Πρόβλημα με τη μητέρα

[Jen193]

Καλησπέρα σε όλους, και συγχωρείστε μου τυχόν λάθη στη διατύπωση, γιατί πρώτη φορά απευθύνομαι σε forum...

Είμαι 39 ετών, άγαμη, και τα τελευταία 2 χρόνια έχω μια σχέση.

Η μητέρα μου είναι στα 67, έχω εναν αδερφό 40, παντρεμένο με δύο παιδάκια. Γενικά με τον αδερφό μου δεν υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία, περιοριζόμαστε στα επιφανειακά, αυτός κυρίως, και το συνεχίζω και εγώ γιατί έχω καταλάβει εδώ και χρόνια οτι δεν έχω κανέναν να με ακούσει και να με βοηθήσει...

Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 6 ετών γιατί ο μπαμπάς μου βρήκε άλλη γυναίκα... Αυτό είναι μια μεγάλη ιστορία, ο χωρισμός τους... μετά απο 10 χρόνια, τα ξαναβρήκαν... Ο πατέρας μου έχει 9 χρόνια που πέθανε, και ο αδερφός μου 10 που παντρεύτηκε.. εγώ μένω με τη μαμά μου... απο ανασφάλεια δική μου... και οικονομική πλέον διότι είμαι άνεργη....

Δεν ξέρω απο πού να αρχίσω.. Ας ξεκαθαρίσω πρώτα ότι την αγαπώ πολύ, και τρέμω στην ιδέα πως κάποτε θα τη χάσω... τον περισσότερο χρόνο νομίζω πως περνάμε καλά οι δυο μας, με χιούμορ, πλάκες και συζητήσεις... υπάρχει αγάπη και απο την πλευρά της, δεν μπορώ να το αμφισβητήσω αυτό... Αλλά...

Το μόνιμο πρόβλημα που έχω, μια ζωή όμως, 30 χρόνια τουλάχιστον... είναι οτι δεν τη βοηθάω με τις δουλειές του σπιτιού... η αλήθεια είναι πως ναι, δεν μου αρέσει καθόλου να κάνω δουλειες στο σπίτι, όμως, φροντίζω πάντα να το έχω συμμαζεμένο και καθαρό, χωρίς υπερβολές... Η μάνα μου όμως, είναι πιστεύω ψυχαναγκαστική σ αυτό τον τομέα... μια ζωή τη θυμάμαι να γκρινιάζει για τις δουλειές, που τις κάνει μόνη της και κουράζεται, και εγώ η γαιδούρα η αναίσθητη δεν τη βοηθάω... αλήθεια είναι αυτό, δεν βοηθάω ιδιαίτερα, και θέλω να έχω πρόγραμμα, οτι δλδ θα κάνω δουλειές μια φορά τη βδομάδα, και οχι καθε μέρα όπως θελει εκείνη... με πρήζει καθημερινά... σήμερα με το που ξύπνησα, πριν προλάβω καν να πλυθώ, άρχισε... και δεν το λέει ευγενικά, πχ "Μπορείς να με βοηθήσεις με τις δουλειές σήμερα?" οχι, αντίθετα, αρχίζει τη γκρίνια και τη μίρλα και δεν μ αφήνει σε ησυχία... όλο με κατηγορεί και με βγάζει άχρηστη και αναίσθητη... μια ζωή αυτά, όχι τώρα.. έχω προσπαθήσει να της εξηγήσω ότι έτσι είμαι, και δεν θέλω να καθαρίζω συνέχεια... και με κατηγορεί οτι την έχω για υπηρέτρια.. με τη διαφορά οτι ποτέ μου δεν έχω απαιτήσει να μου κάνει οτιδήποτε, της έχω πει, κάνε ό,τι θέλεις και άσε με.... πχ μου λεει "εγώ που σου πλένω τα ρούχα" ... δεν την υποχρεώνω, της έχω πει να μην το κάνει, να κάνει μόνο τα δικά της, και να με αφήσει και μένα να τα πλύνω όποτε θέλω... οχι, δεν γίνεται ούτε αυτό... με βγάζει εκτός εαυτού... ουρλιάζω, τρελαίνομαι προσπαθώντας να της εξηγήσω... και μετά με ειρωνεύεται και μου λέει οτι έχω πρόβλημα... χωρίς να της περνάει απ το μυαλό οτι μου το δημιουργεί αυτή το πρόβλημα...

