Τοξικοί άνθρωποι ?

[καθρεπτης]

Σοβαρά τώρα, απάντησέ μου........ από πού γνωρίζεστε με τη μαμά μου? Παρουσιάζει όλη αυτή την συμπτωματολογία στο MAXIMUM. Μα στο MAXIMUM όμως. Κ κάποιες σχέσεις στη ζωή σου ως γνωστόν ούτε τις επιλέγεις ούτε σε επιλέγουνε. Θα μου πεις κράτα όση περισσότερη απόσταση μπορείς. Κ πάλι δεν φτάνει όμως........

πο ρε συ κι η δικιά μου η μάνα έτσι τα έχει σχεδόν όλα... όχι όλα στον υπερθετικό βέβαια, αλλά ότι κάνω είναι πάντα λάθος, με κάθε ευκαιρία που θα βρει θα μπει στη ζωή μου.. και θα την επιρεάσει... και τέλος είναι ο πιο αδικημένος άνθρωπος που υπάρχει... για την αδιαφορία προς τους άλλους να μην μιλήσω, προς όλους... άσε και τους δράκους που ξεστομίζει... αυτά είναι που έχει στον υπερθετικό...
εμείς όμως όσο δεν μέναμε μαζι΄mariposa δεν είχαμε σχεδόν καμία επαφή ήταν υπεραρκετό... απ' την ζωή μου δεν μάθαινε τίποτα κι εγώ απολάμβανα τις περιπετιώδης ιστορίες της που κόντεψε να πεθάνει... όποτε και για όσο βρισκόμασταν... τώρα που μένω στο σπίτι της όμως πραγματικά δεν αντέχω... άσε που όταν η αδικία της (όχι προς εμένα, αλλά και γενικά) ή οι δράκοι της είναι πολύ εμφανής και πω "μα..." έχουμε το δεν κατάλαβες καλά, δεν είπα ετσι... είχα αρχίσει κι εγώ να αμφιβάλλω μήπως την κρίνω αυστηρά λόγω εμπάθειας μέχρι που βρεθήκαμε 3 μαζί με τον πατέρα μου και κατάλαβα για το πως μπορεί να αλλάζει τα λεγόμενα της σε κλάσματα δευτερολέπτου... επίσης έχει και το να σε εκθέσει σε όλους με πολύ ύπουλο και πλάγιο τρόπο όμως έτσι ώστε να μην φαίνεται... αλλά σύμπτωση επαναλαμβανώμενη παύει να είναι σύμπτωση... είναι 60 χρονών και δεν έχει ούτε μία φίλη, ούτε μία γνωστή για να πιει καφέ
το χειρότερο βέβαια είναι πως φοβάμαι πως έχω αρχίσει να γινομαι κι εγώ έτσι... με την μάνα μου γίνομαι σίγουρα... ότι κάνει το βλέπω αρνητικά, ίσως και να είναι... αλλά είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου που δεν προσπαθώ καν να δικαιολογήσω άνθρωπο... ενώ συνήθως μου έβγαινε από μόνο του... και νομίζω πως όταν της λέω και το κακό της το χαίρομαι πια... αυτό που φοβάμαι είναι μην γίνω έτσι και με τους άλλους ανθρώπους... αυτή την περίοδο δεν έχω κι εγώ κανέναν στην ζωή μου... τους 2 ανθρώπους που κατάφερα να έχω λίγο στενότερη σχέση τα τελευταία χρόνια (μιας και πάντα δυσκολεύομουνα στο να κάνω και να κρατάω σχέσεις) τους έπιασε η μάνα μου και βασιζόμενη σε 2-3 αληθινά περιστατικά τους είπε πως είμαι πρεζάκι και να κόψω μετά θα αρρωστήσω γιατί είμαι ψυχάκι και είμαι επικίνδυνη για όποιον είναι κοντά μου και δράκους. δεν τους έχω πλησιάσει από τότε που βγήκα απο το πρόγραμμα γιατί ντρέπομαι κυρίως... αλλά ούτε κι αυτοί έχουν κάνει κάποια κινηση... δεν ξέρω... φοβάμαι πως όταν βγω από αυτή την κατάσταση, αν καταφέρω να βγω θα μου έχει μείνει τοξικότητα...

[Delmem080319a]

Θεοφανία έχεις δίκιο, τελικά άμα δεν πάθεις δε μαθαίνεις... είναι νόμος της φύσης τελικά... ή νόμος του Μέρφυ, δεν ξέρω!

Mnimonio, σίγουρα και μεις δεν είμαστε αλάνθαστοι άνθρωποι... τώρα για την τοξίνη στον εαυτό μας, νομίζω οι περισσότεροι από μας που βρεθήκαμε σε αυτό το φόρουμ, μάλλον τη βιώσαμε, βιώνουμε λίγο ή πολύ. Αλλά αυτή η τοξικότητα προήλθε προφανώς από την τοξικότητα που φάγαμε απ' έξω κάποια στιγμή της ζωής μας ή από παιδιά.

Αλέξανδρε ενδιαφέρον ο εμπλουτισμός της λίστας! νομίζω το 12 σου τα εμπεριέχει όλα...

