Aνεκπληρωτη αγαπη

[ViVa74]

Χωρισαμε γιατι μου ειπε οτι της περασε και δεν θα ηθελε να ξανα προσπαθησει!! Μου ειπε απλα οτι κατι εσπασε μεσα της οτι ολα τελειωσαν και εφυγε.Το κακο ειναι οτι δεν προλαβα να το καταλαβω,δεν προλαβα να κανω κατι για να το αλλαξω!Οταν το καταλαβα ηταν ηδη πολυ αργα τωρα δεν ειναι εδω και προσπαθω να μαζεψω τα κομματια μου,πινω ακουω καψουροτραγουδα και ολες αυτες τις αηδιες που κανει καποιος οταν χωριζει αλλα ο πονος καθε μερα δυναμωνει!Κανω διαφορες γνωριμιες αλλα δεν τα καταφερνω να παω εστω ενα βημα μπροστα...ποναω!!!

[Deleted-member-18-05-2015]

Να σου κανω μια ερωτηση??Θα το συνεχιζες,θα το προσπαθουσες αν εβλεπες οτι εχει φυγει το ερωτικο παθος απο την πλευρα της?Αν σου εδινε και την ευκαιρια..Πιστευεις οτι ειναι κατι που επανερχεται?Θα μπορουσες να ζησεις χωρις αυτο ακομα και αν υπηρχε μονο η αγαπη?
Φανταζομαι θα υπηρξαν και καποιες καταστασεις για να σπασει κατι μεσα της..

[ViVa74]

Το ερωτικο παθος ειχε φυγει απο την πλευρα της αρκετο διαστημα πριν το χωρισμο μας,η αγαπη μου ηταν και ειναι πολυ δυνατοτερη και δεν εστιαζα τοσο πολυ εκει!!Ισως εκει να εγινε και το λαθος μου που δεν εδωσα τοσο πολυ βαση στα συναισθηματα της,ομως....ναι πιστευω οτι αν υπαρχει και απο τις 2 πλευρες πραγματικη αγαπη ολα μπορουν να επανελθουν,αγαπη και θεληση!!Σιγουρα υπηρχαν προβληματα στην σχεση μας οπως σε καθε φυσιολογικο ζευγαρι που διανυε τον 5ο χρονο..δεν θεωρω οτι ηταν τοσο σοβαρα για να τελειωσει ετσι χωρις καμια προσπαθεια!!

[Deleted-member-18-05-2015]

Το οτι τελειωσε εκεινη την σχεση σας δεν σημαινει οτι δεν σε αγαπαει..αλλωστε 5 χρονια δεν ηταν μαζι σου κανοντας την πλακα της.
Ακομα και το να τελειωσεις κατι χρειαζεται θαρρος και αν δεν γεμιζει πλεον η μια την αλλη καλο ειναι που τελειωσε γιατι δεν νομιζω και εσυ να ησουν ευχαριστημενη..Αγαπη παντως υπαρχει και στις δυο πλευρες και αυτο ειναι το τιμημα που πληρωνουν συνηθως και οι δυο πλευρες.Καλο βραδυ.

[ViVa74]

Θαρρος επισης χρειαζεται το να παραδεχτεις την κατασταση και οχι να την αποφυγεις με ενα τελος οριστικο!!5 χρονια σχεσης και ναι ειχα την απαιτηση να προσπαθησουμε να σωσουμε κατι αν αυτο ηταν εφικτο!!καλο σου βραδυ και σε ευχαριστω!!