Απο τότε δε που πέθανε ο μπαμπάς μου, επειδή δεν έχει φίλες και με τα αδέρφια της οι σχέσεις είναι ok αλλα όχι όπως θα έπρεπε, εγώ είμαι η κύρια παρέα της, εγώ θα την πάω βόλτα, εγώ οπουδήποτε χρειαστεί να πάει, και δε λέω, με χαρά μου το κάνω αυτό, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορεί να χαρεί με αυτά που της προσφέρω και να με δεχτεί όπως είμαι, και προτιμάει να μαλώνει μαζί μου για πράγματα που δεν μπορεί να τα αλλάξει σε μενα...

Εκτός απ τις δουλειες του σπιτιού, έχουμε κι αλλο πρόβλημα, απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου... Όποτε εχουμε να πάμε κάπου μαζί, ακόμα και στου αδερφού μου, μαλώνουμε πάντα γιατί δεν της αρέσει αυτό που θα φορέσω! ποτέ όμως! και με κοιτάει με μισό μάτι και λέει "έτσι θα έρθεις???? επίτηδες το κάνεις???"... Μια ζωή αυτό πυροδοτεί μεγάλους καυγάδες, και μια ζωή δεν το σταματάει... Προσπαθώ πάλι να της εξηγήσω οτι δεν κάνω τπτ επίτηδες, απλά ντύνομαι όπως πάντα, ανάλογα τη διάθεσή μου... Εμένα δεν με νοιάζει το πού θα πάω, ντύνομαι όπως αισθάνομαι... Σημειωτέον οτι τα ρούχα μου είναι όλα ωραία και προσεγμένα, οχι πως παίζει ρόλο αυτό, μια και θεωρώ οτι ο καθένας δικαιούται να ντύνεται όπως του αρέσει και δεν θα τον κρίνω εγώ! Απλά το αναφέρω για να σας δώσω να καταλάβετε οτι δεν έχει καμία βάση αυτό που μου λέει!

Μια ζωή με έκρινε πάντα (για το καλό μου όπως λέει), αλλα με λάθος τρόπο! Μόνο κατηγόριες, χωρίς όμως εναλλακτικές προτάσεις... Θυμάμαι νεότερη, στα 20, μου άρεσε πολύ να βγαίνω στα club και να διασκεδάζω, να είμαι δημοφιλής και όλα αυτά τα νεανικά... Δεν με αφηνε να τα χαρώ, ήμουν αλήτισα, γυρνούσα με τον έναν και με τον άλλο, και τί θα πει ο κόσμος, και διάφορα τέτοια.... αηδίες..

Πώς να την κάνω να με αποδεχτεί όπως είμαι?????? Προσπαθώ τόσα χρόνια, δεν καταφέρνω τπτ...

Άσε που κάθε φορά με εκβιάζει οτι θα φύγει και θα μ αφήσει μονη μου να με φάει η βρώμα, όπως λέει... Και επειδή έχουμε δύο διαμερίσματα σε έναν όροφο, εκεί που έμενα εγώ με τον αδερφό μου, και δίπλα που έμενε εκείνη με τον μπαμπά μου, σε κάθε καυγά, μαζεύει τα πράγματα της και πάει δίπλα... Και σήμερα μου είπε να μην τολμήσω να πάω...

Εννοείται πως ο αδερφός μου δεν έχει καμία υποχρέωση απέναντί της, γιατί έχει την οικογένειά του... Δεν του ζητάει ποτέ τπτ... Ό,τι της ζητήσει εκείνος βέβαια, το κάνει, χωρίς να ζητάει ανταλλάγματα... Γιατί εγώ πάντα κάτι πρέπει να της χρωστάω????