[Θεοφανία]

πο ρε συ κι η δικιά μου η μάνα έτσι τα έχει σχεδόν όλα... όχι όλα στον υπερθετικό βέβαια, αλλά ότι κάνω είναι πάντα λάθος, με κάθε ευκαιρία που θα βρει θα μπει στη ζωή μου.. και θα την επιρεάσει... και τέλος είναι ο πιο αδικημένος άνθρωπος που υπάρχει... για την αδιαφορία προς τους άλλους να μην μιλήσω, προς όλους... άσε και τους δράκους που ξεστομίζει... αυτά είναι που έχει στον υπερθετικό...
εμείς όμως όσο δεν μέναμε μαζι΄mariposa δεν είχαμε σχεδόν καμία επαφή ήταν υπεραρκετό... απ' την ζωή μου δεν μάθαινε τίποτα κι εγώ απολάμβανα τις περιπετιώδης ιστορίες της που κόντεψε να πεθάνει... όποτε και για όσο βρισκόμασταν... τώρα που μένω στο σπίτι της όμως πραγματικά δεν αντέχω... άσε που όταν η αδικία της (όχι προς εμένα, αλλά και γενικά) ή οι δράκοι της είναι πολύ εμφανής και πω "μα..." έχουμε το δεν κατάλαβες καλά, δεν είπα ετσι... είχα αρχίσει κι εγώ να αμφιβάλλω μήπως την κρίνω αυστηρά λόγω εμπάθειας μέχρι που βρεθήκαμε 3 μαζί με τον πατέρα μου και κατάλαβα για το πως μπορεί να αλλάζει τα λεγόμενα της σε κλάσματα δευτερολέπτου... επίσης έχει και το να σε εκθέσει σε όλους με πολύ ύπουλο και πλάγιο τρόπο όμως έτσι ώστε να μην φαίνεται... αλλά σύμπτωση επαναλαμβανώμενη παύει να είναι σύμπτωση... είναι 60 χρονών και δεν έχει ούτε μία φίλη, ούτε μία γνωστή για να πιει καφέ
το χειρότερο βέβαια είναι πως φοβάμαι πως έχω αρχίσει να γινομαι κι εγώ έτσι... με την μάνα μου γίνομαι σίγουρα... ότι κάνει το βλέπω αρνητικά, ίσως και να είναι... αλλά είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου που δεν προσπαθώ καν να δικαιολογήσω άνθρωπο... ενώ συνήθως μου έβγαινε από μόνο του... και νομίζω πως όταν της λέω και το κακό της το χαίρομαι πια... αυτό που φοβάμαι είναι μην γίνω έτσι και με τους άλλους ανθρώπους... αυτή την περίοδο δεν έχω κι εγώ κανέναν στην ζωή μου... τους 2 ανθρώπους που κατάφερα να έχω λίγο στενότερη σχέση τα τελευταία χρόνια (μιας και πάντα δυσκολεύομουνα στο να κάνω και να κρατάω σχέσεις) τους έπιασε η μάνα μου και βασιζόμενη σε 2-3 αληθινά περιστατικά τους είπε πως είμαι πρεζάκι και να κόψω μετά θα αρρωστήσω γιατί είμαι ψυχάκι και είμαι επικίνδυνη για όποιον είναι κοντά μου και δράκους. δεν τους έχω πλησιάσει από τότε που βγήκα απο το πρόγραμμα γιατί ντρέπομαι κυρίως... αλλά ούτε κι αυτοί έχουν κάνει κάποια κινηση... δεν ξέρω... φοβάμαι πως όταν βγω από αυτή την κατάσταση, αν καταφέρω να βγω θα μου έχει μείνει τοξικότητα...

...αυτή η περιγραφή μου θυμίζει μια γνωστή μου, γυρω στην ηλικία της μαμάς σου, εκεί κοντά στα 60.
Η γνωστή μου περίπτωση, δεν έχει παιδιά, αλλά μετά την κλιμακτήριο και κάποια στραπάτσα που πέρασε, έχει γίνει ακριβώς έτσι.
Κάποιος πρεπει να την πείσει, (την μαμά σου) να δει εναν ειδικό.
Η άλλη είναι τελειωμένη περίπτωση.

[Delmem080319a]

Καθεύτη, απ' όσα περιγράφεις πρέπει να έχεις φάει πολύ μεγάλη δόση, αλλά δε θα σου βγει και σένα το ίδιο, είμαι σίγουρη. Μόνο στον εαυτό σου μη τη διοχετεύεις την τοξικότητα της μάνας, όσο είναι αυτό εφικτό... Αν οι φίλοι σου ήταν εντάξει άτομα να τους ξαναπλησιάσεις και να μη ντρέπεσαι τίποτα και κανέναν.

[καθρεπτης]

...αυτή η περιγραφή μου θυμίζει μια γνωστή μου, γυρω στην ηλικία της μαμάς σου, εκεί κοντά στα 60.
Η γνωστή μου περίπτωση, δεν έχει παιδιά, αλλά μετά την κλιμακτήριο και κάποια στραπάτσα που πέρασε, έχει γίνει ακριβώς έτσι.
Κάποιος πρεπει να την πείσει, (την μαμά σου) να δει εναν ειδικό.
Η άλλη είναι τελειωμένη περίπτωση.

η μητέρα μου πάντα ήταν έτσι δυστυχώς.. από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου... απλά εγώ αδυνατούσα να το καταλάβω σε μικρότερη ηλικία... όταν έκανα ψυχοθεραπεία όμως κατάλαβα τι συνέβαινε στο σπίτι... γιατί μέχρι τότε είχα την εντύπωση πως η μανούλα μου ήταν όντως η αδικημένη και ο μπαμπάς το κτήνος... δεν σου λέω πως είχα και τον καλύτερο πατέρα του κόσμου, αλλά σίγουρα δεν ήταν έτσι όπως παρουσιαζόταν...
επίσης η μάνα μου τα τελευταία 3-4 χρόνια πάει σε ψυχολόγο... και απο ότι έχω καταλάβει μιλάει κυρίως για μας... "ο ψυχολόγος μου λέει πως ο αδερφός σου δεν πάει καλά με αυτό που έκανε, έχει πολυ συσωρευμένη οργή και και και...." δηλαδή πάει εκεί λέει τους δράκους της και απαιτεί εξήγηση για τις πράξεις τις δικές μου, του αδερφού μου, του πατέρα μου...
επειδή σε κάποια φάση μου είχε σπάσει τα νεύρα τι ρώτησα "μα καλά δεν σε ρωτάει γιατί το έκανες εσύ αυτό?" "με ρώτησε" "και τι απάντησες?" "δεν θυμάμαι" απ' ότι εχω καταλάβει πάει στον ψυχολόγο για να κατοχύρωσει επιστημονικώς το πόσο προβληματικοί είναι αυτοί που είναι δίπλα της και όχι τι λάθος μπορεί να κάνει αυτή... τα ίδια και με μια κολλητή της που είχε από το λύκειο και τα σπάσανε πριν από 5-6 χρόνια που άρχισε η θεία ψυχοθεραπεία (τόσο κολλητές που την έχω για θεία εγώ, πιο πολυ από την μάνα μου μου έχει σταθεί σε διάφορα) γιατί έπαθε η κόρη της σχιζοφρένεια.... τι να πω...