[καθρεπτης]

στην ηλικία σου βιβα λογικό που είχες απαίτηση για προσπάθεια αναζοπύρωσης του πάθους, όμως καταλαβαίνω και τις ρεμ, μνημόνιο που στα 30 όταν φεύγει το πάθος φεύγουμε κι εμείς από τη σχέση και απ' ότι θυμάμαι η κοπελιά ήταν αρκετά μικρότερη άρα σκεφτόταν πιο "ανώριμα"... τώρα κουράγιο... θα περάσει κι αυτό

[kramel36-has-been-deleted]

Θαρρος επισης χρειαζεται το να παραδεχτεις την κατασταση και οχι να την αποφυγεις με ενα τελος οριστικο!!5 χρονια σχεσης και ναι ειχα την απαιτηση να προσπαθησουμε να σωσουμε κατι αν αυτο ηταν εφικτο!!καλο σου βραδυ και σε ευχαριστω!!

Yψηλα γραμματα κοπελια για μερικους ...τι ψαχνεις να βρεις???οταν καποιες λειτουργουν με το αιδοιο τους κ μονο με αυτο αστο...τσαμπα κοπος!

[ViVa74]

στην ηλικία σου βιβα λογικό που είχες απαίτηση για προσπάθεια αναζοπύρωσης του πάθους, όμως καταλαβαίνω και τις ρεμ, μνημόνιο που στα 30 όταν φεύγει το πάθος φεύγουμε κι εμείς από τη σχέση και απ' ότι θυμάμαι η κοπελιά ήταν αρκετά μικρότερη άρα σκεφτόταν πιο "ανώριμα"... τώρα κουράγιο... θα περάσει κι αυτό

Δεν ειχαμε τοσο μεγαλη διαφορα ηλικιακα εγω 42 αυτη λιγο μικροτερη!!Δεν πιστευω το να θες να κρατησεις εναν ανθρωπο στην ζωη σου οτι αυτο εχει να κανει με την ηλικια καλη μου,αλλα με τα σθναισθηματα σου και μονο με αυτα...κραμελ διακρινω λιγο σκληροτητα στα λογια σου,οχι δεν λειτουργουσε με το αιδοιο της,το αντιθετο θα ελεγα.

[καθρεπτης]

η ηλικία έχει να κάνει με την ωριμότητα βιβα, και η ωριμότητα με το πως αντιλαμβάνεσαι τις σχέσεις... άλλα πράγματα θες από τις σχέσεις σου στα 20, άλλα στα 30, άλλα στα 50 και άλλα στα 70... και λογικό είναι... καθώς επίσης και άλλα πράγματα είσαι διατεθημένος να δώσεις σε κάθε ηλικία... κι εγώ δεν πιστεύω πάντως πως ήταν μόνο για τις καύλες τις... 5 χρόνια είναι πολλά για να ήταν αυτός ο μόνος λόγος...
αν και τώρα που το σκέφτομαι η ωριμότητα δεν είναι και πάντα ανάλογη με την ηλικία... πάντως στο ότι έχει να κάνει με τα συναισθήματα διαφωνώ βίβα.. σε μία σχέση τα συναισθήματα και το πάθος δεν είναι πάντα στα κόκκινα.. πολλές φορες σβήνουν ή είναι κοντα στο να σβήσουν... και μεγαλώνοντας αυτό το θεωρούμε δεδομένο... καθώς και ότι πρέπει εμείς να ρίχνουμε λάδι στην φωτιά του πάθους αν δεν θέλουμε να σβήσει... στις πρώτες μας σχέσης νομίζουμε πως αυτή η φωτιά καίει από μόνη της... και πρέπει να βρούμε την σχέση που δεν θα σβήσει...
γι αυτό είπα για την ηλικία...