Ενας πολύ βασικός λόγος που δεν θέλω να κάνω οικογένεια, είναι όλα αυτά που πέρασα και που περνάω ακόμα... Δεν θέλω να φέρω ενα ακόμα παιδί στον κόσμο, που θα εξελιχθεί σε εναν δυστυχισμένο άνθρωπο...

Η μητέρα μου έχει υπερβολικές απαιτήσεις απ τον εαυτό της και απο τους γύρω της... όλοι οι κοντινοι μας συγγενεις, λένε οτι απο τότε που πέθανε ο μπαμπάς μου, έχει αλλάξει, εχει γίνει απότομη... Επίσης τα ξέρει όλα! Όντως ξέρει πολλά, δε λέω, έχει σωστή σκέψη... Όμως, είναι κουραστικό να μην μπορείς να μιλήσεις, επειδή αυτή τα ξέρει όλα πριν απο σενα, για σένα, και να στο επισημαίνει συνέχεια...

Δεν ξέρω τί πρέπει να κάνω... Εγώ εχω κάνει ψυχοθεραπεία, και με εχει βοηθήσει απίστευτα πολύ... Όμως αυτό δεν μπορώ να το λύσω μόνη μου... και εκείνη ούτε ν ακούσει για θεραπεία... μάλιστα, συχνά με ειρωνεύεται λέγοντας "μμμ, ναι, στα είπε όλα η ψυχολόγος εσένα"...

Βοήθεια σας παρακαλώ... Δεν ξέρω τί να κάνω.... Πώς να το χειριστώ?? Έχω κουραστεί τόσα χρονια το ίδιο πρόβλημα... και να μη λύνεται...

Δεν ξέρω αν παίζει ρόλο, αλλά και η γιαγιά μου, η μάνα της δλδ, τα ίδια και χειρότερα είναι... τουλάχιστον η μαμά μου δεν μου στέρησε τπτ, δεν είναι τσιγγούνα ούτε στα λεφτά ούτε στα αισθήματα... Μάλλον κι αυτή βοήθεια χρειάζεται...

Πώς να τη βοηθήσω????

Σας ευχαριστώ

[Deleted-member-18-05-2015]

Φαντασου οτι όσο διάβαζα το κείμενο σου πήγαινα ξανά και ξανά πανω την σελιδα για να βλέπω την ηλικία σου..μου εδινες την εντύπωση οτι είσαι 19 και όχι 39..δεν στο λέω ειρωνικά.
Η μάνα σου έχει μια ηλικία , θα έχει και τις παραξενιές της..εσυ απο την αλλη εχεις εναν φοιτητικό τρόπο ζωής που δεν επιτρέπεται για την ηλικία σου βεβαία όλο αυτό είναι και απόρροια της συγκατοικησης με την μάνα σου.

[Deleted-member-18-05-2015]

Ξέχασα να σου γράψω το οτι τον εαυτό σου πρεπει να βοηθησεις και όχι τους άλλους.. Εσυ εχεις το πρόβλημα και όχι οι άλλοι.

[anxious4ever]

μμμ...νομιζω πως η μαμα σου..μαλλον ξεσπαει κατα καποιον τροπο σε σενα σε ο.τι την ενοχλει στην ζωη της, εφοσον δεν υπαρχει αλλο πιο κοντικο ατομο.η αληθεια ειναι οτι τις βλακειες μας τις ξεσπαμε παντα σε οικεια ατομα.
μου θυμιζει πολυ την μανα μου οταν εμενα μαζι της.
βεβαια εγω μετα τον θανατο του μπαμπα εφυγα απο το σπιτι κ πηγα σε δικο μου.
αφου εφυγα επεσε σε καταθλιψη.συνηθως αυτες οι κλασσικες ελληνιδες μανες θελουν παντα να εχουν καποιον να φροντιζουν, να γκρινιαζουν κ αν τους φυγει πεφτουν σε τεραστια θλιψη.
σιγουρα κρυβονται πολλα πισω απο αυτην την συμπεριφορα. ισως εκτονονεται πανω σου κατα καποιον τροπο..
το θεμα ειναι ομως το εξης..οτι οι γονεις μας δεν αλλαζουν κ ουτε προκειται να καταλαβουν ..
το Point ειναι οτι εσυ πρεπει να αλλαξεις καποια πραγματα. το καλυτερο σεναριο ειναι να εφευγες απο το σπιτι κ να αναλαβεις τις ευθυνες σου..
ομως απ ο.τι ειπες δεν ειναι εφικτο λογω ανεργιας..
ψαχνεις για καποια δουλεια?εστω για λιγα λεφτα κ ισως να μοιραστεις τα εξοδα με το αγορι σου ας πουμε?