[Θεοφανία]

η μητέρα μου πάντα ήταν έτσι δυστυχώς.. από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου... απλά εγώ αδυνατούσα να το καταλάβω σε μικρότερη ηλικία... όταν έκανα ψυχοθεραπεία όμως κατάλαβα τι συνέβαινε στο σπίτι... γιατί μέχρι τότε είχα την εντύπωση πως η μανούλα μου ήταν όντως η αδικημένη και ο μπαμπάς το κτήνος... δεν σου λέω πως είχα και τον καλύτερο πατέρα του κόσμου, αλλά σίγουρα δεν ήταν έτσι όπως παρουσιαζόταν...
επίσης η μάνα μου τα τελευταία 3-4 χρόνια πάει σε ψυχολόγο... και απο ότι έχω καταλάβει μιλάει κυρίως για μας... "ο ψυχολόγος μου λέει πως ο αδερφός σου δεν πάει καλά με αυτό που έκανε, έχει πολυ συσωρευμένη οργή και και και...." δηλαδή πάει εκεί λέει τους δράκους της και απαιτεί εξήγηση για τις πράξεις τις δικές μου, του αδερφού μου, του πατέρα μου...
επειδή σε κάποια φάση μου είχε σπάσει τα νεύρα τι ρώτησα "μα καλά δεν σε ρωτάει γιατί το έκανες εσύ αυτό?" "με ρώτησε" "και τι απάντησες?" "δεν θυμάμαι" απ' ότι εχω καταλάβει πάει στον ψυχολόγο για να κατοχύρωσει επιστημονικώς το πόσο προβληματικοί είναι αυτοί που είναι δίπλα της και όχι τι λάθος μπορεί να κάνει αυτή... τα ίδια και με μια κολλητή της που είχε από το λύκειο και τα σπάσανε πριν από 5-6 χρόνια που άρχισε η θεία ψυχοθεραπεία (τόσο κολλητές που την έχω για θεία εγώ, πιο πολυ από την μάνα μου μου έχει σταθεί σε διάφορα) γιατί έπαθε η κόρη της σχιζοφρένεια.... τι να πω...

\

......καθρευτη, όσο και αν σου φανεί περίεργο αυτού του είδους τα άτομα, (εμονικά που κατηγορούν ολο τον κόσμο, εκτος από τον εαυτο τους), είναι κατά βάση τα απολύτως δυστυχισμενα ατομα.
Μήπως ήρθε η στιγμή να αντιμετωπίσεις τη μητέρα σου έτσι?

[καθρεπτης]

Καθεύτη, απ' όσα περιγράφεις πρέπει να έχεις φάει πολύ μεγάλη δόση, αλλά δε θα σου βγει και σένα το ίδιο, είμαι σίγουρη. Μόνο στον εαυτό σου μη τη διοχετεύεις την τοξικότητα της μάνας, όσο είναι αυτό εφικτό... Αν οι φίλοι σου ήταν εντάξει άτομα να τους ξαναπλησιάσεις και να μη ντρέπεσαι τίποτα και κανέναν.

επειδή αυτή τη στιγμή είμαι σε πολυ άσχημη φάση (απ' όλες τις απόψεις) μου είναι πολύ δύσκολο να διεκδηκίσω σχέση... την κοπελιά που την ήξερα και περισσότερα χρόνια κάποια στιγμή θέλω να την πλησιάσω... αυτή τη στιγμή όμως μου φαίνεται αδύνατο... σκέφτομαι πως πρέπει να απολογηθώ για πράγματα που δεν έχω κάνει... και στην ουσία έτσι είναι... αλλά νομίζω πως είμαι και σε φάση που δεν μπορώ να δώσω σε μία σχέση...
με τον άλλον που γνωριζόμασταν λιγότερο καιρό τα κουτσομπολιά της μάνας μου τα διέδωσε και παραπέρα... είχα πάει μια φορά στη σχολή του σκύλου και μου είπαν καλύτερα να μην έρχεσαι εδώ μίλησα με τον τάδε και μου είπε τι γίνεται, για να λέει αυτά τα πράγματα η μάνα σου που προσπαθεί να σε καλύψει σκέψου τι άνθρωπος είσαι... και σκέψου εκεί που πήγα είναι "τρίτοι" άνθρωποι για μένα... ο τάδε βέβαια έχει πολύ στένη σχέση μ' αυτούς που δουλεύουν εκεί αλλά και πάλι... μου έκλεισε την πόρτα... είτε άθελα του είτε επίτηδες επειδή τρόμαξε και πληγώθηκε... δεν ξέρω...