[Mriya]

Μην κατηγορείς τον εαυτό σου ότι εσύ φταις γιατί άργησες να το καταλάβεις και δεν έκανες κάτι έγκαιρα. Από το πρώτο σου ποστ φαίνεται ότι βασανιζόσουν καιρό, όσο ήσασταν ακόμα μαζί. Αφού της είχε τελειώσει, ό,τι και να έκανες δε θα της ήταν αρκετό. Και ούτε έχει κάποιο νόημα το να άλλαζες, δηλαδή τι; Να έχανες τον εαυτό σου και να γινόσουν κάποια άλλη, ουσιαστικά να υποκρινόσουν κάποια άλλη, μήπως και της τραβήξεις το ενδιαφέρον; Δε θα ήσουν ευτυχισμένη και γεμάτη μέσα σου, καλή μου. Θα σε έτρωγε κάθε μέρα αυτό. Κάθε λεπτό. Απλώς κάποιοι άνθρωποι βασίζονται μόνο στον ενθουσιασμό του έρωτα για να μείνουν σε μια σχέση, δεν μπορούν να δώσουν παραπάνω, να δεθούν παραπάνω. Δε γνωρίζω αν στην προκειμένη περίπτωση ήξερε και η ίδια τι ήθελε, και αν ήξερε, μήπως δεν μπορούσες εσύ να της το δώσεις. Τουλάχιστον φαίνεται να προσπάθησε και αυτή, να έδωσε χρόνο μένοντας στη σχέση, όχι σε σένα τόσο, όσο στον εαυτό της, μήπως και αναζωπυρωθεί μέσα της κάτι.
Σκέψου πως τουλάχιστον τώρα θα έχεις ένα μέτωπο να παλεύεις μέσα σου. Το να την ξεπεράσεις. Ενώ πριν, όσο ήσασταν μαζί, με την κατάσταση που βίωνες, από τη μία πάλευες να την κάνεις να ξυπνήσει και πάλι ερωτικά-συναισθηματικά για εσένα, αλλά και υποσυνείδητα να απαλύνεις τον πόνο και τον έρωτά σου για αυτήν, αφού ένιωθες ότι δεν πάει παρακάτω και δεν έχει αποτέλεσμα. Πέρασα το ίδιο με τον πρώην και ήταν πολύ ψυχοφθόρα περίοδος. Τώρα παλεύω τουλάχιστον το ότι τα συναισθήματά μου παραμένουν και δεν τον έχω, άρα πρέπει να ξεπεράσω και να πάω παρακάτω. Ενώ πριν που ήμασταν μαζί το τελευταίο διάστημα και ήξερα πως όλα του είχαν τελειώσει (έπαιξαν ρόλο και εξωτερικοί παράγοντες) τον είχα δίπλα μου, αλλά γνώριζα ότι δεν ήταν πραγματικά εκεί.
Είναι φριχτό να πονάς και να καίγεσαι τόσο για έναν άνθρωπο που γνωρίζεις ότι αυτός δε σε χρειάζεται, είτε υπάρχεις είτε όχι στη ζωή του, ένα και το αυτό, μέχρι που καταλήγεις να του γίνεσαι και βάρος κατά κάποιο τρόπο.
Η μοναδική σχέση στη ζωή μας που είναι μόνιμη και σταθερή, είναι αυτή με τον εαυτό μας. Ζούμε με τον εαυτό μας από τη γέννηση μέχρι το θάνατο. Οπότε εστίασε σε σένα και μη σε στήνεις στον τοίχο με ευθύνες και κατηγορίες. Σε μια σχέση ποτέ δε φταίει μόνο ο ένας. Και κρίνοντας από το πόσο γλυκά μίλησες για αυτήν και τα συναισθήματά σου, πιστεύω ότι έκανες ό,τι περνούσε από το χέρι σου, μέχρι τέλους για να επαναφέρεις τα δικά της συναισθήματα. Για το ότι δεν κατάφερε να σε εκτιμήσει όσο έπρεπε ώστε να αισθανθεί κάτι παραπάνω από την ερωτική φλόγα, κάτι παραπάνω που δένει τα ζευγάρια και τα κρατάει μαζί για δεκαετίες, δε φταις εσύ και δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο, παρά να εκτιμήσεις εσύ τον εαυτό σου και να δώσεις ευκαιρίες στο μέλλον, αφού απαλυνθεί ο πόνος σου, να μπουν στη ζωή σου άνθρωποι που θα το εκτιμήσουν αυτό αληθινά.
Προσπάθησε να βρεις τον εαυτό σου, το ποια ήσουν πραγματικά, το τι θέλεις πραγματικά (αυτή τη στιγμή θα μου απαντήσεις: εκείνη, όμως θα σου υπενθυμίσω το πόσο ψυχοφθόρο ήταν αυτό που έζησες το τελευταίο διάστημα μαζί της) και διεκδίκησέ το! Πρέπει να καταφέρεις να σταματήσεις να αναρωτιέσαι και να βασανίζεσαι με ερωτήματα τύπου "τι θα γινόταν αν ήμουν διαφορετική", "τι θα γινόταν αν εγώ είχα κάνει τότε αυτό αντί για εκείνο", γιατί δεν έχει νόημα ή κάποιο αποτέλεσμα, πολύ απλά δεν τη γέμιζες, δε σε είχε ανάγκη άλλο, δεν την κάλυπτες, έδωσε ό,τι είχε να δώσει και πήρε όσα είχε να πάρει. Αποδέξου το και απενοχοποιήσου, μην αφήσεις να σε καταρρακώσει. Βρες δύναμη μέσα από τον πόνο σου. Τα λέω για να τα ακούω κι εγώ..