[kerasi]

Τζεν απο παντα γινεται αυτο ή προσφατα?

[anxious4ever]

επισης ..συμφωνω απολυτα με mnimonio

[Jen193]

Η αλήθεια είναι οτι και γω μάλλον φταίω που δεν έφυγα τόσα χρόνια... όμως εχω σπίτι δικό μου, αυτό που μενω, και στο δίπλα θα μένει η μανα μου... δεν μπορώ δλδ να φύγω.. και ιδιαίτερα σ αυτή την οικονομική κατάσταση που βρίσκομαι... ανέφερα επίσης, οτι γενικά δεν εχω προβλήματα στη συμβίωση... μόνο στο συγκεκριμένο θέμα με την καθαριότητα... και την ανάγκη της να με ορίζει όσο μπορεί... δεν μπορώ να επιβάλω όρια δυστυχώς... όποτε προσπαθώ να το κάνω, δεν έχει αποτέλεσμα

σε σχέση με το ότι εγώ έχω το πρόβλημα, ναι, το δέχομαι... λύση δεν βρίσκω όμως..

ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις

[Jen193]

@kerasi ...ναι, πάντα συνέβαινε, μια ζωή

[betelgeuse]

Jen , οκ δεχομαι οτι λογω κρισης δεν μπορεις να πας αλλου , αλλα θελω να ρωτησω αν παντα εμενες με τους γονεις σου ?
Αν εμενες μια ζωη μαζι τους μαλλον , δεν απογαλακτιστηκες ποτε και προφανως δεν εθεσες ποτε ορια στην μητερα σου.
Της εχεις πει ποτε , με ξεκαθαρο τροπο οτι εσυ βλεπεις τα πραγματα αλλιως ? Oτι δεν θεωρεις οτι το σπιτι χρειαζεται σφουγγαρισμα καθε μερα και πως εχεις την δικη σου αποψη για την μοδα και το στυλ ? Της εχεις ζητησει να σου φερεται πιο ευγενικα?

[Jen193]

@betelgeuse ναι, πάντα με τη μαμά και τον αδερφό μου... μόνο για 2 χρόνια πριν πεθάνει ο μπαμπάς μου, έμεναν οι δικοί μου μαζί και εγώ με τον αδερφο μου, σε διπλανά διαμερίσματα... όμως αυτό κράτησε δύο χρόνια γιατί ο ένας πέθανε και ο άλλος παντρεύτηκε και έφυγε... ουσιαστικά μια ζωή μένω με τη μαμά μου... και η αλήθεια δεν θέλω να μην είμαστε μαζί, απλά να γίνει καλή η συμβίωση...

Για τα υπόλοιπα που με ρωτάς, εννοείται πως έχω κάνει άπειρες προσπάθειες να της τα εξηγήσω όλα αυτά, με πολύ ήρεμο και καλό τρόπο, και με επιχειρήματα... κάθε φορά, δείχνει να το καταλαβαίνει.. αλλα την κατάλληλη στιγμή, όλα ξεχνιούνται και επαναλαμβάνονται οι ίδιοι καυγάδες... που ξεκινούν πάντα απο τις "επιθέσεις" της

[kerasi]

Γιατι δεν πας να μεινεις στο αλλο διαμερισμα κ να πηγαινεις να τρως στη μαμα? Και αστην να χορευει καλαματιανο στο δικο της!