[καθρεπτης]

προσπαθώ να μην την αντιμετώπιζω καθόλου θεοφάνια γιατί και κακό μου κάνει και άκρη δεν βγάζω... παρόλο που μένουμε στο ίδιο σπίτι και δουλεύουμε στην ίδια δουλειά μιλάμε ελάχιστα... όπως και να την αντιμετοπίσω πάντως απ' την στιγμή που μένουμε στο ίδιο σπίτι δυστυχώς με επιρέαζει... και δεν ξέρω και αν με σαμποτάρει και επιτηδες ή αν είναι παράνοιες του μυαλού μου... τι να πω

θα συμφωνήσω λοιπόν με το πρώτο πρώτο ποστ... τα τοξικά άτομα όσο γίνεται μακρύτερα, για το καλό μας.. άσε που νομίζω πως με μακροχρόνια και στενή επαφή η τοξικότητα είναι μεταδοτική

[αλεξανδρος_77]

1. Ο drama queen
Ο χαρακτήρας τους μπορεί να μας εξουθενώσει, καθώς αυτοί δεν αναφέρουν απλώς, ούτε διηγούνται τις καθημερινές τους ιστορίες, αλλά τις ερμηνεύουν. Και γι’ αυτό θέλουν κοινό να ακούει, να θαυμάζει, να μένει με το στόμα ανοιχτό και να χειροκροτεί. «Το κρυολόγημά τους κράτησε ένα μήνα και παρά τρίχα δεν τους οδήγησε στον θάνατο», «Το μεγάλο κύμα που είδαν φέτος στην παραλία ήταν τσουνάμι»: Περιγράφουν το καθετί που τους συμβαίνει με υπερβολές που και οι ίδιοι τελικά ίσως τις έχουν πιστέψει. Ζουν ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα και δίνουν τη δική τους παράσταση.

Πώς να προστατευτούμε Όταν δεν συναναστρεφόμαστε συχνά έναν τέτοιον άνθρωπο, μπορεί και να μας διασκεδάζει, όταν όμως πρόκειται για κάποιον πολύ δικό μας με τον οποίο βλεπόμαστε συχνά ή ακόμα χειρότερα ζούμε μαζί του, τότε αυτή η σχέση κουράζει πολύ. Δεν μπορούμε να ανήκουμε συνεχώς στο διαδραστικό κοινό που χειροκροτεί, συμπάσχει και αφήνει επιφωνήματα θαυμασμού. Βγαίνουμε, λοιπόν, όσο πιο γρήγορα γίνεται από αυτό το θέατρο του παραλόγου.


2. Ο γκρινιάρης
Η γκρίνια, ειδικά όταν προέρχεται από πολύ κοντινούς μας ανθρώπους που ζουν στο σπίτι ή στη δουλειά μας, μπορεί να στοιχειώσει τη ζωή μας. Η σχέση μας μαζί τους καταντάει μονότονη, κουραστική και σε πολλές περιπτώσεις δυσβάσταχτη. Σύμφωνα μάλιστα με πρόσφατες έρευνες, η συστηματική γκρίνια μπορεί να προκαλέσει σε όσους την υφίστανται μέχρι και αλλοιώσεις στους νευρώνες του εγκεφάλου που σχετίζονται με την επεξεργασία και την επίλυση προβλημάτων.

Πώς να προστατευτούμε Δυστυχώς σε αυτού του είδους τις σχέσεις δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης. Συχνά η γκρίνια μετατρέπεται σε συμπεριφορά ρουτίνας που μπορεί και να τη συνηθίσουμε, όχι όμως χωρίς κόστος, καθώς διαταράσσει την ψυχική μας ηρεμία. Γι’ αυτό, παίρνουμε βαθιές ανάσες και ριζικές αποφάσεις.


3. Ο νάρκισσος
Είναι πολύ δύσκολο να συνυπάρξει κανείς με νάρκισσους, καθώς έχουν μειωμένη ενσυναίσθηση. Δεν βάζουν σχεδόν ποτέ τον εαυτό τους στη θέση των άλλων, λόγω έλλειψης συναισθηματικής κατανόησης, αλλά και γιατί είναι επικεντρωμένοι στις δικές τους ανάγκες, στις οποίες δίνουν σταθερά προτεραιότητα, και πολύ συχνά αγνοούν τα όρια των άλλων. Για έναν νάρκισσο τα πάντα περιστρέφονται γύρω από εκείνον. Γι’ αυτό επιζητά άπληστα την προσοχή των άλλων και λαχταρά συνεχώς τον θαυμασμό τους.

Πώς να προστατευτούμε Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι προσδοκίες μας πρέπει να είναι ρεαλιστικές. Μην περιμένουμε πολλά από έναν νάρκισσο, γιατί θα απογοητευτούμε. Η σχέση αυτή είναι μονόπλευρη. Αν το πάρουμε απόφαση και δεν επενδύσουμε σε αυτήν, τότε δεν έχουμε να χάσουμε και πολλά. Αν όμως δεν μπορούμε να διαχειριστούμε την κατάσταση με αυτόν τον τρόπο, πρέπει να τον απομακρύνουμε.


4. Ο ζηλιάρης-ανταγωνιστικός
Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της προσωπικότητας είναι να υποβαθμίζει τον δικό μας τρόπο ζωής και να εξυψώνει τον δικό του. Αυτοί οι χαρακτήρες μάς ανταγωνίζονται συνέχεια, στη δουλειά, στις επιτυχίες, στα χρήματα, στην προσωπική ζωή. Είναι εκείνοι που λένε πολλά και κάνουν λίγα. Είναι ιδιαίτερα επικριτικοί σε οτιδήποτε μας δίνει χαρά ή μας καταξιώνει. Υποτιμούν τα προτερήματά μας, ζηλεύουν τη σχέση μας με άλλους ανθρώπους.

Πώς να προστατευτούμε Αν η κατάσταση είναι ανυπόφορη, τους βγάζουμε τελείως από τη ζωή μας. Αν όμως μας συνδέουν με αυτούς δεσμοί αγάπης ή αλληλεξάρτησης, τότε πρέπει αρχικά να κατανοήσουμε ότι η ζήλια που εκδηλώνουν οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να οφείλεται σε βαθύτερες δυσλειτουργικές δομές της προσωπικότητάς τους και γι’ αυτό ίσως χρειάζονται πιθανότατα τη βοήθεια κάποιου ειδικού.


