα στο κενο,σκοπος τους να ξεχασω τον ιδιο μου τον εαυτο...γιατι στα ασπρα και μπλε κελια ο χρονος σταματα,το αιμα σου παγωνη,παυει να κυλα.Η ζωη σου μηδενιζετε σε μια στιγμη,ειναι ματαιο να ψαχνεις διαφηγη...
Και εγω γραφω φιλε μου,συνηθως οταν δεν ειμαι καθολου καλα...αυτο ειναι ενα αποσπασμα απο τον τελευταιο μου εγκλισμο με εισαγγελικη...πολυ θα ηθελα να μπορουσα καποτε να εκδοσο ενα βιβλιο...΄΄Αποσπασματα απο το ημερολογιο μιας τρελης

είναι στ' αλήθεια καλό... αν το είχα ευχαρίστως το διάβαζα ολόκληρο

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ17817]

τιποτα ετσι εγραψα να φυγει η διαφημιση απο πρωτη