νιωθω δυστυχισμενη

[καθρεπτης]

εχω σκεφτει να παω σε γιατρο να μου δωσει αντικαταθλιπτικα αλλα οι δικοι μου λενε πως δεν ειναι καλο να αρχισω τα φαρμακα.... καλα ειναι να το ξεπερασω ετσι...αλλα δεν εχω τη δυναμη... νιωθω πως ολα μου φταινε...καιδεν ξερω... εχω μπερδευτει πολυ. .

εγώ αυτό που θέλω να σου πω από δίκη μου πείρα είναι πως ενώ οι γονείς σου μπορεί να σε αγαπάνε να μην είναι σε θέση να δεχτούν πως έχουν γεννήσει-δημιουργήσει ένα τόσο προβληματικό παιδί που χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή... αυτή ήταν η άποψη του πατέρα μου τουλάχιστον και κατα πολύ δυστυχώς μου την είχε περάσει... πως όλα είναι στο μυαλό μου, δεν είμαι τρελή, πως όλοι έχουν προβλήματα, πως ψυχοθεραπεία κάνουν οι προβληματικοί και οι πειραγμένοι... ε αυτή του η άποψη με "κατέστρεψε" αν συνέχιζα να πάω στην παιδοψυχολόγο που με ξεκίνησαν μικρή και πήγαιναν κι αυτοί όπως του πρότεινε ίσως να μην είχα περάσει όλα αυτά που πέρασε... και ίσως αν δεν μουλάρωνα στο να πάρω φαρμακευτική αγωγή να μην υποτροπίαζα... το να έχεις κάποιο πρόβλημα που χρήζει ιατρικής παρακολούθησης και φαρμάκων δεν πρέπει να σε κάνει να νιώθεις άσχημα... το να το έχεις και να κρύβεσαι πισω από το δάχτυλο σου όπως κάνουν δυστυχώς οι περισσότεροι μέχρι να κάνουν κρακ ή μπαμ είναι το κακό... αν πιστεύεις πως θα σε βοήθησει πήγαινε δες ένα γιατρό... άλλωστε το πρόβλημα το έχεις εσύ όχι οι γονείς σου, εσύ ξέρεις πόσο σοβαρό είναι και εσύ θα αποφασίσεις αν θα πας να το κοιτάξεις ή όχι (και να δεις αν οντως υπάρχει)
απορώ γιατί πάμε τόσο εύκολα στον καρδιολόγο ή στον οδοντίατρο και τον ψυχίατρο τον έχουμε σαν τι να πω... σαν να είναι πάντα για τους άλλους...

[katherin]

το προβλημα μου ειναι οτι σκεφτομαι αρνητικα.....αυτο μονο.
οχι πως δε θελω κανεναν διπλα μου. Καθε αλλο.....Εχωβαρεθει τη μοναξια μου.... θελω να κανω παρεες.....απλως δεν ειναι ευκολο..... η φιλια χτιζεται...δε γεννιεται απο τη μια μερα στην αλλη.....
τεσπα...ισως ετσι πως τα λεω να με εχετε παρεξηγησει....
το μονο προβλημα μου, ξαναλεω, ειναι η απαισιοδοξια. Δεν ειμαι αισιοδοξη, δεν ελπιζω πια, δεν εχω στοχους, ... τα βλεπω ολα δυσκολα....
Αυτο αν μπορουσα να αλλαξω μονο...... τιποτα αλλο....

[καθρεπτης]

μα δεν σου είπε κανείς πως έχεις άλλο πρόβλημα... η αλήθεια βέβαια είναι πως κι εγώ πάνω κάτω το ίδιο πρόβλημα έχω, βέβαια επειδή το δικό μου το γνωρίζω καλύτερα μου φαίνεται πιο σοβαρό, μπορεί και να μην είναι... αυτό που θα κάνω εγώ για να ξεκολλήσω πάντως είναι να επισκευτω κάποιον ψυχίατρο... μιας και άλλη λύση δεν μπορώ να μου βρω αυτή τη περίοδο και μιλώντας εδώ μέσα κατέληξα πω ςείναι και το καλύτερο

[αλεξανδρος_77]

θες να κανεις παρεες για να τους λες συνεχεια δεν δεν δεν δηλαδη?

[Serenity2]

Αυτό που θα σου έλεγα εγώ είναι να κρατάς αυτά που σου λένε οι άλλοι ακόμα και η οικογένεια αλλά να κάνεις αυτό που θεωρείς εσύ σωστό. Τί πιστεύεις λοιπόν ότι θα έπρεπε εσύ να κάνεις?

[Vaggg]

Εισαι 21 χρονων και δεν εχεις στοχους? πως γινετε αυτο? Ξες τι πιστευω εγω? θελεις αλαγη περιβαλλοντος να πας να ζησεις αλλου για λιγο και να βρεις καποιο απο τα ταλεντα που εχεις και να το καλλιεργησεις. ΚΑΙ επισης ισως μπηκες νωρις σε σχεση σοβαρη και δεν αφησες τον εαυτον σου να ανοιξει φτερα

[66psy]

katerina η ηλικια μας (λεω μας γιατι και γω 20 ειμαι) ειναι ιδανικη για να βρουμε αυτο που μας αρεσει εν τελει να κανουμε..
απο χομπι εχεις σκεφτει τι σου αρεσει? μουσικη, αθληματα, ζωγραφικη, ποιηση κλπ.?
επισης απο σπουδες ποτε δεν ειναι αργα για να αρχισεις κατι.. ακομη και πανελληνιες να μην δωσεις , υπαρχουν τα τεχνικα λυκεια ..
τωρα για την δουλεια.. εε ενταξει δεν εισαι και η μονη που δεν εχει..

[Vaggg]

Στα λογια μου ερχεσαι. Αυτα πρεπει να κανει πρωτα, μευα βλεπουμε

[Pepel]

Από όσα μας περιγράφεις αυτό που καταλαβαίνω είναι πως δεν έχεις καθόλου εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου! Πρέπει πάντοτε να θυμάσαι πως όλοι οι άνθρωποι μπορούν να τα καταφέρουν..Δώσε ώθηση στα όνειρά σου για να σε ανεβάσουν και αυτά ψηλά...!! όλες αυτές οι αρνητικές σκέψεις που κάνεις, οφείλονται στο γεγονός ότι και εσύ η ίδια δεν εκτιμάς και δεν σέβεσαι τον εαυτό σου...Όταν κάνουμε αρνητικές σκέψεις συνεχώς και εμφανίζουμε συμπτώματα παραίτησης δημιουργούμε μία δική μας πραγματικότητα όπου όλα είναι χάλια... Βγες με το αγόρι σου, προσπάθησε να κοινωνικοποιηθείς να κάνεις γνωριμίες και σιγά σιγά να νιώσεις σιγουριά και να βρεις δουλειά.. Προσπάθησε να μην σκέφτεσαι το παρελθόν...και επιδίωκε να συναναστρέφεσαι με ανθρώπους που σε αγαπάνε...."ανοίξου" μίλα για τα θέματα σου.. Έκανες λόγο για την μητέρα σου Σκέφτηκες πως ίσως και αυτή η ίδια να θυμώνει με τον εαυτό της επειδή αισθάνεται ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να σε βοηθήσει;; Ό,τι και να σου λένε οι άλλοι αν δεν αγαπήσεις και δεν δείξεις σεβασμό στον εαυτό σου δεν θα καταφέρεις τίποτα...Προσπάθησε να λες καθε μέρα: Ναι μπορώ να το κάνω....!!!