5. Το θύμα
Μια τέτοια προσωπικότητα μπορεί στην κυριολεξία να μας εξουθενώσει. Αυτοί οι τύποι ανθρώπων από το πρωί μέχρι το βράδυ κλαίγονται, μονολογούν και μουρμουρίζουν για τα δεινά που τους συμβαίνουν. Βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο και ποτέ μισογεμάτο. Κάθε φορά που προσπαθούμε να τους βοηθήσουμε, εκείνοι θα βρουν ένα «αλλά…». Μπροστά τους βλέπουν συνεχώς εμπόδια. Στη μνήμη τους ανακαλούν αποκλειστικά τα δυσάρεστα γεγονότα. Έχουν να μας διηγηθούν μόνο «ιστορίες δυστυχίας», με αποτέλεσμα να «μαυρίζουν» και τη δική μας ζωή. Η κάθε επαφή μαζί τους μας μεταμορφώνει σε ένα ψυχικό ράκος. Η προσωπικότητά τους είναι τόσο θλιβερή, που μας καταβάλλει. Δεν είναι μόνο ότι δεν είναι ευχάριστοι στην παρέα, αλλά αυτή η απαισιόδοξη στάση επηρεάζει και τη δική μας ζωή.

Πώς να προστατευτούμε Πιστεύουν ότι έχουν γεννηθεί άτυχοι και ότι το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον τους. Έτσι είναι ο χαρακτήρας τους και γι’ αυτό δεν πρέπει να τους παίρνουμε στα σοβαρά. Τους αφήνουμε να λένε αυτό που θέλουν. Δεν πασχίζουμε να βρούμε λύσεις στα προβλήματα που μας αναφέρουν, γιατί απλούστατα δεν ψάχνουν λύσεις. Θέλουν απλώς να τα πουν, να εκτονωθούν, κι εμείς να τους ακούσουμε. Αν μάλιστα συμφωνήσουμε και μαζί τους, μπορεί να μείνουν ευχαριστημένοι. Αν δεν μπορούμε να ξεκόψουμε τελείως από αυτούς, ας αραιώσουμε τουλάχιστον τις πολλές επαφές μαζί τους. [/I]

η λιστα αυτη ειναι υπερβολικη εντελως ολοι αυτοι οι χαρακτηρες δεν ειναι επικυνδινοι. ρεσιταλ υπερβολης.

[αλεξανδρος_77]

θα μπορουσα να αξιολογισω αρνητικα καπιον αν πιστεψω οτι με απειλει αμεσα οπως να βριζει να απειλει κλπκλπ σιγα τωρα μην υπηρξε ανθρωπος που δε γκρινιαξε καπια στιγμη στη ζωη του η δεν υπηρξε θυμα απο "κανιβαλους" που τον πηραν χαμπαρι κ πηγαν να του τη βγουν

το οτι ειναι αρθρο αυτο για μενα δε λεει απολυτως τιποτα σωστο αρθρο μπορω να βρω ακομα κ στη σελιδα της εκλησιας ανεξαρτητα αν πιστευω η οχι οτι τα εφαρμοζουν οσα λενε οτι το βρισκω σωστο το διαβαζω απο οπια σελιδα κ αν προερχετε κ ανεξαρτητα απο πιος το εγραψε.

[καθρεπτης]

θα μπορουσα να αξιολογισω αρνητικα καπιον αν πιστεψω οτι με απειλει αμεσα οπως να βριζει να απειλει κλπκλπ σιγα τωρα μην υπηρξε ανθρωπος που δε γκρινιαξε καπια στιγμη στη ζωη του η δεν υπηρξε θυμα απο "κανιβαλους" που τον πηραν χαμπαρι κ πηγαν να του τη βγουν

αλέξανδρε προφανώς η διαφορά είναι στην συχνότητα και στην ένταση που συμβαίνει αυτό... και το ότι δεν σε πλήττει άμεσα η συμπεριφορά του δεν σημαίνει πως δεν σου κάνει κακό... σκέψου να έχεις τον προιστάμενο σου στην δουλειά.. όσο και να σκίζεσαι, ακόμα και αν το αποτέλεσμα που φέρνεις να είναι τέλειο... να του φταίει η χωρίστρα σου που πεταει..."ντάξει νταξει η δουλεια σου αλλά αυτή η χωρίστρα σου είναι χάλια πάλι, μια χωρίστρα δεν είσαι ικανός να φτιάξεις", "κοιτάξτε τον πως είναι πάλι με την χωρίστρα να πετάει" να λέει στους άλλους... να μην σου πω όταν δεν σου βγει και η δουλειά τέλεια τι θα ακούσεις ή ακόμα και τι βλέμμα απαξίωσης θα εισπράξεις... σε καθημερινή βάση όμως... θα μου πεις τώρα γιατί δεν αλλάζεις δουλειά... αυτό είναι άλλο θέμα

[Deleted-member-15102015]