[Remedy]

....
Άσε που κάθε φορά με εκβιάζει οτι θα φύγει και θα μ αφήσει μονη μου να με φάει η βρώμα, όπως λέει... Και επειδή έχουμε δύο διαμερίσματα σε έναν όροφο, εκεί που έμενα εγώ με τον αδερφό μου, και δίπλα που έμενε εκείνη με τον μπαμπά μου, σε κάθε καυγά, μαζεύει τα πράγματα της και πάει δίπλα... Και σήμερα μου είπε να μην τολμήσω να πάω...

.....

ε καλα, δεν παει και πολυ μακρια...
καλυτερα δεν ειναι να ειναι διπλα? γιατι δεν το προτεινεις σαν μονιμη λυση? τι θες κι εσυ να ειστε η μια πανω στην αλλη?
επι της ουσιας, εχω να σου πω οτι αυτα που περιγραφεις ειναι κατα 20 % (περιπου) παραξενιες περι καθαριοτητας , και 80%, ο τροπος που εχει για να σε ελεγχει απο μικρο παιδι, μεχρι, αντε να μη πω...
τα κακα νεα ειναι οτι ειναι ΠΑΡΑ πολυ μεγαλη για να αλλαξει σταση και μυαλα, ακομα και για να το αντιληφθει.
φοβαμαι οτι το ιδιο εισαι κι εσυ.
οποτε, μη ριξεις το βαρος σου σε μια μεγαλη αλλαγη,
αντ αυτου, περιφρουρησε την σχεση σου οσο μπορεις, γιατι η υποσυνειδητη αναγκη της ειναι να εισαι μονη για να σε εχει σβερκωμενη. ακομα κι αν δεν το παραδεχεται, αυτο θελει..
και βεβαια την ηρεμια σου,με καθε κοστος. πηγαινε διπλα η στειλε εκεινην διπλα. δεν καταλαβαινω γιατι δεν το κανεις..

[anxious4ever]

πιθανοτατα δεν μπορει διοτι θα πληρωνει η μαμα διπλα ρευματα, νερα κλπ..
δεν ειναι μονο το φαι.το θεμα ειναι οτι λυση σε αυτο αλλη δεν υπαρχει παρα να πας να μεινεις μονη σου.
προσπαθησε να κανεις υπομονη κ ψανχε ακομα κ ο.τι να ναι δουλεια.
το αγορι σου τι λεει?αυτος δουλευει?μπορει να σε στηριξει για αρχη μεχρι να βρεις μια δουλεια?
ξερω οτι δε βρισκονται ευκολα δουλειες..
ο αντρας μου εμεινε ανεργος κ παντα εβρισκε δουλεια..δουλεια του ποδαριου αλλα παντα ειχε να πληρωνει τα εξοδα του σπιτιου μας.
δουλευω κ γω φυσικα.
απλα πρεπει να πεις στην μητερα σου ισως ή μαλλον να τις ανοικοινωσεις οτι αν συνεχιστει ολο αυτο , θα σηκωθεις να φυγεις με καποιον τροπο.
επισης για μενα θα πρεπει να απογαλακτιστεις οπωσδηποτε!! ειναι πολυ κακο για σενα που μενεις ακομα με την μητερα σου..

[Remedy]

πιθανοτατα δεν μπορει διοτι θα πληρωνει η μαμα διπλα ρευματα, νερα κλπ..
δεν ειναι μονο το φαι...

μα μονη της σηκωθηκε κι εφυγε η μανα (και πηγε διπλα...)
γιατι δεν την αφηνει εκει? ασχημα ειναι?

[Jen193]

δίκιο έχεις Remedy, είναι αλήθεια πως είχα και εγώ βολευτεί... και έκανα υποχωρήσεις ακριβώς γι αυτό το λόγο... η καλύτερη λύση αυτή τη στιγμή, μου φαίνεται το να μείνουμε χωριστά, έστω και δίπλα...

ευχαριστώ :)