Ενώ λατρευόμαστε βγάζουμε διαζύγιο?

[Λαθρόβιος]

Συμφωνώ απόλυτα με mnimonio.

[Gothly]

συμφωνω με remedy για τπαιδι, οντως κριμα το παιδακι τι το κανατε ..
σκεφτομαστε κ λιγο πριν κανουμε παιδια.
ο νην ή πρωην (θα δειξει) αντρας σου ειναι φουλ εξαρτημενος απο τη μανα του. κ εννοειται πως δε προκειται να ξεμπερδεψεις με αυτη.
θα την εχεις μια ζωη στο κεφαλι σου κ μια ζωη ο αντρας σου θα σε συγκρινει με αυτη. ακομη κ να αλλαξετε σπιτι.
εγω συμφωνω με το διαζυγιο.
δε βλεπω να εχεις καλη επικοινωνια με τον αντρα σου. ωραιες στιγμες μπορουμε να περασουμε με πολλους.
ομως δε καταλαβαινοσαστε..
παντως καλα θα κανεις κ θα πας σε ειδικο.
κ για να βγαινει διαζυγιο οχι δε λατρευοσαστε... μην εχεις ψευδαισθησεις οτι ειστε η σουπερ αγαπημενη ολοκληρωμενη οικογενεια.
οι πραξεις αλλα δειχνουν κ οι πραξεις μετρανε.
(γνωμη μου)

[alext]

Καλησπέρα διάβασα και ξαναδιάβασα τις απόψεις ολων σας. Πριν λιγες μέρες πήγα σε ψυχολόγο μιας και ένιωθα απίστευτη πίεση και τα όλα μου φαίνονταν βουνό. Η συνεδρία διήρκησε 2.5 ώρες αισθανομαι ότι με βοήθησε στο να χαλαρώσω και να αντιληφθώ οτι ο χρονος είναι σύμμαχος μου κι ότι θα πρέπει να προχωρήσω με το διαζύγιο μόνο όταν είμαι 110% σίγουρη ότι αυτό θέλω κι ότι θα είμαι καλύτερα εαν χωρισουμε. Κάτι αλλο που με ρωτησε ειναι πως είναι δυνατον να μην εχω κλαψει τη 1,5 ωρα που μιλουσαμε της απάντησα οτι το ελεγχω και γενικα δεν κλαιω ευκολα μόο οταν με προσβάλλουν ή με αδικουν και μάλλον την προβληματισα. Πάγωσα λοιπον τη διαδικασια του διαζυγίου τουλαχιστον μέχρι να επιστρέψει ο άνδρας μου αλλά και μεχρι να βάλω σε μια ταξη την ψυχολογία μου τα θέλω μου τις προτεραιότητες μου αλλά και να απολαύσω επιτέλους το παιδάκι μου όσο μπορώ αποστασιοποιημένη από το πρόβλημα. Τα συμπεράσματα της ψυχολόγου ήταν ότι έχουμε πολύ θυμό κι οι δυο και δεδομένου του έντονου χαρακτήρα μας ότι είμαστε σε ένα μόνιμο πόλεμο να επιβάλλουμε πράγματα ο ένας στον άλλον και γενικότερα υπάρχει ανταγωνισμός. Επίσης θεωρεί οτι πρεπει να προσπαθησουμε αλλά αντιμέτωπιζοντας το πρόβλημα στη ρίζα κι οχι στα φύλλα!Αλλα και οτι άνδρας μου δεν έχει συνειδιτοποιήσει ότι πρέπει να βάλει σε μια ιεραρχία την παρελθοντική του οικογενεια αλλα και την παροντική και μελλοντικη που είμαι εγω και το μωρό μας! Μέχρι χθες είχαμε επικοινωνία αυστηρά για το παιδί, εχθες το βραδυ μιλήσαμε με μηνυματα χωρίς να συζητάμε κατι συγκεκριμένο ή ουσιώδες, νομίζω ότι ήταν η ανάγκη μας να σπάσουμε τον πάγο. Δεν αναφέρθηκε καθόλου σε εμας ούτε καν στην αναβολή του διαζυγιου ενω το ξερει τόσες μέρες συνεχώς μου λεει ποσο του λειπει η μικρη και οτι νιωθει μισος μακρια της! Δεν ξερω πως θα εξελιχθεί κι αν όντως κι αύτος θελει να ξαναπροσπαθήσουμε αλλα ουσιαστικά αυτή τη φορά. Ούτε εαν πρέπει να επιδιώκω επικοινωνία ή αν απλά πρεπει να αφησω το χρονο να κανει τη δουλεια του. Αυριο θα ξαναπάω στην ψυχολόγο μιας και έχω αρχίσει να αναγνωρίζω τα δικά μου λάθη και τι μας εφτασε ως εδω αλλά το σημαντικότερο για μένα είναι να δουλεψω με τον εαυτο μου να αναλάβω καποιες ευθύνες και να προετοιμαστω όσο καλύτερα για την ανατροφή του παιδιού μας..