πο ρε συ κι η δικιά μου η μάνα έτσι τα έχει σχεδόν όλα... όχι όλα στον υπερθετικό βέβαια, αλλά ότι κάνω είναι πάντα λάθος, με κάθε ευκαιρία που θα βρει θα μπει στη ζωή μου.. και θα την επιρεάσει... και τέλος είναι ο πιο αδικημένος άνθρωπος που υπάρχει... για την αδιαφορία προς τους άλλους να μην μιλήσω, προς όλους... άσε και τους δράκους που ξεστομίζει... αυτά είναι που έχει στον υπερθετικό...
εμείς όμως όσο δεν μέναμε μαζι΄mariposa δεν είχαμε σχεδόν καμία επαφή ήταν υπεραρκετό... απ' την ζωή μου δεν μάθαινε τίποτα κι εγώ απολάμβανα τις περιπετιώδης ιστορίες της που κόντεψε να πεθάνει... όποτε και για όσο βρισκόμασταν... τώρα που μένω στο σπίτι της όμως πραγματικά δεν αντέχω... άσε που όταν η αδικία της (όχι προς εμένα, αλλά και γενικά) ή οι δράκοι της είναι πολύ εμφανής και πω "μα..." έχουμε το δεν κατάλαβες καλά, δεν είπα ετσι... είχα αρχίσει κι εγώ να αμφιβάλλω μήπως την κρίνω αυστηρά λόγω εμπάθειας μέχρι που βρεθήκαμε 3 μαζί με τον πατέρα μου και κατάλαβα για το πως μπορεί να αλλάζει τα λεγόμενα της σε κλάσματα δευτερολέπτου... επίσης έχει και το να σε εκθέσει σε όλους με πολύ ύπουλο και πλάγιο τρόπο όμως έτσι ώστε να μην φαίνεται... αλλά σύμπτωση επαναλαμβανώμενη παύει να είναι σύμπτωση... είναι 60 χρονών και δεν έχει ούτε μία φίλη, ούτε μία γνωστή για να πιει καφέ
το χειρότερο βέβαια είναι πως φοβάμαι πως έχω αρχίσει να γινομαι κι εγώ έτσι... με την μάνα μου γίνομαι σίγουρα... ότι κάνει το βλέπω αρνητικά, ίσως και να είναι... αλλά είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου που δεν προσπαθώ καν να δικαιολογήσω άνθρωπο... ενώ συνήθως μου έβγαινε από μόνο του... και νομίζω πως όταν της λέω και το κακό της το χαίρομαι πια... αυτό που φοβάμαι είναι μην γίνω έτσι και με τους άλλους ανθρώπους... αυτή την περίοδο δεν έχω κι εγώ κανέναν στην ζωή μου... τους 2 ανθρώπους που κατάφερα να έχω λίγο στενότερη σχέση τα τελευταία χρόνια (μιας και πάντα δυσκολεύομουνα στο να κάνω και να κρατάω σχέσεις) τους έπιασε η μάνα μου και βασιζόμενη σε 2-3 αληθινά περιστατικά τους είπε πως είμαι πρεζάκι και να κόψω μετά θα αρρωστήσω γιατί είμαι ψυχάκι και είμαι επικίνδυνη για όποιον είναι κοντά μου και δράκους. δεν τους έχω πλησιάσει από τότε που βγήκα απο το πρόγραμμα γιατί ντρέπομαι κυρίως... αλλά ούτε κι αυτοί έχουν κάνει κάποια κινηση... δεν ξέρω... φοβάμαι πως όταν βγω από αυτή την κατάσταση, αν καταφέρω να βγω θα μου έχει μείνει τοξικότητα...

Πρώτα απ'όλα να σου πω πως συμφωνώ απόλυτα με τη Θεοφανία.