[kramel36-has-been-deleted]

Μην κατηγορείς τον εαυτό σου ότι εσύ φταις γιατί άργησες να το καταλάβεις και δεν έκανες κάτι έγκαιρα. Από το πρώτο σου ποστ φαίνεται ότι βασανιζόσουν καιρό, όσο ήσασταν ακόμα μαζί. Αφού της είχε τελειώσει, ό,τι και να έκανες δε θα της ήταν αρκετό. Και ούτε έχει κάποιο νόημα το να άλλαζες, δηλαδή τι; Να έχανες τον εαυτό σου και να γινόσουν κάποια άλλη, ουσιαστικά να υποκρινόσουν κάποια άλλη, μήπως και της τραβήξεις το ενδιαφέρον; Δε θα ήσουν ευτυχισμένη και γεμάτη μέσα σου, καλή μου. Θα σε έτρωγε κάθε μέρα αυτό. Κάθε λεπτό. Απλώς κάποιοι άνθρωποι βασίζονται μόνο στον ενθουσιασμό του έρωτα για να μείνουν σε μια σχέση, δεν μπορούν να δώσουν παραπάνω, να δεθούν παραπάνω. Δε γνωρίζω αν στην προκειμένη περίπτωση ήξερε και η ίδια τι ήθελε, και αν ήξερε, μήπως δεν μπορούσες εσύ να της το δώσεις. Τουλάχιστον φαίνεται να προσπάθησε και αυτή, να έδωσε χρόνο μένοντας στη σχέση, όχι σε σένα τόσο, όσο στον εαυτό της, μήπως και αναζωπυρωθεί μέσα της κάτι.
Σκέψου πως τουλάχιστον τώρα θα έχεις ένα μέτωπο να παλεύεις μέσα σου. Το να την ξεπεράσεις. Ενώ πριν, όσο ήσασταν μαζί, με την κατάσταση που βίωνες, από τη μία πάλευες να την κάνεις να ξυπνήσει και πάλι ερωτικά-συναισθηματικά για εσένα, αλλά και υποσυνείδητα να απαλύνεις τον πόνο και τον έρωτά σου για αυτήν, αφού ένιωθες ότι δεν πάει παρακάτω και δεν έχει αποτέλεσμα. Πέρασα το ίδιο με τον πρώην και ήταν πολύ ψυχοφθόρα περίοδος. Τώρα παλεύω τουλάχιστον το ότι τα συναισθήματά μου παραμένουν και δεν τον έχω, άρα πρέπει να ξεπεράσω και να πάω παρακάτω. Ενώ πριν που ήμασταν μαζί το τελευταίο διάστημα και ήξερα πως όλα του είχαν τελειώσει (έπαιξαν ρόλο και εξωτερικοί παράγοντες) τον είχα δίπλα μου, αλλά γνώριζα ότι δεν ήταν πραγματικά εκεί.
Είναι φριχτό να πονάς και να καίγεσαι τόσο για έναν άνθρωπο που γνωρίζεις ότι αυτός δε σε χρειάζεται, είτε υπάρχεις είτε όχι στη ζωή του, ένα και το αυτό, μέχρι που καταλήγεις να του γίνεσαι και βάρος κατά κάποιο τρόπο.