Κατά τα άλλα η δικιά μου περίπτωση είναι άλλης φύσης τοξικότητας, είναι η περίπτωση του ανθρώπου που το προφίλ που θα εμφανίσει προς τα έξω, ως προς 1 όψη της ζωής του δεν έχει καμία απολύτως συνάφεια με το προφίλ που θα εμφανίσει σε κάποιο άλλο τομέα. Μου έχει τύχει πχ να έχω αναλάβει υποθέσεις ανθρώπου που μου φαινόταν super, ευχάριστος, συνεπής, συνεργάσιμος, κύριος, με χιούμορ, αξιοπρεπής, ευγενικός....... μέχρι που μια μέρα μου είπε το τότε αφεντικό μου πως ο ίδιος αυτός άνθρωπος είναι στι αυτόφωρο, επειδή ξυλοκόπησε την προχωρημένης εγκυμόσύνης γυναίκα του σε τέτοιο σημείο, που έχασε το παιδί κ πλέον από την ακατάσχετη αιμορραγία κινδύνευε κ η ίδια. Πρέπει να σου πω πως χρειάστηκε να σωριαστώ στην πολυθρόνα κ να μου το επαναλάβουν 4-5 φορές αργά για να το συνειδητοποιήσω, κ άμα δεν ήταν μέρα μεσημέρι κ εν ώρα εργασίας 1 ουϊσκάκι 2πλό θα το κτύπαγα...... Βέβαια οκ, η μαμά μου δεν παρουσιάζει τέτοιου ύψους αντιφάσεις, όμως δεν είναι τόσο "μονοκόμματη" όσο η δικιά σου, δηλ. αν κατάλαβα σωστά, μέσες- άκρες η μαμά σου σε όλους περίπου τα ίδια συμπεριφέρεται. Οπότε μάλλον αυτός θα είναι κ οχαρακτήρας της. Πάντως, σε ό,τι αφορά το ζήτημα της διαστρέβλωσης των γεγονότων, εκεί πίστεψέ με σε νοιώθω στο πετσί μου........... μου ανεβάζει χωρίς υπερβολή το αίμα στο κεφάλι, όπως επίσης σε καταλάβαίνω απόλυτα σε ό,τι σχετίζεται με το ότι δεν υφίσταται η παραμικρή πιθανότητα να αναγνωρίσει δικό της λάθος ή δικιά της ευθύνη σε μια κατάσταση, όλη η ιστορία ξεκινά πάντα από εκεί που φταις εσύ ή που φαντάζεται ή που τη συμφέρει να φταις εσύ. Αν σε όλο αυτό προσθέσεις απίστευτες τάσεις κυριαρχίας κ ελέγχου στις επιλογές μου (έλα μου όμως ντε που δεν της βγαίνει....), ατελείτωτα αποθέματα κριτικής κ αρνητισμού, πάνω απ'όλα οι απόψεις κ τα "θέλω" της (τα πάντα πρέπει να εναρμονίζονται με αυτά), μεγάλο ταλέντο στη συναισθηματική χειραγώγηση (μέχρι τα 16-17 ψάρωνα, όχι όμως πλέον, κάποια μέλη της οικογενειάς μου βέβαια εξακολουθούν να ψαρώνουν), εφαρμογή της αρχής "2 μέτρα κ 2 σταθμά" σε ό,τι κ όπου τη βολεύει, εκρήξεις υστερίας όταν δεν περνάει το δικό της, ακατάσχετη κινδυνολογία κ πρόθεση καταπίεσης, bonus το χόμπι να ξεσπάει μονίμως σε εμένα λες κ είμαι ο προσωπικός της σάκος του μποξ, εκεί νομίζω αντιλαμβάνεσαι για τί μιλάω.......
Τώρα ασχέτως αν πρόκειται για άνθρωπο που έτσι είναι απέναντι σε όλους κ όλα, ή το πάει έτσι όπου νοιώθει ότι την παίρνει, ο τρόπος αντιμετώπισης είναι κ θα παραμείνει ένας: οικονομική ανεξαρτησία κ φυγή μακριά, έξω από τη σφαίρα καταπίεσής της. Τώρα θα μου πεις, ωραίο αυτό, αλλά μέχρι να συμβεί τί κάνουμε......?
Αυτού του είδους τα άτομα πονταρούν σε 2 μεταβλητές πιστεύω: τις σχέσεις εξάρτησης (κοινώς έχεις την ανάγκη τους) κ το φόβο που έχεις γι αυτά. Αν αντιληφθούν πως τους έχεις πάρει τον αέρα κ δεν περνάει το δικό τους τότε βγάζουν καπνούς, αλλά κ εκδικητικότητα μαζί. Άρα ΜΗ ΜΑΣΑΣ Κ ΜΗ ΤΣΙΜΠΑΣ. Προσπάθησε να αποφεύγεις κάθε επικοινωνία (ώστε να προκύπτουν κ λιγότερες προστριβές) κ περιορίσου στα απολύτως απαραίτητα. Αν δηλ. χρειάζονται 50 λέξεις την εβδομάδα για να συνεννοηθείτε πάνω στα απολύτως απαραίτητα, 50 λέξεις θα ανταλλάξετε, ούτε κόμμα παραπάνω. Αν ψάχνεται μονίμως για καυγά άστην να τον κάνει μόνη της με τον τοίχο, εσύ δεν θα συμμετέχεις σε αυτό, άλλαξε δωμάτιο κ βάλε ακουστικά στα αυτιά να ακούς μουσική. Επίσης καλό είναι να απουσιάζεις όση ώρα γίνεται περισσότερο από το σπίτι. Κ ακόμη κ αν όπως λες δεν έχεις παρέες, κάτσε σε ένα πάρκο κ τάιζε τα περιστέρια. Καλύτερα θα είναι. Πολύ σημαντικό, "πάτα κ πόδι", μη τη φοβάσαι. Κ αν είναι όπως την περιγράφεις, δηλ. υπεράνω όλων η πάρτη της κ το συμφέρον της (η δικά μου δεν το παρουσιάζει αυτό, τουλάχιστον όχι κατ' αυτήν την έννοια) να της υπενθυμίσεις ότι δε την χρειάζεσαι μόνο εσύ αλλά κ εκείνη εσένα (μόνη της δεν είναι σε αυτή τη ζωή, έτσι όπως τα κατάφερε...?), κ αν όχι τώρα, σε μερικά χρόνια θα σε χρειαστεί σίγουρα. Δεν ακούγεται κ πολύ όμορφο σαν συμβουλή, αλλά βρες πού πονάει κ χτύπα την κ εσύ. Σε τοξικούς ανθρώπους δυστυχώς μόνο με αθέμιτα μέσα μπορείς να παίξεις, γιατί ακριβώς αθέμιτα μέσα χρησιμοποιούν κ αυτοί, αν μια πόρτα δηλ. δεν έχει κλειδαριά να την ξεκλειδώσεις νορμάλ αναγκαστικά θα πρέπει να την σπάσεις για να βγεις έξω.
Κ πάνω απ'όλα σταμάτα να είσαι το καλό παιδί. Δε βοηθάει. Αντιμετώπισέ την κ μην την αφήσεις να σου καταστρέψει τη ζωή. Κ προς Θεού, μην γίνεις σαν κ αυτήν, γιατί κάπου το ανέφερες νομίζω. Το να γίνεις ευτυχισμένη κ το αντίθετο από αυτήν (σε αυτή τη ζωή υπάρχουν πρότυπα κ αντιπρότυπα) είναι το καλύτερο που έχεις να κάνεις.

[Delmem080319a]

Ωραίο το ποστ σου Mariposa! και σοκαριστικό αυτό που έγραψες στην αρχή... για τον άνθρωπο αυτόν.
Καθεύτη, πραγματικά κάπως έτσι πρέπει να αντιδράσεις από δω και μπρος, μη μασάς, αρκετά κουράστηκες και έκανες κακό στον εαυτό σου εξαιτίας της.
Αλέξανδρε αν και στην υπερβολή του το άρθρο (και τίποτα δε χρειάζεται να το εκλαμβάνουμε σαν σωστό απόλυτα, εννοείται, απλά να μας βάζει σε κάποιες σκέψεις) έχει κάποιες αλήθειες, τουλάχιστον για όσους έχουμε βιώσει τέτοιες καταστάσεις από φίλους ή συγγενείς. Μου έκανε εντύπωση το κομμάτι του άρθρου που λέει
Σύμφωνα μάλιστα με πρόσφατες έρευνες, η συστηματική γκρίνια μπορεί να προκαλέσει σε όσους την υφίστανται μέχρι και αλλοιώσεις στους νευρώνες του εγκεφάλου που σχετίζονται με την επεξεργασία και την επίλυση προβλημάτων.

!!... Παιδιά προσοχή τον εγκέφαλό σας, αλήθεια το πιστεύω μπορούν να πληγούν, και οι νευρώνες κομμάτι του σώματός μας είναι και πρέπει να τους προσέχουμε!!

Λοιπόν εδώ και ένας άλλος όρος που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε, πολύ εύστοχος, "Ενεργειακά Βαμπίρ" τα λέει όλα, πραγματικά, διαβάστε το!
http://www.spartacus.gr/naturopathy/...geiaka-vampire

Από ένα ωραίο site που μου σύστησε ένας σκεπτόμενος άνθρωπος, ξέρει αυτός, Thanks! :)

[Remedy]

μαριποζα, πολυ διαφωτιστικο το ποστ σου και πολυ καλη η αναλυση.
ειχες αναλυσει και σε αλλο ποστ με μεγαλο παθος, τις αποψεις σου για την διαταραχη αυτη, αναφερομενη τοτε σε εναν πρωην συντροφο σου και καθολου στην μητερα σου.
μπορει τα δυο αυτα ατομα (σαν επιλογη το δευτερο) να μην ηρθαν τυχαια στην ζωη σου... φανταζομαι το εχεις σκεφτει πριν στο πω..

για τις λυσεις που προτεινεις εγω θα μεινω μονο στην απομακρυνση.
γιατι οσο περισσοτερο κοιτας το τερας, αρχιζεις και του μοιαζεις....

[Remedy]

προσπαθώ να μην την αντιμετώπιζω καθόλου θεοφάνια γιατί και κακό μου κάνει και άκρη δεν βγάζω... παρόλο που μένουμε στο ίδιο σπίτι και δουλεύουμε στην ίδια δουλειά μιλάμε ελάχιστα... όπως και να την αντιμετοπίσω πάντως απ' την στιγμή που μένουμε στο ίδιο σπίτι δυστυχώς με επιρέαζει... και δεν ξέρω και αν με σαμποτάρει και επιτηδες ή αν είναι παράνοιες του μυαλού μου... τι να πω

θα συμφωνήσω λοιπόν με το πρώτο πρώτο ποστ... τα τοξικά άτομα όσο γίνεται μακρύτερα, για το καλό μας.. άσε που νομίζω πως με μακροχρόνια και στενή επαφή η τοξικότητα είναι μεταδοτική

καθευτης, η μανα σου εχει περιπου την ηλικια της δικης μου. την περναει και μερικα χρονια, για την ακριβεια.

αλλα δεν λεει και πολλα αυτο. δεν γινεται ετσι ενας ανθρωπος επειδη μεγαλωσε η περασε δυσκολιες. ηταν ετσι ανεκαθεν.
εχω αντιμετωπισει γυναικα 45 χρονων , ατεκνη και μονη, σε πολυ χειροτερη κατασταση απο την μανα μου και σε πληρη αγνοια για την κατασταση της και του πως την βλεπουν οι γυρω της..
αυτη που σου ελεγα και χθες, στα αρχικα μηνυματα. και στα 40 ετσι ηταν, δεν την επηρρεασε το γηρας... :)

η καλη μου, ειναι πολυ δυσκολος ανθρωπος και δεν με στηριξε ποτε σε τιποτε.
ουτε οι επιτυχιες στο σχολειο, ουτε τα πτυχια, ουτε τα πανεπιστημια, οι γλωσσες, ουτε οι δουλειες ηταν ποτε αρκετα, ΕΦΟΣΟΝ δεν ηταν κι η χωριστρα οπως την ηθελε εκεινη, οπως πολυ ευστοχα ειπες.
βεβαια, διαβασα κι απο σενα κι απο την μαριποζα φριχτες συμπεριφορες που ομολογω, δεν τις ειχα αντιμετωπισει ποτε. δεν ξερω λοιπον αν μιλαω οντως για μια διαταραχη, ξερω σιγουρα οτι μιλαω για συμπεριφορα που μου ηταν τοξικη, εμενα προσωπικα (οχι οτι της εδωσε κανεις αλλος συγχαρητηρια).

οποτε επιχειρησα να βρω το δικιο μου, εφαγα τα μουτρα μου, οχι ομως γιατι δεν το αναγνωριζε , αυτο ηταν αναμενομενο. αλλα γιατι με την αντιπαραθεση , εγω χαλιομουν. εκεινη ζουσε ετσι..
την λυτρωση την βρηκα μονο με την ΠΛΗΡΗ απομακρυνση μου, απο πολυ νεαρη ηλικια, τις σπουδες, την δικη μου δουλεια, μακρια απο την οικογενεια.
οι συντροφοι και οι φιλοι που επελεξα δεν ειχαν καμια σχεση με εκεινη και αντικατεστησα με τις δικες μου επιλογες, το δικο μου περιβαλλον, την σχεση που μου ελειπε απο την μανα μου.
χαρακτηριστικο, οτι ενω η μανα μου ουδεποτε ειχε φιλες η παρεες καν, εγω ειχα απο νηπιο ακομα κολλητες φιλες που υπαρχουν ακομα και τωρα στην ζωη μου και υπηρξα ανεκαθεν με μακροχρονιες και πολυ σταθερες φιλιες και ερωτικες σχεσεις..

αυτο που εμεινε ομως, ειναι η απεχθεια για αναλογες συμπεριφορες, απο τις οποιες απομακρυνομαι αμεσα και για πολλα χρονια, μια δυσαρεσκεια απο την αδικια, που εστρεφα στον εαυτο μου πριν συνειδοτοποιησω που ανηκει...
τωρα,, την στελνω εκει που πρεπει, ΠΑΝΤΑ
και σε καλη μερια να την βαζουν, ευχομαι !! ;)