Η μοναδική σχέση στη ζωή μας που είναι μόνιμη και σταθερή, είναι αυτή με τον εαυτό μας. Ζούμε με τον εαυτό μας από τη γέννηση μέχρι το θάνατο. Οπότε εστίασε σε σένα και μη σε στήνεις στον τοίχο με ευθύνες και κατηγορίες. Σε μια σχέση ποτέ δε φταίει μόνο ο ένας. Και κρίνοντας από το πόσο γλυκά μίλησες για αυτήν και τα συναισθήματά σου, πιστεύω ότι έκανες ό,τι περνούσε από το χέρι σου, μέχρι τέλους για να επαναφέρεις τα δικά της συναισθήματα. Για το ότι δεν κατάφερε να σε εκτιμήσει όσο έπρεπε ώστε να αισθανθεί κάτι παραπάνω από την ερωτική φλόγα, κάτι παραπάνω που δένει τα ζευγάρια και τα κρατάει μαζί για δεκαετίες, δε φταις εσύ και δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο, παρά να εκτιμήσεις εσύ τον εαυτό σου και να δώσεις ευκαιρίες στο μέλλον, αφού απαλυνθεί ο πόνος σου, να μπουν στη ζωή σου άνθρωποι που θα το εκτιμήσουν αυτό αληθινά.
Προσπάθησε να βρεις τον εαυτό σου, το ποια ήσουν πραγματικά, το τι θέλεις πραγματικά (αυτή τη στιγμή θα μου απαντήσεις: εκείνη, όμως θα σου υπενθυμίσω το πόσο ψυχοφθόρο ήταν αυτό που έζησες το τελευταίο διάστημα μαζί της) και διεκδίκησέ το! Πρέπει να καταφέρεις να σταματήσεις να αναρωτιέσαι και να βασανίζεσαι με ερωτήματα τύπου "τι θα γινόταν αν ήμουν διαφορετική", "τι θα γινόταν αν εγώ είχα κάνει τότε αυτό αντί για εκείνο", γιατί δεν έχει νόημα ή κάποιο αποτέλεσμα, πολύ απλά δεν τη γέμιζες, δε σε είχε ανάγκη άλλο, δεν την κάλυπτες, έδωσε ό,τι είχε να δώσει και πήρε όσα είχε να πάρει. Αποδέξου το και απενοχοποιήσου, μην αφήσεις να σε καταρρακώσει. Βρες δύναμη μέσα από τον πόνο σου. Τα λέω για να τα ακούω κι εγώ..

Νομιζω κοπελια τα ειπες ολα....μπραβο σου...να ηξερες σε ποσα συμφωνω απο οτι λες...ετσι ειναι... ( "τι θα γινόταν αν εγώ είχα κάνει τότε αυτό αντί για εκείνο", γιατί δεν έχει νόημα ή κάποιο αποτέλεσμα, πολύ απλά δεν τη γέμιζες, δε σε είχε ανάγκη άλλο, δεν την κάλυπτες, έδωσε ό,τι είχε να δώσει και πήρε όσα είχε να πάρει. Αποδέξου το και απενοχοποιήσου, μην αφήσεις να σε καταρρακώσει. Βρες δύναμη μέσα από τον πόνο σου.) τα ειπες ολα!!

[the only peace I can find]

Η Μriya μας κάλυψε και με το παραπάνω!